^12-4-19 ΔΕφΠατρών 232/18 : Δασική έκταση. Αναδάσωση. Αιτιολογία. Αίτηση ακυρώσεως απόφασης με την οποία κηρύχθηκε η αναδάσωση της επίμαχης εκτάσεως (υδατορέματος), με σκοπό τη διατήρηση του δασικού χαρακτήρα της για προστατευτικούς και υδρονομικούς σκοπούς, τον αποκλεισμό της διαθέσεώς της για άλλη χρήση και την αποκατάσταση της καταστραφείσας δασικής βλαστήσεως με φυσική ή τεχνητή αναγέννηση.Κάθε αποψιλούμενη δασική έκταση, δημόσια ή ιδιωτική, κηρύσσεται υποχρεωτικώς αναδασωτέα με μόνη την αντικειμενική διαπίστωση της συνδρομής των προϋποθέσεων που προβλέπει η συνταγματική διάταξη του άρθρου 117, η δε απόφαση κηρύξεως της αναδασώσεως πρέπει να αιτιολογείται επαρκώς. Κρίνει ότι η ένδικη απόφαση παρίσταται πλημμελώς αιτιολογημένη ως προς τον αμιγώς δασικό χαρακτήρα του συνόλου της επίμαχης εκτάσεως. Απορρίπτει την αίτηση ως προς τον πρώτο αιτούντα - Δέχεται την αίτηση ως προς τους δεύτερο και τρίτη αιτούντες.

^12-4-19 ΔΕφΑθ 1185/18 : Οικοδομικές άδειες - Αναθεώρηση - Εκτελεστότητα αρνητικής απάντησης της διοίκησης. Αίτηση αναθεώρησης οικοδομικής άδειας για τη νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών περιβάλλοντα χώρου διώροφης οικοδομής - Αρνητική απάντηση Διοίκησης λόγω μη συναινέσεως όλων των συνιδιοκτητών - Επανάληψη άρνησης χωρίς εκ νέου ουσιαστική έρευνα από τη Διοίκηση. Η προσβαλλόμενη αρνητική απάντηση του Αναπληρωτή Προϊσταμένου της αρμόδιας Υπηρεσίας, με την οποία απορρίπτεται και πάλι το ίδιο αίτημα, με την ίδια ακριβώς αιτιολογία, στηριζόμενη στα αυτά πραγματικά και νομικά δεδομένα, δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα, αλλά είναι επιβεβαιωτική της προηγούμενης  πράξης. Απορρίπτει την αίτηση.

^5-4-19 ΜΕφΛαρ 6/19 : Συντηρητική κατάσχεση με οριστική απόφαση. Αναστολή. Ν. 4335/15. Οριστική απόφαση δυνάμει της οποίας διατάσσεται η επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης των τραπεζικών λογαριασμών του αιτούντος την αναστολή και ανάκληση αυτής, παρότι η απόφαση στερείται προσωρινής εκτελεστότητας.  Η αναστολή εκτελεστότητας της απόφασης, σε συνδυασμό και με τα όσα ισχύουν και για την διαταγή πληρωμής δεν εμποδίζει την λήψη του ασφαλιστικού μέτρου της συντηρητικής κατάσχεσης λόγω της διαφοροποίησης, τόσο στις προϋποθέσεις, όσο και στον σκοπό επιβολής της τελευταίας από την αναγκαστική εκτέλεση, αφού µε τη συντηρητική κατάσχεση επιδιώκεται κυρίως η εξασφάλιση της ικανοποίησης της αξίωσης του δανειστή. Διατυπώθηκε επίσης η άποψη ότι η δυνατότητα εγγραφής προσημείωσης υποθήκης και επιβολής συντηρητικής κατάσχεσης δυνάμει οριστικής απόφασης δεν θίγεται, αν απορρίφθηκε αίτημα κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής. Κρίθηκε ότι η αίτηση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να ανακληθεί η συντηρητική κατάσχεση όλων των τραπεζικών λογαριασμών του αιτούντος-εναγομένου.

^5-4-19 ΜΠρΑθ 94/19 : Εκτέλεση σε βάρος του μεταβιβάζοντος περιουσία - Ευθύνη αποκτώντος - Παθητική νομιμοποίηση. Ανακοπή. Άσκηση ανακοπής κατά της εκτελεστικής διαδικασίας σε βάρος της ανακόπτουσας ΑΕ, για την οποία θεωρήθηκε ότι υφίσταται ευθύνη, ως αποκτώσα περιουσία από την μεταβιβάζουσα και οφειλέτρια ΕΕ, σε βάρος της οποίας έχουν εξ αρχής εκδοθεί οι εκτελεστοί τίτλοι. Κατά την άποψη που το παρόν Δικαστήριο υιοθετεί ως ορθότερη, ο αποκτών περιουσία δεν αποτελεί ειδικό διάδοχο του μεταβιβάζοντος, ώστε να νομιμοποιείται παθητικά για την αναγκαστική εκτέλεση των εκτελεστών τίτλων, που έχουν εκδοθεί σε βάρος του μεταβιβάζοντος, επειδή η εκ του νόμου αναδοχή χρέους είναι σωρευτική και άρα η ευθύνη του μεταβιβάζοντος διατηρείται. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από την κατάργηση με το ΝΔ 958/1971 του άρθρου 982 του ΚΠολΔ/1968, το οποίο προέβλεπε εκτελεστότητα και κατά του τρίτου αποκτήσαντος. Η ένδικη ανακοπή πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη.

^5-4-19 ΤρΕφΝαυπλίου 8/19 : Διαθήκη - Ακυρότητα. Περίπτωση εξαναγκασμού της διαθέτιδος για τη σύνταξη διαθήκης - Ακυρότητα διαθήκης. Προκύπτει εν προκειμένω, ότι εκμεταλλευόμενη η εκκαλούσα και εναγόμενη την ανάγκη που είχε η κληρονομουμένη από τις υπηρεσίες της και, συνακόλουθα, την εξάρτησή της από αυτήν, προέτρεψε και έπεισε αυτήν να προβεί στη σύνταξη της επίδικης τρίτης διαθήκης, εξαναγκάζοντάς την, στην πραγματικότητα, να την εγκαταστήσει την ίδια και τα δύο της τέκνα κληρονόμους της στο σύνολο της περιουσίας της, παρά το γεγονός, βέβαια, ότι η βούληση του διαθέτη πρέπει να είναι ανεπηρέαστη από οποιονδήποτε, έστω και έμμεσο, εξαναγκασμό, προκειμένου αυτός να ρυθμίσει, με τη διαθήκη του, κυρίως τις περιουσιακές του σχέσεις, όπως εκείνος επιθυμεί για το χρόνο μετά το θάνατό του. Απορρίπτει την έφεση.

^5-4-19 ΜΕφΑθ 2411/18 : Αυτοκινητικό ατύχημα - Ανασφάλιστο όχημα - Επικουρικό Κεφάλαιο. Μεταβολη της βάσης της αγωγής. Αγωγή αποζημίωσης ζημιωθέντος κατά της ασφαλιστικής εταιρίας - Πρέπει κατά το χρόνο του ατυχήματος να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ασφαλιστικής κάλυψης διαφορετικά το όχημα θεωρείται ανασφάλιστο και ο παθών πρέπει να ζητήσει αποζημίωση από το Επικουρικό Κεφάλαιο. Εάν όμως, με την αρχική αγωγή ενάγεται η ασφαλιστική εταιρεία του ζημιογόνου οχήματος, στην θέση της οποίας μετά την άσκηση της αγωγής υπεισήλθε το Επικουρικό Κεφάλαιο λόγω οριστικής ανακλήσεως της άδειας λειτουργίας του ασφαλιστή και το Επικουρικό Κεφάλαιο ως διάδοχο μετέχει στη δίκη και από την διαδικασία προκύψει ότι το ζημιογόνο όχημα ήταν ανασφάλιστο, δεν επιτρέπεται στον ενάγοντα αλλ’ ούτε και στο δικαστήριο να θεωρήσει το Επικουρικό Κεφάλαιο ως ευθυνόμενο σε αποζημίωση, διότι κάτι τέτοιο αποτελεί ανεπίτρεπτη μεταβολή της βάσης της αγωγής. Έτσι κι εν προκειμένω, αρχικά ενήχθη η ασφ.εταιρία και όχι το ΕΚ, όπως έπρεπε. Δεκτή η έφεση.

^1-4-19 ΜονΠρΑθ 843/18 : Κατάσχεση εις χείρας τρίτου - Ανακοπή. Εφάπαξ βοήθημα πρώην υπαλλήλων Τραπέζης. Κατάσχεση εις χείρας τράπεζας και καθολικής διαδόχου της απορροφηθείσας τράπεζας ως τρίτου, για αξιώσεις από αποχωρήσαντες υπαλλήλους της τελευταίας, οι οποίοι διεκδικούν το μη καταβαλλόμενο σε αυτούς εξάπαξ βοήθημα από το αντίστοιχο Ταμείο Αλληλοβοήθειας Προσωπικού. Δήλωση της διαδόχου τράπεζας περί ανύπαρκτων σε βάρος της απαιτήσεων - Κρίση περί αναληθούς δήλωσης. Δεκτή η ανακοπή κατά της δηλώσεως - Υποχρεώνει την καθ’ ης - εναγομένη να καταβάλει στους ανακόπτοντες - ενάγοντες, κατά τις διατάξεις του άρθρου 988 του ΚΠολΔ, την κατασχεθείσα απαίτηση.

^1-4-19 ΕφΠειρ 560/18 : Σύμβαση εργασίας - Αποδοχές ανώτερες - Συμψηφισμός. Περίπτωση καταβολής μισθού που είναι μεγαλύτερος από τον προβλεπόμενο στην οικεία ΣΣΕ ή ΔΑ και συμφωνία περί συμψηφισμού των αξιώσεων από υπερεργασία και υπερωρία - Ποια ποσά συμψηφίζονται και ποια όχι. Ακυρότητα συμφωνίας καταλογισμού αξιώσεων από νόμιμη υπερωρία - Έγκυρη η συμφωνία καταλογισμού αξιώσεων από υπερεργασία. Καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Εν προκειμένω, κρίθηκε καταχρηστική η άσκηση του δικαιώματος λήψεως αμοιβής για νόμιμη υπερωρία, καθώς η εργαζόμενη είχε συνάψει συμφέρουσα συμφωνία, αφού  η πληρωμή σ’ αυτήν αμοιβής τριπλάσιας περίπου από αυτήν που θα εισέπραττε εάν δεν είχαν συνάψει συμφωνία κλειστού μισθού, είχε λάβει χώρα υπό την αυτονόητη προϋπόθεση να μην προβεί η ενάγουσα εκ των υστέρων σε διεκδικήσεις σε βάρος της εναγομένης, παραιτούμενη σαφώς από την διεκδίκηση μιας ώρας υπερωρίας ημερησίως που η αξία της ήταν πολύ μικρή σε σχέση με την αμοιβή που της κατέβαλλε η εναγομένη.

^29-3-19 ΔΠρΑθ 4819/18 : Τράπεζες - Επενδυτικές υπηρεσίες - Αθέμιτη συμπεριφορά - Προστασία καταναλωτών. Προστασία καταναλωτών από αθέμιτες πρακτικές Τράπεζας ή ΕΠΕΥ κατά την παροχή επενδυτικών υπηρεσιών  και σύνθετων τραπεζικών προϊόντων σε ιδιώτες πελάτες της. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο κρίνει ότι η προσφεύγουσα χρησιμοποίησε αθέμιτες εμπορικές πρακτικές κατά την διάθεση σύνθετων τραπεζικών προϊόντων σε ιδιώτες πελάτες της, κατά παράβαση των άρθρων 9γ παρ. 1 και 2, 9δ παρ. 1 περ. β και 9ε παρ. 1, 2 και 4 περ. β του Ν 2251/1994 και, συνεπώς, νόμιμα και ορθά της επιβλήθηκε, κατ’ αρχάς, πρόστιμο κατ’ άρθρο 13α του νόμου αυτού.

^29-3-19 ΔΕφΠειρ 2052/18 : Φορολογία - Ηπιότερος νόμος - Αναδρομική εφαρμογή. Η αρχή της αναδρομικής εφαρμογής  του ευμενέστερου για τον φορολογούμενο νόμου περί επιβολής διοικητικών κυρώσεων. Πότε επιβάλλεται η τήρηση του τύπου της προηγούμενης ακρόασης του ενδιαφερόμενου πριν από την έκδοση δυσμενούς για αυτόν πράξης. Περίπτωση ελέγχου και κατάσχεσης βιβλίων  Σωματείου - Επιβολή κύριου και πρόσθετου φόρου. Ισχυρισμοί εκκαλούντος περί μη τήρησης της διαδικασίας προηγούμενης ακρόασης και περί μη εφαρμογής της ευμενέστερης φορολογικής διάταξης.  Το Δικαστήριο κρίνει, ότι από τις  διατάξεις που ίσχυσαν από τον κρίσιμο χρόνο, επιεικέστερες κρίνονται αυτές του Ν. 4509/2017 - Πρέπει λοιπόν, να επιβληθεί, βάσει του ευμενέστερου νομοθετικού καθεστώτος, σε βάρος του εκκαλούντος, πρόστιμο που ισούται με το άθροισμα του 50% του ποσού της διαφοράς του κύριου φόρου που του επιβλήθηκε.

^22-3-19 ΕφΑθ 4622/18 : Τράπεζες - Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα. Αποζημίωση απόλυσης - Συμφηφισμός - Αναστολή. Ν.3869/10 - Συλλογικός ο χαρακτήρας της διαδικασίας του Νόμου - Εκτείνεται και καταλαμβάνει όλη την περιουσία του οφειλέτη και όλους τους πιστωτές  - Στα πλαίσια αυτά, μετά την κατάθεση της αίτησης και πολύ περισσότερο μετά την έκδοση της προσωρινής διαταγής που διατάσσει την αναστολή των διώξεων στην περιουσία του οφειλέτη και τη διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης της περιουσίας του, δεν είναι επιτρεπτός ο μονομερής συμψηφισμός από πλευράς κάποιου των δανειστών της απαίτησης που έχει σε βάρος του οφειλέτη με ανταπαίτηση του τελευταίου, οι προϋποθέσεις του οποίου γεννήθηκαν μετά την ως άνω αναστολή, καθόσον με τον εν λόγω μονομερή συμψηφισμό, που συνιστά δραστική επέμβαση στην περιουσία του οφειλέτη και επιφέρει απόσβεση των αμοιβαίων απαιτήσεων, παραβιάζεται η αρχή της ίσης μεταχείρισης των δανειστών με την προνομιακή ικανοποίηση της απαιτήσεως ενός δανειστή έναντι των λοιπών. Περίπτωση μη καταβολής του ποσού της αποζημιώσεως απόλυσης του ενάγοντος και ήδη εκκαλούντος - πρώην  υπαλλήλλου της δανείστριας τράπεζας -, το οποίο ποσό η εν λόγω τράπεζα συμψήφισε μονομερώς με ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις της από δανειακές συμβάσεις που είχαν συναφθεί μεταξύ τους. Ισχυρισμός του ενάγοντος περί παράνομου συμψηφισμού εκ μέρους της εναγομένης τράπεζας, διότι έλαβε χώρα ενώ ήδη είχε εκδοθεί προσωρινή διαταγή,  η οποία κι εκδόθηκε κατόπιν αιτήματος του και στο πλαίσιο αιτήσεώς του προκειμένου να υπαχθεί στις διατάξεις του ν. 3869/2010 για τη ρύθμιση των οφειλών των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων. Κρίθηκε λοιπόν, ότι ο ανωτέρω μονομερής συμψηφισμός είναι ανίσχυρος και άκυρος και δεν επέφερε απόσβεση των αμοιβαίων απαιτήσεων. Δεκτή η έφεση ως κατ' ουσία βάσιμη, όπως και η αγωγή.

^22-3-19 ΕφΘεσ 1467/18 : Επίσχεση εργασίας - Καταχρηστική άσκηση. Το δικαίωμα επίσχεσης της εργασίας και πότε αυτό ασκείται καταχρηστικά. Μπορεί να ασκηθεί και στην περίπτωση μονομερούς εκ μέρους του εργοδότη και βλαπτικής για τον εργαζόμενο μεταβολής των όρων της σύμβασης εργασίας κατά το άρθρο 7 εδ. α του ν. 2112/1920, αποτελώντας έναν από τους τρόπους αντίδρασης στη μεταβολή αυτή. Γίνεται  δε δεκτό ότι η καθυστέρηση καταβολής του μισθού συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων της εργασιακής συμβάσεως εάν εκπορεύεται από δόλια προαίρεση του εργοδότη, και δη για να εξαναγκασθεί ο μισθωτός σε αποχώρηση από την εργασία του. Εν προκειμένω, ο ενάγων εργαζόμενος, έχοντας κατά της εναγομένης εργοδότριάς του,  ληξιπρόθεσμες αξιώσεις, νόμιμα προέβη στην άσκηση του δικαιώματος επίσχεσης της μέλλουσας να παρασχεθεί εργασίας του, προκειμένου να εξαναγκάσει την εναγομένη, έμμεσα, στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της έναντι του. Δεκτές οι εφέσεις.

^15-3-18 ΜΠρΑθ 512/19 : Εθνική Τράπεζα - ΛΕΠΕΤΕ - Παροχές - Διακοπή.  Λογαριασμός Επικούρησης του Προσωπικού της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος - Από το Δεκέμβριο του 2017 η εναγόμενη ΕΤΕ, διέκοψε μονομερώς και αυθαίρετα τη χρηματοδότηση του ανωτέρω Λογαριασμού, γεγονός που συντέλεσε στην αιφνίδια περικοπή των καταβαλλόμενων στους ενάγοντες μηνιαίων επικουρήσεων. Ο κύριος σκοπός του εν λόγω λογαριασμού, ως αναγόμενος στην οικονομική ενίσχυση των αποχωρούντων από την υπηρεσία εργαζόμενων της Ε.Τ.Ε., εκ του οποίου συνάγεται ότι η προβλεπόμενη από τον Κανονισμό του Λ.Ε.Π.Ε.Τ.Ε. μηνιαία επικούρηση δεν έχει τον χαρακτήρα της επικουρικής σύνταξης, αλλά εκείνον της εργοδοτικής παροχής.  Συνακόλουθα ο Λ.Ε.Π.Ε.Τ.Ε. δεν συνιστά φορέα επικουρικής κοινωνικής ασφάλισης, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η εναγόμενη, ενόψει και του ότι ουδέποτε υπήρξε στον εν λόγω λογαριασμό οιαδήποτε κρατική εποπτεία ή παρέμβαση. Ευλόγως δημιουργήθηκε στους δικαιούχους των επικουρήσεων, μεταξύ των οποίων οι ενάγοντες, η πεποίθηση ότι οι επικουρήσεις θα εξακολουθούσαν να καταβάλλονται ανελλιπώς και στο μέλλον, παρά τις όποιες ταμειακές δυσχέρειες του Λογαριασμού, δημιουργώντας βάσιμο δικαίωμα προσδοκίας για την παροχή τους. Ενόψει των ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι από τη γενική, μακρόχρονη και ομοιόμορφη συμπεριφορά της εναγομένης, καταρτίστηκε μεταξύ αφενός της εναγομένης και αφετέρου των εργαζομένων της- δικαιούχων του Λ.Ε.Π.Ε.Τ.Ε.- σιωπηρή συμφωνία, δυνάμει της οποίας η εναγόμενη δεσμεύτηκε να χρηματοδοτεί και στο μέλλον τον Λογαριασμό, ώστε να καθίσταται εφικτή η καταβολή των μηνιαίων επικουρήσεων. Όταν επομένως τον Δεκέμβριο του 2017 η εναγόμενη διέκοψε αιφνιδίως τη χρηματοδότηση του Λ.Ε.Π.Ε.Τ.Ε., παραβίασε συμβατική της υποχρέωση. Επομένως η απόφαση της εναγομένης, αποτελεί μη νόμιμη ανάκληση συμβατικής παροχής και ως εκ τούτου συνιστά αυθαίρετη αθέτηση της προαναφερόμενης σιωπηρής συμφωνίας. Ενόψει των ανωτέρω, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη και κατ' ουσίαν, κατά το σκέλος που αφορά στην παραβίαση διαμορφωθείσας επιχειρησιακής συνήθειας από την εναγομένη και να αναγνωριστεί η υποχρέωση αυτής να καταβάλλει στους ενάγοντες τις μηνιαίες επικουρήσεις.

^15-3-19 MΠρΑθ 7/18 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Αξιώσεις από δεδουλευμένες αποδοχές - Εκ περιτροπής εργασία - Επίσχεση εργασίας. Το σύστημα της εκ περιτροπής εργασίας προϋποθέτει, αναγκαίως, εναλλαγή εργαζομένων στην ίδια επιχείρηση στην ίδια ή σε περισσότερες θέσεις εργασίας, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, αλλά σε τακτά χρονικά διαστήματα, την ίδια στιγμή που η λειτουργία της επιχείρησης παραμένει συνεχής. Η νόμιμη επιβολή συστήματος εκ περιτροπής εργασίας δεν συνιστά, καταρχήν, μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας κατά την έννοια του άρθρου 7 του Ν. 2112/20. Μεταβίβαση επιχείρησης ή εκμετάλλευσης, συνιστά η κάθε είδους ανάληψη και συνέχιση της επιχειρησιακής δραστηριότητας από τρίτον, εφόσον δεν μεταβάλλεται η ταυτότητα της επιχείρησης ή εκμετάλλευσης, εφόσον δηλαδή συνεχίζεται, ως οικονομική μονάδα, η ίδια επιχείρηση ή εκμετάλλευση και διατηρεί αυτή, υπό το νέο φορέα, την ταυτότητά της με τον ίδιο ή διάφορο τίτλο ή μορφή - Ο μεταβιβάζων και μετά τη μεταβίβαση ευθύνεται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το διάδοχο, για τις υποχρεώσεις που προέκυψαν από τη σύμβαση ή σχέση εργασίας, μέχρι το χρόνο που αναλαμβάνει ο διάδοχος.  Δικαίωμα επισχέσεως εργασίας και πότε θεωρείται ως καταχρηστικώς ασκούμενο. Εν προκειμένω, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων με την επίσχεση εργασίας επεδίωκε την καταβολή των ληξιπροθέσμων μισθών του. Η οικονομική δυσπραγία της πρώτης εναγομένης δεν αίρει την υπερημερία της, ενώ θα μπορούσε νόμιμα να καταγγείλει τη σύμβαση του ενάγοντα ικανοποιώντας συγχρόνως και τις απαιτήσεις του. Ούτε εξάλλου αποδείχθηκε ότι ήδη κατά το χρόνο άσκησης της επίσχεσης εργασίας του ο ενάγων απασχολείτο από άλλον εργοδότη, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η εναγομένη. Αμφότερες, λοιπόν, οι εναγόμενες εταιρίες, τόσο η διάδοχος όσο και η μεταβιβάζουσα, ευθυνόμενες αλληλεγγύως και εις ολόκληρον η καθεμία από αυτές, οφείλουν στον ενάγοντα τις δεδουλευμένες του αποδοχές.

^6-3-19 ΜΠρΛασιθίου 472/18 : Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας στο Δημόσιο - Πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου εργαζόμενων στον τομέα της καθαριότητας των ΟΤΑ - Αυτοδίκαιη παράταση των εν λόγω συμβάσεων βάσει του άρθρου 167 του Ν.4099/12.  Σχέση με τη ρήτρα 1 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, που περιλαμβάνεται στο παράρτημα της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ. Αποστολή προδικαστικών ερωτημάτων στο ΔΕΕ.

^6-3-19 ΔΠρΠειρ 808/18 : Δικηγορικές εταιρίες - Φορολογία. Παράρτημα αλλοδαπής δικηγορικής εταιρίας που έχει συσταθεί και λειτουργεί στη χώρα. Φορολογία εισοδήματος. Τα παραρτήματα αλλοδαπών δικηγορικών εταιρειών - που είναι εγκατεστημένες σε χώρα της ΕΕ-, και που έχουν συσταθεί και λειτουργούν νόμιμα στην Ελλάδα,  όπως το προσφεύγον, για τα εισοδήματα που αποκτούν στην Ελλάδα υπόκεινται σε φορολόγηση με βάση τις διατάξεις που ισχύουν για τη φορολόγηση των εισοδημάτων των ημεδαπών δικηγορικών εταιρειών.  Επίσης, τα εν λόγω παραρτήματα, όπως και το προσφεύγον, αποκτούν νομική προσωπικότητα και  δεν υπέχουν την υποχρέωση να αποδώσουν φόρο μερισμάτων, κατά το άρθρο 54 του Κ.Φ.Ε. Δεκτή η προσφυγή.

^6-3-19 ΜΠρΑθ 2264/18 : Απόλυση - Εκδικητικοί λόγοι - Ακυτότητα. Περίπτωση καταγγελίας συμβάσεως εργασίας  συντάκτριας ραδιοφωνικού σταθμού 12ετούς υπηρεσίας, χωρίς να έχει ανακύψει πρόβλημα στην αποδόσή της, αλλά λόγω της ενεργής συμμετοχής της σε συνάντηση της εναγόμενης εταιρίας, όπου ανακοινώθηκε στους εργαζόμενους από το νόμιμο εκπρόσωπο της τελευταίας, η απόφαση περί μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η ένδικη απόλυση της ενάγουσας, ήταν άκυρη ως καταχρηστική, για το λόγο ότι, όπως αποδείχθηκε, απολύθηκε από λόγους εκδίκησης και εμπάθειας στο πρόσωπο της και προφανώς ενάντια στην καλή πίστη. Από κανένα, άλλωστε, αποδεικτικό στοιχείο της δικογραφίας δεν αποδείχτηκε η επικαλούμενη εκ μέρους της εναγομένης κακή οικονομική κατάσταση ή πορεία της, προκειμένου να συσχετιστεί η καταγγελία της ενάγουσας για οικονομικοτεχνικούς λόγους.  Η κρινόμενη αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ' ουσίαν βάσιμη.

^1-3-19 ΠΠρΑθ 41/19 : Ασφαλιστικά μέτρα. To πολυμελές δικαστήριο, στο οποίο εκκρεμεί η κύρια υπόθεση, δικάζει επί αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων μόνο κατά τη συζήτηση της κύριας υπόθεσης, μη επιτρεπομένης της δημιουργίας αυτοτελούς στάσεως δίκης για την συζήτηση της εν λόγω αίτησης ασφαλιστικών μέτρων - Απορρίπτει την αίτηση ως απαράδεκτη.

^22-2-19 ΜΕφΘεσ 371/19 : Εμπορική μίσθωση - Πρόσθετες συμφωνίες - Διαφημιστικές πινακίδες. Διαφορά από σύμβαση εμπορικής μίσθωσης με πρόσθετη συμφωνία περί δικαιώματος του μισθωτή να αναρτήσει διαφημιστικές πινακίδες στο μίσθιο, με σκοπό την προσελκυση και αύξηση της πελατείας της επιχειρήσεως του - Προσδιορισμός του ύψους του ανταλλάγματος ''αέρα'' -  Μη τήρηση των ως άνω υποχρεώσεων από τον εκμισθωτή, καθότι παρά τις διαβεβαιώσεις του τελευταίου, προέκυψαν αντιδράσεις από τους ενοίκους της οικοδομής προς αφαίρεση των διαφημιστικών πινακίδων και το Δήμο, ενώ εκδόθηκαν σχετικές δικαστικές αποφάσεις  - Πλήρωση διαλυτικής αίρεσης - Ανατροπή εκ του νόμου των αποτελεσμάτων της δικαιοπραξίας της πώλησης του «αέρα» (όχι όμως της μίσθωσης). Ύπαρξη κι έκταση δεδικασμένου. Δεκτή  η έφεση.

^15-2-19 ΣτΕ (Ε') 2688/18 : Ιδιοκτησία - Εκκλησία. Περιορισμοί ιδιοκτησίας - Αποζημίωση. Προστασία φυσικού περιβάλλοντος. Το θέμα της αποζημίωσης του ιδιοκτήτη ακινήτου, επί του οποίου επιβάλλονται μέτρα περιοριστικά της ιδιοκτησίας με σκοπό την προστασία των στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος - Άρθρο 22 παρ. 1 του ν. 1650/1986, χωρίς να εξαρτάται η εφαρμογή του από την έκδοση ΠΔ. Εάν τα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος έχουν ως αποτέλεσμα την ουσιώδη στέρηση της χρήσεως της ιδιοκτησίας κατά τον προορισμό της, είτε η ιδιοκτησία αυτή ευρίσκεται σε περιοχή προστασίας της φύσεως είτε σε ζώνη προστασίας της, η αποζημίωση του ιδιοκτήτη δεν ανήκει απλώς στη διακριτική ευχέρεια της Διοικήσεως, αλλά γεννάται αξίωσή του προς αποζημίωση.  Το δικαίωμα αυτό του ιδιοκτήτη ασκείται με την υποβολή αιτήσεως προς τη Διοίκηση - Στοιχεία αιτήσεως. Κατά την κρατήσασα στο Τμήμα γνώμη, η Διοίκηση είχε, εν προκειμένω, υποχρέωση να επιληφθεί και να εξετάσει την αίτηση ως προς τη συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων του άρθρου 22 παρ. 1 του ν. 1650/1996 στην επίδικη περίπτωση και περαιτέρω, εάν αποδέχεται τον αιτούμενο τρόπο αποζημιώσεως.  Η προσβαλλόμενη δε, σιωπηρή άρνηση των Υπουργών να αποφανθούν επί των αιτημάτων συνιστά παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση, και θα έπρεπε, ως εκ τούτου, να ακυρωθεί, η δε υπόθεση να αναπεμφθεί στη Διοίκηση προς νόμιμη κρίση. Αντίθετη μειοψηφία. Αναβάλλει την εκδίκαση της αιτήσεως, ενόψει του γεγονότος ότι μετά τη συζήτηση της υποθέσεως στο ακροατήριο δημοσιεύθηκαν οι αποφάσεις 477 και 478/2018 του Α΄ Τμήματος με τις οποίες το Τμήμα αυτό, έκρινε, αντιθέτως.

^15-2-19 ΜΕφΘρ 250/18 : Περίπτωση αδικοπρακτικής ευθύνης υποθηκοφύλακα για εγγραφή άκυρης προσημείωσης υποθήκης - Υπόχρεωση αποζημίωσης - άρθρα 1344 και 914 ΑΚ. Η επικαλούμενη, εν προκειμένω, αποθετική ζημία, που αντιστοιχεί στη μείωση του τιμήματος πωλήσεως του ακινήτου, λόγω του ότι το ακίνητο εμφανιζόταν βεβαρυμένο στα βιβλία υποθηκών,  και αληθής υποτιθέμενη, δεν συνδέεται αιτιωδώς με τη συμπεριφορά της εναγόμενης υποθηκοφύλακα. Επιδίκαση εύλογης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.

^8-2-19 ΜονΠρΑθ 928/18 : Αναγκαστική εκτέλεση - Επιταγή προς πληρωμή - Ανακοπή - Αναστολή. Ν. 4335/15. Διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδεται σε βάρος της αιτούσας δυνάμει της από 4/10/2017 επιταγής προς εκτέλεση για οφειλές της από σύμβαση στεγαστικού δανείου που είχε συνάψει με την καθής τράπεζα. Η ανακοπή επί της οποίας ζητείται η κρινόμενη αναστολή εκτέλεσης είναι ανακοπή του άρθου 933 ΚΠολΔ. Επί άσκησης, όμως, ανακοπής, κατά το άρθ. 933 ΚΠολΔ, σε περίπτωση χρηματικής απαίτησης, δεν προβλέπεται η δυνατότητα χορήγησης αναστολής  μετά την κατάργηση, με το Ν. 4335/2015, του άρθρου 938 ΚΠολΔ, το οποίο δεν μπορεί να εφαρμοστεί εν προκειμένω, αφού προσβάλλεται επιταγή προς πληρωμή επιδοθείσα μετά την 1.1.2016. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, χωρεί εφαρμογής το άρθο 731 ΚΠολΔ, περί προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης. Για την εφαρμογή του άρθρου 731 ΚΠολΔ, αφενός, θα πρέπει ο οφειλέτης να επικαλεσθεί και να αποδείξει πρακτικά αδήριτη ανάγκη, αφετέρου, την ύπαρξη ασφαλιστέου δικαιώματος, και τέτοιο δεν είναι η εκκρεμότητα της κύριας δίκης, η οποία ανοίχθηκε με την άσκηση της ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ.  Η αναφορά της αιτούσας στην ανακοπή, ότι διατηρεί κατά της καθ’ ης, ανταπαίτηση, την οποία πρότεινε σε συμψηφισμό συνιστά την ύπαρξη, τέτοιου, ασφαλιστέου δικαιώματος.  Στην περίπτωση αυτή προϋποτίθεται η ύπαρξη βάσιμου λόγου ανακοπής, κατά της επισπευδόμενης εκτέλεσης. Εν προκειμένω, πιθανολογείται ότι θα ευδοκιμήσει ο λόγος, περί συμψηφισμού, όπως και ότι η συνέχιση της εκτέλεσης θα προκαλέσει στην αιτούσα ανεπανόρθωτη βλάβη. Δεκτή η αίτηση αναστολής.

^1-2-19  ΣτΕ (Β') 89/19 : Πρότυπη δίκη - Ελεύθεροι επαγγελματίες - Τέλος επιτηδεύματος.  Άσκηση προσφυγής από Δικηγόρο προς ακύρωση της σιωπηρής απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής του κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και κατά το μέρος που με αυτήν επεβλήθη σε βάρος του τέλος επιτηδεύματος. Επίλυση του γενικότερου ενδιαφέροντος ζητήματος, που αφορά στην ερμηνεία του δευτέρου εδαφίου της παρ. 3 του άρθρου 31 του Ν. 3986/11. Ελεύθεροι επαγγελματίες, οι οποίοι είχαν μεν προβεί, κατά το παρελθόν, σε έναρξη εργασιών, πλην, όμως, σε επάγγελμα διαφορετικό του ενεστώτος επαγγέλματός τους, εν συνεχεία, όμως, διέκοψαν την επαγγελματική τους δραστηριότητα, εξαιρούνται επί πενταετία από την υποχρέωση καταβολής τέλους επιτηδεύματος για την άσκηση του νέου επαγγέλματός τους, ανεξαρτήτως του αν η αρχική έναρξη εργασιών είχε λάβει χώρα σε χρόνο προγενέστερο της πενταετίας από τη γένεση της σχετικής φορολογικής υποχρέωσης και ανεξαρτήτως του αν ο υπόχρεος είχε συμπληρώσει πέντε έτη ασκήσεως της αρχικής επαγγελματικής του δραστηριότητας. Δεν αρκεί, κατά συνέπεια, για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος μόνη η πάροδος πενταετίας από την έναρξη εργασιών σε άλλο επάγγελμα, όπως εσφαλμένα υποστηρίζει η διοίκηση. Δέχεται την προσφυγή.

^29-1-19 ΕιρΚορ 130/18 : Προϋποθέσεις υπαγωγής στο Ν. 3869/2010.  Έννοια εμπόρου και μικρεμπόρου. Ένταξη και των χρεών προς το Δημόσιο και τους ΟΚΑ στο ρυθμιστικό πεδίο του νόμου, με το Ν. 4336/15, ο οποίος καταλαμβάνει τις αιτήσεις που έχουν κατατεθεί μετά την έναρξη της ισχύος του. Με την ΚΥΑ 8986/15, γίνεται λόγος για υποβολή «αίτησης συμπλήρωσης οφειλών». Μια τέτοια αίτηση, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ως συμπληρωματική της πρώτης. Η διατύπωση όμως, της παρ. 3 του αρθ. 2 των μεταβατικών διατάξεων του Ν.4336/15, με τη χρήση του όρου «επανυποβολή» της αίτησης και αυτή της ΚΥΑ 8986/15 με τη χρήση του όρου «αίτησης συμπλήρωσης οφειλών» είναι εντελώς διαφορετικές. Άλλο επανυποβολή της αίτησης και άλλο συμπληρωματική αίτηση. Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για νέα αίτηση, στην οποία εμπεριέχεται σαφής παραίτηση από την εκκρεμή, ενώ στη δεύτερη πρόκειται για απλή συμπλήρωση της ήδη εκκρεμούς αίτησης με νέα χρέη. Συνεπώς, η ΚΥΑ 8986/15 εκδόθηκε καθ’ υπέρβαση των ορίων της εξουσιοδοτικής διάταξης και ως αντισυνταγματική είναι ανίσχυρη. Περαιτέρω, επειδή δεν είναι νοητό στην ίδια απόφαση να εφαρμοστούν δύο διαφορετικά δίκαια, το δίκαιο που θα εφαρμοστεί, είναι αυτό που διέπει την παλιά αίτηση, με το οποίο θα εκδικαστεί και η νέα, η οποία είναι συμπληρωματική της αρχικής. Εκ των ανωτέρω λοιπόν, συνάγεται ότι εν προκειμένω η συμπληρωματική αίτηση με την οποία φέρονται προς ρύθμιση χρέη προς το Δημόσιο και προς τον ΟΑΕΕ, πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμη. Καθορισμός μηνιαιών καταβολών και ορισμός νέας δικασίμου προκειμένου να επανεξεταστεί η οικονομική  κατάσταση των αιτούντων, να ελεγχθεί η τυχόν μεταβολή της περιουσιακής κατάστασης και των εισοδημάτων εκάστου εκ των αιτούντων και να επαναπροσδιοριστούν οι μηνιαίες καταβολές. Ορισμός μηνιαίων καταβολών για τη διάσωση δυνητικής κύριας κατοικίας.

^29-1-19 ΔΕφΘεσ (Ακυρ.) 57/18 : Περίπτωση διαγωνισμού Νοσοκομείου για την προμήθεια υγρού οξυγόνου - Όροι της διακήρυξης - Όρος επί ποινή αποκλεισμού, σύμφωνα με τον οποίο για την προμήθεια υγρού οξυγόνου, οι προμηθευτές θα έπρεπε να διαθέτουν και να  καταθέσουν εκτός άλλων άδεια κυκλοφορίας του ΕΟΦ. Αμφισβήτηση του ως άνω όρου από την αιτούσα και άσκηση προσφυγής στην ΑΕΠΠ που έγινε δεκτή και ακυρώθηκε ο σχετικός όρος. Επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού και αφαίρεση του ακυρωθέντος όρου. Αίτηση αναστολής απόφασης της ΑΕΠΠ. Αρχή αυτοτέλειας των διαγωνισμών.  Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 367 παρ.3 και 4 του Ν.4412/16,  οι αναθέτουσες αρχές υποχρεούνται να συμμορφώνονται με τις αποφάσεις της ΑΕΠΠ, οι οποίες υπόκεινται αποκλειστικά στα ένδικα βοηθήματα της αιτήσεως αναστολής και της αιτήσεως ακυρώσεως, καθόσον  η υποχρέωση συμμόρφωσης της αναθέτουσας αρχής στην απόφαση της ΑΕΠΠ που ακύρωσε όρο της αρχικής διακήρυξης επιβάλλει καταρχήν την ακύρωση/ανάκληση της διακήρυξης και τη ματαίωση του διαγωνισμού και ακολούθως, εφόσον αποφασίζεται η επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού, τη δημοσίευση διακήρυξης που δεν περιέχει τον ακυρωθέντα όρο, δεν φθάνει, όμως, μέχρι του σημείου να κάμψει την αρχή της αυτοτέλειας των διαγωνισμών, στερώντας στον πρωτοεμφανιζόμενο οικονομικό φορέα που εκδηλώνει ενδιαφέρον συμμετοχής στο νέο διαγωνισμό το δικαίωμα να αμφισβητήσει τον όρο που έχει τεθεί σε συμμόρφωση προς την απόφαση της ΑΕΠΠ και απαγορεύοντας την τελευταία να τον εξετάσει στα πλαίσια προδικαστικής προσφυγής που ασκήθηκε ενώπιόν της. Απορρίπτει  την αίτηση.

^29-1-19 Γν. ΝΣΚ 201/18 : Ζητήματα για τη μερική καταχώριση (μεταγραφή) των στοιχείων εκείνων ληξιαρχικής πράξης γέννησης επιχώριας αλλοδαπής αρχής, τα οποία συμφωνούν με το ημεδαπό δίκαιο, κατά παράλειψη εκείνων που αντίκεινται στην ελληνική έννομη τάξη. Κατά πλειοψηφία γνωμοδοτεί ότι, η πράξη που συντάχθηκε κατά την παρ. 2 του άρθρου 42 του ν. 344/1976 για τη δηλωθείσα γέννηση νεογνού από ελληνίδα υπήκοο, είναι, ως προς την ελληνική έννομη τάξη, εσφαλμένη κατά το μέρος που εγγράφει ως γονέα του νεογνού ομόφυλη αλλοδαπή υπήκοο, με την οποία η ελληνίδα μητέρα του νεογνού είχε συνάψει έγκυρο γάμο κατά το δίκαιο του κράτους της επιχώριας αρχής και ως επώνυμο του νεογνού το συνδυασμό του επώνυμου της ελληνίδας μητέρας του και της αλλοδαπής. Το Τμήμα του Ειδικού Ληξιαρχείου οφείλει να καταχωρίσει την πράξη, εφόσον πληροί τα τυπικά στοιχεία συντάξεως της και, στα πλαίσια της αρμοδιότητας του για διόρθωση των εσφαλμένων ληξιαρχικών πράξεων, οφείλει να γνωστοποιήσει στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών τις εσφαλμένες εγγραφές, ώστε να κινηθεί από την Εισαγγελία Πρωτοδικών η κατά νόμο προβλεπόμενη διαδικασία εκδόσεως τελεσιδίκου δικαστικής αποφάσεως κατά το άρθρο 782 ΚΠολΔ για τη διόρθωση της πράξεως.

^18-1-19 ΣτΕ (ΟΛ) 2018/18 : ΕΣΡ - Τηλεοπτικός σταθμός -  Διακοπή λειτουργίας. Απόφαση ΕΣΡ με την οποία διεκόπη η λειτουργία τηλεοπτικού σταθμού - Άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως. Έλεγχος νομιμότητας της προσβαλλόμενης πράξης. Κρίση ότι ο τερματισμός της λειτουργίας του τηλεοπτικού σταθμού της αιτούσης διατάχθηκε κατά δεσμία αρμοδιότητα, η οποία δεν καταλείπει περιθώριο εκτιμήσεως στο ΕΣΡ και με υποστατή πράξη, η οποία βάλλεται αβασίμως ως προς την εσωτερική της νομιμότητα και δεν αμφισβητείται η πραγματική της βάση, δεν αμφισβητείται δηλαδή,  α) ότι πρόκειται για τηλεοπτικό σταθμό, για τον οποίο είχε δηλωθεί ήδη από το 2007, ότι εκπέμπει πρόγραμμα ενημερωτικού χαρακτήρα γενικού περιεχομένου, β) ότι, αν και ο ανωτέρω σταθμός διέκοψε την μετάδοση ειδήσεων και ενημερωτικών προγραμμάτων από τον Σεπτέμβριο 2016, η αιτούσα εταιρεία, ως πάροχος περιεχομένου, δεν υπέβαλε δήλωση περί αλλαγής της φυσιογνωμίας του προγράμματός του σε μη ενημερωτικό, και γ) ότι η αιτούσα δεν έλαβε μέρος στην δημοπρασία για την χορήγηση επτά αδειών παρόχων περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης εθνικής εμβέλειας ενημερωτικού προγράμματος γενικού περιεχομένου. Απορρίπτει την αίτηση ακυρώσεως.

^18-1-19 ΜΠρΘεσ 17629/18 : Υπάλληλοι Δήμου - Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας. Παρατάσεις συμβάσεων εργασίας υπαλλήλων σε Δήμο που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Οδηγία 1999/70/ΕΚ -  Άρθρο 8 παρ.3 του Ν.2112/20 - ΠΔ 164/04 - Με το άρθρο 11 του Π.Δ 164/04 ορίζεται ότι υπό προϋποθέσεις που ορίζει και συντρέχουν αθροιστικά,  οι διαδοχικές συμβάσεις εργασίας, οι οποίες έχουν συναφθεί πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος και είναι ενεργές έως την έναρξη ισχύος αυτού, συνιστούν εφεξής σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου. Tο Δικαστήριο κρίνει ότι οι ενάγοντες συνδέονταν με τον εναγόμενο  Δήμο με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, με όλες τις περαιτέρω συνέπειες του στοιχείου της εξάρτησης (μισθολογικές, ασφαλιστικές κλπ.) και όχι δυνάμει συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, οι οποίες καταρτίσθηκαν με πρόθεση καταστρατήγησης της διάταξης του άρθρου 8 παρ. 3 Ν. 2112/1920, που επιτελεί τους σκοπούς της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ. Συνεπώς, οι αρχικές συμβάσεις των εναγόντων και οι ανανεώσεις αυτών, δεν δύνανται να εξαιρεθούν από την Οδηγία 1999/70/ΕΚ. Δεκτή η  αγωγή ως κατ' ουσία βάσιμη.

^17-1-19  ΜΠρΑθ 2039/18 : Εθνική τράπεζα - Παροχή ΛΕΠΕΤΕ. Διακοπή χρηματοδοτήσεως από την Εθνική Τράπεζα του Ειδικού Λογαριασμού Επικούρησης του Προσωπικού της και περαιτέρω διακοπή της παροχής στους συνταξιούχους της τράπεζας αυτής. Αίτημα και βάση της αγωγής των πρώην υπαλλήλων και νυν συνταξιούχων της Εθνικής Τράπεζας να τους καταβληθεί η μηνιαία μετεργασιακή παροχή που ελάμβαναν έως το Νοέμβριο του 2017, οπότε και η εναγόμενη τράπεζα διέκοψε αιφνιδίως και μονομερώς τη χρηματοδότηση του ΛΕΠΕΤΕ και συνακόλουθα την καταβολή της επίμαχης παροχής στους συνταξιούχους. Διάκριση των φορέων κοινωνικής ασφάλισης σε νομοθετικούς και συμβατικούς. Ο ΛΕΠΕΤΕ δεν είναι φορέας κύριας κοινωνικής ασφάλισης, συνιστά φορέα υποχρεωτικής επικουρικής ασφάλισης που συστάθηκε με ιδιωτική πρωτοβουλία και ανέκαθεν λειτούργησε καθ' υποκατάσταση του δημόσιου φορέα ΝΠΔΔ ΙΚΑ-ΤΕΑΜ. Κρίση ότι αποφάσεις και ενέργειες των μελών της διαχειριστικής επιτροπής του ΛΕΠΕΤΕ, έστω και ζημιογόνες, παράνομες ή και υπαίτιες, δεν μπορούν να αποδοθούν στην εναγομένη και να ιδρύσουν αντίστοιχη (ενδοσυμβατική ή αδικοπρακτική) ευθύνη της. Επίσης, οι παροχές εκ του ΛΕΠΕΤΕ, δεν είναι εγγυημένες και το εν λόγω πρόγραμμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καθορισμένων παροχών, με περαιτέρω συνέπεια ο κίνδυνος (επενδυτικός και αναλογιστικός) να επιρρίπτεται στους εργαζομένους. Περαιτέρω, κρίθηκε, ότι εφόσον η απευθείας καταβολή των επίδικων μηνιαίων παροχών στους ενάγοντες δεν συνιστούσε περιεχόμενο οποιασδήποτε μεταξύ τους σύμβασης, ούτε συμφωνηθέντα τρόπο εκπλήρωσης των επίδικων παροχών, οι ίδιοι δεν νομιμοποιούνται ενεργητικώς στην προκείμενη δίκη, ως προς τα κύρια αιτήματά τους, κατά το μέρος που αυτά ερείδονται στη βάση της επικαλούμενης ενδοσυμβατικής υποχρέωσης της εναγομένης. Αναφορικά δε με τα αιτήματα περί αδικοπρακτικής ευθύνης της εναγομένης και αποκατάσταση της ζημίας νομιμοποιούνται ενεργητικά, πλην όμως τα αιτήματα τους που αφορούν στην αποκατάσταση της μελλοντικής στο διηνεκές τους ζημίας απορρίπτονται ως απαράδεκτα. Δεν τίθεται ζήτημα παράβασης υποχρέωσης πρόνοιας από την εργοδότρια τράπεζα. Δεν θεμελιώνεται αξίωση για καταβολή χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, ούτε λόγω προσβολής προσωπικότητας. Τέλος, δεν προκύπτει καταχρηστικότητα της άρνησής της (της εναγομένης) να εξακολουθήσει να χρηματοδοτεί τον εν λόγω λογαριασμό, αφού αποδείχθηκε ότι η εναγόμενη δεν ανέλαβε ούτε με καταστατικές, ούτε με άλλες διατάξεις την ευθύνη κάλυψης των ελλειμμάτων του ΛΕΠΕΤΕ. Απορρίπτει  την αγωγή. [ Δες και την υπ' αρ.1875/18 ΜΠρΑθ ] 

^14-1-19  ΕιρΘεσ 137/18  :  Περικοπή επιδομάτων εορτών και αδείας για τους  μισθωτούς υπαλλήλους των Δήμων. Κατ' αρχάς δεν είναι επιτρεπτή, η θέσπιση νομοθετικών μέτρων, τα οποία, ανεξαρτήτως του επιδιωκόμενου με αυτά σκοπού δημοσίου συμφέροντος, συνεπάγονται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης και δραματική συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος (άρθρο 106 του Σ.). Ο νομοθέτης δύναται καταρχήν να επιβάλει στους πολίτες, προς εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, επιβαρύνσεις για την αντιμετώπιση ορισμένης επείγουσας ανάγκης ή κατάστασης κρίσης, υπό προϋποθέσεις. Έτσι,  η επιβολή μέτρων προς εξυπηρέτηση δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας δεν δικαιολογεί εν λευκώ και εκ προοιμίου οποιοδήποτε μέτρο με οποιοδήποτε κόστος. Κατάργηση των επιδομάτων εορτών και αδείας,  για λειτουργούς, υπαλλήλους και μισθωτούς του Δημοσίου από 1-1-2013, ενώ είχαν ήδη υποστεί μειώσεις στις αποδοχές τους. Ο νομοθέτης όφειλε προηγουμένως να εξετάσει με τρόπο επιστημονικό και δικαστικά ελέγξιμο, αν οι επιπτώσεις από τα ήδη ληφθέντα μέτρα, οδηγούν σε επιτρεπτή μείωση του επιπέδου ζωής των μισθωτών. Κρίση ότι η περικοπή των δώρων και του επιδόματος αδείας, η οποία έχει νομοθετηθεί σε συνέχεια  νόμων με τους οποίους περικόπηκαν οι αποδοχές των μισθωτών, επιβαρύνει σωρευτικά την ίδια ομάδα πολιτών (μισθωτών) και ως εκ τούτου η επιβάρυνση είναι εξώφθαλμα δυσανάλογη ιδίως για όσους υπηρετούν στο δημόσιο, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να έχουν υποστεί σοβαρές οικονομικές απώλειες. Αντίθεση στο άρθρο 4 παρ.5 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος, καθώς και στο άρθρο 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Χρόνος παραγραφής και επί των ΟΤΑ κατά τις διατάξεις του δημόσιου λογιστικού - Δεν αντίκειται στο Σύνταγμα και στην ΕΣΔΑ. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.

^14-1-19  ΜονΠρΑθ 1702/18 :  Εταιρίες Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ) - Συμβάσεις ορισμένου χρόνου - Περίπτωση εργαζομένου, ο οποίος δεν συμπλήρωσε την απαιτούμενη διάρκεια από τον οριζόμενο στο Ν.4052/12 χρόνο εργασίας στον έμμεσο εργοδότη,ώστε να επέλθει ως συνέπεια η αυτοδίκαιη μετατροπή της δανειστικής σύμβασης εργασίας (ορισμένου χρόνου) σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου μεταξύ του μισθωτού και του έμμεσου εργοδότη. Απορριπτέα ως νόμω αβάσιμη κρίνεται η αγωγή για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν βρίσκει έρεισμα στη διάταξη του άρθρου 3 του ΠΔ 180/04, το οποίο έχει εφαρμογή επί των διαδοχικών συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου του ιδιωτικού μεν τομέα, αλλά δεν έχει εφαρμογή επί των απασχολουμένων μέσω ΕΠΑ. Περαιτέρω, απορριπτέα ως μη νόμιμη κρίνεται η αγωγή και ως προς την επικουρική της βάση, περί εφαρμογής των διατάξεων του αδικαιολογήτου πλουτισμού, καθώς στην αγωγή ελλείπει  η προϋπόθεση να υφίσταται σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, προκειμένου να εξετάσει το Δικαστήριο, σε περίπτωση ακυρότητας αυτής, τις αξιώσεις του ενάγοντος υπό το πρίσμα του αδικαιολογήτου πλουτισμού. Απορρίπτει την αγωγή στο σύνολό της.

^14-1-19  ΓνΝΣΚ 124/18 : Ερωτάται εάν η χορήγηση στις μητέρες που είναι ασφαλισμένες του ΙΚΑ- ΕΤΑΜ και εργάζονται με σχέση εργασίας ορισμένου ή αορίστου χρόνου σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις,  της θεσμοθετηθείσας με τις διατάξεις του άρθρου 142 του ν. 3655/2008 ειδικής άδειας προστασίας της μητρότητας, η οποία είναι διαρκείας έξι μηνών, παρατείνει τη χορήγηση της ειδικής άδειας θηλασμού και φροντίδας παιδιού (η οποία είναι διάρκειας τριάντα μηνών) για ίσο χρονικό διάστημα ή αντίθετα, εάν οι έξι μήνες συνυπολογίζονται στο διάστημα των τριάντα μηνών. /---/ Κατά την ομόφωνη γνώμη των μελών του ΣΤ' Τμήματος του ΝΣΚ, στο ερώτημα αρμόζει η απάντηση ότι η χορήγηση της θεσμοθετηθείσας με τις διατάξεις του άρθρου 142 του ν. 3655/2008 ειδικής άδειας προστασίας της μητρότητας, η οποία είναι διαρκείας έξι μηνών, δεν επηρεάζει τη διάρκεια της ειδικής άδειας θηλασμού και φροντίδας παιδιού και χορηγείται, στην μεν περίπτωση συμφωνίας περί παροχής ισόχρονης με το μειωμένο ωράριο άδειας, αμέσως μετά από αυτήν, στην δε περίπτωση μη λήψης ισόχρονης προς το μειωμένο ωράριο άδειας, μετά την ειδική άδεια μητρότητας (τοκετού και λοχείας), στη συνέχεια δε, ακολουθεί η ειδική άδεια θηλασμού και φροντίδας παιδιού (μειωμένο ωράριο) διάρκειας τριάντα μηνών ή όπως αλλιώς η άδεια αυτή έχει συμφωνηθεί εναλλακτικά μεταξύ εργαζόμενης(ου) και εργοδότη.

^7-1-19 ΜΠρΛαμ 90/18 : Διαταγή πληρωμής - Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής μετά το Ν. 4335/2015. Σώρευση της ανακοπής του άρθρου 632 ΚΠολΔ και της ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ - Προϋποθεσεις.Εκκρεμοδικία δεν δημιουργεί, ούτε η έκδοση αλλά, ούτε και η επίδοση της διαταγής πληρωμής. Η εκκρεμοδικία αυτή δημιουργείται μόνο με την άσκηση ανακοπής κατά της διαταγής πληρωμής, γιατί από τότε αρχίζει η για την απαίτηση διαγνωστική δίκη. Αποδεικτική διαδικασία - Δυνατότητα απόδειξης της απαίτησης -  Αποδεικτική δύναμη ιδιωτικών εγγράφων -  Επικυρωμένα φωτοαντίγραφα. Ακύρωση διαταγής πληρωμής.

^7-1-19  ΕιρΘεσ 2639/18 : Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα. Αίτηση για υπαγωγή στο Ν. 3869/2010. Το αίτημα να επικυρωθεί το σχέδιο διευθετήσεως είναι μη νόμιμο, αφού η επικύρωση του σχεδίου αυτού από τους διαδίκους δεν αποτελεί αντικείμενο της αιτήσεως του άρθρου 4 παρ. 1 του Ν. 3869/10 . Το αίτημα δε της αιτούσας να αναγνωρισθεί ότι, με την τήρηση και την προσήκουσα εκτέλεση της δικαστικής ρυθμίσεως των χρεών της, αυτή απαλλάσσεται από το υπόλοιπο αυτών, ασκείται πρόωρα και χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις, για το λόγο, δε, αυτό θα πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτο. Προκύπτει σαφής μείωση των εισοδημάτων της αιτούσας σε σχέση με το παρελθόν, που ανέρχονται πλέον στο μισό, μετά τη συνταξιοδότησή της. Περίπτωση μόνιμης αδυναμίας και έλλειψης δόλου. Ρύθμιση των οφειλών της αιτούσας με μηνιαίες καταβολής επί τριετία. Αίτημα εξαίρεσης κύριας κατοικίας - Σημασία πλέον για το τι θα καταβάλλει ο οφειλέτης για τη διάσωση της κύριας κατοικίας του, έχει η εμπορική αξία αυτής μειωμένη κατά τα έξοδα της εκτέλεσης. Εν προκειμένω,  εξαίρεση της κύριας κατοικίας της αιτούσας με ορισμό μηνιαίων καταβολών που θα ξεκινήσουν μετά την περίοδο χάριτος, ώστε να μην συμπέσουν οι δύο ρυθμίσεις.

^7-1-2019 ΕιρΑμαρ 172/18 : Προσωπικά δεδομενα - Τηλεφωνικές επικοινωνίες. Περίπτωση κλήσεων και χρήσης προσωπικών δεδομένων, με σκοπό την εμπορική προώθηση υπηρεσιών.  Εν προκειμένω, ο ενάγων είχε δηλώσει ότι δεν επιθυμεί να γίνεται χρήση του τηλεφωνικού του αριθμού για λόγους εμπορικής προώθησης. Επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης  για την παράνομη επεξεργασία του τηλεφωνικού αριθμού του ενάγοντος. Η κρίση του δικαστηρίου ουσίας, όσον αφορά το ύψος της επιδικαστέας χρηματικής ικανοποίησης αποφασίζεται με βάση τους ισχυρισμούς και τα αποδεικτικά στοιχεία που θέτουν στη διάθεσή του οι διάδικοι. Επιβάλλεται, όμως, σε κάθε περίπτωση να τηρείται, κατά τον καθορισμό του επιδικαζόμενου ποσού, η αρχή της αναλογικότητας. Κρίνει εν προκειμένω, ότι η καταβλητέα εύλογη χρηματική ικανοποίηση πρέπει να ορισθεί στο ποσό των 3.000,00 ευρώ. Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

^21-12-18  ΣτΕ (Ε') 2234/18 :  Αίτηση ακυρώσεως Δήμου με την οποία ζητείται η ακύρωση  ΚΥΑ εγκρίσεως περιβαλλοντικών όρων για την κατασκευή και λειτουργία έργου της ΔΕΗ που εμπίπτει στην εδαφική περιφέρεια του αιτούντος Δήμου. Για τη νομιμότητα μίας κοινής υπουργικής αποφάσεως, πρέπει, ανεξάρτητα από το χρόνο κάθε επιμέρους υπογραφής της πράξεως αυτής από τον κατά περίπτωση συναρμόδιο υπουργό,  κατά το χρόνο της τελικής εκδόσεώς της οι υπογράψαντες υπουργοί να παραμένουν αρμόδιοι και να μην έχουν, πάντως, αντικατασταθεί. Εν προκειμένω, η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε σε χρόνο κατά τον οποίο η Υπουργός Περιβάλλοντος  που ήταν αρμόδια κατά τη διαδικασία παραγωγής της εν λόγω πράξης (σχεδίου τότε), τελικώς κατά την υπογραφή της είχε απωλέσει τη σχετική αρμοδιότητα, καθώς είχε διοριστεί άλλος Υπουργός στη θέση της. Δεκτή η αίτηση ακυρώσεως.

^21-12-18 ΕφΘεσ 2536/18 : Αγωγή περί κλήρου - Αξίωση αναγνώρισης της ενάγουσας ως εκ διαθήκης κληρονόμου σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου του συνόλου της κληρονομιαίας ακίνητης περιουσίας. Η αγωγή περί κλήρου μπορεί να ασκηθεί και  από τον καταπιστευματοδόχο, ο οποίος μετά την επαγωγή του καταπιστεύματος, επέχει θέση κληρονόμου, και προστατεύεται με τα ίδια μέσα που προστατεύεται και ο αρχικός κληρονόμος. Παραγραφή - Ο χρόνος παραγραφής της περί κλήρου αξίωσης της ενάγουσας δεν συμπληρώνεται μετά την παρέλευση εικοσαετίας, αλλά συμπληρώνεται,  έξι μήνες μετά την παρέλευση της σιωπηρής αποδοχής κληρονομιάς. Η κρινόμενη περί κλήρου αγωγή δεν έχει παραγραφεί, και δεν μπορεί να αντιταχθεί έναντι της ενάγουσας η κτηθείσα με τα προσόντα της τακτικής, άλλως της έκτακτης χρησικτησίας κυριότητα της νομέως των επίδικων κληρονομιαίων ακινήτων.  Απορρίπτει την έφεση.

^21-12-18 ΕφΘεσ 2675/18 :  Αναγγελία απαιτήσεων ΕΠΕ κατα της υπό πτώχευση ΑΕ, που γεννήθηκαν από μισθωτική σχέση μεταξύ τους. Κρίση ότι η ανακοπή ήταν νόμω και ουσία βάσιμη, λαμβανομένου υπόψη ότι δεν έχει αρχίσει ακόμη η τελευταία διανομή του προϊόντος της εκκαθάρισης της πτωχευτικής περιουσίας, συνεπώς πρέπει ν’ αναγνωρισθεί ότι η ανακόπτουσα ΕΠΕ είναι πτωχευτική πιστώτρια στην πτώχευση της ΑΕ, για απαίτηση της κατά της πτωχής, απορρέουσα από την ενδοσυμβατική ευθύνη της πτωχής. Δεκτή η έφεση.

^21-12-18  ΠΠρΘεσ 8769/18 : Αγωγή με αίτημα τη λύση ΕΠΕ - Έννοια σπουδαίου λόγου - Οι επικαλούμενοι από την ενάγουσα για τη λύση της εταιρίας σπουδαίοι λόγοι αφορούν μεν σε γεγονότα αναφερόμενα στην υπαίτια εκ μέρους του διαχειριστή της παραβίαση των διαχειριστικών του καθηκόντων, τα οποία δεν συνιστούν κατ' αρχάς σπουδαίο λόγο που να δικαιολογεί τη λύση της εταιρίας, πλην όμως  η υπαίτια συμπεριφορά του διαχειριστή της εταιρίας έχει, κατά τους ισχυρισμούς της ενάγουσας, επιφέρει έντονες διαταραχές μεταξύ των εταίρων και συνακόλουθα έχει καταστήσει αδύνατη τη συνέχιση της λειτουργίας των οργάνων της. Αξίωση αποκατάστασης ζημίας εταίρου από αδικοπρακτική συμπεριφορά διαχειριστή - Προϋποθέσεις. Διατάσσει εν προκειμένω, τη λύση της ΕΠΕ, αλλά απορρίπτει τη σωρευόμενη αγωγή κατά του δεύτερου εναγόμενου για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.

^17-12-18  ΣτΕ (Β') 1357/18 : ΕΝΦΙΑ - Ακίνητα - Φορολογητέα αξία. Με τις διατάξεις του άρθρου 41 του ν. 1249/1982 θεσπίστηκε αντικειμενικό σύστημα προσδιορισμού της φορολογητέας αξίας των ακινήτων κατά τρόπο ώστε να προκύπτει για κάθε ακίνητο μιας περιοχής ορισμένη αξία, ανταποκρινόμενη, κατά προσέγγιση, στην πραγματική αγοραία αξία αυτού.  Οι εν λόγω διατάξεις του άρθρου 41 του ν. 1249/1982, συνάδουν προς το Σύνταγμα, καθόσον δεν θεσπίζουν αμάχητο τεκμήριο προσδιορισμού της αγοραίας αξίας των ακινήτων. Ο καθού φορολογούμενος, ο οποίος επιδιώκει να αποστεί από την τεκμαρτή αξία που ορίζει η εν λόγω κανονιστική ρύθμιση, στο πλαίσιο του προσδιορισμού του ύψους του ΕΝ.Φ.Ι.Α. που οφείλει, δεν αρκεί να αμφισβητήσει με την ενδικοφανή και, περαιτέρω, με την ένδικη προσφυγή του τη νομιμότητα της ως άνω κανονιστικής ρύθμισης περί τιμής ζώνης των ακινήτων στην περιοχή στην οποία βρίσκεται η περιουσία του, αλλά βαρύνεται να προβάλει, με συγκεκριμένο ισχυρισμό, ότι η εφαρμοσθείσα τιμή ζώνης είναι (ουσιωδώς) μεγαλύτερη από την πραγματική αγοραία τιμή του ακινήτου του, καθώς και να διατυπώσει συγκεκριμένο αίτημα ως προς το ύψος στο οποίο πρέπει να καθοριστεί η επίμαχη αγοραία αξία, συνοδευόμενο, μάλιστα, από έγγραφα στοιχεία τεκμηρίωσής της. Προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμου ΕΝΦΙΑ 2017 - Ο προσφεύγων, εν προκειμένω,  παρέλειψε να προβάλει ότι οι τιμές ζώνης στις οποίες ερείδεται η επίμαχη πράξη περί επιβολής ΕΝ.Φ.Ι.Α. σε βάρος του, είναι ουσιωδώς μεγαλύτερες από την πραγματική αγοραία τιμή των ακινήτων του στις ζώνες αυτές και να διατυπώσει συγκεκριμένο αίτημα  - Κρίση ότι η ενδικοφανής προσφυγή του προσφεύγοντος νομίμως απορρίφθηκε, ανεξαρτήτως ειδικότερης αιτιολογίας, από τη φορολογική Διοίκηση. Απορρίπτει.

^17-12-18 ΔΕφΠειρ 327/18 : Οδηγία 2000/78/ΕΚ - Προσλήψεις - Ηλικιακά όρια. Η απαγόρευση των διακρίσεων ως προς την ηλικία, στην οποία αποβλέπει η Οδηγία 2000/78/ΕΚ, (όπως αυτές ενσωματώθηκε στην εθνική έννομη τάξη με το Ν. 3304/2005), αποτελεί ουσιώδες στοιχείο για την πραγματοποίηση των στόχων που καθορίζονται για την απασχόληση και για την ενθάρρυνση της ποικιλομορφίας στην απασχόληση και τυγχάνει εφαρμογής σε όλα τα πρόσωπα, στο σύνολο του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, ενώ έχει αναγνωρισθεί από το Δικαστήριο ως γενική αρχή του δικαίου της ΄Ενωσης. Πρόσληψη εκκλησιαστικών υπαλλήλων - Προκήρυξη - Διαδικασία μέσω ΑΣΕΠ - , θα έπρεπε η οικεία προκήρυξη να περιλαμβάνει ειδικό ανώτατο όριο ηλικίας, μετά από γνώμη του οικείου φορέα και απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης. Ενόψει δε, ότι τέτοιο όριο ελλείπει (και ορθώς) στην  επίμαχη, εν προκειμένω, προκήρυξη του ΑΣΕΠ, με βάση την οποία προσλήφθηκε ο αιτών, η προσβαλλόμενη απόφαση ανάκλησης του διορισμού του είναι μη νόμιμη, λόγω παράβασης του Κοινοτικού Δικαίου περί απαγορευμένης διακριτικής μεταχείρισης λόγω ηλικίας, καθώς και του άρθρου 10 παρ. 11 και 25 παρ. 1 του Ν 3051/2002. Δεκτή η αίτηση ακυρώσεως.

^13-12-18 ΔΕφΘεσ 467/18 : ΑΕ - Συγχώνευση - Φόρος - Απαλλαγές.  Ν.1676/86 - Προϋποθέσεις απαλλαγής από το φόρο επί συγχώνευσης εταιριών. Απαλλαγή από το φόρο επί απορρόφησης τμήματος κλάδου αποσπώσας - εισφέρουσας ΑΕ, διότι  εν προκειμένω δεν έλαβε χώρα συγκέντρωση κεφαλαίου, αφού στην απορροφώσα εταιρία εισεφέρθη αποκλειστικά η λογιστική αξία των περιουσιακών στοιχείων ενεργητικού και παθητικού του εισφερόμενου κλάδου της εταιρίας, από την οποία αποσπάσθηκε ο κλάδος αυτός (αποσπώσα εταιρία), χωρίς εισφορά άλλων περιουσιακών στοιχείων. Ως εκ τούτου, συντρέχουν οι προϋποθέσεις απαλλαγής από τον επίδικο φόρο συγκεντρώσεως κεφαλαίου, με συνέπεια αχρεωστήτως καταβλήθηκε το ποσό των 95.062,97 ευρώ, το οποίο και πρέπει να επιστραφεί στην εκκαλούσα νομιμοτόκως. Δέχεται την έφεση.

^3-12-18  ΜονΠρΧαν 32/18 : Τράπεζες - Επενδυτικά προϊόντα. Κατάθεση χρημάτων σε τράπεζα - Ανώμαλη παρακαταθήκη. Επενδυτικά προϊόντα - Υποχρεώσεις τράπεζας κατά τη σύναψη των συμβάσεων - Ευθύνη από αδικοπραξία. Εν προκειμένω, αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος πιστωτικός συνεταιρισμός είχε μέσω του υπαλλήλου του, την υποχρέωση να παρουσιάσει στον ενάγοντα αναλυτικά τους κινδύνους, που ενείχαν οι  επενδύσεις, στις οποίες του πρότεινε να ενταχθεί και, κατά παράβαση της υποχρέωσης αυτής καμία ειδική πληροφόρηση του παρείχε, προκειμένου να αντιληφθεί και να κατανοήσει τους πραγματικούς κινδύνους που επάγονταν, καθώς επίσης και της αδυναμίας ρευστοποίησης των συνεταιριστικών μερίδων, οι οποίοι (κίνδυνοι) μάλιστα επήλθαν με την επιβολή των capital controls  το 2015, με συνέπεια ο εναγών να υποστεί απώλεια του κεφαλαίου του. Περαιτέρω, προκύπτει ότι κανένα συντρέχον πταίσμα δεν μπορεί να καταλογιστεί στο πρόσωπο του ενάγοντος, δεδομένου ότι δεν διέθετε τις απαιτούμενες γνώσεις να αντιληφθεί τους κινδύνους που επεφύλασσαν τα επενδυτικά προϊόντα στα οποία εντάχθηκε. Απορρίπτει ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη την προβαλλόμενη ένσταση περί καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του ενάγοντος. Δέχεται την αγωγή κι επιπρόσθετα επιδικάζει και αποκατάσταση της ηθικής βλάβης του ενάγοντος.

^3-12-18  ΜονΠρΑθ 1523/18 : Ηχορύπανση - Προσβολή προσωπικότητας. Προσβολή μπορεί να προκαλείται και όταν διαταράσσεται η ωφέλεια από την απόλαυση του φυσικού περιβάλλοντος με την εκπομπή ρύπων (ηχορύπανση). Ο κύριος ακινήτου δεν έχει υποχρέωση να ανέχεται εκπομπές θορύβου από άλλο γειτονικό ακίνητο, εφόσον παραβλάπτουν σημαντικά τη χρήση του ακινήτου του και δεν προέρχονται από χρήση συνήθη για ακίνητα της περιοχής. Η προστασία στην περίπτωση αυτή χωρεί, είτε με τακτική αγωγή περί διατάραξης κυριότητας κατά το άρθρο 1108 ΑΚ (αρνητική αγωγή) ή περί διατάραξης νομής κατά το άρθρο 989 ΑΚ, είτε με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Εν προκειμένω, πιθανολογείται ότι οι θόρυβοι που προκαλούνται από τη λειτουργία της βιοτεχνίας του καθ’ ου εκφεύγουν από τα ανεκτά όρια και παρεμποδίζουν το δικαίωμα των αιτούντων να απολαμβάνουν ένα ήρεμο περιβάλλον στην οικία τους κατά τη διάρκεια του ύπνου τους. Δεκτή η αίτηση προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης.

^27-11-18 ΣτΕ (Ολ) 1694/18 :  Διεθνής προστασία - Πρόσφυγες. Τούρκος αξιωματικός. Ιδιότητα πρόσφυγα με βάση τη Σύμβαση της Γενεύης και το ΠΔ 141/13. Περίπτωση αποδοχής της αιτήσεως παροχής διεθνούς προστασίας σε Τούρκο αξιωματικό που συμμετείχε στο πραξικόπημα του 2016 στην Τουρκία. Συνδρομή του στοιχείου του δικαιολογημένου φόβου του αιτούμενου για δίωξη στη χώρα καταγωγής του λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων - Κρίσιμος παράγοντας, εν προκειμένω, είναι οι πολιτικές πεποιθήσεις που ο φορέας της δίωξης θεωρεί ότι ενστερνίζεται ο αιτών, είναι δε αδιάφορο από της εξεταζομένης απόψεως εάν αυτός υιοθετεί ή όχι τις αποδιδόμενες σε αυτόν από τον φορέα της δίωξης πολιτικές πεποιθήσεις. Περαιτέρω, προκειμένου να τεκμηριωθεί η συμμετοχή αιτούντος διεθνή προστασία σε σοβαρό μη πολιτικό έγκλημα, πρέπει να προκύπτει από καθαρά και αξιόπιστα αποδεικτικά στοιχεία και κατόπιν αξιολογήσεως συγκεκριμένων γεγονότων. Απορρίπτει την αίτηση.

^27-11-18 ΣτΕ (ΕΑ) 199/18 : Συμφωνία Πρεσπών - Αίτηση αναστολής. Αίτηση αναστολής εκτέλεσης της διοικητικής πράξης της υπογραφής του Υπουργού της τελικής Συμφωνίας για την επίλυση των διαφορών, οι οποίες περιγράφονται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993), τη λήξη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 και την εδραίωση στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ της Ελλάδας και της πΓΔΜ. Ζητήματα από την ονομασία του δεύτερου μέρους ως  ''Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας''. Ισχυρισμός περί βλάβης από την αναθεώρηση σχολικών εγχειριδίων - Κρίση ότι η βλάβη αυτή παρίσταται μελλοντική και αβέβαιη, προεχόντως διότι δεν προκύπτει ότι επίκειται οπωσδήποτε η αναθεώρηση των σχολικών εγχειριδίων. Ισχυρισμός περί βλάβης από τη δέσμευση του ελληνικού κοινοβουλίου να κυρώσει τις πράξεις ένταξης της πΓΔΜ - Κρίση ότι ανεξαρτήτως του εννόμου συμφέροντος των αιτούντων προς προβολή της βλάβης αυτής ως λόγου χορήγησης της αναστολής, από το άρθρο 2 παρ. 4 δεν προκύπτει ότι οι εν λόγω διαδικασίες θα έχουν ολοκληρωθεί, πριν από τη θέση της συμφωνίας σε ισχύ κατά τους όρους του άρθρου 20 παρ. 3 ούτε ότι θα έχουν δημιουργηθεί μη αντιστρεπτές νομικές καταστάσεις. Τέλος, ο ισχυρισμός περί κινδύνου απώλειας της ονομασίας ''Μακεδονικός'' για τα ελληνικά προϊόντα, αναφέρεται σε μελλοντικές και αβέβαιες καταστάσεις που δεν προκαλούνται ευθέως από το κείμενο της συμφωνίας. Απορρίπτει την αίτηση.

^27-11-18  ΣτΕ (Ολ) 759/18 : Πιλοτική δίκη - Χρηματική απαίτηση του Δημοσίου - Κατάσχεση εις χείρας τρίτου - Ανακοπή - Δικαιοδοσία. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 94 παρ. 1, 2 και 3 του Συντάγματος στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων υπάγονται οι διαφορές που είναι από τη φύση τους ιδιωτικές, εκτός αν κατ’ εξαίρεση υπαχθούν με νόμο στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια υπό τις προϋποθέσεις της παρ. 3 του άρθρου 94. Στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια ανατίθενται διοικητικές διαφορές ουσίας, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 94 και των παρ. 1 και 3 του άρθρου 95 του Συντάγματος. Το Δημόσιο για την ικανοποίηση των απαιτήσεών του μπορεί να κατάσχει εις χείρας τρίτου χρηματική απαίτηση του οφειλέτη του έναντι του τρίτου. Η ανακοπή του τρίτου, η οποία στρέφεται κατά πράξης ταμειακής βεβαίωσης εκδοθείσης σε βάρος του στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης, εκδικάζεται από τα πολιτικά δικαστήρια, εφόσον η κατασχεθείσα αξίωση διέπεται από το ιδιωτικό δίκαιο. Κρίσιμο στοιχείο για τον καθορισμό της δικαιοδοσίας στην προκειμένη περίπτωση είναι η φύση της απαίτησης του οφειλέτη του Δημοσίου κατά του τρίτου που κατάσχεται, ενώ δεν ασκεί επιρροή η φύση της αποτελούσας το θεμέλιο της εκτέλεσης έννομης σχέσης που συνδέει το Δημόσιο με τον οφειλέτη του. Απορρίπτει την ανακοπή ως απαράδεκτη ελλείψει δικαιοδοσίας.

^27-11-18  ΔΠρΘεσ 3037/18 : Μνημόνια - Περικοπές συντάξεων - Επιδομάτων - Ν. 4051/12 - Ν. 4093/12 - Αντισυνταγματικότητα.  ΙΚΑ - ΕΦΚΑ - ΕΤΕΑΠ. Αντισυνταγματικές οι περικοπές συντάξεων και δώρων εορτών από την 1-1-13. Κατ' αρχάς, η περικοπή των συντάξεων δεν μπορεί να παραβιάζει τον συνταγματικό πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος, ήτοι τη χορήγηση στο συνταξιούχο παροχών που του επιτρέπουν να διαβιώνει με αξιοπρέπεια, ενώ για κάθε περικοπή θα πρέπει ο νομοθέτης να έχει προβεί σε σε ειδική, εμπεριστατωμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη, από την οποία να προκύπτει ότι τα συγκεκριμένα μέτρα είναι πράγματι πρόσφορα και αναγκαία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος βιωσιμότητας των φορέων κοινωνικής ασφαλίσεως.  ΕΣΔΑ - Προστασία της περιουσίας - Κάθε επέμβαση σε περιουσιακής φύσεως αγαθό πρέπει να προβλέπεται από νομοθετικές ή άλλου είδους κανονιστικές διατάξεις και να δικαιολογείται από λόγους γενικού συμφέροντος και να μην επιφέρει υπέρμετρη επιβάρυνση της περιουσίας. Διαδοχή Νόμων που επέφεραν μειώσεις στις συντάξεις : Ν.3845/10, 3863/10, 3986/11, 4024/11, 4051/12 και 4093/12 (με τον τελευταίο καταργήθηκαν τα επιδόματα εορτών και αδείας) - Κρίση ότι οι περικοπές των Ν.3845/10, 3863/10, 3986/11 και 4024/11, έχοντας αποφασιστεί υπό την πίεση των όλως εξαιρετικών δημοσιονομικής κρίσης συνθηκών, δεν αντίκεινται στο Σύνταγμα και στο ΠΠΠ ΕΣΔΑ. Σε αντίθεση, οι περικοπές των Ν. 4051 και 4093/12, για τις οποίες όφειλε ο νομοθέτης να εξετάσει με τρόπο εμπεριστατωμένο και επιστημονικό τις επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των θιγόμενων, αντίκεινται στο Σύνταγμα και στην ΕΣΔΑ, καθώς οδηγούν σε ανεπίτρεπτη μείωση του επιπέδου ζωής των συνταξιούχων. Απόρριψη της αγωγής για το διάστημα από 1-1-2012 έως 31-12-12 ως απαράδεκτη. Υποχρέωση του ΕΦΚΑ να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό που αντιστοιχεί στις περικοπές από 1-1-13 έως 23-7-2015 και των δώρων εορτών.  Υποχρέωση του ΕΤΕΑΕΠ να καταβάλει τα ποσά περικοπών από 1-1-12 έως 23-7-2015 - Περαιτέρω, επιδίκαση αποζημιώσεως για ηθική βλάβη.

^27-11-18  ΕφΘεσ 1663/18 : Στεγαστικά δάνεια - Ελβετικό φράγκο - Αλλαγή ισοτιμίας - ΓΟΣ. Περίπτωση στεγαστικού δανείου που το έτος 2006 μετατράπηκε σε ελβετικό φράγκο. Δημοσιονομική κρίση και αλλαγή της ισοτιμίας ευρώ/φράγκου. ΓΟΣ - Έλεγχος καταχρηστικότητας των όρων του δανείου - Αρχή της διαφάνειας. Απόρριψη από το Πρωτοδικείο της αγωγής των δανειοληπτών για την ακύρωση των επίμαχων όρων περί ισοτιμίας της σύμβασης λόγω μη τήρησης από την τράπεζα της αρχής της διαφάνειας και του αιτήματος περί ορισμού ως χρονικού σημείου υπολογισμού της ισοτιμίας το χρόνο σύναψης της σύμβασης. Το Εφετείο, εν προκειμένω, επέμεινε στην εγκυρότητα των επίδικων όρων του δανείου, αλλά δέχθηκε την επικουρική βάση της αγωγής. Ειδικότερα, έκρινε ότι  η αναπροσαρμογή της παροχής των δανειοληπτών προς αποκατάσταση της διαταραχθείσας συμβατικής ισορροπίας πρέπει να γίνει, σύμφωνα με την καλή πίστη, τα συναλλακτικά ήθη και στο πλαίσιο της Οδηγίας  2014/17/ΕΕ, κι ως εκ τούτου πρέπει από την άσκηση της αγωγής και μέχρι την αποπληρωμή του δανείου α) να περιοριστούν τα ποσά των πληρωτέων δόσεων του δανείου, υπολογιζόμενα με επιτόκιο μειωμένο κατά 1,75% (περιθώριο κέρδους), ενόσω η διακύμανση της ισοτιμίας μεταξύ των δύο νομισμάτων υπερβαίνει το 20% σε σχέση με αυτή που ίσχυε κατά το χρόνο μετατροπής του δανείου σε αλλοδαπό νόμισμα, ήτοι 1 προς 1,6341, β) να περιοριστούν τα ποσά των πληρωτέων δόσεων του δανείου, υπολογιζόμενα με επιτόκιο μειωμένο κατά 1% (μέρος του περιθωρίου κέρδους), ενόσω η διακύμανση της ισοτιμίας μεταξύ των δύο νομισμάτων υπερβαίνει το 10% και έως το 20% σε σχέση με αυτή που ίσχυε κατά το χρόνο μετατροπής του δανείου σε αλλοδαπό νόμισμα, ήτοι 1 προς 1,6341. Εφόσον δε η ως άνω διακύμανση δεν υπερβαίνει το 10%, η πληρωμή των δόσεων των δανειοληπτών πρέπει να γίνεται κατά τα συμφωνηθέντα. Δέχεται την έφεση. 

^27-11-18 ΜΠρΣπάρτης 96/18 : Συμβάσεις πώλησης εμπορευμάτων με πίστωση - Μη εξόφληση τιμολογίων -  Μόνη η παράδοση στο δανειστή από τον οφειλέτη τραπεζικής επιταγής δεν συνιστά καταβολή, αλλά γίνεται χάριν καταβολής της αρχικής υποχρέωσης. Δεν επέρχεται απόσβεση της αρχικής υποχρέωσης παρά μόνο με την πραγματική πληρωμή (είσπραξη) της επιταγής. Δεν αποκλείεται, όμως, η παράδοση της επιταγής να συνιστά υπόσχεση αντί καταβολής. Το βάρος απόδειξης το φέρει ο οφειλέτης. Ένορκες βεβαιώσεις με το Ν.4335/15 - Δεν λαμβάνεται υπόψη προσκομισθείσα από την εναγόμενη ένορκη βεβαίωση, η οποία ελήφθη ύστερα από προηγούμενη μεν κλήτευση της ενάγουσας, εμπροθέσμως, αλλά στην επιδοθείσα στην ενάγουσα κλήση δεν αναφερόταν το επάγγελμα του ενόρκως εξετασθέντος. Δεκτή η αγωγή.

^27-11-18  ΔΠρΑθ 1252/18 : Καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος - Παραβάσεις - Σφράγιση. Περίπτωση προσωρινής αφαίρεσης άδειας λειτουργίας και σφράγισης για δέκα ημέρες καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος, εξαιτίας εκπεμπόμενης μουσικής χωρίς άδεια, αλλά και υπέρβασης της ανώτερης επιτρεπόμενης ηχοστάθμης. Προσφυγή κατά της διοικητικής κύρωσης. Η επιβαλλόμενη διοικητική κύρωση της προσωρινής αφαίρεσης της άδειας λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος είναι ανεξάρτητη από τυχόν ποινική καταδίκη που επιβάλλεται παραλλήλως. Εν προκειμένω, μάλιστα, η αθώωση σε ποινικό επίπεδο της προσφεύγουσας εχώρησε λόγω ανυπαρξίας των πραγματικών περιστατικών που στοιχειοθετούν την παράβαση κι ως εκ τούτου δεν δεσμεύεται το διοικ.δικαστήριο από το αθωωτικό αυτό αποτέλεσμα. Περαιτέρω, ο ισχυρισμός περί παραβίασης των αρχών της χρηστής διοίκησης, της αναλογικότητας και της καλής λειτουργίας της διοίκησης απορρίπτεται ως αβάσιμος, καθόσον η εφαρμογή των ως άνω αρχών προϋποθέτει ότι η Διοίκηση ενεργεί κατά διακριτική ευχέρεια και όχι κατά δεσμία αρμοδιότητα, όπως στην προκείμενη περίπτωση, κατά την οποία η αρμόδια δημοτική αρχή υποχρεούται να επιβάλλει τη διοικητική κύρωση. Απορρίπτει την προσφυγή.

^6/11/18  Πρακτ. 3μελούς Επιτροπής ΝΣΚ  1825/18 : ΙΚΑ- ΕΦΚΑ - Περικοπές συντάξεων. Προτείνεται η μη άσκηση έφεσης από το ΝΠΔΔ (ΕΦΚΑ) κατά της υπ’ αριθμ. 3429/18 αποφάσεως του ΔιοικΠρωτΑΘηνών, που έκρινε ότι οι ένδικες μειώσεις σε κύρια και επικουρική σύνταξη, βάσει του άρθρου 6 παρ. 1 και 2 του ν. 4051/2012 και το άρθρο πρώτο του ν. 4093/2012, αντίκεινται στις διατάξεις του άρθρου 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ, κρίση η οποία συνάδει δε απολύτως με τα κριθέντα για το ίδιο ζήτημα στην υπ' αριθ. 2287/15 απόφαση της Ολ του ΣτΕ.

^2-11-18  ΜονΕφΘεσ 1762/18 : Οδηγοί φορτηγών οχημάτων - Επιδόματα που δικαιούνται - ΣΣΕ - Επίδομα πολυετίας, επικίνδυνης εργασίας, ζεύξης - απόζευξης. Οι διατάξεις της ΠΥΣ 6/12 περί αναστολής της αυξήσεως αφορούν και τα επιδόματα ωρίμανσης. Έννοια νόμιμου χρόνου εργασίας - Χρόνος διαλείμματος - Καν. ΕΚ 561/06 περί οδικών μεταφορών και ΠΔ 167/06.  Μονομερής βλαπτική μεταβολή - Έννοια -  Πρέπει ο μισθωτός να διαμαρτυρηθεί ειδικά και με συγκεκριμένες ενέργειες για την μονομερή εκ μέρους του εργοδότη του βλαπτική μεταβολή των όρων της εργασιακής του σύμβασης και τότε μόνο δεν μπορεί να γίνει λόγος για αποδοχή της ανωτέρω ενέργειας του πρώτου από τον εργαζόμενο. Ως εύλογος χρόνος κρίθηκε από τη νομολογία το χρονικό διάστημα 2 ετών αλλά και 13 μηνών. Εν προκειμένω, η εναγομένη παράνομα και κατ’ εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία του άρθρου 2 παρ. 4 δ’ της ΠΥΣ 6/12 διέκοψε την καταβολή του επιδόματος πολυετίας στον ίδιο εργοδότη, κατ’ ορθή δε εφαρμογή και ερμηνεία της ανωτέρω διάταξης διέκοψε την καταβολή των λοιπών επιδομάτων που ο ενάγων ζήτησε με την αγωγή, ενώ δεν διέκοψε ποτέ την καταβολή του επιδόματος ζεύξης - απόζευξης. Απορρίπτει την έφεση.

^2-11-18  ΠλημΑιγ 322/18 : Αξιόποινη  η πράξη της δημόσιας προτροπής ή υποκίνησης σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, το σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ. Οι πράξεις και ενέργειες, στις οποίες προτρέπει το υποκείμενο του εγκλήματος, πρέπει να είναι ικανές και πρόσφορες να προκαλέσουν «διακρίσεις, μίσος ή βία», χωρίς να απαιτείται και να προκληθούν. Κατάχρηση του εκκλησιαστικού αξιώματος - Έννοια. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο κατηγορούμενος με την ιδιότητα του Μητροπολίτη κατέκρινε με το επίμαχο δημοσίευμα, έχοντας ως υπόβαθρο τις θρησκευτικές καταβολές και πεποιθήσεις του και ενόψει της ψήφισης του νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης που θα συμπεριελάμβανε και τα ομόφυλα ζευγάρια, με δυσάρεστες και οξείες εκφράσεις τους πολιτικούς, που υποστήριζαν το νομοσχέδιο χωρίς όμως να προκύπτει από τις αόριστες περί αντιθέτου καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας ή άλλο αποδεικτικό μέσο ότι διήγειρε τους πολίτες σε εχθροπάθεια, ήτοι σε εξωτερίκευση αισθημάτων μίσους, σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών και προσώπων. Κηρύσσει αθώο τον κατηγορούμενο.

^29-10-18 ΕιρΡόδου 127/18 : Περίπτωση οικειοθελούς - λόγω συνταξιοδοτήσεως - αποχώρησης ξενοδοχοϋπαλλήλου,  ο οποίος εργαζόταν δυνάμει συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου κάθε τουριστικό έτος στο ξενοδοχείο της εναγόμενης. Δικαίωμα  σε νόμιμη αποζημίωση - Αγωγή. Αποδείχθηκε ότι οι ατομικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου μεταξύ των διαδίκων, ανανεώνονταν κάθε τουριστικό έτος σιωπηρά, χωρίς να υποβάλλεται η συναφής αίτηση επαναπρόσληψης, όπως απαιτούσαν οι σχετικές ΣΣΕ, λόγω επιχειρησιακής πρακτικής που τηρούσε η συγκεκριμένη εναγομένη για το προσωπικό της. Κρίση ότι η λύση της συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου προσομοιάζει με τη λύση της συμβασεως αορίστου χρόνου με προειδοποίηση και περαιτέρω ότι οι εργαζόμενοι με σύμβαση ορισμένου χρόνου δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται δυσμενώς εν συγκρίσει με τους αορίστου χρόνου μισθωτούς. Κρίθηκε λοιπόν, ότι ο ενάγων νομίμως ζήτησε τη χορήγηση της προβλεπόμενης νόμιμης αποζημίωσης λόγω της αποχώρησής του και μη επαναπρόσληψής του, αφού όπως είχε δηλώσει στην εναγόμενη, συμπλήρωσε τις προϋποθέσεις για λήψη πλήρους σύνταξης λόγω γήρατος.

^29-10-18 ΜονΕφΛαρ 373/18 :  Ζήτημα χορήγησης συνδικαλιστικών αδειών αμοιβόμενων και μη -«Πληρωνόμενες ημέρες» κατά την άδεια των συνδικαλιστών -  Στην έννοια «πληρωνόμενες» ημέρες εμπίπτουν οι πλήρεις αποδοχές, ενώ δεν συμπεριλαμβάνεται η προσαύξηση 75% υπολογιζόμενη στο νόμιμο ωρομίσθιο και οφειλόμενη για όσες ώρες απασχολήθηκε ο μισθωτός την Κυριακή. Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι η αγωγή είναι μη νόμιμη και απορριπτέα, καθόσον δεν πληρούται στο πρόσωπο του ενάγοντα η προϋπόθεση της πραγματικής παροχής εργασίας κατά την Κυριακή και τη νύχτα για τις οποίες να δύναται να ζητήσει αποζημίωση ως αποδοχές της συνδικαλιστικής του άδειας. Απορρίπτει την έφεση ως αβάσιμη.

^19-10-18 ΜΠρΚαλ 155/18 : Καταγγελία συμβάσεως εργασίας - Συνδικαλιστική δράση - Ποινική δίωξη. Καταγγελία συμβάσεως εργασίας αορίστου χρόνου -  Το αναιτιώδες αυτής υπό τον περιορισμό του αρ.281 ΑΚ. Προστασία της νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης με το Ν.1264/82 - Πότε είναι καταχρηστική η επίκληση της ως άνω προστασίας. Δυνατότητα του εργοδότη να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας χωρίς αποζημίωση στην περίπτωση που έχει υποβληθεί μήνυση κατά του εργαζόμενου για πράξη που έχει διαπραχθεί κατά την υπηρεσία του. Περίπτωση υποβολής ψευδών μηνύσεων κατά του εργοδότη από το συνδικαλιστή εργαζόμενο και ακολούθως μήνυση του εργοδότη και καταγγελία της συμβάσεως εργασίας του συνδικαλιστή χωρίς αποζημίωση.  Κρίση ότι ο ενάγων εν προκειμένω, συμπεριφέρθηκε εξερχόμενος των ορίων της γνήσιας συνδικαλιστικής δράσης και  ότι η απόλυση έλαβε χώρα προς διαφύλαξη των δικαιωμάτων και εννόμων συμφερόντων της εργοδότριας. Απορρίπτει την αγωγή και τις πρόσθετες παρεμβάσεις.

^19-10-18 ΜΠρΑθ 696/18 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Μετενέργεια ΣΣΕ - Μισθολογικές παροχές. Περίπτωση βλαπτικής μεταβολής των όρων εργασίας υπαλλήλων τράπεζας μετά από συγχώνευση τραπεζών. Μισθολογικές παροχές - Επιδόματα που δεν μπορούν να καταργηθούν, καθώς συνιστούν ατομικούς όρους των συμβάσεων εργασίας και συγχρόνως κανονιστικούς όρους επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Η διεκδίκηση των νομίμων αξιώσεων των εναγόντων λόγω επικαλούμενης μονομερούς βλαπτικής μεταβολής των (μισθολογικών) συνθηκών εργασίας τους δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά καταχρηστική ενάσκηση του σχετικού ουσιαστικού δικαιώματος τους, ακόμη και δίχως την επικαλούμενη από την εναγόμενη προηγούμενη όχληση της εργοδότριας που δεν δικαιολογείται να επαναπαυθεί ή νομίμως να συνάγει το συμπέρασμα ότι οι ενάγοντες εργαζόμενοι δεν θα διεκδικήσουν τις αξιώσεις τους, έστω και εάν συνεχίζουν να εργάζονται και να λαμβάνουν τις μειωμένες αποδοχές τους. Δεκτές οι αγωγές ως κατ' ουσία βάσιμες.

^12-10-18 ΜΠρΑθ 4303/18 : ΟΣΕ - Μείωση αποδοχών. Ν.4024/11 και 4093/12. Προσωπικό ΟΣΕ - Μείωση αποδοχών ποσοστού 25% κατ' εφαρμογή των Ν.4024/11 και 4093/12 λόγω της επέκτασης του ενιαίου μισθολογίου. Κατ' αρχάς η μονομερής μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα συνιστά μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας τους. Έννοια ''υπερβάλλουσας μείωσης'' - Η αναστολή της υπερβάλλουσας μείωσης καταλαμβάνει και τους εργαζόμενους της επίδικης περίπτωσης.  Απορρίπτει την έφεση ως κατ' ουσίαν αβάσιμη.

^12-10-18 ΕφΘεσ 1762/18 : Οδηγοί φορτηγών οχημάτων - ΣΣΕ - ΠΥΣ 6/12 - Επίδομα πολυετίας, επικίνδυνης εργασίας, ζεύξης - απόζευξης. Οι διατάξεις της ΠΥΣ 6/12 περί αναστολής της αυξήσεως αφορούν και τα επιδόματα ωρίμανσης. Έννοια νόμιμου χρόνου εργασίας - Χρόνος διαλείμματος - Καν. ΕΚ 561/06 περί οδικών μεταφορών και ΠΔ 167/06.  Μονομερής βλαπτική μεταβολή - Έννοια -  Πρέπει ο μισθωτός να διαμαρτυρηθεί ειδικά και με συγκεκριμένες ενέργειες για την μονομερή εκ μέρους του εργοδότη του βλαπτική μεταβολή των όρων της εργασιακής του σύμβασης και τότε μόνο δεν μπορεί να γίνει λόγος για αποδοχή της ανωτέρω ενέργειας του πρώτου από τον εργαζόμενο. Ως εύλογος χρόνος κρίθηκε από τη νομολογία το χρονικό διάστημα 2 ετών αλλά και 13 μηνών. Εν προκειμένω, η εναγομένη παράνομα και κατ’ εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία του άρθρου 2 παρ. 4 δ’ της ΠΥΣ 6/12 διέκοψε την καταβολή του επιδόματος πολυετίας στον ίδιο εργοδότη, κατ’ ορθή δε εφαρμογή και ερμηνεία της ανωτέρω διάταξης διέκοψε την καταβολή των λοιπών επιδομάτων που ο ενάγων ζήτησε με την αγωγή, ενώ δεν διέκοψε ποτέ την καταβολή του επιδόματος ζεύξης - απόζευξης. Απορρίπτει την έφεση.

^5-10-18 ΣτΕ (Ολ) 1336/18 : Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών - Τέλη υπέρ ΟΤΑ - Έκδοση  υπουργικής αποφάσεως. Ζητήματα σχετικά με τη διαδικασία επιβολής ανταποδοτικών τελών φωτισμού και καθαριότητας υπέρ των ΟΤΑ σε βάρος της εταιρίας ''Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών''. Ν.3631/08 - Πρόβλεψη έκδοσης ΚΥΑ για την επιβολή και είσπραξη τελών και φόρων υπέρ των Ο.Τ.Α.  Κρίση ότι η διάταξη του άρθρου 10 παρ. 2 του Ν. 3631/08, απέβλεπε στην ενεργοποίηση του περιορισμού των έναντι των Ο.Τ.Α. υποχρεώσεων της εταιρείας «Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Α.Ε.» και, ως εκ τούτου, δεν είναι αναγκαία η έκδοση της προβλεπομένης από αυτήν κοινής υπουργικής αποφάσεως για την επιβολή και είσπραξη των εν λόγω επιβαρύνσεων υπέρ των Ο.Τ.Α.  Περαιτέρω, για να μπορεί να επιβληθεί με απόφαση δημοτικού συμβουλίου τέλος, πρέπει αυτό να έχει, ενόψει του άρθρου 78 παρ. 1 και 4 του Σ., ανταποδοτικό και όχι φορολογικό χαρακτήρα. Επομένως, η παράλειψη, εν προκειμένω, της Διοικήσεως να εκδώσει την προβλεπόμενη από το άρθρο 10 παρ. 2 του Ν. 3631/08 ΚΥΑ, δεν συνιστά παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας έναντι του αιτούντος Δήμου. Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση, η οποία στηρίζεται στην εσφαλμένη αντίληψη ότι η επιβολή εις βάρος της εταιρείας «Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Α.Ε.» των επιβαρύνσεων υπέρ ΟΤΑ δεν είναι δυνατή χωρίς την έκδοση της επίμαχης υπουργικής αποφάσεως, είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη. Αντίθετη μειοψηφία. Απορρίπτει την αίτηση.

^5-10-18 ΑρΠάγος (A2) 1283/18 : Σύμβαση δανείου - Εγγύηση. Αναίρεση. Έκδοση διαταγής πληρωμής από σύμβαση δανείου - Ανακοπή - Λόγοι - Ευθύνη εγγυητή - Απαιτούμενη άδεια από το Δικαστήριο των ασκούντων τη γονική μέριμνα να επιχειρήσουν στο όνομα του ανηλίκου τέκνου τους και να εγγυηθούν για ξένο χρέος. Αναιρετικοί λόγοι κατ' άρθρο 559 αρ. 1, 8 και 19 ΚΠολΔ. Κρίση περί δυνατότητας των ανακοπτόντων εγγυητών να ενημερωθούν ανά πάσα στιγμή σχετικά με την πορεία της σύμβασης δανείου. Ακύρωση δικαιοπραξίας - Παραγραφή - Κρίση ότι το ΜονΠρωτ, το οποίο εκτίμησε ότι  ο ισχυρισμός περί πλάνης των εγγυητών δεν περιεχόταν στο κύριο δικόγραφο της ανακοπής, αλλά για πρώτη φορά σ' αυτό των προσθέτων λόγων και τον απέρριψε ως απαράδεκτο,  παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη τον ανωτέρω λόγο ανακοπής των αναιρεσειόντων και επομένως είναι βάσιμοι οι από το άρθρο 559 αρ.8 ΚΠολΔ πρώτος και δεύτερος λόγοι της αναιρέσεως. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι το ΜονΠρωτ χορήγησε αδεία για τη σύναψη συμβάσεως δανείου στους γονείς του ανηλίκου, με αποτέλεσμα η σύμβαση εγγυήσεως, η οποία είναι διαφορετική σύμβαση και έχει διαφορετικές έννομες συνέπειες εις βάρος του τότε ανηλίκου, να έχει τελικώς συναφθεί χωρίς άδεια δικαστηρίου. Δεκτή η αίτηση.

^28-9-18 ΜονΠρΑθ 2523/18 : Τράπεζες - Δανειολήπτες - Κώδικας δεοντολογίας τραπεζών για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Βασική υποχρέωση που συνεπάγεται η εφαρμογή του Κώδικα αποτελεί η τήρηση των διαδικασιών του, πριν την τυχόν καταγγελία της οικείας πιστωτικής σύμβασης. Πέντε τα στάδια της διαδικασίας. Η Τράπεζα της Ελλάδος ορίζεται, σύμφωνα με τον Κώδικα, ως η αρμόδια αρχή για την παρακολούθηση και τον έλεγχο του τρόπου εφαρμογής του. Η τυχόν παράβαση, όμως των κανόνων που συγκροτούν τη Διαδικασία Επίλυσης Καθυστερήσεων συνεπάγεται μόνο εποπτικής φύσης κυρώσεις και, συνεπώς, οι διατάξεις του δεν συνιστούν κανόνες ουσιαστικού δικαίου, ούτε η μη τήρηση της Διαδικασίας από τα υπόχρεα ιδρύματα, δημιουργεί κάποιου είδους ενοχή αυτών έναντι των δανειοληπτών, ώστε οι τελευταίοι να έχουν τη δυνατότητα να την αξιώσουν με την έγερση αγωγής. Δεν δημιουργείται, λοιπόν, η υποχρέωση του πιστωτικού ιδρύματος έναντι του δανειολήπτη για την οριστική διευθέτηση της μεταξύ τους διαφοράς από την πίστωση που χορηγήθηκε, σε περίπτωση που δεν συγκλίνουν οι μεταξύ τους θέσεις και προτάσεις. Μη νόμιμη, εν προκειμένω, η αγωγή δανειολήπτη για καταδίκη της τράπεζας σε δήλωση βούλησης περί κατάρτισης συμβιβασμού.

^28-9-18  ΠολΠρΘεσ 3526/18 : ΙΚΕ - Κεφάλαιο - Εισφορές- Μεταβίβαση μίσθωσης. Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρεία (IKE) -  Κεφαλαιακές και εξωκεφαλαιακές εισφορές. Αύξηση κεφαλαίου της IKE.  Μεταβίβαση μισθωτικού δικαιώματος επί λατομείου ως εισφορά στην IKE. Στην περίπτωση εισφοράς του μισθωτικού δικαιώματος ενός εταίρου επί λατομείου σε IKE, πρόκειται για κεφαλαιακή εισφορά, που προϋποθέτει αύξηση του εταιρικού κεφαλαίου. Εάν η αύξηση του κεφαλαίου ματαιωθεί τότε, η προκαταβληθείσα παροχή, ήτοι η μεταβίβαση των μισθωτικών δικαιωμάτων στην εταιρία συνιστά αδικαιολόγητο πλουτισμό της νέας μισθώτριας. Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι η εταιρία εγκύρως απέκτησε τα σχετικά δικαιώματα και υποχρεώσεις από τη μεταβίβαση της μισθωτικής σχέσης, αφού κανένας λόγος ακυρότητας υφίσταται και αποτελεί διάφορο ζήτημα το ότι η εταιρία έχει ενδεχομένως αδικαιολογήτως πλουτίσει, οπότε και θα πρέπει να ασκηθεί το κατάλληλο προς επιστροφή του πλουτισμού ένδικο βοήθημα. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, η υπό κρίση αγωγή τυγχάνει απορριπτέα.

^28-9-18 ΕφΘεσ 542/18 : Καταγγελία συμβάσεως εργασίας - Συνδικαλιστική δράση. Ακυρότητα καταγγελίας σύμβασης εργασίας για νόμιμη συνδικαλιστική δράση. Πότε είναι νόμιμη η συνδικαλιστική δράση. Δεν απαιτείται η συνδικαλιστική δράση του μισθωτού να υπήρξε αποκλειστικά η κύρια αιτία της καταγγελίας, αλλά αρκεί να συνέτεινε αιτιωδώς ως απλή συντρέχουσα αιτία σ' αυτή. Εν προκειμένω, αποδείχθηκε ότι η απόλυση του ενάγοντος έγινε για τη νόμιμη συνδικαλιστική δράση και είναι άκυρη, που σημαίνει ότι αυτή θεωρείται σαν να μην έγινε και κατά συνέπεια, η εναγομένη εργοδότρια, αρνούμενη έκτοτε να αποδεχθεί τις υπηρεσίες του, κατέστη υπερήμερη και του οφείλει μισθούς υπερημερίας. Δεκτή η αγωγή.

^21-9-18 ΔΠρΑθ 1316/18 : Διοικητικές κυρώσεις - Ηπιότερη διάταξη - Αναδρομική εφαρμογή. Η αρχή της αναδρομικής εφαρμογής της ηπιότερης, ως προς την επιβολή κυρώσεων, διάταξης, έχει συνταγματική βάση, ως απορρέουσα από την αρχή της αναλογικότητας. Περίπτωση επιβολής σε βάρος της προσφεύγουσας εταιρείας, με αντικείμενο την εμπορία και διανομή τροφίμων, προστίμου λόγω εκπρόθεσμης υποβολής τιμοκαταλόγων, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 9 του Κεφ. 1 της ΑΔ 7/2009 - Δημοσίευση κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας της ΑΔ 2/11, με την οποία καταργήθηκε εν γένει η υποχρέωση κατάρτισης και υποβολής προς τις αρμόδιες αρχές αναλυτικών κοστολογίων και η συνακόλουθη πρόβλεψη επιβολής διοικητικού προστίμου για την παράλειψη αυτή -  Η νεότερη αυτή διάταξη, οι ρυθμίσεις της οποίας καταλαμβάνουν ρητώς και τις εκκρεμείς υποθέσεις, θα πρέπει, ενόψει της αρχής περί αναδρομικής εφαρμογής της ηπιότερης κύρωσης, να εφαρμοσθεί και στην κρινόμενη υπόθεση, εφόσον δεν υπάρχει σαφής αντίθετη διάταξη. Κρίνει, λοιπόν, ότι δεν είναι νόμιμη η επιβολή του ένδικου προστίμου σε βάρος της προσφεύγουσας και συνακόλουθα η κρινόμενη προσφυγή πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.

^21-9-18 ΕφΑθ 407/18 : Σύμβαση στεγαστικού δανείου - Ασφάλιση ζωής - Ενέχυρο απαίτησης. Περίπτωση λήψης στεγαστικού δανείου από την ενάγουσα με ευνοϊκούς γι' αυτήν όρους, υπό την προϋπόθεση της παροχής επιπρόσθετης εξασφάλισης και συγκεκριμένα της εκχώρησης των απαιτήσεων από σύμβαση ασφάλισης ζωής συναφθείσα με ασφαλιστική εταιρία επιλογής της (ενάγουσας). Αναγγελία της εκχώρησης από την τράπεζα στην ασφαλιστική εταιρία - Θέση της ασφ.εταιρίας σε εκκαθάριση και ανάκληση της άδειάς της - Αξιώσεις της τράπεζας με βάση τους όρους της δανειακής σύμβασης. Το Δικαστήριο καταλήγει στην κρίση ότι δεν εξοφλήθηκε το κεφάλαιο του δανείου, με την πληρωμή του ασφαλίστρου στην ασφαλιστική εταιρία και δεν όρισε η τράπεζα ως δεκτική καταβολής του κεφαλαίου του δανείου την ασφαλιστική εταιρία, αντίθετα διατήρησε ακέραιη την απαίτησή της για καταβολή του στην ίδια, με τη διαφορά ότι, αντί να το λάβει σε μηνιαίες δόσεις, όπως συνηθίζεται σε ένα απλό δάνειο, θα το έπαιρνε εφάπαξ, κατά τη λήξη της συμβατικής διάρκειας του δανείου, όταν θα εισέπραττε το ασφάλισμα η ενάγουσα και από το προϊόν του τελευταίου. Δέχεται την έφεση.

^21-9-18  ΕφΑΘ 1207/18 : Χρηματιστηριακές συναλλαγές - Σύμβαση παραγγελίας αγοραπωλησίας. Η σύμβαση παραγγελίας χρηματιστηριακής αγοραπωλησίας αποτελεί ειδικότερη μορφή της σύμβασης εμπορικής παραγγελίας, επί της οποίας έχουν ευθεία εφαρμογή οι διατάξεις για την εντολή του ΑΚ κι έχει, ως αντικείμενό της, αφενός, μεν, την ανάληψη από τον παραγγελιοδόχο-χρηματιστή, της υποχρέωσης να εκτελέσει την παραγγελία (εντολή) του πελάτη του,  αφετέρου δε, την ανάληψη από τον παραγγελέα-πελάτη της υποχρέωσης να καταβάλλει στον παραγγελιοδόχο χρηματιστή την αμοιβή του (προμήθεια). Ειδική ενιαύσια η παραγραφή των αξιώσεων που γεννώνται από την εν λόγω σύμβαση. Απορρίπτει την έφεση.

^14-9-18 ΕφΠειρ 113/18 : Τράπεζες - Δάνειο - Αλληλόχρεος λογαριασμός - Όροι - Καταχρηστικότητα. Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής από σύμβαση παροχής πίστωσης με ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό - Όροι της συμβάσεως - Έλεγχος καταχρηστικότητας - Αρχή της διαφάνειας - Υπολογισμός των τόκων σε έτος 360 ημερών - Καταχρηστικότητα του εν λόγω όρου, καθώς με το να υπολογίζεται το επιτόκιο σε έτος 360 ημερών, ο καταναλωτής δεν πληροφορείται το (πραγματικό) ετήσιο επιτόκιο, όπως αυτό θα έπρεπε να προσδιορίζεται σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 243 παρ. 3 ΑΚ. Η δανείστρια τράπεζα διασπά, με τον εν λόγω όρο, εντελώς τεχνητά και κατ` απόκλιση των δικαιολογημένων προσδοκιών του καταναλωτή, το χρονικό διάστημα (το έτος), στο οποίο όφειλε να αναφέρεται το επιτόκιο, δημιουργώντας έτσι μία πρόσθετη επιβάρυνση του καταναλωτή - δανειολήπτη (στην έννοια του οποίου εμπίπτει και το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που συμβάλλεται με το πιστωτικό ίδρυμα για κάλυψη επαγγελματικών αναγκών).

^14-9-18  ΜονΠρΑθ 1174/18 : Σύμβαση εργασίας - Βλαπτική μεταβολή - Διευθυντικό δικαίωμα. Περικοπές μισθών. Έννοια μονομερούς βλαπτικής μεταβολής κατ' ενάσκηση του διευθυντικού δικαιώματος – Συνέπειες. Περίπτωση μονομερών περικοπών των αποδοχών. Κρίση ότι οι μονομερείς περικοπές των αποδοχών της ενάγουσας, οι οποίες υπό διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσαν να συνιστούν μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας της, δεν αποτελούν στην προκειμένη περίπτωση τέτοια κατά τη διάταξη του άρθρου 7 εδ. α’ του Ν. 2112/20,  διότι αφενός οι αποδοχές της ενάγουσας εξακολούθησαν και μετά τις περικοπές να είναι υπέρτερες των νομίμων και αφετέρου οι περικοπές αυτές δεν έλαβαν χώρα κατά κατάχρηση του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη, καθότι επιβλήθηκαν από αντικειμενικούς λόγους και συγκεκριμένα επιβλήθηκαν με σκοπό την οικονομική επιβίωση του Οργανισμού και τελικώς τη διάσωση των θέσεων εργασίας των εργαζομένων σ’ αυτόν, μεταξύ των οποίων και της ενάγουσας. Πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αγωγή ως ουσιαστικώς αβάσιμη.

^5-9-18 ΠολΠρΡοδ 58/18 : Σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης - Ασφαλιστικά μέτρα. Ξενοδοχειακή επιχείρηση - Σύμβαση αντίστροφης χρηματοδοτικής μίσθωσης, με τη μεταβίβαση κυριότητας ακινήτων και χρηματοδοτική μίσθωση αυτών των ακινήτων. Ασφαλιστικά μέτρα - Μεταρρύθμιση της απόφασης για τη θέση των ακινήτων υπό δικαστική μεσεγγύηση και αντικατάσταση με τον όρο καταβολής μηνιαίων δόσεων. Δέχεται εν μέρει την αίτηση της αιτούσας ξενοδοχειακής επιχείρησης.

^5-9-18  ΜΠρΑθ 131/18 : Σύμβαση εργασίας - Βλαπτική μεταβολή - Διευθυντικό δικαίωμα - Περικοπές μισθών. Μονομερής μεταβολή κατ' ενάσκηση του διευθυντικού δικαιώματος - Έννοια -  Δικαιώματα του μισθωτού. Περίπτωση εργαζομένων που μετά τη λήψη από τον εργοδότη σειράς μέτρων για την περιστολή των εξόδων προς αντιμετώπιση των δυσμενών οικονομικών συνθηκών, μειώθηκαν διαδοχικά και κλιμακωτά οι αποδοχές τους και αυξήθηκε το ωράριό τους (κατά μία ώρα). Κρίση ότι οι ενάγοντες αποδέχθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα αδιαμαρτύρητα τις διαδοχικές και κλιμακωτές μεταβολές επί τα χείρω των αποδοχών τους και την αύξηση του ωραρίου τους με αποτέλεσμα να έχουν καταρτιστεί σιωπηρά νέες διαδοχικές συμβάσεις εργασίας, κάθε μια εξ αυτών τροποποιητική της αμέσως προηγούμενης, οι οποίες είναι έγκυρες. Απορρίπτει την αγωγή ως κατ' ουσίαν αβάσιμη.

^5-9-18  ΜΠρΑθ 590/18 : Σύμβαση εργασίας - Βλαπτική μεταβολή - Διευθυντικό δικαίωμα - Περικοπές μισθών. Περίπτωση εφαρμογής «κόφτη» στις μηνιαίες αποδοχές όλων των υπαλλήλων της εναγομένης εταιρίας - Οι εν λόγω  περικοπές έλαβαν χώρα στο πλαίσιο ενός γενικότερου οικονομικού εξορθολογισμού και εξισορρόπησης των δαπανών της εναγομένης. Τοποθέτηση προϊσταμένου - Απαιτείται η συνδρομή και άλλων περιστατικών για να είναι καταχρηστική η τοποθέτηση συγκεκριμένου εργαζομένου ως προϊσταμένου, μόνον διότι ο εργοδότης παρέλειψε να τοποθετήσει στην θέση αυτή άλλον μισθωτό υπερέχοντα σε προσόντα. Κριση ότι η Διοίκηση της εταιρίας προέβη στην περικοπή των μηνιαίων αποδοχών των εναγόντων, κατ’ ενάσκηση του διευθυντικού κι εργοδοτικού της δικαιώματος, χωρίς να υφίσταται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας των τελευταίων. Πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση αγωγή ως ουσία αβάσιμη.

^31-8-18 ΔιοικΠρΑθ 343/18 : Αίτηση διεθνούς προστασίας - Προσωρινή κράτηση - Αντιρρήσεις. Περίπτωση παράνομης εισόδου στη χώρα από εν ενεργεία Τούρκο αξιωματικό με τη χρήση ελικοπτέρου - Δεκτή  η αίτηση Διεθνούς Προστασίας. Προσωρινή κράτηση του αντιλέγοντος αξιωματικού, η  οποία επιβλήθηκε για την αντιμετώπιση της προκύπτουσας σοβαρής απειλής για τη δημόσια τάξη και εθνική ασφάλεια της χώρας, ως το μόνο ενδεδειγμένο κατά τις περιστάσεις μέτρο. Προβολή αντιρρήσεων. Το Δικαστήριο κρίνει ότι συντρέχει νόμιμος λόγος κράτησης του αντιλέγοντος, που άπτεται προεχόντως της εθνικής ασφάλειας και απορρίπτει τις αντιρρήσεις αυτού.

^28-8-18 ΔιοικΠρΤριπ 348/18 : Κοινοπραξία - Οφειλή από φόρο - Ευθύνη μελών - Ατομική ειδοποίηση. Επιβολή αναγκάστικής κατάσχεσης εις χείρας τρίτου - τράπεζας - από καταλογιστικές πράξεις επιβολής προστίμων ΦΠΑ σε Κοινοπραξία. Ευθύνη των μελών της Κοινοπραξίας - Έχουν δικαίωμα να ασκήσουν ανακοπή κατά της ατομικής ειδοποίησης και όχι προσφυγή κατά των καταλογιστικών πράξεων. Αναγκαία προϋπόθεση για τη λήψη κατά των ανωτέρω προσώπων οποιουδήποτε μέτρου αναγκαστικής εκτέλεσης συνιστά η προηγούμενη έκδοση και νόμιμη κοινοποίηση προς αυτά της ατομικής ειδοποίησης για την διενεργηθείσα σε βάρος της κοινοπραξίας ταμειακή βεβαίωση, η παράλειψη της οποίας καθιστά άκυρη τη λήψη οποιουδήποτε μέτρου αναγκαστικής εκτέλεσης, όπως είναι και η κατάσχεση. Εν προκειμένω, δεν προκύπτει, ούτε το καθ’ ου αποδεικνύει, ότι έχει εκδοθεί και κοινοποιηθεί ειδοποίηση προς τον ανακόπτοντα ατομικά, πριν την επίσπευση της ένδικης κατάσχεσης, με αποτέλεσμα αυτός να απωλέσει στάδιο δικονομικής προστασίας. Δέχεται την ανακοπή.

^28-8-18 ΕφΘεσ 1336/18 : Ασφαλιστικός σύμβουλος - Αδικοπραξία - Πρόστηση - Ευθύνη. Περίπτωση ασφαλιστικού συμβούλου που παρείχε τις υπηρεσίες του σε ασφ.εταιρία δυνάμει συμβάσεως έργου και με αντικείμενο τη διαμεσολάβηση του μεταξύ της ίδιας και του καταναλωτικού κοινού για τη σύναψη ασφαλίσεων - Ο πρώτος εναγόμενος σύμβουλος, όμως, εκμεταλλευόμενος την ιδιότητα του αυτή και τις σχέσεις εμπιστοσύνης που είχε αναπτύξει με τον ενάγοντα - πελάτη, στο πλαίσιο προηγούμενης συνεργασίας τους, του παρέστησε ψευδώς, ότι η εταιρία (δεύτερη εναγόμενη) διέθετε συγκεκριμένο επενδυτικό προϊόν και παρανόμως ιδιοποιήθηκε το προς επένδυση χρηματικό ποσό που του παρέδωσε ο ενάγων.  Ποινική καταδίκη του ασφ.συμβούλου για απάτη - Η ποινική απόφαση δεν είναι δεσμευτική για το παρόν Δικαστήριο, αφού οι αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων δεν αποτελούν δεδικασμένο για τα πολιτικά δικαστήρια, αλλά χρησιμοποιούνται για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων. Για την ως άνω παράνομη και υπαίτια ενέργεια του πρώτου εναγομένου, σε βάρος του ενάγοντος, με τις προϋποθέσεις του άρθρου 914 ΑΚ, ευθύνεται παράλληλα και η δεύτερη εναγομένη εταιρία, ως προστήσασα αυτόν στην υπηρεσία της. Επιδίκαση και χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης στον ενάγοντα. Περαιτέρω, ως προς το αίτημα της προσωπικής κράτησης, αυτό δεν κρίνεται από το παρόν Δικαστήριο ως μέτρο που τελεί σε εύλογη σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό. Απορρίπτει κατ' ουσίαν τις εφέσεις και την αντέφεση.

^10-8-18 ΕφΠειρ 118/18 : Καταδολίευση δανειστών - Διάρρηξη - Γονική παροχή. Σύμβαση παροχής πίστωσης μεταξύ της ΟΕ και της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, τραπεζικής εταιρίας, με αλληλόχρεο λογαριασμό, στην οποία εγγυήτρια είναι ομόρρυθμη εταίρος και οφειλέτρια. Μεταβιβαστική δικαιοπραξία - γονική παροχή - του μοναδικού ακινήτου της εγγυήτριας στη θυγατέρα της. Ακολουθεί η καταγγελία του αλληλόχρεου λογαριασμού και η έκδοση διαταγής πληρωμής από την τράπεζα. Αγωγή διάρρηξης της δικαιοπραξίας μεταβίβασης του ακινήτου ως καταδολιευτικής. Κρίση περί μη ύπαρξης λόγου οικονομικής αυτοτέλειας της θυγατέρας, η οποία κατά το χρόνο της μεταβίβασης ήταν φοιτήτρια. Τέλος, η ύπαρξη βάρους επί του απαλλοτριωθέντος ακινήτου και δη η εγγραφείσα προσημείωση υποθήκης υπέρ άλλης τραπεζικής εταιρίας, δεν στερεί από την ενάγουσα το έννομο συμφέρον να ζητήσει με την άσκηση της υπό κρίση αγωγής τη διάρρηξη της ως άνω απαλλοτρίωσης, ούτε καθιστά αυτή καταχρηστική. Απορρίπτει την έφεση.

^9-8-18  Άρειος Πάγος 389/18 : Τροχαίο ατύχημα - Ευθύνη Επικουρικού Κεφαλαίου - Ν.4092/12. Αναίρεση. Περιορισμός της ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου με το Ν. 4092/12 - Ανώτατο όριο αποζημιώσεων και χρηματικής ικανοποίησης, καθώς και περιορισμός του επιτοκίου στο 6% για τον υπολογισμό των τόκων για την καταβολή των αποζημιώσεων - Ζήτημα αντίθεσης με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ. Ειδικότερα,το ζήτημα εάν η επίμαχη νέα ρύθμιση του άρθρου 4 παρ. γ' του ν. 4092/2012, με την οποία περιορίζεται το όριο της ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου ως προς το ύψος της αποζημίωσης και της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης που πρέπει να καταβάλει στον παθόντα είναι ή όχι αντίθετη με τις διατάξεις των άρθρων 25 παρ. 1 του Σ., 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ και 1 της Δεύτερης Οδηγίας του Συμβουλίου της 30-12-1983, αφού χαρακτηρίστηκε γενικότερου ενδιαφέροντος, έχει ήδη παραπεμφθεί στην Τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου κι ως εκ τούτου για την ενότητα της νομολογίας και προκειμένου να αποφευχθεί η έκδοση αντιφατικών αποφάσεων, ως προς το κρινόμενο αυτό σκέλος, πρέπει να ανασταλεί η πρόοδος της παρούσας δίκης, μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση, για το ζήτημα αυτό, από την Τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Αναιρετικοί λόγοι κατ' άρθρο 559 αρ. 1, 8 και 19 ΚΠολΔ. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι το Εφετείο,  με το να μην εφαρμόσει τις επίμαχες διατάξεις του Ν. 4092/12, κατά το μέρος που περιορίζουν το ποσοστό των τόκων που βαρύνει το αναιρεσείον Επικουρικό Κεφάλαιο για την καταβολή από το τελευταίο αποζημιώσεων και χρηματικών ικανοποιήσεων, δεν παραβίασε, ευθέως ή εκ πλαγίου, το νόμο. Απορρίπτει την αναίρεση της 742/2016 απόφασης του ΜονΕφΘεσ κατά το μέρος που αναφέρεται στο σκεπτικό της παρούσας και αναβάλλει, κατά τα λοιπά, τη συζήτηση μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση από την Τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου.

^9-8-18 ΔιοικΠρΚαλαμάτας 355/18 : Κακοποίηση ζώου - Πρόστιμο - Αρχή της αναλογικότητας. Επιβολή προστίμου για κακοποίηση, κακή και βάναυση μεταχείριση ζώου με βάση τα άρθρα 16 παρ. α' και 21 του Ν. 4039/12. Αρχή της αναλογικότητας - Στις περιπτώσεις που η εφαρμοστέα διάταξη δεν διαθέτει, σε έναν ελάχιστο έστω βαθμό, στοιχεία αναλογικότητας και δεν προβαίνει σε στοιχειώδη έστω κλιμάκωση της επιβαλλόμενης κύρωσης, ανάλογα με τη βαρύτητα της εκάστοτε παραβατικής συμπεριφοράς.Εν προκειμένω, κρίνει ότι ο προσφεύγων υπέπεσε πράγματι στην προβλεπόμενη στα άρθρα 16α και 21 του Ν. 4039/12 παράβαση της βίαιης πράξης κατά ζώου, ωστόσο η επιβολή της χρηματικής ποινής ύψους 30.000 ευρώ, ενόψει των ιδιαίτερων συνθηκών  της επίδικης περίπτωσης, υπερακοντίζει το σκοπό δημοσίου συμφέροντος στον οποίον αποβλέπει η επίμαχη διάταξη, ήτοι της προστασίας των ζώων, του κολασμού του παραβάτη και της αποτροπής παρομοίων παραβάσεων και οδηγεί σε αποτέλεσμα που δεν συμβιβάζεται με τη συνταγματικού επιπέδου αρχή της αναλογικότητας. Δέχεται εν μέρει την προσφυγή - Περιορίζει το επιβαλλόμενο πρόστιμο στο εύλογο και προσήκον ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ.

^9-8-18 ΕφΘεσ 658/18 : Εμπορική μίσθωση - Λήξη - Ανανέωση - Συμφωνία -Συγκυριότητα ακινήτου.  Διαφορά από εμπορική μίσθωση (ξενοδοχείο) ακινήτου περισσότερων ιδιοκτητών/εκμισθωτών - Λήξη εμπορικής μίσθωσης και ανανέωση με την κατάρτιση νέας σύμβασης, η οποία λήφθηκε από την πλειοψηφία των κοινωνών-συνεκμισθωτών και δεσμεύει και τη μειοψηφία, τόσο ως προς την διάρκεια όσο και ως προς το ύψος του μισθώματος.  Ως εκ τούτου η εναγομένη μισθώτρια έχει δικαίωμα να τους καταβάλει έκτοτε, κατά το αναλογούν, στο ποσοστό της συγκυριότητας τους, μέρος, το συμφωνηθέν, μεταξύ αυτής και της πλειοψηφίας των συνεκμισθωτών, μίσθωμα. Μη νόμιμη καταβολή μισθώματος - Καταγγελία. Έννοια καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος  - Αποδείχτηκε ότι οι ενάγοντες όχι μόνο δεν διαμόρφωσαν μόνοι τους το κατά τους ισχυρισμούς της εναγομένης οφειλόμενο μειωμένο μίσθωμα και δεν αδράνησαν και μάλιστα επί μακρόν να ασκήσουν το δικαίωμα τους, αλλά αντίθετα διαμαρτυρήθηκαν τόσο προφορικά, όσο και έγγραφα, με εξώδικη δήλωση τους για τη μη νόμιμη καταβολή του μισθώματος. Δεκτή κατ' ουσίαν η έφεση.

^9-8-18 ΔιοικΕφΚομοτηνής Α234/18 :  Φορολογία εισοδήματος - Σύζυγοι - Προσφυγή.  Κοινή δήλωση φορολογίας εισοδήματος συζύγων ή προσώπων που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης - Οι σύζυγοι υποβάλλουν κοινή δήλωση κατά την διάρκεια του γάμου τους και ο αναλογών φόρος βεβαιώνεται στο όνομα του συζύγου, παρότι υπολογίζεται χωριστά στο εισόδημα καθενός συζύγου και η ευθύνη καταβολής του βαρύνει τον κάθε σύζυγο χωριστά. Η υποβολή από τον σύζυγο δήλωσης και για το εισόδημα της συζύγου του άγει στο να καταχωρίζεται ως εισπρακτέο ή επιστρεπτέο στα βιβλία της φορολογικής Διοίκησης στο όνομα του συζύγου το ποσό που προκύπτει από την άθροιση των φορολογικών οφειλών αμφοτέρων των συζύγων. Εν προκειμένω, νομίμως η καταλογιστική πράξη εκδόθηκε στο όνομα του διαδικαστικώς υπόχρεου προς υποβολή της κοινής δήλωσης συζύγου της προσφεύγουσας, αν και αφορούσε εισοδήματα της τελευταίας. Επίσης, νομίμως το επίμαχο φύλλο ελέγχου επιδόθηκε  στην κατοικία της αδελφής του συζύγου, την οποία από κοινού με την προσφεύγουσα είχαν διορίσει ως αντίκλητο τους. Τέλος, κρίνει ότι νομίμως απορρίφθηκε η ενδικοφανής προσφυγή της προσφεύγουσας ως απαραδέκτως ασκηθείσα, λόγω χρονικής αναρμοδιότητας της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών προς εξέταση της. Απορρίπτει την προσφυγή.

^9-8-18 ΠολΠρΘεσ 10381/18 : ΑΕ - ΓΣ - Αποφάσεις - Ακυρότητα. Αγωγή μετόχου ΑΕ για να αναγνωριστεί ότι οι αποφάσεις της ΓΣ είναι ανυπόστατες, άλλως αυτοδικαίως άκυρες. Λόγοι ακυρότητας και ακυρωσίας αποφάσεων ΓΣ. Όροι καταστατικού ΑΕ - Πρόσκληση για την σύγκληση της ΓΣ - Νόμιμη σύνθεση - Δικαίωμα ψήφου και συμμετοχή προσώπων που δεν είχαν το σχετικό δικαίωμα. Τρόπος διανομής κερδών στους μετόχους μετά την αφαίρεση του τακτικού αποθεματικού. Αποσβεστική προθεσμία για την προβολή της ακυρωσίας της απόφασης.  Η κρινόμενη αγωγή πρέπει, παρά την ερημοδικία της εναγομένης, να απορριφθεί, εν μέρει ως απαράδεκτη και εν μέρει ως νόμω αβάσιμη.

^9-8-18  ΜονΠρΘεσ 8513/18 : Επικοινωνία γονέα και τέκνου. Προσβολή προσωπικότητας. Αγωγή για να ρυθμιστεί η επικοινωνία του ενάγοντος πατέρα με την ενήλικη θυγατέρα του, η οποία έχει τεθεί σε πλήρη δικαστική συμπαράσταση και διαμένει με την εναγόμενη σύζυγο. Η διάταξη του όρθρου 1463 ΑΚ καθιερώνει την έννομη σχέση της συγγένειας του αίματος και όπως όλοι οι εξ αίματος συγγενείς, έτσι και οι γονείς έχουν δικαίωμα επικοινωνίας μετά των ενηλίκων τέκνων τους, αφού διαμέσου της ασκήσεως του δικαιώματος αυτού θα μπορέσουν να εκφράσουν την αγάπη, φροντίδα, ενδιαφέρον και στοργή προς αυτά. Στην περίπτωση, κατά την οποία υφίσταται παρεμπόδιση της ασκήσεως του δικαιώματος επικοινωνίας γονέα με ενήλικο τέκνο του, η νομική δυνατότητα που παρέχεται βάσει του ουσιαστικού δικαίου είναι μέσω των διατάξεων του άρθρου 57 ΑΚ, με τις οποίες παρέχεται προστασία στην προσωπικότητα του ατόμου. Εν προκειμένω όμως,  η αγωγή είναι νόμω αβάσιμη, διότι και αληθών υποτιθέμενων των αναφερομένων σε αυτή πραγματικών περιστατικών δεν μπορεί να θεμελιωθεί η ασκούμενη με αυτήν αξίωση ρύθμισης επικοινωνίας στη διάταξη του άρθρου 1520 παρ. 1 ΑΚ, καθώς το καθιερούμενο με αυτή προσωπικό δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο του προϋποθέτει ανηλικότητα του τέκνου και δεν αφορά τα ενήλικα τέκνα. Απορρίπτει την αγωγή ως νόμω αβάσιμη.

^2-8-18 ΕφΠειρ 87/18 : Τράπεζες - Αλληλόχρεος λογαριασμός - Καταδολίευση - Διάρρηξη. Έννοια αλληλόχρεου λογαριασμού και ανοικτού λογαριασμού. Διάρρηξη καταδολιευτικής δικαιοπραξίας -  Προϋποθεσεις. Χορήγηση πιστώσεων από την Τράπεζα πριν το κλείσιμο του λογαριασμού - Η Τράπεζα είναι και πριν από το οριστικό κλείσιμο του λογαριασμού, δανείστρια, έχει, άρα, το δικαίωμα να προσβάλει ως καταδολιευτική, εφόσον συντρέχουν και οι λοιποί όροι του νόμου, κάθε απαλλοτρίωση του πελάτη της, έστω και αν έλαβε χώρα πριν από το οριστικό κλείσιμο του λογαριασμού, αρκεί αυτό να γίνει έως την πρώτη συζήτηση της αγωγής. Απορρίπτει την έφεση.

^2-8-18  ΕιρΝ.Ιωνίας 5/18 : Πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής - Ανακοπή. Στοιχεία για το ορισμένο του πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής - Περιγραφή ακινήτου - Ισχυρισμός του καθού η ανακοπή περί γνώσης των ελλειπόντων στοιχείων από τον ανακόπτοντα. Εν προκειμένω, δεν προκύπτει ότι ο  καθ ου Δήμος συγκοινοποίησε στον ανακόπτοντα διάγραμμα του επίδικου ακινήτου, παρά το γεγονός ότι γίνεται αναφορά σε αυτό στο ανακοπτόμενο πρωτόκολλο. Σε συνδυασμό δε και με το γεγονός ότι στο εν λόγω Πρωτόκολλο δεν υφίσταται αναφορά όλων των εκτεθέντων, για το ορισμένο της περιγραφής του επίδικου ακινήτου, στοιχείων, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση ως προς τον ακριβή καθορισμό της ταυτότητας αυτού, το προσβαλλόμενο Πρωτόκολλο δεν είναι επαρκώς ορισμένο. Ως εκ τούτου, ο σχετικός ισχυρισμός του ανακόπτοντος περί ακυρότητας του πρωτοκόλλου λόγω αοριστίας αυτού, πρέπει να γίνει δεκτός και ως κατ' ουσία βάσιμος.

^2-8-18  ΕιρΙκαρίας 1/18 : Εργατικές διαφορές κάτω των 5.000 ευρώ - Ν.4335/15. Περίπτωση εργατικής διαφοράς με αξία αντικειμένου κάτω των 5.000 ευρώ. Εφαρμοστέα διαδικασία μετά το Ν. 4335/2015.  Αποκλείεται η εφαρμογή των ειδικών διατάξεων για τις μικροδιαφορές στις εκδικαζόμενες κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών υποθέσεις και μετά τις  τροποποιήσεις, που επέφερε ο Ν. 4335/15. Η κρινόμενη αγωγή, που αφορά αποδοχές εργαζομένου με εξαρτημένη εργασία, φέρεται εσφαλμένως να εκδικαστεί με βάση τις ειδικές διατάξεις των μικροδιαφορών και όχι κατά την προσήκουσα ειδική διαδικασία περιουσιακών διαφορών και δη των εργατικών διαφορών, κατά την οποία εκδικάζονται οι διαφορές από παροχή εξαρτημένης εργασίας ή και από οποιαδήποτε άλλη αιτία με αφορμή την παροχή της εργασίας αυτής, όπως η επίδικη απαίτηση της ενάγουσας, που δεν υπάγεται στην τακτική διαδικασία και συνεπώς δεν μπορεί να εφαρμοστεί ο κανόνας υπαγωγής της στις μικροδιαφορές λόγω ποσού. Πρέπει, λοιπόν, για λόγους οικο­νομίας της δίκης, να διαταχθεί, η αυτεπάγγελτη εκδίκαση της κρινόμενης αγωγής στην ίδια δικάσιμο, σύμφωνα με την προσήκουσα ειδική διαδι­κασία των εργατικών διαφορών.

^2-8-18 ΜονΠρΠατρών 255/18 : Επιμέλεια τέκνων - Ασφαλιστικά μέτρα. Περίπτωση προσωρινής ανάθεσης της επιμέλειας ανήλικου τέκνου, το οποίο γεννήθηκε εκτός γάμου, αλλά εκουσίως αναγνωρίσθηκε από τον πατέρα του, σε αυτόν. Απόλυτο κριτήριο για την κρίση του Δικαστηρίου αποτελεί το πραγματικό συμφέρον του τέκνου. Εν προκειμένω, η καθ ης, μητέρα της ανήλικης, με τη συμπεριφορά της, την οποία επέδειξε έναντι της ανήλικης, παρέπεται, ότι δεν είναι διατεθειμένη να αναλάβει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται η γονική μέριμνα του τέκνου της και συνεπώς, δεν μπορεί να παρέχει όλα εκείνα τα εχέγγυα που απαιτούνται ώστε να κριθεί από το Δικαστήριο, ότι είναι καταλληλότερη γονέας για την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου της, αφού συχνά την εγκατέλειπε.

^27-7-18  ΜονΠρΖακύνθου 3/18 : Διαταγή πληρωμής - Ανακοπή - Προθεσμίες - Ν.4335/15. Τροπή προσημείωσης σε υποθήκη. Προθεσμία για την άσκηση ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής μετά το Ν. 4335/2015, ο οποίος τροποποίησε τις προθεσμίες για την άσκηση των ανακοπών των άρθρων 632 και 633 ΚΠολΔ. Κρίσιμος χρόνος για το εφαρμοστέο δίκαιο ο χρόνος υποβολής της αίτησης. Εάν έχει εγγράφει προσημείωση για να ασφαλιστεί απαίτηση και στη συνέχεια η απαίτηση αυτή επιδικαστεί στο δικαιούχο της με διαταγή πληρωμής, κατά της οποίας ο καθ' ου η διαταγή οφειλέτης δεν άσκησε ούτε την εκ του άρθρου 632 § 1 ΚΠολΔ ανακοπή μέσα στην προθεσμία των δέκα πέντε (15) ημερών από την πρώτη σ' αυτόν επίδοση της διαταγής, ούτε την εκ του άρθρου 633 § 2, ανακοπή μέσα στην προθεσμία των δέκα (10) ημερών από τη δεύτερη σ' αυτόν επίδοση της διαταγής, η προσημείωση πρέπει να τραπεί σε υποθήκη μέσα σε ενενήντα (90) ημέρες από την πάροδο της τελευταίας αυτής προθεσμίας των δέκα (10) ημερών. Ερημοδικία καθού η αίτηση στη εκούσια δικαιοδοσία.  Εν προκειμένω,  πρέπει η Υποθηκοφύλακας να προβεί σε ολική τροπή της ένδικης προσημείωσης σε υποθήκη αναδρομικά από την ημερομηνία υποβολής του σχετικού αιτήματος της αιτούσας τράπεζας.  Η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη.

^27-7-18 ΤρΕφΠατρών 15/18 : Αυτοκινητικό ατύχημα - Φθορές αυτοκινήτου εταιρίας leasing.  Πρόκληση φθορών και βλαβών σε αυτοκίνητο ιδιοκτησίας εταιρίας Leasing από τροχαίο ατύχημα - Αξίωση αποζημίωσης - Ενεργητική νομιμοποίηση - Δικαιούται να απαιτήσει  την αποζημίωση, ο δυνάμει της σύμβασης χρηματοδοτικής μίσθωσης, κάτοχος - μισθωτής του αυτοκινήτου,  ο οποίος και φέρει τον κίνδυνο της τυχαίας καταστροφής, απώλειας ή βλάβης του πράγματος.

^20-7-18 ΜονΠρΑθ 4644/18 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Εργασιακές σχέσεις. Μεταβολή στο πρόσωπο του εργοδότη - Ο νέος εργοδότης υπεισέρχεται σε όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις προϋφιστάμενες εργασιακές σχέσεις, χωρίς αυτές και τα εν γένει δικαιώματα των μισθωτών να επηρεάζονται από τη μεταβίβαση. Ο προηγούμενος εργοδότης, και μετά τη μεταβίβαση, ευθύνεται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με τον νέο εργοδότη, για τις υποχρεώσεις που προέκυψαν από τη σύμβαση ή σχέση εργασίας μέχρι τον χρόνο που αναλαμβάνει ο διάδοχος,  Εάν,  η εργασιακή σχέση δεν είχε λήξει πριν από τη μεταβίβαση με νόμιμο τρόπο, τότε ο εργαζόμενος μπορεί να ασκήσει μέσα στη νόμιμη προθεσμία τα δικαιώματα από την παράνομη απόλυση κατά του νέου εργοδότη. Εν προκειμένω, η εργασιακή σχέση της εφεσίβλητης με τη μεταβιβάζουσα εταιρία, είχε ήδη λήξει νόμιμα κατά το χρόνο σύστασης της εκκαλούσας διαδόχου εταιρίας. Ανεξαρτήτως του εάν πράγματι εν προκειμένω υπήρξε ή όχι μεταβίβαση της επιχείρησης μεταξύ των δύο εταιριών, μη νομίμως, η εφεσίβλητη προβάλλει τη σχετική της αξίωση έναντι της εκκαλούσας. Επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση - Δεκτή εν μέρει η αίτηση. Δεκτή η έφεση.

^20-7-18 ΠολΠρΛασιθίου 18/18 : Ιδιόγραφη διαθήκη - Γνησιότητα - Πρακτικό συμβιβασμού. Διαδικασία εξώδικης επίλυσης ιδιωτικών διαφορών με βάση το άρθρο 214Α ΚΠολΔ - Προ της ενάρξεως του Ν. 3994/11. Οποιαδήποτε έννομη σχέση του ιδιωτικού δικαίου με αντικείμενο απαλλοτριωτό που ανήκει στην ελεύθερη διάθεση των μερών, η οποία είναι δεκτική συμβιβασμού κατά τους κανόνες του ουσιαστικού δικαίου, υπόκειται στην προαναφερόμενη ρύθμιση. Δεν εφαρμόζεται η διάταξη για τις προσωπικού δικαίου διαφορές, για τα πράγματα εκτός συναλλαγής και –κατά την ορθότερη άποψη– και για το κληρονομικό δικαίωμα από το νόμο ή από διαθήκη. Δεδικασμένο και έκταση αυτού που παράγεται από το δικαστικό συμβιβασμό του άρθρου 214Α ΚΠολΔ - Εάν η αγωγή απορρίφθηκε νόμιμα λόγω παραγραφής της επίδικης αξιώσεως κατόπιν ενστάσεως προβληθείσης από τον εναγόμενο, δεν δημιουργείται ουσιαστικό δεδικασμένο και ως προς τη γένεση και ουσιαστική ύπαρξη της αξιώσεως. Η γνησιότητα και, κατ’ ακολουθία, η εγκυρότητα της ιδιόγραφης διαθήκης, δεν θα μπορούσε να καλυφθεί από το δεδικασμένο δικαστικής απόφασης, πολλώ δε μάλλον από το ιδιότυπο ουσιαστικό δεδικασμένο που απορρέει από την αμετάκλητη απόφαση που απέρριψε την ακύρωση του συμβιβασμού λόγω πλάνης, απάτης και απειλής. Εν προκειμένω, λοιπόν, πρέπει η κρινόμενη αγωγή, ως προς το αίτημά της να αναγνωριστεί ότι η ιδιόγραφη διαθήκη είναι γνήσια και έγκυρη, να γίνει δεκτή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη.

^20-7-18  ΜονΠρΑθ 2837/18 : Σύμβαση απλής διανομής μεταξύ της αιτούσας οικογενειακής επιχείρησης με αντικείμενο την κατοχή και προμήθεια φαρμάκων και της καθής εταιρίας που προμηθεύει την ελληνική αγορά με φαρμακευτικά προϊόντα.  Αναλογική εφαρμογή των διατάξεων περί εντολής - Καταγγελία της συμβάσεως. Ασφαλιστικά μέτρα - Προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης. Εν προκειμένω, ακόμα και αν ήθελε υποτεθεί ότι η καταγγελία για τη διεπόμενη τις σχέσεις των διαδίκων σύμβαση απλής διανομής, στην οποία εφαρμόζονται αναλογικά οι διατάξεις για την εντολή, ήτοι εκείνη του άρθρου 725 ΑΚ, έγινε αντίθετα με τις αρχές της ενδοσυμβατικής και αδικοπρακτικής ευθύνης, καθώς και καταχρηστικά, δεν είναι ποτέ άκυρη και επιφέρει πάντα τη λύση της, παρέχεται δε στην αιτούσα διανομέα (εντολοδόχο) η δυνατότητα να ζητήσει αποκατάσταση κάθε θετικής και αποθετικής ζημίας που υπέστη από αυτήν, όχι όμως και να αξιώσει την αναγνώριση της καταγγελίας και την εκπλήρωση της σύμβασης ούτε να επιδιώξει, όπως εν προκειμένω, την προσωρινή συνέχιση της λειτουργίας της σύμβασης απλής διανομής με την εκ μέρους της καθ’ ης εκτέλεση όλων των παραγγελιών της αιτούσας σε φάρμακά της. Δεν υφίσταται, λοιπόν, νόμιμο ουσιαστικό δικαίωμα για τη λήψη του μέτρου της προσωρινής συνέχισης της λειτουργίας της επίδικης σύμβασης, ούτε για τη λήψη κάθε άλλου πρόσφορου κατά την κρίση του δικαστηρίου μέτρου. Απορρίπτει την αίτηση.

^11-7-18 ΑρΠάγος (Ολ) 10/18 : Αναίρεση - Προθεσμία  - Ν.4335/15. Ζητήματα ερμηνείας αναφορικά με την προθεσμία άσκησης αναιρέσεως και την έναρξη ισχύος του Ν.4335/15. Κατά την πλειοψηφούσα άποψη, για τις αποφάσεις που δημοσιεύθηκαν προ της 1-1-2016, χωρίς να επιδοθούν, εξακολουθεί και μετά την 1-1-2016 να ισχύει η τριετής προθεσμία για την άσκηση του ενδίκου μέσου της αναίρεσης που προέβλεπε η διάταξη του άρθρου 564 παρ. 3 του ΚΠολΔ, πριν την αντικατάστασή της με το Ν. 4335/15. Εν προκειμένω, κατά την πλειοψηφούσα, λοιπόν, άποψη, η ένδικη, από 25-5-2016, αίτηση αναίρεσης κατά της μη επιδοθείσας τελεσίδικης απόφασης του ΤρΕφΚέρκυρας, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του εκδόντος την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση στις 27-5-2013, είναι παραδεκτή, ως εμπροθέσμως ασκηθείσα. Αντίθετη μειοψηφία.

^3-7-18 ΜονΠρΑθ 706/18 : Aναγκαστική εκτέλεση - Αναστολή - Ν.4335/15. Εκτελεστική διαδικασία μετά την ισχύ του Ν. 4335/15. Κατά τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 937 ΚΠολΔ -  όπως ισχύει μετά το Ν. 4335/15 - περιορίζεται ρητά η δυνατότητα για την άσκηση αίτησης αναστολής κατά της εκτελεστικής διαδικασίας, η οποία υφίσταται πλέον μόνο α) στην περίπτωση άμεσης εκτέλεσης και β) στην περίπτωση άσκησης ενδίκου μέσου κατά απόφασης, που εκδίδεται επί της ανακοπής, εφόσον πιθανολογηθεί η ευδοκίμηση του ενδίκου μέσου και η ανεπανόρθωτη βλάβη του αιτούντος.  Η άποψη, με την οποία υποστηρίζεται ότι είναι δυνατή η αναστολή της εκτελεστικής διαδικασίας βάσει των διατάξεων των άρθρων 731 και 732 ΚΠολΔ. περί προσωρινής ρύθμισης κατάστασης, δεν ευσταθεί, καθόσον οι εν λόγω διατάξεις δεν δύνανται να αντικαταστήσουν τις αποκλειστικές ρυθμίσεις του άρθρου 937 ΚΠολΔ.

^26-6-18  ΜονΕφΑθ 548/18 : Τραπεζική αργία- Θυρίδες- Απόλυση υπαλλήλου τράπεζας - Ακυρότητα. Το αμφιλεγόμενο ζήτημα της πρόσβασης στις τραπεζικές θυρίδες κατά την περίοδο της τραπεζικής αργίας (ΠΝΠ 28-6-15). Στην απαγόρευση διενέργειας τραπεζικών εργασιών, από το περιεχόμενο των επίμαχων Π.Ν.Π., δεν προκύπτει με σαφήνεια ότι εντάσσεται και η πρόσβαση των δικαιούχων στις θυρίδες. Ως κύρωση για την παράβαση της Π.Ν.Π. προβλέπεται η υποχρέωση των πιστωτικών ιδρυμάτων να καταγγείλουν τη σύμβαση εργασίας του προσώπου που ευθύνεται για την παράβαση, ήτοι απαιτείται υπαίτια παράβαση του υπαλλήλου. Προϋπόθεση δε, για την πλήρωση της υπαίτιας παράβασης είναι να τελούν οι υπάλληλοι εν πλήρει γνώσει των επιτρεπόμενων και των μη επιτρεπόμενων πράξεων και ενεργειών ώστε να ευθύνονται για την παράβαση. Ιδιαίτερο το καθεστώς που διέπει τις τραπεζικές θυρίδες και αυτό έγκειται, τόσο στο γεγονός ότι τα αποθηκευμένα μετρητά στις θυρίδες δεν συνυπολογίζονται στη ρευστότητα των πιστωτικών ιδρυμάτων, όσο και στη φύση της έννομης σχέσης μεταξύ των πελατών και των ιδρυμάτων, η οποία δημιούργησε ακριβώς την αντικειμενική αβεβαιότητα ως προς το αν απαγόρευε η επίμαχη Π.Ν.Π. την πρόσβαση των πελατών στις μισθωμένες από αυτούς θυρίδες και γι' αυτό έχρηζε ειδικής διασαφήσεως. Περίπτωση καταγγελίας συμβάσεως εργασίας τραπεζοϋπαλλήλου, ο οποίος επέτρεψε σε πελάτη του καταστήματος, όπου εργαζόταν, την πρόσβαση στη θυρίδα του, κατά τη διάρκεια της τραπεζικής αργίας. Αποδείχθηκε ότι κατά το χρονικό διάστημα από την επαναλειτουργία συγκεκριμένων καταστημάτων της εναγόμενης τράπεζας μέχρι τουλάχιστον την παροχή σαφών οδηγιών εκ μέρους της , που έγινε στις 2.7.2015, οι υπάλληλοι της, μεταξύ των οποίων και ο ενάγων, δεν διέθεταν επαρκή γνώση του νομικού καθεστώτος των θυρίδων κατά την περίοδο της τραπεζικής αργίας. Κρίθηκε οτι η εν λόγω απόλυση είναι καταχρηστική κι ως εκ τούτου άκυρη, διότι δεν συνδέεται με την ομαλή και αποδοτική άσκηση της εργασίας του ενάγοντος, ενώ η εργοδότρια τράπεζα έχει καταστεί υπερήμερη. Δεκτή η έφεση του ενάγοντος - Υποχρεώνει την εναγόμενη να αποδέχεται τις υπηρεσίες του και επιδικάζει σε αυτόν αποδοχές υπερημερίας και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Απορρίπτει την έφεση της εναγόμενης.

^21-6-18 ΕιρΣερ 3/18 : Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα - Ν.3869/10 - Κανονική εκτέλεση υποχρεώσεων - Απαλλαγή. Η κανονική εκτέλεση των υποχρεώσεων του οφειλέτη, ως προϋπόθεση της απαλλαγής του κατά την έννοια του άρθρου 11 παρ. 1 Ν 3869/2010, απαιτεί την εντός του ταχθέντος με την απόφαση του Δικαστηρίου χρονικού πλαισίου καταβολή των ορισθέντων ποσών. Εν προκειμένω, ο αιτών ισχυρίζεται ότι εξόφλησε πλήρως όλες τις υποχρεώσεις που του επέβαλε η με αριθμό 39/2013 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, ήτοι το σύνολο των υποβληθεισών σε ρύθμιση οφειλών του προς τις καθ’ ων η αίτηση-πιστώτριές του. Για το λόγο αυτό ζητεί να πιστοποιηθεί με απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου η κανονική εκτέλεση των υποχρεώσεών του ώστε να επέλθει η απαλλαγή του από κάθε τυχόν υπόλοιπο οφειλής, δεκτής γενομένης της αίτησής του. Η ένδικη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη.

^21-6-18 ΕιρΑθ 455/18 : Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα - Ν.3869/10. Αίτηση υπαγωγής στις ρυθμίσεις του Ν.3869/10 - Στο πεδίο εφαρμογής του - μετά το Ν.4336/15 - υπάγονται και οι οφειλές προς τους Οργ. Κοινωνικής Ασφάλισης. Απορρίπτει τον ισχυρισμό περί αντισυνταγματικότητας του άρθρου 1 του Ν.3869/10, θεμελιούμενο στην αντίθεσή του προς την αρχή της ισότητας (αρ. 4 παρ.1 του Σ.) λόγω της διεύρυνσης εφαρμογής του Ν.3869/10 και στις οφειλές προς τους Οργ.Κοιν.Ασφάλισης. Εκούσια δικαιοδοσία - Δεδικαμένο - Η απόφαση του Ν.3869/10 δεν δημιουργεί δεδιασμένο ως προς την ύπαρξη και το ύψος των επίδικων απαιτήσεων.  Προσωρινή ρύθμιση οφειλών της αιτούσας και ορισμός νέας δικασίμου.  Εξαίρεση κύριας κατοικίας από την εκποίηση. Εν μέρει δεκτή η αίτηση ως βάσιμη και στην ουσία της.

^14-6-18 ΜονΠρΑθ 592/18 : Εργατικό ατύχημα - Καταγγελία συμβάσεως εργασίας - Καταχρηστικότητα. Ηθική βλάβη.  Ευθύνη εργοδότη όταν το ατύχημα οφείλεται στη μη τήρηση όρων, οι οποίοι επιβάλλονται από την κοινή αντίληψη, την υποχρέωση προνοίας του και την απαιτούμενη στις συναλλαγές επιμέλεια. Ειδική διαδικασία των άρθρων 664 επ. του ΚΠολΔ.Περίπτωση τηλεφωνήτριας, η οποία διεγνώσθη με πολύποδα στις φωνητικές της χορδές και γι' αυτό το λόγο έπρεπε να παραμείνει σπίτι της σε πλήρη αφωνία, εξαιτίας της επαγγελματικής καταπόνησης των φωνητικών της οργάνων, λόγω των ανθυγιεινών συνθηκών στην εργασία της και  της απαιτήσεως του εργοδότη της να πραγματοποιεί υπερβολικό αριθμό κλήσεων ανά ημέρα. Επιστροφή της εργαζόμενης μετά από ενάμισυ περίπου μήνα στην εργασία της, αλλά σε διαφορετική θέση - Καταγγελία της συμβάσεως της. Αποδείχθηκε ότι η καταγγελία είναι άκυρη ως καταχρηστική και συγκεκριμένα ασκήθηκε από εκδικητικότητα της εναγομένης εργοδότριας, οφειλόμενη στο γεγονός ότι εκείνη αρνήθηκε να εργασθεί και πάλι ως τηλεφωνήτρια πριν ολοκληρώσει την αποθεραπεία της και ζήτησε να παραμείνει στη θέση της διοικητικής υπαλλήλου. Επίσης, το ένδικο εργατικό ατύχημα οφείλεται σε πταίσμα και δη σε αμέλεια του νομίμου εκπροσώπου της εναγομένης ως προς την τήρηση των προβλεπόμενων όρων ασφάλειας των εργαζομένων και όχι σε ενδεχόμενο δόλο αυτού όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η ενάγουσα. Επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης για την ηθική βλάβη που υπέστη η ενάγουσα. Η αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη και προσωρινά εκτελεστή ως προς τις καταψηφιστικές της διατάξεις.

^8-6-18 ΣτΕ (Α') 487/18 : Ιδιοκτησία - Περιορισμοί - Δημιουργία Ζ.Ο.Ε - Αποζημίωση. Δικαίωμα αποζημίωσης εταιρίας, κατ’ άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ, για τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στην ευρισκόμενη στην περιοχή Καλαμακίου του Δήμου Λαγανά Ζακύνθου ιδιοκτησία της, με το από 1.12.1999 π.δ. (Δ΄ 906) περί θεσπίσεως Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου. Tο δικάσαν εφετείο έκρινε ότι οι θεσπισθέντες πρόσθετοι περιορισμοί με το από 1.12.1999 π.δ. ήταν σημαντικοί, αλλοίωναν μερικώς τον πυρήνα του δικαιώματος της ιδιοκτησίας της αναιρεσίβλητης εταιρείας και, ως εκ τούτου, δημιουργούσαν, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 24 παρ. 1 και 2, 17 παρ. 1 και 2 του Σ. και τις διατάξεις του άρθρου 22 του ν. 1650/1986, σε συνδυασμό προς το 1ο ΠΠ ΕΣΔΑ, ευθεία αξίωση αυτής προς αποζημίωση, χωρίς να τίθεται ζήτημα προηγούμενης υποβολής από την θιγόμενη αναιρεσίβλητη εταιρεία σχετικής αιτήσεως στη Διοίκηση. Λόγω όμως, της σπουδαιότητας του ανωτέρω ζητήματος, εάν δηλαδή κατά την έννοια του άρθρου 22 του ν. 1650/1986, ο θιγόμενος από τη δημιουργία Ζ.Ο.Ε. ιδιοκτήτης έχει τη δυνατότητα να επιδιώξει με την άσκηση ευθείας αγωγής κατά του Ελληνικού Δημοσίου ενώπιον του αρμόδιου διοικητικού δικαστηρίου την επιδίκαση αποζημιώσεως ή απαιτείται προηγούμενη υποβολή από αυτόν σχετικής αιτήσεως στη Διοίκηση και, ενόψει και της πάγιας επί του ζητήματος αυτού νομολογίας του Τμήματος και της διαφορετικής προς αυτήν πρόσφατης ως άνω αποφάσεως του Ε΄ Τμήματος που αφορά την ερμηνεία της ίδιας διάταξης του άρθρου 22 του ν. 1650/1986, το Τμήμα κρίνει ότι το εκτεθέν ζήτημα πρέπει να παραπεμφθεί προς επίλυση στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου.

^1-6-18 ΠολΠρΑθ 188/18 : Τράπεζες - Εκχώρηση απαίτησης από πώληση - Αναπροσαρμογή οφειλής - αρ. 288 ΑΚ. Διαφορά από απαιτήσεις που γεννήθηκαν μεταξύ της πιστούχου εταιρίας και του εναγόμενου ΝΠΙΔ, στο πλαίσιο της επιχειρηματικής δραστηριότητας της πρώτης, με αντικείμενο την πώληση ιατροφαρμακευτικών προϊόντων σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία - Εκχώρηση των απαιτήσεων (από τις πωλήσεις) από την πιστούχο εταιρία στην ενάγουσα τράπεζα, με την οποία είχε συνάψει σύμβαση πίστωσης αλληλόχρεου λογαριασμού. Αίτημα του εναγόμενου εν προκειμένω ΝΠΙΔ περί αναπροσαρμογής της οφειλής λόγω απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών, κατ' άρθρο 288 ΑΚ. Καλή πίστη και συναλλακτικά ήθη. Κρίθηκε ότι, εάν και οι επίμαχες συμφωνίες μπορεί να μην έχουν τόση ευρύτητα και τέτοια επαναληπτικότητα, ώστε να χαρακτηρισθούν «συναλλακτικά ήθη», ωστόσο αποτελούν παραδείγματα καλόπιστης στάσης εκ μέρους συμβαλλομένων στον επαγγελματικό κύκλο συναλλασσομένων που αποτελεί αντικείμενο εξέτασης. Από αυτό το στοιχείο, σε συνδυασμό με τη δυσχερέστατη οικονομική κατάσταση, αλλά και τον βαρύνοντα κοινωνικό ρόλο του εναγομένου ΝΠΙΔ, το Δικαστήριο πείθεται ότι θα πρέπει η ενοχή να διαπλασθεί κατ’ άρθρο 288 ΑΚ και να αναπροσαρμοσθεί η οφειλή του εναγομένου, απομειούμενη κατά ποσοστό 30% του τιμήματος εκάστης επιμέρους διαδοχικής πώλησης που αποτυπώνεται στα ένδικα τιμολόγια. Δεκτή η αγωγή.

^1-6-18 ΜονΠρΗλείας 23/18 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Όρος περί μη ανταγωνισμού. Πώληση πρατηρίου καυσίμων - Μεταβίβαση της επιχείρησης και συμφωνία μεταξύ μεταβιβάζοντος και αποκτώντος περί μη ανταγωνισμού - Στα πλαίσια της ελευθερίας των συμβάσεων που απορρέει από τη διάταξη του άρθρου 361 ΑΚ, μπορεί να συμφωνηθεί ως παρεπόμενη συμφωνία στη σύμβαση πώλησης επιχείρησης η υποχρέωση μη ανταγωνισμού του ενός των συμβαλλομένων υπέρ του άλλου. Παραβίαση της εν λόγω συμφωνίας - Ασφαλιστικά μέτρα  -  Εν προκειμένω, λόγω της εξακολουθηματικής παραβίασης της παράλειψης ανταγωνισμού, το Δικαστήριο κρίνει αναγκαίο να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα προσωρινής ρύθμισης κατάστασης και ειδικότερα να απαγορευθεί στους καθ’ ων η αίτηση η λειτουργία επιχείρησης πρατηρίου καυσίμων μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αγωγής της αιτούσας.

^29-5-18 ΕιρΑθ 135/18 : Προστασία νόμης - Ασφαλιστικά μέτρα. Περίπτωση διατάραξης της νομής δια της  εκπομπής συνεχών θορύβων από ζώο συντροφιάς, ακόμα και τις ώρες κοινής ησυχίας,  έντονης δυσοσμίας λόγω περιτωμμάτων και διαπληκτισμών του αιτούντος με γειτονικό διαμερισμα. Πιθανολογήθηκε ότι από τις ανωτέρω εκπομπές (θορύβου και δυσοσμίας) προκαλείται σοβαρή ενόχληση στον αιτούντα, καθόσον  διαταράσσεται η ψυχική ηρεμία αυτού και της οικογένειάς του κι ως εκ τούτου υπάρχει επείγουσα περίπτωση και κίνδυνος συγκρούσεων και διαπληκτισμών μεταξύ των διαδίκων. Πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση ως και κατ' ουσία βάσιμη και να ληφθούν τα πλέον ενδεδειγμένα κατά την κρίση του Δικαστηρίου ασφαλιστικά μέτρα (απομάκρυνση του σκύλου - παράλειψη στο μέλλον κάθε διατάραξη της νομής του αιτούντος). Απειλή ποινών σε περίπτωση παράβασης των διατάξεων της παρούσας απόφασης.

^29-5-18 ΜονΠρΑθ 443/18 : Εμπορικές διαφορές. Διαιτητική πραγματογνωμοσύνη. Εκτέλεση αλλοδαπής απόφασης. Έννοια εμπορικών διαφορών - Ως εμπορικές δύνανται να χαρακτηριστούν και διαφορές ως προς τη διαχείριση και διανομή εταιρικών στοιχείων και εσόδων, καθώς επίσης και ως προς τον προσδιορισμό μερίδων, ακόμη και αν αυτές αποτελούν στοιχεία κληρονομιαίας περιουσίας, προκρινόμενης συνεπώς της μετοχικής έναντι της ιδιότητας του κληρονόμου. Διάκριση διαιτητικής πραγματογνωμοσύνης από τη διαιτησία -  Επί της τελευταίας συμφωνείται επίλυση υφισταμένης ή μέλλουσας να προκύψει ιδιωτικής διαφοράς και αντικείμενο αυτής μπορεί να είναι έννομη σχέση και όχι η διαπίστωση πραγματικού γεγονότος. Χαρακτηρισμός  ορισμένης συμφωνίας ως διαιτησίας ή ως διαιτητικής πραγματογνωμοσύνης.Κήρυξη εκτελεστής αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης - Σύμβαση Ν.Υόρκης - Σε περίπτωση σύγκρουσης μεταξύ διμερούς συνθήκης και της Σύμβασης της Ν. Υόρκης, υποχωρούν οι αρχές της ειδικότητας και της προγενέστερης ρύθμισης και υπερισχύει η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, πάντα προς εξυπηρέτηση του σκοπού της ελεύθερης κυκλοφορίας των διαιτητικών αποφάσεων και διευκόλυνσης της αναγνώρισης και εκτέλεσής τους. Δεκτή η αίτηση ως ουσιαστικά βάσιμη εν μέρει.

^23-5-18 MονΠρΑθ 49/18: Καταγγελία συμβάσεως εργασίας συνδικαλιστή - Άγνοια εργοδότη για την ιδιότητα του εργαζομένου. Η προστασία των συνδικαλιστικών στελεχών προϋποθέτει ότι ο εργοδότης γνωρίζει τη συνδικαλιστική ιδιότητα του προστατευόμενου γι' αυτό το λόγο εργαζομένου - Εν προκειμένω, ο ενάγων, μολονότι αδιαμφισβήτητα τυγχάνει συνδικαλιστικό στέλεχος, προστατευόμενο από τις διατάξεις του Ν. 1264/82, ωστόσο δεν αποδείχθηκε ότι σε κάποια στιγμή πριν από την καταγγελία της σύμβασης εργασίας γνωστοποίησε στη νόμιμη εκπρόσωπο της εργοδότριας εναγόμενης εταιρίας την ιδιότητά του αυτή. Επίσης, οι αναρτήσεις του εργαζόμενου συνδικαλιστή σε ιστότοπους ή και γενικότερα η αναγνωρισιμότητά του στους τοπικούς συνδικαλιστικούς κύκλους δεν αρκεί για να προσδώσει στην εναγόμενη την απαιτούμενη γνώση περί αυτής του της ιδιότητας.

^23-5-18 ΠολΠρΑθ 109/18: Συμφωνία εξυγίανσης επιχείρησης. Αίτηση επικύρωσης συμφωνίας εξυγίανσης επιχείρησης με αντικείμενο τη μεταβίβαση της επιχείρησης. Πιθανολογείται εν προκειμένω, η βιωσιμότητα της επιχείρησης που θα ασκείται πλέον από νέο φορέα.  Ρύθμιση κεφαλαίου απαίτησης του Δημοσίου από την αποκτώσα εταιρία. Μεταβίβαση των απαιτήσεων ανέγγυων πιστωτών με διαγραφή τμήματος της οφειλής. Εν κατακλείδι,προκειμένου να εξασφαλισθεί η βιωσιμότητα της επιχειρηματικής δραστηριότητας της αιτούσας εταιρίας, υπό άλλο φορέα, από την οποία προσφέρεται εργασία σε εκατόν πενήντα δύο (152) άτομα και δεδομένου ότι έχει ήδη επιτευχθεί η συμφωνία εξυγίανσης, το Δικαστήριο προβλέπει ότι υπάρχουν βάσιμες προσδοκίες επιτυχίας της προτεινόμενης εξυγίανσης, καθώς και ότι η επικύρωσή της δεν παραβλάπτει τη συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών.

^23-5-18 ΜονΠρΑθ 1685/18: Ομαδική ασφάλιση - Όροι. Περίπτωση όρου σε ομαδικό ασφαλιστήριο περί πρόσθετου ασφαλίστρου εξισορρόπησης. Με τον εξεταζόμενο συμβατικό όρο περί πρόσθετου «ασφαλίστρου εξισορρόπησης», η ενάγουσα δεν αναλαμβάνει να καλύψει τον ένδικο κίνδυνο από τα κεφάλαιά της, τα οποία σχηματίζει από το μεγάλο αριθμό των μελών της κοινωνίας των κινδύνων, αλλά ζητεί από το λήπτη της ασφάλισης να καλύψει τη διαφορά, που θα προκύπτει κάθε φορά, μεταξύ του τακτικού ασφαλίστρου και των αποζημιώσεων, που εκείνη θα έχει ήδη καταβάλει.Τα χαρακτηριστικά του εν λόγω συμβατικού όρου δεν συνάδουν με τα βασικά χαρακτηριστικά της σύμβασης ασφάλισης. Μοιάζουν περισσότερο με «διαχειριστική ασφάλιση», η οποία μόνο, κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται να ασκείται από ασφαλιστική εταιρία στην περίπτωση της διαχείρισης των ομαδικών συνταξιοδοτικών κεφαλαίων προσωπικού επιχείρησης. Όμως, εν προκειμένω δεν είναι αυτή η πραγματική και νομική βάση της κρινόμενης αγωγής. Η εξεταζόμενη λοιπόν, συμβατική πρόβλεψη δεν λαμβάνει υπ’ όψη τα εύλογα συμφέροντα του λήπτη της ασφάλισης και του ασφαλισμένου και έρχεται σε αντίθεση με το αρ. 2 παρ. 8 ν. 2496/1997 και, συνεπώς, η κρινόμενη αγωγή είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη αναφορικά με την κύρια νομική βάση της.

^17-5-18 ΜονΠρΑθ 359/18 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Πτώχευση. Ο εργοδότης που διαδέχεται ή υποκαθιστά τον αρχικό εργοδότη στην άσκηση ορισμένης επιχείρησης, υπεισέρχεται στις υποχρεώσεις του αρχικού εργοδότη έναντι του προσωπικού και σε περίπτωση απόλυσης αυτού οφείλει να τηρήσει τις νόμιμες διατυπώσεις και να καταβάλει τη νόμιμη αποζημίωση με βάση το συνολικό χρόνο του μισθωτού στον αρχικό και στο νέο εργοδότη. Έννοια μεταβίβασης της επιχείρησης. Εάν επέλθει μεταβίβαση επιχείρησης στο χρονικό διάστημα κατά το οποίο έχει αρχίσει αλλά δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί η διαδικασία της πτώχευσης ή της κήρυξης σε αφερεγγυότητα, το προσωπικό της μεταβιβαζόμενης επιχείρησης υπάγεται πλήρως στην προστασία που παρέχεται. Εάν όμως ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία με την έκδοση της, κατά περίπτωση, απαιτούμενης δικαστικής απόφασης, τότε από τη δημοσίευση αυτής παύει η προστασία. Περίπτωση συστάσεως ΙΚΕ ως συνέχεια προηγουμένης ατομικής επιχειρήσεως - Η ΙΚΕ αποτελεί διάδοχο εργοδότρια - Διαφορά δεδουλευμένων αποδοχών σε απολυθέντα μισθωτό.  Η κρινόμενη αγωγή πρέπει γίνει δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη εν μέρει.

^17-5-18 ΕφΠειρ 177/18 : Καταγγελία συμβάσεως εργασίας - Οικονομικοτεχνικοί λόγοι - Αποζημίωση - Ακυρότητα. Περίπτωση καταγγελίας συμβάσεως αορίστου χρόνου για οικονομικοτενικούς λόγους – Καταβολή μειωμένης αποζημίωσης. Μετενέργεια ΣΣΕ. Πότε είναι καταχρηστική η καταγγελία.   Άκυρη η καταγγελία αν δεν γίνει εγγράφως και δεν καταβληθεί ολόκληρη η οφειλόμενη αποζημίωση – Επίσης, ακυρη η καταγγελία όταν γίνεται κατά παράβαση των κριτηρίων επιλογής των απολυτέων για οικονομικοτεχνικούς λόγους. Κρίθηκε εν προκειμένω, ότι η καταβολή της ελλιπούς αποζημίωσης, ως συνέπεια της μη νόμιμης μείωσης του μισθού της, δεν καθιστά την καταγγελία άκυρη, διότι ο εσφαλμένος υπολογισμός του ύψους της αποζημίωσης οφείλεται σε συγγνωστή πλάνη της εναγόμενης, συνιστάμενη στο γεγονός ότι καλόπιστα είχε την πεποίθηση ότι είχε δικαίωμα να μειώσει το μισθό της ενάγουσας κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 4046/12 και 2 της ΠΥΣ 6/12. Αποδείχθηκε δε περαιτέρω, ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας οφείλεται μεν στην επιχειρηματική απόφαση της εναγόμενης, για τη μείωση του προσωπικού της, με συνέπεια την απόλυση της ενάγουσας και υπαγορεύθηκε από οικονομικοτεχνικούς λόγους και όχι από λόγους εμπάθειας, αλλά η απόλυση της ενάγουσας δεν έγινε με αντικειμενικά κριτήρια και όπως επιβάλλει η καλή πίστη και τα χρηστά ήθη. Ως εκ τούτου, η απόλυση της είναι άκυρη ως καταχρηστική. Επίδικαση και  χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης της ενάγουσας. Πρέπει η έφεση της εναγόμενης να απορριφθεί και η έφεση της ενάγουσας να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη.

^14-5-18 ΠολΠρΘεσ 1419/18 : ΑΕ - Πτώχευση - Δάνεια μετόχων - Υποκεφαλαιοδότηση. Συλλογική διαδικασία ικανοποίησης πιστωτών. Το κρίσιμο ζήτημα των δανείων των μετόχων προς την εταιρία, που βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση, τα οποία εξομοιώνονται με μετοχικό κεφάλαιο - Νομικό έρεισμα για την εν λόγω εξομοίωση συνιστά το άρθρο 281 ΑΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 44α του Κ.Ν. 2190/20. Έννοια της ονομαστικής υποκεφαλαιοδότησης - Διάκριση ίδιων και ξένων κεφαλαίων.  Ο θεσμός της υποκεφαλαιοδότησης, αποσκοπεί στην προστασία προεχόντως των λοιπών εταιρικών δανειστών, που θίγονται από τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του δανειοδότη - μετόχου, και μόνο ανακλαστικά προστατεύει τα συμφέροντα και των λοιπών μετόχων. Στο πλαίσιο αυτό, ως ενδεδειγμένη κύρωση, στο πρότυπο και της διάταξης του αρ. 32 παρ. 3 ν. 3190/1955, επί συλλογικής διαδικασίας, τίθεται η επαλήθευση μεν της απαίτησης του συγκεκριμένου πιστωτή - μετόχου, πλην ως απαίτησης πιστωτή τελευταίας σειράς, ικανοποιούμενης μετά από τις απαιτήσεις των ανέγγυων πιστωτών, αλλά πριν από την επιστροφή του εναπομένοντος τμήματος της εταιρικής περιουσίας στους μετόχους βάσει του ποσοστού συμμετοχής τους στην εταιρία.

^10-5-18 ΔιοικΠρΝαυπλίου 85/18 : Χρέη προς το Δημόσιο - ΑΕ - Κατάσχεση ακινήτου - Ανακοπή. Ανακοπή κατά αναγκαστικής κατάσχεσης που επιβλήθηκε από το Δημόσιο επί ακινήτου του ανακόπτοντος ως Διευθύνοντος Συμβούλου ΑΕ, για την είσπραξη χρέους της εταιρίας προς το Δημόσιο που προέρχεται από φόρους. Με διάταξη δε, του Προέδου της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, είχε ήδη απαγορευθεί η εκποίηση του επίμαχου ακινήτου έως ότου περατωθεί η ποινική διαδικασία. Η απαγόρευση της εκποίησης ορισμένου ακινήτου κατηγορουμένου, που επιβάλλεται με διάταξη του ανακριτή ή του δικαστικού συμβουλίου ή του Προέδρου της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, αποσκοπεί στο να εμποδίσει οποιαδήποτε διάθεση του συγκεκριμένου ακινήτου από οποιονδήποτε, περιλαμβανομένου και του  Δημοσίου, κατά τη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας, έτσι ώστε  να εξασφαλιστεί ότι σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης θα είναι δυνατή η δήμευση του ακινήτου είτε ως παρεπόμενη ποινή, είτε ως μέτρο ασφαλείας. Ο χαρακτήρας αυτός της δέσμευσης ως μέτρου εξασφαλιστικού, καθιστά μη νόμιμη οποιαδήποτε πράξη εκποίησης του δεσμευθέντος ακινήτου μέχρι την ολοκλήρωση της ποινικής διαδικασίας. Ως απαγορευμένη, ιδιόρρυθμης μορφής, διάθεση του δεσμευθέντος ακίνητου, εξάλλου, πρέπει να θεωρηθεί και η επιβολή αναγκαστικής κατάσχεσης σ' αυτό. Επομένως, το Δικαστήριο κρίνει ότι η ένδικη πράξη αναγκαστικής κατάσχεσης από το Δημόσιο είναι μη νόμιμη και, συνεπώς, ακυρωτέα. Η ανακοπή πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη με αυτή πράξη διοικητικής εκτέλεσης.

^3-5-18 ΣτΕ (Δ') 805/18 : Πρόσφυγες - Περιορισμός κυκλοφορίας αιτούντων ασύλου - Αίτηση ακυρώσεως. Αίτηση ακυρώσεως κατά κανονιστικής αποφάσεως της Διευθύντριας της Υπηρεσίας Ασύλου, με την οποία επιβλήθηκε περιορισμός στην ελεύθερη κυκλοφορία των αιτούντων την χορήγηση ασύλου σε συγκεκριμένα νησιά (Λέσβος, Ρόδος, Σάμος, Κως, Λέρος, Χίος), εκδοθείσα κατ’ επίκληση της  διατάξεως του άρθρου 41 παρ. 1 περ. γγ του ν. 4375/16. Το θέμα του καθορισμού των συγκεκριμένων περιοχών της Χώρας στις οποίες επιβάλλεται ο περιορισμός της κυκλοφορίας των αιτούντων διεθνή προστασία, αποτελεί ειδικότερο θέμα, οπότε θεμιτώς και σύμφωνα με το άρθρο 43 παρ. 2 εδ. β΄ του Σ., ανατέθηκε σε άλλο - εκτός του Προέδρου της Δημοκρατίας - όργανο, όπως εν προκειμένω στη Διευθύντρια της Υπηρεσίας Ασύλου - Ο σχετικός λόγος ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Στην προκειμένη, όμως, περίπτωση, ούτε από το κείμενο της προσβαλλομένης αποφάσεως, ούτε από τα στοιχεία που μνημονεύονται στο προοίμιο αυτής, προκύπτουν οι νόμιμοι λόγοι που υπαγόρευσαν την επιβολή του ένδικου περιορισμού, προκειμένου να κριθεί εάν η απόφαση αυτή βρίσκεται εντός των ορίων της εξουσιοδοτικής διατάξεως του άρθρου 41 παρ. 1 περ. γγ του ν. 4375/16, η οποία ερμηνευόμενη υπό το φως του άρθρου 31 παρ. 2 της Σύμβασης της Γενεύης, επιτρέπει την επιβολή στους αιτούντες διεθνή προστασία μόνο των απαραίτητων περιοριστικών μέτρων. Κριση ότι εφόσον, δεν προκύπτουν οι σοβαροί και επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος και μεταναστευτικής πολιτικής, οι οποίοι θα ηδύναντο να δικαιολογήσουν την επιβολή του περιορισμού της κυκλοφορίας των αιτούντων διεθνή προστασία που εισέρχονται στην ελληνική επικράτεια μετά τις 20 Μαρτίου 2016 στα συγκεκριμένα νησιά, ως απαραιτήτου, δε δύναται να ελεγχθεί από το Δικαστήριο εάν η προσβαλλόμενη κανονιστική απόφαση κείται εντός των ορίων της εξουσιοδοτικής διατάξεως του άρθρου 41 παρ. 1 περ. γγ του ν. 4375/16, καθόσον ελλείπει, εν προκειμένω το δικαιολογητικό έρεισμα της ένδικης ρύθμισης. Συνεπώς, για το λόγο αυτό, ο οποίος βασίμως προβάλλεται με την κρινόμενη αίτηση, πρέπει αυτή να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση. Αντίθετη μειοψηφία. Περαιτέρω, κρίνει ότι συντρέχουν λόγοι γενικού συμφέροντος που επιβάλλουν, τα αποτελέσματα της ακυρώσεως να ανατρέξουν στο χρονικό σημείο της προηγούμενης ημέρας της δημοσιεύσεως της αποφάσεως αυτής. Δέχεται την αίτηση.

^3-5-18 ΕιδΔικ (του αρ. 88 του Συντ.)  2/18 : Δικαστικοί λειτουργοί - Αλλεπάλληλες μειώσεις συντάξεων - Αντισυνταγματικότητα.  Διαδοχικές μειώσεις συντάξεων στο Δημόσιο από το έτος 2010 - Κρίση ότι ο διακηρυσσόμενος σκοπός της περιστολής των δημοσιονομικών δαπανών αποτελεί πράγματι σκοπό δημοσίου συμφέροντος, ο οποίος μπορεί να δικαιολογήσει, κατ’ αρχήν, τη λήψη μέτρων περικοπής των καταβαλλόμενων από το Δημόσιο συντάξεων. Ιδιαίτερη συνταξιοδοτική μεταχείριση των δικαστικών λειτουργών, την οποία κατοχυρώνει το Σύνταγμα. Κρίθηκε ότι οι διατάξεις του άρθρου πρώτου παρ. Β υποπαρ. Β.3 του Ν. 4093/12, οι οποίες ελήφθησαν υπόψη και για τον επανυπολογισμό των συντάξεων των δικαστικών λειτουργών κατά το άρθρο 14 του Ν. 4387/16, και του άρθρου 13 του εν λόγω Ν. 4387/16 αντίκεινται στο Σύνταγμα κι ως εκ τούτου μη νομίμως υπολογίσθηκε κατ’ εφαρμογή των διατάξεων αυτών η σύνταξη του ενάγοντος κατά το επίμαχο χρονικό διάστημα. Δεδομένου δε, ότι οι ανωτέρω διατάξεις δεν μπορούσαν να εφαρμοσθούν ως ανίσχυρες, για τον προσδιορισμό της σύνταξης του ενάγοντος, ήταν εφαρμοστέες οι προϊσχύουσες αυτών διατάξεις. Αντίθετη μειοψηφία ως προς τις διατάξεις του Ν. 4093/12. Το κρινόμενο ένδικο βοήθημα πρέπει να παραπεμφθεί στο Ελεγκτικό Συνέδριο, το οποίο είναι αρμόδιο να επιλύσει οριστικώς τη διαφορά.

^27-4-18 ΣτΕ (Ε') 561/18 : Αίτηση διόρθωσης κι ερμηνείας αποφάσεως του ΣτΕ - Λόγοι. Αίτηση διόρθωσης της υπ'  αρ. 1870/16 απόφασης του ΣτΕ (Ε'), με την οποία απορρίφθηκε έφεση της εκκαλούσας εταιρίας κατά απόφασης του ΔιοικΕφΑθηνών, το οποίο είχε απορρίψει αίτηση ακυρώσεως της ανωτέρω κατά της απόφασης της Επιτροπής Εκδίκασης Ενστάσεων Αυθαιρέτων. Λόγοι διόρθωσης  - Οι λόγοι που προβάλλονται με την αίτηση, δεν προσάπτουν στην απόφαση ασάφειες ή ελλείψεις του διατακτικού της ή λάθη γραφικά ή αριθμητικά ούτε ζητούν την αποσαφήνιση αμφίβολων ή δυσνόητων διατάξεων, ώστε να τίθεται θέμα διόρθωσης ή ερμηνείας της, αλλά βάλλουν κατά εσφαλμένων, κατά την αντίληψη της αιτούσας, παραδοχών και σκέψεων του Δικαστηρίου, που, όμως, δεν είναι δεκτικές διόρθωσης ή ερμηνείας, ακόμα και αν συνέτρεχαν οι πλημμέλειες που αυτή επικαλείται. Αυτό όμως, δεν είναι επιτρεπτό, κατά το νόμο, στο πλαίσιο της διαδικασίας των άρθρων 68 και 69 του π.δ. 18/1989. Επομένως, οι προβαλλόμενοι λόγοι πρέπει να απορριφθούν ως απαράδεκτοι. Απορρίπτει την υπό κρίση αίτηση. ['Ομοια με ΣτΕ 562/18]

^25-4-18 MονΠρΑθ 1064/18 : Επιμέλεια ανήλικων τέκνων - Ασφαλιστικά μέτρα. Αίτηση πατέρα για την προσωρινή ανάθεση σ' αυτόν της επιμέλειας των  ανήλικων τέκνων του. Το Δικαστήριο συνεκτιμώντας το γεγονός της πιθανής αλλάγής κατοικίας και της κατ' ανάγκη συμβίωσης με τον πατριό,  σε περίπτωση που τα τέκνα θα ζήσουν με την μητέρα τους, καθώς και την οικονομική επιφάνεια του πατέρα τους και το χρόνο που μπορεί να τους αφιερώνει,  κρίνει ότι, παρά το ότι η καθ’ ης μητέρα δεν παραμέλησε τα καθήκοντά της έναντι αυτών, η άσκηση της επιμέλειας των ανηλίκων πρέπει να ανατεθεί προσωρινά στον αιτούντα πατέρα τους.

^25-4-18 ΕιρΑμαρουσίου 67/18 :  Προσωπικότητα - Δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού - Όνομα. Διόρθωση ληξιαρχικής πράξης - Non-binary άτομα. Συνταγματική προστασία της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας. Αίτημα διόρθωσης ληξιαρχικής πράξης γέννησης ως προς τη βεβαίωση του φύλου και του κυρίου ονόματος. Εκουσία δικαιοδοσία. Κρίθηκε ότι, ελλείψει σχετικού θεσμικού πλαισίου κατοχύρωσης των “NON BINARY” (μη δυαδικών ως προς το φύλο) ατόμων ως κατατασσομένων σε μια διακριτή περίπτωση «ταυτότητας φύλου» (επιλογή τρίτης καταχώρισης φύλου), πρέπει να απορριφθεί, ως νόμω αβάσιμο, το αίτημα κενής καταχώρησης φύλου του αιτούντος στην οικεία ληξιαρχική πράξη γεννήσεώς του. Δεκτό ως ουσία βάσιμο το αίτημα διόρθωσης ως προς το κύριο όνομά του.

^16-4-18  ΣτΕ (Ολ) 686/18 :  Πανελλαδικές εξετάσεις - Εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εισαγωγή διακριθέντων αθλητών στις σχολές της προτίμησής τους καθ’ υπέρβαση του προβλεπόμενου αριθμού εισακτέων - Αντισυνταγματικότητα. Εισαγωγή στις ιατρικές Σχολές - Εξέταση μαθήματος Νεοελληνικής Γλώσσας. Εκδίκαση στο ΣτΕ της κρινόμενης αίτησης ακυρώσεως, η οποία είχε ασκηθεί ενώπιον του ΔιοικΕφΑθηνών, λόγω των γενικότερου ενδιαφέροντος ζητημάτων που θέτει. Ειδικότερα κρίθηκε ότι η εισαγωγή των διακριθέντων αθλητών στις σχολές της προτίμησής τους καθ’ υπέρβαση του προβλεπόμενου αριθμού εισακτέων, παραβιάζει τις συνταγματικές αρχές της ισότητας και της αξιοκρατίας και τον κανόνα της εισαγωγής κάθε υποψηφίου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κατά το μέτρο της προσωπικής του αξίας και μόνον - Δεκτός ο σχετικός λόγος ακυρώσεως. Αντίθετα, απορρίφθηκαν οι λόγοι ακυρώσεως με τους οποίους προβάλλεται  α) ότι η εξέταση του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας δεν αποτελεί κριτήριο πρόσφορο, προκειμένου το σύστημα εισαγωγής στις ιατρικές σχολές να ανταποκρίνεται στις επιταγές των άρθρων 4 παρ. 1, 5 παρ. 1 και 16 του Συντάγματος, καθώς και ότι ο νομοθέτης,  όφειλε να προβλέψει σύστημα εισαγωγής με τέτοιο καθορισμό συντελεστών βαρύτητας ώστε να αναδεικνύονται περισσότερο τα μαθήματα προσανατολισμού και να μειώνεται η βαρύτητα του μαθήματος της Νεοελληνικής Γλώσσας, και β) δεν συνάδουν με την αρχή της αξιοκρατίας οι διατάξεις των άρθρων 4 και 42 του ν. 4186/2013, 2 του ν. 2525/1997 και της ΥΑ Φ 253.1/44654/Α5/2016 κατά το μέρος που παραλείπουν να προβλέψουν διακριτές θέσεις κατά την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση για τα άτομα με μαθησιακές δυσκολίες. Δέχεται εν μέρει την υπό κρίση αίτηση - Ακυρώνει την παράλειψη εισαγωγής του αιτούντος σε ιατρική σχολή.

^5-4-18 ΣτΕ (Ολ) 660/18 : Πρόγραμμα σπουδών - Μάθημα θρησκευτικών - ΥΑ - Αντισυνταγματικότητα - Αίτηση ακυρώσεως. Ζητείται η ακύρωση της υπ’ αριθμ. 143575/Δ2/7.9.2016 ΥΑ με τίτλο «Πρόγραμμα Σπουδών του μαθήματος των Θρησκευτικών στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο». Έννομο συμφέρον αιτούντων.  Κρίθηκε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση έρχεται σε αντίθεση α) προς την διάταξη του άρθρου 16 παρ. 2 του Σ., διότι, με το πρόγραμμα σπουδών που εισάγει, φαλκιδεύεται ο επιβεβλημένος από τη συνταγματική αυτή διάταξη σκοπός, η ανάπτυξη δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεως των μαθητών που ανήκουν στην επικρατούσα θρησκεία, β) προς τη διάταξη του άρθρου 13 παρ. 1 του Σ. που κατοχυρώνει ως απαραβίαστη την ελευθερία της θρησκευτικής συνειδήσεως, διότι -ενώ, η προσβαλλόμενη απόφαση θα έπρεπε να απευθύνεται αποκλειστικά στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές και να κατατείνει στην εμπέδωση και ενίσχυση της ορθόδοξης χριστιανικής συνειδήσεώς τους, γ) προς την διάταξη του άρθρου 2 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ, διότι προσβάλλει το ευθέως καθιερούμενο από την διάταξη αυτή δικαίωμα των ανηκόντων στην επικρατούσα θρησκεία ορθόδοξων χριστιανών γονέων να διασφαλίσουν τη μόρφωση και εκπαίδευση των παιδιών τους σύμφωνα με τις δικές τους θρησκευτικές πεποιθήσεις και δ) προς την συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή της ισότητας (άρθρο 4 παρ. 1 του Σ.) και προς το άρθρο 14 (σε συνδυασμό με το άρθρο 9) της ΕΣΔΑ, διότι στερεί από τους μαθητές του ορθοδόξου χριστιανικού δόγματος το δικαίωμα να διδάσκονται αποκλειστικώς τα δόγματα, τις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού, ενώ η νομοθεσία όπως έχει εκτεθεί προβλέπει για μαθητές ρωμαιοκαθολικούς, εβραίους και μουσουλμάνους τη δυνατότητα να διδάσκονται αποκλειστικώς τα δόγματα της πίστεώς τους (όχι δε και τα δόγματα άλλων θρησκειών), μάλιστα δε από δασκάλους προτεινόμενους από την οικεία θρησκευτική κοινότητα. Αντίθετη μειοψηφία. Δεκτή η αίτηση ακυρώσεως.

^5-4-18  ΣτΕ (Ολ) 704/18 : Ηλεκτρονικό τσιγάρο - Περιορισμοί. Οδηγία 2014/40. Αίτηση ακυρώσεως. Ο αιτών Σύνδεσμος ζητά την ακύρωση των υπουργικών αποφάσεων που επιβάλλουν περιορισμούς στη διαφήμιση, πώληση και χρήση του ηλεκτρονικού τσιγάρου,  λόγω των δυσμενών οικονομικών συνεπειών που προκαλεί στα μέλη του, ήτοι στις επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην αγορά του ηλεκτρονικού τσιγάρου, κατόπιν της πλήρους εξομοιώσεώς του στα θέματα αυτά με το συμβατικό τσιγάρο. Οδηγία 2014/40 - Οι εγχώριες διευθετήσεις σχετικά με την πώληση και διαφήμιση των προϊόντων καπνού και τη χρήση αυτών σε διάφορους χώρους δεν αποτελούν, κατά την Οδηγία, αντικείμενο εναρμονίσεως της νομοθεσίας των κρατών μελών της ΕΕ. Κρίθηκε ότι η ως άνω βλάβη των μελών του αιτούντος Συνδέσμου δεν προκαλείται από τις προσβαλλόμενες κανονιστικές υπουργικές αποφάσεις,  αλλά από τις διατάξεις των παραγράφων 1 και 2 του ν. 4419/2016, οι οποίες επιβάλλουν την ισχύ του καθεστώτος αυτού και στο ηλεκτρονικό τσιγάρο. Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση απαραδέκτως στρέφεται κατά των πράξεων αυτών. Αντίθετη μειοψηφία.

^4-4-18 ΜονΠρΑθ 391/18 : Σύμβαση εργασίας - Εικονικότητα - Πρόσωπο εργοδότη - Δανεισμός εργαζομένων. Περίπτωση μισθωτού με σύμβαση έργου, υπό τη μορφή outsourcing, ως προσωπικού του εργολάβου στις εγκαταστάσεις τρίτης επιχείρησης και όχι στα πλαίσια κατ’ επάγγελμα δανεισμού εργαζομένων. Ισχυρισμός του εργαζομένου, περί εικονικότητας της συμβάσεως, καθώς ο εργοδότης είναι  η επιχείρηση και όχι ο εργολάβος που συνεβλήθη με την τελευταία, κι ως εκ τούτου η σύμβαση του, πρέπει να θεωρηθεί ως παρά το νόμο καταρτισθείσα σύμβαση κατ’ επάγγελμα δανεισμού εργαζομένων.  Κρίθηκε ότι η αγωγή ως προς την κύρια βάση της είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη, διότι, για την ευδοκίμηση του ισχυρισμού περί της ακυρότητας της επίδικης σύμβασης εργασίας λόγω εικονικότητας ως προς το πρόσωπο του εργοδότη, απαιτείται η εκ μέρους απάντων των συμβαλλομένων ύπαρξη γνώσης και βούλησης, δηλαδή συμφωνίας όπως η σύμβαση αυτή καταρτιστεί εικονικά, με την πρόθεση να μην παραχθούν εξ αυτής έννομες συνέπειες, πράγμα που δεν συμβαίνει εν προκειμένω, αφού,  καθ’ όλο το χρονικό διάστημα που η ενάγουσα παρείχε εργασία, ο εργολάβος κατέβαλε ο ίδιος το μηνιαίο μισθό της. Απορρίπτεται και η επικουρική βάση της αγωγής, αφού η επιλογή συνάψεως σύμβασης έργου καλύπτεται από την ελευθερία συνάψεως των συμβάσεων. Ανακοίνωση δίκης. Άσκηση πρόσθετης παρέμβασης - Προϋποθέσεις - Παρακολουθηματικός χαρακτήρας. Απορρίπτει την αγωγή.

^2-4-18 ΣτΕ (Ολ) 431/18 : Ιατροί Ε.Σ.Υ - Αναδρομικές μειώσεις αποδοχών - Προσφυγή - Αντισυνταγματικότητα. Κρίθηκε ότι οι κρίσιμες διατάξεις της περ. 27 της υποπαρ. Γ.1 της παρ. Γ του άρθρου πρώτου του Ν. 4093/2012, με τις οποίες θεσπίσθηκαν οι επίδικες μειώσεις των αποδοχών των ιατρών του Ε.Σ.Υ., καθώς και οι διατάξεις της ΥΑ 2/83408/022/14.11.2012, με τις οποίες οι μειώσεις αυτές επιβλήθηκαν αναδρομικώς, αντίκεινται στο άρθρο 21 παρ. 3 του Συντάγματος και την απορρέουσα από αυτό αρχή της ιδιαίτερης μισθολογικής μεταχειρίσεώς των ιατρών του Ε.Σ.Υ., καθώς και προς τις αρχές της αναλογικότητας και της ισότητας στα δημόσια βάρη. Η πλημμέλεια αυτή δεν αίρεται από την δυνατότητα συμμετοχής των ιατρών του Ε.Σ.Υ. στην ολοήμερη λειτουργία των μονάδων του Ε.Σ.Υ. και της λήψεως αμοιβής για τις διενεργούμενες πέραν του τακτικού ωραρίου πράξεις. Πρέπει, λοιπόν, να γίνει δεκτή η κρινόμενη προσφυγή και οι ασκηθείσες παρεμβάσεις, να ακυρωθούν οι προσβαλλόμενες μισθοδοτικές καταστάσεις και να παραπεμφθεί η υπόθεση στη Διοίκηση προς διενέργεια των νομίμων, περαιτέρω δε πρέπει να ορισθεί ως χρονικό σημείο επελεύσεως των αποτελεσμάτων της διαγνωσθείσας αντισυνταγματικότητας των επίμαχων διατάξεων ο χρόνος δημοσιεύσεως της παρούσας αποφάσεως. Αντίθετη μειοψηφία.

^23-3-18  ΣτΕ (Β') 330/18 : Φορολογία εισοδήματος συζύγων - Χωριστή δήλωση. Παράλειψη Φορολογικής διοικήσεως - Αίτηση ακύρωσης. Χωριστή δήλωση φόρου εισοδήματος συζύγων. Ο σύζυγος υποβάλλει κατ' αρχήν κοινή δήλωση και για το εισόδημα της συζύγου του, εφόσον αμφότεροι οι σύζυγοι συναινούν, ενώ, στην αντίθετη περίπτωση, όταν δηλαδή διατυπώνεται ρητώς προς τη φορολογική αρχή η έλλειψη τέτοιας συναίνεσης από έναν έστω από τους συζύγους, οι σύζυγοι διατηρούν το δικαίωμά τους να υποβάλλουν αυτοτελώς δηλώσεις φόρου εισοδήματός τους, σύμφωνα με τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 67 του ν. 4172/13. Η διαφορά που γεννάται από την προσβολή εκ μέρους του αιτούντος της απόρριψης της αιτήσεώς του περί υποβολής χωριστής ηλεκτρονικής δήλωσης για το δικό του εισόδημα και όχι και για εκείνο της συζύγου του για το χρονικό διάστημα από την υποβολή της αίτησής του και εφεξής, είναι ακυρωτική. Κρίθηκε λοιπόν, ότι ο αιτών έχει το δικαίωμα να υποβάλλει αυτοτελώς δήλωση φόρου περί του εισοδήματός του. Με την άπρακτη δε, πάροδο τριμήνου από την υποβολή της αίτησης-δήλωσης προς την αρμόδια ΔΟΥ, συντελέσθηκε παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας της φορολογικής Διοίκησης και ως εκ τούτου, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα από τον αιτούντα, πρέπει να ακυρωθεί αυτή η παράλειψη. Δέχεται την αίτηση.

^19-3-18 ΣτΕ (Ολ) 259/18 : Ειδικοί φρουροί - Αναδρομική αναπροσαρμογή αποδοχών - Αντισυνταγματικότητα - Ακυρωτικές αποφάσεις ΣτΕ - Συμμόρφωση. Με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση της υπ’ αριθμ. οικ2/88371/ΔΕΠ/17.11.2014 ΚΥΑ κατά το μέρος που, με αυτήν, καθορίστηκε ο χρόνος και ο τρόπος καταβολής στους ειδικούς φρουρούς της Ελληνικής Αστυνομίας των μισθολογικών διαφορών που προέκυψαν από την αναδρομική, από 1.8.2012, αναπροσαρμογή των αποδοχών τους με τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 86 του ν. 4307/2014, κατόπιν των ακυρωτικών αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ,  στο ένστολο προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας, στην οποία, εντάσσονται, ως ιδιαίτερη κατηγορία, οι ειδικοί φρουροί, οι οποίοι ασκούν μεν καθήκοντα, που είναι ειδικότερα και μερικότερα σε σχέση με την γενική αστυνομική αρμοδιότητα, που έχει ανατεθεί στο αστυνομικό προσωπικό, τα καθήκοντα, όμως, αυτά είναι αστυνομικής φύσεως και, ιδίως, μετά τον ν. 3181/2003, ανάλογα με εκείνα που ανατίθενται στο αστυνομικό προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας.  Αρχή της ιδιαίτερης μισθολογικής μεταχείρισης των αστυνομικών. Κρίση ότι η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση, έχει ήδη ακυρωθεί με προηγηθείσα απόφαση του ΣτΕ,  για το λόγο περί αντισυνταγματικότητας του ειδικού μισθολογίου, όχι μόνον ως προς τα εγγεγραμμένα, κατά τον χρόνο δημοσιεύσεως της δικαστικής αποφάσεως, μέλη της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Αστυνομικών Υπαλλήλων, αλλά ως προς όλες τις πρωτοβάθμιες οργανώσεις του ένστολου προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας, στο οποίο περιλαμβάνονται, ως ιδιαίτερη κατηγορία, και οι ειδικοί φρουροί. Το ακυρωτικό αποτέλεσμα των αποφάσεων καταλαμβάνει όλες τις κατηγορίες του ένστολου προσωπικού της Ελληνικής Αστυνομίας και η προσβαλλόμενη ΚΥΑ, πρέπει να θεωρηθεί ακυρωθείσα, καθ΄ ό μέρος αφορά και τους αιτούντες, και, κατά το μέρος αυτό, η παρούσα ακυρωτική δίκη κατά της κοινής υπουργικής αποφάσεως πρέπει να κηρυχθεί καταργημένη.

^19-3-18 ΣτΕ (Ολ) 258/18 : Στρατιωτικοί - Αποδοχές - Συντάξεις - Αναδρομική αναπροσαρμογή - Αντισυνταγματικότητα - Ακυρωτικές αποφάσεις ΣτΕ - Συμμόρφωση. Με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση της υπ’ αριθμ. οικ2/88371/ΔΕΠ/17.11.2014 ΚΥΑ, κατά το μέρος που, με αυτήν, καθορίστηκε ο χρόνος και ο τρόπος καταβολής στα εν ενεργεία στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και τους απόστρατους στρατιωτικούς των μισθολογικών και συνταξιοδοτικών διαφορών που προέκυψαν από την αναδρομική, από 1.8.2012, αναπροσαρμογή των αποδοχών και των συντάξεών τους με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 86 του ν. 4307/2014, κατόπιν ακυρωτικών αποφάσεων της Ολομέλειας του ΣτΕ.  Αρχή ιδιαίτερης μισθολογικής μεταχείρισης στρατιωτικών. Κρίση ότι η ακύρωση, με προηγούμενες αποφάσεις του ΣτΕ, της ήδη προσβαλλομένης ΚΥΑ για το λόγο περί αντισυνταγματικότητας του ειδικού μισθολογίου, αφορά όλους, ανεξαιρέτως, τους απόστρατους στρατιωτικούς και όλους τους εν ενεργεία στρατιωτικούς των ενόπλων δυνάμεων. Εφόσον, συνεπώς, το ακυρωτικό αποτέλεσμα των αποφάσεων του ΣτΕ καταλαμβάνει όλα τα ως άνω πρόσωπα, η προσβαλλόμενη πράξη πρέπει να θεωρηθεί ακυρωθείσα καθ΄ ό μέρος αφορά και τους αιτούντες, απόστρατους και εν ενεργεία στρατιωτικούς των ενόπλων δυνάμεων, ως προς τους οποίους η παρούσα ακυρωτική δίκη πρέπει να κηρυχθεί καταργημένη.

^9-3-18 ΜονΠρΑθ 320/18 : ΟΕ - Κοινωνία ακινήτου - Μίσθωση. Περίπτωση συνιδιοκτησίας ακινήτου συνεταίρων ΟΕ που βρίσκεται υπό εκκαθάριση - Απόφαση της πλειοψηφίας, ήτοι των β ' και γ' εναγομένων εταίρων, για τη μίσθωση του ακινήτου χωρίς να ενημερώσουν τον ενάγοντα συνιδιοκτήτη κι επίσης εταίρο στη ΟΕ. Ο ενάγων λοιπόν, ζητά να αναγνωρισθεί η ακυρότητα της ένδικης μίσθωσης. Το Δικαστήριο κρίνει ότι η διαφορά που γεννάται, εν προκειμένω, είναι από την έννομη σχέση της κοινωνίας που συνδέει τον ενάγοντα με τους β' και γ' εναγόμενους, και όχι από τη μισθωτική σύμβαση, αφενός, διότι ο ενάγων δεν είναι συμβαλλόμενος στην επικαλούμενη μισθωτική σύμβαση, αφετέρου δε η ένδικη διαφορά δεν προέρχεται από παραβίαση των όρων της μισθωτικής σύμβασης, αλλά συνίσταται κυρίως στην διαφωνία μεταξύ των διαδίκων κοινωνών του κοινού ακινήτου αναφορικά με το ύψος του μισθώματος που καθορίστηκε με την απόφαση της πλειοψηφίας. Η αγωγή λοιπόν, πρέπει να παραπεμφθεί στο αρμόδιο Πολ.Πρωτοδικείο και να δικαστεί με την τακτική διαδικασία.

^2-3-18 ΜονΠρΑθ 381/18 : ΕΠΕ - Εκκαθάριση - Αντικατάσταση εκκαθαριστή. Αίτηση εταίρου ΕΠΕ για την αντικατάσταση του εκκαθαριστή της εταιρίας - δεύτερου καθού και συνεταίρου του - επικαλούμενος σπουδαίο λόγο που συνίσταται εν γένει στη διενέργεια πράξεων εκ μέρους του εκκαθαριστή προς βλάβη της εταιρίας και προς όφελος άλλης εταιρίας δικών του συμφερόντων. Η εκφρασθείσα δυσπιστία που υφίσταται ως προς το πρόσωπο του εκκαθαριστή, δεν εξασφαλίζει την απρόσκοπτη και ομαλή διεξαγωγή της εκκαθάρισης, με αποτέλεσμα να δυσχεραίνεται ουσιωδώς η διεκπεραίωση των εργασιών αυτής. Επομένως, είναι πρόδηλο ότι συντρέχει σπουδαίος λόγος που επιβάλλει την αντικατάσταση του δεύτερου καθ’ ου εκκαθαριστή και το διορισμό νέου. Η πρόταση του αιτούντα περί διορισμού του ιδίου ως εκκαθαριστή κρίνεται απορριπτέα, λαμβανομένου υπόψη ότι ο ανωτέρω δεν είναι αποδεκτός από τους λοιπούς συνεταίρους του και διατηρεί ιδιαιτέρως τεταμένες σχέσεις με αυτούς, ενώ και ο επικουρικώς προτεινόμενος οικονομολόγος, προέκυψε ότι δεν είναι αμέτοχος στις προστριβές και στις διενέξεις των διαδίκων εταίρων.Το Δικαστήριο, χωρίς να δεσμεύεται από την πρόταση του αιτούντος εταίρου, άγεται στην κρίση ότι πρέπει να διοριστεί ως εκκαθαριστής το αναφερόμενο στο διατακτικό πρόσωπο, από τον κατάλογο πραγματογνωμόνων, που τηρείται στο Πρωτοδικείο. Η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη ελλείψει παθητικής νομιμοποίησης ως προς την πρώτη καθ’ ης ΕΠΕ  και να γίνει δεκτή ως προς τον δεύτερο και τρίτο εκ των καθ'ων ως και κατ' ουσίαν βάσιμη.

^27-2-18 MονΠρΧαλκιδικής 43/18 : ΟΕ - Διατάραξη σχέσεων εταίρων- Λύση - Αποκλεισμός. Εκούσια δικαιοδοσία. Συνεκδίκαση αιτήσεων. Ομόρρυθμη εταιρία - Συνεκδίκαση λόγω συνάφειας της αιτήσεως περί δικαστικής λύσεως ΟΕ και της αιτήσεως αποκλεισμού ομόρρυθμων εταίρων. Με σκοπό τη διάσωση της ΟΕ κρίθηκε σκόπιμο να προβλεφθεί στο Ν. 4072/12, ότι σε περίπτωση αποχώρησης όλων των εταίρων, πλην ενός, υπάρχει δυνατότητα προσωρινής συνέχισης της λειτουργίας, μέχρι την είσοδο νέου εταίρου, η οποία πρέπει να πραγματοποιηθεί μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών. Εν προκειμένω, καθίσταται πασιφανές ότι οι προσωπικές σχέσεις των διαδίκων - εταίρων, έχουν διαταραχθεί σε τέτοιο βαθμό, έχοντας εκλείψει η μεταξύ τους συνεργασία και κατανόηση, ώστε να υφίσταται αδυναμία πραγματοποίησης του εταιρικού σκοπού και δυσλειτουργία των εταιρικών υποθέσεων. Συνάγεται ότι η εν λόγω διατάραξη αποτελεί λόγο λύσης της ΟΕ. Επίσης, το Δικαστήριο κρίνει ότι τα προβλήματα της εταιρίας δεν είναι δυνατόν να υπερκερασθούν με τον αποκλεισμό των δύο εταίρων. Απορρίπτει την ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος. Συνεπεία των ανωτέρω, πρέπει η υπό κρίση υπό στοιχείο α' αίτηση να γίνει δεκτή ως βάσιμη κατ' ουσίαν, να διαταχθεί η λύση της ΟΕ και να διοριστεί ως εκκαθαριστής ο προτεινόμενος από τους αιτούντες δικηγόρος, καθόσον, το Δικαστήριο κρίνει ότι το εν λόγω πρόσωπο διαθέτει ειδικές γνώσεις και θα εκτελέσει επιτυχώς τα καθήκοντα του. Τέλος, πρέπει να απορριφθεί η υπό στοιχείο β' αίτηση.

^23-2-18 ΔιοικΕφΘεσ 2705/17 : Φορολογικές διαφορές - Πρόστιμα ΚΒΣ. Έφεση - Παραδεκτό. Παραγραφή Δημοσίου. Πράξη επιβολής προστίμων για παραβάσεις του ΚΒΣ από την εκκαλούσα ΟΕ - Απόρριψη προσφυγής κατά της ως άνω πράξης - Άσκηση έφεσης κατά του Δημοσίου. Κατ' αρχάς ως προς το παραδεκτό της εφέσεως, κρίθηκε ότι η - βάσει του άρθρου 93 παρ. 3 του ΚΔιοικΔικ, όπως η παράγραφος αυτή προστέθηκε με το άρθρο 22 του Ν. 3900/2010, επί φορολογικών διαφορών -  υποχρέωση καταβολής από τον εκκαλούντα - με ποινή απαραδέκτου της έφεσης - ποσοστού 50% του οφειλόμενου, σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, κύριου φόρου, δεν καταλαμβάνει τα πάσης φύσεως πρόστιμα, όπως είναι εν προκειμένω τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν με την επίμαχη πράξη, βάσει των διατάξεων του ΚΒΣ. Ως εκ τούτου, η κρινόμενη έφεση έχει ασκηθεί νομοτύπως.  Περαιτέρω, κρίθηκε ότι η παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου για την επιβολή των ένδικων προστίμων,  ήταν πενταετής με αφετηρία την 31-12-1996, συμπληρώθηκε δε στις 31-12-2001,  χωρίς να  ισχύουν οι  παρατάσεις που  θεσπίσθηκαν (Ν. 2892/01, Ν. 3091/02, Ν. 3296/04 και Ν. 3513/06). Επίσης, κρίθηκε ότι η τελεσίδικη απόφαση του Διοικ. Εφετείου, με την οποία ακυρώθηκε για τυπικούς λόγους η αρχική απόφαση περί επιβολής των ένδικων προστίμων, κοινοποιήθηκε κανονικά και η εν λόγω κοινοποίηση ήταν αρκετή για την έναρξη της προθεσμίας έκδοσης της νέας πράξης, η δε νέα πράξη επιβολής των ένδικων προστίμων εκδόθηκε στις 15-5-2008 και κοινοποιήθηκε στην εκκαλούσα στις 26-5-2008, δηλαδή μετά την πάροδο της προβλεπόμενης από το άρθρο 84 παρ. 6 του ΚΦΕ ενιαυσίας προθεσμίας, η οποία έληξε στις 27-9-2007. Ενόψει των ανωτέρω,  κρίνει  ότι το δικαίωμα  του  Δημοσίου για την επιβολή των ένδικων  προστίμων  έχει υποπέσει σε παραγραφή. Δέχεται την έφεση και ακυρώνει την πράξη.

^16-2-18 ΕφΘεσ 1994/17 : Δικηγόροι - Αμοιβή - Κληρονομητό - Συμφωνίες υπό αίρεση για την αμοιβή δικηγόρου. Σύμβαση εντολής δικηγόρου για την άσκηση προσφυγών ενώπιον των ΔιοικΔικαστηρίων κατά πράξεων της Φορολογικής Αρχής - Συμφωνία καταβολής της ελάχιστης δικηγορικής αμοιβής υπό την αναβλητική αίρεση της επιτυχούς έκβασης της διοικητικής δίκης. Ακυρότητα παραίτησης δικηγόρου από κάθε απαίτησή του για δικηγορική αμοιβή.  Θάνατος δικηγόρου - Άσκηση της αξίωσης για την αμοιβή του θανόντος δικηγόρου από κληρονόμό του - Λύση της σύμβασης εντολής με το θάνατο - Αμεταβίβαστο το δικαίωμα λήψης αμοιβής. Δεκτή η έφεση. Απορρίπτει την αγωγή.

^9-2-18  ΜΠρΡοδ 264/17 : Εργατικές διαφορές - Διαδικασία - Ν.4335/15 - Παραπομπή.  Άρθρο 614 ΚΠολΔ και Ν.4335/15 - Οι εργατικές διαφορές εκδικάζονται κατά την ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών. Θεμελιώδης η αρχή της προφορικής συζήτησης στις ειδικές διαδικασίες. Περίπτωση αγωγής για αξιώσεις αποδοχών από σύμβαση εργασίας  - Εισαγωγή της υπόθεσης εσφαλμένως κατά την τακτική διαδικασία και όχι κατά την προσήκουσα ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών. Πρέπει λοιπόν, η συζήτηση της αγωγής να παραπεμφθεί κατ’ αυτεπάγγελτη ενέργεια του Δικαστηρίου, σε άλλη συνεδρίασή του, προκειμένου να συζητηθεί με την προσήκουσα ειδική διαδικασία των περιουσιακών διαφορών.

^9-2-18 ΔΕφΠειρ 68/17 : Φορολογία - Πρόσθετοι φόροι - Άσκηση έφεσης - Παραδεκτό -Υποχρέωση καταβολής ποσοστού επί του κύριου φόρου.  Ο νεότερος Ν. 4446/2016 ως προβλέπων για το παραδεκτό της άσκησης της έφεσης (επί μη αναστολής) την καταβολή ποσοστού 20% επί του οφειλόμενου βάσει της πρωτόδικης απόφασης κυρίου φόρου είναι ευνοϊκότερος (έναντι του προϊσχύσαντος Ν. 3900/2010 που προέβλεπε την καταβολή ποσοστού 50%), κι εκ τούτου εφαρμοστέος ως ηπιότερος.  Εν προκειμένω με την αίτησή του, ο αιτών ζητά την αναστολή εκτέλεσης των οριστικών αποφάσεων του ΜΔιοικΠρωτ Πειραιώς κατά των οποίων έχει ασκήσει ισάριθμες εφέσεις, προκειμένου να χωρήσει η συζήτηση της έφεσης χωρίς την καταβολή του προβλεπόμενου ποσοστού 20% του οφειλόμενου με βάση τις πρωτόδικες αποφάσεις κυρίου φόρου. Ισχυρίζεται, δε, ότι η καταβολή των επίδικων ποσών θα προκαλέσει ανεπανόρθωτη υλική και ηθική βλάβη στον ίδιο και στην οικογένειά του. Κρίση ότι, συντρέχουν εν προκειμένω οι νόμιμες προϋποθέσεις για να γίνει εν μέρει δεκτή η αίτηση και να ανασταλεί η εκτέλεση όλων των πρωτόδικων αποφάσεων εξ ολοκλήρου κατά το ποσό των πρόσθετων φόρων, ενόψει της κρατούσας νομολογιακής αμφισβήτησης ως προς την εφαρμογή της επιεικέστερης διατάξης ως προς τον πρόσθετο φόρο. Ως προς τον κύριο φόρο, αναστέλλει εν μέρει τις ίδιες αποφάσεις κατά το ποσό του κυρίου φόρου, πλην του ποσού των πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ σε κάθε μία.

^7-2-18 ΣτΕ (Γ') 2817/17 : Περιφέρειες - Επιλογή Προϊσταμένων - Κριτήρια - ΥΚ - Προβάδισμα - Συνταγματικότητα. Οι αιτούσες συνδικαλιστικές οργανώσεις επιδιώκουν να ακυρωθεί το υπ' αριθμ. 149/10 Π.Δ (Οργανισμός Περιφέρειας Κρήτης), κατά το μέρος που στις διατάξεις του που αφορούν στον ορισμό Προϊσταμένων στις σχετικές οργανικές μονάδες ορίζεται ότι επιλέγονται διαζευκτικά υπάλληλοι διαφορετικής κατηγορίας (ΠΕ ή TE), χωρίς να ορίζεται ότι η κατηγορία ΠΕ έχει προβάδισμα έναντι της κατηγορίας TE. Έννομο συμφέρον αιτούντων σωματείων, καθώς με τις προσβαλλόμενες διατάξεις του μνησθέντος Οργανισμού θίγονται τα επαγγελματικά και οικονομικά συμφέροντα των μελών τους. Κατά την έννοια των συνταγματικών αρχών της ισότητας, της αξιοκρατίας και της αρχής της ορθολογικής οργανώσεως της Δημόσιας Διοικήσεως, καθώς και του άρθρου 97 του Κώδικα κατάστασης δημόσιων πολιτικών διοικητικών υπαλλήλων και υπαλλήλων ν.π.δ.δ. και του άρθρου 241 του Ν. 3852/10, το καθοριζόμενο προβάδισμα των κατηγοριών των υπαλλήλων παύει να ισχύει μόνον στις περιπτώσεις κατά τις οποίες οι οργανικές διατάξεις βάσει του αντικειμένου των συγκεκριμένων οργανικών μονάδων και την ειδικότητα του κλάδου των υπαλλήλων προβλέπουν την τοποθέτηση ως Προϊσταμένου οργανικής μονάδας υπαλλήλου που έπεται κατά το προβάδισμα και όχι αδιακρίτως για όλες τις σχετικές οργανικές μονάδες. Κρίθηκε, ότι ο προσβαλλόμενος Οργανισμός παρανόμως προβλέπει την επιλογή διαζευκτικώς υπαλλήλων διαφορετικής κατηγορίας (ΠΕ ή TE) ως Προϊσταμένων σε όλες τις αναφερθείσες οργανικές μονάδες, καταργώντας αδιακρίτως το θεσπιζόμενο προβάδισμα με το άρθρο 97 του ως άνω ΥΚ. Η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί το Π.Δ. 149/2010 ως προς τις προσβαλλόμενες διατάξεις του.

^2-2-18  ΜΠρΘεσ 17325/17 : ΟΕ - Θάνατος εταίρου - Κληρονόμοι - Ευθύνη. Καταγγελία συμβάσεως εργασίας - Αξιώσεις.  ΟΕ - Ο θάνατος του εταίρου επιφέρει αυτοδικαίως τη λύση της εταιρίας και τη θέση αυτής αυτοδικαίως υπό καθεστώς εκκαθαρίσεως, εκτός κι αν έχει συμφωνηθεί διαφορετικά - Ο κληρονόμος του εταίρου που απεβιωσε, υπεισέρχεται στην εταιρία κατά το στάδιο εκκαθαρίσεως - Η επαγωγή της κληρονομίας, τελεί όμως υπό την διαλυτική αίρεση της αποποιήσεως - Ο κληρονόμος κατά το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί από την επαγωγή μέχρι την αποποίηση μπορεί να ενεργεί επί της κληρονομίας πράξεις διαχείρισης, αρκεί αυτές να μην είναι δηλωτικές αποδοχής της κληρονομίας. Περίπτωση κληρονόμων, οι οποίοι προέβησαν σε δηλώσεις αποποίησης, οι οποίες ωστόσο είναι άκυρες, καθώς από το θάνατο της κληρονομούμενης μητέρας τους (που ήταν ομόρρυθμος εταίρος), είχαν ενεργή ανάμειξη - ως ομόρρυθμοι εταίροι και συνεκκαθαριστές - στη λειτουργία της ΟΕ, ενώ οι ίδιοι προσυπέγραψαν την καταγγελία της συμβάσως εργασίας του ενάγοντος κι εν γένει επιχείρησαν πράξεις μέχρι την αποποίηση, που μαρτυρούσαν τη σιωπηρή αποδοχή της κληρονομίας, οπότε κι ευθύνονται  εις ολόκληρον με την εταιρία για την καταβολή αποζημιώσεως στον ενάγοντα. Απορρίπτει την έφεση.

^2-2-18  ΜΠρΑθ 4576/17 :  Ατύχημα σε σιδηροδρομική διάβαση - Τραυματισμός  - Αποζημίωση - Κονδύλια.  Περίπτωση βαρύτατου τραυματισμού του ενάγοντος - οδηγού γεωργικού ανελκυστήρα, ο οποίος διέσχιζε αφύλαχτη σιδηροδρομική διάβαση και παρασύρθηκε από τη διερχόμενη εμπορική αμαξοστοιχία.  Ύπαρξη δεδικασμένου αμετάκλητης απόφασης του Εφετείου, ως προς τα διαλαμβανόμενα σε αυτή ζητήματα, των συνθηκών τέλεσης του ατυχήματος, της υπαιτιότητας της προκληθείσας ζημίας και της οφειλόμενης αποζημίωσης - Ποσοστό συνυπαιτιότητας 70% στον ενάγοντα, ο οποίος δεν επέδειξε την απαιτούμενη επιμέλεια και προσοχή και ποσοστό 30% στην ΟΣΕ. Υπολογισμός αποζημίωσης - Κονδύλια - Εν προκειμένω, ο ενάγων αιτείται αποζημίωσης, για την δαπάνη αποκλειστικής νοσοκόμας, την οποία θα έπρεπε να προσλάβει για την φροντίδα του -  Ο ενάγων μάλιστα, δεν δικαιούται την  κάλυψη της σχετικής δαπάνης από τον ασφαλιστικό του φορέα, ΙΚΑ - Η αποζημίωση λοιπόν, για τις υπηρεσίες αυτές περιποίησης τις οποίες του παρείχε και θα συνεχίσει να του παρέχει μελλοντικά, καθ όλο το διάστημα της κατ οίκον νοσηλείας του, η σύζυγος του, θα πρέπει να μειωθεί στο προσήκον μέτρο, καθώς η αιτούμενη αποζημίωση υπολογίζεται με βάση την αμοιβή που θα καταβαλλόταν για τις σχετικές υπηρεσίες σε αποκλειστική νοσοκόμα, λαμβάνοντας υπόψη, αφενός ότι η σύζυγός του τυγχάνει ανειδίκευτο πρόσωπο χωρίς ιατρικές γνώσεις, αφετέρου την οικονονική κρίση εξαιτίας της οποίας έχουν μειωθεί οι αποδοχές όλων των εργαζομένων. Δέχεται την αγωγή.

^26-1-18  ΕιρΑθ 5286/17 : Πώληση αυτοκινήτου - Έλλειψη συνομολογημένης ιδιότητας - Εκπομπή ρύπων. Αδικοπραξία - Αποζημίωση. Ευθύνη της κατασκευάστριας αυτοκινητοβιομηχανίας αναφορικά με την εκπομπή ρύπων αυτοκινήτων. Προστασία καταναλωτή. Εξαπάτηση της ενάγουσας αγοράστριας του επίδικου αυτοκινήτου - Αποκατάσταση της ζημίας που υπέστη βάσει των διατάξεων του Ν.2251/94 , καθότι έλειπε από το όχημα η συνομολογημένη ιδιότητα, ενώ πρέπει να αποκατασταθεί και η ηθική βλάβη που υπέστη από την αδικοπρακτική συμπεριφορά της πρώτης εναγομένης. Δέχεται εν μέρει την αγωγή. [Δες και την υπ'αρ. 5285/17 ΕιρΑθ.]

^26-1-18  ΔΕφΑθ 4489/17 : Φορολογία  - Αναδρομική εφαρμογή του άρθρου 58 παρ. 1 Ν 4174/2014. Αναδρομική εφαρμογή της ευνοϊκότερης διάταξης του άρθρου 58 παρ. 1 του Ν. 4174/14, με αποτέλεσμα τη μείωση του καταλογισθέντος πρόσθετου φόρου.  Η εφαρμογή του άρθρου 53 (αναφορικά με την επιβολή τόκων λόγω εκπρόθεσμης καταβολής του φόρου) και συναφώς και του άρθρου 57 (αναφορικά με την επιβολή προστίμου λόγω εκπρόθεσμης καταβολής του φόρου), δεν βρίσκει έδαφος παρά μόνον μετά την απόκτηση του εκτελεστού τίτλου βάσει του οποίου πραγματοποιείται η είσπραξη του φόρου (όπως η εκδιδόμενη οριστική δικαστική απόφαση). Το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη ότι : α) το ποσοστό του προσθέτου φόρου ανακρίβειας που προβλέπεται από τη διάταξη της παρ. 1γ’ του άρθρου 58 του ΚΦΔ, όπως αυτή ισχύει μετά την τροποποίησή της από το Ν. 4337/2015 και ανέρχεται στο 50% της διαφοράς του κύριου φόρου που προκύπτει, αφού η τελευταία υπερβαίνει το 50% του φόρου που οφειλόταν με βάση τη δήλωση που υπέβαλε η προσφεύγουσα, είναι ευμενέστερη σε σχέση με όλες τις ρυθμίσεις που προηγήθηκαν αναφορικά με τα ποσοστά επιβολής του πρόσθετου φόρου και β) η ανωτέρω ρύθμιση οφείλεται στη μεταβολή των αντιλήψεων του νομοθέτη σχετικά με το ότι ο σκοπός επιβολής του πρόσθετου φόρου μπορεί να επιτευχθεί και με ηπιότερα μέσα, κρίνει ότι η ως άνω διάταξη πρέπει να εφαρμοστεί αναδρομικά, καταλαμβάνουσα και την ένδικη παράβαση. Πρέπει λοιπόν, να γίνουν εν μέρει δεκτές οι συνεκδικαζόμενες προσφυγές και να μεταρρυθμιστούν ανάλογα οι προοβαλλόμενες πράξεις.

^19-1-18 ΕφΘεσ 1516/17 : Πώληση ακινήτου - Βάρη -  Ευθύνη πωλητή - Αποζημίωση. Περίπτωση μεταβίβασης  ακινήτου, που από παραδρομή παραλείφθηκε από την πωλήτρια  η μνεία στο συμβόλαιο της ήδη υπάρχουσας κατά το χρόνο της πώλησης, πράξης  τακτοποίησης  και αναλογισμού αποζημίωσης οικοπέδων της  Πολεοδομίας. Η εναγομένη που παρέβη την αναληφθείσα υποχρέωση της να παραδώσει στους ενάγοντες το πωλούμενο ακίνητο της, ελεύθερο από κάθε υποχρέωση αποζημίωσης παρόδιων ιδιοκτητών, υποχρεούται να αποκαταστήσει κάθε ποσό που αυτοί κατέβαλαν ως αποζημίωση στους δικαιούχους. Δεκτή η έφεση. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.

^12-1-18 ΕφΛαρ 11/17 : Τράπεζες - Ευθύνη - Μη άμεση εκτέλεση εντολής - ''Κούρεμα καταθέσεων'' - Ζημία. Σύμβαση κατάθεσης χρημάτων σε Τράπεζα - Έννοια εμβάσματος. Μη άμεση εκτέλεση εντολής μεταφοράς χρημάτων από τράπεζα της Κύπρου σε κατάστημα της ίδιας στην Ελλάδα, με συνέπεια τη ζημία του εντολέα, καθώς μεσολάβησε στο επίμαχο χρονικό διάστημα της καθυστέρησης, κούρεμα των καταθέσεων - Εξαιτίας λοιπόν, της μη εμπρόθεσμης εκτέλεσης της μεταφοράς αυτής και πίστωσης του λογαριασμού του δικαιούχου πρώτου ενάγοντος και των λοιπών εναγόντων - συνδικαιούχων ήδη του λογαριασμού, η οποία με βάση τη σύμβαση ήταν άμεσα εκτελεστέα, η τράπεζα κατέστη υπερήμερη σχετικά με την εκτέλεση αυτής μέσα στον απαιτούμενο χρόνο, μετά την πάροδο του οποίου η αποστολή των χρημάτων δεν εξυπηρετεί πλέον κανένα σκοπό (από 1.11.2013 ο επίμαχος λογαριασμός έπαυσε να προσφέρει την δυνατότητα μεταφοράς κεφαλαίων από και προς την Κύπρο) και η εναγομένη τράπεζα οφείλει να αποκαταστήσει κάθε ζημία του εντολέα πρώτου ενάγοντος και των λοιπών εναγόντων ως συνδικαιούχων του λογαριασμού από τη μη εκπλήρωση της σύμβασης.  Η ζημία συνίσταται στο χρηματικό ποσό το οποίο θα πιστώνονταν στον κοινό λογαριασμό των εναγόντων εάν είχε εκτελεστεί άμεσα η εντολή και στους νομίμους τόκους υπερημερίας.

^12-1-18 ΔΕφΘεσ 548/17 : Δασικές εκτάσεις - Αυθαίρετες κατασκευές - Αποζημίωση - Παράδοση - Κατεδάφιση. Πρωτόκολλο ειδικής αποζημίωσης, με το οποίο επιβλήθηκε σε βάρος του αιτούντος ειδική αποζημίωση, λόγω διατήρησης αυθαιρέτων κατασκευών εντός δασικών εκτάσεων που κηρύχτηκαν ως αναδασωτέες. Η οικειοθελής παράδοση από τον αιτούντα,  προς κατεδάφιση των αυθαιρέτων κατασκευών, που έγινε μάλιστα πριν από τη συζήτηση της υπόθεσης, αποστερεί το προσβληθέν πρωτόκολλο επιβολής ειδικής αποζημίωσης του νομίμου ερείσματος του. Η κρίση αυτή δεν αναιρείται από το ότι ο αιτών εξακολουθεί να κατέχει και να νέμεται τις υπό κατεδάφιση αυθαίρετες κατασκευές, γιατί οι σχετικές διατάξεις της παρ. 5 του άρθρου 114 του ν. 1892/1990 και 67Α του ν. 998/1979, απαιτούν για την απαλλαγή από την υποχρέωση καταβολής ειδικής αποζημίωσης μόνο τη σύνταξη από το δασάρχη πρωτοκόλλου παράδοσης, το οποίο εν προκειμένω δεν έχει ανακληθεί, ενώ εξάλλου το Δημόσιο δύναται να αναλάβει νομίμως τη νομή και κατοχή των κατασκευών αυτών, προκειμένου να προχωρήσει στην κατεδάφιση τους. Η κρινόμενη αίτηση ακύρωσης πρέπει να γίνει δεκτή.

^12-1-18 ΔΠρΑθ Α17644/17 : ΚΕΔΕ - Βεβαιωμένες οφειλές - Προσθήκη χρεών -  Πρόγραμμα πλειστηριασμού- Ανακοπή. Είσπραξη δημοσίων εσόδων - Βεβαιωμένες οφειλές  - ΚΕΔΕ - Κατάσχεση ακινήτου - Είναι δυνατόν στο ποσό της οφειλής, για το οποίο έγινε η κατάσχεση, να προστεθούν και τα μετά την κατάσχεση βεβαιωθέντα χρέη, υπό την προϋπόθεση όμως ότι το πρόγραμμα πλειστηριασμού συντάσσεται για την ικανοποίηση της κύριας οφειλής, για την οποία προηγήθηκε η κατάσχεση και συντάχθηκε η σχετική έκθεση κατάσχεσης, και ότι τα προστιθέμενα χρέη στηρίζονται σε νόμιμο τίτλο. Εξ αντιδιαστολής, συνάγεται ότι δεν επιτρέπεται στο πρόγραμμα πλειστηριασμού να προστεθούν χρέη του καθού η εκτέλεση προς το Δημόσιο, τα οποία βεβαιώθηκαν πριν από την κατάσχεση και δεν περιλήφθηκαν στο ποσό της οφειλής για το οποίο επιβλήθηκε η κατάσχεση. Εν προκειμένω, κρίθηκε, στο πλαίσιο του προβαλλόμενου λόγου με το δικόγραφο της ανακοπής και κατ’ αποδοχή αυτού, ότι οι τέσσερις οφειλές, συνολικού ποσού 14.123,12 ευρώ, οι οποίες βεβαιώθηκαν μετά την επιβολή αναγκαστικής κατάσχεσης, παρανόμως θεωρήθηκαν ως ποσό κύριας οφειλής, για το οποίο συντάχθηκε το προσβαλλόμενο πρόγραμμα αναγκαστικού πλειστηριασμού, το πρόγραμμα δε αυτό είναι νομικώς πλημμελές και ακυρωτέο. Πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη ανακοπή.

^12-1-18 ΔΕφΑθ 5043/17 : Ολυμπιακά ακίνητα - ΦΜΑ - Φοροαπαλλαγές. Έφεση  - Παραδεκτό. Η υποχρέωση καταβολής του 50% του οφειλομένου κατά την πρωτόδικη απόφαση φόρου, ως προϋπόθεση του παραδεκτού του ενδίκου μέσου της έφεσης - Η εν λόγω ρύθμιση της § 3 του άρθρου 22 του ν. 3900/2010,  δεν αντίκειται στο άρθρο 20 § 1 του Σ, ούτε, στο άρθρο 6 § 1 της Ε.Σ.Δ.Α. Ολυμπιακά ακίνητα - Με το άρθρο 13 παρ. 6 του Ν.2730/99 εισήχθη κατ' εξαίρεση απαλλαγή από το ΦΜΑ των ακινήτων που θα αποκτούσε η Οργανωτική Επιτροπή Ολυμπιακών Αγώνων με την παράδοσή τους από τους φορείς εκτέλεσης ή αναδόχους των έργων. Εν προκειμένω, η εκκαλούσα εταιρία - διάδοχος της δημοτικής επιχείρησης - απέκτησε τα επίμαχα ακίνητα προκειμένου να κατασκευάσει επ' αυτών τις εγκαταστάσεις του Ολυμπιακού Χωριού Δημοσιογράφων και μετά την περάτωση της κατασκευής τους να τις παραδώσει στην ΟΕΟΑ ΑΕ. Δεδομένου ότι δεν αμφισβητείται από το Δημόσιο ότι τα μεταβιβασθέντα ακίνητα ναι μεν δεν αποτέλεσαν ολυμπιακή εγκατάσταση, χρησιμοποιηθείσα για τις ανάγκες των ολυμπιακών αγώνων, εφόσον, λόγω της χρήσης του ως «Χωριό Τύπου» δεν περιλαμβάνονται στις κύριες ολυμπιακές υποδομές, αλλά στις υποστηρικτικές  συμπληρωματικές εγκαταστάσεις, πλην όμως απαλλάσσονται από το ΦΜΑ, μη νόμιμα απορρίφθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση ο σχετικός λόγος της προσφυγής και πρέπει να γίνει δεκτή η έφεση.

^5-1-18 ΑρΠάγος (Α²) 390/17 : Διαιτητική απόφαση – Γραμματέας - Λόγοι ακύρωσης. Η διαιτητική απόφαση πρέπει να περιλαμβάνει και τα ονοματεπώνυμα του επιδιαιτητή και των διαιτητών καθώς και εκείνων που έλαβαν μέρος στη διαιτητική διαδικασία. Η παράλειψη αναγραφής τους επάγεται ακυρότητα της αποφάσεως. Η σύμπραξη γραμματέα στη διεξαγωγή της διαιτητικής διαδικασίας δεν είναι υποχρεωτική. Εφόσον ο διαιτητής επιλέξει για τη σύνταξη των οικείων πρακτικών γραμματέα, πρέπει, σε περίπτωση που δεν υπάρχει σχετική ρήτρα στη συμφωνία περί διαιτησίας, να γνωστοποιήσει την επιλογή του αυτή στα διάδικα μέρη κατά τρόπο επαρκή. Η αναγραφή του ονοματεπωνύμου του συμπράττοντος γραμματέα διαιτητικής αποφάσεως είναι αναγκαία κατ’ ανάλογη εφαρμογή του άρθρου 892 παρ. 2 περ. α’ και όχι περ. γ’ ΚΠολΔ. Η αντικατάσταση του αιτιολογικού της προσβαλλόμενης απόφασης από τον Άρειο Πάγο, συνίσταται στην υπαγωγή των πραγματικών περιστατικών που δέχεται η προσβαλλόμενη απόφαση σε άλλο κανόνα δικαίου, εφόσον η υπαγωγή αυτή απολήγει σε πόρισμα με περιεχόμενο όμοιο προς το διατακτικό της απόφασης. Πότε προκύπτει δυσμενές δεδικασμένο από τις αιτιολογίες της απόφασης. Εν προκειμένω αντικατάσταση εσφαλμένου αιτιολογικού απόφασης και απόρριψη της αναίρεσης κατά της υπ’ αριθμ. 724/11 αποφάσεως του ΕφΑθηνών.

^22-12-17  ΔιοικΠρΑθ 20239/17 : Δημόσιο - Ευθύνη από παραλείψεις οργάνων του - Αποζημίωση. Έννομο συμφέρον. Αγωγή με αίτημα να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του εναγομένου Δήμου να καταβάλει στον ενάγοντα χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη, που, κατά τους ισχυρισμούς του, υπέστη από παράνομες πράξεις και παραλείψεις των οργάνων του Δήμου. Έννοια συναφών πράξεων. Χωρισμός δικογράφου. Η συνταγματική διάταξη του άρθρου 10 περί της υποχρέωσης των οργάνων του Δημοσίου να απαντούν αιτιολογημένα στις αναφορές/αιτήματα για παροχή πληροφοριών και χορήγηση εγγράφων - Έχει κριθεί ότι η ανωτέρω συνταγματική διάταξη, δεν μπορεί να αποτελέσει, αυτοτελώς, το νόμιμο έρεισμα για υποχρέωση της Διοικήσεως να αποφανθεί επί αιτήματος του διοικούμενου και δεν στοιχειοθετείται, ως εκ τούτου, παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας. Εν προκειμένω, ο ενάγων ισχυρίζεται ότι προσεβλήθη η προσωπικότητά του, κατά την ειδικότερη έκφανσή της της κοινοχρησίας και απολαύσεως των κοινών πραγμάτων,  εξαιτίας της παράνομης παράλειψης της Διοίκησης να αποφανθεί επί των καταγγελιών του - σχετικά με ζητήματα καθαριότητας, αδέσποτων κ.λ.π -,   επικαλούμενος την ιδιότητά του ως πολίτη και δημότη. Κρίθηκε ότι δεν υπήρχε υποχρέωση της Διοικήσεως να αποφανθεί επί των αιτημάτων του, καθόσον, μόνο το γενικό ενδιαφέρον του πολίτη για την τήρηση της νομιμότητας και την εφαρμογή των κειμένων διατάξεων δεν καθιδρύει τέτοια υποχρέωση. Κατά συνέπεια, εκ της μη απαντήσεως του εναγομένου Δήμου στις αιτήσεις του ενάγοντος δεν στοιχειοθετείται παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, και συνακόλουθα, παράνομη, παράλειψη που δημιουργεί αποζημιωτική ευθύνη του εναγομένου νομικού προσώπου. Διατάσσει το χωρισμό του αρχικού δικογράφου της αγωγής - Απορρίπτει την αγωγή κατά το μέρος που κρατεί.

^22-12-17 ΜονΠρΘεσ 12967/17 : ΚΕΔΕ - Κατάσχεση εις χείρας τρίτου - Ανακοπή κατά δήλωσης. Οφειλή από φόρο κληρονομίας - Ταμειακή βεβαίωση - Οι οφειλέτες υπεισήλθαν αυτοδικαίως στη μισθωτική σχέση καταστήματος που απέκτησαν εκ διαθήκης, ως κληρονόμοι - Επιβολή από το Δημόσιο κατάσχεσης εις χείρας της μισθώτριας εταιρίας - ως τρίτης - ποσού που όφειλε ή έμελλε να οφείλει η μσθώτρια εταιρία στις εκμισθώτριες - οφειλέτιδες του Δημοσίου. Αρνητική δήλωση της καθής ενώπιον του Ειρηνοδίκη, με την οποία περιορίστηκε σε μια γενική άρνηση καταβολής οποιουδήποτε ποσού στο ανακόπτον Δημόσιο, ισχυριζόμενη ότι υφίσταται αμφισβήτηση αναφορικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του ακινήτου και επομένως αναφορικά με το πρόσωπο των εκμισθωτών, αμφισβητώντας στη συνέχεια την ύπαρξη οφειλής εκ μέρους της προς τις οφειλέτιδες του Δημοσίου και προσθέτως παρεμβαίνουσες. Οι ανακοπτόμενες, όμως, δηλώσεις είναι αόριστες και ως εκ τούτου ανακριβείς, διότι το Δημόσιο δεν δύναται να ελέγξει την αλήθεια ή αναλήθειά της άρνησης καταβολής του κατασχεθέντος ποσού. Επίσης, απορρίπτει τον ισχυρισμό της καθ ης περί αοριστίας των κατασχετήριων εγγράφων, ως ουσιαστικά αβάσιμο. Δεκτές η Α και Β ανακοπές.

^19-12-17 ΓνΝΣΚ 229/17 : Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα - Ν.3869/10. Είναι επιτρεπτός, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 83 του ν.δ. 356/1974 (A' 90, ΚΕΔΕ), ο αυτεπάγγελτος συμψηφισμός απαιτήσεων της οφειλέτιδας του Δημοσίου με απαιτήσεις του ιδίου κατ' αυτής, μέχρι το ύψος που αυτές καλύπτονται, εφόσον οι προϋποθέσεις του συμψηφισμού συνέτρεξαν πριν από την υποβολή της αίτησης για την υπαγωγή στο Ν. 3869/2010 -  (Εκκρεμεί αποδοχή).

^19-12-17 ΓνΑΠΔΠΧ 1/17 (Γνωμοδότηση) : Γνωστοποίηση επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων στο πλαίσιο του Ηλεκτρονικού Εισιτηρίου του ΟΑΣΑ.

^19-12-17 ΕφΘεσ 547/17 : Διάκριση εργατών και υπαλλήλων. Σερβιτόροι - Αμοιβή - Αποζημίωση. Για τους αμειβόμενους με ποσοστά σερβιτόρους έχει καθιερωθεί ως κατώτατο όριο ημερομισθίου το κατώτατο όριο ημερομισθίου ανειδίκευτου εργάτη. Επίσης, ο αμειβόμενος με ποσοστά δεν δικαιούται αμοιβή για υπερεργασία, ούτε αμοιβή για παράνομη υπερωριακή εργασία, παρά μόνο την προβλεπόμενη με το άρθρο 1 παρ. 2 του ν. 435/1976 αποζημίωση, που είναι ίση με το 100% του βασικού ημερομισθίου. Η αποζημίωση καταγγελίας υπολογίζεται με το μέσο όρο των ποσοστών του τελευταίου, προ της απολύσεως, διμήνου, αλλά δεν μπορεί να είναι μικρότερη, από την προκύπτουσα, με βάση το τεκμαρτό ημερομίσθιο. Οι σερβιτόροι και οι βοηθοί σερβιτόρων των επισιτιστικών καταστημάτων είναι κατά την ιδιότητα τους εργατοτεχνίτες, εάν όμως έχουν πτυχίο των Σχολών Τουριστικής Εκπαίδευσης και ήδη ΟΤΕΚ, το οποίο πρέπει να γνωστοποιήσουν στον εργοδότης τους, λόγω του τυπικού αυτού προσόντος αποκτούν υπαλληλική ιδιότητα.

^8-12-17 ΣτΕ (Β') 1101/17 : Αίτηση αναιρέσεως - Παραδεκτό - Όριο ποσού. Φορολογική διαδικασία - Κυρώσεις. Διαδικασία πτώχευσης - Πτωχευτική περιουσία - Πτωχευτικοί πιστωτές. Η πτώχευση οργανώνεται σε δυο βασικά στάδια.Το στάδιο της προπαρασκευαστικής διαδικασίας και εκείνο που αφορά στη διαπίστωση του παθητικού της περιουσίας. Η αιτιολογία της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, σύμφωνα με την οποία,μετά την κήρυξη της αναιρεσίβλητης σε πτώχευση, δεν ήταν επιτρεπτή η λήψη σε βάρος της, των διασφαλιστικών των συμφερόντων του Δημοσίου, μέτρων ( κατά το άρθρο 14 παρ. 1 του Ν. 2523/97), ήταν νόμιμη. Ο μοναδικός λόγος αναιρέσεως, με τον οποίο προβάλλονται τα  αντίθετα, και ειδικότερα, ότι σκοπός της λήψης των μέτρων στο πλαίσιο της πτωχευτικής διαδικασίας είναι : ''να αποφευχθεί ο κίνδυνος , ο σύνδικος της πτώχευσης να ικανοποίησει άλλους πιστωτές της πτωχής εταιρίας σε βάρος των αξιώσεων του Δημοσίου'', είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Απορρίπτει. Ζητήθηκε η αναίρεση της 104/2012 απόφασης του ΔιοικΠρΑθηνών.

^1-12-17 ΜΕφΝαυπλίου 333/17 : Αλληλόχρεος λογαριασμός - ΓΟΣ - Ακυρότητα. Διαταγή πληρωμής - Ανακοπή - Έφεση.  Διαταγή πληρωμής απο οφειλόμενο οριστικό κατάλοιπο ανοιχτού αλληλόχρεου λογαριασμού - Ανακοπή.  Έφεση της εκκαλούσας Τράπεζας κατά της υπ' αρ. 80/14 αποφάσεως του ΜΠρΣπάρτης, με την οποία ακυρώθηκε η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής. Κρίθηκε ότι ο Γ.Ο.Σ. που προβλέπει, ότι οι τόκοι υπολογίζονται με βάση έτος 360  ημερών αντί 365  ημερών,  έχει ως  αποτέλεσμα τη  σημαντική διατάραξη  της ισορροπίας των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των συμβαλλομένων εις βάρος του καταναλωτή δανειολήπτη και εγγυητή και, ως εκ τούτου, είναι παράνομος και άκυρος κατ’ άρθρο 2 παρ. 6 εδ. α' Ν. 2251/1994, ενώ προσκρούει και στην αρχή της διαφάνειας. Συνάγεται λοιπόν, ότι η  διαμόρφωση της οφειλής των εφεσίβλητων από την επίμαχη σύμβαση είναι, κατά ένα τουλάχιστον μέρος, αποτέλεσμα εφαρμογής παράνομης τακτικής. Επιπλέον, το ακριβές ύψος αυτής της παράνομης χρέωσης, στην προκείμενη περίπτωση, δεν μπορεί να προσδιοριστεί από τους τηρούμενους λογαριασμούς και εγγραφές από την εκκαλούσα στα αποσπάσματα των λογαριασμών αυτών, με βάση τα οποία εκδόθηκε η ανακοπτόμενη διαταγή πληρωμής, διότι δεν προκύπτει από αυτά, ούτε το επιτόκιο υπολογισμού των συμβατικών τόκων, ούτε των τόκων υπερημερίας, με αποτέλεσμα η απαίτηση να καθίσταται ανεκκαθάριστη, κατά τη διάταξη του άρθρου 624 παρ. 1 ΚΠολΔ. Απορρίπτει την έφεση ως κατ' ουσίαν αβάσιμη.

^1-12-17 ΣτΕ (Στ') 2244/17 : Ανάκληση συντελεσμένης απαλλοτρίωσης- Αποκατάσταση σεισμοπλήκτων. Ανάκληση συντελεσμένης αναγκαστικής απαλλοτρίωσης ακινήτου, το οποίο περιλαμβάνεται σε ευρύτερη έκταση, η οποία κηρύχθηκε αναγκαστικώς απαλλοτριωτέα για αποκατάσταση σεισμοπλήκτων. Εφαρμογή Ν. 2882/01. Εάν το απαλλοτριωθέν ακίνητο χρησιμοποιήθηκε για το σκοπό για τον οποίο απαλλοτριώθηκε ή για άλλο σκοπό δημόσιας ωφέλειας, τότε δεν είναι δυνατή η ανάκληση της απαλλοτρίωσης, ακόμη και αν στη συνέχεια έπαυσε, για οποιοδήποτε λόγο, να χρησιμοποιείται για το σκοπό αυτό ή για άλλο σκοπό δημόσιας ωφέλειας. Εν προκειμένω, δεν συνάγεται, πάντως, ότι εκδηλώθηκε σαφής και ανενδοίαστη βούληση της Διοικήσεως να μη χρησιμοποιηθεί το απαλλοτριωθέν για το σκοπό για τον οποίο απαλλοτριώθηκε, ή για άλλο σκοπό δημόσιας ωφέλειας. Εξάλλου, σε περίπτωση που απαλλοτριώθηκε για τον ίδιο σκοπό μείζων έκταση, στην οποία περιλαμβάνονται περισσότερα ακίνητα, προκειμένου να κριθεί αν συγκεκριμένο από τα ακίνητα αυτά χρησιμοποιήθηκε, λαμβάνεται υπόψη η φύση του έργου και οι εκτελεσθείσες στη μείζονα έκταση εργασίες για την κατασκευή του και δεν απαιτείται αναγκαίως η αξιοποίηση του συγκεκριμένου ακινήτου με την εκτέλεση σε αυτό συγκεκριμένων εργασιών. Το γεγονός δε, ότι το Δημόσιο δεν απέβαλε τελικώς την αιτούσα από το επίμαχο ακίνητο, δεν συνεπάγεται υποχρέωση των αρμόδιων οργάνων προς μερική άρση της απαλλοτρίωσης, ενώ, ούτε και το ενδεχόμενο να υπάρχουν ακίνητα, ως προς τα οποία ήρθη η συντελεσθείσα ως άνω απαλλοτρίωση και επανήλθαν αυτά στην κυριότητα των αρχικών ιδιοκτητών τους, γεννά υποχρέωση της Διοικήσεως να ανακαλέσει την απαλλοτρίωση σε σχέση και με το επίμαχο ακίνητο. Απορρίπτεται και ο ισχυρισμός της αιτούσας περί προστασίας της από το άρθρο 17 του Σ. και το άρθρο 1 παρ.1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Απορρίπτει την κρινόμενη αίτηση.

^1-12-17  ΣτΕ (Ε') 1965/17 : Έφεση ενώπιον του ΣτΕ - Παραδεκτό. Εφαρμογή διατάξεων παρ. 3 άρθρου 15 ν. 4446/2016, με το οποίο αντικαταστάθηκε το δεύτερο εδάφιο της παρ. 1 του άρθρου 58 του π.δ. 18/1989, βάσει του οποίου,  η έφεση επιτρέπεται μόνον όταν προβάλλεται από τον διάδικο, με συγκεκριμένους ισχυρισμούς, που περιέχονται στο σχετικό δικόγραφο, ότι δεν υπάρχει νομολογία του ΣτΕ ή ότι υπάρχει αντίθεση της προσβαλλομένης αποφάσεως προς τη νομολογία του ΣτΕ ή άλλου Ανωτάτου Δικαστηρίου. Ως ισχυρισμοί αίροντες το απαράδεκτο της έφεσης, νοούνται εκείνοι που αναφέρονται με τρόπο συγκεκριμένο σε κριθέν νομικό ζήτημα, αναγόμενο στην ερμηνεία των κανόνων δικαίου που εφαρμόσθηκαν από την εκκαλούμενη απόφαση. Εν προκειμένω, ο ισχυρισμός του εκκαλούντος ανάγεται στην εκτίμηση  πραγματικών περιστατικών της συγκεκριμένης υπόθεσης εκ μέρους του δικάσαντος Δικαστηρίου και στην υπαγωγή των περιστατικών αυτών στον εφαρμοσθέντα κανόνα δικαίου και όχι σε νομικό ζήτημα. Απορρίπτει την έφεση ως απαράδεκτη.

^27-11-17 ΔιοικΠρΘεσ 1430/17 : ΙΚΑ. ΕΤΕΑ . Συνταξιούχοι - Περικοπές. Αστική ευθύνη Δημοσίου - Αποζημίωση. Περικοπές στις κύριες και επικουρικές συντάξεις στο πλαίσιο των ''Μνημονίων''. Ο ενάγων συνταξιούχος του Ι.Κ.Α και του Ε.Τ.Ε.Α, επιδιώκει, να υποχρεωθούν τα εναγόμενα ΝΠ να του καταβάλουν αποζημίωση, κατ' επίκληση των άρθρων 105 και 106 Εισ.Ν.Α.Κ.,  προς αποκατάσταση της ζημίας την οποία υπέστη από τις περικοπές που επιβλήθηκαν στην κύρια και επικουρική σύνταξη γήρατος που ελάμβανε από αυτά, από την 1.1.12 έως την 31.7.15, κατ' εφαρμογή των διατάξεων των ν. 3863/2010, ν. 3986/2011, ν. 4024/2011, ν. 4051/2012 και ν. 4093/2012, κατά τους ισχυρισμούς του, αντικείμενων στο Σύνταγμα και στην ΕΣΔΑ. Αλυσιτελώς προβάλλεται ο ισχυρισμός του εναγομένου Ε.Τ.Ε.Α σχετικά με την υπ' αρ. 2287/15 απόφαση της Ολ. του ΣτΕ με την οποία κρίθηκε η αντισυνταγματικότητα των διατάξεων των ν.4051 και 4093/12, οι οποίες όμως καθίστανται ανίσχυρες από το χρόνο δημοσίευσης της απόφασης του δικαστηρίου  κι ως εκ τούτου, για όσους συνταξιούχους δεν είχαν ασκήσει αγωγή έως τον χρόνο δημοσίευσης της απόφασης αυτής, η διαγνωσθείσα αντισυνταγματικότητα θα ισχύει μόνο για το μέλλον. Κρίση ότι  οι περικοπές και οι μειώσεις που επιβλήθηκαν με τις επίμαχες διατάξεις των  ν. 3845/2010, ν. 3863/2010, ν. 3986/2011 και του ν. 4024/2011, δεν παραβιάζουν το Σ. και την ΕΣΔΑ και συνεπώς, η αγωγή κατά το μέρος που θεμελιώνεται στην αντισυνταγματικότητα των διατάξεων αυτών πρέπει να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμη.Περαιτέρω, το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη ότι οι περικοπές που επιβλήθηκαν στην κύρια και επικουρική σύνταξη γήρατος που ελάμβανε ο ενάγων, με το άρθρο 6 του ν. 4051/2012,καθώς και με το άρθρο 1ο του ν. 4093/2012, αντίκεινται στο άρθρο 1 του ΠΠΠ της Ε.Σ.Δ.Α., καθώς οι μειώσεις αυτές συνολικά κρινόμενες με τις προαναφερόμενες μειώσεις που επιβλήθηκαν με τους ανωτέρω νόμους και ενόψει των οικογενειακών και οικονομικών υποχρεώσεων του ενάγοντος, οδηγούν σε παραβίαση του πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού του δικαιώματος. Κρίνει λοιπόν, ότι οι περικοπές εκ μέρους των οργάνων του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ και του Ε.Τ.Ε.Α, κατ' εφαρμογή των ως άνω διατάξεων που αντίκεινται στο ΠΠΠ της ΕΣΔΑ είναι παράνομες κατά  το άρθρο 106 ΑΚ (ΕΙΣΝ) και αυτός δικαιούται να λάβει αποζημίωση για τη ζημία που υπέστη. Αναβάλλει την έκδοση οριστικής απόφασης και τάσσει προθεσμία στα εναγόμενα ταμεία να καθορίσουν αναλυτικά τα ποσά των περικοπών της κύριας και επικουρικής συντάξεως του ενάγοντος.

^20-11-17 ΜονΠρΗρ 195/17 : ΔΕΗ - Διακοπή ρεύματος. Διαρκείς έννομες σχέσεις - Προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης. Το ζήτημα του παραδεκτού της αίτησης για απαγόρευση διακοπής της ηλεκτροδότησης και γενικώς παροχών κοινής ωφέλειας στο πλαίσιο ασφαλιστικών μέτρων ρύθμισης κατάστασης. Στο πλαίσιο διαρκούς έννομης σχέσης, δύναται να τεθεί σε προσωρινή λειτουργία η έννομη σχέση από την οποία απορρέουν διαρκείς παροχές, με τη μορφή της προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης, τουλάχιστον σε εκείνες τις περιπτώσεις που οι "προσωρινές" παροχές έχουν περιορισμένη έκταση σε σύγκριση με εκείνες που θα κριθούν στο πλαίσιο της κύριας δίκης. Περίπτωση παράνομης επέμβασης σε μετρητή ρεύματος/ρευματοκλοπής - έκδοση εξ αυτού του λόγου έκτακτου λογαριασμού σε βάρος της αιτούσας, η οποία και δεν τον πλήρωσε - Διακοπή της σύνδεσης του ρεύματος. Δεν πιθανολογηθηκε ως βάσιμος ο ισχυρισμός της αιτούσας ότι το ακίνητο ήταν μισθωμένο κατά το επίμαχο χρονικό διάστημα. Κρίση ότι η ως άνω ρευματοκλοπή συνέβη πράγματι από υπαιτιότητα της αιτούσας και των συνιδιοκτητών του διαμερίσματος και δη από αμέλειά τους, οι οποίοι, αν και όφειλαν και μπορούσαν, δεν φρόντισαν να λάβουν τα απαραίτητα μέτρα ασφάλειας του μετρητή του διαμερίσματος τους από τις παρεμβάσεις τρίτων, εφόσον αυτός όπως η αιτούσα ομολογεί ήταν σε εξωτερικό σημείο της οικοδομής και είχε πρόσβαση σε αυτόν ο οποιοσδήποτε. Απορρίπτει την αίτηση.

^20-11-17 ΜονΠρΖακ 115/17 : Κατάσχεση - Ανακοπή  - Προθεσμία - Επίδοση επιταγής. Περίπτωση επίδοσης επιταγής προς εκτέλεση προ της 1ης.1.16 - Εφαρμογή του άρθρου 954 παρ. 4 του ΚΠολΔ πριν την αντικατάστασή του από το άρθρο 1 άρθρο 8ο παρ. 2 του Ν.4335/15. Εν προκειμένω, από την επομένη ημέρα της κατάθεσης της ανακοπής έως την ημέρα του πλειστηριασμού δεν παρεμβάλλονται πέντε (5) πλήρεις εργάσιμες ημέρες, όπως επιβάλλει με ποινή απαραδέκτου της ανακοπής, η διάταξη του άρθρου 954 παρ. 4 του ΚΠολΔ, η οποία – λόγω της επίδοσης της επιταγής προς εκτέλεση προ της 1ης.1.2016 – τυγχάνει εφαρμογής στην προκειμένη περίπτωση όπως ίσχυε πριν από την αντικατάστασή της από το Ν. 4335/15 - Απορρίπτει την ανακοπή ως απαράδεκτη.

^10-11-17 ΠολΠρΑθ 1260/17 : Άρση τραπεζικού απορρήτου - Διενέργεια ανάκρισης για κακούργημα. Προσωπικά δεδομένα. Υποχρέωση των πιστωτικών ιδρυμάτων να συνεργάζονται με τις αρχές που είναι υπεύθυνες για την καταπολέμηση του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος και γι' αυτό το λόγο αίρεται το απόρρητο για την παροχή πληροφοριών που είναι αναγκαίες για την ανίχνευση κακουρηματικών πράξεων. Εν προκειμένω η τράπεζα, βασιζόμενη στο έγγραφο του Ειδικού Εφέτη Ανακριτή, καλόπιστα προέβη στη γνωστοποίηση των αιτούμενων πληροφοριών, μετά από άρση του τραπεζικού και χρηματιστηριακού απορρήτου του ενάγοντος και του τραπεζικού απορρήτου της συζύγου του που διατηρούσε κοινούς λογαριασμούς με αυτόν, εφόσον κατ’ εντολή του ως άνω δικαστικού λειτουργού ζητήθηκαν οι χορηγηθείσες πληροφορίες, λόγω της διενέργειας ανάκρισης για τις πράξεις της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα , ενώ η χορήγηση των πληροφοριών αυτών  δεν αντίκειται στις διατάξεις περί προστασίας του ατόμου από την επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα. Απορρίπτει τις αγωγές.

^3-11-17  ΕιρΛαγκαδά 10/17 : Επιχειρήσεις ΟΤΑ - Προσωπικό ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου. Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου, συναπτόμενες με το Δημόσιο, τους Ο.Τ.Α. και όλους τους λοιπούς φορείς του ευρύτερου δημόσιου τομέα, υπό το κράτος της ισχύος των διατάξεων του άρθρου 103 του Συντάγματος και του άρθρου 21 του N. 2190/1994, δεν μπορούν να μετατραπούν σε συμβάσεις αορίστου χρόνου, έστω και αν αυτές καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Η εργασία που προσφέρεται κατά παράβαση των διατάξεων αυτών απαγορεύεται απόλυτα από το νόμο και ως τέτοια δεν δημιουργεί καμιά αξίωση  και ειδικότερα δεν δημιουργεί αξίωση ούτε από τον αδικαιολόγητο πλουτισμό, αφού τέτοιος πλουτισμός δεν προκύπτει για τον εργοδότη (Ο.Τ.Α.), ενόψει του ότι αυτός (εργοδότης), στη θέση του διατηρηθέντος προσωπικού, παρά τις ως άνω διατάξεις, δεν θα προσελάμβανε άλλο με έγκυρη σύμβαση εργασίας και δεν θα υποβαλλόταν έτσι αναγκαίως στις δαπάνες αμοιβής του, αφού μάλιστα ρητά προβλέπεται από το νόμο ότι ακόμη και τα ποσά που καταβλήθηκαν στο προσωπικό που διατηρείται παράνομα καταλογίζονται σε βάρος των αρμοδίων για την εκκαθάριση των αποδοχών τους οργάνων. Η ένδικη αγωγή πρέπει να απορριφθεί ως νόμω αβάσιμη, τόσο ως προς την κύρια, όσο και ως προς την επικουρική βάση της.

^27-10-17 ΜονΠρΑθ 344/17 : Καταγγελία συμβάσεως εργασίας - Ακυρότητα - Μισθοί υπερημερίας - Ένσταση καταχρηστικότητας. Υπερημερία εργοδότη στην περίπτωση που η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας είναι άκυρη. Το δικαίωμα του εργαζομένου να αξιώσει μισθούς υπερημερίας υπόκειται, όπως κάθε άλλο δικαίωμα, στους περιορισμούς του άρθρου 281 ΑΚ. Εν προκειμένω κρίθηκε ότι η επί μακρό χρόνο (οκταετία) καταβολή μισθών υπερημερίας στον ενάγοντα (το ύψος των οποίων ανέρχεται στο ποσό των 1.435,09 ευρώ μηνιαίως, αρκετά υψηλό με βάση τα σημερινά δεδομένα), επιφέρει ιδιαιτέρως δυσμενείς συνέπειες για την εναγομένη, η οποία επιφορτίζεται με τη δαπάνη ενός εργαζομένου, ο οποίος δεν παρέχει πλέον τις υπηρεσίες του, εις βάρος των λοιπών εργαζομένων που παρέχουν την εργασία τους και αμείβονται με μισθούς κατά πολύ χαμηλότερους. Άλλωστε, για την κατάφαση της καταχρηστικότητας δεν είναι απαραίτητο η άσκηση του δικαιώματος να προκαλεί αφόρητες ή δυσβάστακτες συνέπειες για τον υπόχρεο, θέτοντας σε κίνδυνο την οικονομική του υπόσταση, αλλά αρκεί να έχει δυσμενείς απλώς επιπτώσεις στα συμφέροντά του. Απορρίπτει την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη.

^20-10-17 ΔΕφΑθ 2979/17 : Φορολογία κληρονομίας - Μετοχές - Τρόπος προσδιορισμού φορολογικής αξίας - Αντισυνταγματικότητα.  Με τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 12 του Ν. 3091/2002, με την οποία προστέθηκε παρ. 4 στο άρθρο 12 του Κώδικα Διατάξεων Φορολογίας Κληρονομιών (Ν. 2961/2001), παρασχέθηκε στον Υπουργό των Οικονομικών, όπως αναφέρεται στην αιτιολογική έκθεση του ιδίου νόμου, νομοθετική εξουσιοδότηση για «αντικειμενικό» προσδιορισμό της αξίας, μεταξύ άλλων, των μη εισηγμένων στο χρηματιστήριο μετοχών, ώστε να καθίσταται εκ των προτέρων ευχερής ο προσδιορισμός της φορολογητέας επιβάρυνσης από τους φορολογούμενους και να εδραιωθεί το αίσθημα εμπιστοσύνης αυτών προς τις φορολογικές αρχές. Όμως, η εν λόγω ρύθμιση, με την οποία προβλέπεται ότι ο τρόπος προσδιορισμού της φορολογητέας αξίας των κληρονομουμένων μη εισηγμένων στο χρηματιστήριο μετοχών, θα καθοριστεί κατ’ εξουσιοδότηση, με την έκδοση σχετικής υπουργικής απόφασης είναι αντίθετη προς τους ορισμούς των συνταγματικών διατάξεων (αρ.78 παρ. 1,2 και 43 του Σ.), γιατί καθιστά ανεπιτρέπτως τον προσδιορισμό του αντικειμένου της φορολογίας αντικείμενο νομοθετικής εξουσιοδότησης και είναι, ως εκ τούτου, ανίσχυρη. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο κρίνει ότι μη νόμιμα καταλογίστηκε σε βάρος του προσφεύγοντος ο ένδικος φόρος. Δέχεται την προσφυγή.

^13-10-17 ΣτΕ (Ε') 1907/17 : Αιγιαλός - Λιμένες - Ιδιωτικά ακίνητα - Απαλλοτρίωση - Άρση. Ζητείται η ακύρωση αποφάσεως του Νομάρχη Αττικής περί καθορισμού χερσαίας ζώνης λιμένος Πόρτο Ράφτη και β) η παράλειψη της Διοικήσεως να επιληφθεί του αιτήματος περί άρσεως αφενός της μη συντελεσθείσας απαλλοτρίωσης τμήματος ακινήτου ευρισκόμενου εντός της παραλίας Πόρτο Ράφτη και αφετέρου της δέσμευσης που συνεπάγεται ο χαρακτηρισμός τμήματος του επίμαχου ακινήτου ως ευρισκόμενου εντός της χερσαίας ζώνης λιμένος. O αιγιαλός και η παραλία περιλαμβάνονται στα κοινόχρηστα πράγματα, τα οποία προορίζονται για την άμεση εξυπηρέτηση δημόσιου σκοπού. O καθορισμός της οριογραμμής του αιγιαλού και της παραλίας επάγεται την κήρυξη ως αναγκαστικώς απαλλοτριωτέων τυχόν ιδιωτικών ακινήτων κειμένων εντός των καθοριζομένων ορίων. Oι περιλαμβανόμενοι στη χερσαία ζώνη λιμένος χώροι (αιγιαλός και συνεχόμενοι παραλιακοί) αποτελούν κοινόχρηστους χώρους, προοριζόμενους μόνο για έργα και εγκαταστάσεις που εξυπηρετούν την εμπορική, επιβατική, ναυτιλιακή, τουριστική και αλιευτική κίνηση και γενικότερα τις λειτουργικές ανάγκες του λιμένος. Με την πράξη καθορισμού χερσαίας ζώνης λιμένος δεν κηρύσσεται ταυτόχρονα αναγκαστική απαλλοτρίωση των τυχόν ευρισκόμενων εντός αυτής ιδιωτικών ακινήτων, αλλά απαιτείται η έκδοση αυτοτελούς διοικητικής πράξεως περί κηρύξεως αυτής.Υποχρέωση της Διοίκησης να άρει την αναγκαστική απαλλοτρίωση σε περίπτωση κήρυξής της, αλλά μη συντέλεσής της επί μακρό χρονικό διάστημα, που υπερβαίνει τα εύλογα όρια. Εν προκειμένω λοιπόν, ακυρώνει τη σιωπηρή άρνηση της Διοίκησης να επιληφθεί του αιτήματος περί άρσεως της μη συντελεσθείσας απαλλοτρίωσης τμήματος ακινήτου χαρακτηρισθέντος ως ευρισκόμενου εντός της παραλίας Πόρτο Ράφτη και της δέσμευσης που συνεπάγεται ο χαρακτηρισμός τμήματος του επίμαχου ακινήτου ως ευρισκόμενου εντός της χερσαίας ζώνης λιμένος. Δέχεται εν μέρει την υπό κρίση αίτηση.

^6-10-17 ΣτΕ (Ολ) 2355/17 : Όρος Υμηττού - Προστασία - Περιβαλλοντικοί όροι. Οδηγία 2001/42. Ζητείται η ακύρωση του από 14.6.2011 π.δ. «Καθορισμός μέτρων προστασίας της περιοχής του όρους Υμηττού και των Μητροπολιτικών Πάρκων Γουδή - Ιλισσίων». Προβάλλεται ότι το προσβαλλόμενο διάταγμα είναι ακυρωτέο, διότι εκδόθηκε κατά παράβαση ουσιώδους τύπου της διαδικασίας και, ειδικότερα, χωρίς προηγούμενη τήρηση της διαδικασίας Σ.Μ.Π.Ε. ή περιβαλλοντικού προελέγχου. Οδηγία 2001/42 - Εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ της 10-9-15. Ενόψει της εν λόγω αποφάσεως και λαμβανομένου υπ' όψη ότι (α) με τις ρυθμίσεις του προσβαλλομένου προεδρικού διατάγματος προσδιορίζονται ζώνες προστασίας και καθορίζονται οι επιτρεπόμενες χρήσεις και οι όροι και περιορισμοί δομήσεως εντός και περιμετρικά του ορεινού όγκου του Υμηττού, χωροθετούνται δε δραστηριότητες που δύνανται να υπάγονται στην Α΄ κατηγορία έργων της ΚΥΑ ΗΠ 15393/2332/2002 και (β) το από 31.8.1978 προεδρικό διάταγμα, που τροποποιείται με το προσβαλλόμενο διάταγμα, δεν είχε υποβληθεί σε εκτίμηση περιβαλλοντικών επιπτώσεων βάσει της οδηγίας 85/337 ή άλλης κοινοτικής νομοθετικής διατάξεως, ο προβαλλόμενος λόγος ακυρώσεως πρέπει να γίνει δεκτός ως βάσιμος, διότι, κατά παράβαση των επιταγών της οδηγίας 2001/42/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και της 107017/2006 κοινής υπουργικής αποφάσεως, το προσβαλλόμενο προεδρικό διάταγμα εκδόθηκε χωρίς τήρηση της διαδικασίας προηγουμένης στρατηγικής περιβαλλοντικής εκτιμήσεως. Δέχεται την αίτηση κατά το μέρος που αφορά τον αιτούντα Δήμο.

^29-9-17 ΜονΕφΑθ 39/17 : Νοσοκομεία - Προμήθειες - Πληρωμή με ομόλογα - PSI. Αδυναμία παροχής - Ανωτέρα βία. Αγορά ιατρικού εξοπλισμού από την προμηθεύτρια εφέσιβλητη εταιρία και μεταπώληση αυτού από την εκκαλούσα εταιρία σε Δημόσια Νοσοκομεία  - Πληρωμή της πωλήτριας με ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου από τα Νοσοκομεία - Οφειλή προς την προμηθεύτρια εταιρία λόγω της καθυστέρησης εκ μέρους του Δημοσίου να εξοφλήσει τα χρέη του εξαιτίας ταμειακών δυσχερειών - Εφαρμογή PSI στους ομολογιούχους με συνέπεια τη ζημία  της πωλήτριας εκκαλούσας, η οποία αποφάσισε να υπαγάγει τις απαιτήσεις της στη ρύθμιση του άρθρου 27 του Ν.3867/10, ενώ για την εξασφάλιση της ρευστότητάς της αναγκάστηκε να προβεί σε πρόσθετο τραπεζικό δανεισμό.  Τα εν λόγω πραγματικά περιστατικά που επικαλείται η εκκαλούσα δεν μπορούν να θεμελιώσουν την έννοια της ανώτερης βίας, άλλωστε στις χρηματικές ενοχές δεν νοείται επιγενόμενη αδυναμία παροχής λόγω ανωτέρας βίας και συνακόλουθη απαλλαγή του οφειλέτη. Εξάλλου, η εκκαλούσα αγόραζε τα προϊόντα της εφεσίβλητης και τα μεταπωλούσε με δικό της κίνδυνο και στην έννοια του κινδύνου εντασσόταν και να μην πληρωθεί από τον αγοραστή, εν προκειμένω το Δημόσιο. Απορρίπτει την έφεση.

^22-9-17 ΕιρΠάρου 3/17: Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα - Ν.3869/10. Στοιχεία της αίτησης υπαγωγής στο Ν. 3869/2010 - Προϋποθέσεις υπαγωγής. Μείωση εισοδήματος αιτούσας - Αδυναμία - Έλλειψη δόλου. Ρύθμιση των χρεών της με μηνιαίες καταβολές επί πενταετία. Το δικαστήριο έκρινε ότι η εκποίηση της ακίνητης περιουσίας της αιτούσας είναι απρόσφορη, καθώς οι αντικειμενικές αξίες είναι χαμηλές συγκριτικά με το ύψος των οφειλών της και, λαμβάνοντας υπόψη την κρίση που επικρατεί στην αγορά ακινήτων, τυχόν ρευστοποίησή τους δεν θα απέφερε τον επιδιωκόμενο σκοπό. Ορίζει μηνιαίες καταβολές για τη διάσωση της κύριας κατοικίας μετά την πενταετία. Δεκτή η αίτηση.

^18-9-17 ΑρΠάγος (Δ') 153/17 : Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα - Ν.3869/10 - Δόλος. Αναίρεση - Λόγοι. Η αναίρεση κατ’ αποφάσεως που εκδίδεται κατά την εκούσια δικαιοδοσία, όπως είναι και του ν. 3869/10, απευθύνεται καθ’ όλων που έλαβαν μέρος στη δίκη, όπου εκδόθηκε η προσβαλλομένη απόφαση, όχι όμως με κύρωση το απαράδεκτο αυτής. Το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει την κλήτευσή τους. Στις αποφάσεις που εκδίδονται επί υποθέσεων του ν. 3869/10 δεν επιτρέπεται ανακοπή ερημοδικίας και δεν ισχύει η αρχή της διαδοχικής άσκησης των ενδίκων μέσων. Η έννοια του δόλου κατ’ άρθρο 1 ν. 3869/10. Δόλος υφίσταται είτε ο οφειλέτης γνώριζε κατά την ανάληψη των χρεών ότι είναι αμφίβολη η εξυπηρέτησή τους ενόψει των εισοδημάτων του και των εν γένει αναγκών του είτε από υπαιτιότητα του βρέθηκε μεταγενέστερα σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών. Περίπτωση ενδεχομένου δόλου συντρέχει όταν ο οφειλέτης συμφωνεί με ικανό αριθμό πιστωτικών ιδρυμάτων την απόλαυση μεγάλου αριθμού τραπεζικών προϊόντων προβλέποντας ως ενδεχόμενο ότι ο υπερδανεισμός του με βάση, τις υφιστάμενες ή ευλόγως αναμενόμενες μελλοντικές οικονομικές του δυνατότητες, σε συνδυασμό με το ύψος των οφειλών του θα τον οδηγούσε σε κατάσταση αδυναμίας πληρωμών και παρά ταύτα αποδέχθηκε το αποτέλεσμα αυτό. Ο δόλος είναι αόριστη νομική έννοια και άρα ελέγχεται αναιρετικά η απόφαση περί του αν τα γενόμενα ανέλεγκτα δεκτά από αυτή περιστατικά υπάγονται ή όχι στη έννοιά του. Εν προκειμένω κατά παράβαση του νόμου η προσβαλλομένη έκρινε ότι απαιτείται για τη συνδρομή δόλιας περιέλευσης του υπερχρεωμένου οφειλέτη σε αδυναμία πληρωμών άμεσος δόλος και ειδικότερα εξαπάτηση εκ μέρους του, ως δανειολήπτη, των υπαλλήλων του πιστωτικού ιδρύματος από το οποίο δανειοδοτήθηκε, αποκλείοντας τη συνδρομή αυτής (δόλιας περιέλευσης σε αδυναμία πληρωμών) σε περίπτωση ενδεχόμενου δόλου ή παράλειψης των υπαλλήλων των πιστωτικών ιδρυμάτων να ενεργήσουν έρευνα της πιστοληπτικής ικανότητας του δανειολήπτη πριν από τη χορήγηση της πίστωσης. Αναιρεί την υπ’ αριθμ. 95/14 απόφαση του ΜονΠρΡόδου και παραπέμπει την υπόθεση για εκδίκαση στο ίδιο δικαστήριο με άλλη σύνθεση.

^8-9-17 Ειρ Αθ 4387/17 : Τράπεζες - Στεγαστικά δάνεια - Επιτόκιο - ΕΚΤ.  ΓΟΣ - Καταχρηστικότητα. Αδικαιολόγητος πλουτισμός.  Σύμβαση στεγαστικού δανείου με όρους περί σταθερού επιτοκίου για τα πρώτα δύο έτη κι έπειτα κυμαινόμενου επιτοκίου, που θα εφάρμοζε η Τράπεζα στα δάνεια της ίδιας κατηγορίας - Κρίση ότι οι εν λόγω όροι που δεν αποτέλεσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τον ενάγοντα, είναι καταχρηστικοί, καθώς  επιτρέπουν στην προμηθεύτρια Τράπεζα να προσδιορίζει οποτεδήποτε και μάλιστα μονομερώς το συμβατικό επιτόκιο, παραβιάζοντας την αρχή της διαφάνειας που διαπνέει το δίκαιο προστασίας του καταναλωτή. Συνεπεία της ακυρότητας των ανωτέρων όρων, δημιουργείται κενό στην ένδικη σύμβαση ως προς τον τρόπο αναπροσαρμογής του κυμαινόμενου επιτοκίου της - Με συμπληρωματική ερμηνεία κρίθηκε ότι το επιτόκιο θα έπρεπε να αναπροσαρμόζεται στην επίδικη σύμβαση με βάση το επιτόκιο της ΕΚΤ, καθώς αποτελεί το πιο σύνηθες επιτόκιο αναφοράς στις συμβάσεις στεγαστικών δανείων. Με τον τρόπο αυτό λοιπόν, αποδείχθηκε ότι η Τράπεζα υποχρέωνε τον ενάγοντα να καταβάλει υψηλότερες τοκοχρεωλυτικές δόσεις από αυτές που όφειλε, αποκομίζοντας έτσι η ίδια παράνομο περιουσιακό όφελος.Το ποσό λοιπόν, που ο ενάγων κατέβαλε στην εναγόμενη πλέον των οφειλόμενων σε αυτή, εξαιτίας της μη ορθής αναπροσαρμογής του επιτοκίου, υπολογίζεται στα 19.095,97 Ευρώ. Απόρριψη της ένστασης καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος. Εν μέρει δεκτή η αγωγή - Υποχρεώνει την εναγόμενη Τράπεζα να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 19.095,97 ευρώ, καθώς και το ποσό των 200 ευρώ για ηθική βλάβη.

^8-9-17 ΑρΠάγος (Γ') 183/17 : Αυθαίρετες κατασκευές. Η κατασκευή κτίσματος χωρίς την απαιτούμενη άδεια της αρμόδιας πολεοδομικής αρχής, εμπίπτει στην έννοια του αυθαιρέτου, εφόσον προηγηθεί η διαπίστωση και ο χαρακτηρισμός αυτού ως αυθαιρέτου, κατόπιν αυτοψίας υπαλλήλου της κατά τόπον αρμόδιας πολεοδομικής υπηρεσίας, ο οποίος συντάσσει επί τόπου σχετική έκθεση και η οποία υπόκειται σε ένσταση εκ μέρους του θιγομένου, εντός της οριζόμενης από τις προαναφερόμενες διατάξεις προθεσμίας. Κατά συνέπεια οι έννομες συνέπειες του αυθαίρετου χαρακτήρα ενός κτίσματος, μεταξύ των οποίων και οι οριζόμενες από τη διάταξη του άρθρου 17 αρ. 10 Ν. 1337/1983, δεν επέρχονται αν δεν προηγηθεί η παραπάνω έκθεση αυτοψίας, η οποία συνιστά διαπιστωτική ατομική διοικητική πράξη. Εν προκειμένω, αφού η σύνταξη της παραπάνω έκθεσης αυτοψίας έλαβε χώρα σε χρόνο μεταγενέστερο των επιδίκων μεταβιβαστικών δικαιοπραξιών, οι τελευταίες δεν πάσχουν από ακυρότητα. Απορρίπτει αίτηση για αναίρεση της υπ’ αριθμ. 5705/2014 αποφάσεως του Εφετείου Αθηνών.

^6-9-17 ΜονΠρΛαμ 18/17 : Τράπεζες - Δάνειο σε ελβετικό φράγκο - Αλλαγή ισοτιμίας. ΓΟΣ. Προστασία καταναλωτή. Στεγαστικό δάνειο σε ελβετικό φράγκο. Έλεγχος καταχρηστικότητας ΓΟΣ. Αρχή διαφάνειας. Αίτημα αναπροσαρμογής της δόσης με βάση το άρθρο 288 ΑΚ λόγω ειδικών συνθηκών. Προστασία καταναλωτή με τις διατάξεις του Ν. 2251/1994. Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι η γενική οικονομική κρίση, καθώς και η μεταβολή της συναλλαγματικής ισοτιμίας, δεν αποτελούν γεγονότα έκτακτα και απρόβλεπτα ιδίως στην ελληνική οικονομία. Επίσης,  αποδείχθηκε ότι ο ενάγων, κατά την υπογραφή της επίδικης σύμβασης, είχε ενημερωθεί προσηκόντως από τους υπαλλήλους της εναγομένης για τους όρους αυτής και γνώριζε, κατά το κρίσιμο χρόνο, ότι αναλαμβάνει τον μεταγενέστερα επελθόντα συναλλακτικό κίνδυνο της ανατροπής της ισοτιμίας. Απορρίπτει την αγωγή.

^6-9-17 ΤρΕφΑθ 470/17 : Νοσοκομείο - Σύμβαση προμήθειας. Φύση διαφοράς - Δικαιοδοσία. Μεταγενέστερη συμφωνία των συμβαλλόμενων μερών για παράταση της συμβατικής διάρκειας της διοικητικής σύμβασης, που δεν προβλέπεται από τη διακήρυξη και τη σύμβαση που συνήφθη βάσει αυτής, δεν έχει νομικό έρεισμα και ως εκ τούτου διαφορές που αναφύονται στο πλαίσιο της πρόσθετης αυτής συμφωνίας δεν δύνανται να χαρακτηριστούν ως διοικητικές. Συμβάσεις νοσοκομείου με απ’ ευθείας ανάθεση,  αντιβαίνουσες σε διατάξεις αναγκαστικού δικαίου - Ακυρότητα συμβάσεων - Αξιώσεις από αδικαιολόγητο πλουτισμό.  Οι επίδικες συμβάσεις δεν είναι διοικητικές κι ανήκουν στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων. Δέχεται την αγωγή.

^6-9-17 ΤρΕφΠειρ 181/17 : Πτώχευση - Δόλια μεταβίβαση - Ανάκληση. Μεταβίβαση ακινήτων ήδη πτωχής εταιρίας - Αγωγή ανάκλησης - κατ' άρθρο 44 του ΠτωχΚωδ - των δικαιοπραξιών μεταβίβασης και επαναμεταβίβαση των ακινήτων στην πτωχευτική περιουσία. Νομιμοποίηση πτωχής εταιρίας στη δίκη. Από την εφαρμογή του δικαίου της πτωχευτικής ανάκλησης εξαιρείται, σύμφωνα με το άρθρο 45 στοιχ. δ' του ΠτωχΚώδ, κάθε παροχή του οφειλέτη, για την οποία ο αντισυμβαλλόμενος κατέβαλε άμεσα ισοδύναμη αντιπαροχή σε μετρητά. Εν προκειμένω, αποδείχθηκε  ότι η μεταβίβαση των ακινήτων, έλαβε χώρα με δόλο του νομίμου εκπροσώπου της δεύτερης εναγομένης και ήδη πτωχής, προκειμένου από το τίμημα της πώλησης να εξοφληθούν επιλεκτικά και προνομιακά οι απαιτήσεις συγκεκριμένων μόνο δανειστών της σε βάρος των λοιπών δανειστών της.  Απορρίπτει τις εφέσεις.

^30-8-17 Γν ΝΣΚ 163/17 : Ζητήματα που προκύπτουν από τη διοικητική εκτέλεση σε σχέση με την αίτηση υπαγωγής του οφειλέτη στις ρυθμίσεις του Ν. 3869/10 -  Ειδικότερα τίθεται το ερώτημα, εάν ασκεί κάποια επίδραση η κατάθεση αίτησης από τον οφειλέτη για υπαγωγή στον ν. 3869/2010, κατ' άρθρο 4 αυτού, στις κατασχέσεις εις χείρας τρίτου κατ' άρθρο 30 επ. του Κ.Ε.Δ.Ε., που έχουν ήδη νομίμως επιβληθεί από το Δημόσιο σε βάρος του οφειλέτη κατά το χρόνο κατάθεσης της αίτησης, όπως επίσης, εάν ασκεί επίδραση στις ανωτέρω νομίμως επιβληθείσες κατασχέσεις η έκδοση προσωρινής διαταγής κατ' άρθρο 5 του ν.3869/10.

^9-8-17 ΣτΕ (Β') 1628/17 : Ολυμπιακές εγκαταστάσεις - Δήμοι - Ειδικός φόρος Ν. 3342/05. ΟΔΙΕ.  Αίτηση αναίρεσης του ΟΔΙΕ κατά της υπ’ αριθμ. 4431/2015 αποφάσεως του ΔΕφΑθ, κατά το μέρος που απέρριψε την προσφυγή της αναιρεσείουσας κατά  αποφάσεως του Δήμου, με την οποία επιβλήθηκε εις βάρος της ο φόρος του ν. 3342/2005, καθώς και πρόστιμο του άρθρου 19 του ν. 1080/1980. Με το άρθρο 7 του Ν.3342/05 επιβλήθηκε ειδικός φόρος υπέρ των οικείων Ο.Τ.Α. εντός των διοικητικών ορίων των οποίων βρίσκεται η ολυμπιακή εγκατάσταση, σε ποσοστό δύο τοις εκατό (2%) επί των εισπράξεων των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και των λοιπών εμπορικών χρήσεων που λειτουργούν στα Ολυμπιακά συγκροτήματα.  Κρίθηκε ότι τo άρθρο 9 του ν. 3342/2005 δεν ορίζει ποιες εγκαταστάσεις περιλαμβάνει το Ολυμπιακό Ιππικό Κέντρο, αλλά, ορίζει ποιές από τις εγκαταστάσεις ή ενότητες ολυμπιακών εγκαταστάσεων που χρησιμοποιήθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 νοούνται ως “Ολυμπιακά Συγκροτήματα” για την εφαρμογή των διατάξεων του νόμου 3342/2005, μεταξύ των οποίων δεν περιλαμβάνεται ο νέος Ιππόδρομος, του οποίου κύριος, κάτοχος και νομέας κατά τον κρίσιμο χρόνο εφέρετο η αναιρεσείουσα. Ως εκ τούτου, για το λόγο της εσφαλμένης ερμηνείας των διατάξεων των άρθρων 7, 9 και 26 του ν. 3342/2005 και του -συνεπεία αυτής- χαρακτηρισμού του Νέου Ιπποδρόμου ως Ολυμπιακού Συγκροτήματος για την επιβολή του επιδίκου ειδικού φόρου, η προσβαλλομένη απόφαση πρέπει να αναιρεθεί. Δέχεται την αίτηση. [ Δες και την υπ' αρ. 4431/15 απόφαση του ΔΕφΑθ ] 

^9-8-17 ΑρχήΠρΔεδΠρΧαρ (Γνωμ.) 3/17 : Γνωμοδότηση της Αρχής σχετικά με το ζήτημα εάν η ΚΥΑ 45231/20.04.2017, η οποία αφορά την υποχρέωση των δικηγόρων για αποδοχή μέσων πληρωμής με κάρτα (POS), είναι σύμφωνη με τις διατάξεις του ν. 2472/1997.

^9-8-17 ΣτΕ (Δ') 150/17 : Αρχή προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα – Επεξεργασία δεδομένων διεύθυνσης κατοικίας από εταιρία – Επιμέτρηση προστίμου. Αίτηση ακυρώσεως. Στο σώμα των αποφάσεων των συλλογικών διοικητικών οργάνων, όπως η ανεξάρτητη Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ), δεν απαιτείται να αναφέρονται τα ονόματα και η γνώμη των μελών που μειοψήφησαν. Με νόμιμη αιτιολογία η ΑΠΔΠΧ έκρινε ότι η αιτούσα εταιρεία προέβη σε επεξεργασία των δεδομένων που αφορούσαν τη διεύθυνση κατοικίας του Λ.Φ. και διαβίβαση αυτών στην πρώην σύζυγό του, για τη δε στοιχειοθέτηση της παράβασης δεν απαιτείται η επέλευση βλάβης του υποκειμένου των δεδομένων. Το γεγονός ότι η πρώην σύζυγος του Λ.Φ., ενδεχομένως θα είχε δικαίωμα να λάβει γνώση των περιουσιακών στοιχείων του κατόπιν αιτήματός της ή εισαγγελικής παραγγελίας, δεν αναιρεί την τέλεση της παράβασης, διότι, πάντως, τέτοιο αίτημα δεν υπήρξε. Νομίμως αιτιολογημένη η επιμέτρηση του επίδικου προστίμου κατ' επίκληση της βαρύτητας της παράβασης, χωρίς να απαιτείται εκ του νόμου περαιτέρω εξειδίκευσή της, το δε επιλεγέν πρόστιμο ευρίσκεται εγγύς προς το κατώτερο όριο του δυναμένου να επιβληθεί και επομένως δεν παρίσταται δυσανάλογο. Απορρίπτει την αίτηση ακύρωσης.

^4-8-17 ΣτΕ (Ολ) 1804/17 : Φαρμακεία - άδεια - λειτουργία. Αίτηση ακύρωσης - έννομο συμφέρον. Ζητείται η ακύρωση της υπ’ αριθμ. Γ.5(β)/Γ.Π.οικ.36277/20.5.2016 Υ.Α με τίτλο «Ρυθμίσεις επαγγέλματος φαρμακοποιού – Ίδρυση φαρμακείου». Προϋποθέσεις, διαδικασία και κάθε άλλο θέμα σχετικά με τη χορήγηση άδειας ιδρύσεως φαρμακείου. Τα της ασκήσεως του επαγγέλματος του φαρμακοποιού, καθώς και τα ζητήματα λειτουργίας και δεοντολογίας ρυθμίζονται με τυπικούς νόμους ή το πολύ με προεδρικά διατάγματα εκδιδόμενα κατ’εξουσιοδότηση νόμου. Εν προκειμένω το επίδικο θέμα δεν μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο ρυθμίσεως με υπουργική απόφαση, διότι δεν παρέχεται γι' αυτό νόμιμη εξουσιοδότηση από τη διάταξη του άρθρου 2 παρ. Δ' υποπαράγραφος Δ12, στοιχείο 18 του ν. 4336/2015 ή από άλλη διάταξη νόμου που να ρυθμίζει το θέμα αυτό έστω και σε γενικό πλαίσιο και, κατ’ ακολουθίαν,  ρυθμιζόμενο πριν με διάταξη νόμου (το αντικατασταθέν άρθρο 1 του ν. 1963/1991 και το καταργηθέν άρθρο 6 του ν. 328/1976) θα μπορούσε, επιτρεπτώς, να ρυθμισθεί μόνο με κανονιστικό προεδρικό διάταγμα, ερειδόμενο επί νομίμου νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως και μετά από επεξεργασία αυτού από το ΣτΕ. Αντίθετη μειοψηφία. Δέχεται την κρινόμενη αίτηση.

^28-7-17 ΠολΠρΑθ 217/17 : Μποϋκοτάζ - έννοια. Αναληθείς διαδόσεις - Ηθική βλάβη.  Μποϋκοτάζ - Νόμιμο μέσο εργασιακού αγώνα ως συνοδευτικό μέτρο απεργίας. Το υπό κρίση, όμως, μποϋκοτάζ, αποδείχθηκε ότι εκπορεύεται από τους εναγόμενους, υποστηριζόμενο, για να πεισθούν οι καταναλωτές, από την εκ μέρους τους χρησιμοποίηση σκοπίμως αναληθών ανακοινώσεων με συκοφαντικό περιεχόμενο για την ενάγουσα, ως επιχείρηση - στόχο. Οι δύο συγκεκριμένες παράμετροι δε, ήτοι η έδραση σε ήδη αμετακλήτως κριθείσες ως παράνομες απεργίες και η συνοδεία από συκοφαντικούς ισχυρισμούς για την επιχειρηματική οργάνωση της ενάγουσας, καθιστούν την επίμαχη πρακτική συλλογικής κινητοποίησης, επί τη βάσει αξιολογικής στάθμισης των συναφών αντικρουόμενων εννόμων συμφερόντων υπό το πρίσμα της αρχής της αναλογικότητας, εκτός των ορίων θεμιτής άσκησης των συνταγματικών δικαιωμάτων των εναγόμενων - εργαζόμενων και συνδικαλιστικών τους σωματείων. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.

^21-7-17 ΣτΕ (Ολ) 1705/17 : ''ΙΤΑΝΟΣ ΓΑΙΑ'' - Σχέδιο επένδυσης - Τουρισμός. Περιβαλλοντικοί όροι - NATURA 2000. Αίτηση ακυρώσεως. Ζητείται η ακύρωση του από 7.3.2016 προεδρικού διατάγματος με τίτλο «Έγκριση Ειδικού Σχεδίου Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικής Επένδυσης «Ίτανος Γαία», Δήμου Σητείας. Κρίθηκε ότι τα προβαλλόμενα περί πλημμέλειας του προσβαλλομένου διατάγματος, διότι δεν έχουν θεσπισθεί στόχοι διατήρησης και δεν έχουν ληφθεί τα αναγκαία θετικά μέτρα προστασίας των περιοχών που εντάσσονται στο δίκτυο Natura 2000, είναι απορριπτέα ως αβάσιμα. Περαιτέρω, ο λόγος ακυρώσεως περί πλημμέλειας του προσβαλλομένου διατάγματος, διότι κατά την έγκριση με αυτό του επιμάχου ΕΣΧΑΣΕ δεν είχε εκδοθεί το κατά το άρθρο 8 παρ. 7 του ν. 3937/2011 ΠΔ, με το οποίο να καθορίζονται τα όρια της ΕΖΔ (Ειδική Ζώνη Διαχείρισης), είναι απορριπτέος ως αλυσιτελής, εφόσον δεν αμφισβητείται ότι η περιοχή του εν λόγω ΕΣΧΑΣΕ περιλαμβάνεται εντός ΕΖΔ. Ειδικότερη άποψη Αντιπροέδρου. Απορρίπτει την αίτηση.

^20-7-17  ΣτΕ (Γ') 141/17 : Αίτηση δίκαιης ικανοποίησης λόγω υπέρβασης της εύλογης διάρκειας δίκης - Συνεκτιμώμενα από το δικαστήριο κριτήρια. Το ΣτΕ εκτιμώντας το σύνολο των περιστάσεων της υπόθεσης με βάση τα νόμιμα κριτήρια, όπως το γεγονός ότι ο αιτών δεν συνέβαλε με τη συμπεριφορά του στην καθυστέρηση της εκδίκασης της υπόθεσης, ότι δόθηκαν συνολικά εννέα αναβολές συζήτησης, ότι η υπόθεση δεν ήταν ιδιαιτέρως πολύπλοκη αν και το κρίσιμο ζήτημα επιλύθηκε το πρώτον με την επίδικη απόφαση και ότι το διακύβευμα της διαφοράς ήταν σημαντικό για τον αιτούντα, καθόσον η υπόθεση είχε ως αντικείμενο την κατάταξή του σε θέση δόκιμου λιμενοφύλακα, ήτοι αφορούσε την επαγγελματική του αποκατάσταση, κρίνει ότι το χρονικό διάστημα που διήρκεσε η εκδίκαση της υπόθεσης, δεν ικανοποιεί τις απαιτήσεις της «εύλογης διάρκειας» της δίκης, από την εν λόγω δε καθυστέρηση προκλήθηκε στον αιτούντα ηθική βλάβη, πλην από τη διάταξη του άρθρου 58 του Ν. 4055/12 δεν προβλέπεται η καταβολή τόκων επί του επιδικαζόμενου ποσού. Δέχεται εν μέρει την αίτηση.

^14-7-17 ΑρΠάγος (Β1) 677/17 : Σύμβαση εξαρτημένης εργασίας - Μη καταβολή αποδοχών - Αποχώρηση μισθωτού. Αποζημίωση. Διάκριση συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας και παροχής ανεξαρτήτων υπηρεσιών. Αποχώρηση μισθωτού από την εργασία του λόγω της εξακολουθητικής παραβάσεως της εναγομένης να εκπληρώσει την υποχρέωση της περί καταβολής των αποδοχών του. Εν προκειμένω, το ότι η καταρτισθείσα μεταξύ των διαδίκων σύμβαση ήταν εξαρτημένης εργασίας (αορίστου χρόνου) και όχι ανεξαρτήτων υπηρεσιών ή σύμβαση έργου, όπως η εναγομένη επικαλείται αβάσιμα, συνάγεται από όλα τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχθηκαν (ήτοι ο ενάγων τελούσε υπό τον έλεγχο και τις οδηγίες του ως προς τον τόπο, τον τρόπο και το χρόνο παροχής της εργασίας του, υπέκειτο σε συγκεκριμένο ωράριο (οκτάωρο), απασχολούμενος είτε σε συγκεκριμένους χώρους που του υπεδείκνυε η εναγομένη, είτε στα γραφεία της και δεν απασχολήθηκε κατά τη διάρκεια της εργασιακής του συμβάσεως σε άλλο εργοδότη). Δεν ασκεί δε, επιρροή για τον ως άνω χαρακτηρισμό της ένδικης σχέσεως ως συμβάσεως εξαρτημένης εργασίας το γεγονός ότι ο ενάγων εξέδιδε αποδείξεις παροχής υπηρεσιών για την καταβολή του μισθού του. Κρίθηκε ότι μόνη η μη καταβολή των δεδουλευμένων αποδοχών του μισθωτού, έστω και μακροχρόνια, δεν αρκεί να θεμελιώσει την έννοια της βλαπτικής μεταβολής των όρων της σύμβασης εργασίας του, αν δεν συνδέεται και με την πρόθεση του εργοδότη να εξαναγκάσει αυτόν σε παραίτηση προκειμένου να αποφύγει την καταβολή σ’ αυτόν της αποζημίωσης απόλυσης. Δεν διαπιστώθηκε τέτοια πρόθεση της εναγομένης εργοδότριας και δεν θεμελιώνεται βλαπτική μεταβολή των όρων της σύμβασης εργασίας του ενάγοντος που ισοδυναμεί με έκτακτη καταγγελία της σύμβασης αυτής. Αναιρεί λοιπόν την προσβαλλομένη απόφαση κατά το μέρος αυτό (ήτοι κατά το μέρος που αφορά την αποζημίωση απόλυσης ποσού 10.500 ευρώ).

^7-7-17 ΕφΘεσ 1137/17 : ΚΤΕΛ - Οδηγοί ιδιοκτήτες λεωφορείων - Κανονισμός προσωπικού - Πειθαρχικά παραπτώματα. Ηθική βλάβη. Ο ενάγων και ήδη εκκαλών τυγχάνει ιδιοκτήτης λεωφορείου - που έχει εκμισθώσει στην α' εναγομένη - και ισχυρίζεται ότι αυτή, δια του δευτέρου εναγομένου - Προέδρου του ΔΣ, άσκησε τέσσερις αβάσιμες πειθαρχικές διώξεις σε βάρος του, και δη παρανόμως και χωρίς την τήρηση της προβλεπόμενης από τον έχοντα ισχύ νόμου άνω Κανονισμό διαδικασίας. Αποδείχθηκε, ότι η άσκηση των συνεχόμενων διώξεων έγινε με προφανή σκοπό την εκδίκηση του β΄εναγομένου λόγω της άσκησης της αγωγής σε βάρος της α΄ εναγομένης, προς εκφοβισμό και σπίλωση της προσωπικότητας του ενάγοντος. Συνάγεται, λοιπόν, ότι οι ενέργειες και οι παραλείψεις του β ' εναγομένου - οργάνου της α', είναι παράνομες, κατά την έννοια του άρθρου 914 ΑΚ και συνιστούν αδικοπρακτική προσβολή της προσωπικότητας του ενάγοντος στην εκδήλωση της επαγγελματικής και κοινωνικής του ζωής - Εις ολόκληρον ευθύνη προς αποκατάσταση της ηθικής βλάβης του ενάγοντος. Δεκτή η έφεση ως προς τους α' και β' εφεσίβλητους.

^30-6-17 ΕλΣυν (Ολ) 243/17 : Νοσοκομεία  - Ειδικός λογαριασμός - Κονδύλια. Λειτουργικά έξοδα - Έννοια. Απογευματινά ιατρεία. Ο προβαλλόμενος λόγος αναίρεσης ότι τα απογευματινά ιατρεία δεν αποτελούν αυτοτελή μονάδα σε σχέση με το νοσοκομείο, αλλά δραστηριότητα του νοσοκομείου, εντός του οποίου λειτουργούν, και συνεπώς κατ’ εσφαλμένη ερμηνεία των διατάξεων της παρ. 3 του άρθρου 9 του ν.2889/2001 κρίθηκε ότι οι διατάξεις της κ.υ.α. ΔΥ5α/οικ.40927/01, κατά το μέρος που επιτρέπουν την κάλυψη λειτουργικών δαπανών του νοσοκομείου από τον Ε.Λ.Λ.ΑΠ.Ι., στερούνται νομοθετικής εξουσιοδότησης και είναι αντισυνταγματικές και ανίσχυρες, είναι αβάσιμος και απορριπτέος Ορθά, λοιπόν, έκρινε το Τμήμα, κατά την πλειοψηφούσα γνώμη, ότι το άρθρο 2 περ. γ' της κ.υ.α. ΔΥ5/2001, κατά το μέρος που αναφέρει ότι από τα αποθεματικά του Ειδικού Λογαριασμού διατίθενται κονδύλια και για την κάλυψη λειτουργικών αναγκών, εκτός του Ειδικού Λογαριασμού, «και των λοιπών τμημάτων του Νοσοκομείου», κείται εκτός της νομοθετικής εξουσιοδότησης και κατά τούτο είναι μη εφαρμοστέα ως αντισυνταγματική. Κατ’ ακολουθίαν, δεν είναι επιτρεπτή η κάλυψη από τα κονδύλια του Ε.Λ.Λ.ΑΠ.Ι. καμίας λειτουργικής δαπάνης του Νοσοκομείου, στο οποίο αυτός λειτουργεί. Απορρίπτει την αίτηση.

^23-6-17 ΣτΕ (Α') 1334/17 : ΤΑΥΤΕΚΩ - Έλλ&epsilo