^13-12-19 ΣτΕ (ΟΛ) 2101/19 : ΜΟΥΦΤΗΔΕΣ - ΗΛΙΚΙΑΚΟ ΟΡΙΟ - ΣΥΝΤΑΓΜΑ. Οι  Μουφτήδες είναι δημόσιοι υπάλληλοι, κατέχοντες θέση Γενικού Διευθυντή, ασκούν δε εκτός από θρησκευτικά καθήκοντα και δικαιοδοτικής φύσεως αρμοδιότητες. Το θεσπιζόμενο με το άρθρο 48 του Ν. 4559/18 όριο ηλικίας για την υπηρεσία των Μουφτήδων, εξυπηρετεί τον δημοσίου συμφέροντος σκοπό της διασφαλίσεως της ορθής και αποτελεσματικής ασκήσεως των δικαιοδοτικών τους έργων. Κρίθηκε ότι με την αυτοδίκαιη λύση της υπηρεσιακής σχέσεως του Μουφτή  λόγω συμπληρώσεως του ορίου ηλικίας, δεν θίγεται η κατοχυρούμενη από το Σύνταγμα θρησκευτική ελευθερία, ούτε οι αρχές της ασφάλειας του δικαίου, της προστατευόμενης εμπιστοσύνης και της αμοιβαιότητας. Επίσης, δεν αντίκειται στην ΕΣΔΑ, στο Διεθνές Σύμφωνο ατομικών και πολιτικών δικαιωμάτων και στην Οδηγία 2008/78/ΕΚ. Ως εκ τούτων, η αυτοδίκαιη λύση της υπηρεσιακής σχέσεως του αιτούντος ως Μουφτή, λόγω του ότι είχε υπερβεί το 67ο έτος της ηλικίας του, νομίμως διαπιστώθηκε με την προσβαλλόμενη απόφαση. Απορρίπτει την αίτηση.

^13-12-19 ΕιρΘεσ 2264/19 : YΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ - ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΑΝΗΛΙΚΟΣ ΜΕ ΑΠΟΓΡΑΦΗ. Κρίση ότι  ο ανήλικος κληρονόμος που αποδέχεται με το ευεργέτημα της απογραφής δεν δύναται να ζητήσει την υπαγωγή στη ρύθμιση του Ν. 3869/2010 των κληρονομικών χρεών, αφού αυτά δεν συνιστούν ατομικά του χρέη, αλλά χρέη έναντι των οποίων είναι τρίτος, αλλά ούτε δύναται να ζητήσει την εξαίρεση από την εκποίηση της κύριας κατοικίας του, αφού και έναντι αυτής είναι τρίτος μη έχων εξουσία διαθέσεως. Έτσι εν προκειμένω, οι υπό στοιχείο Β' και Γ' αιτήσεις, παρίστανται ως μη νόμιμες, δεδομένου ότι τα ανήλικα τέκνα της αιτούσας κληρονόμησαν με το ευεργέτημα της απογραφής.

^13-12-19 ΕιρΖακύνθου 64/19 : ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ - ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ. Αίτηση υπαγωγής στο Ν.3869/10. Ενιαία φορολογική μεταχείριση πολιτών - Κρίση ότι η διάταξη της παρ. 2 του άρθρου 1 Ν. 3869/10, είναι προδήλως αντισυνταγματική, καθώς εισάγει ως προϋπόθεση για την απαλλαγή του πολίτη από φόρους, την ιδιότητα του αιτούντος την απαλλαγή από το φόρο, ως οφειλέτη προς ιδιώτη πιστωτή και, πιο συγκεκριμένα, ως οφειλέτη έναντι τραπεζικής εταιρείας. Το κριτήριο αυτό δεν είναι συνταγματικώς ανεκτό, καθώς δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτά που μπορούν να αποτελέσουν λόγο διαφορετικής φορολογικής μεταχείρισης.  Περίπτωση αιτούντος που επί δεκαεννέα έτη υπήρξε επιχειρηματίας διατηρώντας κοσμηματοπωλείο με υποκαταστήματα  - Δεν μπορεί να θεωρηθεί μικρέμπορος. Απορρίπτει ως αβάσιμη κατ’ ουσίαν την αίτηση.

^6-12-19 ΣυμβΕφΑθ 83/19 : ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ. Περιεχόμενο και αναγκαία στοιχεία. Εν προκειμένω, προκύπτει ότι στο προς εκτέλεση ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης δεν περιγράφονταν σαφώς οι πράξεις για τις οποίες διώκεται ο εκζητούμενος. Ειδικότερα δεν υπήρχε σαφής και χωριστή περιγραφή κάθε επιμέρους πράξης, με αναφορά των περιστάσεων τέλεσης, ώστε να μπορεί η κάθε επιμέρους πράξη να εξατομικευτεί, προκειμένου να ασκήσει ο εκζητούμενος τα υπερασπιστικά του δικαιώματα αλλά και να μπορεί το Συμβούλιο να προβεί σε έλεγχο του διττού αξιοποίνου και των λοιπών προϋποθέσεων έκδοσης. Αποφαίνεται για τη μη εκτέλεση του εντάλματος.

^6-12-19 ΔΕφΘεσ 1322/19 : ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ - ΕΡΓΟΛΗΠΤΕΣ ΤΕΧΝΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ - ΑΜΟΙΒΕΣ. ΕΦΕΣΗ - ΠΑΡΑΒΟΛΟ. Διαφορά από επιβολή φόρου εισοδήματος για αμοιβές που κατέβαλε η εκκαλούσα εταιρία σε εργολήπτες στο πλαίσιο τεχνικών έργων για τη βελτίωση των εγκαταστάσεών της. Άσκηση δεύτερης έφεσης - Προϋποθέσεις - Παράβολο - Κρίση ότι κατά τον κρίσιμο χρόνο κατάθεσης της κρινόμενης έφεσης το οφειλόμενο παράβολο ανέρχεται σε ποσοστό 1% του κύριου φόρου (Ν.4446/16). Προκύπτει ότι η εκκαλούσα εταιρία κατέβαλε τις αμοιβές στους εργολήπτες τεχνικών έργων, αλλά δεν απέδωσε στο Δημόσιο τον αναλογούντα φόρο εισοδήματος των ως άνω προσώπων. Ανακύπτει όμως, η ανάγκη να διερευνηθεί από τη φορολογική αρχή, εάν ο ένδικος φόρος που επιβλήθηκε μεν σε βάρος της εκκαλούσας το έτος 2005, αλλά ανάγεται στις διαχειριστικές περιόδους των ετών 1998 και 1999, καταβλήθηκε από τους υποκείμενους στο φόρο αυτόν επαγγελματίες. Αναβάλλει.

^6-12-19 EιρΠειρ 54/19 : ΑΝΤΙΠΟΙΗΣΗ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ.  Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων Δικηγορικού Συλλόγου κατά πολιτικού κόμματος, το οποίο αντιποιείται το δικηγορικό λειτούργημα, με διαφημιστικές ενέργειες για την παροχή νομικών υπηρεσιών που συνιστούν αθέμιτη διαφήμιση υπηρεσιών που προσιδιάζουν μόνο στο δικηγορικό λειτούργημα, ενώ παράλληλα δημιουργούν παραπλάνηση στο κοινό καλλιεργώντας την προσδοκία μιας αποτελεσματικής αντιμετώπισης νομικών προβλημάτων. Δέχεται την αίτηση.

^29-11-19  ΠολΠρΑθ 2315/19 : ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ - ΡΗΤΡΑ  ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ. Διαφορά από συμβάσεις παροχής υπηρεσιών με τις οποίες η ενάγουσα ανέλαβε την παροχή υπηρεσιών προετοιμασίας, βελτίωσης και συντήρησης των συστημάτων διαχείρισης της εναγόμενης εταιρίας που έχει ως αντικείμενο τη λειτουργία και εκμετάλλευση μεταλλείων. Συμφωνία περί διαιτησίας - Ένσταση υπαγωγής της ένδικης διαφοράς σε διαιτησία -  Κρίση ότι η επικαλούμενη από την εναγόμενη, από άποψη ουσιαστικού δικαίου, ακυρότητα των επίδικων συμβάσεων, δεν επιδρά στο κύρος της περιλαμβανόμενης σε αυτές διαιτητικής ρήτρας, η οποία διατηρεί την αυτοτέλειά της. Παραπομπή της υπόθεσης σε διαιτησία.

^29-11-19  ΕφΠατρών 334/19 : ΔΙΑΖΥΓΙΟ. ΔΑΝΕΙΟ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΖΥΓΩΝ  - ΑΠΟΔΕΙΞΗ - ΜΑΡΤΥΡΕΣ. Διαδοχικές συμβάσεις ατόκου δανείου μεταξύ συζύγων, με σκοπό την  ανακαίνιση διαμερισμάτων και την κάλυψη οφειλών της συζύγου, χωρίς την τήρηση κάποιου έγγραφου τύπου, καθώς αυτό θα διατάραζε τις σχέσεις εμπιστοσύνης των συζύγων κι εν γένει το δεσμό τους. Συναινετικό διαζύγιο και αναζήτηση από το σύζυγο των ποσών του δανείου. Στην  έννοια των δαπανών για την αντιμετώπιση οικογενειακών αναγκών δεν περιλαμβάνονται οι δαπάνες για την ανακαίνιση ακινήτων. Επιτρεπτό της απόδειξης με μάρτυρες λόγω της ηθικής αδυναμίας εκ μέρους του ενάγοντος για την απόκτηση έγγραφης απόδειξης. Απορρίπτει την έφεση ως κατ' ουσίαν αβάσιμη.

^29-11-19  ΔΕφΑθ 2374/19 : ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ - ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ. ΣΥΝΤΑΓΜΑ. ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΕΩΣ. Κήρυξη δασικής έκτασης ως αναδασωτέας και απαγόρευση δραστηριοτήτων επ'  αυτής, με τις προσβαλλόμενες πράξεις, οι οποίες εκδόθηκαν από διαφορετικά όργανα και δυνάμει διαφορετικών νομοθεσιών, αλλά και οι δύο κατατείνουν στη συνταγματικώς κατοχυρωμένη προστασία των δασών. Η αιτούσα, ιδιοκτήτρια της επίμαχης, κηρυχθείσας ως αναδασωτέας, δασικής έκτασης,  ζητεί την ακύρωση των προσβαλλόμενων πράξεων, αμφισβητώντας κατ’ αρχάς το δασικό χαρακτήρα της επίδικης έκτασης. Κρίση ότι η πρώτη προσβαλλόμενη πράξη, με την οποία κηρύσσεται αναδασωτέα η ιδιοκτησία της αιτούσας, με το αιτιολογικό ότι πρόκειται για δασική έκταση που έχει εκχερσωθεί, παρίσταται ανεπαρκώς αιτιολογημένη. Δεκτή η αίτηση.

^29-11-19   ΜονΠρΑθ 1800/19 : ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ - Ν.3869/10 - ΕΝΝΟΙΑ ΜΙΚΡΕΜΠΟΡΟΥ. Αίτηση ρύθμισης οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων - Προϋποθέσεις - Έλλειψη πτωχευτικής ικανότητας. Περίπτωση αιτούντος-εκκαλούντος που διατηρούσε πρατήριο άρτου, όπου κι εργαζόταν ο ίδιος προσωπικά και στο οποίο δεν είχε επενδύσει σημαντικό κεφάλαιο. Προκύπτει ότι ο αιτών διενεργούσε εμπορικές πράξεις, αλλά χωρίς ριψοκίνδυνη κερδοσκοπική διαμεσολάβηση, ενώ κατ' ουσίαν το κέρδος του αποτελούσε αμοιβή του σωματικού του κόπου κι επομένως, έφερε την ιδιότητα του «μικρεμπόρου» . Δεκτή η έφεση.

^22-11-19 ΔΕφΑθ (Τμήμα 19ο-Τριμ.) 369/19 : ΦΟΡΟΛΟΓΙΑ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ - 20ετής ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ - ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Φορολογικές υποθέσεις - Επιμήκυνση της προθεσμίας παραγραφής σε είκοσι (20) έτη. Με τη θέσπιση του μέτρου της εικοσαετούς παραγραφής (παρ. 3 του άρθρου 36 του Ν. 4174/13), ο νομοθέτης στοχεύει στη σύλληψη της φοροδιαφυγής, ωστόσο, η επιμήκυνση του χρόνου παραγραφής κατά δεκαπέντε χρόνια, σε σχέση με τον ισχύοντα κανόνα της πενταετούς παραγραφής, επάγεται τον περιορισμό-προσβολή των ατομικών δικαιωμάτων. Κρίνεται λοιπόν, ότι το μέτρο επιμήκυνσης του χρόνου παραγραφής, υπερακοντίζει προδήλως τον εύλογο, εν προκειμένω, χρόνο. Η υπέρβαση δε αυτή του ευλόγου χρόνου συνιστά ταυτοχρόνως υπέρβαση και των τριών εκφάνσεων της αρχής της αναλογικότητας. Δέχεται την προσφυγή.

^22-11-19 ΜΠρΙωαννίνων 290/19 : ΔΑΝΕΙΟ ΣΕ ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΦΡΑΓΚΟ. ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ - ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ - ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ. Σύμβαση στεγαστικού δανείου σε ελβετικό φράγκο - Διαταγή πληρωμής - Δεδικασμένο διαταγής και οι ενστάσεις που καλύπτονται από αυτό.  Η ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος αποτελεί διαπλαστικό δικαίωμα που δεν καταλαμβάνεται από το δεδικασμένο, εάν τα περιστατικά που το θεμελιώνουν προέκυψαν μετά την απόκτηση δεδικασμένου ή αν εν γένει δεν θα μπορούσε να τα αποδείξει ο ανακόπτων ακόμα και αν είχε ασκήσει ανακοπή. Έτσι εν προκειμενω, η εν λόγω ένσταση παραδεκτώς προβάλλεται. Κρίση ότι η ένδικη αναγκαστική εκτέλεση καταχρηστικώς επισπεύδεται, αφού ξεπερνά τα όρια που επιβάλλει η καλή πίστη και τα χρηστά ήθη. Δέχεται την ανακοπή.

^22-11-19 ΜΕφΘεσ 1735/19 : ΤΡΑΠΕΖΕΣ - ΚΟΙΝΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ - ΣΥΜΨΗΦΙΣΜΟΣ ΑΠΑΙΤΗΣΗΣ. Περίπτωση συμψηφισμού απαίτησης τράπεζας κατά εγγυήτριας σε σύμβαση πίστωσης, συνδικαιούχου σε κοινό λογαριασμό. Μη εφαρμογή επί συμψηφισμού του τεκμηρίου που εφαρμόζεται επί κατάσχεσης, ότι η κατάθεση ανήκει ισομερώς στους συνδικαιούχους του κοινού λογαριασμού. Περαιτέρω, δεν αντίκειται στην καλή πίστη ο συμψηφισμός, ακόμα κι εάν η τράπεζα γνώριζε ότι το ποσό της κατάθεσης προέρχεται από έτερο συνδικαιούχο. Τέλος, η προσωρινή διαταγή που είχε εκδοθεί στο πλαίσιο της διαδικασίας του Ν.3869/10, δεν περιέλαμβανε τον επίμαχο κοινό λογαριασμό, αφού αυτός δεν είχε δηλωθεί ως περιουσιακό στοιχείο της ενάγουσας. Απορρίπτει την έφεση ως κατ' ουσίαν αβάσιμη.

^22-11-19  ΜΠρωτΑθ 2639/19 : ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ - ΡΥΘΜΙΣΗ ΟΦΕΙΛΩΝ - ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ. Όρια αναστολής εκτέλεσης διαταγής πληρωμής υπό την ισχύ του Ν.4335/15. Περίπτωση οφειλής από σύμβαση δανείου, για την οποία εκδόθηκε διαταγή πληρωμής, ενώ είχε ήδη συμπεριληφθεί στην αίτηση περί ρύθμισης οφειλών του Ν.3869/10. Προκύπτει ότι η καθής τράπεζα  ενώ γνώριζε ότι ο ανακόπτων έχει αιτηθεί τη ρύθμιση των οφειλών του, μεταξύ των οποίων περιλαμβανόταν και αυτή για την οποία εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής, κι ενώ γνώριζε ότι περίπου 15 ημέρες μετά την έκδοση της διαταγής πληρωμής, είχε οριστεί η συ­ζήτηση της έφεσης του αιτούντος, προέβη στην έκδοση της ανακοπτόμενης διαταγής πληρωμής. Καταχρηστική η συμπεριφορά της καθής. Δέχεται την υπό κρίση αίτηση.

^15-11-19 ΔΕφΠειραιώς (Β'-Τριμελές) 1110/19 : ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ - ΕΥΘYΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ. ΙΑΤΡΙΚΟ ΣΦΑΛΜΑ - ΘΑΝΑΤΟΣ.  ΨΥΧΙΚΗ ΟΔΥΝΗ. ΤΟΚΟΣ. Περίπτωση θανάτου ασθενούς σε Νοσοκομείο λόγω ιατρικού σφάλματος - Επιδίκαση αποζημίωσης και χρηματικής ικανοποίησης των συγγενών για ψυχική οδύνη. Προϋποθέσεις αστικής ευθύνης Δημοσίου από παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του. Κονδύλια αποζημίωσης - Αποζημίωση λόγω στέρησης διατροφής - Δεν συνδέεται η υποχρέωση αποκατάστασης της αποθετικής ζημίας του δικαιούχου λόγω στέρησης διατροφής με τυχόν αδυναμία του ίδιου να εργαστεί. Υπολογισμός τοκοφορίας της απαίτησης - Εφαρμοστέες διατάξεις  - Το τμήμα της αξίωσης που ανάγεται ένα μήνα μετά από την έναρξη ισχύος του Ν 4607/19, ο νόμιμος τόκος υπολογίζεται σύμφωνα με το άρθρο 45 του ενλόγω νόμου. Απορρίπτει τη δεύτερη έφεση του Νοσοκομείου, δέχεται την πρώτη των συγγενών και μεταρρυθμίζει την πρωτόδικη απόφαση.

^15-11-19 ΔΠρΑθηνών (12ο - Τριμελές) 8043/19 :  - ΕΥΘΥΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ - ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ - ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ - ΖΗΜΙΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΩΝ. Αστική ευθύνη του Δημοσίου κατά άρθρο 105ΕισΝΑΚ, από παράνομες πράξεις ή παραλείψεις των οργάνων του. Περίπτωση ελλειπών μέτρων για τη φύλαξη  πολιτών και περιουσιών, από τις αστυνομικές δυνάμεις, κατά τη διάρκεια επεισοδείων. Κρίση ότι τα επεισόδεια ήταν αναμενόμενα κι ως εκ τούτου ελλείπει το στοιχείο του αιφνιδιασμού των αστυνομικών δυνάμεων, που θα οδηγούσε στην απαλλαγή από την υποχρέωση προς αποζημίωση. Προκύπτει παράβαση του κατά τις διατάξεις του Ν. 2800/00 επιβαλ­λόμενου καθήκοντος διασφάλισης της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας, προστασίας των ατομικών ελευθεριών των πολιτών και τήρησης της τάξης στους δημόσιους χώρους και στις δημόσιες συγκεντρώσεις. Δεκτή η αγωγή.

^15-11-19 ΔΕφΠειραιώς (Α1 - Ακυρωτικό) 401/19 : ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ - ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ - ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ - ΠΛΗΜΜΕΛΗΣ ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΑ. Αίτημα αλλοδαπού για την υπαγωγή του στο προστατευτικό καθεστώς του πρόσφυγα - Προϋποθέσεις -  Έννοια δικαιολογημένου φόβου αλλοδαπού ατομικής δίωξης στη χώρα του - Απόρριψη από την Επιτροπή του αιτήματος λόγω ανυπαρξίας βάσιμου και δικαιολογημένου φόβου δίωξής του στην πατρίδα του λόγω γενετήσιου προσανατολισμού του - Άσκηση αίτησης ακυρώσεως. Κρίση ότι η Επιτροπή μη νόμιμα και αναιτιολόγητα  δεν εξέφερε αυτοτελή κρίση, εάν η εν λόγω αποδιδόμενη στο πρόσωπό του ιδιότητα ως ομοφυλόφιλου, είναι ικανή από μόνη της να προκαλέσει σ’ αυτόν αντικειμενικά δικαιολογημένο φόβο δίωξής του στην πατρίδα του, ώστε να υπαχθεί στο ειδικό προστατευτικό καθεστώς του πρόσφυγα. Δεκτή η αίτηση - Αναπομπή στη διοίκηση.

^8-11-19 ΕφΠειραιώς 455/19 : ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΝΤΟΣ 12ΜΗΝΟΥ - ΤΥΠΟΣ. Καταγγελία συμβάσεως εργασίας αορίστου χρόνου κατά το πρώτο δωδεκάμηνο απασχόλησης του εργαζομένου χωρίς την τήρηση εγγράφου τύπου. Αγωγή με αίτημα την αναγνώριση της ακυρότητας της καταγγελίας.  Βάσει του Ν.3863/10 (όπως συμπληρώθηκε από το Ν.3899/10) ορίζεται ότι η απασχόληση κατά το πρώτο δωδεκάμηνο λογίζεται ως απασχόληση δοκιμαστικής περιόδου και η σύμβαση μπορεί να καταγγελθεί χωρίς αποζημίωση απολύσεως, εκτός κι εάν υπάρχει αντίθετη συμφωνία.  Έλεγχος της καταγγελίας ως καταχρηστικής. Κρίση ότι η καταγγελία είναι νόμιμη κατά το πρώτο δωδεκάμηνο εργασίας χωρίς να τηρηθεί ο έγγραφος τύπος.

^8-11-19 ΜονΠρΠειρ 42/19 : ΤΡΑΠΕΖΕΣ - ΓΟΣ - ΤΟΚΟΣ ΥΠΕΡΗΜΕΡΙΑΣ - ΒΑΣΗ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ. Τράπεζες - Προστασία καταναλωτών. Αρχή της διαφάνειας και ΓΟΣ - Ο υπολογισμός του τόκου με βάση το έτος 360 ημερών προσκρούει στην αρχή της διαφάνειας, που επιτάσσει το άρθρο 2 παρ. 6 του ν. 2251/1994, διότι οι γενικοί όροι συναλλαγών των συμβάσεων πρέπει να είναι διατυπωμένοι κατά τρόπο ορισμένο, ορθό και σαφή. 

^1-11-19 ΔιοικΠρωτΑθηνών 2957/19 : ΔΗΜΟΙ - ΕΙΣΦΟΡΕΣ ΣΕ ΧΡΗΜΑ. ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ. Επιβολή εισφοράς σε χρήμα σε βάρος των ιδιοκτητών ακινήτων εκτός σχεδίου, τα οποία εντάσσονται σε περιοχή εντός σχεδίου πόλεως, προκειμένου να συμβάλουν στη δαπάνη κατασκευής των βασικών, κοινοχρήστων πολεοδομικών έργων. Καθ' ύλην αρμοδιότητα του Διοικητικού Εφετείου, εφόσον το αντικείμενο της διαφοράς υπερβαίνει το ποσό των 150.000 ευρώ.  Εν προκειμένω, λοιπόν, η διαφορά ανήκει στην καθ' ύλην και κατά τόπο αρμοδιότητα του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, όπου πρέπει να παραπεμφθεί η υπόθεση.

^1-11-19 ΔιοικΕφΑθηνών 1129/19 : ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ ΑΣΕΠ - ΔΙΚΑΙΟΔΟΓΗΤΙΚΑ. Προκήρυξη ΑΣΕΠ  - Διαγωνιστικη διαδικασία για την πλήρωση θέσεων τακτικού προσωπικού με σειρά προτεραιότητας, κατηγορίας δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε φορείς του Υπουργείου Υγείας. Υποβολή δικαιολογητικών - Παρεμπίπτων έλεγχος -  Δεν μπορεί, στο στάδιο ελέγχου των δικαιολογητικών διορισμού να εξετάζει την νομιμότητα των υποβληθέντων εγγράφων-τίτλων σπουδών, αλλά υποχρεούται να δέχεται αυτά ως ισχυρά, εφόσον φέρουν εξωτερικώς τα κατά νόμο γνωρίσματα εγκύρων πράξεων. Εν προκειμένω λοιπόν, η Διοίκηση μη νομίμως αμφισβήτησε τη νομιμότητα των τίτλων σπουδών, επικαλούμενη την επικύρωση της πειθαρχικής ποινής της οριστικής άρσης της άδειας ίδρυσης και λειτουρ­γίας του ιδιωτικού εκπαιδευτικού ιδρύματος, από το οποίο απονεμήθηκαν οι εν λόγω τίτλοι. Δέχεται την αίτηση.

^1-11-19 ΕλΣυν (Προλ.Ελέγχου - IV) 16/19 : ΕΦΚΑ – YΔΡΕΥΣΗ – ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΑΞΙΩΣΕΩΝ – ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ. Μη θεώρηση ΧΕ ΕΦΚΑ που αφορά στην καταβολή ποσού για την εξόφληση οφειλών από λογαριασμούς ύδρευσης που προέρχονται από την παροχή που υδροδοτεί ακίνητο ιδιοκτησίας του Ε.Φ.Κ.Α.. Ο χρόνος παραγραφής των αξιώσεων τρίτων κατά του Ε.Φ.Κ.Α. από την παροχή υπηρεσιών, όπως είναι και οι αξιώσεις της ΕΥΔΑΠ από λογαριασμούς που εκδίδει και αφορούν την ύδρευση ακινήτων του είναι πενταετής, αρχίζει δε από το τέλος του έτους, μέσα στο οποίο γεννήθηκε η οικεία αξίωση με την παρέλευση της ημερομηνίας λήξεως του λογαριασμού ύδρευσης και καταλαμβάνει όλες τις αξιώσεις από λογαριασμούς που έχουν γεννηθεί από 1.1.2017 και εντεύθεν, οπότε και άρχισε η λειτουργία του ως φορέα κοινωνικής ασφάλισης και κατέστη οιονεί καθολικός διάδοχος στα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των φορέων κοινωνικής ασφάλισης που εντάχθηκαν αυτοδίκαια σ΄αυτόν, μεταξύ των οποίων και το Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ.. Οι αξιώσεις που έχουν γεννηθεί σε προγενέστερο χρόνο, και ειδικότερα από 1.8.2007 και εντεύθεν (δηλ. έως 31.12.2016), από λογαριασμούς ύδρευσης και αφορούν ακίνητα που περιήλθαν κατά το ως άνω χρονικό διάστημα στο Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. με διαδοχή από το πρώην Τ.Σ.Ε.Α.Π.Γ.Σ.Ο., όσο και πριν την 1η.8.2007 όταν τα εν λόγω ακίνητα ανήκαν ακόμη στην ιδιοκτησία του πρώην Τ.Σ.Ε.Α.Π.Γ.Σ.Ο., υπόκεινται ομοίως σε πενταετή παραγραφή αρχομένης από το τέλος του οικονομικού έτους εντός του οποίου γεννήθηκε η οικεία αξίωση με την παρέλευση της ημερομηνίας λήξεως του τιμολογίου ύδρευσης και ήταν δυνατή η δικαστική επιδίωξή της. Εξάλλου, τα ζητήματα διαχρονικού δικαίου των περί παραγραφής διατάξεων θα πρέπει να ρυθμιστούν, ελλείψει ειδικών μεταβατικών ρυθμίσεων, σύμφωνα με τη γενική διάταξη του άρθρου 18 ΕισΝΑΚ, η οποία έχει εφαρμογή όχι μόνο στις διατάξεις περί παραγραφής του ΑΚ και του προϊσχύσαντος δικαίου, αλλά σε κάθε διάταξη νεότερου νόμου και του πριν από αυτόν ισχύσαντος δικαίου. Οι νεότερες περί παραγραφής διατάξεις καταλαμβάνουν και τις πριν από την έναρξη ισχύος τους γεννηθείσες αξιώσεις, εκτός από εκείνες για τις οποίες είχε ήδη συμπληρωθεί η προβλεπόμενη από τις προϊσχύσασες διατάξεις παραγραφή. Μόνο οι αξιώσεις που απορρέουν από 24 ανεξόφλητους λογαριασμούς υδροδότησης του ως άνω ακινήτου του ΕΦΚΑ ετών 2006-2012, ενόψει του χρόνου έκδοσης του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος έχουν υποπέσει στην πενταετή παραγραφή, η οποία άρχισε από το τέλος εκάστου έτους εντός του οποίου γεννήθηκαν οι αξιώσεις με την παρέλευση της ημερομηνίας λήξης κάθε λογαριασμού. Κρίνει ότι η εντελλόμενη δαπάνη που εμπεριέχει εν μέρει παραγεγραμμένες, κατά τα ανωτέρω, απαιτήσεις της φερόμενης ως δικαιούχου εταιρείας είναι εν μέρει μη κανονική και το επίμαχο χρηματικό ένταλμα δε πρέπει να θεωρηθεί.

^1-11-19 ΕλΣυν (Προλ.Ελέγχου - I) 19/19 : ΔΗΜΟΣ – ΕΠΙΔΟΜΑ ΘΕΣΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ – ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΡΙΑ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΗ. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου που αφορά στην καταβολή επιδόματος θέσης ευθύνης στη φερόμενη ως δικαιούχο υπάλληλο που άσκησε καθήκοντα αναπληρώτριας Προϊσταμένης. Πότε χορηγείται το εν λόγω επίδομα σε Αναπληρωτές Προϊσταμένους. Μη νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι η αναπλήρωση έλαβε χώρα χωρίς απόφαση ορισμού της ως αναπληρώτριας Προϊσταμένης. Εξάλλου, αβασίμως επικαλείται ο Δήμος το ΔΙΔΑΔ/Φ.35(Α).5/281/29932/22.9.2015 έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, με το οποίο γίνεται δεκτό ότι ακόμη και στην περίπτωση που η διοίκηση δεν εκδίδει την οικεία διοικητική πράξη περί αναπλήρωσης προϊσταμένων, αυτό δεν ασκεί επιρροή στην καταβολή του επιδόματος ευθύνης, καθώς αυτό αποτελεί έγγραφο παροχής οδηγιών εσωτερικής φύσης, στερούμενο επομένως, ως εκ της φύσης του, δεσμευτικής ισχύος.

^25-10-19 ΣτΕ (ΟΛ) 1889/19 : ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ - ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ - Ν.4387/16 - ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης - ΕΦΚΑ -  Αναπροσαρμογή συντάξεων - Έλλειψη αναλογιστικής μελέτης.Κρίθηκε ότι με το δεδομένο της ελλείψεως οποιασδήποτε αναλογιστικής μελέτης που να προκύπτει ότι είχε εκπονηθεί πριν από την ψήφιση του ανωτέρω νόμου και που να τεκμηριώνει τη βιωσιμότητα  του ΕΤΕΑΕΠ, ενόψει του νέου τρόπου υπολογισμού των συντάξεων και του μηχανισμού εξισορροπήσεως των ελλειμμάτων του ΕΤΕΑΕΠ (άρθρο 96 παρ. 1 του Ν. 4387/2016),  καθώς και της αυξήσεως των εισφορών για την επικουρική σύνταξη κατά την εξαετία 2016 έως 2022 (άρθρο 97), η διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 96 του ν. 4387/2016 είναι αντισυνταγματική. Περαιτέρω, εν όψει του επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος να υφίσταται νόμιμο καθεστώς κοινωνικής ασφάλισης, οι συνέπειες της αντισυνταγματικότητας των διατάξεων του ν. 4387/2016 πρέπει να επέλθουν έξι μήνες μετά την δημοσίευση της παρούσας απόφασης. Δέχεται εν μέρει την αίτηση - Ορίζει ως χρόνο ενάρξεως  του ακυρωτικού αποτελέσματος της παρούσας αποφάσεως την ημέρα δημοσιεύσεως αυτής. [Μειοψηφούσες απόψεις]

^25-10-19 ΣτΕ (ΟΛ) 1890/19 : ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ - ΕΤΕΑ - ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ - Ν.4387/16 - ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης - Αναπροσαρμογή και επανυπολογισμός συντάξεων - Έλλειψη τεκμηριωμένης αναλογιστικής μελέτης. Περίπτωση συνταξιούχων τραπεζικών υπαλλήλων. Κρίθηκε ότι προκειμένου ο νομοθέτης να ανταποκριθεί στην υποχρέωσή του να τεκμηριώσει τη βιωσιμότητα  των φορέων που συνιστώνται και λειτουργούν στο πλαίσιο νέου ασφαλιστικού συστήματος και χορηγούν τις συνταξιοδοτικές παροχές, οφείλει, πριν από την ψήφιση του σχετικού νόμου, να έχει προκαλέσει τη σύνταξη αναλογιστικών μελετών προερχόμενων από αρμόδια προς τούτο αρχή. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι το ύψος της καταβαλλόμενης κύριας συντάξεως  δεν είναι πρόσφορο κριτήριο για τον προσδιορισμό του ύψους της καταβαλλόμενης επικουρικής συντάξεως. Η αναπροσαρμογή λοιπόν, της επικουρικής συντάξεως, κατά τα οριζόμενα στα άρθρα 96 παρ. 4 του ν. 4387/2016 και 6 της προσβαλλόμενης αποφάσεως, αντίκειται στα άρθρα 4 παρ. 1 και 5 και 22 παρ. 5 του Συντάγματος, και στην κατοχυρωμένη από το άρθρο 25 παρ. 1 του Συντάγματος, αρχή της αναλογικότητας. Δεκτή εν μέρει η αίτηση. [Μειοψηφούσες απόψεις] - Δες και την υπ'αρ. 1891/19 ΣτΕ (ΟΛ)

^25-10-19 ΔιοικΠρωτΑθηνών Α13940/19 : ΑΚΙΝΗΤΑ - ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗ ΔΟΜΗΣΗΣ - ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ - ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ. Ρυμοτομική δέσμευση ακινήτου δυνάμει ονομαστικών τίτλων ΜΣΔ -  Αγωγή κατά του Δημοσίου λόγω αστικής ευθύνης από παράνομες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του  (άρθρα 105 και 106 ΕισΝΑΚ). Το Δικαστήριο, δεδομένου ότι οι ονομαστικοί τίτλοι, ήταν και παρέμειναν παράνομοι και άκυροι, με αποτέλεσμα να μην καταβληθεί αποζημίωση για τη ρυμοτομική απαλλοτρίωση του ένδικου ακινήτου, κρίνει ότι οι ενάγουσες δικαιούνται αποζημίωσης από το Δημόσιο, προς αποκατάσταση της θετικής ζημίας που υπέστησαν από την παράνομη έγκριση μεταφοράς συντελεστή δόμησης. Επιπλέον, επιδικάζει χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Εν μέρει δεκτή η αγωγή κατά του Δημοσίου - Απορρίπτει την αγωγή κατά το μέρος που στρέφεται κατά του Δήμου.

^25-10-19 ΕφΑθηνών 3515/19 : ΑΠΟΛΥΣΗ ΛΟΓΩ ΝΟΜΙΜΗΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΔΡΑΣΗΣ. Ακυρότητα καταγγελίας συμβάσεως εργασίας λόγω νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης - Ν.1264/82 αρ.14 παρ.4 - Προϋποθέσεις - Για την ακυρότητα μιας τέτοιας απόλυσης δεν απαιτείται η συνδικαλιστική δράση να αποτέλεσε τη μόνη ή την κύρια αιτία της καταγγελίας, αλλά αρκεί να συνετέλεσε απλώς σε αυτή, με την έννοια ότι ο εργοδότης δεν θα προέβαινε στην απόλυση του εργαζομένου εάν έλειπε η συνδικαλιστική του δράση. Η συμμετοχή σε απεργία που αναγνωρίστηκε δικαστικώς ως παράνομη, θεωρείται νόμιμη συνδικαλιστική δράση, τουλάχιστον έως την τελεσιδικία της σχετικής απόφασης. Εν προκειμένω,  κρίθηκε ότι η ακυρότητα της καταγγελίας των συμβάσεων των εναγόντων. Δεκτή η έφεση.

^25-10-19 ΕλΣυν (Προλ.Ελέγχου - ΙV) 17/19 : ΟΑΕΔ – ΕΙΣΦΟΡΑ 102 Ν. 4387/16 – ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ – ΣΥΝΤΑΓΜΑ – ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΟΔΟΤΗΣΗ. Μη θεώρηση ΧΕ ΟΑΕΔ που αφορούν στην απόδοση στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτικών Συνταξιούχων, στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Απόστρατων Σωμάτων Ασφαλείας, στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Στρατιωτικών και στην Ομοσπονδία Συνταξιούχων ΙΚΑ, της εισφοράς του άρθρου 102 του ν. 4387/2016.  Η επίμαχη υπουργική απόφαση (41777/1303/2018) δεν ευρίσκει έρεισμα σε νομοθετική εξουσιοδότηση, κατά παράβαση των συνταγματικών διατάξεων του άρθρου 43 παρ. 2 του Συντάγματος διότι, με το άρθρο 102 του ν. 4387/2016, το οποίο αναφέρεται στο σώμα αυτής, ουδεμία εξουσιοδότηση παρέχεται στον Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης να εκδώσει απόφαση που να ρυθμίζει τις δικαιούχες συνταξιουχικές οργανώσεις, τους όρους και προϋποθέσεις συμμετοχής στην κατανομή, τον τρόπο υπολογισμού του αποδιδόμενου σε κάθε οργάνωση ποσού, τη διαδικασία, τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την απόδοση του ποσού της προβλεπόμενης στο άρθρο 102 παρ. 1 του ν. 4387/2016 εισφοράς κ.λ.π.. Εξάλλου, με την παράγραφο 3 του άρθρου 102 του ν. 4387/2016 παρέχεται στον Υπουργό Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης νομοθετική εξουσιοδότηση μόνον για τη ρύθμιση κάθε αναγκαίου θέματος για την εφαρμογή της παραγράφου 2 και όχι για την εφαρμογή της παραγράφου 1 του άρθρου αυτού. Οι ελεγχόμενες δαπάνες, οι οποίες ερείδονται στην ως άνω υπουργική απόφαση (41777/1303/2018) είναι μη νόμιμες.

^25-10-19 ΕλΣυν (Προλ.Ελέγχου - Ι) 68/19 : ΕΟΠΥΥ – ΙΑΤΡΟΣ – ΕΞΟΦΛΗΣΗ ΛΗΞΙΠΡΟΘΕΣΜΩΝ ΟΦΕΙΛΩΝ (ΑΡ. 52 Ν. 4430/2016)  - ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ. Μη θεώρηση ΧΕ Ε.Ο.Π.Π.Υ. που εκδόθηκε υπέρ συμβεβλημένης με το ΤΑΠ - ΟΤΕ ιατρού για την εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών ετών 2008 - 2012, κατ' εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 52 του ν.4430/2016. Η εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών που αφορούν τα προ τις 31.12.2012 έτη εις βάρος του κρατικού προϋπολογισμού, λαμβάνει χώρα ανεξαρτήτως του χρόνου γένεσής τους. Νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι επιτρέπεται, σε κάθε περίπτωση, δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 52 του ν. 4430/2016, η εξόφληση δαπανών που εμπίπτουν στο ρυθμιστικό πεδίο του νόμου αυτού, ανεξαρτήτως του χρόνου γένεσής τους, κατ’ εξαίρεση των κανόνων περί παραγραφής.

^25-10-19 ΕλΣυν (Προλ.Ελέγχου - Ι) 14/19 : ΔΗΜΟΣ – ΕΠΙΔΟΜΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗΣ ΚΑΙ ΑΝΘΥΓΙΕΙΝΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ – ΕΝΑΕΡΙΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΣ. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου που αφορούσε στην καταβολή επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας εναερίτη ηλεκτρολόγου, ειδικότητας ΔΕ24 Ηλεκτρολόγων. Πότε καταβάλλεται το εν λόγω επίδομα στους εργαζομένους με την ανωτέρω ειδικότητα. Νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι ο φερόμενος ως δικαιούχος απασχολήθηκε με πλήρη και αποκλειστική απασχόληση ως εναερίτης ηλεκτρολόγος, ήτοι σε υπηρεσία και σε ειδικότητα που δικαιολογεί την καταβολή του επιδόματος, ενώ το γεγονός ότι ο φερόμενος ως δικαιούχος του εντάλματος δεν έχει προσληφθεί με την ιδιότητα του εναερίτη ηλεκτρολόγου για την εκτέλεση αποκλειστικά τέτοιων εργασιών δεν συνιστά εν προκειμένω διακωλυτικό λόγο για την καταβολή του επίμαχου επιδόματος για τον συγκεκριμένο μήνα, αφού στον οικείο Ο.Ε.Υ. δεν προβλέπεται, ειδικώς, οργανική θέση εναερίτη, αλλά οργανικές θέσεις του γενικότερου κλάδου ΔΕ 24 Ηλεκτρολόγων.

^18-10-19 ΑρΠάγος (Ποιν - ΣΤ) 901/19 : ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ - ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Στοιχειοθέτηση παράνομης επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Έλλειψη ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας - Εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διατάξεως - Υπέρβαση εξουσίας. Η προσβαλλόμενη απόφαση όσον αφορά τον πρώτο κατηγορούμενο, καίτοι δέχεται ότι το ένδικο πιστοποιητικό, που περιείχε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του εγκαλούντα, είχε νομίμως εξαχθεί από το αρχείο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Ναυπλίου και ότι ο πρώτος κατηγορούμενος, χωρίς τη συγκατάθεση του εγκαλούντα, το παρέδωσε στον δεύτερο κατηγορούμενο, στη συνέχεια, σε πλήρη αντίφαση με τις παραδοχές αυτές, δέχεται ότι δεν στοιχειοθετείται αντικειμενικά το αδίκημα της παρ. 4 του άρθρου 22 του Ν. 2472/1997 με την αιτιολογία ότι ο κατηγορούμενος έκανε χρήση δεδομένων τα οποία γνώριζε από μόνος του ως πολιτικώς ενάγων στη μεταξύ αυτού και του εγκαλούντα ποινική αντιδικία. Ως προς τον δεύτερο κατηγορούμενο δικηγόρο δεν διαλαμβάνει οποιαδήποτε αιτιολογία για ποιο λόγο ήταν απολύτως αναγκαία, όπως ο νόμος ορίζει, η χρησιμοποίηση, εν αγνοία και χωρίς τη συγκατάθεση του εγκαλούντος, του ανωτέρω πιστοποιητικού, που περιείχε ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του. Αναιρεί την υπ'αριθμ. 730/2018 απόφαση του ΤρΕφΠλημ/των Ναυπλίου.

^18-10-19 ΜονΠρΠειρ 84/19 : ΟΕ -ΧΡΕΗ - ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ - ΑΝΑΚΟΠΗ.  Διαταγή πληρωμής σε βάρος ΟΕ -  Ευθύνη και των εταίρων - Ως απόρροια της προσωπικής και εις ολόκληρον ευθύνης των ομορρύθμων συνεταίρων για τα χρέη της εταιρίας είναι η αναγκαστική ομοδικία ανάμεσα στην εταιρία και τους ομόρρυθμους εταίρους. Προϋπόθεση όμως για την ύπαρξη αναγκαστικής ομοδικίας είναι η ομόρρυθμη εταιρία να συνεναχθεί με τους εταίρους. Διαδικασία περιουσιακών διαφορών. Περίπτωση αξιώσεων από σύμβαση  εξαρτημένης εργασίας - Εφαρμογή των ειδικότερων ρυθμίσεων των εργατικών διαφορών. Επίδοση διαταγής πληρωμής - Απόρριψη της ανακοπής του άρθρου 633 ΚΠολΔ ως απαράδεκτης, σε περίπτωση που δεν προβεί ο δανειστής σε δεύτερη επίδοση - Σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να ασκηθεί η ανακοπή του άρθρου 933 ΚΠολΔ κατά των πράξεων της εκτέλεσης. Απορρίπτει την ανακοπή.

^18-10-19 ΕφΑθηνών 359/19 : ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ - ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ - ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ. Συμβάσεις προμήθειας ιατρικού εξοπλισμού με Νοσοκομείο (ΝΠΔΔ)  - Συστατικός τύπος - Ακυρότητα συμβάσεως επί μη τηρήσεως του έγγραφου τύπου. Εκχώρηση των απαιτήσεων της προμηθεύτριας εταιρίας σε πιστωτικό ίδρυμα στο πλαίσιο σύμβασης πρακτορείας επιχειρηματικών απαιτήσεων (factoring) - Κρίσιμος χρόνος της αναγγελίας της εκχώρησης, οπότε και η τράπεζα κατέστη αποκλειστική δικαιούχος των απαιτήσεων. Ενεργητική νομιμοποίηση τράπεζας - εκδοχέα να επιδιώξει την καταβολή των οφειλομένων από τις συμβάσεις προμήθειας. Δέχεται την έφεση.

^18-10-19 ΕλΣυν (Προλ.Ελέγχου - I)  71/19 : ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ – ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ – ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΔΑΠΑΝΩΝ. Μη θεώρηση ΧΕ Νοσοκομείου που αφορούν ποσά αποζημίωσης εφημεριών στο ιατρικό και επιστημονικό προσωπικό του Γενικού Νοσοκομείου. Η κατά παράβαση των κείμενων διατάξεων του ν. 4498/2017 πραγματοποίηση εφημεριών, είτε καθ’ υπέρβαση του 48ώρου χωρίς την προηγούμενη, ρητή, ειδική και γραπτή συναίνεση του ιατρού, είτε καθ’ υπέρβαση του έσχατου ορίου των 60 ωρών εργασίας εβδομαδιαίως, είναι μη νόμιμη, με αποτέλεσμα να καθίσταται, από δημοσιονομικής απόψεως, μη νόμιμη η καταβολή της προβλεπόμενης αποζημίωσης στους ιατρούς που εκτέλεσαν καθ’ υπέρβαση των ορίων αυτών εφημερίες. Προς τον σκοπό της απαρέγκλιτης τήρησης των ως άνω ορίων εβδομαδιαίας εργασίας, τα αρμόδια όργανα των νοσοκομείων οφείλουν να τηρούν πρόσφορα προς τούτο αναλυτικά στοιχεία σχετικά με την εβδομαδιαία (τακτική και εφημεριακή) απασχόληση του ιατρικού προσωπικού τους, προκειμένου να καθίσταται εφικτή η διαπίστωση είτε της μη υπερβάσεως, ανά άτομο, του 48ώρου είτε της υπερβάσεως μεν μέχρι το όριο των 60 ωρών εβδομαδιαίως, αλλά κατόπιν γραπτής συναινέσεως του ιατρού. Ανεξαρτήτως δε των ανωτέρω, οι ιατροί που πράγματι εκτέλεσαν τις ως άνω εφημερίες, αλλά δεν δύνανται να λάβουν την ως άνω εφημεριακή αποζημίωση, διότι παραβιάσθηκαν από το νοσοκομείο στο οποίο υπηρετούν οι προμνησθείσες διατάξεις, δύνανται να ζητήσουν από τα αρμόδια προς τούτο δικαστήρια την αποκατάσταση της ισόποσης ζημίας που υπέστησαν ένεκα της παραβιάσεως αυτής. Εξάλλου, για το λοιπό, πλην ιατρών, προσωπικό που υπηρετεί στους Φ.Π.Υ.Υ.Κ.Α., οι εβδομαδιαίες ώρες εργασίας ορίζονται σε σαράντα, ενώ για την πέραν του ωραρίου αυτού απασχόληση του προσωπικού αυτού με υπερωριακή απασχόληση ή με εφημερία τυγχάνουν άμεσης εφαρμογής οι προμνησθείσες διατάξεις των άρθρων 6 περ. β΄, 16 περ. β΄ και 22 παρ. 1 της οδηγίας 2003/88/ΕΚ ως προς την μέγιστη εβδομαδιαία διάρκεια εργασίας (48ωρο, ανά επταήμερο, για περίοδο αναφοράς που δεν υπερβαίνει τους 4 μήνες, με δυνατότητα εργασίας πέραν του 48ώρου, για την ίδια περίοδο, κατόπιν συναίνεσης του εργαζομένου). Μη νόμιμες οι σχετικές δαπάνες δεδομένου ότι στα δικαιολογητικά των ΧΕ περιλαμβάνονται μόνο οι σχετικές μισθοδοτικές καταστάσεις και οι πίνακες, στους οποίους αναγράφονται, ανά δικαιούχο, οι μηνιαίες εφημερίες τους και το αναλογούν σε αυτές συνολικό ποσό αποζημίωσης. Πλην όμως, τα παραπάνω δεν επαρκούν, εφόσον δεν προσκομίζονται από το Νοσοκομείο στοιχεία από τα οποία να προκύπτει η εβδομαδιαία, συνολική (τακτική και εφημεριακή) διάρκεια εργασίας του ιατρικού και λοιπού προσωπικού που συμμετείχε στις εφημερίες, καθώς και ότι η διάρκεια της εργασίας αυτής είτε δεν υπερβαίνει τα ανώτατα όρια ανά εβδομάδα (48ωρο), είτε, ότι σε περίπτωση υπέρβασης της 48ωρης εβδομαδιαίας εργασίας και, ειδικώς για το ιατρικό προσωπικό, μέχρι του ανώτατου ορίου των 60 ωρών εβδομαδιαίως, υφίσταται η ειδική προς τούτο έγγραφη συναίνεση του προσωπικού που συμμετείχε στις εφημερίες.

^18-10-19  ΕλΣυν (Προλ.Ελέγχου - I) 59/19 : ΔΗΜΟΣ – ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΙΔΑΧ – ΚΑΤΑΤΑΞΗ – ΑΝΑΚΛΗΣΗ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥ – ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΕΣ ΠΟΙΝΕΣ – ΠΛΑΣΤΟ ΑΠΟΛΥΤΗΡΙΟ ΛΥΚΕΙΟΥ. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου που αφορά στην καταβολή αποδοχών σε υπάλληλο με σχέση ΙΔΑΧ, λόγω νέας κατάταξής του από την κατηγορία ΔΕ στην ΥΕ. Στο σύστημα του Υπαλληλικού Κώδικα θεσπίζεται ένα ιδιαίτερο κανονιστικό πλαίσιο ανάκλησης της παράνομης πράξης διορισμού, αφού η ανάκληση δεν κωλύεται από την παρέλευση μακρού χρόνου, όταν επιβάλλεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος ή όταν η έκδοση της ανακαλούμενης πράξης οφείλεται σε δόλια ενέργεια του διοικουμένου. Περαιτέρω, η πράξη διορισμού, στο βαθμό που δεν έχει προηγηθεί δόλια ενέργεια ή υποβοήθηση της παρανομίας εκ μέρους του υπαλλήλου, ανακαλείται εντός διετίας από την έκδοσή της, για τη νομιμότητα δε της ανάκλησης αρκεί η απλή διαπίστωση της πλάνης της διοίκησης από το αρμόδιο προς ανάκληση της πράξης όργανο και η δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της πράξης με την οποία ανακαλείται o διορισμός. Αντιθέτως, αν έχει παρέλθει η διετία, για να είναι νόμιμη η ανακλητική πράξη απαιτείται, επιπροσθέτως, να εκφέρει η διοίκηση κατά τη νόμιμη διαδικασία και με νόμιμη και επαρκή αιτιολογία κρίση ότι ο διορισθείς προκάλεσε ή υποβοήθησε δολίως την πλάνη της διοίκησης σε σχέση με την επιλογή του έναντι των συνυποψηφίων του, η αιτιολογία δε αυτή δύναται να προκύπτει και από τα στοιχεία του φακέλου. Περαιτέρω, έτερο μέτρο αντιμετώπισης εκ μέρους της Διοίκησης της συμπεριφοράς υπαλλήλου που υποβοήθησε την παρανομία της πράξεως του διορισμού του συνιστά η πειθαρχική ποινή. Σημειωτέον ότι ανάγεται στο περιθώριο εκτίμησης της διοίκησης είτε η ενεργοποίηση του διοικητικού μέτρου της ανάκλησης του παράνομου διορισμού είτε η πειθαρχική δίωξη του σχετικού παραπτώματος. Χρήση πλαστού απολυτηρίου Λυκείου. Νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι ο Δήμος με τα αρμόδια διοικητικά και πειθαρχικά όργανά του, ενεργώντας διάφορα διαδικαστικά στάδια που ακολουθήθηκαν μέχρι την έκδοση του επίμαχου τίτλου, στο πλαίσιο της - ελεγχόμενης μόνο ως προς την τήρηση των άκρων ορίων αυτής- διακριτικής του ευχέρειας, έκρινε, με προσήκουσα και επαρκή αιτιολογία, περί της μη συνδρομής στο πρόσωπο του υπαλλήλου των προϋποθέσεων εφαρμογής της παρ. 2 του άρθρου 20 του ΥΚ (ανάκληση παράνομης διοικητικής πράξης διορισμού, λόγω πλάνης περί τα πράγματα) και της καταγγελίας της σύμβασής του.

^8-10-19  ΕλΣυν (Πράξη - Tμήμα IV)  4/19 : ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗΣ – ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΜΟΙΒΗΣ – ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΛΕΓΚΤΗΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ – ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ ΕΓΚΥΚΛΙΩΝ – ΣΥΓΓΝΩΣΤΗ ΠΛΑΝΗ. Αίτηση ανάκλησης Πράξης μη θεώρησης ΧΕ που αφορά στην καταβολή ποσού ως αμοιβής για την παροχή υπηρεσιών εσωτερικού ελεγκτή προς Νοσοκομείο σε εκτέλεση σύμβασης. Κρίθηκε μεταξύ των υπολοίπων ότι η έκδοση από το Υπουργείο Υγείας των ΓΠΔΥ5γ/οικ129854/22.11.2011, 94064/1.10.2012 και οικ.53560/5.6.2013 εγκυκλίων στις οποίες αναφέρονται αναλυτικώς τα καθήκοντα των εσωτερικών ελεγκτών και προσδιορίζεται το περιεχόμενο των συμβάσεων που καλούνται τα Νοσοκομεία να συνάψουν για την ανάθεση των οικείων υπηρεσιών, δεν δύναται θεωρηθεί ως συμμόρφωση της Διοίκησης προς την υποχρέωση έκδοσης Ενιαίου Εσωτερικού Κανονισμού σύμφωνα με τη ρητή επιταγή του άρθρου 25 του ν. 4025/2011, ούτε να αναπληρώσει την παράλειψη έκδοσης του εν λόγω Εσωτερικού Κανονισμού, αφενός μεν διότι ο νομοθέτης επιβάλλει τη ρύθμιση των ανωτέρω ζητημάτων με υπουργική απόφαση, οι δε εγκύκλιοι δεν αποτελούν δεσμευτικούς κανόνες δικαίου, αφετέρου δε διότι αυτές δεν έχουν το περιεχόμενο που σύμφωνα με τις προδιαληφθείσες διατάξεις του ν. 4025/2011 απαιτείται να έχει ο Ενιαίος Εσωτερικός Κανονισμός Λειτουργίας, ήτοι τη ρύθμιση όλων των διοικητικών, διαχειριστικών και λογιστικών θεμάτων των Μονάδων Υγείας. Μη νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι η ανάθεση των επίμαχων υπηρεσιών δεν ήταν ορθή, δοθέντος ότι δεν είχε ακόμη εκδοθεί απόφαση του Υπουργού Υγείας, η έλλειψη δε αυτή δεν δύναται να αναπληρωθεί από τις στερούμενες δεσμευτικότητας εγκυκλίους του Υπουργείου Υγείας, αλλά ούτε και από τον εγκριθέντα από το Διοικητικό Συμβούλιο του αιτούντος Εσωτερικό Κανονισμό, που συντάχθηκε από την Υ.ΠΕ., λόγω αναρμοδιότητας του εν λόγω οργάνου. Πλην όμως, το Κλιμάκιο επισημαίνει με επίταση ότι εκ της παραλείψεως αυτής αναφύονται ζητήματα, τα οποία δεν δύναται πλέον να θεραπευθούν με τις κατά διαστήματα εκδοθείσες εγκυκλίους του Υπουργείου Υγείας, ενώ αποδέχεται ότι τα αρμόδια όργανα ενήργησαν με συγγνωστή πλάνη. Ανακαλεί την 129/2018 πράξη του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο ΙV Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

^11-10-19 MΠρΑθ 237/19 : ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΑΡΤΗΣ. Καταγγελία συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας  αορίστου χρόνου χωρίς να γνωστοποιηθεί η αιτία στον εργαζόμενο. Ζητήματα σχετικά με το άρθρο 24 του Αναθεωρημένου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Χάρτη - Παρέμεινε αμετάβλητο το καθεστώς της αναιτιώδους καταγγελίας συμβάσεως εργασίας αορίστου χρόνου. Εν προκειμένω, η εναγόμενη εργοδότρια είχε το δικαίωμα να καταγγείλει τη σύμβαση αναιτιωδώς οποτεδήποτε, ήτοι χωρίς καν λόγο και πάντως χωρίς σπουδαίο λόγο, αφού η καταγγελία της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου είναι μονομερής αναιτιώδης δικαιοπραξία.  Απορριπτέο είναι και το αίτημα περί χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης. Η υπό κρίση αγωγή πρέπει να απορριφθεί στο σύνολο της. [Δες και την υπ' αρ. 17/19 ΜΠρΛασιθίου]

^11-10-19 ΕφΑθ 1040/19 : ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ. ΧΑΡΤΟΦΥΛΑΚΙΟ ΖΩΗΣ. ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ. Μετά την ανάκληση της άδειας λειτουργίας ασφαλιστικής επιχείρησης, οι ασφάλειες ζωής παραμένουν σε ισχύ - Δεν λύνονται αυτοδίκαια με σκοπό να μεταβιβασθούν σε άλλη ανάδοχη ασφαλιστική εταιρεία - Μετά όμως και την οριστική αποτυχία μεταβίβασης, θεωρούνται λυμένες - Εφαρμογή των διατάξεων της αναγκαστικής εκκαθάρισης, με συνέπεια την υποχρέωση των ασφαλισμένων για αναγγελία των απαιτήσεών τους στον εκκαθαριστή - Προθεσμία. Eν προκειμένω, η ανακόπτουσα/εκκαλούσα, μολονότι διατηρούσε  απαιτήσεις από ασφάλιση ζωής κατά της εφεσίβλητης/καθ ης η ανακοπή επιχείρησης, λόγω σοβαρού προβλήματος υγείας της δεν τις ανήγγειλε. Κατά συνέπεια, η ανακόπτουσα/εκκαλούσα δικαιούται να αναγγελθεί εκπροθέσμως με την ανακοπή του άρθρου 92 του ΠτωχΚ. Εν μέρει δεκτή η ανακοπή κατά την επικουρική της βάση ως κατ' ουσία βάσιμη.

^11-10-19 ΜΠρΑθ 1428/19 : ΣΥΓΓΡΑΜΑΤΑ - ΔΙΑΝΟΜΗ ΣΗΜΕΙΩΣΕΩΝ - ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ. Έννοια ''έργου'' ως αντικειμένου πνευματικής ιδιοκτησίας. Περίπτωση σημειώσεων που αποτέλεσαν το εκπαιδευτικό υλικό, το οποίο διανεμήθηκε στους σπουδαστές της πρώτης των καθ’ ων κατά τη διενέργεια των μαθημάτων του Ασφαλιστικού και Εργατικού Δικαίου - Πιθανολογείται ότι οι εν λόγω σημειώσεις αποτελούν στο μεγαλύτερο μέρος τους πιστή αντιγραφή συγγράμματος του αιτούντος, καθώς δεν αποτελούν αναπαραγωγή σύντομων αποσπασμάτων του έργου του. Δεδομένου ότι πιθανολογείται η ύπαρξη επείγουσας περίπτωσης, επειδή οι καθ’ ων εξακολουθούν να διανέμουν τις ανωτέρω σημειώσεις και εκ του λόγου αυτού ο αιτών υφίστανται υλική και ηθική βλάβη, συντρέχει νόμιμη περίπτωση να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα. Η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη και κατ’ ουσίαν.

^11-10-19 ΜΠρΣερρών 10/19 : ΤΡΑΠΕΖΕΣ - ΔΑΝΕΙΑ - ΑΝΑΚΟΠΗ ΚΑΤΑ ΔΙΑΤΑΓΗΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ - ΟΔΗΓΙΑ 93/13. Σύμβαση τοκοχρεωλυτικού δανείου - Συμφωνία ότι το απόσπασμα του μηχανογραφικώς τηρούμενου λογαριασμού του δανείου θα αποτελεί πλήρη απόδειξη. Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής. Ζητήματα που προκύπτουν από την Οδηγία 93/13 και σχετικά ερωτήματα προς το ΔΕΕ. Το παρόν Δικαστήριο λοιπόν, : Α) Δέχεται κατ' ουσία τον πρώτο λόγο του δικογράφου της ανακοπής. Β) Απευθύνει ερώτημα προς το ΔΕΕ, σύμφωνα με το διατακτικό της παρούσας για τα θέματα που άπτονται ερμηνείας κανόνων του παράγωγου και του Κοινοτικού Δικαίου. Γ) Επιφυλάσσεται να αποφανθεί επί των υπολοίπων λόγων ανακοπής μετά την έκδοση απόφασης από το ΔΕΕ.

^11-10-19 ΕλΣυν (Προλ.Ελέγχου - IV)  67/19 : ΕΦΚΑ – ΙΚΑ – ΜΙΣΘΩΣΕΙΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ – ΕΚΤΑΣΗ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΛ.ΣΥΝ.. Μη θεώρηση ΧΕ ΕΦΚΑ που αφορούν στην καταβολή ποσού στους φερόμενους ως δικαιούχους ως αποζημίωση χρήσης κτιρίου που χρησιμοποιείται για τη στέγαση των διοικητικών υπηρεσιών του. Μισθώσεις ΙΚΑ και ήδη ΕΦΚΑ (καθολικός διάδοχος). Οι συμβάσεις μίσθωσης ακινήτων για τη στέγαση των υπηρεσιών του Ιδρύματος εξακολούθησαν να διέπονται από τις ειδικές περί αυτών διατάξεις και, συγκεκριμένα, οι μεν συναφθείσες έως τις 29.7.2003 από τις διατάξεις της 32286/Ι.210/1952 απόφασης του Υπουργού Εργασίας «Περί Κανονισμού μισθώσεων και αγορών Ι.Κ.Α.» (ΦΕΚ Β΄ 237), οι δε συναπτόμενες μετά την παραπάνω ημερομηνία από εκείνες της έκτοτε τεθείσας σε ισχύ Β/21/18003/3318/2003 απόφασης του Υφυπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων «Κανονισμός μισθώσεων και εκμισθώσεων, αγορών και εκποιήσεων ακινήτων του Ι.Κ.Α.» (ΦΕΚ Β΄ 1055). Δαπάνες, λοιπόν, οι οποίες εντέλλονται να πληρωθούν, με αιτιολογία την καταβολή μισθωμάτων λόγω σιωπηρής αναμίσθωσης ή την καταβολή αποζημίωσης χρήσης μισθίου από τον Ε.Φ.Κ.Α., στον οποίο έχει ενταχθεί το ΙΚΑ - ΕΤΑΜ, δεν είναι νόμιμες και το χρηματικό ένταλμα δεν μπορεί να θεωρηθεί. Η δαπάνη δεν είναι νόμιμη, διότι παρότι η συνομολογηθείσα διάρκεια της επίμαχης σύμβασης μίσθωσης έχει παρέλθει, δεν έχουν τηρηθεί οι ειδικές διατάξεις περί μισθώσεων του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ και ήδη ΕΦΚΑ, που καθορίζουν συγκεκριμένη διαδικασία για την παράταση υφιστάμενης μίσθωσης, πλην όμως κρίνει ότι τα ΧΕ θα μπορούσαν να θεωρηθούν λόγω συγγνωστής πλάνης, εάν δεν είχε λήξει το οικονομικό έτος 2018, σε βάρος των πιστώσεων του προϋπολογισμού του οποίου εκδόθηκαν.

^11-10-19  ΕλΣυν (Προλ.Ελέγχου - I)  42/19 : ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ – ΑΠΟΔΟΧΕΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΙΔΟΧ – ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 63 ΠΑΡ. 7 Ν. 4430/2016. Μη θεώρηση ΧΕ Νοσοκομείου που αφορά στην καταβολή αποδοχών σε υπάλληλο, η οποία - κατόπιν παραίτησης συμβασιούχου εργαζόμενης στην υπηρεσία προετοιμασίας γευμάτων (σίτισης) του νοσοκομείου - προσλήφθηκε ως δεύτερη επιλαχούσα, από τον σχετικό Πίνακα επιλεγέντων που είχε εγκριθεί με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου (Δ.Σ.) του Νοσοκομείου, με σύμβαση εργασίας ΙΔΟΧ. Πρόσωπα τα οποία δεν προκύπτει ότι είχαν κατά το παρελθόν εμπειρία σε υπηρεσίες σίτισης / εστίασης, έστω και αν τυπικά είχαν συμμετάσχει σε προγενέστερη διαδικασία πρόκλησης του άρθρου 97 του ν. 4368/2016, δεν εμπίπτουν στο εξαιρετικό πεδίο εφαρμογής της διάταξης της παρ. 7 του άρθρου 63 του ν. 4430/2016, σύμφωνα με την οποία, εφόσον το υπάρχον προσωπικό δεν επαρκεί, συντρέχει επείγουσα ή απρόβλεπτη περίπτωση και δεν γίνεται υπέρβαση του συνολικού χρόνου των 24 μηνών, οι φορείς του Υπουργείου Υγείας δύνανται, κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης νόμου, να συνάψουν συμβάσεις εργασίας με τα επιλεγέντα πρόσωπα. Μη νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι η φερομένη ως δικαιούχος κακώς προσελήφθη, κατ' εφαρμογή της παρ. 7 του άρθρου 63 του ν. 4430/2016, καθόσον δεν προκύπτει ότι η ίδια διαθέτει την απαιτούμενη προγενέστερη εμπειρία στις ανωτέρω υπηρεσίες, αφού το μοναδικό σχετικό δικαιολογητικό που υπέβαλε κατά την πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος του Νοσοκομείο για τη σύναψη δώδεκα (12) συμβάσεων μίσθωσης έργου ήταν η βεβαίωση του Δήμου, σύμφωνα με την οποία κατά το παρελθόν είχε απασχοληθεί στο Δήμο αυτό με ειδικότητα Υ.Ε. Γενικών Καθηκόντων, χωρίς, συνεπώς, να αποδεικνύεται η εν τοις πράγμασι απασχόλησή της στις ζητούμενες υπηρεσίες, που είναι κρίσιμη κατά το νόμο.

^11-10-19 ΕλΣυν (VII) Πράξη 8/19 :  ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗΣ – ΔΗΜΟΣ - ΕΙΣΦΟΡΑ ΣΕ ΑΜΚΕ – ΨΕΥΔΟΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΚΑΙ ΜΗ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 59 Ν. 4508/2017. Αίτηση ανάκλησης Πράξης μη θεώρησης ΧΕ Δήμου που είχε εκδοθεί υπέρ ΑΜΚΕ και αφορούσε στην καταβολή ετήσιας εισφοράς, ως μέλους της εν λόγω εταιρείας. Κρίση ότι η διάταξη του άρθρου 59 του ν. 4508/2017, με βάση την οποία εχώρησε η επίμαχη καταβολή, δεν μπορεί να θεωρηθεί γνησίως ερμηνευτικού χαρακτήρα και, στο μέτρο που συνιστά νέα κατ’ ουσίαν ρύθμιση, η ισχύς της δεν ανατρέχει στο χρόνο έναρξης ισχύος του ν. 3852/2010, ώστε να καθιστά εκ των υστέρων νόμιμη τη συμμετοχή δήμου, ως νέου μέλους, σε τέτοια εταιρεία, όταν η είσοδός του εχώρησε κατά το διάστημα που μεσολάβησε μέχρι τη δημοσίευση του ν. 4508/2017 (22.12.2017). Ανακαλεί την 234/2018 Πράξη του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο VII Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου λόγω συγγνωστής πλάνης, πλην όμως το επίμαχο ΧΕ δεν πρέπει να θεωρηθεί, λόγω λήξης του οικονομικού έτους 2018, τις πιστώσεις του οποίου βαρύνει.

^4-10-19 ΕφΘεσ 513/19 : ΑΠΟΛΥΣΗ ΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΤΕΧΝΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ.  Περίπτωση καταγγελίας συμβάσεων εργασίας υπαλλήλων  γραφείου, για οικονομοτεχνικούς λόγους - Δύο τα στάδια του δικαστικού ελέγχου. Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι οι απολύσεις μπορούσαν να αποτραπούν με τη λήψη ηπιότερων μέτρων – Ειδικότερα, η εναγομένη μπορούσε αντί να καταγγείλει τις συμβάσεις εργασίας των εναγόντων να συνεχίσει να τους απασχολεί σε άλλες θέσεις εργασίας  - Ως εκ τούτου, οι καταγγελίες των συμβάσεων εργασίας των εναγόντων είναι άκυρες ως καταχρηστικές, η δε εναγομένη κατέστη υπερήμερη. Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η εναγομένη προσέβαλε παράνομα και υπαίτια την προσωπικότητα των εναγόντων και γι' αυτό το λόγο πρέπει να τους καταβάλει χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Εν μέρει δεκτή η αγωγή.

^4-10-19 ΜονΠρΠατρ 183/19 : ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ - ΑΙΤΗΜΑ ΕΠΙΔΕΙΞΗΣ ΕΓΓΡΑΦΩΝ. Αίτηση προσωρινής επιδείξεως εγγράφων που έχει ως αντικείμενο την αξίωση λογοδοσίας της αιτούσας ως εντολέα έναντι του καθ ου ως εντολοδόχου, που από τη φύση της δεν μπορεί να έχει προσωρινό χαρακτήρα και να αποτελέσει αντικείμενο δίκης ασφαλιστικών μέτρων. Απορρίπτει την αίτηση ως απαράδεκτη.

^4-10-19 ΔιοικΠρΑθ 2835/19 : ΔΗΜΟΣ - ΑΣΤΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ - ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΕΣ ΑΔΕΙΕΣ. Περίπτωση έκδοσης οικοδομικής άδειας κατόπιν πλημμελούς ελέγχου από τα αρμόδια πολεοδομικά όργανα, σε οικόπεδο που δεν είχε πρόσωπο σε διανοιγμένη οδό. Αστική ευθύνη του Δήμου - Κατά τα άρθρα 105 και 106 του Εισ.Ν.Α.Κ. λόγος ευθύνης του Δημοσίου είναι η έκδοση ευνοϊκής για τον ζημιωθέντα πράξης, παρά την έλλειψη των νόμιμων προϋποθέσεων έκδοσής της, στο κύρος της οποίας ο ζημιωθείς, ανυπαιτίως πίστεψε. Η ευθύνη δε του Δημοσίου προς αποζημίωση εκτείνεται στην αποκατάσταση του αρνητικού διαφέροντος (διαφέροντος εμπιστοσύνης). Στην περίπτωση αυτή δεν νοείται αποκατάσταση θετικού διαφέροντος, δηλαδή αποζημίωση για ό,τι θα αποκόμιζε ο ζημιωθείς, εάν η πράξη ήταν νόμιμη.  Εν προκειμένω, λοιπόν, κρίνει ότι η ενάγουσα δικαιούται να λάβει  αποζημίωση, για την αποκατάσταση της υλικής ζημίας, καθώς και χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη.

^4-10-19 ΕλΣυν (IV) 572/19 : ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΥ ΙΑΤΡΟΥ – ΜΕΛΟΣ ΔΕΠ – ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ – ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΘΕΤΙΚΗΣ ΖΗΜΙΑΣ ΑΠΟ ΙΑΤΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ – ΝΟΣΟΓΟΝΟΣ ΠΑΧΥΣΑΡΚΙΑ – ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ – ΒΛΑΒΗ ΥΓΕΙΑΣ ΣΤΟ ΜΕΤΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ – ΚΑΤΑΦΑΣΗ ΒΑΡΙΑΣ ΑΜΕΛΕΙΑΣ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑ ΤΟ ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ – ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΥ. Αιτήσεις του Γενικού Επιτρόπου της με τις οποίες ζητείται ο υπέρ Νοσοκομείου καταλογισμός του καθ’ ου, πρώην ιατρού του εν λόγω Νοσοκομείου και ήδη συνταξιούχου, με ποσά τα οποία το Νοσοκομείο κατέβαλε ως αποζημίωση στους συγγενείς θανούσας, σε εκτέλεση απόφασης του Διοικητικού Εφετείου συμπεριλαμβανομένου και ποσού ύψους 300 ευρώ, που αντιστοιχεί σε καταλογισθείσα με την ίδια απόφαση σε βάρος του Νοσοκομείου δαπάνη πραγματογνωμοσύνης- προς αποκατάσταση της ισόποσης ζημίας που ο καθ’ ου φέρεται ότι προξένησε στο εν λόγω νομικό πρόσωπο, με πράξεις και παραλείψεις του, οφειλόμενες σε βαριά αμέλεια, κατά την εκτέλεση των υπηρεσιακών του καθηκόντων. Πρόσκληση θετικής ζημίας στο Δημόσιο από ιατρούς νοσηλευτικών ιδρυμάτων. Αιτιώδης σύνδεσμος που οδηγεί στην κατάφαση  ιατρικής ευθύνης υπάρχει εάν ο ιατρός, κατά παράβαση των κανόνων της ιατρικής επιστήμης και του αντικειμενικώς επιβαλλόμενου καθήκοντος επιμέλειας, υποβάλει τον ασθενή σε επέμβαση, παραλείποντας να τον ενημερώσει για τα μειονεκτήματα και πλεονεκτήματα των οικείων θεραπευτικών μεθόδων και τους κινδύνους επιπλοκών, έστω και αν υπάρχει συναίνεση του τελευταίου, αφού η συναίνεση αυτή δεν είναι έγκυρη, ελλείψει της απαιτούμενης ενημέρωσης, με ενδεχόμενο η έλλειψη της ενημέρωσης αυτής να μην αποτρέψει τον ασθενή από επέμβαση στην οποία πρόκειται να υποβληθεί, υποβαλλόμενος δε στην τελευταία να υποστεί βλάβη της υγείας του. Πολλώ δε μάλλον συντρέχει ο εν λόγω αιτιώδης σύνδεσμος όταν ο ιατρός προβαίνει σε ιατρικώς μη ενδεικνυόμενη καν επέμβαση, από την οποία όφειλε να απόσχει, κατόπιν μάλιστα πλημμελούς ενημέρωσης του ασθενούς αναφορικά με το επιστημονικώς ενδεδειγμένο της διενέργειάς της. Ο ως άνω ιατρός προέβη σε χειρουργική επέμβαση, παρά το ότι η ασθενής - θανούσα δεν έπασχε από νοσογόνο παχυσαρκία και δεν ήταν ενδεδειγμένη η χειρουργική αντιμετώπιση της. Αμετάκλητη καταδίκη σε ανθρωποκτονία από αμέλεια. Κρίνει ότι η αμελής συμπεριφορά του καθ’ ου δεν εξικνείται μέχρι του βαθμού της βαριάς αμέλειας στο μετά την εγχείρηση στάδιο, λαμβάνοντας υπόψη ειδικότερα την πιθανότητα εγχειρητικών και μετεγχειρητικών επιπλοκών, που ελλοχεύουν σε κάθε ιατρική πράξη, που εν προκειμένω πράγματι συνέβησαν, την αδυναμία επακριβούς πρόβλεψης της πορείας εκάστου ασθενούς, τη διαφορετική αντίδραση κάθε οργανισμού σε ιατρικές επεμβάσεις, την επίδραση εξωγενών παραγόντων και τρίτων προσώπων, που παρεμβάλλονται στην όλη διαδικασία, την απειλή προσβολής από ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, που πράγματι συνέβη, καθώς και το γεγονός ότι, ανεξαρτήτως αν ορισμένες ενέργειες του καθ’ ου κρίθηκαν μη ενδεδειγμένες, μη αποτελεσματικές ή μη έγκαιρες, πάντως προκύπτει το διαρκές ενδιαφέρον του για την ασθενή, η συνεχής παρακολούθησή της και προσπάθεια αξιολόγησης της κατάστασής της, οι επίμονες προσπάθειές του για την αντιμετώπιση των μετεγχειρητικών επιπλοκών, η προσπάθεια αντιμετώπισης κάθε επιπλοκής χωριστά με τη χορήγηση οξυγόνου και φαρμάκων, διενέργεια εργαστηριακών εξετάσεων και λοιπών ιατρικών πράξεων, καθώς και επεμβάσεων μέχρι και την ύστατη στιγμή. Ωστόσο, ο καθ’ ου με τη βαρέως αμελή συμπεριφορά του κατά το προεγχειρητικό στάδιο, υπέβαλε τη θανούσα σε ιατρικώς μη ενδεδειγμένη επέμβαση, την οποία όφειλε να μη διενεργήσει, ενημερώνοντας προσηκόντως την ασθενή και από την υποβολή στην οποία η ασθενής τελικώς κατέληξε. Λαμβάνοντας υπόψη το βαθμό υπαιτιότητας του εκκαλούντος αλλά και την εν γένει συμπεριφορά του μετά την εγχείρηση της θανούσας μειώνει τον καταλογισμό, απορρίπτει δε αίτημα επιδίκασης τόκων. Δέχεται εν μέρει.

^4-10-19 ΕλΣυν (ΟΛ) 477/19 : ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ – ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ – ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ – ΕΥΘΥΝΗ ΥΠΟΛΟΓΟΥ – ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΧΡΗΜΑΤΩΝ – ΜΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΔΑΠΑΝΩΝ – ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΠΑΡ. 1 ΑΡΘΡΟΥ 37 Ν. 3801/2009 – ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ – ΑΛΥΣΙΤΕΛΗΣ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΑΘΩΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ - ΑΡΧΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ. Αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης με την οποία απορρίφθηκε έφεση της ήδη αναιρεσείουσας κατά Πράξης, με την οποία διαπιστώθηκε, κατά την εκδίκαση των λογαριασμών Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, χρηματικό έλλειμμα, μέρους του οποίου καταλογίσθηκε εις βάρος της αλληλεγγύως και εις ολόκληρον μετά του Νομάρχου της ως άνω Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης. Στην προκειμένη περίπτωση έλαβε χώρα παράνομη μεταφορά χρηματικών ποσών από λογαριασμούς σε Τράπεζες της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης προς τραπεζικό λογαριασμό νομαρχιακής επιχείρησης, χωρίς να έχει τηρηθεί η προβλεπόμενη διαδικασία εκκαθάρισης και ενταλματοποίησης των σχετικών δαπανών, η δε αναιρεσείουσα, συνέπραξε άμεσα στην εκταμίευση των σχετικών ποσών, συνυπογράφοντας από κοινού με το Νομάρχη δεκατρείς επιταγές και μια εντολή μεταφοράς ποσού σε χρέωση λογαριασμού που τηρούσε η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση σε Τράπεζα και σε πίστωση λογαριασμού της ως άνω Νομαρχιακής Επιχείρησης στην ίδια Τράπεζα. Ευθύνη υπολόγων. Διαχειριστικό έλλειμμα. Το δικάσαν Τμήμα πλήρως θεμελίωσε την κρίση του ότι η ήδη αναιρεσείουσα, δια της εξωταμειακής διαχειρίσεως του επίμαχου ποσού κατέστη υπόλογος, ότι εκ του λόγου αυτού ευθύνεται για κάθε πταίσμα ως προς το προκύψαν έλλειμμα και ότι η απόκλιση της συμπεριφοράς της από το μέσο συνετό δημόσιο λειτουργό, κατά τη διαχείριση του δημοσίου (νομαρχιακού) χρήματος, ήταν ιδιαιτέρως σοβαρή εξικνούμενη τουλάχιστον στον βαθμό της βαρείας αμελείας. Εξάλλου, δεν συγχωρείται η νομιμοποίηση δαπανών, οι οποίες είτε προκάλεσαν ζημία στην οικεία διαχείριση, δηλονότι πραγματικό (ουσιαστικό) έλλειμμα, είτε διενεργήθησαν επέκεινα των διατάξεων του λογιστικού των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων και χωρίς την τήρηση των στοιχειωδών κανόνων αυτού. Περαιτέρω, οι διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 37 του ν. 3801/2009 δεν μπορούν να τύχουν αναλογικής εφαρμογής. Ακόμη, η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση, ως εκ της μη νομίμου μεταφοράς κεφαλαίων εκ των λογαριασμών αυτής, κατέστη πτωχότερη (ελλειμματική), οπότε ο ισχυρισμός ότι αυτή κατέστη αδικαιολογήτως πλουσιότερη πρέπει να απορριφθεί. Αλυσιτελής παρίσταται η επίκληση απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, με την οποία η ήδη αναιρεσείουσα κηρύχθηκε αθώα του αδικήματος της απιστίας στην υπηρεσία, προεχόντως διότι η απόφαση αυτή δημοσιεύθηκε σε χρόνο μεταγενέστερο της αναιρεσιβαλλομένης και συνεπώς δεν μπορεί να θεμελιωθούν, στην κατ’ αναίρεση δίκη, αιτιάσεις κατ’ αυτής πηγάζουσες από το περιεχόμενο και το διατακτικό της ποινικής απόφασης. Ωστόσο, το δικάσαν Τμήμα, ως προς την εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας, κατ’ αντιφάσκουσα κρίση, προσέθεσε μια επιπλέον προϋπόθεση, ήτοι ότι το έλλειμμα πρέπει να είναι «αμιγώς τυπικό», αποκλείοντας την εφαρμογή της αρχής αυτής δια της παραδοχής ότι ο επίδικος καταλογισμός έχει «προεχόντως αποκαταστατικό» της προκληθείσης ζημίας χαρακτήρα. Δια της εισαγωγής όμως επιπλέον προϋποθέσεων (περί αμιγούς τυπικού και προεχόντως αποκαταστατικού) διαφοροποίησε ουσιωδώς την προσδοθείσα από το ίδιο έννοια της αρχής της αναλογικότητας και εντέλει απέκλεισε, κατ’ αντιφάσκουσα κρίση, την εφαρμογή της. Δέχεται αίτηση αναίρεσης.

^4-10-19 ΕλΣυν (ΟΛ) 713/19 : ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ –ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ – ΑΓΩΓΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΑΡΘΡΟΥ 105 ΕΙΣΝΑΚ – ΑΝΑΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΣΥΝΤΑΞΗΣ – ΑΡΧΗ ΙΣΟΤΗΤΑΣ – ΕΣΔΑ (ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ) – ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ.  Αίτηση αναίρεσης Ελληνικού Δημοσίου κατά απόφασης με την οποία έγινε εν μέρει δεκτή αγωγή του ήδη αναιρεσιβλήτου, στρατιωτικού συνταξιούχου, και αναγνωρίστηκε η υποχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου να καταβάλει σ’ αυτόν ποσό νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής, ως αποζημίωση κατά το άρθρο 105 Εισ.Ν.Α.Κ., για την αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη από τη μη αναπροσαρμογή της σύνταξής του κατά τις διατάξεις των νόμων 2838/2000 και 3016/2002. Η ρύθμιση του άρθρου 60 παρ. 1 του Κώδικα Πολιτικών και Στρατιωτικών Συντάξεων – σύμφωνα με την οποία η καταβολή της σύνταξης δεν μπορεί να εκταθεί αναδρομικά πέραν της τριετίας από την πρώτη του μήνα κατά τον οποίο εκδίδεται η σχετική πράξη ή απόφαση - δεν έρχεται σε αντίθεση προς τις διατάξεις του άρθρου 4 του Συντάγματος, ούτε τις διατάξεις του άρθρου 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ε.Σ.Δ.Α.. Εξάλλου, η αγωγή για καταβολή αποζημίωσης σε συνταξιούχο του Δημοσίου, λόγω παράλειψης οίκοθεν (αυτεπάγγελτης) αναπροσαρμογής της σύνταξής του από τα όργανα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αμιγώς συνταξιοδοτικού περιεχομένου, πλην όμως δεν κωλύεται από το άρθρο 60 παρ. 1 Σ.Κ., το οποίο περιορίζει μόνο το χρόνο της αναδρομικής καταβολής συντάξεων, χωρίς να αποκλείει τη διεκδίκηση από το δικαιούχο της ζημίας επί της οποίας θεμελιώνεται η ειδική αδικοπραξία του άρθρου 105 Εισ.Ν.Α.Κ.. Πενταετής η παραγραφή της σχετικής αξίωσης. Ο αυξημένος βασικός μισθός των εν ενεργεία στρατιωτικών υπολογίζεται για την αναπροσαρμογή (αύξηση) της σύνταξης των στρατιωτικών που αποχώρησαν από την υπηρεσία πριν από την έναρξη της ισχύος των διατάξεων, οι οποίες τον διαμορφώνουν, χωρίς για την εφαρμογή (επέκταση) των διατάξεων αυτών στους τελευταίους να απαιτείται η έκδοση νόμου συνταξιοδοτικού χαρακτήρα κατά τους ορισμούς του άρθρου 73 παρ. 2 του Συντάγματος. Ειδικότερα, η σύνταξη των αξιωματικών, που προέρχονται από ανώτατα στρατιωτικά ιδρύματα και αποστρατεύθηκαν πριν από την 1.7.2000 φέροντας κατά την έξοδό τους το βαθμό του Αντιστρατήγου, υπολογίζεται από 1.7.2000 με βάση το βασικό μισθό του βαθμού Αντιστρατήγου προσαυξημένο με τα 2/3 της διαφοράς του βασικού μισθού του βαθμού Γενικού Επιθεωρητή Στρατού (ΓΕΠΣ), εφόσον έχουν συμπληρώσει 32 έτη πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας. Αν δε αποστρατεύθηκαν και ως ευδοκίμως τερματίσαντες τη σταδιοδρομία τους δικαιούνται να λάβουν από 1.7.2000 ολόκληρο το βασικό μισθό βαθμού Γενικού Επιθεωρητή Στρατού (ΓΕΠΣ). Περαιτέρω, δικαιούνται από 1.7.2002, με τη συμπλήρωση είκοσι εννέα (29) ετών πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας και αφού αποστρατεύθηκαν ως ευδοκίμως τερματίσαντες τη σταδιοδρομία τους να λάβουν σύνταξη με βάση ολόκληρο το βασικό μισθό του αμέσως επόμενου από τη μισθολογική τους προαγωγή βαθμού, δηλαδή η σύνταξή τους υπολογίζεται πλέον με βάση το βασικό μισθό βαθμού Αρχηγού ΓΕΣ. Μειοψηφία. Απορρίπτει αίτηση.

^27-9-19 ΣτΕ (Ε') 652/19 : ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ - ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΣ - ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΗΣ - ΕΦΕΣΗ. Εκκλησιαστική περιουσία. Πράξη χαρακτηρισμού εκτάσεως ως αναδασωτέας που στηρίχθηκε στο ότι η επίμαχη έκταση περιλαμβάνεται στην αναδάσωση του 1934 και στο ότι αυτή δεν εμπίπτει σε κάποια από τις εξαιρέσεις της αποφάσεως κηρύξεως της αναδασώσεως. Έννομο συμφέρον άσκησης αιτήσεως ακυρώσεως.  Απαράδεκτο της αίτησης  κατά το μέρος που στρέφεται αυτοτελώς κατά της πράξης χαρακτηρισμού, διότι αυτή έχει ενσωματωθεί στην απόφαση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων. Κρίση ότι δεν αιτιολογείται η κρίση της προσβαλλόμενης πράξεως σε σχέση με το δασικό χαρακτήρα της επίμαχης εκτάσεως. Δέχεται την έφεση - Εξαφανίζει την υπ' αριθ. 2305/2014 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιώς - Ακυρώνει την απόφαση της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Επιλύσεως Δασικών Αμφισβητήσεων.

^27-9-19 ΕλΣυν (ΟΛ) 5/19 : ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ – ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΠΑΙΔΙΩΝ ΓΙΑ ΘΕΜΕΛΙΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ – ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ ΙΑΤΡΟΣ – ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΙ ΤΕΛΟΛΟΓΙΚΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΝΟΜΟΥ. Αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης με την οποία απορρίφθηκε έφεση της αναιρεσείουσας κατά πράξεως του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους για κανονισμό σ’ αυτήν σύνταξης, με αναγνώριση πλασματικού χρόνου παιδιών για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Οι διατάξεις της παρ. 12 του άρθρου 6 του ν. 3865/2010, όπως αντικαταστάθηκαν από την έναρξη της ισχύος τους με την παρ. 4 του άρθρου 1 του ν. 4002/2011, εντασσόμενες συστηματικά στο ευρύτερο πλέγμα διατάξεων με τις οποίες επήλθαν δυσμενείς αλλαγές στο συνταξιοδοτικό καθεστώς των υπαλλήλων εν γένει αλλά και εκείνων με τρία τουλάχιστον παιδιά (αύξηση της απαιτούμενης για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος συντάξιμης υπηρεσίας - θέσπιση, για πρώτη φορά, ηλικίας συνταξιοδότησης), βάσει του νέου ασφαλιστικού καθεστώτος στο Δημόσιο (ν. 3865/2010, όπως τροποποιήθηκε), δεν καταλαμβάνουν τις γυναίκες υπαλλήλους που είχαν ήδη αποχωρήσει κατά τον χρόνο έναρξης ισχύος τους από την υπηρεσία (21.7.2010), ανεξαρτήτως αν η αποχώρησή τους ήταν εκούσια ή ακούσια, χωρίς να έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Συνεπώς, οι τελευταίες δεν μπορούν να αναγνωρίσουν ως χρόνο «πραγματικής συντάξιμης υπηρεσίας» πλασματικό χρόνο παιδιών. Ακόμη, οι γυναίκες που είχαν αποχωρήσει από την υπηρεσία πριν από την 21.7.2010 δεν απέκτησαν δικαίωμα αναγνώρισης πλασματικού χρόνου παιδιών ούτε βάσει του άρθρου 1 παρ. 4 του ν. 4002/2011, με το οποίο αντικαταστάθηκαν οι διατάξεις της παρ. 12 του άρθρου 6 του ν. 3865/2010 από την έναρξη της ισχύος τους, δοθέντος ότι με τις διατάξεις αυτές δεν διευρύνθηκε το πεδίο εφαρμογής του νόμου, ώστε να συμπεριλάβει και τις γυναίκες υπαλλήλους που είχαν ήδη αποχωρήσει από την υπηρεσία. Αντίθετα, με την αναδρομική αυτή αλλαγή, που ανατρέχει στις αρχικές ρυθμίσεις του άρθρου 6 παρ. 12 του ν. 3865/2010, τις οποίες αντικαθιστά από την έναρξη της ισχύος τους, οι τελευταίες άλλαξαν προς το δυσμενέστερο, αφού πλέον η αναγνώριση πλασματικού χρόνου λόγω παιδιών, για τις γυναίκες υπαλλήλους που εξήλθαν της υπηρεσίας μετά την 21.7.2010 και θεμελιώνουν, με αναγνώριση τέτοιου χρόνου, συνταξιοδοτικό δικαίωμα μέχρι την 31.12.2010, δεν μπορεί να υπερβαίνει το χρόνο που απαιτείται για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος, αποκλειομένης της χρησιμοποίησης του τυχόν υπολειπόμενου χρόνου, ανάλογα με τα τέκνα που έχει ο υπάλληλος, για την προσαύξηση της σύνταξης. Μειοψηφία. Το δικάσαν Τμήμα, δεχθέν τα ανωτέρω, ορθώς έκρινε νόμιμη την απόρριψη από το Γ.Λ.Κ. του αιτήματος της ήδη αναιρεσείουσας για συνταξιοδότηση, περαιτέρω δε ορθά τις διατάξεις του άρθρου 6 παρ. 12 του ν. 3865/2010 ερμήνευσε και εφάρμοσε. Εξάλλου, εφόσον η αναιρεσείουσα δεν υπαγόταν στο αρχικό καθεστώς, έχοντας εξέλθει από την υπηρεσία προ της ενάρξεως ισχύος του ν. 3865/2010, δεν τίθεται ζήτημα υπαγωγής της ούτε στη νέα ρύθμιση του άρθρου 1 παρ. 4 του ν. 4002/2011. Απορρίπτει αναίρεση.

^27-9-19 ΕλΣυν (ΟΛ) 271/19 : ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ – ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΙΑΤΡΟΥ – ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗ ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗ – ΑΘΩΩΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ – ΛΗΨΗ ΥΠΟΨΗ ΤΕΚΜΗΡΙΟΥ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ. Αίτηση αναίρεσης απόφασης με την οποία έγινε δεκτή έφεση του ήδη αναιρεσίβλητου, ιατρού Περιφερειακού Ιατρείου κατά απόφασης του Διοικητή του ΟΓΑ περί καταλογισμού σε βάρος του ποσού, το οποίο αντιστοιχεί στη ζημία που φέρεται ότι προκλήθηκε στον εν λόγω Οργανισμό λόγω πλασματικής συνταγογράφησης φαρμάκων σε βιβλιάρια ασφαλισμένων του. Η δέσμευση του Ελεγκτικού Συνεδρίου από την αθωωτική ποινική απόφαση, όταν επιλαμβάνεται εκ των υστέρων κατά την εκδίκαση υπόθεσης της δικαιοδοσίας του, συντρέχει εφόσον τα πραγματικά περιστατικά και τα λοιπά στοιχεία που συγκροτούν την ποινική παράβαση, για την οποία έχει εκδοθεί απαλλακτική απόφαση, ταυτίζονται με εκείνα στα οποία στηρίζεται ο καταλογισμός. Στην περίπτωση αυτή, το Ελεγκτικό Συνέδριο δεν μπορεί να επανεκτιμήσει τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκομίστηκαν ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου ή να αποφανθεί σχετικά με την τέλεση, από τον προσφεύγοντα ενώπιόν του, της πράξης που αποτέλεσε στοιχείο της ποινικής του δίωξης, η οποία κατέληξε στην αθώωσή του. Αστική ευθύνη ιατρού για ζημιογόνες ενέργειες αυτού συνεπεία παραβίασης των υποχρεώσεών του ως προς τις συνταγογραφήσεις. Πλασματική συνταγογράφηση φαρμάκων. Το δικάσαν Τμήμα έκρινε ότι εφόσον ο αναιρεσίβλητος κηρύχθηκε αθώος των αξιόποινων πράξεων για τις οποίες ασκήθηκε ποινική δίωξη (πλαστογραφία με χρήση από κοινού και κατ’ εξακολούθηση και απάτη από κοινού και κατ’ εξακολούθηση), οι οποίες έχουν την ίδια αντικειμενική υπόσταση, είναι δηλαδή ταυτόσημες με τις παράνομες πράξεις που του αποδίδονται με την καταλογιστική απόφαση, ούτε απεδείχθη πρόθεση αυτού, δεν μπορεί να αποστεί από την κρίση του ποινικού δικαστηρίου, από την οποία ήδη απέρρευσε δεδικασμένο ως προς το ότι δεν τέλεσε τις αποδοθείσες σε αυτόν πράξεις, που συνιστούν ποινικό αδίκημα και παράλληλα εμφανίζονται ως η γενεσιουργός αιτία πρόκλησης ζημίας στον Ο.Γ.Α.. Εξάλλου, το τεκμήριο αθωότητας επιβάλλει να λαμβάνεται υπόψη σε κάθε μεταγενέστερη διαδικασία, οποιασδήποτε φύσης και όχι μόνο ποινικής (κυρωτικής), το γεγονός ότι ο ενδιαφερόμενος έχει αθωωθεί με αμετάκλητη δικαστική απόφαση. Μειοψηφία. Τέλος, κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία των διατάξεων του άρθρου 2 του π.δ/τος 67/2000 το δικάσαν Τμήμα, αναφορικά με υπόλοιπες συνταγογραφήσεις φαρμάκων που δεν αποτέλεσαν στοιχείο της ποινικής δίωξης, έκρινε ότι δεν αποδείχθηκε ότι οι παρατυπίες που εμφανίζουν οι εν λόγω συνταγές οφείλονταν σε «πρόθεση» του αναιρεσίβλητου και ακύρωσε την καταλογιστική πράξη του Διοικητή του Ο.Γ.Α. και κατά το μέρος αυτό, περιορίζοντας όμως έτσι την έκταση της ευθύνης του στο βαθμό του δόλου (πρόθεσης). Δέχεται εν μέρει αίτηση αναίρεσης.

^27-9-19 Ελ Συν (Ι Τμήμα) 473/19 : ΈΦΕΣΗ  - ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΙΔΑΧ – ΑΠΟΔΟΧΕΣ - ΚΑΤΑΤΑΞΗ – ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ ΚΠολΔ – ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ – ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ – ΕΚΤΑΣΗ ΕΛΕΓΧΟΥ – ΑΡΧΕΣ ΧΡΗΣΤΗΣ ΚΑΙ ΕΥΡΥΘΜΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ. Έφεση με την οποία ζητείται η ακύρωση καταλογιστικής πράξης της Επιτρόπου με την οποία καταλογίστηκε σε βάρος του εκκαλούντος και υπέρ Δήμου ποσό, το οποίο αντιστοιχεί σε αποδοχές χρονικού διαστήματος που ο εκκαλών φέρεται ότι έλαβε αχρεωστήτως λόγω κατάταξής του σε προσωποπαγή θέση κλάδου ΤΕ με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, δηλαδή σε θέση ανώτερης εκπαιδευτικής κατηγορίας από εκείνη, στην οποία έπρεπε να καταταγεί σε συμμόρφωση με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών. Κατά την κατάταξη εργαζομένου σε θέση (οργανική ή προσωποπαγή) ΙΔΑΧ σε συμμόρφωση με τελεσίδικη απόφαση πολιτικού δικαστηρίου, με την οποία αναγνωρίστηκε ο χαρακτήρας της παρεχόμενης από αυτόν εργασίας ως αορίστου χρόνου, δεν δύναται να ληφθεί υπόψη τίτλος σπουδών ανώτερης εκπαιδευτικής βαθμίδας που προϋπήρχε ή αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια της εργασίας που αυτός παρείχε στο φορέα υπό τους όρους συμβάσεως ορισμένου χρόνου (ή μίσθωσης έργου), εφόσον για την άσκηση των καθηκόντων που ασκούσε ο εργαζόμενος δεν απαιτείτο ο εν λόγω τίτλος σπουδών. Εξάλλου, τα αρμόδια για την άσκηση του προληπτικού ελέγχου των δαπανών όργανα του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δύνανται, εφόσον διαπιστωθεί ότι συντρέχει περίπτωση πλάνης να προχωρήσουν αυτεπαγγέλτως στην αναθεώρηση της πράξης θεώρησης του ήδη εξοφληθέντος χρηματικού εντάλματος πληρωμής και συναφώς, στον καταλογισμό του αχρεωστήτως λαβόντος. Το Τμήμα κρίνει ότι α) μη νομίμως ο εκκαλών κατετάγη, σε συμμόρφωση με την ανωτέρω δικαστική απόφαση σε θέση ΙΔΑΧ της κατηγορίας ΤΕ κλάδου Διοικητικού αντί της κατηγορίας ΥΕ, β) ορθώς η Επίτροπος, κατά το χρόνο ασκήσεως προληπτικού ελέγχου διαπίστωσε, εξ αφορμής βεβαίωσης προϋπηρεσίας, ότι είχε πλανηθεί ως προς τη συνδρομή προϋπόθεσης που προηγείται χρονικά της μισθολογικής προαγωγής του εκκαλούντος, οπότε νομίμως και αρμοδίως προέβη στην αναθεώρηση της πράξεως θεωρήσεως και συνακόλουθα στην άσκηση κατασταλτικού ελέγχου προς αναζήτηση των αχρεωστήτως καταβληθεισών αποδοχών, δοθέντος ότι οι επίμαχες αποδοχές κατέστησαν πλέον μη νόμιμες. Ωστόσο, ο επίδικος καταλογισμός πρέπει να ακυρωθεί κατ’ εφαρμογή της αρχής της χρηστής διοίκησης και ενόψει της οικονομικής κατάστασης του εκκαλούντος. Δέχεται έφεση.

^27-9-19 ΜονΠρΘεσ 5439/19 : ΕΙΔΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΝΠ.  Υπαγωγή νομικού προσώπου στο καθεστώς ειδικής διαχείρισης του Ν. 4307/2014 (αρ.68 επ.) - Τα πρόσωπα που δικαιούνται να διοριστούν ειδικοί διαχειριστές μετά την κατάργηση του άρθρου 106ια παρ. 1 του ΠτΚ, ως προς τον ειδικό διαχειριστή και τα κωλύματα που εμποδίζουν την ανάθεση σε κάποιον των σχετικών καθηκόντων - Εφαρμογή του άρθρου 11 του ΠΔ 133/2016 για τους διαχειριστές αφερεγγυότητας. Από τη γραμματική ερμηνεία της ανωτέρω διάταξης δεν προκύπτει ότι συμπεριλαμβάνεται στα κωλύματα διορισμού η ιδιότητα προσώπου, ως Μη Εκτελεστικού Οργάνου του Διοικητικού Συμβουλίου θυγατρικής εταιρείας της αιτούσας εταιρίας. Εν προκειμένω, λοιπόν, για την καθ’ ης ανώνυμη εταιρία που βρίσκεται σε αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών υποχρεώσεων της, το παρόν Δικαστήριο θεωρεί τον Χ. ως κατάλληλο πρόσωπο για την ανάληψη του έργου της ειδικής διαχειρίσεως της καθ’ ης η αίτηση εταιρείας.

^23-9-19 ΕλΣυν (ΟΛ) 1270/18 : ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΙΡΕΣΗΣ - ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗΣ - ΝΕΟ ΕΓΓΡΑΦΟ - ΠΟΡΙΣΜΑ ΕΔΕ - ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΑΜΙΑ ΙΚΑ - ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗ ΠΟΣΟΥ.. Αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης με την οποία απορρίφθηκε έφεση κατά πράξης, η οποία απέρριψε αίτηση αναθεώρησης του ήδη αναιρεσείοντος κατά Πράξης του ίδιου Κλιμακίου, με την οποία αυτός καταλογίστηκε ως ταμίας ΙΚΑ με ποσό το οποίο φέρεται υπεξαιρεθέν από τη διαχείρισή του. Νέα έγγραφα προσκομισθέντα σε αίτηση αναθεώρησης. Το δικάσαν Τμήμα εσφαλμένα εφάρμοσε τις καθορίζουσες τις προϋποθέσεις αναθεώρησης διατάξεις του άρθρου 29 παρ. 3 του π.δ. 774/1980, καθόσον έκρινε ότι η προσκομισθείσα ενώπιον του Β΄ Κλιμακίου πορισματική έκθεση, που συντάχθηκε στα πλαίσια συμπληρωματικής Ε.Δ.Ε., δεν συνιστά νέο κρίσιμο έγγραφο, για το λόγο ότι δεν στηρίζεται σε πρωτότυπο αποδεικτικό υλικό, αφού κατ’ αυτή εξετάστηκαν οι ίδιοι μάρτυρες που είχαν εξεταστεί και κατά την αρχική Ε.Δ.Ε., ως εκ τούτου το εξαχθέν πόρισμα, στηριζόμενο σε διαφορετική εκτίμηση των αυτών αποδεικτικών στοιχείων από τον συντάξαντα, στερείται πρωτογενούς χαρακτήρα. Αναιρεί απόφαση για παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας.

^23-9-19 ΕλΣυν Τμήμα I (Προληπτικού Ελέγχου) 267/18 : ΔΗΜΟΤΙΚΟ Κ.Κ.Π. - ΕΞΟΔΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΥ Δ.Σ. - ΔΙΕΝΕΡΓΕΙΑ ΔΑΠΑΝΩΝ - ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΟΤΗΤΑ - ΔΙΑΥΓΕΙΑ – ΕτΚ – ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ - ΣΥΓΓΝΩΣΤΗ ΠΛΑΝΗ. Μη θεώρηση ΧΕ Δημοτικού ΚΚΠ που φορά στην καταβολή ποσού στον Πρόεδρο και Αντιπρόεδρο του ως έξοδα παράστασης. Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου, με την οποία καθορίζονται τα έξοδα παράστασης που λαμβάνουν μηνιαίως ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος των διοικητικών συμβουλίων των δημοτικών ΝΠΔΔ ανατρέχει στην έναρξη του οικονομικού έτους, χωρίς να ανακύπτει θέμα ανεπίτρεπτης αναδρομικής ισχύος της απόφασης αυτής. Ειδικότερα, με την απόφαση αυτή επιτρέπεται κάθε έτος να καταβάλλονται έξοδα παράστασης, το ύψος των οποίων μεταβάλλεται κάθε οικονομικό έτος, ενόψει της εκάστοτε οικονομικής κατάστασης του δημοτικού νομικού προσώπου, είτε με αύξηση είτε με μείωση του ποσού αυτού, ενώ το ποσό αυτό κλιμακώνεται μέσα σε προκαθορισμένα όρια, σύμφωνα με την κ.υ.α. 20585/10.4.2007, ανάλογα με τα έσοδα του προηγούμενου έτους, η εν λόγω δε μεταβολή, καταλαμβάνει ολόκληρο το οικονομικό έτος, ανεξαρτήτως του χρόνου έκδοσης της σχετικής απόφασης. Εξάλλου, οι δημοσιευτέες στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ διοικητικές πράξεις ισχύουν από τη δημοσίευσή τους σε αυτή, τα ουσιαστικά, ωστόσο, έννομα αποτελέσματα αυτής, δύνανται να ανατρέχουν σε χρόνο προγενέστερο της έκδοσής της, αν τούτο επιτρέπεται. Ακόμη, δεν απαιτείται δημοσίευση της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου περί εκλογής των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου του ΝΠΔΔ στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, δοθέντος ότι δεν πρόκειται περί κανονιστικής διοικητικής πράξης. Επιπλέον, δεν ασκεί επιρροή το γεγονός της έκδοσης από το Δημοτικό Συμβούλιο της επίμαχης απόφασης έγκρισης της δαπάνης και δέσμευσης της πίστωσης, η οποία τελικά δημοσιεύτηκε στη ΔΙΑΥΓΕΙΑ. Μη κανονική ωστόσο παρίσταται η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι αυτή πρέπει να αναλαμβάνεται κατά την έναρξη εκτέλεσης του προϋπολογισμού, ενόψει του χαρακτήρα της ως δαπάνης σταθερού και περιοδικού χαρακτήρα, πλην όμως δέχεται ότι συνέτρεξε περίπτωση συγγνωστής πλάνης.

^23-9-19 ΕλΣυν Τμήμα VII (Προληπτικού Ελέγχου) 278/18 : ΔHMOΣ – ΕΛΚΕ ΑΕΙ – προγραμματική σύμβαση υποκρύπτουσα νόμιμη σύμβαση απευθείας ανάθεσης υπηρεσιών – διενέργεια δαπανών – συγγνωστή πλάνη. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου που αφορά στην καταβολή ποσού χρηματοδότησης προς τον Ε.Λ.Κ.Ε. ΑΕΙ δυνάμει προγραμματικής σύμβασης. Προγραμματικές συμβάσεις. Διενέργεια δαπανών. Εκπόνηση ερευνητικού - πιλοτικού προγράμματος εκτίμησης του πλημμυρικού κινδύνου στις περιοχές δήμων και διατύπωση συγκεκριμένων διαχειριστικών προτάσεων. Η επίμαχη σύμβαση δεν αποτελεί γνήσια προγραμματική σύμβαση του άρθρου 100 του ν. 3852/2010 αλλά συνιστά, κατ’ ουσία, σύμβαση απευθείας ανάθεσης υπηρεσιών. Η σύμβαση όμως νομίμως συνήφθη σύμφωνα με το άρθρο 118 παρ. 1 του ν. 4412/2016 καθώς η εκτιμώμενη αξία της δεν υπερβαίνει το ποσό των 20.000 ευρώ, σύμφωνα δε με τον Οργανισμό της Εσωτερικής του Υπηρεσίας ο Δήμος δεν διαθέτει εξειδικευμένο προσωπικό για την παροχή των εν λόγω υπηρεσιών. Τέλος, από πλάνη και χωρίς πρόθεση καταστρατήγησης των διατάξεων που αφορούν στην κανονικότητα της δαπάνης, ο Δήμος εξέδωσε την απόφαση ανάληψης του ποσού της σύμβασης (δημοσιονομική δέσμευση) μετά την απόφαση έγκρισης σύναψης της σύμβασης (νομική δέσμευση).

^23-9-19 ΕλΣυν Τμήμα IV (Προληπτικού Ελέγχου) 163/18 : Υ.Πε. – ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΜΟΙΒΩΝ - ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ - ΑΝΑΘΕΣΗ ΠΡΟΜΗΘΕΙΩΝ (ΠΑΡ. 9 ΑΡ. 66 Ν.. 4316/2014) – ΠΡΟΣΥΜΒΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ. Μη θεώρηση ΧΕ Διοίκησης Υγειονομικής Περιφέρειας που αφορά στην καταβολή ποσού σε εταιρεία ως αμοιβή της για την παροχή υπηρεσιών καθαριότητας στο πλαίσιο σύμβασης. Προσυμβατικός έλεγχος δημοσίων συμβάσεων. Δυνατότητα εφοδιασμού των φορέων Υ.ΠΕ - Π.Ε.Δ.Υ., από τους προμηθευτές των Νοσοκομείων εποπτείας κάθε Υ.ΠΕ. με επέκταση των αντίστοιχων συμβάσεων, με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις (άρθρο 66 παρ.9 του ν. 4316/2014). Η δυνατότητα προσφυγής στην εξαιρετική διαδικασία αναθέσεως αφορά μόνο την προμήθεια αγαθών, όχι δε και την παροχή υπηρεσιών. Οι πρόσθετες αυτές πράξεις αποτελούν νέες αυτοτελείς συμβάσεις απευθείας αναθέσεων που συνάπτονται μεταξύ του Διοικητή της εκάστοτε Υ.Πε. και των προμηθευτών των νοσοκομείων εποπτείας της και υπάγονται σε προσυμβατικό έλεγχο νομιμότητάς τους από το Ελεγκτικό Συνέδριο όταν η προϋπολογιζόμενη δαπάνη τους ή ελλείψει αυτής, το οικονομικό αντικείμενο τους, υπερβαίνει το ποσό των 500.000,00 ευρώ. Μη νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι η επίμαχη σύμβαση δεν υποβλήθηκε πριν από τη σύναψή της σε προσυμβατικό έλεγχο από τον αρμόδιο Επίτροπο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, αφού η δαπάνη αυτής, αξίας 551.936,00 ευρώ (χωρίς ΦΠΑ) υπερβαίνει το όριο των 500.000 ευρώ.

^23-9-19 ΕλΣυν Τμήμα IV (Προληπτικού Ελέγχου) 142/18 : ΑΕΙ – ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ - ΕΚΤΕΛΕΣΤΟΣ ΤΙΤΛΟΣ - ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΝΔΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΕΦΕΤΕΙΩΝ - ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ.  Μη θεώρηση ΧΕ προϋπολογισμού δημοσίων επενδύσεων Πανεπιστημίου που αφορά στην δαπάνη εταιρείας σε εκτέλεση απόφασης του Διοικητικού Εφετείου (σε συμβούλιο). Όταν η αξίωση του φερόμενου ως δικαιούχου δαπάνης σε βάρος νομικού προσώπου στηρίζεται σε τίτλο εκτελεστό, με βάση τον οποίο δύναται να επισπευσθεί αναγκαστική εκτέλεση, το Ελεγκτικό Συνέδριο, κατά τον ενεργούμενο υπ’ αυτού έλεγχο, υποχρεούται, αφού διαπιστώσει το τύποις υποστατό του επικαλούμενου εκτελεστού τίτλου, να προβεί σε θεώρηση του χρηματικού εντάλματος, που εκδίδεται υπέρ του φερόμενου ως δικαιούχου στον εκτελεστό τίτλο, διότι και υποχρεούται να συμμορφωθεί με τον υπάρχοντα νόμιμο εκτελεστό τίτλο, αφού δεν αποτελεί παρεμπιπτόντως αναφυόμενο ζήτημα, δηλαδή ζήτημα που αναφέρεται στη νομιμότητα ή μη ουσιαστικής αξίωσης. Ενόψει τούτων, το Ελεγκτικό Συνέδριο υποχρεούται να συμμορφωθεί με την κατ' άρθρο 126Β του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας απόφαση ενδοδικαστικής επίλυσης των Διοικητικών Εφετείων, από την οποία παράγεται εκτελεστός τίτλος, που συνιστά για το λόγο τούτο νόμιμο δικαιολογητικό πληρωμής, του προληπτικού ελέγχου περιοριζομένου μόνον στην εξέταση του τύποις υποστατού του σχετικού τίτλου. Νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι δεν δύναται να αμφισβητηθεί η ουσιαστική νομιμότητα του υπό κρίση δικαστικού συμβιβασμού, καθιστώντας ανενεργό τον εκτελεστό τίτλο (δικαστική απόφαση ενδοδικαστικής επίλυσης).

^20-9-19 ΕγκΕισΑρΠάγου 7/19 : ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ -  Συνδιαλλαγή μεταξύ ανήλικου δράστη και θύματος. 

^20-9-19 ΜονΠρΘεσ 4969/19 : ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ - ΣΥΓΚΥΡΙΟΤΗΤΑ ΔΗΜΟΣΙΟΥ.  Αγωγή του Δημοσίου για αναγνώριση της συγκυριότητάς του σε γεωτεμάχιο καταχωρημένο στο Κτηματολόγιο, το οποίο αποτελεί τμήμα αιγιαλού.  Προϋποθέσεις σύστασης συγκυριότητας επί ακινήτου. Κρίση ότι η αγωγή είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη στο σύνολό της, διότι ενώ το ενάγον εκθέτει ότι είναι αποκλειστικός κύριος διαιρετού τμήματος του επίδικου γεωτεμαχίου, το οποίο (τμήμα) αποτελεί τμήμα του παλαιού αιγιαλού, δεν επικαλείται καμία νόμιμη προϋπόθεση για τη συνένωση του διαιρετού αυτού τμήματος με το γεωτεμάχιο και τη θεώρησή του ως ενιαίου ακινήτου, ώστε να νοείται η δημιουργία συγκυριότητας (άρθρο 1113 ΑΚ) και να θεμελιώνεται έννομη αξίωση του ενάγοντος για αναγνώρισή του ως συγκυρίου επί του όλου γεωτεμαχίου και των επ’ αυτού συσταθεισών οριζόντιων ιδιοκτησιών.

^13-9-19 ΠολΠρΓρεβενών 17/19 : ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΞΥΓΙΑΝΣΗΣ  - ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ - ΕΠΙΚΥΡΩΣΗ. Η επικυρωθείσα συμφωνία εξυγίανσης δύναται να τροποποιείται άπαξ με μεταγενέστερη συμφωνία όλων των συμβαλλόμενων μερών, η οποία κατατίθεται προς επικύρωση ενώπιον του πτωχευτικού δικαστηρίου - Προϋποθέσεις επικύρωσης - Ειδικότερα, μεταξύ των προϋποθέσεων αυτών είναι και εκείνη που απαιτεί η τροποποίηση να αφορά μόνο το χρόνο ή τον τρόπο αποπληρωμής των περιλαμβανόμενων στην αρχική συμφωνία απαιτήσεων, όχι δε και το ύψος αυτών. Εν προκειμένω, όμως, η ένδικη τροποποιητική συμφωνία, που εισάγεται προς επικύρωση, αφορά τη διαγραφή μέρους (ήτοι την απομείωση) της χρηματικής απαίτησης της προσθέτως παρεμβαίνουσας και άρα δεν δύναται να επικυρωθεί κατά το νόμο. Περαιτέρω, στην προκειμένη περίπτωση απορριπτέα τυγχάνουν και αμφότερα τα λοιπά κρινόμενα ένδικα βοηθήματα, και δη η μεν πρόσθετη παρέμβαση ως γενικά μη επιτρεπόμενη στα πλαίσια της παρούσας δίκης, η δε κύρια παρέμβαση, επειδή σε αυτή δεν διαλαμβάνεται επίκληση της μη τήρησης των  προϋποθέσεων και της εντεύθεν βλάβης των συμφερόντων του κυρίως παρεμβαίνοντος. Απορρίπτει την αίτηση, την κύρια και πρόσθετη παρέμβαση.

^13-9-19 ΑρΠάγος (Α2) 171/19 : ΤΡΑΠΕΖΕΣ - ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.  Τίθεται το ζήτημα εάν η δανείστρια Τράπεζα, ως υπεύθυνη επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων, γενομένης στο πλαίσιο μιας συμβάσεως, οφείλει να ενημερώνει ειδικώς τον οφειλέτη για τη διάθεση αυτών των δεδομένων του στην εκάστοτε συγκεκριμένη εταιρεία ενημέρωσης οφειλετών, ή αρκεί, κατά νόμο, το γεγονός ότι η Τράπεζα κατά τον χρόνο της συλλογής των δεδομένων, βάσει περιληφθέντων όρων στη σχετική σύμβαση, είχε ενημερώσει τον οφειλέτη ότι τα προσωπικά του δεδομένα, θα αποτελέσουν αντικείμενο επεξεργασίας από την ίδια (Τράπεζα) ή και από εκείνους που εκτελούν την επεξεργασία κατ' εντολή και για λογαριασμό της, ως αποδέκτες των δεδομένων, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι εταιρίες εισπράξεως απαιτήσεων. Παραπέμπει στην Τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου.

^13-9-19 ΜονΠρΠειρ 276/19 : ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ - Ν.3869/10. Από την κατάθεση της αίτησης και μέχρι την ημέρα επικύρωσης κατά την οποία είτε θα επικυρωθεί ο ενδεχόμενος προδικαστικός συμβιβασμός από τον Ειρηνοδίκη, είτε θα συζητηθεί ενδεχόμενο αίτημα για την έκδοση προσωρινής διαταγής, δεν επιτρέπεται η λήψη καταδιωκτικών μέτρων κατά του οφειλέτη, καθώς και η μεταβολή της πραγματικής και νομικής κατάστασης της περιουσίας του.Σύμφωνα με την άποψη που ακολουθεί ως ορθότερη το παρόν δικαστήριο, η έννοια των καταδιωκτικών μέτρων είναι ευρύτερη από την κατηγορία των μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης και στην παραπάνω απαγόρευση εμπίπτει και η έκδοση διαταγής πληρωμής σε βάρος του αιτήσαντος την υπαγωγή στις ρυθμίσεις του Ν. 3869/10. Εν προκειμένω, όμως,  η ανακόπτουσα, με την ένδικη ανακοπή, δε στρέφεται και κατά του κύρους του απογράφου και της κάτωθι του αντιγράφου του απογράφου επιταγής προς πληρωμή, επομένως δε βάλλει κατά του κύρους της προδικασίας της αναγκαστικής εκτέλεσης, κατ’ άρθρο 933 του ΚΠολΔ, αλλά στρέφεται μόνο κατά της έκδοσης της προσβαλλόμενης διαταγής πληρωμής, η οποία, όμως, από μόνη της δε συνιστά ούτε έναρξη, ούτε συνέχιση εκτέλεσης. Απορρίπτει την ανακοπή.

^13-9-19 ΜονΠρΠειρ 291/19 : ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ - Ν.3869/10. Έννοια της δόλιας περιέλευσης του αιτούντος σε αδυναμία πληρωμών - Περίπτωση εκτεταμένης λήψης καταναλωτικών δανείων και πιστωτικών καρτών - Εν προκειμένω, αποδείχθηκε ότι οι αιτούντες δολίως περιήλθαν σε αδυναμία πληρωμής των χρεών τους, δεκτής γενομένης ως και κατ’ ουσίαν βάσιμης της προβληθείσας σχετικής ένστασης δόλου εκ μέρους των καθ’ ων οι αιτήσεις - εφεσιβλήτων, η δε κατάφαση της αποδειχθείσας ως άνω δόλιας περιέλευσης των αιτούντων σε κατάσταση μόνιμης αδυναμίας πληρωμής των ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών τους αναιρεί γι’ αμφότερους αυτούς την ιδιότητα του καλόπιστου υπερχρεωμένου οφειλέτη που δικαιούται να υπαχθεί στις προστατευτικές διατάξεις του Ν. 3869/10. Απορρίπτει την έφεση.

^13-9-19 ΕιρΘεσ 335/19 : ΣΥΜΒΑΣΗ ΠΩΛΗΣΗΣ. ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΕΓΓΡΑΦΟΥ - ΟΡΙΣΜΕΝΟ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ. Συμβάσεις πώλησης - Αγωγή για την καταβολή υπολοίπου του τιμήματος. Αίτημα επίδειξης εγγράφων - Ειδικότερα, ο εναγόμενος προβάλλει αίτημα περί επίδειξης αποσπασμάτων των εμπορικών βιβλίων της ενάγουσας, ως προς την κίνηση των παραγγελιών που έχει κάνει προς σ’ αυτή, και τις καταβολές στις οποίες έχει προβεί, πλην όμως παντελώς αόριστα, καθώς δεν αναφέρεται το έννομο συμφέρον του για την επίδειξη των συγκεκριμένων εγγράφων, δεδομένου ότι οι ένδικες παραγγελίες αλλά και η καταβολή μέρους του τιμήματος της πρώτης εξ αυτών, συνομολογούνται από την ενάγουσα και δεν εξειδικεύεται περαιτέρω σε τι θα συνεισφέρουν για την αποδεικτική διαδικασία της παρούσας δίκης. Η κρινόμενη αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη από ουσιαστική άποψη και να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει στην ενάγουσα το ποσό των 17.903,83 ευρώ, που αντιστοιχεί στο υπόλοιπο του συνολικά οφειλομένου τιμήματος των δύο συμβάσεων πώλησης, νομιμοτόκως. Περαιτέρω, η απόφαση πρέπει να κηρυχθεί προσωρινά εκτελεστή κατά ένα μέρος.

^6-9-19 ΑΠΔΠΧ 28/19 : ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ - ΤΙΤΛΟΙ ΣΠΟΥΔΩΝ - ΑΝΑΦΟΡΑ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΟΣ. Ζήτημα αναγραφής θρησκεύματος και ιθαγένειας στους τίτλους σπουδών και της απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών. Η Αρχή έκρινε ότι α) η αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στα στοιχεία που τηρούνται στο σχολείο, στους τίτλους και πιστοποιητικά σπουδών και στο πληροφοριακό σύστημα «myschool» και β) η δήλωση ότι ο μαθητής δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος και εξ αυτού επικαλείται λόγους θρησκευτικής συνείδησης για την απαλλαγή του από το μάθημα των Θρησκευτικών, δεν είναι νόμιμες και γι' αυτούς τους λόγους καλεί το Υπουργείο Παιδείας, ως υπεύθυνο επεξεργασίας, να απόσχει από τις ως άνω μη σύννομες πράξεις επεξεργασίας των προσωπικών δεδομένων των μαθητών,  να μεριμνήσει για την άμεση τροποποίηση των σχετικών ρυθμίσεων και τέλος να λάβει κάθε αναγκαίο μέτρο και να εκδώσει κάθε αναγκαία οδηγία προς τις οικείες εκπαιδευτικές αρχές.

^6-9-19 ΕιρΖακ 78/19 : ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ. ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ . Ν.4491/17. Διαφορά από διοικητική σύμβαση κατασκευής δημόσιου έργου - Δικαιοδοσία. Έννοια διοικητικής σύμβασης και κριτήρια χαρακτηρισμού. Μετά τη θέση σε ισχύ του Ν. 4491/17, ήτοι μετά την 13.10.2017, όλες οι προσφυγές ή αγωγές, που αφορούν διαφορές από την εκτέλεση δημοσίου έργου και απορρέουν από διοικητική σύμβαση ή από ιδιωτικού δικαίου σύμβαση, είτε έχουν, οι διαφορές, συμβατικό υπόβαθρο είτε, λόγω ακυρότητας της σύμβασης, ερείδονται στις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού, ακόμα και αν ανακύπτουν από συμβάσεις έργων και μελετών που έχουν συναφθεί πριν από την έναρξη ισχύος του Ν. 4491/17, υπάγονται εφεξής στη δικαιοδοσία των διοικητικών δικαστηρίων. Η κρισιολογούμενη αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη ελλείψει δικαιοδοσίας.

^6-9-19 ΜονΠρΚορ 37/19 : ΥΠΕΡΧΡΕΩΜΕΝΑ ΦΥΣΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ - Ν.3869/10 - ΜΗΔΕΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΒΟΛΕΣ. ΕΦΕΣΗ. Στην περίπτωση που οι μηδενικού ή μικρού ύψους καταβολές ορίζονται για χρονικό διάστημα όχι μικρότερο των πέντε (5) μηνών και συγχρόνως ορίζεται νέα δικάσιμος για επανακαθορισμό των δόσεων στη νέα δικάσιμο, η απόφαση είναι οριστική κατά το τμήμα της που ορίζει καταβολές (έστω και μηδενικές) για ορισμένο διάστημα χρόνου και μη οριστική κατά το τμήμα της που ορίζει νέα δικάσιμο για επανακαθορισμό των δόσεων. Απαράδεκτη η άσκηση έφεσης κατά εν μέρει οριστικής απόφασης. Εν προκειμένω, λοιπόν, η εκκαλούμενη απόφαση είναι εν μέρει μη οριστική απόφαση, μη επιδεκτική όμως έφεσης για οποιοδήποτε τμήμα της.

^30-8-19 ΜονΠρΑθ 466/19 : ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ - ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ. Η καταγγελία της σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου συνιστά δικαίωμα του εργοδότη ή του εργαζόμενου και είναι μονομερής, αναιτιώδης δικαιοπραξία, δεν επιτρέπεται όμως, να υπερβαίνει, προφανώς, τα όρια που διαγράφει η καλή πίστη ή τα χρηστά ήθη. Ακυρότητα καταγγελίας της σχέσης εργασίας για νόμιμη συνδικαλιστική δράση. Έννοια συνδικαλιστικής δράσης. Βάρος απόδειξης. Εν προκειμένω, αποδείχθηκε ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας της ενάγουσας από την εναγομένη δεν οφείλεται στον επικαλούμενο από αυτή λόγο της συνδικαλιστικής της δράσης, αλλά στη μειωμένη απόδοσή της, στην έλλειψη ενδιαφέροντός της για το αντικείμενο της εργασίας της, στις προβληματικές σχέσεις που είχε αναπτύξει με κάποιους συναδέλφους της, στην αρνητική στάση της απέναντι σε υπαλλήλους του ΕΟΦ, στη μη τήρηση οδηγιών της εναγομένης και στην αδιαφορία της ενάγουσας σε επισημάνσεις - παρατηρήσεις από τους αρμόδιους υπαλλήλους της εναγομένης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Συνακόλουθα δεν αποδείχθηκε ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας της ενάγουσας είναι άκυρη ως παράνομη, άλλως ως καταχρηστική.

^27-8-19 AρΠάγος (Ποιν - ΣΤ') 841/19 : ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗ - ΨΕΥΔΗΣ ΚΑΤΑΜΗΝΥΣΗ. ΕΣΦΑΛΜΕΝΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ. Στοιχειοθέτηση συκοφαντικής δυσφήμησης και ψευδούς καταμήνυσης - αιτιολογία - εσφαλμένη ερμηνεία ή εφαρμογή ουσιαστικής ποινικής διάταξης - με την παραδοχή, την οποία διέλαβε στο σκεπτικό της προσβαλλόμενης απόφασής του το δικάσαν Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, σχετικά με την αξιόποινη πράξη της συκοφαντικής δυσφήμισης, προέβη σε εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή των ουσιαστικών ποινικών διατάξεων των άρθρων 362 και 363 του ΠΚ, καθόσον στην έννοια του τρίτου, κατά τις διατάξεις αυτές, περιλαμβάνεται οποιοδήποτε φυσικό πρόσωπο ή αρχή, όπως ο γραμματέας, ο δικαστικός επιμελητής, οι δικαστές, οι εισαγγελείς οι αστυνομικοί κλπ που έλαβαν γνώση του δυσφημιστικού ισχυρισμού ή της διάδοσης, ενόψει μάλιστα και του ότι και από την γραμματική ακόμη διατύπωση του κειμένου των διατάξεων των άρθρων 362-363 του ΠΚ συνάγεται ευθέως ότι "τρίτος" είναι κάθε πρόσωπο που λαμβάνει γνώση των φερόμενων συκοφαντικών ισχυρισμών, αφού δεν γίνεται σ' αυτές οποιαδήποτε εξαίρεση ή διάκριση για τα όργανα που είναι κατά το νόμο αρμόδια να παραλαμβάνουν μηνύσεις, καταθέσεις, αναφορές κλπ - Αναιρεί εν μέρει την υπ' αριθμόν 3837-3901/2018 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών, ως προς τις διατάξεις της που αφορούν την αθώωση των αναιρεσίβλητων για την πράξη της συκοφαντικής δυσφήμισης.

^27-8-19 ΑρΠάγος (Α2) 286/19 : ΑΜΟΙΒΗ ΥΠΟΘΗΚΟΦΥΛΑΚΑ - ΕΞΟΔΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΥΠΟΘΗΚΟΦΥΛΑΚΕΙΟΥ. ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΟΣ ΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ. Το μέρος της ένδικης αμοιβής, που αποδόθηκε στο Δημόσιο ως δημόσιο έσοδο, για το λόγο ότι τα εισπραχθέντα δικαιώματα του υποθηκοφύλακα κατά το κρίσιμο τρίμηνο υπερέβαιναν τα έξοδα λειτουργίας του υποθηκοφυλακείου, μετά την απόδοσή του που έγινε κατ' επιταγή νόμου, εξέφυγε από την περιουσία του εναγομένου και αυτός επομένως έπαυσε κατά το χρόνο επίδοσης της αγωγής να είναι ως προς αυτό πλουσιότερος, χωρίς να αποκτήσει κάποιο αντάλλαγμα στη θέση του. Το υπόλοιπο μέρος της ένδικης αμοιβής αναλώθηκε για την κάλυψη των εξιστορούμενων αναγκαίων λειτουργικών δαπανών του υποθηκοφυλακείου, στις οποίες ο υποθηκοφύλακας ήταν υποχρεωμένος από το νόμο να προβεί για τις ανάγκες λειτουργίας της δημόσιας υπηρεσίας του υποθηκοφυλακείου, δηλαδή προς εκπλήρωση δημόσιου σκοπού. Αναιρεί και παραπέμπει.

^8-8-19 ΔΠρΑθ 7484/19 : ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΕΛΗ - ΑΧΡΕΩΣΤΗΤΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ.  ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ. Αναζήτηση αχρεωστήτως καταβληθέντων δημοτικών τελών και τελών ακίνητης  περιουσίας που κατέβαλε η ενάγουσα στον εναγόμενο Δήμο - Άσκηση αγωγής με επικουρική βάση του αδικαιολόγητου πλουτισμού. Δεδομένου ότι στην κατηγορία των φορολογικών διαφορών υπάγονται και εκείνες που έχουν ως αντικείμενο την επιβολή δημοτικών τελών, η κρινόμενη αγωγή, με την οποία ζητείται η επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντων δημοτικών τελών και ειδικών φόρων έχει ως αντικείμενο αξίωση «φορολογικού περιεχομένου εν γένει», για την οποία, μόνο το ένδικο βοήθημα της προσφυγής ήταν επιτρεπτό να ασκηθεί. Το ίδιο, άλλωστε, ισχύει και για την επικουρική βάση της αγωγής, καθώς και αυτή αφορά την αποκατάσταση ζημίας που προήλθε από την αχρεώστητη –κατά τους ισχυρισμούς της ενάγουσας– καταβολή δημοτικών τελών, εν πάση δε περιπτώσει η εξέτασή της, θα προϋπέθετε τη διαμόρφωση ανεπίτρεπτης παρεμπίπτουσας κρίσης ως προς τη νομιμότητα της καταβολής των επίδικων τελών ή της παράλειψης της Διοίκησης να προβεί στην επιστροφή τους. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτο.

^8-8-19  ΜΠρΛαμ 72/19 : ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ - ΟΜΟΛΟΓΑ - ΖΗΜΙΑ ΕΠΕΝΔΥΤΗ - ΕΥΘΥΝΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ. Σύμβαση Παροχής Επενδυτικών Υπηρεσιών - Ομόλογα που ανήκουν στην κατηγορία των «perpetual bonds», δηλαδή στα «ομόλογα ατελεύτητης διάρκειας» - Ο κομιστής ενός τέτοιου ομολόγου δεν δικαιούται σε παράδοση - επιστροφή του ομολόγου στον εκδότη του προς τον σκοπό είσπραξης της ονομαστικής του αξίας μετά την λήξη μιας συμφωνηθείσας διάρκειας ή οποτεδήποτε. Συνεπώς, είναι προφανές ότι το επίμαχο ομόλογο αφενός είναι υψηλού ρίσκου, αφετέρου δεν είναι απλό στη σύλληψη και στη λειτουργία του επενδυτικό προϊόν.  Περίστατικά πλημμελούς συμπεριφοράς των υπαλλήλων της τράπεζας σε βάρος του πελάτης της - ενάγοντος, ο οποίος δεν διέθετε οποιασδήποτε μορφής ειδικότερη εκπαίδευση ή εμπειρία και δεν έλαβε ακριβή και σαφή πληροφόρηση σχετικά με τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου επενδυτικού προϊόντος, ούτε πριν λάβει χώρα η αγορά του ομολόγου, αφού αυτή πραγματοποιήθηκε εν αγνοία του, ούτε όταν έλαβε γνώση της συγκεκριμένης επένδυσης και αποφάσισε να το διακρατήσει, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να κατανοήσει τους κινδύνους. Η συμπεριφορά αυτή των εναγόμενων, η οποία εκδηλώθηκε έναντι του ενάγοντος, συνιστάμενη στην αθέτηση του καθήκοντος διαφώτισης, παροχής ορθής συμβουλευτικής καθοδήγησης και προειδοποίησης του ενάγοντος - πελάτη, δημιουργεί ευθύνη αδικοπρακτική της τράπεζας και συνάμα αντίκειται στην καλή πίστη, στα συναλλακτικά ήθη, στον Κανονισμό Δεοντολογίας ΕΠΕΥ και στο Νόμο περί προστασίας καταναλωτών. Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

^8-8-19 ΤρΕφΑθ 220/19 : ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ. ANΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ.  Σύμβαση εμπορικής συνεργασίας με αντικείμενο την αποκλειστική πώληση υγρών καυσίμων για διάρκεια πέντε ετών μεταξύ εταιρίας πώλησης πετρελαιοειδών και πρατηριούχου υγρών καυσίμων, που θα το διένειμε - Παράταση άνω της πενταετίας της διάρκειας των συμβάσεων. Αίτημα αναγνώρισης ακυρότητας των συμβάσεων λόγω υπέρβασης της πενταετίας - Κρίση ότι η αγωγή είναι μη νόμιμη και συνεπώς απορριπτέα, διότι τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία επικαλούνται οι ενάγουσες προς θεμελίωση αυτής, και αληθή υποτιθέμενα, δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν το αίτημά τους περί αναγνώρισης ακυρότητας των επιδίκων συμβάσεων, δεδομένου ότι δεν επικαλούνται ότι οι συμφωνίες αυτές επηρέαζαν τα εμπορικά ρεύματα και τον ανταγωνισμό εντός της κοινής αγοράς, με συνέπεια να καθίσταται δυσχερής εξ αυτού του λόγου η πραγματοποίηση των στόχων μιας ενιαίας αγοράς, και συνεπώς, δεν τυγχάνει εφαρμογής το κοινοτικό δίκαιο. Εξάλλου, οι ενάγουσες δεν επικαλούνται άλλα πραγματικά περιστατικά, για να θεμελιώσουν την απαίτησή τους στις διατάξεις του εθνικού δικαίου περί αθέμιτου ανταγωνισμού. Απορρίπτει τις εφέσεις.

^8-8-19  ΕφΑθ 2448/19 : ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΕΤΑΙΡΙΑΣ - ΟΕ. Σε όλες τις περιπτώσεις, σημαίνει μεταβολή της νομικής μορφής («νομικού ενδύματος») της εταιρίας χωρίς εκκαθάριση και χωρίς ανάγκη μεταβιβάσεως (με ειδική ή οιονεί καθολική διαδοχή) των εταιρικών αντικειμένων και εταιρικών χρεών στην εταιρία υπό τη νέα της μορφή. Περίπτωση μετατροπής ΟΕ σε ΕΕ - Η ετερόρρυθμη πλέον εταιρία αναλαμβάνει, αυτοδικαίως άνευ άλλης διατύπωσης, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της ομόρρυθμης εταιρίας, ανεξάρτητα αν προέρχονται από συμβατική, αδικοπρακτική ή εκ του νόμου-έννομη σχέση. Κρίνεται ότι ο τίτλος επί του οποίου στηρίχτηκε και εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής από την οποία προκύπτει η ύπαρξη χρηματικής οφειλής σε βάρος της ανακόπτουσας τραπεζικής εταιρίας έναντι της καθ’ ης η ανακοπή, δεν είναι ανύπαρκτη - ανυπόστατη, αφού εξεδόθη επί υπαρκτού νομικού προσώπου, καθόσον η επιδικαζόμενη απαίτηση προκύπτει με έγγραφη απόδειξη και δη εφετειακή απόφαση, η οποία είχε εκδοθεί υπέρ της δικαιούχου της αρχικής απαίτησης ΟΕ ως έχουσας την κατ’ άρθρο 62 ΚΠολΔ ικανότητα δικαίου και την ικανότητα διαδίκου, και κατ’ επέκταση νομιμοποιείτο ενεργητικώς στη συνέχιση της μεταξύ αυτής και της εναγόμενης τραπεζικής εταιρίας ανοιγείσα δική, ακόμη και μετά τη μετατροπή της. Δέχεται την έφεση.

^26-7-19 ΜΠρΑθ 268/19 : ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ. Η Ευρωπαϊκή Διαταγή Πληρωμής, που έχει εκδοθεί για απαίτηση υπαγόμενη στον Κανονισμό 1896/2006, κατά τη διαδικασία που ο Κανονισμός προβλέπει και έχει κηρυχθεί εκτελεστή στο κράτος μέλος προέλευσης, όπου δικαιούται να προβάλει αντιρρήσεις ο οφειλέτης, αναγνωρίζεται και εκτελείται σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος, δίχως να απαιτείται η κήρυξη αυτής εκτελεστής.Έτσι, ο αιτών απευθύνεται κατευθείαν στα όργανα εκτέλεσης της χώρας υποδοχής, ήτοι, στο πλαίσιο της ελληνικής πολιτικής δικονομίας, στον αρμόδιο δικαστικό επιμελητή. Εν προκειμενω, πρόκειται περί Ευρωπαϊκής Διαταγής Πληρωμής του Κανονισμού (ΕΚ) 1896/2006, που κατέστη εκτελεστή στο κράτος προέλευσης (Ιταλία) και δεν χρειάζεται να αναγνωριστεί και να κηρυχθεί εκτελεστή στην Ελλάδα, διότι εκτελείται αμέσως. Απορρίπτει την αίτηση ως μη νόμιμη.

^26-7-19 ΜΠρΑθ 1845/19 : ΙΑΤΡΟΙ Ε.Σ.Υ - ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ - ΣΥΝΤΑΓΜΑ.  Υποχρέωση των ιατρών του Ε.Σ.Υ από το καθού ΝΠΔΔ, να αναλάβουν πρόσθετα τα καθήκοντα του οικογενειακού ιατρού. Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.  Ιδιωτική διαφορά - Δικαιοδοσία. Η συνταγματικά κατοχυρωμένη στο άρθρο 5 επαγγελματική ελευθερία. Ειδικότερα, οι αιτούντες είναι θεράποντες ιατροί, προσληφθέντες από πολλών ετών από το Ι.Κ.Α. που στη συνέχεια μεταφέρθηκαν διαδοχικά στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ και τελικά στο καθ ού, όπου απασχολούνται μέχρι σήμερα, έχοντας καταλάβει οργανικές θέσεις πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης κλάδου ιατρών Ε.Σ.Υ. με συμβάσεις εργασίας Ι.Δ.Α.Χ. Ισχυρίζονται λοιπόν, ότι το καθ ού αντισυμβατικά και κατά παράβαση του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος, το τελευταίο χρονικό διάστημα, επιχειρεί να τους υποχρεώσει παρά τη θέλησή τους να αναλάβουν παράλληλα με την συμφωνημένη εργασία τους και καθήκοντα οικογενειακού ιατρού, συμπεριφορά που προσβάλλει βάναυσα την προσωπικότητά τους. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πιθανολογηθέντων πραγματικών περιστατικών, η επιχειρούμενη εκ μέρους του καθ ου ένταξη των αιτούντων στο θεσμό του οικογενειακού ιατρού, παρά τη θέλησή τους, είναι παράνομη, αφού δεν βρίσκει έρεισμα στο νόμο, παραβιάζοντας το άρθρο 5 του Σ., και δη την ελευθερία των συμβάσεων. Η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ' ουσίαν, να ρυθμιστεί προσωρινά η εργασιακή σχέση των αιτούντων με το καθ ού  και να υποχρεωθεί το τελευταίο να αποδέχεται προσωρινά τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες τους ως θεραπόντων ιατρών της ειδικότητάς τους, υπό τους ίδιους όρους.

^19-7-19 ΑρΠάγος (Β1) 316/19 :  ΔΗΜΟΣΙΟ - ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ - ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ - ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ. Προσωπικό Δημοσίου με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου - Δικαίωμα αποζημίωσης λόγω απόλυσης ή καταγγελίας της σύμβασης εργασίας από την υπηρεσία. Άρθρο 55 παρ. 4 του ΠΔ 410/88 - Προκύπτει ότι, ενώ μέχρι την τροποποίηση της εν λόγω διάταξης με το Ν. 3320/2005, το προσωπικό που δικαιούτο να λάβει την αποζημίωση ορίζονταν ρητά στις διατάξεις του ν. 993/1979, δηλαδή ειδικό επιστημονικό, τεχνικό και βοηθητικό προσωπικό, που προσλήφθηκε πριν την ισχύ του ν. 993/1979 και όσοι υπηρετούσαν κατά τη δημοσίευση του νόμου αυτού και συνδέονταν με το Δημόσιο με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, παρότι δεν ανήκαν στο ειδικό επιστημονικό, τεχνικό και βοηθητικό προσωπικό, μετά τη γενόμενη τροποποίηση αναφέρεται πλέον γενικά στο προσωπικό με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Εν προκειμένω λοιπόν, ο αναιρεσείων ενάγων δικαιούται την αιτούμενη αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης, αν και διορίσθηκε στο εναγόμενο αναιρεσίβλητο Δημόσιο με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου μετά την έναρξη ισχύος του Ν. 993/1979 και δεν ανήκε στο ειδικό επιστημονικό, τεχνικό και βοηθητικό προσωπικό. Δεκτή η αναίρεση.

^19-7-19  ΔΕφΑθ (Β') 11/19 : ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ - ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΗΣ. Η προσβαλλόμενη απόφαση αναδάσωσης στηρίζεται στο ότι η επίδικη έκταση αποτελεί τμήμα μεγαλύτερης έκτασης που έχει κηρυχθεί αναδασωτέα. Ήδη όμως, έχει κριθεί από το ΕΔΔΑ και το ΣτΕ, ότι η απόφαση του Νομάρχη που κήρυξε αναδασωτέα ευρύτερη έκταση, βασίστηκε σε απόφαση του Υπουργού Γεωργίας, χωρίς καμία νέα επανεκτίμηση της κατάστασης και ότι, ενόψει του εξαιρετικά παρωχημένου χρόνου της κήρυξής της και του γεγονότος ότι αυτή αφορά γενικώς στην περιοχή όλου του Λεκανοπεδίου Αττικής, που ορίζεται ευρύτατα και χωρίς διάγραμμα, εξαιρουμένων, μάλιστα, σημαντικών κατηγοριών εκτάσεων, δεν συνεπάγεται τον αυτόματο χαρακτηρισμό της επίδικης έκτασης ως αναδασωτέας, αλλά θα έπρεπε να αιτιολογείται με νεότερα στοιχεία. Κρίθηκε λοιπόν εν προκειμένω, ότι η προσβαλλόμενη πράξη, με την οποία κηρύσσεται αναδασωτέα η ιδιοκτησία τoυ αιτούντος, με το αιτιολογικό ότι πρόκειται για δασική έκταση των παρ. 2 και 4 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, που έχει εκχερσωθεί, παρίσταται ανεπαρκώς αιτιολογημένη. Δεκτή η αίτηση ακύρωσης.

^19-7-19  ΔΕφΑθ 585/19 : ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ - ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ - ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ. ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ. Από τον συνδυασμό των διατάξεων 108 παρ. 1 του ΥΚ, 2 παρ. 1 του ΠΚ και 7 παρ. 1 του Σ., συνάγεται ότι εάν από την τέλεση του πειθαρχικού παραπτώματος έως και την έκδοση αμετάκλητης απόφασης, ισχύουν περισσότεροι νόμοι, προκύπτει ότι εφαρμόζεται αυτός που περιέχει τις ευμενέστερες για τον διωκόμενο διατάξεις. Εν προκειμένω, ευμενέστερες διατάξεις είναι αυτές του Ν. 4325/15, διότι η οριστική παύση δεν περιλαμβάνονταν στις ποινές που μπορούσαν να του επιβληθούν πειθαρχικά για τα παραπτώματα, που αυτός είχε παραπεμφθεί στο πειθαρχικό συμβούλιο και συνεπώς,για τον λόγο αυτό, δεν συνέτρεχε κώλυμα αποδοχής της αίτησης παραίτησής του από την διοίκηση. Κρίση ότι μη νομίμως ο αρμόδιος Υπουργός παρέλειψε την έκδοση διαπιστωτικής πράξης λύσης της υπαλληλικής σχέσης του αιτούντος, όπως η παράλειψη αυτή εκδηλώθηκε ρητά με την πράξη περικοπής αποδοχών αυτού. Δέχεται την αίτηση. Ακυρώνει την παράλειψη της διοίκησης να εκδώσει την διαπιστωτική πράξη λύσεως της υπαλληλικής του σχέσης του αιτούντος.

^11-7-19 ΜΠρΠειραιώς 722/19 : ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ - ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΑΞΗ. Κήρυξη εκτελεστότητας αλλοδαπών αποφάσεων. Για να κηρυχθεί εκτελεστή στην Ελλάδα απόφαση αλλοδαπού δικαστηρίου απαιτείται, πλην άλλων, και να μην είναι αντίθετη προς τη «δημόσια τάξη».  Έννοια “δημόσιας τάξης”. Περίπτωση απόφασης δικαστηρίου αμερικανικής πολιτείας με την οποία επιδικάζεται, λόγω ενδοσυμβατικής ευθύνης, πέραν της πραγματικής ζημίας, και πρόσθετο χρηματικό ποσό, ως ιδιωτική υπέρ του δανειστή ποινή. Κρίση ότι ο θεσμός της τιμωρητικής αποζημίωσης δεν έρχεται σε σύγκρουση με τη δημόσια τάξη με την προϋπόθεση όμως, ότι το ποσό το οποίο επιδικάζεται δεν είναι δυσανάλογα μεγάλο. Στην προκείμενη περίπτωση, η τιμωρητική αποζημίωση κρίνεται από το παρόν Δικαστήριο εύλογη ενόψει των συγκεκριμένων περιστάσεων, που προκύπτουν από την αλλοδαπή απόφαση. Δεκτή η αίτηση.

^11-7-19 ΠΠρΗρακλείου 10/19 : ΑΛΛΗΛΟΧΡΕΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ. ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ - ΑΝΑΚΟΠΗ. Kαταγγελία σύμβασης πίστωσης με ανοιχτό λογαριασμό. Ανακοπή διαταγής πληρωμής. Κατ' αρχάς η από πλευράς τραπεζικού ιδρύματος παραβίαση της υποχρέωσης ενημέρωσης, αναφορικά με προηγούμενη γνωστοποίηση προς την πιστούχο και τον εγγυητή του χαρακτηρισμού τους ως μη συνεργάσιμων δανειοληπτών, δεν συνιστά άνευ ετέρου άκυρη, ως αντίθετη κατά το άρθρο 174 ΑΚ, την καταγγελία της σύμβασης. Σκοπός της προβλεπόμενης στον Κώδικα Δεοντολογίας διαδικασίας διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων ιδιωτών και επιχειρήσεων είναι η εξεύρεση συναινετικής λύσης μεταξύ δανειολήπτη και πιστωτικού ιδρύματος και η διερεύνηση εναλλακτικής πρότασης αναδιάρθρωσης.  Στην προκείμενη περίπτωση, η καθ’ ης η ανακοπή δεν υποχρεούνταν να τηρήσει την εν λόγω διαδικασία, διότι είχε προηγηθεί η επιβολή σε βάρος της οφειλέτριας αναγκαστική κατάσχεση, με επισπεύδον το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι είχαν σε προγενέστερο χρόνο καταρτιστεί η συμφωνία εξυγίανσης και η σύμβαση αναγνώρισης και ρύθμισης οφειλής, στις οποίες συμβλήθηκε και ο ανακόπτων, βάσει των οποίων καθορίστηκε αναδιάρθρωση της συνολικής οφειλής, χωρίς ωστόσο να υπάρξει ουσιαστική εκδήλωση, από πλευράς της πιστούχου και του τελευταίου, πρόθεσης να τηρηθεί η εν λόγω διευθέτηση, κρίνει ότι η καταγγελία της ένδικης σύμβασης πίστωσης δεν έλαβε χώρα καταχρηστικά.  Επιπρόσθετα, δεν αποδεικνύεται ότι υπήρξε από πλευράς της πιστούχου και των εγγυητών τυχόν εκδήλωση πρόθεσης τους προς νέα ρύθμιση της οφειλής τους. Τέλος, νομίμως η καθ’ ης η ανακοπή προέβαινε σε μετακύλιση σε βάρος της πιστούχου της εισφοράς του Ν. 128/1975, ενσωματώνοντας αυτή στο επιτόκιο της ένδικης πίστωσης. Απορρίπτει.

^11-7-19  ΕφΑθηνών 896/19 : ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΔΗΛΟ. ΑΠΟΚΛΗΡΩΣΗ. Είναι ισχυρή η εγκατάσταση κληρονόμου επί δήλου πράγματος, δηλαδή επί ειδικά καθοριζόμενου στοιχείου της κληρονομιάς, η οποία υπάρχει αν συνάγεται από τη διαθήκη θέληση του διαθέτη, με τη μνεία του δήλου, να εγκαταστήσει τον τιμώμενο ως κληρονόμο, ως άμεσο δηλαδή καθολικό του διάδοχο σε όλη την κληρονομιά του ή σε ποσοστό της. Μόνο σε περίπτωση αμφιβολίας, αν δηλαδή δεν προκύπτει θέληση του διαθέτη για εγκατάσταση του τιμώμενου ως κληρονόμου, αυτός που τιμήθηκε με το δήλο πράγμα θεωρείται κληροδόχος. Αποκλήρωση με ευρεία και στενή έννοια. Κατά την έννοια του άρθρου 1839 ΑΚ, αποκλήρωση είναι η στέρηση από μεριδούχο της νόμιμης μοίρας του με διάταξη τελευταίας βούλησης. Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την ερμηνεία της ιδιόγραφης διαθήκης της, ήταν αφενός μεν να εγκαταστήσει τους εναγομένους ως μοναδικούς κληρονόμους της εφ’ όλης της κινητής και ακίνητης περιουσίας της, ενώ τους λοιπούς τετιμημένους ως κληροδόχους, με τις κληροδοσίες των οποίων βαρύνονται οι εναγόμενοι ανάλογα με τη μερίδα τους, αφετέρου δε να αποκληρώσει τον ενάγοντα-αδελφό της κατ’ άρθρο 1713 ΑΚ, ήτοι να αποκλείσει αυτόν από την εξ αδιαθέτου διαδοχή. Απορρίπτει την αγωγή.

^4-7-19 ΔΕφΑθ 1107/19 : ΤΕΛΗ ΧΑΡΤΟΣΗΜΟΥ - ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ - ΣΥΝΤΑΓΜΑ. ΠΡΟΣΦΥΓΗ. Πράξη διορθωτικού προσδιορισμού τελών χαρτοσήμου και εισφοράς υπέρ ΟΓΑ για τη φορολογική περίοδο του έτους 2010.  Άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής και άσκηση προσφυγής - Δεν απαιτείται η ενδικοφανής προσφυγή να ταυτίζεται απολύτως με την προσφυγή από την άποψη των προβαλλόμενων λόγων, αλλά αρκεί να υπάρχει ομοιότητα κατά τα ουσιώδη και εκάστοτε κρίσιμα στοιχεία.  Παραγραφή - Εύλογη διάρκεια - Έχει κριθεί από την Ολ του ΣτΕ με την υπ'αρ. 1738/17 ότι ο κανόνας της εικοσαετούς παραγραφής των αξιώσεων (αρ. 249 ΑΚ), εκτιμώμενος υπό το πρίσμα της αρχής της αναλογικότητας, δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής, κατ’ αναλογία, για την παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου για την επιβολή τελών χαρτοσήμου και της υπέρ ΟΓΑ κοινωνικής εισφοράς, ενόψει και του επιδιωκόμενου εν προκειμένω σκοπού δημοσίου συμφέροντος για αποτελεσματικότητα του φορολογικού ελέγχου και εισπραξιμότητα των καταλογιζομένων τελών χαρτοσήμου και της υπέρ ΟΓΑ κοινωνικής εισφοράς. Στην περίπτωση αυτή, εφαρμοστέα ρύθμιση, κατά τα νομολογιακώς δεκτά, η οποία στοιχεί προς την απαίτηση της διάταξης του άρθρου 25 παρ.1 του Συντάγματος, είναι εκείνη της πενταετούς παραγραφής. Εν προκειμένω, λοιπόν, το δικαίωμα του Δημοσίου να επιβάλει τέλη χαρτοσήμου και υπέρ ΟΓΑ κοινωνική εισφορά, για την κρινόμενη διαχειριστική περίοδο του έτους 2010, υπόκειται σε πενταετή παραγραφή - Μη νόμιμος ο καταλογισμός των φορολογικών επιβαρύνσεων, οι οποίες διενεργήθηκαν με την έκδοση και κοινοποίηση στην προσφεύγουσα της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού τελών χαρτοσήμου εντός του έτους 2017, δηλαδή μετά τη συμπλήρωση, στις 31.12.2015 της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής.

^28-6-19 ΠρΧαλκίδας (ΔιοικΟλ) 2/19 :  ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ - Ν.4335/15. Ζητήματα που γεννήθηκαν με τη νέα τακτική διαδικασία του Ν.4335/15, για τον τρόπο επανάληψης της συζήτησης μετά την έκδοση προδικαστικής απόφασης. Πόρισμα της Ολομέλειας των Δικαστών του Πρωτοδικείου Χαλκίδας στην περίπτωση έκδοσης μη οριστικής απόφασης και επανάληψης της συζήτησης ή επαναφοράς της αγωγής προς συζήτηση, κατά τα άρθρα 237, 249, 250 και 254 του ΚΠολΔ.

^28-6-19 ΕφΑθ 695/19 : ΣΤΕΡΗΣΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΕΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ. Θάνατος πατέρα ενηλίκου τέκνου σε ατύχημα - Αποζήμιωση λόγω στέρησης διατροφής του τέκνου από την ασφαλιστική εταιρία  - Προϋποθέσεις αποζημίωσης. Ως περιουσία καταλυτική του δικαιώματος του ενάγοντος για αποζημίωση νοείται εκείνη η οποία δεν συνδέεται με αυτή που αποκόμισε ο ενάγων από το ίδιο ατύχημα.  Εν προκειμένω άρνηση εκ μέρους της ασφαλιστικής επιχείρησης της προϋποθέσεως της απορίας του ενάγοντος τέκνου λόγω του εισπραχθέντος κεφαλαίου της χρηματικής ικανοποιήσεως λόγω ψυχικής οδύνης. Ωστόσο ο ισχυρισμός αυτός της εναγομένης είναι αντίθετος προς την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη, διότι η εισπραχθείσα από τον ενάγοντα χρηματική ικανοποίηση λόγω θανατώσεως του πατέρα του αποτελεί πράγματι περιουσιακό στοιχείο, το οποίο όμως αποκτήθηκε από τον ενάγοντα λόγω αδικοπραξίας για την οποία ευθύνεται η εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, η οποία δεν επιτρέπεται να επικαλεσθεί την ύπαρξη αυτής της περιουσίας για να αντλήσει ωφελήματα τα οποία οδηγούν σε ανατροπή την προϋποθέσεως του ενάγοντος για αξίωση διατροφής. Απορρίπτει την έφεση.

^28-6-19 ΜονΠρΑθ 411/18 : Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ ΑΕ - ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ - Ν.4324/15 - ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Περίπτωση πρόσληψης με σύμβαση ορισμένου χρόνου του ενάγοντος ως Διευθυντή Οικονομικών Υπηρεσιών της εναγομένης Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ - Κατά τη διάρκεια της συμβάσεως εκδόθηκε ο Ν.4324/15 δυνάμει του άρθρου 14 του οποίου, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου μεταξύ της Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ. ΑΕ και των Διευθυντών λύονται αζημίως. Έτσι η εναγόμενη, επικαλούμενη την ως άνω διάταξη Νόμου, έλυσε την εργασιακή της σχέση με τον εναγόμενο - Άσκηση αγωγης λόγω άκυρης απόλυσης. Το Δικαστήριο κρίνει ότι η  καταγγελία της επίδικης σύμβασης εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου είναι άκυρη, διότι έγινε χωρίς τη συνδρομή σπουδαίου λόγου, κατά την έννοια του άρθρου 672 του Α.Κ. Ειδικότερα, η διάταξη του άρθρου 14 του νόμου 4324/2015, αντίκειται στο  Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ, καθώς πρόκειται για μεταγενέστερη επέμβαση του νομοθέτη στη σύμβαση εργασίας, η οποία προσβάλλει το ατομικό δικαίωμα των συμβαλλομένων μερών στην ελευθερία της σύμβασης εργασίας καταργούσα τη δυνατότητα διαμόρφωσης του περιεχομένου αυτής. Πράγματι, με την πρόωρη μονομερή λύση της συμβάσεως των ήδη προσληφθέντων, χωρίς αποζημίωση, προσβάλλεται η κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα οικονομική ελευθερία των ανωτέρω προσώπων. Περαιτέρω, ο τεθειμένος νομοθετικός περιορισμός της απόλυσης, και μάλιστα χωρίς καταβολή αποζημίωσης, δεν είναι πρόσφορος και αναγκαίος για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού και σε κάθε περίπτωση είναι δυσανάλογος σε σχέση με αυτόν. Εν προκειμένω, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων είχε όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για να προσληφθεί στη θέση του Διευθυντή των Οικονομικών Υπηρεσιών και παρείχε τις υπηρεσίες του στην εναγομένη προσηκόντως και ευσυνειδήτως. Επομένως, η καταγγελία εκ μέρους της εναγομένης της επίδικης σύμβασης εργασίας είναι άκυρη, διότι έγινε χωρίς σπουδαίο λόγο. Δεν μπορεί όμως, να γίνει λόγος ούτε για παράνομη προσβολή της προσωπικότητας του ενάγοντος κατά το άρθρο 57 Α.Κ, ούτε για αδικοπραξία κατά την έννοια άρθρων 914 και 932 του ίδιου Κώδικα. Πρέπει λοιπόν, η κρινόμενη αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και περαιτέρω πρέπει να υποχρεωθεί η εναγόμενη να καταβάλει μέρος της αποζημίωσης στον ενάγοντα λόγω πρόωρης καταγγελίας της επίδικης σύμβασης εργασίας νομιμοτόκως, καθώς και τις αποδοχές αδείας 2014, επίσης νομιμοτόκως. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.

^28-6-19 ΕλΣυνέδριο (Πράξη - Ι Τμήμα) 7/18 : ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗΣ– ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΕ – ΑΚΥΡΕΣ ΔΙΑΔΟΧΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΙΔΟΧ – ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΜΟΙΒΗΣ. Αίτηση ανάκλησης πράξης Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο Ι Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία κρίθηκε ότι δεν πρέπει να θεωρηθεί ΧΕ της αιτούσας δημοτικής ΑΕ που αφορούσε στην καταβολή αποδοχών σε υπαλλήλους της, που απασχολήθηκαν σε υπηρεσίες καθαριότητας, δυνάμει συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, που συνήφθησαν κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 24 παρ. 2 του ν. 4479/2017. Οι συναφθείσες βάσει των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου 24 του ν. 4479/2017, συμβάσεις των φερομένων ως δικαιούχων του επίμαχου χρηματικού εντάλματος και οι απορρέουσες από αυτές δαπάνες είναι μη νόμιμες, καθόσον οι υπάλληλοι μέχρι τις 7.6.2017 δεν απασχολήθηκαν σε υπηρεσίες καθαριότητας ανταποδοτικού χαρακτήρα, όπως απαιτούν οι προαναφερθείσες διατάξεις, δεδομένου ότι οι παρασχεθείσες από αυτούς υπηρεσίες αυτές αμείβονταν από τα έσοδα που προέκυπταν από το αντίτιμο που κατέβαλλαν οι ωφελούμενοι πολίτες-χρήστες των παροχών υδροθεραπείας και όχι, ως εκ τούτου, από την είσπραξη ανταποδοτικού τέλους προοριζόμενου για την παροχή των υπηρεσιών. Οι συμβάσεις αυτές είναι, ως διαδοχικές, αυτοδικαίως άκυρες. Η καταβολή, ωστόσο, των οφειλομένων βάσει αυτών επιβάλλεται από τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 7 του π.δ. 164/2004, ως μέτρο για την αποτροπή της καταχρηστικής χρησιμοποίησης του είδους αυτού των συμβάσεων εργασίας, (διαδοχικών) και δύναται να διενεργηθεί με το χρηματικό ένταλμα που φέρεται προς έλεγχο και αφορά στην καταβολή της συμφωνηθείσας αμοιβής τους κατ’ επίκληση των άκυρων αυτών συμβάσεων. Δέχεται αίτηση. Ανακαλεί τη 29/2018 πράξη του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών  στο I Τμήμα.

^21-6-19 ΑΕΔ 1/19 : Άρση αποφατικής σύγκρουσης δικαιοδοσίας, η οποία ανέκυψε από τις αποφάσεις 1548/2013 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και 973/2017 του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Διαφορά από διοικητική σύμβαση και την απόρριψη ανακοπής της αιτούσας κατά της δήλωσης του Δημοσίου ως τρίτου, εις χείρας του οποίου έγινε κατάσχεση απαίτησης της καθ' ής η εκτέλεση εταιρείας. Αίρει υπέρ της δικαιοδοσίας των διοικητικών δικαστηρίων την αποφατική σύγκρουση που ανέκυψε στην προκείμενη υπόθεση. Αντίθετη μειοψηφία.

^21-6-19  ΕλΣυνέδριο (Πράξη - VII Τμήμα) 50/18 : Αίτηση ανάκλησης – Δήμος – αμοιβή – απευθείας ανάθεση – προμήθειες – αυτοκίνητα – συγγνωστή πλάνη. Αίτηση ανάκλησης μη θεώρησης ΧΕ Δήμου που αφορά στην καταβολή αμοιβής σε ιδιωτικό συνεργείο για την επισκευή και συντήρηση δημοτικών οχημάτων. Απευθείας ανάθεση προμηθειών. Επιμερισμός. Προμήθεια των αναγκαίων ανταλλακτικών αυτοκινήτων και επισκευή και συντήρηση σε ιδιωτικό συνεργείο οχημάτων των Ο.Τ.Α.. H προμήθεια ανταλλακτικών για την τακτική συντήρηση και επισκευή των οχημάτων του Δήμου μη νομίμως ανατέθηκε απευθείας, μετά από τεχνητή κατάτμηση της συνολικής, απαιτούμενης για την κάλυψη των ετήσιων αναγκών του, δαπάνης, με σκοπό την αποφυγή, προκήρυξης διαγωνισμού, καθόσον η αξία της, συναθροιζόμενη με την αξία των προηγηθεισών αυτής όμοιων προμηθειών του Δήμου, υπερβαίνει το ποσό των 20.000,00 ευρώ, που τίθεται ως όριο για την απευθείας ανάθεση των προμηθειών των δήμων. Εντούτοις λαμβανομένων υπόψη των ισχυρισμών του Δήμου ότι στα υπό προμήθεια ανταλλακτικά περιλαμβάνονται και ανταλλακτικά που δεν αφορούν στο τακτικό σέρβις των οχημάτων, όπως τούτο αποδεικνύεται και από τη δυσκολία ανεύρεσης των ανταλλακτικών για ένα όχημα, το Τμήμα κρίνει ότι τα αρμόδια όργανα του Δήμου προέβησαν στην ελεγχόμενη απευθείας ανάθεση χωρίς πρόθεση καταστρατήγησης των σχετικών διατάξεων και πρέπει για το λόγο αυτό να ανακληθεί η προσβαλλόμενη πράξη. Ανακαλεί την 164/2018 Πράξη του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο Τμήμα αυτό.

^21-6-19 ΕλΣυνέδριο (Πράξη - Ι  Τμήμα) 23/18 : Αίτηση ανάκλησης – Δήμος – δημοτική υπάλληλος – επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Αίτηση ανάκλησης μη θεώρησης ΧΕ Δήμου που αφορά στην αναδρομική καταβολή επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας σε δημοτική υπάλληλο αυτού, διότι η άνω φερόμενη ως δικαιούχος υπάλληλος, κατηγορίας ΥΕ και ειδικότητας Γενικών Καθηκόντων, απασχολείται στο Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (Σ.Μ.Α.) του Δήμου, όμως είναι επιφορτισμένη με την άσκηση αμιγώς διοικητικών καθηκόντων (τοποθετημένη στη θέση «Διοικητικός») και, συνεπώς, δεν πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 22 του ν. 4368/2016 για τη λήψη του ως άνω επιδόματος. Επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Η προαναφερόμενη δημοτική υπάλληλος κατηγορίας ΥΕ - Γενικών Καθηκόντων, παρέχουσα εργασία διοικητικής φύσεως, εξαιρείται ρητώς από τις επαγγελματικές ειδικότητες, που, σύμφωνα με την εφαρμοστέα διάταξη, έχουν δικαίωμα λήψης του επιδόματος αυτού, ενώ περαιτέρω, δεν αρκεί για να την καταστήσει δικαιούχο του επίμαχου επιδόματος το γεγονός ότι, καθ’ όλο το ωράριο εργασίας της, υφίσταται τις οσμές και τη σκόνη των απορριμμάτων, βιώνει δε τη θέασή τους από το χώρο που στεγάζεται το γραφείο της καθώς επίσης τις τυχόν δονήσεις, τη διάχυση των ρύπων στο σύνολο των εγκαταστάσεων του Σ.Μ.Α. και την εν γένει αισθητική υποβάθμιση του περιβάλλοντος χώρου. Απορρίπτει αίτηση.

^19-6-19 ΣτΕ (Β') 27/19 :  Δήμοι - Δημόσιος υπόλογος - Έλλειμμα.  Δημόσιος υπόλογος - Έννοια και χαρακτηριστικά -Έννοια ελλείμματος. Προσδιοριστικό στοιχείο της έννοιας του υπολόγου είναι η απονεμηθείσα σ' αυτόν από τον νόμο ή η ασκούμενη από αυτόν οποιαδήποτε εξουσία προς διαχείριση χρημάτων  που ανήκουν στο Κράτος, σε ν.π.δ.δ. ή σε ο.τ.α., ενώ πράξη διαχειρίσεως αποτελεί η χρήση αυτών σύμφωνα με τον νόμο και τον προορισμό τους και η προσήκουσα απόδοσή τους. Αυτόθροη συνέπεια της ιδιότητας του δημοσίου υπολόγου είναι η υποχρέωσή του να αποδίδει λογαριασμό για την διαχείρισή του. Σε περίπτωση δε που διαπιστωθεί έλλειμμα σ' αυτήν, καταλογίζεται με αιτιολογημένη απόφαση από τους διαπιστώσαντες αυτό οικείους διατάκτες και επιθεωρητές και σε κάθε περίπτωση από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Ως έλλειμμα διαχειρίσεως, η αποκατάσταση του οποίου συνεπάγεται τον καταλογισμό του υπολόγου, νοείται κάθε επί το έλαττον αδικαιολόγητη διαφορά που διαπιστώνεται μεταξύ της ποσότητας των χρημάτων που έπρεπε να υπάρχει σε μια δεδομένη στιγμή, σύμφωνα με τους τηρούμενους λογαριασμούς και με βάση νόμιμα διαχειριστικά στοιχεία, και εκείνης που πράγματι υπάρχει. Περίπτωση εν προκειμένω, βεβαίωσης στο χρηματικό κατάλογο του αναιρεσιβλήτου Δήμου, οφειλών από τέλη καθαριότητας - φωτισμού - Τ.Α.Π της αναιρεσείουσας εταιρίας που δραστηριοποιείται στην εν γένει εμπορία ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία φέρεται να τα εισέπραξε από τους πελάτες της, αλλά δεν απέδωσε αυτά στο  Δήμο. Κρίθηκε ότι εφόσον, ποσά δημοτικών φόρων και τελών που εισεπράχθησαν από τους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας, οι οποίοι έχουν την ιδιότητα του δημοσίου υπολόγου, και τα οποία δεν απεδόθησαν στους δικαιούχους δήμους συνιστούν έλλειμμα, ο έλεγχος της νομιμότητας της επίδικης πράξεως καταλογισμού υπάγεται στην δικαιοδοσία του Ελεγκτικού Συνεδρίου και όχι σ’ αυτή των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων. Ενόψει αυτού, το δικάσαν διοικητικό εφετείο που δίκασε την διαφορά αυτή υπερέβη την δικαιοδοσία του και πρέπει, κατά συνέπεια, για τον λόγο αυτό, να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως και να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση. Το Δικαστήριο διακρατεί το ένδικο βοήθημα της αναιρεσείουσας, το οποίο και παραπέμπει στο Ελεγκτικό Συνέδριο.

^14-6-19 ΑρΠάγος (Β2) 188/19 : Αξιώσεις κατά Δημοσίου - Τοκοφορία - Δημόσιο συμφέρον.  Η ρύθμιση  με την οποία, επί υπερημερίας, αναγνωρίζεται στα ΝΠΔΔ το δικαίωμα να καταβάλλουν, με την ιδιότητα του οφειλέτη, ποσοστό τόκου 6% ετησίως, ήτοι μικρότερο εκείνου που έχουν υποχρέωση να καταβάλλουν οι ιδιώτες ως οφειλέτες, εισάγει επιτρεπτή εξαίρεση υπέρ των ΝΠΔΔ, και δεν βρίσκεται σε αντίθεση ούτε προς τις αυξημένης τυπικής ισχύος διατάξεις του Συντάγματος, ούτε προς αυτές του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, που προστατεύει την περιουσία παντός προσώπου. Και τούτο, διότι η προστασία της περιουσίας του ΝΠΔΔ είναι αναγκαία προκειμένου αυτό να παραμένει σε θέση να εκπληρώνει, απρόσκοπτα, τους προέχοντες καταστατικούς σκοπούς του και να εξυπηρετεί το γενικότερο δημόσιο ή κοινωνικό συμφέρον. Αναιρεί ως προς τόκους.

^14-6-19 ΔΕφΑθ 60/19 : Δάση - Αναδασωτέες εκτάσεις. Κάθε αποψιλούμενη δασική έκταση, δημόσια ή ιδιωτική, κηρύσσεται υποχρεωτικώς αναδασωτέα με μόνη την αντικειμενική διαπίστωση της συνδρομής των προϋποθέσεων, που προβλέπει η συνταγματική διάταξη του άρθρου 117 παρ.3, η δε απόφαση περί αναδασώσεως πρέπει να αιτιολογείται πλήρως ως προς το χαρακτηρισμό της έκτασης ως δάσους ή δασικής εκτάσεως, η αιτιολογία, όμως, αυτή μπορεί να συμπληρώνεται και από τα λοιπά στοιχεία του φακέλου. Εν προκειμένω, η αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης, παρίσταται πλημμελής, διότι, η Διοίκηση στηρίζει την κρίση της περί του δασικού χαρακτήρα της  έκτασης, στην απλή αναφορά του αριθμού των αεροφωτογραφιών, χωρίς μνεία του περιεχομένου τους, όσον αφορά το είδος, τη μορφή και πυκνότητα της δασικής βλάστησης. Δέχεται την αίτηση ακύρωσης.

^14-6-19 ΜΠρΚαρδίτσας 4/19 : Τράπεζες - Επενδυτικές υπηρεσίες - Ευθύνη.  Σύμβαση παροχής επενδυτικών υπηρεσιών - Ομόλογα ατελεύτητης διάρκειας - ''Perpetual bonds''. Ζητήματα ευθύνης τράπεζας, εάν δεν εφιστά εγγράφως την προσοχή του επενδυτή στους κινδύνους συγκεκριμένων επενδυτικών επιλογών του. Προστασία καταναλωτών. Εν προκειμένω, προκύπτει ότι οι ενάγοντες, πριν προβούν στην αγορά του ομολόγου, δεν είχαν λάβει από τους προστηθέντες υπαλλήλους των εναγομένων τραπεζών ακριβή και σαφή πληροφόρηση σχετικά με τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου επενδυτικού προϊόντος και εν γένει τους κινδύνους που ενείχε η εν λόγω επένδυση. Επίσης αποδείχθηκε ότι οι ενάγοντες υπάγονται στην έννοια του καταναλωτή και όχι του θεσμικού επενδυτή ή επαγγελματία κερδοσκόπου επενδυτή, καθόσον δεν υπερβαίνουν το πρότυπο του μέσου αποταμιευτή. Οι εναγόμενες λοιπόν, δια των πράξεων και παραλείψεων των προστηθέντων υπαλλήλων τους, παρέβησαν τις συναλλακτικές υποχρεώσεις τους, παρέβησαν υπαιτίως τις διατάξεις του Κανονισμού Δεοντολογίας ΕΠΕΥ, καθώς και τις διατάξεις του Ν. 2251/94. Η υπαίτια δε παράβαση των ανωτέρω διατάξεων συνιστά παράνομη συμπεριφορά και οι εναγόμενες ευθύνονται αντικειμενικά για την αδικοπρακτική συμπεριφορά των προστηθέντων από αυτές υπαλλήλων. Εν μέρει δεκτή η αγωγή.

^12-6-19 ΕλΣυν (Πράξη Προλ.Ελέγχου - Τμήμα VII) 131/18 : Δήμος – υπάλληλοι ΙΔΟΧ – πρόσληψη. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου για την καταβολή μέρους αμοιβής σε εταιρεία για τη «Φροντίδα και υποστήριξη καθημερινής λειτουργίας Αθλητικών Εγκαταστάσεων», συνολικού ποσού 15.000,00 ευρώ συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α.. Οι προβλεπόμενοι στον ΚΚΔΚΥ για το μόνιμο προσωπικό περιορισμοί εφαρμόζονται αναλογικά μόνο επί του απασχολούμενου με σύμβαση εργασίας ΙΔΑΧ προσωπικού, όχι δε και επί εκείνου που απασχολείται με σύμβαση εργασίας ΙΔΟΧ. Νόμιμη η σχετική δαπάνη καθόσον το γεγονός ότι ένας εκ των ήδη εταίρων της αναδόχου εταιρείας είχε προσληφθεί από το Ν.Π.Δ.Δ, κατά την ίδια χρονική περίοδο ως ΠΕ Καθηγητών Φυσικής Αγωγής με σύμβαση εργασίας ΙΔΟΧ δεν ασκεί επιρροή.

^12-6-19 ΕλΣυν (Πράξη Προλ.Ελέγχου - Τμήμα VII) 65/18 : Δήμος – απευθείας ανάθεση – υπηρεσίες – επιμερισμός. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου που αφορά σε αμοιβή εργασιών καθαρισμού ρεμάτων στη Δ.Ε. Απευθείας ανάθεση υπηρεσιών. Επιμερισμός. Το αντικείμενο των ελεγχόμενων «εργασιών καθαρισμού ρεμάτων» δεν είναι ομοειδές με το αντικείμενο συμβάσεων «κλαδεύσεων για λόγους πυρασφάλειας οδεύσεων προς τα δάση» και ως εκ τούτου νομίμως αυτές ανατέθηκαν απευθείας, σύμφωνα με το άρθρο 118 του ν. 4412/2016, καθώς οι εν λόγω εργασίες, που αποσκοπούν στον καθαρισμό τμημάτων των πέντε ρεμάτων Δ.Ε., πέραν του καθαρισμού της βλάστησης που ως αντικείμενο ταυτίζεται με αυτό των αναθέσεων για τον «καθαρισμό φυτικής βλάστησης στο οδικό δίκτυο» και τις «κλαδεύσεις για λόγους πυρασφάλειας», περιλαμβάνουν πρωτίστως εργασίες απομάκρυνσης φερτών υλικών, μπαζών και απορριμμάτων, εργασίες οι οποίες δεν παρουσιάζουν ομοιότητα με όσες έχουν ανατεθεί με τις λοιπές συμβάσεις. Νόμιμη συνεπώς παρίσταται η δαπάνη δεδομένου ότι η σχετική σύμβαση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μερικότερο τμήμα ενιαίας εργασίας των συμβάσεων, ώστε να αποτελεί προϊόν μη νόμιμης κατάτμησης.

^12-6-19 ΕλΣυν (Πράξη Προλ.Ελέγχου - Τμήμα VII) 45/18: Δήμος – αμοιβή – υπηρεσίες αποκομιδής απορριμμάτων – απευθείας ανάθεση - προϋπολογισμός. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου  που αφορούσαν σε καταβολή μέρους της αμοιβής των φερόμενων ως δικαιούχων για την παροχή υπηρεσιών αποκομιδής απορριμμάτων και ανακυκλώσιμων υλικών σε Δημοτικές Ενότητες. Νόμιμη η απευθείας ανάθεση όμοιων ή ομοειδών συμβάσεων, όταν καθεμία από αυτές αφορά στην κάλυψη των αναγκών κάθε δημοτικής ενότητας ξεχωριστά και η συνολική ετήσια δαπάνη για κάθε δημοτική ενότητα δεν υπερβαίνει το ποσό των 20.000 ευρώ χωρίς ΦΠΑ. Νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι αν και το αντικείμενο των επίμαχων συμβάσεων αφορά στην παροχή όμοιων υπηρεσιών, ορθώς ο Δήμος προέβη στην απευθείας ανάθεσή τους ανά δημοτική ενότητα κατ’ εφαρμογή του άρθρου 6 παρ. 14 του ν. 4071/2012, καθόσον ακολουθήθηκε εξαρχής η διαδικασία αναγραφής ξεχωριστών πιστώσεων ανά Δημοτική Ενότητα στον προϋπολογισμό του έτους 2017.

^7-6-19 ΑρΠάγος (Ολ) 3/19 : Επικουρικό Κεφάλαιο - Αυτοκινητικό ατύχημα - Περιορισμός αποζημίωσης - Αντισυνταγματικότητα. Ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος. Αυτοκινητικό ατύχημα - Ευθύνη Επικουρικού Κεφαλαίου λόγω ανάκλησης της άδειας λειτουργίας της ασφαλιστικής επιχείρησης - Όρια ευθύνης του ΕΚ - Εν προκειμένω, κατά την κρίση του Εφετείου το ΕΚ όφειλε να καταβάλει στον παθόντα το ποσοστό 70% της συνολικής αποζημίωσης, σύμφωνα με τις διατάξεις του τέταρτου άρθρου περ.γ' του Ν. 4092/12.  Κρίση ότι η εν λόγω κανονιστική εθνική ρύθμιση κατά το μέρος με την οποία περιορίζεται το συνολικό ποσό αποζημίωσης του παθόντος σε περίπτωση ανάκλησης της άδειας ασφαλιστικής εταιρείας, όπως στην ένδικη περίπτωση, σε ορισμένο μόνο ποσοστό της πλήρους αποζημίωσης και με ανώτατο ποσό 100.000 ευρώ, είναι αντίθετη με τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας (αρ.25 παρ.1 του Σ.), την ΕΣΔΑ (αρ.1 παρ.1 του ΠΠΠ), αλλά και το Ενωσιακό Δίκαιο (Οδ. 72/166/ΕΚ και Οδ. 84/5/ΕΚ). Αναιρεί  λοιπόν, την υπ'αρ. 671/14 απόφαση του ΜονΕφΠειραιώς, κατά το μέρος που περιόρισε την υποχρέωση του Επικουρικού Κεφαλαίου για καταβολή αποζημίωσης (αποθετικής ζημίας και χρηματικής ικανοποίησης).

^7-6-19 ΔΠρΘεσ 447/19 : Νόθευση πετρελαίου - Λαθρεμπορία - Προσφυγή. Η χρησιμοποίηση αντί για πετρέλαιο κίνησης, πετρελαίου θέρμανσης ναυτιλίας ή πετρελαίου κίνησης νοθευμένου με άλλα προϊόντα, συνιστά αντικειμενική παράβαση, που διαπράττεται με μόνη την απόδειξη τέλεσης των ανωτέρω πραγματικών περιστατικών, ανεξαρτήτως της τυχόν υπαιτιότητας των μετεχόντων προσώπων, η οποία επισύρει την επιβολή του ως άνω διοικητικού προστίμου σε βάρος του κατόχου του οχήματος. Περαιτέρω, η παράβαση αυτή είναι αυτοτελής και ανεξάρτητη από το αδίκημα της λαθρεμπορίας, κι ως εκ τούτου, στοιχειοθετείται, ακόμη κι αν ο παραβάτης απαλλαγεί από την τέλεση της λαθρεμπορίας. Το διοικητικό δικαστήριο δικαιούται να μεταβάλλει ακόμη και τη νόμιμη βάση στην οποία στηρίχθηκε η έκδοση της καταλογιστικής σε βάρος διοικουμένου πράξης επιβολής προστίμου. Περαιτέρω, εν προκειμένω, η απόφαση του ποινικού δικαστηρίου με την οποία κηρύχθηκαν αθώοι οι  προσφεύγοντες, αφορά στη νόμιμη εκπρόσωπο της προσφεύγουσας, ενώ η ένδικη διοικητική διαδικασία και η προκείμενη διαφορά αφορά στην ίδια, ήτοι οι δύο διαδικασίες δεν στρέφονται κατά του ίδιου προσώπου, ώστε να τεθεί ζήτημα δέσμευσης του παρόντος Δικαστηρίου, ενώ περαιτέρω είναι διαφορετική και η διάταξη βάσει της οποίας επιβλήθηκε το ένδικο πρόστιμο. Δεκτή η  προσφυγή ως προς την πρώτη και το δεύτερο εκ των προσφευγόντων - Απορρίπτει την προσφυγή ως προς την τρίτη προσφεύγουσα εταιρία.

^7-6-19 ΜΠρΑθ 424/19 : ΑΕ - Ζημία μετόχων που εξαπατήθηκαν από μέλη του ΔΣ της ΑΕ. Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση για τους επενδυτές η επιλογή τους να επενδύσουν τα χρήματά τους στην εταιρεία, δεν ήταν απλώς μια επιζήμια επένδυση στο Χρηματιστήριο, εντός των αποδεκτών νομίμων και καθορισμένων ορίων και κανόνων, αλλά το αποτέλεσμα μιας μεθοδευμένης και σχεδιασμένης επί σειρά ετών ποινικά κολάσιμης συμπεριφοράς, που επέδειξαν οι καθ ων, με σκοπό την εξαπάτηση του επενδυτικού κοινού ως προς την οικονομική θέση και κατάσταση της εισηγμένης εταιρείας (πρώτης των καθ ων), με πληροφορίες, που ήταν πρόσφορες να δημιουργήσουν εσφαλμένες εντυπώσεις στο επενδυτικό κοινό και στις εποπτικές αρχές, συμπεριφορά, που στοιχειοθετεί το αδίκημα της απάτης. Υπαίτιοι ήταν οι καθ ων, ως νόμιμοι εκπρόσωποι της εταιρείας και μέλη του Δ.Σ, οι οποίοι και εκπόνησαν και έθεσαν σε λειτουργία το σχέδιο εξαπάτησης, με σκοπό να αποκομίσουν (παράνομα) κέρδη. Ασφαλιστικά μέτρα - Δεκτή εν μέρει η αίτηση - Διατάσσει συντηρητική κατάσχεση κάθε ακίνητης περιουσίας των καθ' ων μέχρι του ποσού των 70.000 ευρώ.

^5-6-19 ΕλΣυν (Πράξη Προλ.Ελέγχου - Τμήμα Ι) 123/18 : ΔΥΠΕ – υπάλληλοι ΙΔΟΧ – συμμόρφωση διοίκησης – σύμβαση εργασίας. Μη  θεώρηση ΧΕ Δ.Υ.ΠΕ. που αφορά στην καταβολή ποσού σε υπαλλήλους του εν λόγω νομικού προσώπου που απασχολήθηκαν δυνάμει συμβάσεων εργασίας ΙΔΟΧ, ως αποδοχές τους. Η Διοίκηση οφείλει, μετά την κοινοποίηση σε αυτήν αντιγράφου αιτήσεως αναστολής εκτέλεσης της προκήρυξης καθώς και των λοιπών πράξεων της διαγωνιστικής διαδικασίας για τη σύναψη ατομικών συμβάσεων εργασίας, ασκηθείσας ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου, με την οποία μάλιστα ζητείται και η έκδοση προσωρινής διαταγής αναστολής εκτέλεσής τους, να μην προβαίνει στην υπογραφή της σχετικής συμβάσεως και να απόσχει από κάθε ενέργεια, η οποία θα ήταν ικανή να ματαιώσει την επιδιωκομένη από τον αιτούντα παροχή προσωρινής δικαστικής προστασίας. Η υπογραφή ωστόσο της σχετικής σύμβασης, κατά παράβαση της υποχρεώσεως αναμονής, ανεξαρτήτως της ευθύνης που γεννά για την Διοίκηση, δεν καθιστά μη νόμιμη την τελευταία, ούτε, συνακόλουθα, παράνομες τις δαπάνες που συνέχονται με αυτή. Νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι οι επίμαχες συμβάσεις εργασίας ΙΔΟΧ μεταξύ της Υποδιοικήτριας της Υγειονομικής Περιφερείας και των εν λόγω υπαλλήλων, επί των οποίων ερείδεται η ελεγχόμενη δαπάνη, είναι νόμιμες, καθόσον η υπογραφή αυτών, παρά την κοινοποίηση της σχετικής αιτήσεως αναστολής και του συναφούς αιτήματος προσωρινής διαταγής και κατά παράβαση της υποχρεώσεως αναμονής, δεν επιδρά στη νομιμότητα αυτών.

^5-6-19 ΕλΣυν (Πράξη Προλ.Ελέγχου - Τμήμα Ι) 51/18 : Δήμος – αποδοχές – δικηγόρος – πρόσληψη. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου που αφορά σε δαπάνη πρώτης μισθοδοσίας για το μήνα Σεπτέμβριο του 2017 δικηγόρου, που προσλήφθηκε στον ανωτέρω Δήμο με σχέση έμμισθης εντολής. Μισθολογική και βαθμολογική κατάταξη των επί παγία αντιμισθία προσλαμβανόμενων από τους Ο.Τ.Α. Α΄ βαθμού δικηγόρων. Νομίμως ο νεοπροσληφθείς δικηγόρος κατετάγη, ως δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, στο 15ο και όχι στο 3ο μισθολογικό κλιμάκιο, διότι η κατάταξή του, ως δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, στο 15ο μισθολογικό κλιμάκιο υπαγορεύεται από τις επιτακτικού χαρακτήρα διατάξεις του άρθρου 44 του Κώδικα περί Δικηγόρων και του άρθρου 9 του ν. 4354/2015, οι οποίες καθορίζουν τα κατώτατα δυνατά όρια των απολαβών των με πάγια αντιμισθία αμειβόμενων δικηγόρων.

^5-6-19 ΕλΣυν (Πράξη Προλ.Ελέγχου - Τμήμα Ι) 28/18 : Δήμος – αποδοχές – ειδικός σύμβουλος – συγγνωστή πλάνη. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου που αφορά στην καταβολή αποδοχών, σε υπάλληλο, η οποία προσελήφθη ως Ειδική Σύμβουλος. Ειδικοί σύμβουλοι. Μη νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι η ανωτέρω κακώς προσελήφθη σε θέση ειδικού συμβούλου στο Δήμο, καθόσον η φερόμενη ως εμπειρία της σε διάφορους φορείς (στη Δ1 Διεύθυνση ΟΗΕ και Διεθνών Οργανισμών και Διασκέψεων του Υπουργείου Εξωτερικών, στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδος στα Ηνωμένα Έθνη καθώς και στην Περιφέρεια Β. Αιγαίου), έλαβε χώρα στο πλαίσιο της πρακτικής της άσκησης και, συνεπώς, προηγήθηκε της λήψης του πτυχίου της, μετά την λήψη του οποίου και μόνο μπορούσε αυτή να αποκτήσει την όποια ειδικότερη επιστημονική ειδίκευση και εμπειρία. Πλην όμως, η προ της λήψης του πτυχίου της, διετής απασχόλησή της αμισθί, στην Περιφέρεια συνιστά σημαντική εμπειρία, ανάλογη με το αντικείμενο των καθηκόντων της ως ειδικής συμβούλου, σε επίπεδο μάλιστα τοπικής αυτοδιοίκησης ευρύτερης κλίμακας (Περιφέρεια), η απασχόληση δε αυτή, παρότι, ως άμισθη, δεν αποτελούσε την κύρια βιοποριστική εργασία της, θα μπορούσε να πληροί τόσο τις προϋποθέσεις του νόμου, κατά τις οποίες η εμπειρία δεν απαιτείται να είναι επαγγελματική, όσο και τις απαιτήσεις της πρόσκλησης, αν είχε βέβαια αποκτηθεί μετά τη λήψη του πτυχίου της. Περαιτέρω, λαμβάνοντας υπόψη: α) τις ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες της μεταναστευτικής- προσφυγικής κρίσης, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκονται, ως πρώτη γεωγραφική ακτογραμμή εισόδου των μεταναστών στην Ελλάδα, η νήσος και ο εν λόγω Δήμος και της συνακόλουθης επιβάρυνσης που υφίσταται τόσο σε ανθρωπιστικό, όσο και σε διοικητικό επίπεδο η δημοτική αρχή, β) το γεγονός ότι η επιλεγείσα για την επίμαχη θέση εμφανίζει αξιόλογη ενασχόληση, συναφή, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, προς το ζητούμενο γνωστικό αντικείμενο, είναι άρα κατάλληλα προσαρμόσιμη και αξιοποιήσιμη στο ζητούμενο πεδίο τοπικής δημοτικής δραστηριότητας, κρίνει ότι τα αρμόδια όργανα του Δήμου, προέβησαν στην επίμαχη πρόσληψη, διότι, πεπλανημένως πλην συγγνωστώς, υπέλαβαν ότι εξυπηρετείται δι’ αυτής η αδήριτη ανάγκη επικουρίας της δημοτικής αρχής και του Δημάρχου.

^30-5-19 ΠΠρΑθ 184/19 : Δάνειο - Εγγύηση - Χρηστά ήθη - Ακυρότητα. Περίπτωση άκυρης σύμβασης εγγύησης σε καταναλωτικό δάνειο, ως αισχροκερδής και καταπλεονεκτική, σε βάρος της ενάγουσας εγγυήτριας, η οποία ήταν σε ηλικία μόλις 23 ετών και ούσα παντελώς άπειρη με τις τραπεζικές συναλλαγές, αφού δεν είχε ποτέ δανειοδοτηθεί έως τότε από κάποιο πιστωτικό ίδρυμα, γεγονός για το οποίο ενημέρωσε την υπάλληλο της τράπεζας και χωρίς να διαθέτει ιδιαίτερη πανεπιστημιακή μόρφωση. Προκύπτει λοιπόν ότι η ενάγουσα ωθήθηκε στην υπογραφή της δανειακής σύμβασης με την ιδιότητα της εγγυήτριας, παρασυρθείσα από τις διαβεβαιώσεις της προστηθείσας υπαλλήλου της εναγόμενης τράπεζας ότι πρόκειται μόνο για μία απλή και τυπική υπογραφή στο κείμενο της δανειακής σύμβασης, που θα διευκόλυνε την έγκριση του δανείου, χωρίς επ' ουδενί να αντιλαμβάνεται τη σημασία και το μέγεθος της ευθύνης που συνεπάγεται η πράξη της. Δεκτή η αγωγή ως κατ' ουσία βάσιμη.

^30-5-19 ΕλΣυν (Ολ) 1389/18 : Αίτηση αναίρεσης – καταλογισμός στρατιωτικού – διαχειριστής στρατιωτικού υλικού – υπόλογος – δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης. Αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε η έφεση του αιτούντος και επικυρώθηκε ο επιβληθείς σε βάρος του με πράξη του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας καταλογισμός. Ο διαχειριστής χρηματικού, καθώς και όποιος διαχειρίζεται, έστω και χωρίς νόμιμη διαταγή, χρήματα των Ενόπλων Δυνάμεων, φέρει την ιδιότητα του δημοσίου υπολόγου και, ως εκ τούτου, υπέχει ειδική διαχειριστική (δημοσιολογιστική) ευθύνη έναντι του Δημοσίου για κάθε έλλειψη χρημάτων που διαπιστώνεται στη διαχείρισή του και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Το Δικαστήριο κρίνει ότι βασίμως προσάπτεται υπό του αναιρεσείοντος στην πληττόμενη απόφαση η πλημμέλεια της παράβασης νόμου, κατά το μέρος που με αυτή απορρίφθηκε ο προβληθείς με το δικόγραφο της έφεσης ουσιώδης ισχυρισμός του περί παραβίασης του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης αυτού, καθόσον της έκδοσης νέας πράξης δεν προηγήθηκε (νέα) πρόσκληση του ήδη αιτούντος υπολόγου προς αναπλήρωση εντός 48 ωρών του διαπιστωθέντος ελλείμματος, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 56 παρ. 2 του ισχύοντος κατά τον κρίσιμο χρόνο Κώδικα Δημοσίου Λογιστικού, οπότε μπορούσε ο ανωτέρω να ζητήσει να λάβει γνώση των συνταχθέντων πορισμάτων και όλων των λοιπών εγγράφων στοιχείων του φακέλου και, κατόπιν τυχόν αιτηθείσας και δοθείσας από τη Διοίκηση εύλογης προθεσμίας, να προβάλει εξαντλητικά τις απόψεις του τόσο για την ύπαρξη όσο και για το ύψος του διαπιστωθέντος ελλείμματος, καθώς και για οποιαδήποτε άλλη διαπίστωση, στην οποία είχε προέλθει η ελεγκτική επιτροπή. Αναιρεί την απόφαση.

^30-5-19 ΜΕφΛάρισας 99/19 :  Λύση ΟΕ - Έννοια σπουδαίου λόγου - Αδυναμία συνεργασίας εταίρων ως λόγος λύσης. Αίτηση αναστολής εκτέλεσης αποφάσεως της εκούσιας διαδικασίας, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση αποκλεισμού εταίρων.  Προϋποθέσεις χορήγησης της αναστολής και διαδικασία εκδίκασης της σχετικής αίτησης. Το Μονομελές Πρωτοδικείο μπορεί, ύστερα από αίτηση των λοιπών εταίρων, η οποία εκδικάζεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, αντί της λύσης της εταιρείας, να διατάξει τον αποκλεισμό του εταίρου, με αποτέλεσμα να λειτουργήσει επί τετράμηνο η εταιρία ως μονοπρόσωπη, με σκοπό την ανεύρεση νέου συνεταίρου - Ο αποκλεισμός είναι δυνατός και στην περίπτωση που η εταιρία έχει δύο μόνο μέλη. Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι υπάρχουν  υπάρχουν πιθανότητες να ευδοκιμήσει και ο λόγος της έφεσης της αιτούσας, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και κατά το κεφάλαιο που αφορά την αίτηση των καθ’ ων, περί δικαστικής λύσης της εταιρίας, με την ουσιαστική αποδοχή της αιτήσεως περί του αποκλεισμού των καθ’ ων από την εταιρία. Ενόψει λοιπόν της επικείμενης βλάβης της αιτούσας από την ισχύ και την εκτέλεση της προσβαλλομένης αποφάσεως, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη και ν’ ανασταλεί η ισχύς και η εκτέλεση της υπ’ αριθμ. 155/2018 αποφάσεως του ΜονΠρωτΛάρισας μέχρι εκδόσεως οριστικής αποφάσεως επί της εφέσεως.

^30-5-19 ΜονΠρΑθ 222/19 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Κάμψη αυτοτέλειας  Ν.Π. Αξιώσεις εργαζομένου. Περίπτωση μεταβίβασης επιχείρησης - Αξιώσεις εργαζομένης από καθυστέρηση καταβολής μισθού επί εννέα μήνες από την μεταβιβάσουσα εταιρία - Πότε η καθυστέρηση καταβολής μισθού συνιστά μονομερή βλαπτική μεταβολή.  Ο μεταβιβάζων και μετά τη μεταβίβαση ευθύνεται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το διάδοχο για τις υποχρεώσεις που προέκυψαν από τη σύμβαση ή σχέση εργασίας μέχρι το χρόνο που αναλαμβάνει ο διάδοχος. Πότε συντρέχει άρση αυτοτέλειας νομικού προσώπου- Εν προκειμένω, αποδείχτηκε ότι ο τρίτος εναγόμενος, μοναδικός εταίρος, διαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπος της πρώτης εναγομένης εταιρείας και ταυτόχρονα εταίρος (μαζί με τη σύζυγο του), διαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπος της δεύτερης εναγομένης, κατευθύνει την εταιρική τους διοίκηση και διαχειρίζεται (καρπούται) αποκλειστικώς ο ίδιος τα οικονομικά της οφέλη, ασκώντας εν τοις πράγμασι προσωπική εμπορική δραστηριότητα. Πρέπει, επομένως, να υποχωρήσει η αρχή της αυτοτέλειας και ευθύνης των ΝΠ έναντι του τρίτου εναγόμενου φυσικού προσώπου. Περαιτέρω, προκύπτει  ότι κατά το χρόνο σύστασης της δεύτερης εναγομένης εταιρείας το έτος 2015 έλαβε ουσιαστικά χώρα μεταβίβαση της εκμετάλλευσης της πρώτης στη δεύτερη εναγομένη εταιρεία, η μεταβίβαση δε αυτή αφορούσε σε αυτοτελή οικονομική οντότητα και οργανωμένη επιχειρηματική μονάδα. Η δεύτερη δε εναγομένη, συνεπώς, δραστηριοποιούταν επιχειρηματικά χρησιμο­ποιώντας τον εξοπλισμό και το προσωπικό της προκατόχου της, εκμεταλλευόμενη τη φήμη και την πελατεία της, με αποτέλεσμα να καθίσταται εμφανές ότι δεν μεταβλήθηκε η ταυτότητα της μεταβιβαζόμενης επιχειρήσεως, αλλά συνεχίζεται ως οικονομική μονάδα η ίδια επιχείρηση και διατηρεί αυτή, υπό το νέο φορέα την ταυτότητά της. Στην προκειμένη περίπτωση, λοιπόν, συντέλεστηκε μεταβίβαση της επιχείρησης, που είχε σαν αποτέλεσμα την υποκειμενική αλλοίωση της σύμβασης εργασίας της ενάγουσας όσον αφορά το πρόσωπο του εργοδότη και τη δημιουργία εις ολόκληρον παθητικής ενοχής μεταξύ των εναγομένων νομικών προσώπων. Κρίση ότι η καθυστέρηση καταβολής αποδοχών επί εννέα μήνες καθιστά σαφές ότι έλαβε χώρα βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας της ενάγουσας. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.

^30-5-19 ΕλΣυν (Ολ) 671/18 : Αίτηση αναίρεσης – ανακοπή – καταλογισμός. Αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης σε ό,τι αφορά το μέρος εκείνο με το οποίο απορρίφθηκε ανακοπή του αναιρεσείοντος και επικυρώθηκε η ταμειακή βεβαίωση του Προϊσταμένου Δ.Ο.Υ., το δε βεβαιωθέν σε βάρος του ποσό για οφειλή του έναντι του Δημοσίου προερχόμενη από συντάξεις που φέρεται να εισέπραξε αχρεωστήτως έχουν καταλογισθεί σε βάρος του με πράξη του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, περιορίσθηκε. Η χορηγούμενη προσωρινή διαταγή αναστολής εκτέλεσης, η οποία ισχύει έως την έκδοση απόφασης επί της αίτησης αναστολής, παράγει έννομα αποτελέσματα από του χρόνου έκδοσής της και η Διοίκηση οφείλει, ευθύς μόλις λάβει γνώση, με οποιονδήποτε τρόπο, της εκδοθείσας προσωρινής διαταγής, να απέχει από κάθε ενέργεια εκτέλεσης της ανασταλείσας πράξης ή και να προβεί στην ανάκληση όσων πράξεων εκτέλεσης έχουν τυχόν εκδοθεί, χωρίς, για τη γένεση της εν λόγω υποχρέωσης των αρμοδίων διοικητικών οργάνων προς συμμόρφωση, να απαιτείται η προηγούμενη νομότυπη κοινοποίηση της προσωρινής διαταγής σε αυτά. Εξάλλου, απαραίτητη προϋπόθεση για τη επιβολή προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής, οι οποίες συνιστούν κύρωση λόγω της μη εμπρόθεσμης καταβολής βεβαιωμένου χρέους προς το Δημόσιο, είναι να έχει καταστεί το χρέος ληξιπρόθεσμο, δηλαδή, όχι μόνο να είναι απαιτητό κατά το ουσιαστικό δίκαιο, αλλά, επιπροσθέτως, να έχει περιέλθει στο αρμόδιο για την είσπραξή του δημόσιο ταμείο και να έχει βεβαιωθεί ταμειακώς σε αυτό. Επειδή, ωστόσο, διατυπώθηκαν κατά τη διάσκεψη πλείονες γνώμες, αναφορικά με το εάν, κατά το χρονικό διάστημα που είναι σε ισχύ προσωρινή διαταγή, με την οποία έχει ανασταλεί η εκτέλεση καταλογιστικής πράξης, νομίμως χωρεί η ταμειακή βεβαίωση του καταλογισθέντος ποσού και η εντεύθεν επιβολή προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής σε βάρος του οφειλέτη, η υπό κρίση υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί στη μείζονα Ολομέλεια.

^30-5-19 ΕλΣυν (Ι Τμήμα) 1491/18 : Έφεση – έλλειμμα – καταλογισμός υπαλλήλου – συνευθυνόμενο πρόσωπο. Έφεση με την οποία ζητείται η ακύρωση απόφασης της Οικονομικής Επιθώρησης, με την οποία ο εκκαλών, πρώην Προϊστάμενος του Τμήματος Διοίκησης και Διαχείρισης Δασών καταλογίστηκε αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με τους αναφερόμενους στην απόφαση αυτή υπαλλήλους της ανωτέρω υπηρεσίας με ποσό, το οποίο, φέρεται να αντιστοιχεί σε έλλειμμα ξυλείας που διαπιστώθηκε στη διαχείριση υλικού της ανωτέρω Διεύθυνσης. Έλλειμμα. Καταλογισμός υπόλογου και συνευθυνόμενου προσώπου. Η εκποίηση μη ετοιμοπαράδοτων δασικών προϊόντων διενεργείται με δημοπρασία, τα αποτελέσματα της οποίας εγκρίνονται από την αρμόδια αρχή και κατακυρώνονται στον πλειοδότη. Ο τελευταίος οφείλει, εντός 10 ημερών από την κοινοποίηση της έγκρισης των παραπάνω αποτελεσμάτων να προσέλθει στην αρμόδια Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία Δ.Ο.Υ., για να υπογράψει τη σχετική σύμβαση, προσκομίζοντας συνάμα εγγύηση καλής εκτέλεσης της σύμβασης (εγγυητική επιστολή αναγνωρισμένης στην Ελλάδα Τράπεζας, σύσταση παρακαταθήκης ή χρεόγραφα εθνικών δανείων), αξίας ίσης με το 1/10 της αξίας των μη ετοιμοπαραδότων προϊόντων και εντός δέκα (10) ημερών από την έγγραφη ειδοποίησή του για το ετοιμοπαράδοτο αυτών, εφόσον από τη διακήρυξη της δημοπρασίας προβλέπεται η τμηματική καταβολή του τιμήματος και ο αριθμός των δόσεων, να προσκομίσει στην αρμόδια δασική υπηρεσία το αποδεικτικό κατάθεσης της πρώτης δόσης στην Τράπεζα της Ελλάδος και ισάριθμες προς τις λοιπές δόσεις τραπεζικές εγγυητικές επιστολές, ποσού αντίστοιχου προς το ύψος των λοιπών αυτών δόσεων. Κρίση ότι δεν μπορεί να αποδοθεί στον εκκαλούντα η ιδιότητα του συνευθυνόμενου προσώπου. Ανεξάρτητο είναι το ζήτημα της αστικής ευθύνης του για την πρόκληση στο Δημόσιο ζημίας συνεπεία συμπεριφοράς αντίθετης προς τα υπηρεσιακά του (εποπτικά) καθήκοντα, ευθύνη η οποία είναι αυτοτελής από την δημοσιονομική ευθύνη και προκύπτει πρωτογενώς με την επέλευση του ζημιογόνου αποτελέσματος που οφείλεται στην παράνομη συμπεριφορά του, που συνιστά η παράβαση του υπηρεσιακού του καθήκοντος. Δέχεται έφεση.

^23-5-19 ΣτΕ (Β') 732/19 : Δίκη ''πιλότος'' - Επίλυση ζητημάτων γενικότερου ενδιαφέροντος - Εκπρόθεσμη δήλωση φορολογίας εισοδήματος - Πότε παραγράφεται το δικαίωμα επιβολής φόρου του Δημοσίου. Ειδικότερα, σε περίπτωση εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεως εντός της κατ' άρθρον 84 παρ. 1 του ν. 2238/1994 προθεσμίας πενταετούς παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου να επιβάλει τον οικείο φόρο ισχύει κατ' αρχήν η προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή (84 παρ. 1) πενταετής προθεσμία παραγραφής από το τέλος του έτους μέσα στο οποίο λήγει η προθεσμία για την επίδοση της δήλωσης. Σε περίπτωση, όμως, που η εκπρόθεσμη δήλωση υποβληθεί κατά το τελευταίο έτος της ως άνω πενταετούς προθεσμίας παραγραφής, τότε το δικαίωμα του Δημοσίου να κοινοποιήσει το φύλλο ελέγχου παραγράφεται μετά την πάροδο τριετίας από τη λήξη του έτους υποβολής της εκπρόθεσμης δήλωσης.  Σε περίπτωση δε, εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεως μετά την πάροδο της προθεσμίας πενταετούς παραγραφής, το δικαίωμα του Δημοσίου για κοινοποίηση φύλλου ελέγχου παραγράφεται κατ' αρχήν μετά την πάροδο τριετίας από τη λήξη του έτους υποβολής της εκπρόθεσμης δήλωσης, με ανώτατο, ωστόσο, χρονικό όριο παραγραφής την προθεσμία των δεκαπέντε ετών από τη λήξη της προθεσμίας για την επίδοση της δήλωσης. Εν προκειμένω, δικάζει την προσφυγή κατά το μέρος που αφορά στα οικονομικά έτη 2007 και 2008 και παραπέμπει την υπό κρίση προσφυγή στο ΔιοικΕφΑθηνών για το οικονομικό έτος 2012 - Δεκτή εν μέρει  η προσφυγή.

^22-5-19 ΕλΣυν (Ολ) 1388/18 : Πρότυπη δίκη – επιδόματα εορτών – στρατιωτικός συνταξιούχος – Σύνταγμα – αρχή ισότητας – ιδιοκτησία – αρχή αναλογικότητας – ΕΣΔΑ (περιουσία). Πρότυπη Δίκη. Αποφαίνεται ότι οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου μόνου του ν. 3847/2010, κατ’ εφαρμογή των οποίων σταμάτησε, από 1.6.2010 και εφεξής, να καταβάλλονται στον ενάγοντα, στρατιωτικό συνταξιούχο, τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και το επίδομα αδείας, δεν αντίκεινται στα άρθρα 2 παρ. 1, 4 παρ. 1 και 5, 17, 22, 25 παρ. 1 και 3, 28 παρ. 1 και 2 και 36 παρ. 2 του Συντάγματος, ούτε στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης του Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στην αρχή της αναλογικότητας ούτε δε στα άρθρα 15 παρ. 1, 17 και 31 παρ. 1 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

^22-5-19 ΕλΣυν (Ολ) 987/18 : Αίτηση αναίρεσης – ΙΚΑ – παραγραφή – έλλειμμα – υπόλογοι. Αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης που απέρριψε την έφεση του αναιρεσείοντος κατά πράξης με την οποία καταλογίσθηκε αυτός, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με άλλα πρόσωπα, υπέρ του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. και ήδη Ε.Φ.Κ.Α. με ποσό για ισόποσο έλλειμμα που προκλήθηκε στη διαχείριση του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α.. Ελλείψει ειδικών περί παραγραφής διατάξεων, για τις αξιώσεις του ΙΚΑ έναντι των υπολόγων αυτού προς αποκατάσταση των ελλειμμάτων που δημιουργήθηκαν στη διαχείρισή τους εφαρμόζεται η γενική εικοσαετής παραγραφή του άρθρου 249 του Αστικού Κώδικα, η οποία, κατά το άρθρο 251 Α.Κ. άρχεται από τότε που γεννήθηκε η αξίωση και είναι δυνατή η δικαστική επιδίωξή της, δηλαδή από τότε που αποκαλύφθηκε το έλλειμμα και μπορούσαν τα αρμόδια όργανα του Ιδρύματος να προσφύγουν δικαστικά για την αποκατάστασή του και λήγει σύμφωνα με το άρθρο 243 παρ.3 Α.Κ. μόλις περάσει η αντίστοιχη ημερομηνία του τελευταίου χρόνου για τη συμπλήρωση της εικοσαετίας. Εξάλλου, εάν εντός μίας χρονικής περιόδου υπάρχει αδυναμία διαπίστωσης του ακριβούς χρονικού σημείου κατά το οποίο έλαβαν χώρα οι παράνομες διαχειριστικές πράξεις οι γενεσιουργές του ελλείμματος επειδή οι υπόλογοι δεν τηρούσαν τα εκ του νόμου προβλεπόμενα αναγκαία διαχειριστικά στοιχεία για την αποκάλυψή του, αφετηριακό σημείο για την έναρξη της παραγραφής αποτελεί το καταληκτικό χρονικό σημείο της περιόδου, κατά το οποίο αποκαλύφθηκε το έλλειμμα, καθόσον μόνον τότε διαπιστώθηκε αυτό και μπορούσε να επιδιωχθεί δικαστικώς η αποκατάστασή του. Πότε επέρχεται διακοπή παραγραφής. Η αξίωση του ΙΚΑ (και ήδη Ε.Φ.Κ.Α.) για την αποκατάσταση του ελλείμματος που δημιουργήθηκε στη διαχείριση του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α. υπέπεσε στην εικοσαετή παραγραφή του άρθρου 249 Α.Κ., διότι από το χρόνο γενέσεως αυτής δεν προκύπτει ότι μεσολάβησε κανένα πραγματικό γεγονός που να δύναται να θεμελιώσει λόγο διακοπής αυτής, η δε καταλογιστική πράξη εξεδόθη μετά τη συμπλήρωση αυτής. Δέχεται αίτηση αναίρεσης.

^22-5-19 ΕλΣυν (Ολ) 424/18 : Αίτηση αναίρεσης – ΙΚΑ – Τράπεζες – δημόσιος τομέας – συντάξιμος χρόνος. Αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης με την οποία κρίθηκε ότι ο χρόνος υπηρεσίας της αναιρεσείουσας στο δημόσιο από 1.10.1996 έως 31.12.2002, κατά τη διάρκεια του οποίου ελάμβανε συγχρόνως τις αποδοχές της θέσης της ως υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών και κατά μεταβίβαση σύνταξη από το ΙΚΑ ως χήρα αποβιώσαντος στην υπηρεσία υπαλλήλου της Εμπορικής Τράπεζας, δεν λογίζεται συντάξιμος, εφόσον η Εμπορική Τράπεζα υπάγεται στο δημόσιο τομέα, όπως αυτός προσδιορίζεται στο άρθρο 1 παρ. 6 του ν. 1256/1982. Κρίση ότι οι ανώνυμες τραπεζικές εταιρείες υπάγονται στο δημόσιο τομέα για την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 58 παρ. 1 Σ.Κ., εφόσον συντρέχει έστω και μία από τις τρεις προϋποθέσεις του άρθρου 1 παρ. 6 ν. 1256/1982 δηλαδή (α) εάν το σύνολο ή πλειοψηφία των μετοχών του εταιρικού κεφαλαίου ανήκει στο Δημόσιο, σε ΝΠΔΔ ή σε δημόσιες επιχειρήσεις, (β) εάν έχουν κρατικό προνόμιο ή (γ) εάν έχουν κρατική επιχορήγηση. Δεν είναι νοητό μια ανώνυμη τραπεζική εταιρεία, η οποία κατά το έτος 1982 υπαγόταν στο δημόσιο τομέα λόγω της συνδρομής κάποιου από τα ανωτέρω κριτήρια να θεωρείται κατά πλάσμα δικαίου ότι υπάγεται εσαεί σ’ αυτόν, έστω και αν μεταγενέστερα δεν υφίσταται πλέον κανένας σύνδεσμος αυτής με το δημόσιο τομέα. Προκειμένου δε να διαπιστωθεί εάν συνταξιούχος εξ ιδίου δικαιώματος ή εκ μεταβιβάσεως φέρει την ιδιότητα του «συνταξιούχου του δημοσίου τομέα» με συνέπεια τη μη αναγνώριση ως συνταξίμου του χρόνου υπηρεσίας που παρέχεται μετά τη συνταξιοδότησή του, θα πρέπει να ερευνάται η συνδρομή των ανωτέρω κριτηρίων κατά το χρόνο που αποκτά την ιδιότητα αυτή κατά τα ισχύοντα για τον κάθε φορέα. Μειοψηφία. Δέχεται αίτηση αναίρεσης.

^22-5-19 ΕλΣυν (Ολ) 743/18 : Σύνταγμα - αρχή ισότητας - τρίτεκνος στρατιωτικός συνταξιούχος. Ζήτημα συνταγματικότητας όσον αφορά την προσμέτρηση, στους άνδρες στρατιωτικούς με τρία τουλάχιστον παιδιά που θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης βάσει της διάταξης του άρθρου 6 παρ. 1β΄ του ν. 3865/2010, στο διπλάσιο του χρόνου υπηρεσίας τους σε μονάδες εκστρατείας ή τις λοιπές μονάδες και υπηρεσίες. Αποφαίνεται ότι για λόγους ισότητας των δύο φύλων, η διάταξη του δευτέρου εδαφίου της περ. β΄ της παρ. 5 του άρθρου 40 του Σ.Κ. είναι εφαρμοστέα, όσον αφορά την προσμέτρηση, και στους άνδρες στρατιωτικούς με τρία τουλάχιστον παιδιά που θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης, βάσει της διάταξης του άρθρου 6 παρ. 1β΄ του ν. 3865/2010, στο διπλάσιο του χρόνου υπηρεσίας τους σε μονάδες εκστρατείας ή τις λοιπές μονάδες και υπηρεσίες της παρ. 5 του άρθρου 40 του Σ.Κ., χωρίς τον πρόσθετο όρο της συμπλήρωσης 25ετούς πραγματικής υπηρεσίας, που προβλέπεται με το τρίτο εδάφιο μετά από την περ. γ΄ της ίδιας παραγράφου και που τίθεται, ανεπιτρέπτως κατά την αρχή της μη διάκρισης των δύο φύλων, μόνον σε βάρος των ανδρών. Μειοψηφία. Αναπέμπει.

^17-5-19 ΑΠ (Ολ) 4/19 : Σύμβαση τραπεζικού δανείου σε ελβετικό φράγκο - Έλεγχος καταχρηστικότητας των ρητρών της συμβάσεως - Εξαίρεση δηλωτικών όρων της συμβάσεως από τον έλεγχο -  Οδηγία 93/13/ΕΚ - Προστασία καταναλωτών - Ν.2251/94. Παραπομπή στην Ολομέλεια του ΑΠ των από τo άρθρο 559 αρ. 1 του ΚΠολΔ, λόγων (1ου και 2ου) της αιτήσεως για αναίρεση της υπ' αρ.  8713/2016 αποφάσεως του ΠολΠρΘεσσαλονίκης. Κρίθηκε κατά πλειοψηφία και απορρίφθηκε ο σχετικός πρώτος λόγος ότι,  το ΠολΠρωτΘεσ, κρίνοντας ότι η εξαίρεση των δηλωτικών όρων από τον έλεγχο καταχρηστικότητας θεμελιώνεται "σε ρητή επιταγή της Οδηγίας 93/13", δεν έσφαλε κατ' αποτέλεσμα, διότι, έστω και αν η εξαίρεση αυτή δεν μεταφέρθηκε ρητά στο εθνικό δίκαιο με το ν. 2251/1994, εμπεριέχεται στη ρύθμιση του άρθρου 6 παρ. 2 του ν. 2251/1994 βάσει μίας εναρμονισμένης προς το ενωσιακό δίκαιο ερμηνείας σύμφωνης με το σκοπό της Οδηγίας. Αντίθετη μειοψηφία. Περαιτέρω, το ΠολΠρωτΘεσ, έκρινε ότι ο επίμαχος όρος της δανειακής συμβάσεως συνιστά δηλωτικό όρο, διότι επαναλαμβάνει τη διάταξη του άρθρου 291 ΑΚ και με τη σκέψη αυτή απέρριψε την αγωγή της αναιρεσείουσας, ως μη νόμιμη. Κατά την γνώμη που επικράτησε στην Ολομέλεια, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί και ο δεύτερος λόγος της αιτήσεως από τον αρ. 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, κατά το οικείο μέρος του, που παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια. Αντίθετη μειοψηφία έντεκα μελών της Ολομέλειας.  Απορρίπτει.

^17-5-19 ΕλΣυν (ΙΙΙ) 277/19 : Στρατιωτικοί - Συντάξεις - Ν.4387/16 - Συνταγματικότητα. Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας - Μεταρρύθμιση ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού συστήματος. Περίπτωση εκκαλούσας - στρατιωτικής υπαλλήλου της πολεμικής αεροπορίας -, η οποία λόγω αποστρατείας της προ της 1ης.7.2016, συνταξιοδοτήθηκε υπό το καθεστώς του Ν.4387/16, λαμβάνοντας μειωμένη σύνταξη. Ζητήματα συμβατότητας με τις συνταγματικά κατοχυρωμένες αρχές της ισότητας, της χρηστής διοίκησης και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθώς του άρθρου 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Το Δικαστήριο κρίνει ότι, εκ του τρόπου υπολογισμού της εν λόγω ανταποδοτικής σύνταξης των δημοσίων εν γένει λειτουργών και υπαλλήλων, κατ' αρχάς δεν παραβιάζεται η διάταξη του άρθρου 4 παρ. 1 του Σ., δοθέντος ότι ο υπολογισμός αυτός στηρίζεται στις συνολικές αποδοχές ενεργείας των δημοσίων εν γένει λειτουργών και υπαλλήλων, οι οποίες διέπονται από συνταγματικού επιπέδου αρχές και κανόνες που προσήκουν στη δημοσίου δικαίου ιδιότητα των δικαιούχων. Δεν γεννάται δε, ζήτημα δικαιοδοσίας του Ελεγκτικού Συνεδρίου προς εκδίκαση των διαφορών που προκύπτουν από την απονομή συντάξεων υπό το νέο καθεστώς σε δημοσίους εν γένει λειτουργούς και υπαλλήλους, διότι η σύνταξη των ανωτέρω ενσωματώνουσα κατά τον υπολογισμό της τις αποδοχές ενεργείας αυτών, διατηρεί τον χαρακτήρα της ως συνέχιση της αμοιβής που ο δικαιούχος της, ελάμβανε κατά τον ενεργό αυτού υπηρεσιακό βίο - Άρθρο 98 παρ. 1 στ' του Σ. Περαιτέρω, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, εφόσον τη βάση του νέου συστήματος αποτέλεσε η ανάγκη εξυγίανσης του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος της χώρας, για να δικαιολογηθεί μια ενδεχομένως ουσιώδης διαφοροποίηση ως προς το ύψος της συνταξιοδοτικής παροχής μεταξύ των συνταξιοδοτηθέντων υπό το παλαιό και αυτών που συνταξιοδοτούνται υπό το νέο καθεστώς, πρέπει να συντρέχουν σοβαροί ουσιαστικοί λόγοι, πέραν αυτού που στηρίζεται στο κριτήριο του χρόνου συνταξιοδότησης. Δεν αρκεί δε ως τέτοιος σοβαρός ουσιαστικός λόγος, καθόσον σε όλους κατανέμεται το αυτό ασφαλιστικό κεφάλαιο, η προστασία του επιπέδου ζωής των ήδη συνταξιοδοτηθέντων, όταν οι λοιποί ασφαλισμένοι, με τη σύνταξη που δικαιούνται υπό το νέο καθεστώς, κινδυνεύουν να έχουν επίπεδο ζωής σημαντικώς κατώτερο των παλαιών συνταξιούχων. Όμως, το Δικαστήριο κρίνει σχετικώς ότι, εν όψει του μεταβατικού χαρακτήρα των ρυθμίσεων που εφαρμόσθηκαν στην εκκαλούσα δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης της αρχής της ισότητας. Αντίθετη μειοψηφία. Παραπέμπει την έφεση στην Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καθώς στην υπόθεση ανακύπτει ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος.

^17-5-19 ΣτΕ (Γ') 1923/18 : Επιβολή πειθαρχικής ποινής σε Ειδικό Φρουρό, για πλαστογραφία πιστοποιητικού - τίτλου σπουδών, το οποίο είχε καταθέσει ως δικαιολογητικό για τη συμμετοχή του στο διαγωνισμό πρόσληψης. Άσκηση έφεσης - Προϋποθέσεις παραδεκτού - Εκκλητό. Εφαρμογή ευνoϊκότερης διάταξης μεταγενέστερου Νόμου. Κρίθηκε ότι το Δευτεροβάθμιο Ανακριτικό Συμβούλιο δεν εφήρμοσε τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 10 του π.δ. 120/2008, η οποία είχε καταστεί εφαρμοστέα ως ευμενέστερη, με βάση την παρ. 2 του άρθρου 58 του π.δ. 120/2008, και δεν άσκησε την κατά τη διάταξη αυτή ευχέρειά του στην επιμέτρηση της ποινής. Επομένως, δεν είναι νόμιμη η απόφαση του Δευτεροβαθμίου Πειθαρχικού Συμβουλίου, όπως εσφαλμένως κρίθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση. Δεκτή η έφεση.

^13-5-19 ΜΠρΑθ 7826/18 : Προσβολή της προσωπικότητας. Αποδεικτικά μέσα  - Όρια απορρήτου - Μηνύματα (sms). Ο παραλήπτης σύντομων γραπτών μηνυμάτων δύναται προς απόδειξη των ισχυρισμών του να προσκομίσει εκτυπώσεις ή φωτογραφίες αυτών στο πλαίσιο πολιτικής δίκης με τον αποστολέα-αντίδικό του, διότι τα συγκεκριμένα αποδεικτικά μέσα δεν εμπίπτουν στην απαγόρευση της διάταξης του άρθρου 19 § 3 του Συντάγματος (άλλο το ζήτημα εάν σε πολιτική δίκη προσκομίζεται sms από διάδικο που δεν ήταν αποδέκτης του). Εν προκειμένω, πιθανολογείται επικείμενος κίνδυνος επανάληψης παρόμοιων περιστατικών, ώστε να συντρέχει επείγουσα περίπτωση προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης, δεδομένου ότι δεν πρόκειται για δύο μεμονωμένα γεγονότα, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η καθής η αίτηση, αλλά για μία εξακολουθητική συμπεριφορά. Δεκτή η αίτηση ως βάσιμη.

^13-5-19 ΠΠρΑθ 778/18 : Ιδιοκτησιακό καθεστώς κτήματος Βεϊκου. Κρίθηκε ότι ανεξάρτητα  από τη μορφή, που είχε το επίδικο, εφόσον αποδείχθηκε ότι οι απώτεροι δικαιοπάροχοι των εναγουσών από το έτος 1833  και μέχρι την 11.9.1915, δηλαδή για χρονικό διάστημα πλέον της τριακονταετίας, νεμήθηκαν τη μείζονα έκταση του όλου κτήματος, στην οποία περιλαμβάνεται και το επίδικο με διάνοια κυρίου, καλή πίστη, αλλά και με βάση τους νόμιμους τίτλους τους, ενώ ποτέ δεν άσκησε σ’ αυτό διακατοχικές πράξεις το πρώτο εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο, αυτοί, απέκτησαν την κυριότητα του επίδικου ακινήτου με τον πρωτότυπο τρόπο της έκτακτης χρησικτησίας, που είχε συμπληρωθεί στις 11.9.1915 και ότι η κυριότητα αυτή στη συνέχεια δεν καταλύθηκε.

^7-5-19 ΜονΔιοικΠρΑθ 391/19 : Δικαστικοί λειτουργοί - Περικοπές συντάξεων - Ν.4051/12 και Ν.4093/12. Σύνταγμα. Άσκηση αγωγής συνταξιούχων του Τομέα Ασφάλισης Νομικών ΤΑΝ-ΤΕΑΔ (ΕΦΚΑ) για τις περικοπές που υπέστησαν στις συντάξεις τους στο πλαίσιο εφαρμογής μέτρων αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης. Κρίθηκε ότι οι διατάξεις των Ν. 4051 και 4093/2012, με τις οποίες περικόπτονται οι συντάξεις, αντίκεινται  στο Σύνταγμα και είναι, ως εκ τούτου, ανίσχυρες και μη εφαρμοστέες. Ειδικότερα, οι διατάξεις αυτές ψηφίσθηκαν, όταν είχε πλέον παρέλθει διετία από τον πρώτο αιφνιδιασμό της οικονομικής κρίσης και αφού, εν τω μεταξύ, είχαν σχεδιασθεί και ληφθεί τα βασικά μέτρα για την αντιμετώπισή της. Επομένως, κατά την επιχειρηθείσα με τις διατάξεις αυτές νέα, για πολλοστή φορά, περικοπή συνταξιοδοτικών παροχών της ίδιας ομάδας θιγομένων, ο νομοθέτης δεν δικαιολογείτο πλέον να προχωρήσει στην ψήφιση των σχετικών ρυθμίσεων χωρίς ειδική έρευνα του αντικειμένου αυτών, αλλά όφειλε να προβεί σε εμπεριστατωμένη μελέτη, προκειμένου να διαπιστώσει και να αναδείξει τεκμηριωμένα ότι η λήψη των συγκεκριμένων μέτρων ήταν συμβατή με τις σχετικές συνταγματικές δεσμεύσεις, τις απορρέουσες, μεταξύ άλλων, από τον θεσμό της κοινωνικής ασφαλίσεως, τις αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας και την προστασία της αξίας του ανθρώπου.Τέλος, εφ’ όσον, πάντως, κατόπιν των ανωτέρω, ο νομοθέτης επέλεγε, όπως εν προκειμένω, να προβεί σε συγκεκριμένες περικοπές συντάξεων, όφειλε προηγουμένως να εξετάσει με τρόπο επιστημονικό και δικαστικά ελέγξιμο, εάν οι επιπτώσεις των περικοπών στο βιοτικό επίπεδο των θιγομένων, οδηγούν σε ανεπίτρεπτη μείωση του επιπέδου ζωής των συνταξιούχων κάτω του ορίου εκείνου που συνιστά τον πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού τους δικαιώματος. Αντίθεση και στο άρθρο 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Πότε γεννάται αποζημιωτική ευθύνη του Δημοσίου κατ' άρθρο 105-106 ΕισΝΑΚ. Δέχεται εν όλω την αγωγή ως προς τον πρώτο ενάγοντα και εν μέρει ως προς τη δεύτερη ενάγουσα.

^7-5-19 ΤρΔιοικΠρΑθ 20634/18 : Συνταξιούχοι ΤΣΑΥ - Περικοπές συντάξεων - Σύνταγμα. Αγωγή. Ευθύνη Δημοσίου κατ' άρθρο 105-106 ΕισΝΑΚ. Άσκηση αγωγής αποζημίωσης συνταξιούχου ιατρού του ΤΣΑΥ (ΕΤΑΑ - ΕΦΚΑ) για τις περικοπές που υπέστη από το 2010-2017 στο πλαίσιο εφαρμογής των δημοσιονομικών μέτρων λιτότητας. Υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση - Δεν κατοχυρώνεται συνταγματικώς ευθεία αναλογία (αμιγής ανταποδοτικότητα) μεταξύ εισφορών και παροχών - Μάλιστα, σε περιπτώσεις εξαιρετικά δυσμενών δημοσιονομικών συνθηκών, δεν αποκλείεται, κατά το άρθρο 22 παρ. 5 του Σ., στο πλαίσιο της υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης, η επέμβαση του νομοθέτη για την εφεξής μείωση ακόμη και των απονεμηθεισών συντάξεων -  Και στις εξαιρετικές, όμως, αυτές περιπτώσεις, η δυνατότητα του νομοθέτη να περικόπτει τις ασφαλιστικές παροχές δεν είναι απεριόριστη, αλλά οριοθετείται κατά πρώτον από τις αρχές της κοινωνικής αλληλεγγύης  και της ισότητας στα δημόσια βάρη. Πότε γεννάται αποζημιωτική ευθύνη του Δημοσίου κατ' άρθρο 105-106 ΕισΝΑΚ. Η κρινόμενη αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή, ως βάσιμη εν μέρει, και αφενός να υποχρεωθεί το εναγόμενο να καταβάλει στον ενάγοντα ποσό 6.000,00 ευρώ,αφετέρου να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του ιδίου να του καταβάλει ποσό 2.672,58 ευρώ. [ Δες και τις υπ' αρ. 19157/18 ΜΔΠρΑθ, 5390/18 ΤρΔΠρΑθ ]

^7-5-19 ΤρΔιοικΠρΑθ 12667/18 : Συνταξιούχοι ΙΚΑ - Περικοπές επιδομάτων και δώρων - Σύνταγμα. Άσκηση προσφυγής συνταξιούχου ΙΚΑ-ΕΤΑΜ για τις περικοπές που υπέστη στα επιδόματα δώρων και αδείας , στο πλαίσιο εφαρμογής μέτρων αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης. Κρίση ότι οι περικοπές των Ν.3845 και 3863/10, έχοντας αποφασισθεί υπό την πίεση των όλως εξαιρετικών περιστάσεων, και επιβαλλόμενες κατά την εκτίμηση του νομοθέτη για την άμεση αντιμετώπιση της κρίσεως, εν όψει του ύψους και των εν γένει χαρακτηριστικών τους, καθώς και των συνθηκών υπό τις οποίες θεσπίσθηκαν, ούτε στην αρχή της αναλογικότητας και της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου αντίκεινται,  ούτε τον πυρήνα του δικαιώματος στην κοινωνική ασφάλιση προσβάλλουν. Περαιτέρω, οι επίμαχες περικοπές, δεν αντίκεινται ούτε στο άρθρο 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ, αλλά ούτε και στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη. Απορρίπτει την προσφυγή.

^6-5-19 ΜΠρΖακύνθου 81/18 : Κατάσχεση εις χείρας τρίτου - Ανακοπή - Αναστολή - Ν.4335/15. Έμμεση εκτέλεση και ζητήματα που γεννώνται περί της δυνατότητας αναστολής της εκτέλεσης μετά την κατάργηση της διάταξης του άρθρου 938 ΚΠολΔ υπό την ισχύ του Ν.4335/15. Με διασταλτική ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 937 παρ.1 ΚΠολΔ, παρέχεται σχετική δυνατότητα αναστολής της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης σε πρώτο βαθμό προ της εκδόσεως απόφασης επί της ασκηθείσας ανακοπής. Περίπτωση κατάσχεσης εις χείρας τράπεζας ως τρίτης, τραπεζικού λογαριασμού του αιτούντος Δήμου - Άσκηση ανακοπής και αίτηση αναστολής εκτέλεσης. Αντικείμενο αναγκαστικής εκτέλεσης μπορεί να αποτελέσει η ιδιωτική μόνο περιουσία του δημοσίου και ΝΠΔΔ, αποκλεισμένης της κατάσχεσης της δημόσιας περιουσίας. Εν προκειμένω, ο αιτών Δήμος δεν επικαλείται γενικά και αόριστα την τήρηση του επίμαχου λογαριασμού υπέρ των εν γένει σκοπών του ΝΠΔΔ, αλλά συγκεκριμένα ότι διαχειρίζεται το ποσό του εν λόγω λογαριασμού για την εκτέλεση βασικών κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων στην περιοχή ένταξης του πολεοδομικού σχεδίου, ήτοι ότι αφορά σε ειδικό σκοπό κι ως εκ τούτου είναι ακατασχέτο. Ως εκ τούτου πιθανολογείται η ευδοκίμηση του μοναδικού λόγου ανακοπής του αιτούντος στον οποίο η αναγκαστική εκτέλεση θα επιφέρει ανεπανόρθωτη βλάβη, συνεπώς, πρέπει η κρινόμενη αίτηση να γίνει δεκτή ως ουσία βάσιμη.

^6-5-19 ΕιρΣικυώνος 10/18 : Αυτοκινητικό ατύχημα  - Αποκλειστική υπαιτιότητα - Αποζημίωση - Υποκατάσταση ΙΚΑ. Επικουρικό Κεφάλαιο. Περίπτωση σύγκρουσης αυτοκινήτου με μοτοσικλέτα, με αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του αυτοκινήτου, ο οποίος οδηγούσε χωρίς την επιμέλεια και προσοχή που όφειλε, κι έτσι στην προκειμένη περίπτωση επιχείρησε να εισέλθει σε διασταύρωση, παραβιάζοντας την προτεραιότητα του οδηγού της μοτοσικλέτας με αποτέλεσμα να ανακόψει αιφνίδια την κίνηση του και να προκληθεί ο τραυματισμός του τελευταίου και υλικές ζημιές. Η μη χρήση προστατευτικού κράνους δεν συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του τραυματισμού του οδηγού της μοτοσικλέτας, η δε χρήση του δεν θα ήταν ικανή να αποτρέψει το εύρος του επελθόντος τραυματισμού στα πόδια του. Περαιτέρω, η  έλλειψη άδειας ικανότητας οδηγού, συνιστά μεν παράβαση του άρθρου 94 ΚΟΚ, πλην όμως, δεν συνδέεται αιτιωδώς με το ένδικο ατύχημα. Αποζημίωση θύματος από το ΙΚΑ - Υποκατάσταση του ΙΚΑ - ήδη ΕΦΚΑ - στα δικαιώματα του ασφαλισμένου - Αγωγή του ΙΚΑ κατά του οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου - Πτώχευση ασφαλιστικής εταιρίας ζημιογόνου οχήματος - Ευθύνη Επικουρικού Κεφαλαίου. Δεκτή η αγωγή.

^25-4-19 ΣτΕ (Ολ) 435/19 : Δικαστικοί λειτουργοί - Υπηρεσιακές μεταβολές - Σύνταγμα. Περίπτωση επιλογής δικαστικής λειτουργού, η οποία κατείχε το βαθμό του Αντιπροέδρου του ΕΣ, για την κάλυψη της κενωθείσας θέσεως του Γενικού Επιτρόπου της Επικρατείας στο ΕΣ.  Αίτηση ακυρώσεως - Παραδεκτή η άσκηση μόνο κατά του σχετικού ΠΔ και όχι κατά της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου που στερείται εκτελεστότητας. Έννομο συμφέρον αιτούσας - Η κρινομένη αίτηση, στρεφομένη κατά πράξεως, αφορώσης στην υπηρεσιακή της κατάσταση ασκείται εν γένει παραδεκτώς και με έννομο συμφέρον από την αιτούσα, η οποία επικαλείται, μεταξύ άλλων, ηθική βλάβη από την προσβαλλομένη πράξη, με την οποία αυτή τοποθετείται σε θέση για την οποία προβλέπεται τετραετής θητεία, κάτι που, όπως προβάλλεται, συνεπάγεται την πρόωρη - πριν την συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας της- αποχώρησή της από την υπηρεσία της ως δικαστού - Αντίθετη μειοψηφία ως προς την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος της αιτούσας. Κρίθηκε ότι, ενόψει της έννοιας της διατάξεως της παρ. 5 του άρθρου 90 του Σ., δεν είναι νόμιμο προεδρικό διάταγμα προαγωγής στη θέση του Γενικού Επιτρόπου της Επικρατείας του ΕΣ, το οποίο εκδίδεται χωρίς την προηγούμενη συναίνεση του προαχθέντος, ο σχετικός δε λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο αμφισβητείται η συνδρομή της προϋποθέσεως αυτής, δεν εμπίπτει στο απαράδεκτο της παρ. 6 του άρθρου 90 του Σ. και εξετάζεται κατ’ ουσίαν - Αντίθετη μειοψηφία. Τέλος κρίθηκε ότι αβασίμως προβάλλεται με την κρινομένη αίτηση ότι η προσβαλλομένη πράξη εξεδόθη χωρίς την συναίνεση της αιτούσας και κατά παράβαση της αρχής της προηγουμένης ακροάσεως, εφ’ όσον δε η αιτούσα είχε την δυνατότητα να εκδηλώσει τη μη συναίνεσή της στην επίμαχη υπηρεσιακή της μεταβολή, είναι ομοίως απορριπτέοι ως αβάσιμοι και οι επί της αυτής ερμηνευτικής εκδοχής στηριζόμενοι λόγοι ακυρώσεως - Αντίθετη μειοψηφία. Απορρίπτει την αίτηση.

^25-4-19 ΣτΕ (Ολ) 434/19 : Δήμοι - Συμβάσεις - Δημόσιο - Ομοδικία. ΝΣΚ - Πρακτικά - Εκτελεστότητα. Διαφορά από συμβάσεις Δήμου για την εκπόνηση μελετών και αξιώσεις συμβατικών αμοιβών - Τίθεται το ζήτημα αναγκαστικής ομοδικίας του Δημοσίου στις σχετικές δίκες και της εκτελεστότητας των πρακτικών γνωμοδοτήσεων του ΝΣΚ. Ειδικότερα, με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση πρακτικού του Α΄ Τμήματος του ΝΣΚ, με το οποίο γνωμοδότησε ομόφωνα, υπέρ της αρνήσεως του Ελληνικού Δημοσίου να αποδεχθεί τις  ανακοινώσεις δίκης – προσεπικλήσεις για παρέμβαση στις οικείες δίκες, με την αιτιολογία ότι καμία από τις περιοριστικά αναφερόμενες στις διατάξεις του άρθρου 116 του ΚΔΔ, περιπτώσεις αναγκαστικής ομοδικίας μεταξύ του προσεπικαλούντος Δήμου και του Δημοσίου συνέτρεχε επί των κρίσιμων αγωγών για την συμμετοχή του τελευταίου στις σχετικές δίκες. Κρίθηκε ότι το προσβαλλόμενο με την κρινόμενη αίτηση πρακτικό γνωμοδοτήσεως του ΝΣΚ δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη και, συνεπώς, η αίτηση αυτή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη. Αντίθετη μειοψηφία.

^25-4-19 ΕφΠειρ 19/19 : Έννοια και φύση της σύμβασης διαχείρισης πλοίου.  Η έννοια του όρου της διαχειρίσεως πλοίου είναι νομική και υποδηλώνει ενέργεια του διαχειριστή υπό την ιδιότητα του αμέσου αντιπροσώπου του εκμεταλλευόμενου το πλοίο. Εάν αγωγή τρίτου με αίτημα την εκπλήρωση συμβατικού χρέους στραφεί εναντίον του συμβληθέντος με τον ενάγοντα, χωρίς μνεία της ιδιότητας του εναγομένου ως διαχειριστή του πλοίου, ο τελευταίος δύναται, αμυνόμενος κατά του αγωγικού ισχυρισμού ότι ανέλαβε ατομικά τη συμβατική υποχρέωση, να προβάλει ως ένσταση καταλυτική της αγωγής τον ισχυρισμό ότι δεν κατέστη ο ίδιος υποκείμενο της επίδικης έννομης σχέσης, επειδή η παραγωγική της επίδικης απαιτήσεως δικαιοπραξία συνήφθη μεν από αυτόν, ενεργούντα όμως στο όνομα και για λογαριασμό του εκμεταλλευόμενου το πλοίο και, αν τον αποδείξει, να επιτύχει την απόρριψη της αγωγής ως αβάσιμης. Εν προκειμένω λοιπόν, η αγωγή θα απορριφθεί αυτεπαγγέλτως ως παθητικά ανομιμοποίητη, επειδή υπό τα εκτιθέμενα στο δικόγραφό της ο εναγόμενος δεν υπέχει ατομική ευθύνη προς εκπλήρωση της υποχρέωσης από την επίδικη σύμβαση. Δέχεται την έφεση.

^25-4-19 ΕιρΝεμέας  16/18 : Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα - Ν.3869/10.  Προϋποθέσεις υπαγωγής - Δυνατότητα ρύθμισης και των ασφαλιστικών εισφορών προς τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης. Περίπτωση αιτούντος ο οποίος διατηρεί πρατήριο υγρών καυσίμων, πλην όμως ο κύκλος των εργασιών του είναι περιορισμένος, αφού ο τζίρος της επιχείρησης κυμαίνεται από 400 έως 1.500 ευρώ μηνιαίως, ενώ δεν χρησιμοποιεί βοηθητικό προσωπικό, αλλά απασχολείται ο ίδιος με τη βοήθεια της συζύγου του. Για τους λόγους αυτούς λοιπόν, ο αιτών κατατάσσεται στην κατηγορία των προσώπων που ασκούν μικρεμπορία και συνεπώς υπάγονται στη διαδικασία του Νόμου, απορριπτομένης ως ουσία αβάσιμης της σχετικής ένστασης των καθ’ ών. Απόρριψη και της ένστασης περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος. Απόρριψη ως αόριστης της ένστασης περί δόλιας περιέλευσης του οφειλέτη σε αδυναμία πληρωμών. Εν μέρει δεκτές οι αιτήσεις ως κατ’ ουσίαν βάσιμες.

^19-4-19 ΕφΠειρ 45/19 : Σύμβαση μεσιτείας - Αμοιβή.  ''Διπλή'' μεσιτεία - Έννοια - Δεν απογορεύεται καταρχήν η ''διπλή'' μεσιτεία, αλλά θα πρέπει να προβλέπεται η δυνατότητα αυτής ρητά στη σύμβαση, αλλιώς ο εντολέας του μεσίτη μπορεί να αρνηθεί την καταβολή μεσιτικής αμοιβής.Η επίμαχη εν προκειμένω πώληση ήταν αποτέλεσμα ενεργειών μεσολάβησης της ενάγουσας - μεσίτριας, μεταξύ της οποίας και του εναγόμενου, συνήφθη έγκυρη σύμβαση μεσιτείας, στην οποία όμως δεν αναφέρεται ότι η μεσίτρια είχε το δικαίωμα να συνάψει σύμβαση μεσιτείας και για τον αντισυμβαλλόμενό του, ήτοι δεν αναγράφεται σε αυτήν, η πρόβλεψη δυνατότητας διπλής μεσιτείας. Η κρινόμενη έφεση πρέπει ν' απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη.

^19-4-19 ΔΠρΑθ 30/19 : Σήμα - Προστασία - Κίνδυνος σύγχυσης. Οπτική και ηχητική ομοιότητα σημάτων οινοπνευματωδών ποτών. Λόγοι μη καταχώρισης σήματος. Διαγραφή σήματος. Έννοια κινδύνου σύγχυσης του καταναλωτικού κοινού. Αρχή χρονικής προτεραιότητας. Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι είναι δυνατόν να προκληθεί παραπλάνηση στο καταναλωτικό κοινό ως προς την προέλευση των προϊόντων από τη μία ή την άλλη επιχείρηση, ως προς την ταυτότητα των φορέων της επιχείρησης ή της επιχείρησης ως οικονομικής οντότητας ή ως προς την ύπαρξη οικονομικής συνεργασίας ή οργανωτικής σχέσης μεταξύ δύο επιχειρήσεων. Απορρίπτει την προσφυγή.

^19-4-19 ΔΕφΑθ 4537/18 : Φορολογία κληρονομίας - Μετοχών. Ο τεκμαρτός τρόπος υπολογισμού της φορολογητέας αξίας των μετοχών που αποκτήθηκαν δυνάμει κληρονομικής διαδοχής αντίκειται στο Σύνταγμα.  Όπως συνάγεται από τις  διατάξεις του άρθρου 12 παρ. 2 του Ν. 2961/01, με αυτές καθορίζεται ο τρόπος υπολογισμού της φορολογητέας αξίας των μη εισηγμένων στο χρηματιστήριο μετοχών για τον υπολογισμό του φόρου κληρονομιών. Κατά την έννοια δε των διατάξεων αυτών, ο υπολογισμός, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, της πραγματικής αξίας των μετοχών κατά το χρόνο της επαγωγής της κληρονομιάς και κατ’ ακολουθίαν του αναλογούντος στις κληρονομηθείσες μετοχές φόρου κληρονομιάς, πρέπει να γίνει με βάση τις γενικές διατάξεις, κατά την περί αυτού αιτιολογημένη εκτίμηση της φορολογικής αρχής, αφού ληφθεί υπόψη κάθε πρόσφορο κατά τους κανόνες της οικονομικής και λογιστικής επιστήμης στοιχείο για τον προσδιορισμό αυτό. Ερμηνευόμενες με τον τρόπο αυτό, οι εν λόγω διατάξεις, κατά το μέρος τους με το οποίο προσδιορίζεται ευθέως από τον τυπικό νόμο, με τον ως άνω τρόπο, το αντικείμενο του φόρου, δεν παραβιάζουν τους ορισμούς του άρθρου 78 παρ. 4 του Συντάγματος. Περαιτέρω, εφόσον από τις ίδιες αυτές διατάξεις προβλέπεται ο τρόπος υπολογισμού της πραγματικής αξίας των μετοχών και, κατ’ ακολουθίαν του αναλογούντος σε αυτές φόρου, οι διατάξεις αυτές είναι αυτοτελείς και μπορούν να τύχουν αυτοδύναμης εφαρμογής.  Εξάλλου, ναι μεν με την παρ. 1 του άρθρου 12 του Ν 3091/2002 προστέθηκε η παράγραφος 4 στο άρθρο 12 του Ν 2961/2001, με την οποία προβλέπεται ότι ο τρόπος προσδιορισμού της αξίας πώλησης των εν λόγω μετοχών θα καθορισθεί κατ’ εξουσιοδότηση, με την έκδοση σχετικής υπουργικής αποφάσεως, η ρύθμιση αυτή δε είναι αντίθετη προς τους ορισμούς της ως άνω συνταγματικής διατάξεως, διότι καθιστά ανεπιτρέπτως τον προσδιορισμό του αντικειμένου της φορολογίας αντικείμενο νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο κρίνει ότι μη νόμιμα με την προσβαλλόμενη πράξη προσδιορίστηκε η φορολογητέα αξία των  μετοχών σύμφωνα με τις διατάξεις της 1031583/253/Α0013 ΥΑ και με βάση την αξία αυτή υπολογίστηκε ο ένδικος φόρος. Δεκτή η προσφυγή.

^19-4-19 EιρΑθ 8018/18 : Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα. Αίτηση υπαγωγής στις διατάξεις του Ν.3869/10 -  Ρύθμιση οφειλών - Καθορισμός των  μηνιαίων δόσεων - Διάσωση ποσοστού 50% πρώτης κατοικίας του αιτούντος, ο οποίος έχει παραχωρήσει την κατοικία στην εν διαστάσει σύζυγο και τα τέκνα του -  Μη εκποίηση δύο άλλων ακινήτων του αιτούντος για τα οποία διατάσσει πρόσφορη εκμίσθωση. Δεκτή εν μέρει η αίτηση.

^12-4-19 ΔΕφΠατρών 232/18 : Δασική έκταση. Αναδάσωση. Αιτιολογία. Αίτηση ακυρώσεως απόφασης με την οποία κηρύχθηκε η αναδάσωση της επίμαχης εκτάσεως (υδατορέματος), με σκοπό τη διατήρηση του δασικού χαρακτήρα της για προστατευτικούς και υδρονομικούς σκοπούς, τον αποκλεισμό της διαθέσεώς της για άλλη χρήση και την αποκατάσταση της καταστραφείσας δασικής βλαστήσεως με φυσική ή τεχνητή αναγέννηση.Κάθε αποψιλούμενη δασική έκταση, δημόσια ή ιδιωτική, κηρύσσεται υποχρεωτικώς αναδασωτέα με μόνη την αντικειμενική διαπίστωση της συνδρομής των προϋποθέσεων που προβλέπει η συνταγματική διάταξη του άρθρου 117, η δε απόφαση κηρύξεως της αναδασώσεως πρέπει να αιτιολογείται επαρκώς. Κρίνει ότι η ένδικη απόφαση παρίσταται πλημμελώς αιτιολογημένη ως προς τον αμιγώς δασικό χαρακτήρα του συνόλου της επίμαχης εκτάσεως. Απορρίπτει την αίτηση ως προς τον πρώτο αιτούντα - Δέχεται την αίτηση ως προς τους δεύτερο και τρίτη αιτούντες.

^12-4-19 ΔΕφΑθ 1185/18 : Οικοδομικές άδειες - Αναθεώρηση - Εκτελεστότητα αρνητικής απάντησης της διοίκησης. Αίτηση αναθεώρησης οικοδομικής άδειας για τη νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών περιβάλλοντα χώρου διώροφης οικοδομής - Αρνητική απάντηση Διοίκησης λόγω μη συναινέσεως όλων των συνιδιοκτητών - Επανάληψη άρνησης χωρίς εκ νέου ουσιαστική έρευνα από τη Διοίκηση. Η προσβαλλόμενη αρνητική απάντηση του Αναπληρωτή Προϊσταμένου της αρμόδιας Υπηρεσίας, με την οποία απορρίπτεται και πάλι το ίδιο αίτημα, με την ίδια ακριβώς αιτιολογία, στηριζόμενη στα αυτά πραγματικά και νομικά δεδομένα, δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα, αλλά είναι επιβεβαιωτική της προηγούμενης  πράξης. Απορρίπτει την αίτηση.

^5-4-19 ΜΕφΛαρ 6/19 : Συντηρητική κατάσχεση με οριστική απόφαση. Αναστολή. Ν. 4335/15. Οριστική απόφαση δυνάμει της οποίας διατάσσεται η επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης των τραπεζικών λογαριασμών του αιτούντος την αναστολή και ανάκληση αυτής, παρότι η απόφαση στερείται προσωρινής εκτελεστότητας.  Η αναστολή εκτελεστότητας της απόφασης, σε συνδυασμό και με τα όσα ισχύουν και για την διαταγή πληρωμής δεν εμποδίζει την λήψη του ασφαλιστικού μέτρου της συντηρητικής κατάσχεσης λόγω της διαφοροποίησης, τόσο στις προϋποθέσεις, όσο και στον σκοπό επιβολής της τελευταίας από την αναγκαστική εκτέλεση, αφού µε τη συντηρητική κατάσχεση επιδιώκεται κυρίως η εξασφάλιση της ικανοποίησης της αξίωσης του δανειστή. Διατυπώθηκε επίσης η άποψη ότι η δυνατότητα εγγραφής προσημείωσης υποθήκης και επιβολής συντηρητικής κατάσχεσης δυνάμει οριστικής απόφασης δεν θίγεται, αν απορρίφθηκε αίτημα κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής. Κρίθηκε ότι η αίτηση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να ανακληθεί η συντηρητική κατάσχεση όλων των τραπεζικών λογαριασμών του αιτούντος-εναγομένου.

^5-4-19 ΜΠρΑθ 94/19 : Εκτέλεση σε βάρος του μεταβιβάζοντος περιουσία - Ευθύνη αποκτώντος - Παθητική νομιμοποίηση. Ανακοπή. Άσκηση ανακοπής κατά της εκτελεστικής διαδικασίας σε βάρος της ανακόπτουσας ΑΕ, για την οποία θεωρήθηκε ότι υφίσταται ευθύνη, ως αποκτώσα περιουσία από την μεταβιβάζουσα και οφειλέτρια ΕΕ, σε βάρος της οποίας έχουν εξ αρχής εκδοθεί οι εκτελεστοί τίτλοι. Κατά την άποψη που το παρόν Δικαστήριο υιοθετεί ως ορθότερη, ο αποκτών περιουσία δεν αποτελεί ειδικό διάδοχο του μεταβιβάζοντος, ώστε να νομιμοποιείται παθητικά για την αναγκαστική εκτέλεση των εκτελεστών τίτλων, που έχουν εκδοθεί σε βάρος του μεταβιβάζοντος, επειδή η εκ του νόμου αναδοχή χρέους είναι σωρευτική και άρα η ευθύνη του μεταβιβάζοντος διατηρείται. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από την κατάργηση με το ΝΔ 958/1971 του άρθρου 982 του ΚΠολΔ/1968, το οποίο προέβλεπε εκτελεστότητα και κατά του τρίτου αποκτήσαντος. Η ένδικη ανακοπή πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη.

^5-4-19 ΤρΕφΝαυπλίου 8/19 : Διαθήκη - Ακυρότητα. Περίπτωση εξαναγκασμού της διαθέτιδος για τη σύνταξη διαθήκης - Ακυρότητα διαθήκης. Προκύπτει εν προκειμένω, ότι εκμεταλλευόμενη η εκκαλούσα και εναγόμενη την ανάγκη που είχε η κληρονομουμένη από τις υπηρεσίες της και, συνακόλουθα, την εξάρτησή της από αυτήν, προέτρεψε και έπεισε αυτήν να προβεί στη σύνταξη της επίδικης τρίτης διαθήκης, εξαναγκάζοντάς την, στην πραγματικότητα, να την εγκαταστήσει την ίδια και τα δύο της τέκνα κληρονόμους της στο σύνολο της περιουσίας της, παρά το γεγονός, βέβαια, ότι η βούληση του διαθέτη πρέπει να είναι ανεπηρέαστη από οποιονδήποτε, έστω και έμμεσο, εξαναγκασμό, προκειμένου αυτός να ρυθμίσει, με τη διαθήκη του, κυρίως τις περιουσιακές του σχέσεις, όπως εκείνος επιθυμεί για το χρόνο μετά το θάνατό του. Απορρίπτει την έφεση.

^5-4-19 ΜΕφΑθ 2411/18 : Αυτοκινητικό ατύχημα - Ανασφάλιστο όχημα - Επικουρικό Κεφάλαιο. Μεταβολη της βάσης της αγωγής. Αγωγή αποζημίωσης ζημιωθέντος κατά της ασφαλιστικής εταιρίας - Πρέπει κατά το χρόνο του ατυχήματος να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ασφαλιστικής κάλυψης διαφορετικά το όχημα θεωρείται ανασφάλιστο και ο παθών πρέπει να ζητήσει αποζημίωση από το Επικουρικό Κεφάλαιο. Εάν όμως, με την αρχική αγωγή ενάγεται η ασφαλιστική εταιρεία του ζημιογόνου οχήματος, στην θέση της οποίας μετά την άσκηση της αγωγής υπεισήλθε το Επικουρικό Κεφάλαιο λόγω οριστικής ανακλήσεως της άδειας λειτουργίας του ασφαλιστή και το Επικουρικό Κεφάλαιο ως διάδοχο μετέχει στη δίκη και από την διαδικασία προκύψει ότι το ζημιογόνο όχημα ήταν ανασφάλιστο, δεν επιτρέπεται στον ενάγοντα αλλ’ ούτε και στο δικαστήριο να θεωρήσει το Επικουρικό Κεφάλαιο ως ευθυνόμενο σε αποζημίωση, διότι κάτι τέτοιο αποτελεί ανεπίτρεπτη μεταβολή της βάσης της αγωγής. Έτσι κι εν προκειμένω, αρχικά ενήχθη η ασφ.εταιρία και όχι το ΕΚ, όπως έπρεπε. Δεκτή η έφεση.

^1-4-19 ΜονΠρΑθ 843/18 : Κατάσχεση εις χείρας τρίτου - Ανακοπή. Εφάπαξ βοήθημα πρώην υπαλλήλων Τραπέζης. Κατάσχεση εις χείρας τράπεζας και καθολικής διαδόχου της απορροφηθείσας τράπεζας ως τρίτου, για αξιώσεις από αποχωρήσαντες υπαλλήλους της τελευταίας, οι οποίοι διεκδικούν το μη καταβαλλόμενο σε αυτούς εξάπαξ βοήθημα από το αντίστοιχο Ταμείο Αλληλοβοήθειας Προσωπικού. Δήλωση της διαδόχου τράπεζας περί ανύπαρκτων σε βάρος της απαιτήσεων - Κρίση περί αναληθούς δήλωσης. Δεκτή η ανακοπή κατά της δηλώσεως - Υποχρεώνει την καθ’ ης - εναγομένη να καταβάλει στους ανακόπτοντες - ενάγοντες, κατά τις διατάξεις του άρθρου 988 του ΚΠολΔ, την κατασχεθείσα απαίτηση.

^1-4-19 ΕφΠειρ 560/18 : Σύμβαση εργασίας - Αποδοχές ανώτερες - Συμψηφισμός. Περίπτωση καταβολής μισθού που είναι μεγαλύτερος από τον προβλεπόμενο στην οικεία ΣΣΕ ή ΔΑ και συμφωνία περί συμψηφισμού των αξιώσεων από υπερεργασία και υπερωρία - Ποια ποσά συμψηφίζονται και ποια όχι. Ακυρότητα συμφωνίας καταλογισμού αξιώσεων από νόμιμη υπερωρία - Έγκυρη η συμφωνία καταλογισμού αξιώσεων από υπερεργασία. Καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Εν προκειμένω, κρίθηκε καταχρηστική η άσκηση του δικαιώματος λήψεως αμοιβής για νόμιμη υπερωρία, καθώς η εργαζόμενη είχε συνάψει συμφέρουσα συμφωνία, αφού  η πληρωμή σ’ αυτήν αμοιβής τριπλάσιας περίπου από αυτήν που θα εισέπραττε εάν δεν είχαν συνάψει συμφωνία κλειστού μισθού, είχε λάβει χώρα υπό την αυτονόητη προϋπόθεση να μην προβεί η ενάγουσα εκ των υστέρων σε διεκδικήσεις σε βάρος της εναγομένης, παραιτούμενη σαφώς από την διεκδίκηση μιας ώρας υπερωρίας ημερησίως που η αξία της ήταν πολύ μικρή σε σχέση με την αμοιβή που της κατέβαλλε η εναγομένη.

^29-3-19 ΔΠρΑθ 4819/18 : Τράπεζες - Επενδυτικές υπηρεσίες - Αθέμιτη συμπεριφορά - Προστασία καταναλωτών. Προστασία καταναλωτών από αθέμιτες πρακτικές Τράπεζας ή ΕΠΕΥ κατά την παροχή επενδυτικών υπηρεσιών  και σύνθετων τραπεζικών προϊόντων σε ιδιώτες πελάτες της. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο κρίνει ότι η προσφεύγουσα χρησιμοποίησε αθέμιτες εμπορικές πρακτικές κατά την διάθεση σύνθετων τραπεζικών προϊόντων σε ιδιώτες πελάτες της, κατά παράβαση των άρθρων 9γ παρ. 1 και 2, 9δ παρ. 1 περ. β και 9ε παρ. 1, 2 και 4 περ. β του Ν 2251/1994 και, συνεπώς, νόμιμα και ορθά της επιβλήθηκε, κατ’ αρχάς, πρόστιμο κατ’ άρθρο 13α του νόμου αυτού.

^29-3-19 ΔΕφΠειρ 2052/18 : Φορολογία - Ηπιότερος νόμος - Αναδρομική εφαρμογή. Η αρχή της αναδρομικής εφαρμογής  του ευμενέστερου για τον φορολογούμενο νόμου περί επιβολής διοικητικών κυρώσεων. Πότε επιβάλλεται η τήρηση του τύπου της προηγούμενης ακρόασης του ενδιαφερόμενου πριν από την έκδοση δυσμενούς για αυτόν πράξης. Περίπτωση ελέγχου και κατάσχεσης βιβλίων  Σωματείου - Επιβολή κύριου και πρόσθετου φόρου. Ισχυρισμοί εκκαλούντος περί μη τήρησης της διαδικασίας προηγούμενης ακρόασης και περί μη εφαρμογής της ευμενέστερης φορολογικής διάταξης.  Το Δικαστήριο κρίνει, ότι από τις  διατάξεις που ίσχυσαν από τον κρίσιμο χρόνο, επιεικέστερες κρίνονται αυτές του Ν. 4509/2017 - Πρέπει λοιπόν, να επιβληθεί, βάσει του ευμενέστερου νομοθετικού καθεστώτος, σε βάρος του εκκαλούντος, πρόστιμο που ισούται με το άθροισμα του 50% του ποσού της διαφοράς του κύριου φόρου που του επιβλήθηκε.

^22-3-19 ΕφΑθ 4622/18 : Τράπεζες - Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα. Αποζημίωση απόλυσης - Συμφηφισμός - Αναστολή. Ν.3869/10 - Συλλογικός ο χαρακτήρας της διαδικασίας του Νόμου - Εκτείνεται και καταλαμβάνει όλη την περιουσία του οφειλέτη και όλους τους πιστωτές  - Στα πλαίσια αυτά, μετά την κατάθεση της αίτησης και πολύ περισσότερο μετά την έκδοση της προσωρινής διαταγής που διατάσσει την αναστολή των διώξεων στην περιουσία του οφειλέτη και τη διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης της περιουσίας του, δεν είναι επιτρεπτός ο μονομερής συμψηφισμός από πλευράς κάποιου των δανειστών της απαίτησης που έχει σε βάρος του οφειλέτη με ανταπαίτηση του τελευταίου, οι προϋποθέσεις του οποίου γεννήθηκαν μετά την ως άνω αναστολή, καθόσον με τον εν λόγω μονομερή συμψηφισμό, που συνιστά δραστική επέμβαση στην περιουσία του οφειλέτη και επιφέρει απόσβεση των αμοιβαίων απαιτήσεων, παραβιάζεται η αρχή της ίσης μεταχείρισης των δανειστών με την προνομιακή ικανοποίηση της απαιτήσεως ενός δανειστή έναντι των λοιπών. Περίπτωση μη καταβολής του ποσού της αποζημιώσεως απόλυσης του ενάγοντος και ήδη εκκαλούντος - πρώην  υπαλλήλλου της δανείστριας τράπεζας -, το οποίο ποσό η εν λόγω τράπεζα συμψήφισε μονομερώς με ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις της από δανειακές συμβάσεις που είχαν συναφθεί μεταξύ τους. Ισχυρισμός του ενάγοντος περί παράνομου συμψηφισμού εκ μέρους της εναγομένης τράπεζας, διότι έλαβε χώρα ενώ ήδη είχε εκδοθεί προσωρινή διαταγή,  η οποία κι εκδόθηκε κατόπιν αιτήματος του και στο πλαίσιο αιτήσεώς του προκειμένου να υπαχθεί στις διατάξεις του ν. 3869/2010 για τη ρύθμιση των οφειλών των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων. Κρίθηκε λοιπόν, ότι ο ανωτέρω μονομερής συμψηφισμός είναι ανίσχυρος και άκυρος και δεν επέφερε απόσβεση των αμοιβαίων απαιτήσεων. Δεκτή η έφεση ως κατ' ουσία βάσιμη, όπως και η αγωγή.

^22-3-19 ΕφΘεσ 1467/18 : Επίσχεση εργασίας - Καταχρηστική άσκηση. Το δικαίωμα επίσχεσης της εργασίας και πότε αυτό ασκείται καταχρηστικά. Μπορεί να ασκηθεί και στην περίπτωση μονομερούς εκ μέρους του εργοδότη και βλαπτικής για τον εργαζόμενο μεταβολής των όρων της σύμβασης εργασίας κατά το άρθρο 7 εδ. α του ν. 2112/1920, αποτελώντας έναν από τους τρόπους αντίδρασης στη μεταβολή αυτή. Γίνεται  δε δεκτό ότι η καθυστέρηση καταβολής του μισθού συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων της εργασιακής συμβάσεως εάν εκπορεύεται από δόλια προαίρεση του εργοδότη, και δη για να εξαναγκασθεί ο μισθωτός σε αποχώρηση από την εργασία του. Εν προκειμένω, ο ενάγων εργαζόμενος, έχοντας κατά της εναγομένης εργοδότριάς του,  ληξιπρόθεσμες αξιώσεις, νόμιμα προέβη στην άσκηση του δικαιώματος επίσχεσης της μέλλουσας να παρασχεθεί εργασίας του, προκειμένου να εξαναγκάσει την εναγομένη, έμμεσα, στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της έναντι του. Δεκτές οι εφέσεις.

^15-3-18 ΜΠρΑθ 512/19 : Εθνική Τράπεζα - ΛΕΠΕΤΕ - Παροχές - Διακοπή.  Λογαριασμός Επικούρησης του Προσωπικού της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος - Από το Δεκέμβριο του 2017 η εναγόμενη ΕΤΕ, διέκοψε μονομερώς και αυθαίρετα τη χρηματοδότηση του ανωτέρω Λογαριασμού, γεγονός που συντέλεσε στην αιφνίδια περικοπή των καταβαλλόμενων στους ενάγοντες μηνιαίων επικουρήσεων. Ο κύριος σκοπός του εν λόγω λογαριασμού, ως αναγόμενος στην οικονομική ενίσχυση των αποχωρούντων από την υπηρεσία εργαζόμενων της Ε.Τ.Ε., εκ του οποίου συνάγεται ότι η προβλεπόμενη από τον Κανονισμό του Λ.Ε.Π.Ε.Τ.Ε. μηνιαία επικούρηση δεν έχει τον χαρακτήρα της επικουρικής σύνταξης, αλλά εκείνον της εργοδοτικής παροχής.  Συνακόλουθα ο Λ.Ε.Π.Ε.Τ.Ε. δεν συνιστά φορέα επικουρικής κοινωνικής ασφάλισης, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η εναγόμενη, ενόψει και του ότι ουδέποτε υπήρξε στον εν λόγω λογαριασμό οιαδήποτε κρατική εποπτεία ή παρέμβαση. Ευλόγως δημιουργήθηκε στους δικαιούχους των επικουρήσεων, μεταξύ των οποίων οι ενάγοντες, η πεποίθηση ότι οι επικουρήσεις θα εξακολουθούσαν να καταβάλλονται ανελλιπώς και στο μέλλον, παρά τις όποιες ταμειακές δυσχέρειες του Λογαριασμού, δημιουργώντας βάσιμο δικαίωμα προσδοκίας για την παροχή τους. Ενόψει των ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι από τη γενική, μακρόχρονη και ομοιόμορφη συμπεριφορά της εναγομένης, καταρτίστηκε μεταξύ αφενός της εναγομένης και αφετέρου των εργαζομένων της- δικαιούχων του Λ.Ε.Π.Ε.Τ.Ε.- σιωπηρή συμφωνία, δυνάμει της οποίας η εναγόμενη δεσμεύτηκε να χρηματοδοτεί και στο μέλλον τον Λογαριασμό, ώστε να καθίσταται εφικτή η καταβολή των μηνιαίων επικουρήσεων. Όταν επομένως τον Δεκέμβριο του 2017 η εναγόμενη διέκοψε αιφνιδίως τη χρηματοδότηση του Λ.Ε.Π.Ε.Τ.Ε., παραβίασε συμβατική της υποχρέωση. Επομένως η απόφαση της εναγομένης, αποτελεί μη νόμιμη ανάκληση συμβατικής παροχής και ως εκ τούτου συνιστά αυθαίρετη αθέτηση της προαναφερόμενης σιωπηρής συμφωνίας. Ενόψει των ανωτέρω, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη και κατ' ουσίαν, κατά το σκέλος που αφορά στην παραβίαση διαμορφωθείσας επιχειρησιακής συνήθειας από την εναγομένη και να αναγνωριστεί η υποχρέωση αυτής να καταβάλλει στους ενάγοντες τις μηνιαίες επικουρήσεις.

^15-3-19 MΠρΑθ 7/18 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Αξιώσεις από δεδουλευμένες αποδοχές - Εκ περιτροπής εργασία - Επίσχεση εργασίας. Το σύστημα της εκ περιτροπής εργασίας προϋποθέτει, αναγκαίως, εναλλαγή εργαζομένων στην ίδια επιχείρηση στην ίδια ή σε περισσότερες θέσεις εργασίας, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, αλλά σε τακτά χρονικά διαστήματα, την ίδια στιγμή που η λειτουργία της επιχείρησης παραμένει συνεχής. Η νόμιμη επιβολή συστήματος εκ περιτροπής εργασίας δεν συνιστά, καταρχήν, μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας κατά την έννοια του άρθρου 7 του Ν. 2112/20. Μεταβίβαση επιχείρησης ή εκμετάλλευσης, συνιστά η κάθε είδους ανάληψη και συνέχιση της επιχειρησιακής δραστηριότητας από τρίτον, εφόσον δεν μεταβάλλεται η ταυτότητα της επιχείρησης ή εκμετάλλευσης, εφόσον δηλαδή συνεχίζεται, ως οικονομική μονάδα, η ίδια επιχείρηση ή εκμετάλλευση και διατηρεί αυτή, υπό το νέο φορέα, την ταυτότητά της με τον ίδιο ή διάφορο τίτλο ή μορφή - Ο μεταβιβάζων και μετά τη μεταβίβαση ευθύνεται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το διάδοχο, για τις υποχρεώσεις που προέκυψαν από τη σύμβαση ή σχέση εργασίας, μέχρι το χρόνο που αναλαμβάνει ο διάδοχος.  Δικαίωμα επισχέσεως εργασίας και πότε θεωρείται ως καταχρηστικώς ασκούμενο. Εν προκειμένω, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων με την επίσχεση εργασίας επεδίωκε την καταβολή των ληξιπροθέσμων μισθών του. Η οικονομική δυσπραγία της πρώτης εναγομένης δεν αίρει την υπερημερία της, ενώ θα μπορούσε νόμιμα να καταγγείλει τη σύμβαση του ενάγοντα ικανοποιώντας συγχρόνως και τις απαιτήσεις του. Ούτε εξάλλου αποδείχθηκε ότι ήδη κατά το χρόνο άσκησης της επίσχεσης εργασίας του ο ενάγων απασχολείτο από άλλον εργοδότη, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η εναγομένη. Αμφότερες, λοιπόν, οι εναγόμενες εταιρίες, τόσο η διάδοχος όσο και η μεταβιβάζουσα, ευθυνόμενες αλληλεγγύως και εις ολόκληρον η καθεμία από αυτές, οφείλουν στον ενάγοντα τις δεδουλευμένες του αποδοχές.

^6-3-19 ΜΠρΛασιθίου 472/18 : Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας στο Δημόσιο - Πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου εργαζόμενων στον τομέα της καθαριότητας των ΟΤΑ - Αυτοδίκαιη παράταση των εν λόγω συμβάσεων βάσει του άρθρου 167 του Ν.4099/12.  Σχέση με τη ρήτρα 1 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, που περιλαμβάνεται στο παράρτημα της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ. Αποστολή προδικαστικών ερωτημάτων στο ΔΕΕ.

^6-3-19 ΔΠρΠειρ 808/18 : Δικηγορικές εταιρίες - Φορολογία. Παράρτημα αλλοδαπής δικηγορικής εταιρίας που έχει συσταθεί και λειτουργεί στη χώρα. Φορολογία εισοδήματος. Τα παραρτήματα αλλοδαπών δικηγορικών εταιρειών - που είναι εγκατεστημένες σε χώρα της ΕΕ-, και που έχουν συσταθεί και λειτουργούν νόμιμα στην Ελλάδα,  όπως το προσφεύγον, για τα εισοδήματα που αποκτούν στην Ελλάδα υπόκεινται σε φορολόγηση με βάση τις διατάξεις που ισχύουν για τη φορολόγηση των εισοδημάτων των ημεδαπών δικηγορικών εταιρειών.  Επίσης, τα εν λόγω παραρτήματα, όπως και το προσφεύγον, αποκτούν νομική προσωπικότητα και  δεν υπέχουν την υποχρέωση να αποδώσουν φόρο μερισμάτων, κατά το άρθρο 54 του Κ.Φ.Ε. Δεκτή η προσφυγή.

^6-3-19 ΜΠρΑθ 2264/18 : Απόλυση - Εκδικητικοί λόγοι - Ακυτότητα. Περίπτωση καταγγελίας συμβάσεως εργασίας  συντάκτριας ραδιοφωνικού σταθμού 12ετούς υπηρεσίας, χωρίς να έχει ανακύψει πρόβλημα στην αποδόσή της, αλλά λόγω της ενεργής συμμετοχής της σε συνάντηση της εναγόμενης εταιρίας, όπου ανακοινώθηκε στους εργαζόμενους από το νόμιμο εκπρόσωπο της τελευταίας, η απόφαση περί μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η ένδικη απόλυση της ενάγουσας, ήταν άκυρη ως καταχρηστική, για το λόγο ότι, όπως αποδείχθηκε, απολύθηκε από λόγους εκδίκησης και εμπάθειας στο πρόσωπο της και προφανώς ενάντια στην καλή πίστη. Από κανένα, άλλωστε, αποδεικτικό στοιχείο της δικογραφίας δεν αποδείχτηκε η επικαλούμενη εκ μέρους της εναγομένης κακή οικονομική κατάσταση ή πορεία της, προκειμένου να συσχετιστεί η καταγγελία της ενάγουσας για οικονομικοτεχνικούς λόγους.  Η κρινόμενη αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ' ουσίαν βάσιμη.

^1-3-19 ΠΠρΑθ 41/19 : Ασφαλιστικά μέτρα. To πολυμελές δικαστήριο, στο οποίο εκκρεμεί η κύρια υπόθεση, δικάζει επί αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων μόνο κατά τη συζήτηση της κύριας υπόθεσης, μη επιτρεπομένης της δημιουργίας αυτοτελούς στάσεως δίκης για την συζήτηση της εν λόγω αίτησης ασφαλιστικών μέτρων - Απορρίπτει την αίτηση ως απαράδεκτη.

^22-2-19 ΜΕφΘεσ 371/19 : Εμπορική μίσθωση - Πρόσθετες συμφωνίες - Διαφημιστικές πινακίδες. Διαφορά από σύμβαση εμπορικής μίσθωσης με πρόσθετη συμφωνία περί δικαιώματος του μισθωτή να αναρτήσει διαφημιστικές πινακίδες στο μίσθιο, με σκοπό την προσελκυση και αύξηση της πελατείας της επιχειρήσεως του - Προσδιορισμός του ύψους του ανταλλάγματος ''αέρα'' -  Μη τήρηση των ως άνω υποχρεώσεων από τον εκμισθωτή, καθότι παρά τις διαβεβαιώσεις του τελευταίου, προέκυψαν αντιδράσεις από τους ενοίκους της οικοδομής προς αφαίρεση των διαφημιστικών πινακίδων και το Δήμο, ενώ εκδόθηκαν σχετικές δικαστικές αποφάσεις  - Πλήρωση διαλυτικής αίρεσης - Ανατροπή εκ του νόμου των αποτελεσμάτων της δικαιοπραξίας της πώλησης του «αέρα» (όχι όμως της μίσθωσης). Ύπαρξη κι έκταση δεδικασμένου. Δεκτή  η έφεση.

^15-2-19 ΣτΕ (Ε') 2688/18 : Ιδιοκτησία - Εκκλησία. Περιορισμοί ιδιοκτησίας - Αποζημίωση. Προστασία φυσικού περιβάλλοντος. Το θέμα της αποζημίωσης του ιδιοκτήτη ακινήτου, επί του οποίου επιβάλλονται μέτρα περιοριστικά της ιδιοκτησίας με σκοπό την προστασία των στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος - Άρθρο 22 παρ. 1 του ν. 1650/1986, χωρίς να εξαρτάται η εφαρμογή του από την έκδοση ΠΔ. Εάν τα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος έχουν ως αποτέλεσμα την ουσιώδη στέρηση της χρήσεως της ιδιοκτησίας κατά τον προορισμό της, είτε η ιδιοκτησία αυτή ευρίσκεται σε περιοχή προστασίας της φύσεως είτε σε ζώνη προστασίας της, η αποζημίωση του ιδιοκτήτη δεν ανήκει απλώς στη διακριτική ευχέρεια της Διοικήσεως, αλλά γεννάται αξίωσή του προς αποζημίωση.  Το δικαίωμα αυτό του ιδιοκτήτη ασκείται με την υποβολή αιτήσεως προς τη Διοίκηση - Στοιχεία αιτήσεως. Κατά την κρατήσασα στο Τμήμα γνώμη, η Διοίκηση είχε, εν προκειμένω, υποχρέωση να επιληφθεί και να εξετάσει την αίτηση ως προς τη συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων του άρθρου 22 παρ. 1 του ν. 1650/1996 στην επίδικη περίπτωση και περαιτέρω, εάν αποδέχεται τον αιτούμενο τρόπο αποζημιώσεως.  Η προσβαλλόμενη δε, σιωπηρή άρνηση των Υπουργών να αποφανθούν επί των αιτημάτων συνιστά παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση, και θα έπρεπε, ως εκ τούτου, να ακυρωθεί, η δε υπόθεση να αναπεμφθεί στη Διοίκηση προς νόμιμη κρίση. Αντίθετη μειοψηφία. Αναβάλλει την εκδίκαση της αιτήσεως, ενόψει του γεγονότος ότι μετά τη συζήτηση της υποθέσεως στο ακροατήριο δημοσιεύθηκαν οι αποφάσεις 477 και 478/2018 του Α΄ Τμήματος με τις οποίες το Τμήμα αυτό, έκρινε, αντιθέτως.

^15-2-19 ΜΕφΘρ 250/18 : Περίπτωση αδικοπρακτικής ευθύνης υποθηκοφύλακα για εγγραφή άκυρης προσημείωσης υποθήκης - Υπόχρεωση αποζημίωσης - άρθρα 1344 και 914 ΑΚ. Η επικαλούμενη, εν προκειμένω, αποθετική ζημία, που αντιστοιχεί στη μείωση του τιμήματος πωλήσεως του ακινήτου, λόγω του ότι το ακίνητο εμφανιζόταν βεβαρυμένο στα βιβλία υποθηκών,  και αληθής υποτιθέμενη, δεν συνδέεται αιτιωδώς με τη συμπεριφορά της εναγόμενης υποθηκοφύλακα. Επιδίκαση εύλογης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.

^8-2-19 ΜονΠρΑθ 928/18 : Αναγκαστική εκτέλεση - Επιταγή προς πληρωμή - Ανακοπή - Αναστολή. Ν. 4335/15. Διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδεται σε βάρος της αιτούσας δυνάμει της από 4/10/2017 επιταγής προς εκτέλεση για οφειλές της από σύμβαση στεγαστικού δανείου που είχε συνάψει με την καθής τράπεζα. Η ανακοπή επί της οποίας ζητείται η κρινόμενη αναστολή εκτέλεσης είναι ανακοπή του άρθου 933 ΚΠολΔ. Επί άσκησης, όμως, ανακοπής, κατά το άρθ. 933 ΚΠολΔ, σε περίπτωση χρηματικής απαίτησης, δεν προβλέπεται η δυνατότητα χορήγησης αναστολής  μετά την κατάργηση, με το Ν. 4335/2015, του άρθρου 938 ΚΠολΔ, το οποίο δεν μπορεί να εφαρμοστεί εν προκειμένω, αφού προσβάλλεται επιταγή προς πληρωμή επιδοθείσα μετά την 1.1.2016. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, χωρεί εφαρμογής το άρθο 731 ΚΠολΔ, περί προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης. Για την εφαρμογή του άρθρου 731 ΚΠολΔ, αφενός, θα πρέπει ο οφειλέτης να επικαλεσθεί και να αποδείξει πρακτικά αδήριτη ανάγκη, αφετέρου, την ύπαρξη ασφαλιστέου δικαιώματος, και τέτοιο δεν είναι η εκκρεμότητα της κύριας δίκης, η οποία ανοίχθηκε με την άσκηση της ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ.  Η αναφορά της αιτούσας στην ανακοπή, ότι διατηρεί κατά της καθ’ ης, ανταπαίτηση, την οποία πρότεινε σε συμψηφισμό συνιστά την ύπαρξη, τέτοιου, ασφαλιστέου δικαιώματος.  Στην περίπτωση αυτή προϋποτίθεται η ύπαρξη βάσιμου λόγου ανακοπής, κατά της επισπευδόμενης εκτέλεσης. Εν προκειμένω, πιθανολογείται ότι θα ευδοκιμήσει ο λόγος, περί συμψηφισμού, όπως και ότι η συνέχιση της εκτέλεσης θα προκαλέσει στην αιτούσα ανεπανόρθωτη βλάβη. Δεκτή η αίτηση αναστολής.

^1-2-19  ΣτΕ (Β') 89/19 : Πρότυπη δίκη - Ελεύθεροι επαγγελματίες - Τέλος επιτηδεύματος.  Άσκηση προσφυγής από Δικηγόρο προς ακύρωση της σιωπηρής απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής του κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και κατά το μέρος που με αυτήν επεβλήθη σε βάρος του τέλος επιτηδεύματος. Επίλυση του γενικότερου ενδιαφέροντος ζητήματος, που αφορά στην ερμηνεία του δευτέρου εδαφίου της παρ. 3 του άρθρου 31 του Ν. 3986/11. Ελεύθεροι επαγγελματίες, οι οποίοι είχαν μεν προβεί, κατά το παρελθόν, σε έναρξη εργασιών, πλην, όμως, σε επάγγελμα διαφορετικό του ενεστώτος επαγγέλματός τους, εν συνεχεία, όμως, διέκοψαν την επαγγελματική τους δραστηριότητα, εξαιρούνται επί πενταετία από την υποχρέωση καταβολής τέλους επιτηδεύματος για την άσκηση του νέου επαγγέλματός τους, ανεξαρτήτως του αν η αρχική έναρξη εργασιών είχε λάβει χώρα σε χρόνο προγενέστερο της πενταετίας από τη γένεση της σχετικής φορολογικής υποχρέωσης και ανεξαρτήτως του αν ο υπόχρεος είχε συμπληρώσει πέντε έτη ασκήσεως της αρχικής επαγγελματικής του δραστηριότητας. Δεν αρκεί, κατά συνέπεια, για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος μόνη η πάροδος πενταετίας από την έναρξη εργασιών σε άλλο επάγγελμα, όπως εσφαλμένα υποστηρίζει η διοίκηση. Δέχεται την προσφυγή.

^29-1-19 ΕιρΚορ 130/18 : Προϋποθέσεις υπαγωγής στο Ν. 3869/2010.  Έννοια εμπόρου και μικρεμπόρου. Ένταξη και των χρεών προς το Δημόσιο και τους ΟΚΑ στο ρυθμιστικό πεδίο του νόμου, με το Ν. 4336/15, ο οποίος καταλαμβάνει τις αιτήσεις που έχουν κατατεθεί μετά την έναρξη της ισχύος του. Με την ΚΥΑ 8986/15, γίνεται λόγος για υποβολή «αίτησης συμπλήρωσης οφειλών». Μια τέτοια αίτηση, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ως συμπληρωματική της πρώτης. Η διατύπωση όμως, της παρ. 3 του αρθ. 2 των μεταβατικών διατάξεων του Ν.4336/15, με τη χρήση του όρου «επανυποβολή» της αίτησης και αυτή της ΚΥΑ 8986/15 με τη χρήση του όρου «αίτησης συμπλήρωσης οφειλών» είναι εντελώς διαφορετικές. Άλλο επανυποβολή της αίτησης και άλλο συμπληρωματική αίτηση. Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για νέα αίτηση, στην οποία εμπεριέχεται σαφής παραίτηση από την εκκρεμή, ενώ στη δεύτερη πρόκειται για απλή συμπλήρωση της ήδη εκκρεμούς αίτησης με νέα χρέη. Συνεπώς, η ΚΥΑ 8986/15 εκδόθηκε καθ’ υπέρβαση των ορίων της εξουσιοδοτικής διάταξης και ως αντισυνταγματική είναι ανίσχυρη. Περαιτέρω, επειδή δεν είναι νοητό στην ίδια απόφαση να εφαρμοστούν δύο διαφορετικά δίκαια, το δίκαιο που θα εφαρμοστεί, είναι αυτό που διέπει την παλιά αίτηση, με το οποίο θα εκδικαστεί και η νέα, η οποία είναι συμπληρωματική της αρχικής. Εκ των ανωτέρω λοιπόν, συνάγεται ότι εν προκειμένω η συμπληρωματική αίτηση με την οποία φέρονται προς ρύθμιση χρέη προς το Δημόσιο και προς τον ΟΑΕΕ, πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμη. Καθορισμός μηνιαιών καταβολών και ορισμός νέας δικασίμου προκειμένου να επανεξεταστεί η οικονομική  κατάσταση των αιτούντων, να ελεγχθεί η τυχόν μεταβολή της περιουσιακής κατάστασης και των εισοδημάτων εκάστου εκ των αιτούντων και να επαναπροσδιοριστούν οι μηνιαίες καταβολές. Ορισμός μηνιαίων καταβολών για τη διάσωση δυνητικής κύριας κατοικίας.

^29-1-19 ΔΕφΘεσ (Ακυρ.) 57/18 : Περίπτωση διαγωνισμού Νοσοκομείου για την προμήθεια υγρού οξυγόνου - Όροι της διακήρυξης - Όρος επί ποινή αποκλεισμού, σύμφωνα με τον οποίο για την προμήθεια υγρού οξυγόνου, οι προμηθευτές θα έπρεπε να διαθέτουν και να  καταθέσουν εκτός άλλων άδεια κυκλοφορίας του ΕΟΦ. Αμφισβήτηση του ως άνω όρου από την αιτούσα και άσκηση προσφυγής στην ΑΕΠΠ που έγινε δεκτή και ακυρώθηκε ο σχετικός όρος. Επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού και αφαίρεση του ακυρωθέντος όρου. Αίτηση αναστολής απόφασης της ΑΕΠΠ. Αρχή αυτοτέλειας των διαγωνισμών.  Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 367 παρ.3 και 4 του Ν.4412/16,  οι αναθέτουσες αρχές υποχρεούνται να συμμορφώνονται με τις αποφάσεις της ΑΕΠΠ, οι οποίες υπόκεινται αποκλειστικά στα ένδικα βοηθήματα της αιτήσεως αναστολής και της αιτήσεως ακυρώσεως, καθόσον  η υποχρέωση συμμόρφωσης της αναθέτουσας αρχής στην απόφαση της ΑΕΠΠ που ακύρωσε όρο της αρχικής διακήρυξης επιβάλλει καταρχήν την ακύρωση/ανάκληση της διακήρυξης και τη ματαίωση του διαγωνισμού και ακολούθως, εφόσον αποφασίζεται η επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού, τη δημοσίευση διακήρυξης που δεν περιέχει τον ακυρωθέντα όρο, δεν φθάνει, όμως, μέχρι του σημείου να κάμψει την αρχή της αυτοτέλειας των διαγωνισμών, στερώντας στον πρωτοεμφανιζόμενο οικονομικό φορέα που εκδηλώνει ενδιαφέρον συμμετοχής στο νέο διαγωνισμό το δικαίωμα να αμφισβητήσει τον όρο που έχει τεθεί σε συμμόρφωση προς την απόφαση της ΑΕΠΠ και απαγορεύοντας την τελευταία να τον εξετάσει στα πλαίσια προδικαστικής προσφυγής που ασκήθηκε ενώπιόν της. Απορρίπτει  την αίτηση.

^29-1-19 Γν. ΝΣΚ 201/18 : Ζητήματα για τη μερική καταχώριση (μεταγραφή) των στοιχείων εκείνων ληξιαρχικής πράξης γέννησης επιχώριας αλλοδαπής αρχής, τα οποία συμφωνούν με το ημεδαπό δίκαιο, κατά παράλειψη εκείνων που αντίκεινται στην ελληνική έννομη τάξη. Κατά πλειοψηφία γνωμοδοτεί ότι, η πράξη που συντάχθηκε κατά την παρ. 2 του άρθρου 42 του ν. 344/1976 για τη δηλωθείσα γέννηση νεογνού από ελληνίδα υπήκοο, είναι, ως προς την ελληνική έννομη τάξη, εσφαλμένη κατά το μέρος που εγγράφει ως γονέα του νεογνού ομόφυλη αλλοδαπή υπήκοο, με την οποία η ελληνίδα μητέρα του νεογνού είχε συνάψει έγκυρο γάμο κατά το δίκαιο του κράτους της επιχώριας αρχής και ως επώνυμο του νεογνού το συνδυασμό του επώνυμου της ελληνίδας μητέρας του και της αλλοδαπής. Το Τμήμα του Ειδικού Ληξιαρχείου οφείλει να καταχωρίσει την πράξη, εφόσον πληροί τα τυπικά στοιχεία συντάξεως της και, στα πλαίσια της αρμοδιότητας του για διόρθωση των εσφαλμένων ληξιαρχικών πράξεων, οφείλει να γνωστοποιήσει στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών τις εσφαλμένες εγγραφές, ώστε να κινηθεί από την Εισαγγελία Πρωτοδικών η κατά νόμο προβλεπόμενη διαδικασία εκδόσεως τελεσιδίκου δικαστικής αποφάσεως κατά το άρθρο 782 ΚΠολΔ για τη διόρθωση της πράξεως.

^18-1-19 ΣτΕ (ΟΛ) 2018/18 : ΕΣΡ - Τηλεοπτικός σταθμός -  Διακοπή λειτουργίας. Απόφαση ΕΣΡ με την οποία διεκόπη η λειτουργία τηλεοπτικού σταθμού - Άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως. Έλεγχος νομιμότητας της προσβαλλόμενης πράξης. Κρίση ότι ο τερματισμός της λειτουργίας του τηλεοπτικού σταθμού της αιτούσης διατάχθηκε κατά δεσμία αρμοδιότητα, η οποία δεν καταλείπει περιθώριο εκτιμήσεως στο ΕΣΡ και με υποστατή πράξη, η οποία βάλλεται αβασίμως ως προς την εσωτερική της νομιμότητα και δεν αμφισβητείται η πραγματική της βάση, δεν αμφισβητείται δηλαδή,  α) ότι πρόκειται για τηλεοπτικό σταθμό, για τον οποίο είχε δηλωθεί ήδη από το 2007, ότι εκπέμπει πρόγραμμα ενημερωτικού χαρακτήρα γενικού περιεχομένου, β) ότι, αν και ο ανωτέρω σταθμός διέκοψε την μετάδοση ειδήσεων και ενημερωτικών προγραμμάτων από τον Σεπτέμβριο 2016, η αιτούσα εταιρεία, ως πάροχος περιεχομένου, δεν υπέβαλε δήλωση περί αλλαγής της φυσιογνωμίας του προγράμματός του σε μη ενημερωτικό, και γ) ότι η αιτούσα δεν έλαβε μέρος στην δημοπρασία για την χορήγηση επτά αδειών παρόχων περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης εθνικής εμβέλειας ενημερωτικού προγράμματος γενικού περιεχομένου. Απορρίπτει την αίτηση ακυρώσεως.

^18-1-19 ΜΠρΘεσ 17629/18 : Υπάλληλοι Δήμου - Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας. Παρατάσεις συμβάσεων εργασίας υπαλλήλων σε Δήμο που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Οδηγία 1999/70/ΕΚ -  Άρθρο 8 παρ.3 του Ν.2112/20 - ΠΔ 164/04 - Με το άρθρο 11 του Π.Δ 164/04 ορίζεται ότι υπό προϋποθέσεις που ορίζει και συντρέχουν αθροιστικά,  οι διαδοχικές συμβάσεις εργασίας, οι οποίες έχουν συναφθεί πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος και είναι ενεργές έως την έναρξη ισχύος αυτού, συνιστούν εφεξής σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου. Tο Δικαστήριο κρίνει ότι οι ενάγοντες συνδέονταν με τον εναγόμενο  Δήμο με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, με όλες τις περαιτέρω συνέπειες του στοιχείου της εξάρτησης (μισθολογικές, ασφαλιστικές κλπ.) και όχι δυνάμει συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, οι οποίες καταρτίσθηκαν με πρόθεση καταστρατήγησης της διάταξης του άρθρου 8 παρ. 3 Ν. 2112/1920, που επιτελεί τους σκοπούς της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ. Συνεπώς, οι αρχικές συμβάσεις των εναγόντων και οι ανανεώσεις αυτών, δεν δύνανται να εξαιρεθούν από την Οδηγία 1999/70/ΕΚ. Δεκτή η  αγωγή ως κατ' ουσία βάσιμη.

^17-1-19  ΜΠρΑθ 2039/18 : Εθνική τράπεζα - Παροχή ΛΕΠΕΤΕ. Διακοπή χρηματοδοτήσεως από την Εθνική Τράπεζα του Ειδικού Λογαριασμού Επικούρησης του Προσωπικού της και περαιτέρω διακοπή της παροχής στους συνταξιούχους της τράπεζας αυτής. Αίτημα και βάση της αγωγής των πρώην υπαλλήλων και νυν συνταξιούχων της Εθνικής Τράπεζας να τους καταβληθεί η μηνιαία μετεργασιακή παροχή που ελάμβαναν έως το Νοέμβριο του 2017, οπότε και η εναγόμενη τράπεζα διέκοψε αιφνιδίως και μονομερώς τη χρηματοδότηση του ΛΕΠΕΤΕ και συνακόλουθα την καταβολή της επίμαχης παροχής στους συνταξιούχους. Διάκριση των φορέων κοινωνικής ασφάλισης σε νομοθετικούς και συμβατικούς. Ο ΛΕΠΕΤΕ δεν είναι φορέας κύριας κοινωνικής ασφάλισης, συνιστά φορέα υποχρεωτικής επικουρικής ασφάλισης που συστάθηκε με ιδιωτική πρωτοβουλία και ανέκαθεν λειτούργησε καθ' υποκατάσταση του δημόσιου φορέα ΝΠΔΔ ΙΚΑ-ΤΕΑΜ. Κρίση ότι αποφάσεις και ενέργειες των μελών της διαχειριστικής επιτροπής του ΛΕΠΕΤΕ, έστω και ζημιογόνες, παράνομες ή και υπαίτιες, δεν μπορούν να αποδοθούν στην εναγομένη και να ιδρύσουν αντίστοιχη (ενδοσυμβατική ή αδικοπρακτική) ευθύνη της. Επίσης, οι παροχές εκ του ΛΕΠΕΤΕ, δεν είναι εγγυημένες και το εν λόγω πρόγραμμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καθορισμένων παροχών, με περαιτέρω συνέπεια ο κίνδυνος (επενδυτικός και αναλογιστικός) να επιρρίπτεται στους εργαζομένους. Περαιτέρω, κρίθηκε, ότι εφόσον η απευθείας καταβολή των επίδικων μηνιαίων παροχών στους ενάγοντες δεν συνιστούσε περιεχόμενο οποιασδήποτε μεταξύ τους σύμβασης, ούτε συμφωνηθέντα τρόπο εκπλήρωσης των επίδικων παροχών, οι ίδιοι δεν νομιμοποιούνται ενεργητικώς στην προκείμενη δίκη, ως προς τα κύρια αιτήματά τους, κατά το μέρος που αυτά ερείδονται στη βάση της επικαλούμενης ενδοσυμβατικής υποχρέωσης της εναγομένης. Αναφορικά δε με τα αιτήματα περί αδικοπρακτικής ευθύνης της εναγομένης και αποκατάσταση της ζημίας νομιμοποιούνται ενεργητικά, πλην όμως τα αιτήματα τους που αφορούν στην αποκατάσταση της μελλοντικής στο διηνεκές τους ζημίας απορρίπτονται ως απαράδεκτα. Δεν τίθεται ζήτημα παράβασης υποχρέωσης πρόνοιας από την εργοδότρια τράπεζα. Δεν θεμελιώνεται αξίωση για καταβολή χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, ούτε λόγω προσβολής προσωπικότητας. Τέλος, δεν προκύπτει καταχρηστικότητα της άρνησής της (της εναγομένης) να εξακολουθήσει να χρηματοδοτεί τον εν λόγω λογαριασμό, αφού αποδείχθηκε ότι η εναγόμενη δεν ανέλαβε ούτε με καταστατικές, ούτε με άλλες διατάξεις την ευθύνη κάλυψης των ελλειμμάτων του ΛΕΠΕΤΕ. Απορρίπτει  την αγωγή. [ Δες και την υπ' αρ.1875/18 ΜΠρΑθ ] 

^14-1-19  ΕιρΘεσ 137/18  :  Περικοπή επιδομάτων εορτών και αδείας για τους  μισθωτούς υπαλλήλους των Δήμων. Κατ' αρχάς δεν είναι επιτρεπτή, η θέσπιση νομοθετικών μέτρων, τα οποία, ανεξαρτήτως του επιδιωκόμενου με αυτά σκοπού δημοσίου συμφέροντος, συνεπάγονται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης και δραματική συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος (άρθρο 106 του Σ.). Ο νομοθέτης δύναται καταρχήν να επιβάλει στους πολίτες, προς εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, επιβαρύνσεις για την αντιμετώπιση ορισμένης επείγουσας ανάγκης ή κατάστασης κρίσης, υπό προϋποθέσεις. Έτσι,  η επιβολή μέτρων προς εξυπηρέτηση δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας δεν δικαιολογεί εν λευκώ και εκ προοιμίου οποιοδήποτε μέτρο με οποιοδήποτε κόστος. Κατάργηση των επιδομάτων εορτών και αδείας,  για λειτουργούς, υπαλλήλους και μισθωτούς του Δημοσίου από 1-1-2013, ενώ είχαν ήδη υποστεί μειώσεις στις αποδοχές τους. Ο νομοθέτης όφειλε προηγουμένως να εξετάσει με τρόπο επιστημονικό και δικαστικά ελέγξιμο, αν οι επιπτώσεις από τα ήδη ληφθέντα μέτρα, οδηγούν σε επιτρεπτή μείωση του επιπέδου ζωής των μισθωτών. Κρίση ότι η περικοπή των δώρων και του επιδόματος αδείας, η οποία έχει νομοθετηθεί σε συνέχεια  νόμων με τους οποίους περικόπηκαν οι αποδοχές των μισθωτών, επιβαρύνει σωρευτικά την ίδια ομάδα πολιτών (μισθωτών) και ως εκ τούτου η επιβάρυνση είναι εξώφθαλμα δυσανάλογη ιδίως για όσους υπηρετούν στο δημόσιο, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να έχουν υποστεί σοβαρές οικονομικές απώλειες. Αντίθεση στο άρθρο 4 παρ.5 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος, καθώς και στο άρθρο 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Χρόνος παραγραφής και επί των ΟΤΑ κατά τις διατάξεις του δημόσιου λογιστικού - Δεν αντίκειται στο Σύνταγμα και στην ΕΣΔΑ. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.

^14-1-19  ΜονΠρΑθ 1702/18 :  Εταιρίες Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ) - Συμβάσεις ορισμένου χρόνου - Περίπτωση εργαζομένου, ο οποίος δεν συμπλήρωσε την απαιτούμενη διάρκεια από τον οριζόμενο στο Ν.4052/12 χρόνο εργασίας στον έμμεσο εργοδότη,ώστε να επέλθει ως συνέπεια η αυτοδίκαιη μετατροπή της δανειστικής σύμβασης εργασίας (ορισμένου χρόνου) σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου μεταξύ του μισθωτού και του έμμεσου εργοδότη. Απορριπτέα ως νόμω αβάσιμη κρίνεται η αγωγή για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν βρίσκει έρεισμα στη διάταξη του άρθρου 3 του ΠΔ 180/04, το οποίο έχει εφαρμογή επί των διαδοχικών συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου του ιδιωτικού μεν τομέα, αλλά δεν έχει εφαρμογή επί των απασχολουμένων μέσω ΕΠΑ. Περαιτέρω, απορριπτέα ως μη νόμιμη κρίνεται η αγωγή και ως προς την επικουρική της βάση, περί εφαρμογής των διατάξεων του αδικαιολογήτου πλουτισμού, καθώς στην αγωγή ελλείπει  η προϋπόθεση να υφίσταται σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, προκειμένου να εξετάσει το Δικαστήριο, σε περίπτωση ακυρότητας αυτής, τις αξιώσεις του ενάγοντος υπό το πρίσμα του αδικαιολογήτου πλουτισμού. Απορρίπτει την αγωγή στο σύνολό της.

^14-1-19  ΓνΝΣΚ 124/18 : Ερωτάται εάν η χορήγηση στις μητέρες που είναι ασφαλισμένες του ΙΚΑ- ΕΤΑΜ και εργάζονται με σχέση εργασίας ορισμένου ή αορίστου χρόνου σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις,  της θεσμοθετηθείσας με τις διατάξεις του άρθρου 142 του ν. 3655/2008 ειδικής άδειας προστασίας της μητρότητας, η οποία είναι διαρκείας έξι μηνών, παρατείνει τη χορήγηση της ειδικής άδειας θηλασμού και φροντίδας παιδιού (η οποία είναι διάρκειας τριάντα μηνών) για ίσο χρονικό διάστημα ή αντίθετα, εάν οι έξι μήνες συνυπολογίζονται στο διάστημα των τριάντα μηνών. /---/ Κατά την ομόφωνη γνώμη των μελών του ΣΤ' Τμήματος του ΝΣΚ, στο ερώτημα αρμόζει η απάντηση ότι η χορήγηση της θεσμοθετηθείσας με τις διατάξεις του άρθρου 142 του ν. 3655/2008 ειδικής ά