ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΒΛΑΒΗΣ ΣΕ ΤΡΙΤΟ ΛΟΓΩ ΑΜΕΛΕΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΙΡΙΣΤΗ ΑΝΥΨΩΤΙΚΟΥ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΟΣ – ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΗΣΑΣΑ ΤΟΝ ΧΕΙΡΙΣΤΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΘΟΝΤΑ. ΑΣΚΗΣΗ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΣΦ.ΕΤΑΙΡΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΜΑΤΟΣ – ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΒΑΡΙΑΣ ΑΜΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΗΘΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ – ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΗ – ΔΕΚΤΗ Η ΕΝΣΤΑΣΗ ΕΚ ΤΟΥ ΑΡ.7 ΤΟΥ Ν.2496/97 – ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ. ΕΦΕΤΕΙΟ. Η εκκαλούσα ιστορούσε ότι σε εκτέλεση της υπ’αρ. 4081/18 τελεσίδικης απόφασης του ΜονΕφΑθ κατέβαλε, ως προστηθείσα, το συνολικό ποσό των 125.968,69 ευρώ, ως αποζημίωση για την αποκατάσταση των πάσης φύσεως (περιουσιακής και μη) ζημιών, για τον τραυματισμό, που υπέστη ο παθών κατά το ατύχημα, που έλαβε χώρα στις εγκαταστάσεις της από υπαιτιότητα του προστηθέντος της, ο οποίος ήταν ο χειριστής ανυψωτικού μηχανήματος (κλάρκ) και ειδικότερα κατά την προσπάθεια εκφόρτωσης μηχανημάτων, που ο παθών είχε μεταφέρει στις εγκαταστάσεις της – Περαιτέρω, ισχυρίστηκε ότι κατά το χρόνο του επίδικου ατυχήματος, το επίμαχο ανυψωτικό μηχάνημα της ιδιοκτησίας της, ήταν ασφαλισμένο στην εφεσίβλητη ασφαλιστική εταιρεία και ως εκ τούτου η εναγόμενη οφείλει να της καταβάλει το ως άνω αναφερόμενο ποσό, το οποίο κατέβαλε αυτή στον ζημιωθέντα τρίτο. Κρίθηκε ότι για το ατύχημα υπαίτιος είναι ο προστηθείς της εκκαλούσας στο χειρισμό του μηχανήματος κλαρκ και για τη ζημιά που προξένησε αυτός στον παθόντα φέρει αντικειμενική ευθύνη και η καλούσα/εκκαλούσα, ως προστήσασα αυτόν. Πρόκειται ωστόσο, περί βαριάς αμέλειας του προστηθέντος της εκκαλούσας, διότι αυτός ενήργησε έχοντας οπτική επαφή με τον παθόντα και γνωρίζοντας, αφενός ότι αυτός (ο παθών) είχε μεν ξεκινήσει να απομακρύνεται από το σημείο, έχοντας μάλιστα τα νώτα στραμμένα προς το φορτηγό, πλην όμως δεν είχε φθάσει σε ικανή ασφαλή απόσταση και αφετέρου ότι υπήρχε αστάθεια του φορτίου. Υπό τις παραδοχές αυτές, βασίμως η καθής η κλήση/εφεσίβλητη ασφ.εταιρία επαναφέρει τον ισχυρισμό περί συνδρομής λόγου απαλλαγής της, ισχυριζόμενη ότι το ένδικο ζημιογόνο γεγονός οφείλεται σε βαριά αμέλεια του προστηθέντος της εκκαλούσας. Θα πρέπει λοιπόν, η αγωγή να απορριφθεί, κατά παραδοχή ως βάσιμης της, εκ του άρθρου 7 παρ. 5 του Ν.2496/97, ένστασης, που προβάλλει η εφεσίβλητη. Δέχεται την έφεση κατά της υπ’αρ. 10781/21 απόφασης του ΜονΠρωτΑθ [ Αρ.240-241, 260, 330, 341, 345, 361 ΑΚ, αρ. 1 παρ. 1, 2, 7 παρ.3 και 5, 10, 19 ,25 Ν.2496/97, αρ. 70, 176, 393-394, 527 ΚΠολΔ ]
info@nomotelia.gr