^8-8-19 ΔΠρΑθ 7484/19 : ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΤΕΛΗ - ΑΧΡΕΩΣΤΗΤΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ.  ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ. Αναζήτηση αχρεωστήτως καταβληθέντων δημοτικών τελών και τελών ακίνητης  περιουσίας που κατέβαλε η ενάγουσα στον εναγόμενο Δήμο - Άσκηση αγωγής με επικουρική βάση του αδικαιολόγητου πλουτισμού. Δεδομένου ότι στην κατηγορία των φορολογικών διαφορών υπάγονται και εκείνες που έχουν ως αντικείμενο την επιβολή δημοτικών τελών, η κρινόμενη αγωγή, με την οποία ζητείται η επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντων δημοτικών τελών και ειδικών φόρων έχει ως αντικείμενο αξίωση «φορολογικού περιεχομένου εν γένει», για την οποία, μόνο το ένδικο βοήθημα της προσφυγής ήταν επιτρεπτό να ασκηθεί. Το ίδιο, άλλωστε, ισχύει και για την επικουρική βάση της αγωγής, καθώς και αυτή αφορά την αποκατάσταση ζημίας που προήλθε από την αχρεώστητη –κατά τους ισχυρισμούς της ενάγουσας– καταβολή δημοτικών τελών, εν πάση δε περιπτώσει η εξέτασή της, θα προϋπέθετε τη διαμόρφωση ανεπίτρεπτης παρεμπίπτουσας κρίσης ως προς τη νομιμότητα της καταβολής των επίδικων τελών ή της παράλειψης της Διοίκησης να προβεί στην επιστροφή τους. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτο.

^8-8-19  ΜΠρΛαμ 72/19 : ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ - ΟΜΟΛΟΓΑ - ΖΗΜΙΑ ΕΠΕΝΔΥΤΗ - ΕΥΘΥΝΗ ΤΡΑΠΕΖΑΣ. Σύμβαση Παροχής Επενδυτικών Υπηρεσιών - Ομόλογα που ανήκουν στην κατηγορία των «perpetual bonds», δηλαδή στα «ομόλογα ατελεύτητης διάρκειας» - Ο κομιστής ενός τέτοιου ομολόγου δεν δικαιούται σε παράδοση - επιστροφή του ομολόγου στον εκδότη του προς τον σκοπό είσπραξης της ονομαστικής του αξίας μετά την λήξη μιας συμφωνηθείσας διάρκειας ή οποτεδήποτε. Συνεπώς, είναι προφανές ότι το επίμαχο ομόλογο αφενός είναι υψηλού ρίσκου, αφετέρου δεν είναι απλό στη σύλληψη και στη λειτουργία του επενδυτικό προϊόν.  Περίστατικά πλημμελούς συμπεριφοράς των υπαλλήλων της τράπεζας σε βάρος του πελάτης της - ενάγοντος, ο οποίος δεν διέθετε οποιασδήποτε μορφής ειδικότερη εκπαίδευση ή εμπειρία και δεν έλαβε ακριβή και σαφή πληροφόρηση σχετικά με τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου επενδυτικού προϊόντος, ούτε πριν λάβει χώρα η αγορά του ομολόγου, αφού αυτή πραγματοποιήθηκε εν αγνοία του, ούτε όταν έλαβε γνώση της συγκεκριμένης επένδυσης και αποφάσισε να το διακρατήσει, με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να κατανοήσει τους κινδύνους. Η συμπεριφορά αυτή των εναγόμενων, η οποία εκδηλώθηκε έναντι του ενάγοντος, συνιστάμενη στην αθέτηση του καθήκοντος διαφώτισης, παροχής ορθής συμβουλευτικής καθοδήγησης και προειδοποίησης του ενάγοντος - πελάτη, δημιουργεί ευθύνη αδικοπρακτική της τράπεζας και συνάμα αντίκειται στην καλή πίστη, στα συναλλακτικά ήθη, στον Κανονισμό Δεοντολογίας ΕΠΕΥ και στο Νόμο περί προστασίας καταναλωτών. Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

^8-8-19 ΤρΕφΑθ 220/19 : ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ. ANΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ.  Σύμβαση εμπορικής συνεργασίας με αντικείμενο την αποκλειστική πώληση υγρών καυσίμων για διάρκεια πέντε ετών μεταξύ εταιρίας πώλησης πετρελαιοειδών και πρατηριούχου υγρών καυσίμων, που θα το διένειμε - Παράταση άνω της πενταετίας της διάρκειας των συμβάσεων. Αίτημα αναγνώρισης ακυρότητας των συμβάσεων λόγω υπέρβασης της πενταετίας - Κρίση ότι η αγωγή είναι μη νόμιμη και συνεπώς απορριπτέα, διότι τα πραγματικά περιστατικά, τα οποία επικαλούνται οι ενάγουσες προς θεμελίωση αυτής, και αληθή υποτιθέμενα, δεν μπορούν να στοιχειοθετήσουν το αίτημά τους περί αναγνώρισης ακυρότητας των επιδίκων συμβάσεων, δεδομένου ότι δεν επικαλούνται ότι οι συμφωνίες αυτές επηρέαζαν τα εμπορικά ρεύματα και τον ανταγωνισμό εντός της κοινής αγοράς, με συνέπεια να καθίσταται δυσχερής εξ αυτού του λόγου η πραγματοποίηση των στόχων μιας ενιαίας αγοράς, και συνεπώς, δεν τυγχάνει εφαρμογής το κοινοτικό δίκαιο. Εξάλλου, οι ενάγουσες δεν επικαλούνται άλλα πραγματικά περιστατικά, για να θεμελιώσουν την απαίτησή τους στις διατάξεις του εθνικού δικαίου περί αθέμιτου ανταγωνισμού. Απορρίπτει τις εφέσεις.

^8-8-19  ΕφΑθ 2448/19 : ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΕΤΑΙΡΙΑΣ - ΟΕ. Σε όλες τις περιπτώσεις, σημαίνει μεταβολή της νομικής μορφής («νομικού ενδύματος») της εταιρίας χωρίς εκκαθάριση και χωρίς ανάγκη μεταβιβάσεως (με ειδική ή οιονεί καθολική διαδοχή) των εταιρικών αντικειμένων και εταιρικών χρεών στην εταιρία υπό τη νέα της μορφή. Περίπτωση μετατροπής ΟΕ σε ΕΕ - Η ετερόρρυθμη πλέον εταιρία αναλαμβάνει, αυτοδικαίως άνευ άλλης διατύπωσης, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της ομόρρυθμης εταιρίας, ανεξάρτητα αν προέρχονται από συμβατική, αδικοπρακτική ή εκ του νόμου-έννομη σχέση. Κρίνεται ότι ο τίτλος επί του οποίου στηρίχτηκε και εκδόθηκε η προσβαλλόμενη διαταγή πληρωμής από την οποία προκύπτει η ύπαρξη χρηματικής οφειλής σε βάρος της ανακόπτουσας τραπεζικής εταιρίας έναντι της καθ’ ης η ανακοπή, δεν είναι ανύπαρκτη - ανυπόστατη, αφού εξεδόθη επί υπαρκτού νομικού προσώπου, καθόσον η επιδικαζόμενη απαίτηση προκύπτει με έγγραφη απόδειξη και δη εφετειακή απόφαση, η οποία είχε εκδοθεί υπέρ της δικαιούχου της αρχικής απαίτησης ΟΕ ως έχουσας την κατ’ άρθρο 62 ΚΠολΔ ικανότητα δικαίου και την ικανότητα διαδίκου, και κατ’ επέκταση νομιμοποιείτο ενεργητικώς στη συνέχιση της μεταξύ αυτής και της εναγόμενης τραπεζικής εταιρίας ανοιγείσα δική, ακόμη και μετά τη μετατροπή της. Δέχεται την έφεση.

^26-7-19 ΜΠρΑθ 268/19 : ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ. Η Ευρωπαϊκή Διαταγή Πληρωμής, που έχει εκδοθεί για απαίτηση υπαγόμενη στον Κανονισμό 1896/2006, κατά τη διαδικασία που ο Κανονισμός προβλέπει και έχει κηρυχθεί εκτελεστή στο κράτος μέλος προέλευσης, όπου δικαιούται να προβάλει αντιρρήσεις ο οφειλέτης, αναγνωρίζεται και εκτελείται σε οποιοδήποτε άλλο κράτος μέλος, δίχως να απαιτείται η κήρυξη αυτής εκτελεστής.Έτσι, ο αιτών απευθύνεται κατευθείαν στα όργανα εκτέλεσης της χώρας υποδοχής, ήτοι, στο πλαίσιο της ελληνικής πολιτικής δικονομίας, στον αρμόδιο δικαστικό επιμελητή. Εν προκειμενω, πρόκειται περί Ευρωπαϊκής Διαταγής Πληρωμής του Κανονισμού (ΕΚ) 1896/2006, που κατέστη εκτελεστή στο κράτος προέλευσης (Ιταλία) και δεν χρειάζεται να αναγνωριστεί και να κηρυχθεί εκτελεστή στην Ελλάδα, διότι εκτελείται αμέσως. Απορρίπτει την αίτηση ως μη νόμιμη.

^26-7-19 ΜΠρΑθ 1845/19 : ΙΑΤΡΟΙ Ε.Σ.Υ - ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΙΑΤΡΟΥ - ΣΥΝΤΑΓΜΑ.  Υποχρέωση των ιατρών του Ε.Σ.Υ από το καθού ΝΠΔΔ, να αναλάβουν πρόσθετα τα καθήκοντα του οικογενειακού ιατρού. Αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.  Ιδιωτική διαφορά - Δικαιοδοσία. Η συνταγματικά κατοχυρωμένη στο άρθρο 5 επαγγελματική ελευθερία. Ειδικότερα, οι αιτούντες είναι θεράποντες ιατροί, προσληφθέντες από πολλών ετών από το Ι.Κ.Α. που στη συνέχεια μεταφέρθηκαν διαδοχικά στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ και τελικά στο καθ ού, όπου απασχολούνται μέχρι σήμερα, έχοντας καταλάβει οργανικές θέσεις πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης κλάδου ιατρών Ε.Σ.Υ. με συμβάσεις εργασίας Ι.Δ.Α.Χ. Ισχυρίζονται λοιπόν, ότι το καθ ού αντισυμβατικά και κατά παράβαση του άρθρου 5 παρ. 1 του Συντάγματος, το τελευταίο χρονικό διάστημα, επιχειρεί να τους υποχρεώσει παρά τη θέλησή τους να αναλάβουν παράλληλα με την συμφωνημένη εργασία τους και καθήκοντα οικογενειακού ιατρού, συμπεριφορά που προσβάλλει βάναυσα την προσωπικότητά τους. Κατ' ακολουθίαν των ανωτέρω πιθανολογηθέντων πραγματικών περιστατικών, η επιχειρούμενη εκ μέρους του καθ ου ένταξη των αιτούντων στο θεσμό του οικογενειακού ιατρού, παρά τη θέλησή τους, είναι παράνομη, αφού δεν βρίσκει έρεισμα στο νόμο, παραβιάζοντας το άρθρο 5 του Σ., και δη την ελευθερία των συμβάσεων. Η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή ως βάσιμη και κατ' ουσίαν, να ρυθμιστεί προσωρινά η εργασιακή σχέση των αιτούντων με το καθ ού  και να υποχρεωθεί το τελευταίο να αποδέχεται προσωρινά τις προσηκόντως προσφερόμενες υπηρεσίες τους ως θεραπόντων ιατρών της ειδικότητάς τους, υπό τους ίδιους όρους.

^19-7-19 ΑρΠάγος (Β1) 316/19 :  ΔΗΜΟΣΙΟ - ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ - ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ - ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ. Προσωπικό Δημοσίου με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου - Δικαίωμα αποζημίωσης λόγω απόλυσης ή καταγγελίας της σύμβασης εργασίας από την υπηρεσία. Άρθρο 55 παρ. 4 του ΠΔ 410/88 - Προκύπτει ότι, ενώ μέχρι την τροποποίηση της εν λόγω διάταξης με το Ν. 3320/2005, το προσωπικό που δικαιούτο να λάβει την αποζημίωση ορίζονταν ρητά στις διατάξεις του ν. 993/1979, δηλαδή ειδικό επιστημονικό, τεχνικό και βοηθητικό προσωπικό, που προσλήφθηκε πριν την ισχύ του ν. 993/1979 και όσοι υπηρετούσαν κατά τη δημοσίευση του νόμου αυτού και συνδέονταν με το Δημόσιο με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, παρότι δεν ανήκαν στο ειδικό επιστημονικό, τεχνικό και βοηθητικό προσωπικό, μετά τη γενόμενη τροποποίηση αναφέρεται πλέον γενικά στο προσωπικό με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου. Εν προκειμένω λοιπόν, ο αναιρεσείων ενάγων δικαιούται την αιτούμενη αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης, αν και διορίσθηκε στο εναγόμενο αναιρεσίβλητο Δημόσιο με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου μετά την έναρξη ισχύος του Ν. 993/1979 και δεν ανήκε στο ειδικό επιστημονικό, τεχνικό και βοηθητικό προσωπικό. Δεκτή η αναίρεση.

^19-7-19  ΔΕφΑθ (Β') 11/19 : ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ - ΑΙΤΗΣΗ ΑΚΥΡΩΣΗΣ. Η προσβαλλόμενη απόφαση αναδάσωσης στηρίζεται στο ότι η επίδικη έκταση αποτελεί τμήμα μεγαλύτερης έκτασης που έχει κηρυχθεί αναδασωτέα. Ήδη όμως, έχει κριθεί από το ΕΔΔΑ και το ΣτΕ, ότι η απόφαση του Νομάρχη που κήρυξε αναδασωτέα ευρύτερη έκταση, βασίστηκε σε απόφαση του Υπουργού Γεωργίας, χωρίς καμία νέα επανεκτίμηση της κατάστασης και ότι, ενόψει του εξαιρετικά παρωχημένου χρόνου της κήρυξής της και του γεγονότος ότι αυτή αφορά γενικώς στην περιοχή όλου του Λεκανοπεδίου Αττικής, που ορίζεται ευρύτατα και χωρίς διάγραμμα, εξαιρουμένων, μάλιστα, σημαντικών κατηγοριών εκτάσεων, δεν συνεπάγεται τον αυτόματο χαρακτηρισμό της επίδικης έκτασης ως αναδασωτέας, αλλά θα έπρεπε να αιτιολογείται με νεότερα στοιχεία. Κρίθηκε λοιπόν εν προκειμένω, ότι η προσβαλλόμενη πράξη, με την οποία κηρύσσεται αναδασωτέα η ιδιοκτησία τoυ αιτούντος, με το αιτιολογικό ότι πρόκειται για δασική έκταση των παρ. 2 και 4 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, που έχει εκχερσωθεί, παρίσταται ανεπαρκώς αιτιολογημένη. Δεκτή η αίτηση ακύρωσης.

^19-7-19  ΔΕφΑθ 585/19 : ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ - ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΑ ΑΔΙΚΗΜΑΤΑ - ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ. ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ. Από τον συνδυασμό των διατάξεων 108 παρ. 1 του ΥΚ, 2 παρ. 1 του ΠΚ και 7 παρ. 1 του Σ., συνάγεται ότι εάν από την τέλεση του πειθαρχικού παραπτώματος έως και την έκδοση αμετάκλητης απόφασης, ισχύουν περισσότεροι νόμοι, προκύπτει ότι εφαρμόζεται αυτός που περιέχει τις ευμενέστερες για τον διωκόμενο διατάξεις. Εν προκειμένω, ευμενέστερες διατάξεις είναι αυτές του Ν. 4325/15, διότι η οριστική παύση δεν περιλαμβάνονταν στις ποινές που μπορούσαν να του επιβληθούν πειθαρχικά για τα παραπτώματα, που αυτός είχε παραπεμφθεί στο πειθαρχικό συμβούλιο και συνεπώς,για τον λόγο αυτό, δεν συνέτρεχε κώλυμα αποδοχής της αίτησης παραίτησής του από την διοίκηση. Κρίση ότι μη νομίμως ο αρμόδιος Υπουργός παρέλειψε την έκδοση διαπιστωτικής πράξης λύσης της υπαλληλικής σχέσης του αιτούντος, όπως η παράλειψη αυτή εκδηλώθηκε ρητά με την πράξη περικοπής αποδοχών αυτού. Δέχεται την αίτηση. Ακυρώνει την παράλειψη της διοίκησης να εκδώσει την διαπιστωτική πράξη λύσεως της υπαλληλικής του σχέσης του αιτούντος.

^11-7-19 ΜΠρΠειραιώς 722/19 : ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΑΛΛΟΔΑΠΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ - ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΑΞΗ. Κήρυξη εκτελεστότητας αλλοδαπών αποφάσεων. Για να κηρυχθεί εκτελεστή στην Ελλάδα απόφαση αλλοδαπού δικαστηρίου απαιτείται, πλην άλλων, και να μην είναι αντίθετη προς τη «δημόσια τάξη».  Έννοια “δημόσιας τάξης”. Περίπτωση απόφασης δικαστηρίου αμερικανικής πολιτείας με την οποία επιδικάζεται, λόγω ενδοσυμβατικής ευθύνης, πέραν της πραγματικής ζημίας, και πρόσθετο χρηματικό ποσό, ως ιδιωτική υπέρ του δανειστή ποινή. Κρίση ότι ο θεσμός της τιμωρητικής αποζημίωσης δεν έρχεται σε σύγκρουση με τη δημόσια τάξη με την προϋπόθεση όμως, ότι το ποσό το οποίο επιδικάζεται δεν είναι δυσανάλογα μεγάλο. Στην προκείμενη περίπτωση, η τιμωρητική αποζημίωση κρίνεται από το παρόν Δικαστήριο εύλογη ενόψει των συγκεκριμένων περιστάσεων, που προκύπτουν από την αλλοδαπή απόφαση. Δεκτή η αίτηση.

^11-7-19 ΠΠρΗρακλείου 10/19 : ΑΛΛΗΛΟΧΡΕΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ. ΔΙΑΤΑΓΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ - ΑΝΑΚΟΠΗ. Kαταγγελία σύμβασης πίστωσης με ανοιχτό λογαριασμό. Ανακοπή διαταγής πληρωμής. Κατ' αρχάς η από πλευράς τραπεζικού ιδρύματος παραβίαση της υποχρέωσης ενημέρωσης, αναφορικά με προηγούμενη γνωστοποίηση προς την πιστούχο και τον εγγυητή του χαρακτηρισμού τους ως μη συνεργάσιμων δανειοληπτών, δεν συνιστά άνευ ετέρου άκυρη, ως αντίθετη κατά το άρθρο 174 ΑΚ, την καταγγελία της σύμβασης. Σκοπός της προβλεπόμενης στον Κώδικα Δεοντολογίας διαδικασίας διαχείρισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων ιδιωτών και επιχειρήσεων είναι η εξεύρεση συναινετικής λύσης μεταξύ δανειολήπτη και πιστωτικού ιδρύματος και η διερεύνηση εναλλακτικής πρότασης αναδιάρθρωσης.  Στην προκείμενη περίπτωση, η καθ’ ης η ανακοπή δεν υποχρεούνταν να τηρήσει την εν λόγω διαδικασία, διότι είχε προηγηθεί η επιβολή σε βάρος της οφειλέτριας αναγκαστική κατάσχεση, με επισπεύδον το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Το Δικαστήριο λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι είχαν σε προγενέστερο χρόνο καταρτιστεί η συμφωνία εξυγίανσης και η σύμβαση αναγνώρισης και ρύθμισης οφειλής, στις οποίες συμβλήθηκε και ο ανακόπτων, βάσει των οποίων καθορίστηκε αναδιάρθρωση της συνολικής οφειλής, χωρίς ωστόσο να υπάρξει ουσιαστική εκδήλωση, από πλευράς της πιστούχου και του τελευταίου, πρόθεσης να τηρηθεί η εν λόγω διευθέτηση, κρίνει ότι η καταγγελία της ένδικης σύμβασης πίστωσης δεν έλαβε χώρα καταχρηστικά.  Επιπρόσθετα, δεν αποδεικνύεται ότι υπήρξε από πλευράς της πιστούχου και των εγγυητών τυχόν εκδήλωση πρόθεσης τους προς νέα ρύθμιση της οφειλής τους. Τέλος, νομίμως η καθ’ ης η ανακοπή προέβαινε σε μετακύλιση σε βάρος της πιστούχου της εισφοράς του Ν. 128/1975, ενσωματώνοντας αυτή στο επιτόκιο της ένδικης πίστωσης. Απορρίπτει.

^11-7-19  ΕφΑθηνών 896/19 : ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΕ ΔΗΛΟ. ΑΠΟΚΛΗΡΩΣΗ. Είναι ισχυρή η εγκατάσταση κληρονόμου επί δήλου πράγματος, δηλαδή επί ειδικά καθοριζόμενου στοιχείου της κληρονομιάς, η οποία υπάρχει αν συνάγεται από τη διαθήκη θέληση του διαθέτη, με τη μνεία του δήλου, να εγκαταστήσει τον τιμώμενο ως κληρονόμο, ως άμεσο δηλαδή καθολικό του διάδοχο σε όλη την κληρονομιά του ή σε ποσοστό της. Μόνο σε περίπτωση αμφιβολίας, αν δηλαδή δεν προκύπτει θέληση του διαθέτη για εγκατάσταση του τιμώμενου ως κληρονόμου, αυτός που τιμήθηκε με το δήλο πράγμα θεωρείται κληροδόχος. Αποκλήρωση με ευρεία και στενή έννοια. Κατά την έννοια του άρθρου 1839 ΑΚ, αποκλήρωση είναι η στέρηση από μεριδούχο της νόμιμης μοίρας του με διάταξη τελευταίας βούλησης. Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την ερμηνεία της ιδιόγραφης διαθήκης της, ήταν αφενός μεν να εγκαταστήσει τους εναγομένους ως μοναδικούς κληρονόμους της εφ’ όλης της κινητής και ακίνητης περιουσίας της, ενώ τους λοιπούς τετιμημένους ως κληροδόχους, με τις κληροδοσίες των οποίων βαρύνονται οι εναγόμενοι ανάλογα με τη μερίδα τους, αφετέρου δε να αποκληρώσει τον ενάγοντα-αδελφό της κατ’ άρθρο 1713 ΑΚ, ήτοι να αποκλείσει αυτόν από την εξ αδιαθέτου διαδοχή. Απορρίπτει την αγωγή.

^4-7-19 ΔΕφΑθ 1107/19 : ΤΕΛΗ ΧΑΡΤΟΣΗΜΟΥ - ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ - ΣΥΝΤΑΓΜΑ. ΠΡΟΣΦΥΓΗ. Πράξη διορθωτικού προσδιορισμού τελών χαρτοσήμου και εισφοράς υπέρ ΟΓΑ για τη φορολογική περίοδο του έτους 2010.  Άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής και άσκηση προσφυγής - Δεν απαιτείται η ενδικοφανής προσφυγή να ταυτίζεται απολύτως με την προσφυγή από την άποψη των προβαλλόμενων λόγων, αλλά αρκεί να υπάρχει ομοιότητα κατά τα ουσιώδη και εκάστοτε κρίσιμα στοιχεία.  Παραγραφή - Εύλογη διάρκεια - Έχει κριθεί από την Ολ του ΣτΕ με την υπ'αρ. 1738/17 ότι ο κανόνας της εικοσαετούς παραγραφής των αξιώσεων (αρ. 249 ΑΚ), εκτιμώμενος υπό το πρίσμα της αρχής της αναλογικότητας, δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής, κατ’ αναλογία, για την παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου για την επιβολή τελών χαρτοσήμου και της υπέρ ΟΓΑ κοινωνικής εισφοράς, ενόψει και του επιδιωκόμενου εν προκειμένω σκοπού δημοσίου συμφέροντος για αποτελεσματικότητα του φορολογικού ελέγχου και εισπραξιμότητα των καταλογιζομένων τελών χαρτοσήμου και της υπέρ ΟΓΑ κοινωνικής εισφοράς. Στην περίπτωση αυτή, εφαρμοστέα ρύθμιση, κατά τα νομολογιακώς δεκτά, η οποία στοιχεί προς την απαίτηση της διάταξης του άρθρου 25 παρ.1 του Συντάγματος, είναι εκείνη της πενταετούς παραγραφής. Εν προκειμένω, λοιπόν, το δικαίωμα του Δημοσίου να επιβάλει τέλη χαρτοσήμου και υπέρ ΟΓΑ κοινωνική εισφορά, για την κρινόμενη διαχειριστική περίοδο του έτους 2010, υπόκειται σε πενταετή παραγραφή - Μη νόμιμος ο καταλογισμός των φορολογικών επιβαρύνσεων, οι οποίες διενεργήθηκαν με την έκδοση και κοινοποίηση στην προσφεύγουσα της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού τελών χαρτοσήμου εντός του έτους 2017, δηλαδή μετά τη συμπλήρωση, στις 31.12.2015 της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής.

^28-6-19 ΠρΧαλκίδας (ΔιοικΟλ) 2/19 :  ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ - Ν.4335/15. Ζητήματα που γεννήθηκαν με τη νέα τακτική διαδικασία του Ν.4335/15, για τον τρόπο επανάληψης της συζήτησης μετά την έκδοση προδικαστικής απόφασης. Πόρισμα της Ολομέλειας των Δικαστών του Πρωτοδικείου Χαλκίδας στην περίπτωση έκδοσης μη οριστικής απόφασης και επανάληψης της συζήτησης ή επαναφοράς της αγωγής προς συζήτηση, κατά τα άρθρα 237, 249, 250 και 254 του ΚΠολΔ.

^28-6-19 ΕφΑθ 695/19 : ΣΤΕΡΗΣΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗΣ ΕΝΗΛΙΚΟΥ ΤΕΚΝΟΥ. Θάνατος πατέρα ενηλίκου τέκνου σε ατύχημα - Αποζήμιωση λόγω στέρησης διατροφής του τέκνου από την ασφαλιστική εταιρία  - Προϋποθέσεις αποζημίωσης. Ως περιουσία καταλυτική του δικαιώματος του ενάγοντος για αποζημίωση νοείται εκείνη η οποία δεν συνδέεται με αυτή που αποκόμισε ο ενάγων από το ίδιο ατύχημα.  Εν προκειμένω άρνηση εκ μέρους της ασφαλιστικής επιχείρησης της προϋποθέσεως της απορίας του ενάγοντος τέκνου λόγω του εισπραχθέντος κεφαλαίου της χρηματικής ικανοποιήσεως λόγω ψυχικής οδύνης. Ωστόσο ο ισχυρισμός αυτός της εναγομένης είναι αντίθετος προς την καλή πίστη και τα χρηστά ήθη, διότι η εισπραχθείσα από τον ενάγοντα χρηματική ικανοποίηση λόγω θανατώσεως του πατέρα του αποτελεί πράγματι περιουσιακό στοιχείο, το οποίο όμως αποκτήθηκε από τον ενάγοντα λόγω αδικοπραξίας για την οποία ευθύνεται η εναγομένη ασφαλιστική εταιρεία, η οποία δεν επιτρέπεται να επικαλεσθεί την ύπαρξη αυτής της περιουσίας για να αντλήσει ωφελήματα τα οποία οδηγούν σε ανατροπή την προϋποθέσεως του ενάγοντος για αξίωση διατροφής. Απορρίπτει την έφεση.

^28-6-19 ΜονΠρΑθ 411/18 : Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ ΑΕ - ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ - Ν.4324/15 - ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Περίπτωση πρόσληψης με σύμβαση ορισμένου χρόνου του ενάγοντος ως Διευθυντή Οικονομικών Υπηρεσιών της εναγομένης Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ - Κατά τη διάρκεια της συμβάσεως εκδόθηκε ο Ν.4324/15 δυνάμει του άρθρου 14 του οποίου, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου μεταξύ της Ν.Ε.Ρ.Ι.Τ. ΑΕ και των Διευθυντών λύονται αζημίως. Έτσι η εναγόμενη, επικαλούμενη την ως άνω διάταξη Νόμου, έλυσε την εργασιακή της σχέση με τον εναγόμενο - Άσκηση αγωγης λόγω άκυρης απόλυσης. Το Δικαστήριο κρίνει ότι η  καταγγελία της επίδικης σύμβασης εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου είναι άκυρη, διότι έγινε χωρίς τη συνδρομή σπουδαίου λόγου, κατά την έννοια του άρθρου 672 του Α.Κ. Ειδικότερα, η διάταξη του άρθρου 14 του νόμου 4324/2015, αντίκειται στο  Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ, καθώς πρόκειται για μεταγενέστερη επέμβαση του νομοθέτη στη σύμβαση εργασίας, η οποία προσβάλλει το ατομικό δικαίωμα των συμβαλλομένων μερών στην ελευθερία της σύμβασης εργασίας καταργούσα τη δυνατότητα διαμόρφωσης του περιεχομένου αυτής. Πράγματι, με την πρόωρη μονομερή λύση της συμβάσεως των ήδη προσληφθέντων, χωρίς αποζημίωση, προσβάλλεται η κατοχυρωμένη από το Σύνταγμα οικονομική ελευθερία των ανωτέρω προσώπων. Περαιτέρω, ο τεθειμένος νομοθετικός περιορισμός της απόλυσης, και μάλιστα χωρίς καταβολή αποζημίωσης, δεν είναι πρόσφορος και αναγκαίος για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού και σε κάθε περίπτωση είναι δυσανάλογος σε σχέση με αυτόν. Εν προκειμένω, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων είχε όλα τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα για να προσληφθεί στη θέση του Διευθυντή των Οικονομικών Υπηρεσιών και παρείχε τις υπηρεσίες του στην εναγομένη προσηκόντως και ευσυνειδήτως. Επομένως, η καταγγελία εκ μέρους της εναγομένης της επίδικης σύμβασης εργασίας είναι άκυρη, διότι έγινε χωρίς σπουδαίο λόγο. Δεν μπορεί όμως, να γίνει λόγος ούτε για παράνομη προσβολή της προσωπικότητας του ενάγοντος κατά το άρθρο 57 Α.Κ, ούτε για αδικοπραξία κατά την έννοια άρθρων 914 και 932 του ίδιου Κώδικα. Πρέπει λοιπόν, η κρινόμενη αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και περαιτέρω πρέπει να υποχρεωθεί η εναγόμενη να καταβάλει μέρος της αποζημίωσης στον ενάγοντα λόγω πρόωρης καταγγελίας της επίδικης σύμβασης εργασίας νομιμοτόκως, καθώς και τις αποδοχές αδείας 2014, επίσης νομιμοτόκως. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.

^28-6-19 ΕλΣυνέδριο (Πράξη - Ι Τμήμα) 7/18 : ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΚΛΗΣΗΣ– ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΕ – ΑΚΥΡΕΣ ΔΙΑΔΟΧΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΙΔΟΧ – ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΜΟΙΒΗΣ. Αίτηση ανάκλησης πράξης Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο Ι Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία κρίθηκε ότι δεν πρέπει να θεωρηθεί ΧΕ της αιτούσας δημοτικής ΑΕ που αφορούσε στην καταβολή αποδοχών σε υπαλλήλους της, που απασχολήθηκαν σε υπηρεσίες καθαριότητας, δυνάμει συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, που συνήφθησαν κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 24 παρ. 2 του ν. 4479/2017. Οι συναφθείσες βάσει των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου 24 του ν. 4479/2017, συμβάσεις των φερομένων ως δικαιούχων του επίμαχου χρηματικού εντάλματος και οι απορρέουσες από αυτές δαπάνες είναι μη νόμιμες, καθόσον οι υπάλληλοι μέχρι τις 7.6.2017 δεν απασχολήθηκαν σε υπηρεσίες καθαριότητας ανταποδοτικού χαρακτήρα, όπως απαιτούν οι προαναφερθείσες διατάξεις, δεδομένου ότι οι παρασχεθείσες από αυτούς υπηρεσίες αυτές αμείβονταν από τα έσοδα που προέκυπταν από το αντίτιμο που κατέβαλλαν οι ωφελούμενοι πολίτες-χρήστες των παροχών υδροθεραπείας και όχι, ως εκ τούτου, από την είσπραξη ανταποδοτικού τέλους προοριζόμενου για την παροχή των υπηρεσιών. Οι συμβάσεις αυτές είναι, ως διαδοχικές, αυτοδικαίως άκυρες. Η καταβολή, ωστόσο, των οφειλομένων βάσει αυτών επιβάλλεται από τις διατάξεις της παραγράφου 2 του άρθρου 7 του π.δ. 164/2004, ως μέτρο για την αποτροπή της καταχρηστικής χρησιμοποίησης του είδους αυτού των συμβάσεων εργασίας, (διαδοχικών) και δύναται να διενεργηθεί με το χρηματικό ένταλμα που φέρεται προς έλεγχο και αφορά στην καταβολή της συμφωνηθείσας αμοιβής τους κατ’ επίκληση των άκυρων αυτών συμβάσεων. Δέχεται αίτηση. Ανακαλεί τη 29/2018 πράξη του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών  στο I Τμήμα.

^21-6-19 ΑΕΔ 1/19 : Άρση αποφατικής σύγκρουσης δικαιοδοσίας, η οποία ανέκυψε από τις αποφάσεις 1548/2013 του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και 973/2017 του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. Διαφορά από διοικητική σύμβαση και την απόρριψη ανακοπής της αιτούσας κατά της δήλωσης του Δημοσίου ως τρίτου, εις χείρας του οποίου έγινε κατάσχεση απαίτησης της καθ' ής η εκτέλεση εταιρείας. Αίρει υπέρ της δικαιοδοσίας των διοικητικών δικαστηρίων την αποφατική σύγκρουση που ανέκυψε στην προκείμενη υπόθεση. Αντίθετη μειοψηφία.

^21-6-19  ΕλΣυνέδριο (Πράξη - VII Τμήμα) 50/18 : Αίτηση ανάκλησης – Δήμος – αμοιβή – απευθείας ανάθεση – προμήθειες – αυτοκίνητα – συγγνωστή πλάνη. Αίτηση ανάκλησης μη θεώρησης ΧΕ Δήμου που αφορά στην καταβολή αμοιβής σε ιδιωτικό συνεργείο για την επισκευή και συντήρηση δημοτικών οχημάτων. Απευθείας ανάθεση προμηθειών. Επιμερισμός. Προμήθεια των αναγκαίων ανταλλακτικών αυτοκινήτων και επισκευή και συντήρηση σε ιδιωτικό συνεργείο οχημάτων των Ο.Τ.Α.. H προμήθεια ανταλλακτικών για την τακτική συντήρηση και επισκευή των οχημάτων του Δήμου μη νομίμως ανατέθηκε απευθείας, μετά από τεχνητή κατάτμηση της συνολικής, απαιτούμενης για την κάλυψη των ετήσιων αναγκών του, δαπάνης, με σκοπό την αποφυγή, προκήρυξης διαγωνισμού, καθόσον η αξία της, συναθροιζόμενη με την αξία των προηγηθεισών αυτής όμοιων προμηθειών του Δήμου, υπερβαίνει το ποσό των 20.000,00 ευρώ, που τίθεται ως όριο για την απευθείας ανάθεση των προμηθειών των δήμων. Εντούτοις λαμβανομένων υπόψη των ισχυρισμών του Δήμου ότι στα υπό προμήθεια ανταλλακτικά περιλαμβάνονται και ανταλλακτικά που δεν αφορούν στο τακτικό σέρβις των οχημάτων, όπως τούτο αποδεικνύεται και από τη δυσκολία ανεύρεσης των ανταλλακτικών για ένα όχημα, το Τμήμα κρίνει ότι τα αρμόδια όργανα του Δήμου προέβησαν στην ελεγχόμενη απευθείας ανάθεση χωρίς πρόθεση καταστρατήγησης των σχετικών διατάξεων και πρέπει για το λόγο αυτό να ανακληθεί η προσβαλλόμενη πράξη. Ανακαλεί την 164/2018 Πράξη του Κλιμακίου Προληπτικού Ελέγχου Δαπανών στο Τμήμα αυτό.

^21-6-19 ΕλΣυνέδριο (Πράξη - Ι  Τμήμα) 23/18 : Αίτηση ανάκλησης – Δήμος – δημοτική υπάλληλος – επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Αίτηση ανάκλησης μη θεώρησης ΧΕ Δήμου που αφορά στην αναδρομική καταβολή επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας σε δημοτική υπάλληλο αυτού, διότι η άνω φερόμενη ως δικαιούχος υπάλληλος, κατηγορίας ΥΕ και ειδικότητας Γενικών Καθηκόντων, απασχολείται στο Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (Σ.Μ.Α.) του Δήμου, όμως είναι επιφορτισμένη με την άσκηση αμιγώς διοικητικών καθηκόντων (τοποθετημένη στη θέση «Διοικητικός») και, συνεπώς, δεν πληροί τις προϋποθέσεις του άρθρου 22 του ν. 4368/2016 για τη λήψη του ως άνω επιδόματος. Επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Η προαναφερόμενη δημοτική υπάλληλος κατηγορίας ΥΕ - Γενικών Καθηκόντων, παρέχουσα εργασία διοικητικής φύσεως, εξαιρείται ρητώς από τις επαγγελματικές ειδικότητες, που, σύμφωνα με την εφαρμοστέα διάταξη, έχουν δικαίωμα λήψης του επιδόματος αυτού, ενώ περαιτέρω, δεν αρκεί για να την καταστήσει δικαιούχο του επίμαχου επιδόματος το γεγονός ότι, καθ’ όλο το ωράριο εργασίας της, υφίσταται τις οσμές και τη σκόνη των απορριμμάτων, βιώνει δε τη θέασή τους από το χώρο που στεγάζεται το γραφείο της καθώς επίσης τις τυχόν δονήσεις, τη διάχυση των ρύπων στο σύνολο των εγκαταστάσεων του Σ.Μ.Α. και την εν γένει αισθητική υποβάθμιση του περιβάλλοντος χώρου. Απορρίπτει αίτηση.

^19-6-19 ΣτΕ (Β') 27/19 :  Δήμοι - Δημόσιος υπόλογος - Έλλειμμα.  Δημόσιος υπόλογος - Έννοια και χαρακτηριστικά -Έννοια ελλείμματος. Προσδιοριστικό στοιχείο της έννοιας του υπολόγου είναι η απονεμηθείσα σ' αυτόν από τον νόμο ή η ασκούμενη από αυτόν οποιαδήποτε εξουσία προς διαχείριση χρημάτων  που ανήκουν στο Κράτος, σε ν.π.δ.δ. ή σε ο.τ.α., ενώ πράξη διαχειρίσεως αποτελεί η χρήση αυτών σύμφωνα με τον νόμο και τον προορισμό τους και η προσήκουσα απόδοσή τους. Αυτόθροη συνέπεια της ιδιότητας του δημοσίου υπολόγου είναι η υποχρέωσή του να αποδίδει λογαριασμό για την διαχείρισή του. Σε περίπτωση δε που διαπιστωθεί έλλειμμα σ' αυτήν, καταλογίζεται με αιτιολογημένη απόφαση από τους διαπιστώσαντες αυτό οικείους διατάκτες και επιθεωρητές και σε κάθε περίπτωση από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Ως έλλειμμα διαχειρίσεως, η αποκατάσταση του οποίου συνεπάγεται τον καταλογισμό του υπολόγου, νοείται κάθε επί το έλαττον αδικαιολόγητη διαφορά που διαπιστώνεται μεταξύ της ποσότητας των χρημάτων που έπρεπε να υπάρχει σε μια δεδομένη στιγμή, σύμφωνα με τους τηρούμενους λογαριασμούς και με βάση νόμιμα διαχειριστικά στοιχεία, και εκείνης που πράγματι υπάρχει. Περίπτωση εν προκειμένω, βεβαίωσης στο χρηματικό κατάλογο του αναιρεσιβλήτου Δήμου, οφειλών από τέλη καθαριότητας - φωτισμού - Τ.Α.Π της αναιρεσείουσας εταιρίας που δραστηριοποιείται στην εν γένει εμπορία ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία φέρεται να τα εισέπραξε από τους πελάτες της, αλλά δεν απέδωσε αυτά στο  Δήμο. Κρίθηκε ότι εφόσον, ποσά δημοτικών φόρων και τελών που εισεπράχθησαν από τους παρόχους ηλεκτρικής ενέργειας, οι οποίοι έχουν την ιδιότητα του δημοσίου υπολόγου, και τα οποία δεν απεδόθησαν στους δικαιούχους δήμους συνιστούν έλλειμμα, ο έλεγχος της νομιμότητας της επίδικης πράξεως καταλογισμού υπάγεται στην δικαιοδοσία του Ελεγκτικού Συνεδρίου και όχι σ’ αυτή των τακτικών διοικητικών δικαστηρίων. Ενόψει αυτού, το δικάσαν διοικητικό εφετείο που δίκασε την διαφορά αυτή υπερέβη την δικαιοδοσία του και πρέπει, κατά συνέπεια, για τον λόγο αυτό, να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως και να αναιρεθεί η προσβαλλομένη απόφαση. Το Δικαστήριο διακρατεί το ένδικο βοήθημα της αναιρεσείουσας, το οποίο και παραπέμπει στο Ελεγκτικό Συνέδριο.

^14-6-19 ΑρΠάγος (Β2) 188/19 : Αξιώσεις κατά Δημοσίου - Τοκοφορία - Δημόσιο συμφέρον.  Η ρύθμιση  με την οποία, επί υπερημερίας, αναγνωρίζεται στα ΝΠΔΔ το δικαίωμα να καταβάλλουν, με την ιδιότητα του οφειλέτη, ποσοστό τόκου 6% ετησίως, ήτοι μικρότερο εκείνου που έχουν υποχρέωση να καταβάλλουν οι ιδιώτες ως οφειλέτες, εισάγει επιτρεπτή εξαίρεση υπέρ των ΝΠΔΔ, και δεν βρίσκεται σε αντίθεση ούτε προς τις αυξημένης τυπικής ισχύος διατάξεις του Συντάγματος, ούτε προς αυτές του άρθρου 1 του Πρώτου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, που προστατεύει την περιουσία παντός προσώπου. Και τούτο, διότι η προστασία της περιουσίας του ΝΠΔΔ είναι αναγκαία προκειμένου αυτό να παραμένει σε θέση να εκπληρώνει, απρόσκοπτα, τους προέχοντες καταστατικούς σκοπούς του και να εξυπηρετεί το γενικότερο δημόσιο ή κοινωνικό συμφέρον. Αναιρεί ως προς τόκους.

^14-6-19 ΔΕφΑθ 60/19 : Δάση - Αναδασωτέες εκτάσεις. Κάθε αποψιλούμενη δασική έκταση, δημόσια ή ιδιωτική, κηρύσσεται υποχρεωτικώς αναδασωτέα με μόνη την αντικειμενική διαπίστωση της συνδρομής των προϋποθέσεων, που προβλέπει η συνταγματική διάταξη του άρθρου 117 παρ.3, η δε απόφαση περί αναδασώσεως πρέπει να αιτιολογείται πλήρως ως προς το χαρακτηρισμό της έκτασης ως δάσους ή δασικής εκτάσεως, η αιτιολογία, όμως, αυτή μπορεί να συμπληρώνεται και από τα λοιπά στοιχεία του φακέλου. Εν προκειμένω, η αιτιολογία της προσβαλλόμενης απόφασης, παρίσταται πλημμελής, διότι, η Διοίκηση στηρίζει την κρίση της περί του δασικού χαρακτήρα της  έκτασης, στην απλή αναφορά του αριθμού των αεροφωτογραφιών, χωρίς μνεία του περιεχομένου τους, όσον αφορά το είδος, τη μορφή και πυκνότητα της δασικής βλάστησης. Δέχεται την αίτηση ακύρωσης.

^14-6-19 ΜΠρΚαρδίτσας 4/19 : Τράπεζες - Επενδυτικές υπηρεσίες - Ευθύνη.  Σύμβαση παροχής επενδυτικών υπηρεσιών - Ομόλογα ατελεύτητης διάρκειας - ''Perpetual bonds''. Ζητήματα ευθύνης τράπεζας, εάν δεν εφιστά εγγράφως την προσοχή του επενδυτή στους κινδύνους συγκεκριμένων επενδυτικών επιλογών του. Προστασία καταναλωτών. Εν προκειμένω, προκύπτει ότι οι ενάγοντες, πριν προβούν στην αγορά του ομολόγου, δεν είχαν λάβει από τους προστηθέντες υπαλλήλους των εναγομένων τραπεζών ακριβή και σαφή πληροφόρηση σχετικά με τα χαρακτηριστικά του συγκεκριμένου επενδυτικού προϊόντος και εν γένει τους κινδύνους που ενείχε η εν λόγω επένδυση. Επίσης αποδείχθηκε ότι οι ενάγοντες υπάγονται στην έννοια του καταναλωτή και όχι του θεσμικού επενδυτή ή επαγγελματία κερδοσκόπου επενδυτή, καθόσον δεν υπερβαίνουν το πρότυπο του μέσου αποταμιευτή. Οι εναγόμενες λοιπόν, δια των πράξεων και παραλείψεων των προστηθέντων υπαλλήλων τους, παρέβησαν τις συναλλακτικές υποχρεώσεις τους, παρέβησαν υπαιτίως τις διατάξεις του Κανονισμού Δεοντολογίας ΕΠΕΥ, καθώς και τις διατάξεις του Ν. 2251/94. Η υπαίτια δε παράβαση των ανωτέρω διατάξεων συνιστά παράνομη συμπεριφορά και οι εναγόμενες ευθύνονται αντικειμενικά για την αδικοπρακτική συμπεριφορά των προστηθέντων από αυτές υπαλλήλων. Εν μέρει δεκτή η αγωγή.

^12-6-19 ΕλΣυν (Πράξη Προλ.Ελέγχου - Τμήμα VII) 131/18 : Δήμος – υπάλληλοι ΙΔΟΧ – πρόσληψη. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου για την καταβολή μέρους αμοιβής σε εταιρεία για τη «Φροντίδα και υποστήριξη καθημερινής λειτουργίας Αθλητικών Εγκαταστάσεων», συνολικού ποσού 15.000,00 ευρώ συμπεριλαμβανομένου Φ.Π.Α.. Οι προβλεπόμενοι στον ΚΚΔΚΥ για το μόνιμο προσωπικό περιορισμοί εφαρμόζονται αναλογικά μόνο επί του απασχολούμενου με σύμβαση εργασίας ΙΔΑΧ προσωπικού, όχι δε και επί εκείνου που απασχολείται με σύμβαση εργασίας ΙΔΟΧ. Νόμιμη η σχετική δαπάνη καθόσον το γεγονός ότι ένας εκ των ήδη εταίρων της αναδόχου εταιρείας είχε προσληφθεί από το Ν.Π.Δ.Δ, κατά την ίδια χρονική περίοδο ως ΠΕ Καθηγητών Φυσικής Αγωγής με σύμβαση εργασίας ΙΔΟΧ δεν ασκεί επιρροή.

^12-6-19 ΕλΣυν (Πράξη Προλ.Ελέγχου - Τμήμα VII) 65/18 : Δήμος – απευθείας ανάθεση – υπηρεσίες – επιμερισμός. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου που αφορά σε αμοιβή εργασιών καθαρισμού ρεμάτων στη Δ.Ε. Απευθείας ανάθεση υπηρεσιών. Επιμερισμός. Το αντικείμενο των ελεγχόμενων «εργασιών καθαρισμού ρεμάτων» δεν είναι ομοειδές με το αντικείμενο συμβάσεων «κλαδεύσεων για λόγους πυρασφάλειας οδεύσεων προς τα δάση» και ως εκ τούτου νομίμως αυτές ανατέθηκαν απευθείας, σύμφωνα με το άρθρο 118 του ν. 4412/2016, καθώς οι εν λόγω εργασίες, που αποσκοπούν στον καθαρισμό τμημάτων των πέντε ρεμάτων Δ.Ε., πέραν του καθαρισμού της βλάστησης που ως αντικείμενο ταυτίζεται με αυτό των αναθέσεων για τον «καθαρισμό φυτικής βλάστησης στο οδικό δίκτυο» και τις «κλαδεύσεις για λόγους πυρασφάλειας», περιλαμβάνουν πρωτίστως εργασίες απομάκρυνσης φερτών υλικών, μπαζών και απορριμμάτων, εργασίες οι οποίες δεν παρουσιάζουν ομοιότητα με όσες έχουν ανατεθεί με τις λοιπές συμβάσεις. Νόμιμη συνεπώς παρίσταται η δαπάνη δεδομένου ότι η σχετική σύμβαση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως μερικότερο τμήμα ενιαίας εργασίας των συμβάσεων, ώστε να αποτελεί προϊόν μη νόμιμης κατάτμησης.

^12-6-19 ΕλΣυν (Πράξη Προλ.Ελέγχου - Τμήμα VII) 45/18: Δήμος – αμοιβή – υπηρεσίες αποκομιδής απορριμμάτων – απευθείας ανάθεση - προϋπολογισμός. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου  που αφορούσαν σε καταβολή μέρους της αμοιβής των φερόμενων ως δικαιούχων για την παροχή υπηρεσιών αποκομιδής απορριμμάτων και ανακυκλώσιμων υλικών σε Δημοτικές Ενότητες. Νόμιμη η απευθείας ανάθεση όμοιων ή ομοειδών συμβάσεων, όταν καθεμία από αυτές αφορά στην κάλυψη των αναγκών κάθε δημοτικής ενότητας ξεχωριστά και η συνολική ετήσια δαπάνη για κάθε δημοτική ενότητα δεν υπερβαίνει το ποσό των 20.000 ευρώ χωρίς ΦΠΑ. Νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι αν και το αντικείμενο των επίμαχων συμβάσεων αφορά στην παροχή όμοιων υπηρεσιών, ορθώς ο Δήμος προέβη στην απευθείας ανάθεσή τους ανά δημοτική ενότητα κατ’ εφαρμογή του άρθρου 6 παρ. 14 του ν. 4071/2012, καθόσον ακολουθήθηκε εξαρχής η διαδικασία αναγραφής ξεχωριστών πιστώσεων ανά Δημοτική Ενότητα στον προϋπολογισμό του έτους 2017.

^7-6-19 ΑρΠάγος (Ολ) 3/19 : Επικουρικό Κεφάλαιο - Αυτοκινητικό ατύχημα - Περιορισμός αποζημίωσης - Αντισυνταγματικότητα. Ζητήματα γενικότερου ενδιαφέροντος. Αυτοκινητικό ατύχημα - Ευθύνη Επικουρικού Κεφαλαίου λόγω ανάκλησης της άδειας λειτουργίας της ασφαλιστικής επιχείρησης - Όρια ευθύνης του ΕΚ - Εν προκειμένω, κατά την κρίση του Εφετείου το ΕΚ όφειλε να καταβάλει στον παθόντα το ποσοστό 70% της συνολικής αποζημίωσης, σύμφωνα με τις διατάξεις του τέταρτου άρθρου περ.γ' του Ν. 4092/12.  Κρίση ότι η εν λόγω κανονιστική εθνική ρύθμιση κατά το μέρος με την οποία περιορίζεται το συνολικό ποσό αποζημίωσης του παθόντος σε περίπτωση ανάκλησης της άδειας ασφαλιστικής εταιρείας, όπως στην ένδικη περίπτωση, σε ορισμένο μόνο ποσοστό της πλήρους αποζημίωσης και με ανώτατο ποσό 100.000 ευρώ, είναι αντίθετη με τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας (αρ.25 παρ.1 του Σ.), την ΕΣΔΑ (αρ.1 παρ.1 του ΠΠΠ), αλλά και το Ενωσιακό Δίκαιο (Οδ. 72/166/ΕΚ και Οδ. 84/5/ΕΚ). Αναιρεί  λοιπόν, την υπ'αρ. 671/14 απόφαση του ΜονΕφΠειραιώς, κατά το μέρος που περιόρισε την υποχρέωση του Επικουρικού Κεφαλαίου για καταβολή αποζημίωσης (αποθετικής ζημίας και χρηματικής ικανοποίησης).

^7-6-19 ΔΠρΘεσ 447/19 : Νόθευση πετρελαίου - Λαθρεμπορία - Προσφυγή. Η χρησιμοποίηση αντί για πετρέλαιο κίνησης, πετρελαίου θέρμανσης ναυτιλίας ή πετρελαίου κίνησης νοθευμένου με άλλα προϊόντα, συνιστά αντικειμενική παράβαση, που διαπράττεται με μόνη την απόδειξη τέλεσης των ανωτέρω πραγματικών περιστατικών, ανεξαρτήτως της τυχόν υπαιτιότητας των μετεχόντων προσώπων, η οποία επισύρει την επιβολή του ως άνω διοικητικού προστίμου σε βάρος του κατόχου του οχήματος. Περαιτέρω, η παράβαση αυτή είναι αυτοτελής και ανεξάρτητη από το αδίκημα της λαθρεμπορίας, κι ως εκ τούτου, στοιχειοθετείται, ακόμη κι αν ο παραβάτης απαλλαγεί από την τέλεση της λαθρεμπορίας. Το διοικητικό δικαστήριο δικαιούται να μεταβάλλει ακόμη και τη νόμιμη βάση στην οποία στηρίχθηκε η έκδοση της καταλογιστικής σε βάρος διοικουμένου πράξης επιβολής προστίμου. Περαιτέρω, εν προκειμένω, η απόφαση του ποινικού δικαστηρίου με την οποία κηρύχθηκαν αθώοι οι  προσφεύγοντες, αφορά στη νόμιμη εκπρόσωπο της προσφεύγουσας, ενώ η ένδικη διοικητική διαδικασία και η προκείμενη διαφορά αφορά στην ίδια, ήτοι οι δύο διαδικασίες δεν στρέφονται κατά του ίδιου προσώπου, ώστε να τεθεί ζήτημα δέσμευσης του παρόντος Δικαστηρίου, ενώ περαιτέρω είναι διαφορετική και η διάταξη βάσει της οποίας επιβλήθηκε το ένδικο πρόστιμο. Δεκτή η  προσφυγή ως προς την πρώτη και το δεύτερο εκ των προσφευγόντων - Απορρίπτει την προσφυγή ως προς την τρίτη προσφεύγουσα εταιρία.

^7-6-19 ΜΠρΑθ 424/19 : ΑΕ - Ζημία μετόχων που εξαπατήθηκαν από μέλη του ΔΣ της ΑΕ. Ειδικότερα, στην προκειμένη περίπτωση για τους επενδυτές η επιλογή τους να επενδύσουν τα χρήματά τους στην εταιρεία, δεν ήταν απλώς μια επιζήμια επένδυση στο Χρηματιστήριο, εντός των αποδεκτών νομίμων και καθορισμένων ορίων και κανόνων, αλλά το αποτέλεσμα μιας μεθοδευμένης και σχεδιασμένης επί σειρά ετών ποινικά κολάσιμης συμπεριφοράς, που επέδειξαν οι καθ ων, με σκοπό την εξαπάτηση του επενδυτικού κοινού ως προς την οικονομική θέση και κατάσταση της εισηγμένης εταιρείας (πρώτης των καθ ων), με πληροφορίες, που ήταν πρόσφορες να δημιουργήσουν εσφαλμένες εντυπώσεις στο επενδυτικό κοινό και στις εποπτικές αρχές, συμπεριφορά, που στοιχειοθετεί το αδίκημα της απάτης. Υπαίτιοι ήταν οι καθ ων, ως νόμιμοι εκπρόσωποι της εταιρείας και μέλη του Δ.Σ, οι οποίοι και εκπόνησαν και έθεσαν σε λειτουργία το σχέδιο εξαπάτησης, με σκοπό να αποκομίσουν (παράνομα) κέρδη. Ασφαλιστικά μέτρα - Δεκτή εν μέρει η αίτηση - Διατάσσει συντηρητική κατάσχεση κάθε ακίνητης περιουσίας των καθ' ων μέχρι του ποσού των 70.000 ευρώ.

^5-6-19 ΕλΣυν (Πράξη Προλ.Ελέγχου - Τμήμα Ι) 123/18 : ΔΥΠΕ – υπάλληλοι ΙΔΟΧ – συμμόρφωση διοίκησης – σύμβαση εργασίας. Μη  θεώρηση ΧΕ Δ.Υ.ΠΕ. που αφορά στην καταβολή ποσού σε υπαλλήλους του εν λόγω νομικού προσώπου που απασχολήθηκαν δυνάμει συμβάσεων εργασίας ΙΔΟΧ, ως αποδοχές τους. Η Διοίκηση οφείλει, μετά την κοινοποίηση σε αυτήν αντιγράφου αιτήσεως αναστολής εκτέλεσης της προκήρυξης καθώς και των λοιπών πράξεων της διαγωνιστικής διαδικασίας για τη σύναψη ατομικών συμβάσεων εργασίας, ασκηθείσας ενώπιον του Διοικητικού Εφετείου, με την οποία μάλιστα ζητείται και η έκδοση προσωρινής διαταγής αναστολής εκτέλεσής τους, να μην προβαίνει στην υπογραφή της σχετικής συμβάσεως και να απόσχει από κάθε ενέργεια, η οποία θα ήταν ικανή να ματαιώσει την επιδιωκομένη από τον αιτούντα παροχή προσωρινής δικαστικής προστασίας. Η υπογραφή ωστόσο της σχετικής σύμβασης, κατά παράβαση της υποχρεώσεως αναμονής, ανεξαρτήτως της ευθύνης που γεννά για την Διοίκηση, δεν καθιστά μη νόμιμη την τελευταία, ούτε, συνακόλουθα, παράνομες τις δαπάνες που συνέχονται με αυτή. Νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι οι επίμαχες συμβάσεις εργασίας ΙΔΟΧ μεταξύ της Υποδιοικήτριας της Υγειονομικής Περιφερείας και των εν λόγω υπαλλήλων, επί των οποίων ερείδεται η ελεγχόμενη δαπάνη, είναι νόμιμες, καθόσον η υπογραφή αυτών, παρά την κοινοποίηση της σχετικής αιτήσεως αναστολής και του συναφούς αιτήματος προσωρινής διαταγής και κατά παράβαση της υποχρεώσεως αναμονής, δεν επιδρά στη νομιμότητα αυτών.

^5-6-19 ΕλΣυν (Πράξη Προλ.Ελέγχου - Τμήμα Ι) 51/18 : Δήμος – αποδοχές – δικηγόρος – πρόσληψη. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου που αφορά σε δαπάνη πρώτης μισθοδοσίας για το μήνα Σεπτέμβριο του 2017 δικηγόρου, που προσλήφθηκε στον ανωτέρω Δήμο με σχέση έμμισθης εντολής. Μισθολογική και βαθμολογική κατάταξη των επί παγία αντιμισθία προσλαμβανόμενων από τους Ο.Τ.Α. Α΄ βαθμού δικηγόρων. Νομίμως ο νεοπροσληφθείς δικηγόρος κατετάγη, ως δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, στο 15ο και όχι στο 3ο μισθολογικό κλιμάκιο, διότι η κατάταξή του, ως δικηγόρου παρ’ Αρείω Πάγω, στο 15ο μισθολογικό κλιμάκιο υπαγορεύεται από τις επιτακτικού χαρακτήρα διατάξεις του άρθρου 44 του Κώδικα περί Δικηγόρων και του άρθρου 9 του ν. 4354/2015, οι οποίες καθορίζουν τα κατώτατα δυνατά όρια των απολαβών των με πάγια αντιμισθία αμειβόμενων δικηγόρων.

^5-6-19 ΕλΣυν (Πράξη Προλ.Ελέγχου - Τμήμα Ι) 28/18 : Δήμος – αποδοχές – ειδικός σύμβουλος – συγγνωστή πλάνη. Μη θεώρηση ΧΕ Δήμου που αφορά στην καταβολή αποδοχών, σε υπάλληλο, η οποία προσελήφθη ως Ειδική Σύμβουλος. Ειδικοί σύμβουλοι. Μη νόμιμη η σχετική δαπάνη δεδομένου ότι η ανωτέρω κακώς προσελήφθη σε θέση ειδικού συμβούλου στο Δήμο, καθόσον η φερόμενη ως εμπειρία της σε διάφορους φορείς (στη Δ1 Διεύθυνση ΟΗΕ και Διεθνών Οργανισμών και Διασκέψεων του Υπουργείου Εξωτερικών, στη Μόνιμη Αντιπροσωπεία της Ελλάδος στα Ηνωμένα Έθνη καθώς και στην Περιφέρεια Β. Αιγαίου), έλαβε χώρα στο πλαίσιο της πρακτικής της άσκησης και, συνεπώς, προηγήθηκε της λήψης του πτυχίου της, μετά την λήψη του οποίου και μόνο μπορούσε αυτή να αποκτήσει την όποια ειδικότερη επιστημονική ειδίκευση και εμπειρία. Πλην όμως, η προ της λήψης του πτυχίου της, διετής απασχόλησή της αμισθί, στην Περιφέρεια συνιστά σημαντική εμπειρία, ανάλογη με το αντικείμενο των καθηκόντων της ως ειδικής συμβούλου, σε επίπεδο μάλιστα τοπικής αυτοδιοίκησης ευρύτερης κλίμακας (Περιφέρεια), η απασχόληση δε αυτή, παρότι, ως άμισθη, δεν αποτελούσε την κύρια βιοποριστική εργασία της, θα μπορούσε να πληροί τόσο τις προϋποθέσεις του νόμου, κατά τις οποίες η εμπειρία δεν απαιτείται να είναι επαγγελματική, όσο και τις απαιτήσεις της πρόσκλησης, αν είχε βέβαια αποκτηθεί μετά τη λήψη του πτυχίου της. Περαιτέρω, λαμβάνοντας υπόψη: α) τις ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες της μεταναστευτικής- προσφυγικής κρίσης, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκονται, ως πρώτη γεωγραφική ακτογραμμή εισόδου των μεταναστών στην Ελλάδα, η νήσος και ο εν λόγω Δήμος και της συνακόλουθης επιβάρυνσης που υφίσταται τόσο σε ανθρωπιστικό, όσο και σε διοικητικό επίπεδο η δημοτική αρχή, β) το γεγονός ότι η επιλεγείσα για την επίμαχη θέση εμφανίζει αξιόλογη ενασχόληση, συναφή, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, προς το ζητούμενο γνωστικό αντικείμενο, είναι άρα κατάλληλα προσαρμόσιμη και αξιοποιήσιμη στο ζητούμενο πεδίο τοπικής δημοτικής δραστηριότητας, κρίνει ότι τα αρμόδια όργανα του Δήμου, προέβησαν στην επίμαχη πρόσληψη, διότι, πεπλανημένως πλην συγγνωστώς, υπέλαβαν ότι εξυπηρετείται δι’ αυτής η αδήριτη ανάγκη επικουρίας της δημοτικής αρχής και του Δημάρχου.

^30-5-19 ΠΠρΑθ 184/19 : Δάνειο - Εγγύηση - Χρηστά ήθη - Ακυρότητα. Περίπτωση άκυρης σύμβασης εγγύησης σε καταναλωτικό δάνειο, ως αισχροκερδής και καταπλεονεκτική, σε βάρος της ενάγουσας εγγυήτριας, η οποία ήταν σε ηλικία μόλις 23 ετών και ούσα παντελώς άπειρη με τις τραπεζικές συναλλαγές, αφού δεν είχε ποτέ δανειοδοτηθεί έως τότε από κάποιο πιστωτικό ίδρυμα, γεγονός για το οποίο ενημέρωσε την υπάλληλο της τράπεζας και χωρίς να διαθέτει ιδιαίτερη πανεπιστημιακή μόρφωση. Προκύπτει λοιπόν ότι η ενάγουσα ωθήθηκε στην υπογραφή της δανειακής σύμβασης με την ιδιότητα της εγγυήτριας, παρασυρθείσα από τις διαβεβαιώσεις της προστηθείσας υπαλλήλου της εναγόμενης τράπεζας ότι πρόκειται μόνο για μία απλή και τυπική υπογραφή στο κείμενο της δανειακής σύμβασης, που θα διευκόλυνε την έγκριση του δανείου, χωρίς επ' ουδενί να αντιλαμβάνεται τη σημασία και το μέγεθος της ευθύνης που συνεπάγεται η πράξη της. Δεκτή η αγωγή ως κατ' ουσία βάσιμη.

^30-5-19 ΕλΣυν (Ολ) 1389/18 : Αίτηση αναίρεσης – καταλογισμός στρατιωτικού – διαχειριστής στρατιωτικού υλικού – υπόλογος – δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης. Αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης, με την οποία απορρίφθηκε η έφεση του αιτούντος και επικυρώθηκε ο επιβληθείς σε βάρος του με πράξη του Υφυπουργού Εθνικής Άμυνας καταλογισμός. Ο διαχειριστής χρηματικού, καθώς και όποιος διαχειρίζεται, έστω και χωρίς νόμιμη διαταγή, χρήματα των Ενόπλων Δυνάμεων, φέρει την ιδιότητα του δημοσίου υπολόγου και, ως εκ τούτου, υπέχει ειδική διαχειριστική (δημοσιολογιστική) ευθύνη έναντι του Δημοσίου για κάθε έλλειψη χρημάτων που διαπιστώνεται στη διαχείρισή του και δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Το Δικαστήριο κρίνει ότι βασίμως προσάπτεται υπό του αναιρεσείοντος στην πληττόμενη απόφαση η πλημμέλεια της παράβασης νόμου, κατά το μέρος που με αυτή απορρίφθηκε ο προβληθείς με το δικόγραφο της έφεσης ουσιώδης ισχυρισμός του περί παραβίασης του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης αυτού, καθόσον της έκδοσης νέας πράξης δεν προηγήθηκε (νέα) πρόσκληση του ήδη αιτούντος υπολόγου προς αναπλήρωση εντός 48 ωρών του διαπιστωθέντος ελλείμματος, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 56 παρ. 2 του ισχύοντος κατά τον κρίσιμο χρόνο Κώδικα Δημοσίου Λογιστικού, οπότε μπορούσε ο ανωτέρω να ζητήσει να λάβει γνώση των συνταχθέντων πορισμάτων και όλων των λοιπών εγγράφων στοιχείων του φακέλου και, κατόπιν τυχόν αιτηθείσας και δοθείσας από τη Διοίκηση εύλογης προθεσμίας, να προβάλει εξαντλητικά τις απόψεις του τόσο για την ύπαρξη όσο και για το ύψος του διαπιστωθέντος ελλείμματος, καθώς και για οποιαδήποτε άλλη διαπίστωση, στην οποία είχε προέλθει η ελεγκτική επιτροπή. Αναιρεί την απόφαση.

^30-5-19 ΜΕφΛάρισας 99/19 :  Λύση ΟΕ - Έννοια σπουδαίου λόγου - Αδυναμία συνεργασίας εταίρων ως λόγος λύσης. Αίτηση αναστολής εκτέλεσης αποφάσεως της εκούσιας διαδικασίας, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση αποκλεισμού εταίρων.  Προϋποθέσεις χορήγησης της αναστολής και διαδικασία εκδίκασης της σχετικής αίτησης. Το Μονομελές Πρωτοδικείο μπορεί, ύστερα από αίτηση των λοιπών εταίρων, η οποία εκδικάζεται κατά τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας, αντί της λύσης της εταιρείας, να διατάξει τον αποκλεισμό του εταίρου, με αποτέλεσμα να λειτουργήσει επί τετράμηνο η εταιρία ως μονοπρόσωπη, με σκοπό την ανεύρεση νέου συνεταίρου - Ο αποκλεισμός είναι δυνατός και στην περίπτωση που η εταιρία έχει δύο μόνο μέλη. Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι υπάρχουν  υπάρχουν πιθανότητες να ευδοκιμήσει και ο λόγος της έφεσης της αιτούσας, να εξαφανισθεί η εκκαλουμένη και κατά το κεφάλαιο που αφορά την αίτηση των καθ’ ων, περί δικαστικής λύσης της εταιρίας, με την ουσιαστική αποδοχή της αιτήσεως περί του αποκλεισμού των καθ’ ων από την εταιρία. Ενόψει λοιπόν της επικείμενης βλάβης της αιτούσας από την ισχύ και την εκτέλεση της προσβαλλομένης αποφάσεως, πρέπει να γίνει δεκτή η κρινόμενη αίτηση και ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη και ν’ ανασταλεί η ισχύς και η εκτέλεση της υπ’ αριθμ. 155/2018 αποφάσεως του ΜονΠρωτΛάρισας μέχρι εκδόσεως οριστικής αποφάσεως επί της εφέσεως.

^30-5-19 ΜονΠρΑθ 222/19 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Κάμψη αυτοτέλειας  Ν.Π. Αξιώσεις εργαζομένου. Περίπτωση μεταβίβασης επιχείρησης - Αξιώσεις εργαζομένης από καθυστέρηση καταβολής μισθού επί εννέα μήνες από την μεταβιβάσουσα εταιρία - Πότε η καθυστέρηση καταβολής μισθού συνιστά μονομερή βλαπτική μεταβολή.  Ο μεταβιβάζων και μετά τη μεταβίβαση ευθύνεται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το διάδοχο για τις υποχρεώσεις που προέκυψαν από τη σύμβαση ή σχέση εργασίας μέχρι το χρόνο που αναλαμβάνει ο διάδοχος. Πότε συντρέχει άρση αυτοτέλειας νομικού προσώπου- Εν προκειμένω, αποδείχτηκε ότι ο τρίτος εναγόμενος, μοναδικός εταίρος, διαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπος της πρώτης εναγομένης εταιρείας και ταυτόχρονα εταίρος (μαζί με τη σύζυγο του), διαχειριστής και νόμιμος εκπρόσωπος της δεύτερης εναγομένης, κατευθύνει την εταιρική τους διοίκηση και διαχειρίζεται (καρπούται) αποκλειστικώς ο ίδιος τα οικονομικά της οφέλη, ασκώντας εν τοις πράγμασι προσωπική εμπορική δραστηριότητα. Πρέπει, επομένως, να υποχωρήσει η αρχή της αυτοτέλειας και ευθύνης των ΝΠ έναντι του τρίτου εναγόμενου φυσικού προσώπου. Περαιτέρω, προκύπτει  ότι κατά το χρόνο σύστασης της δεύτερης εναγομένης εταιρείας το έτος 2015 έλαβε ουσιαστικά χώρα μεταβίβαση της εκμετάλλευσης της πρώτης στη δεύτερη εναγομένη εταιρεία, η μεταβίβαση δε αυτή αφορούσε σε αυτοτελή οικονομική οντότητα και οργανωμένη επιχειρηματική μονάδα. Η δεύτερη δε εναγομένη, συνεπώς, δραστηριοποιούταν επιχειρηματικά χρησιμο­ποιώντας τον εξοπλισμό και το προσωπικό της προκατόχου της, εκμεταλλευόμενη τη φήμη και την πελατεία της, με αποτέλεσμα να καθίσταται εμφανές ότι δεν μεταβλήθηκε η ταυτότητα της μεταβιβαζόμενης επιχειρήσεως, αλλά συνεχίζεται ως οικονομική μονάδα η ίδια επιχείρηση και διατηρεί αυτή, υπό το νέο φορέα την ταυτότητά της. Στην προκειμένη περίπτωση, λοιπόν, συντέλεστηκε μεταβίβαση της επιχείρησης, που είχε σαν αποτέλεσμα την υποκειμενική αλλοίωση της σύμβασης εργασίας της ενάγουσας όσον αφορά το πρόσωπο του εργοδότη και τη δημιουργία εις ολόκληρον παθητικής ενοχής μεταξύ των εναγομένων νομικών προσώπων. Κρίση ότι η καθυστέρηση καταβολής αποδοχών επί εννέα μήνες καθιστά σαφές ότι έλαβε χώρα βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας της ενάγουσας. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.

^30-5-19 ΕλΣυν (Ολ) 671/18 : Αίτηση αναίρεσης – ανακοπή – καταλογισμός. Αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης σε ό,τι αφορά το μέρος εκείνο με το οποίο απορρίφθηκε ανακοπή του αναιρεσείοντος και επικυρώθηκε η ταμειακή βεβαίωση του Προϊσταμένου Δ.Ο.Υ., το δε βεβαιωθέν σε βάρος του ποσό για οφειλή του έναντι του Δημοσίου προερχόμενη από συντάξεις που φέρεται να εισέπραξε αχρεωστήτως έχουν καταλογισθεί σε βάρος του με πράξη του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών, περιορίσθηκε. Η χορηγούμενη προσωρινή διαταγή αναστολής εκτέλεσης, η οποία ισχύει έως την έκδοση απόφασης επί της αίτησης αναστολής, παράγει έννομα αποτελέσματα από του χρόνου έκδοσής της και η Διοίκηση οφείλει, ευθύς μόλις λάβει γνώση, με οποιονδήποτε τρόπο, της εκδοθείσας προσωρινής διαταγής, να απέχει από κάθε ενέργεια εκτέλεσης της ανασταλείσας πράξης ή και να προβεί στην ανάκληση όσων πράξεων εκτέλεσης έχουν τυχόν εκδοθεί, χωρίς, για τη γένεση της εν λόγω υποχρέωσης των αρμοδίων διοικητικών οργάνων προς συμμόρφωση, να απαιτείται η προηγούμενη νομότυπη κοινοποίηση της προσωρινής διαταγής σε αυτά. Εξάλλου, απαραίτητη προϋπόθεση για τη επιβολή προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής, οι οποίες συνιστούν κύρωση λόγω της μη εμπρόθεσμης καταβολής βεβαιωμένου χρέους προς το Δημόσιο, είναι να έχει καταστεί το χρέος ληξιπρόθεσμο, δηλαδή, όχι μόνο να είναι απαιτητό κατά το ουσιαστικό δίκαιο, αλλά, επιπροσθέτως, να έχει περιέλθει στο αρμόδιο για την είσπραξή του δημόσιο ταμείο και να έχει βεβαιωθεί ταμειακώς σε αυτό. Επειδή, ωστόσο, διατυπώθηκαν κατά τη διάσκεψη πλείονες γνώμες, αναφορικά με το εάν, κατά το χρονικό διάστημα που είναι σε ισχύ προσωρινή διαταγή, με την οποία έχει ανασταλεί η εκτέλεση καταλογιστικής πράξης, νομίμως χωρεί η ταμειακή βεβαίωση του καταλογισθέντος ποσού και η εντεύθεν επιβολή προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής σε βάρος του οφειλέτη, η υπό κρίση υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί στη μείζονα Ολομέλεια.

^30-5-19 ΕλΣυν (Ι Τμήμα) 1491/18 : Έφεση – έλλειμμα – καταλογισμός υπαλλήλου – συνευθυνόμενο πρόσωπο. Έφεση με την οποία ζητείται η ακύρωση απόφασης της Οικονομικής Επιθώρησης, με την οποία ο εκκαλών, πρώην Προϊστάμενος του Τμήματος Διοίκησης και Διαχείρισης Δασών καταλογίστηκε αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με τους αναφερόμενους στην απόφαση αυτή υπαλλήλους της ανωτέρω υπηρεσίας με ποσό, το οποίο, φέρεται να αντιστοιχεί σε έλλειμμα ξυλείας που διαπιστώθηκε στη διαχείριση υλικού της ανωτέρω Διεύθυνσης. Έλλειμμα. Καταλογισμός υπόλογου και συνευθυνόμενου προσώπου. Η εκποίηση μη ετοιμοπαράδοτων δασικών προϊόντων διενεργείται με δημοπρασία, τα αποτελέσματα της οποίας εγκρίνονται από την αρμόδια αρχή και κατακυρώνονται στον πλειοδότη. Ο τελευταίος οφείλει, εντός 10 ημερών από την κοινοποίηση της έγκρισης των παραπάνω αποτελεσμάτων να προσέλθει στην αρμόδια Δημόσια Οικονομική Υπηρεσία Δ.Ο.Υ., για να υπογράψει τη σχετική σύμβαση, προσκομίζοντας συνάμα εγγύηση καλής εκτέλεσης της σύμβασης (εγγυητική επιστολή αναγνωρισμένης στην Ελλάδα Τράπεζας, σύσταση παρακαταθήκης ή χρεόγραφα εθνικών δανείων), αξίας ίσης με το 1/10 της αξίας των μη ετοιμοπαραδότων προϊόντων και εντός δέκα (10) ημερών από την έγγραφη ειδοποίησή του για το ετοιμοπαράδοτο αυτών, εφόσον από τη διακήρυξη της δημοπρασίας προβλέπεται η τμηματική καταβολή του τιμήματος και ο αριθμός των δόσεων, να προσκομίσει στην αρμόδια δασική υπηρεσία το αποδεικτικό κατάθεσης της πρώτης δόσης στην Τράπεζα της Ελλάδος και ισάριθμες προς τις λοιπές δόσεις τραπεζικές εγγυητικές επιστολές, ποσού αντίστοιχου προς το ύψος των λοιπών αυτών δόσεων. Κρίση ότι δεν μπορεί να αποδοθεί στον εκκαλούντα η ιδιότητα του συνευθυνόμενου προσώπου. Ανεξάρτητο είναι το ζήτημα της αστικής ευθύνης του για την πρόκληση στο Δημόσιο ζημίας συνεπεία συμπεριφοράς αντίθετης προς τα υπηρεσιακά του (εποπτικά) καθήκοντα, ευθύνη η οποία είναι αυτοτελής από την δημοσιονομική ευθύνη και προκύπτει πρωτογενώς με την επέλευση του ζημιογόνου αποτελέσματος που οφείλεται στην παράνομη συμπεριφορά του, που συνιστά η παράβαση του υπηρεσιακού του καθήκοντος. Δέχεται έφεση.

^23-5-19 ΣτΕ (Β') 732/19 : Δίκη ''πιλότος'' - Επίλυση ζητημάτων γενικότερου ενδιαφέροντος - Εκπρόθεσμη δήλωση φορολογίας εισοδήματος - Πότε παραγράφεται το δικαίωμα επιβολής φόρου του Δημοσίου. Ειδικότερα, σε περίπτωση εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεως εντός της κατ' άρθρον 84 παρ. 1 του ν. 2238/1994 προθεσμίας πενταετούς παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου να επιβάλει τον οικείο φόρο ισχύει κατ' αρχήν η προβλεπόμενη στη διάταξη αυτή (84 παρ. 1) πενταετής προθεσμία παραγραφής από το τέλος του έτους μέσα στο οποίο λήγει η προθεσμία για την επίδοση της δήλωσης. Σε περίπτωση, όμως, που η εκπρόθεσμη δήλωση υποβληθεί κατά το τελευταίο έτος της ως άνω πενταετούς προθεσμίας παραγραφής, τότε το δικαίωμα του Δημοσίου να κοινοποιήσει το φύλλο ελέγχου παραγράφεται μετά την πάροδο τριετίας από τη λήξη του έτους υποβολής της εκπρόθεσμης δήλωσης.  Σε περίπτωση δε, εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεως μετά την πάροδο της προθεσμίας πενταετούς παραγραφής, το δικαίωμα του Δημοσίου για κοινοποίηση φύλλου ελέγχου παραγράφεται κατ' αρχήν μετά την πάροδο τριετίας από τη λήξη του έτους υποβολής της εκπρόθεσμης δήλωσης, με ανώτατο, ωστόσο, χρονικό όριο παραγραφής την προθεσμία των δεκαπέντε ετών από τη λήξη της προθεσμίας για την επίδοση της δήλωσης. Εν προκειμένω, δικάζει την προσφυγή κατά το μέρος που αφορά στα οικονομικά έτη 2007 και 2008 και παραπέμπει την υπό κρίση προσφυγή στο ΔιοικΕφΑθηνών για το οικονομικό έτος 2012 - Δεκτή εν μέρει  η προσφυγή.

^22-5-19 ΕλΣυν (Ολ) 1388/18 : Πρότυπη δίκη – επιδόματα εορτών – στρατιωτικός συνταξιούχος – Σύνταγμα – αρχή ισότητας – ιδιοκτησία – αρχή αναλογικότητας – ΕΣΔΑ (περιουσία). Πρότυπη Δίκη. Αποφαίνεται ότι οι διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου μόνου του ν. 3847/2010, κατ’ εφαρμογή των οποίων σταμάτησε, από 1.6.2010 και εφεξής, να καταβάλλονται στον ενάγοντα, στρατιωτικό συνταξιούχο, τα επιδόματα εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και το επίδομα αδείας, δεν αντίκεινται στα άρθρα 2 παρ. 1, 4 παρ. 1 και 5, 17, 22, 25 παρ. 1 και 3, 28 παρ. 1 και 2 και 36 παρ. 2 του Συντάγματος, ούτε στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης του Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και στην αρχή της αναλογικότητας ούτε δε στα άρθρα 15 παρ. 1, 17 και 31 παρ. 1 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

^22-5-19 ΕλΣυν (Ολ) 987/18 : Αίτηση αναίρεσης – ΙΚΑ – παραγραφή – έλλειμμα – υπόλογοι. Αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης που απέρριψε την έφεση του αναιρεσείοντος κατά πράξης με την οποία καταλογίσθηκε αυτός, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με άλλα πρόσωπα, υπέρ του Ι.Κ.Α. – Ε.Τ.Α.Μ. και ήδη Ε.Φ.Κ.Α. με ποσό για ισόποσο έλλειμμα που προκλήθηκε στη διαχείριση του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α.. Ελλείψει ειδικών περί παραγραφής διατάξεων, για τις αξιώσεις του ΙΚΑ έναντι των υπολόγων αυτού προς αποκατάσταση των ελλειμμάτων που δημιουργήθηκαν στη διαχείρισή τους εφαρμόζεται η γενική εικοσαετής παραγραφή του άρθρου 249 του Αστικού Κώδικα, η οποία, κατά το άρθρο 251 Α.Κ. άρχεται από τότε που γεννήθηκε η αξίωση και είναι δυνατή η δικαστική επιδίωξή της, δηλαδή από τότε που αποκαλύφθηκε το έλλειμμα και μπορούσαν τα αρμόδια όργανα του Ιδρύματος να προσφύγουν δικαστικά για την αποκατάστασή του και λήγει σύμφωνα με το άρθρο 243 παρ.3 Α.Κ. μόλις περάσει η αντίστοιχη ημερομηνία του τελευταίου χρόνου για τη συμπλήρωση της εικοσαετίας. Εξάλλου, εάν εντός μίας χρονικής περιόδου υπάρχει αδυναμία διαπίστωσης του ακριβούς χρονικού σημείου κατά το οποίο έλαβαν χώρα οι παράνομες διαχειριστικές πράξεις οι γενεσιουργές του ελλείμματος επειδή οι υπόλογοι δεν τηρούσαν τα εκ του νόμου προβλεπόμενα αναγκαία διαχειριστικά στοιχεία για την αποκάλυψή του, αφετηριακό σημείο για την έναρξη της παραγραφής αποτελεί το καταληκτικό χρονικό σημείο της περιόδου, κατά το οποίο αποκαλύφθηκε το έλλειμμα, καθόσον μόνον τότε διαπιστώθηκε αυτό και μπορούσε να επιδιωχθεί δικαστικώς η αποκατάστασή του. Πότε επέρχεται διακοπή παραγραφής. Η αξίωση του ΙΚΑ (και ήδη Ε.Φ.Κ.Α.) για την αποκατάσταση του ελλείμματος που δημιουργήθηκε στη διαχείριση του Περιφερειακού Υποκαταστήματος Ι.Κ.Α. υπέπεσε στην εικοσαετή παραγραφή του άρθρου 249 Α.Κ., διότι από το χρόνο γενέσεως αυτής δεν προκύπτει ότι μεσολάβησε κανένα πραγματικό γεγονός που να δύναται να θεμελιώσει λόγο διακοπής αυτής, η δε καταλογιστική πράξη εξεδόθη μετά τη συμπλήρωση αυτής. Δέχεται αίτηση αναίρεσης.

^22-5-19 ΕλΣυν (Ολ) 424/18 : Αίτηση αναίρεσης – ΙΚΑ – Τράπεζες – δημόσιος τομέας – συντάξιμος χρόνος. Αίτηση αναίρεσης κατά απόφασης με την οποία κρίθηκε ότι ο χρόνος υπηρεσίας της αναιρεσείουσας στο δημόσιο από 1.10.1996 έως 31.12.2002, κατά τη διάρκεια του οποίου ελάμβανε συγχρόνως τις αποδοχές της θέσης της ως υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών και κατά μεταβίβαση σύνταξη από το ΙΚΑ ως χήρα αποβιώσαντος στην υπηρεσία υπαλλήλου της Εμπορικής Τράπεζας, δεν λογίζεται συντάξιμος, εφόσον η Εμπορική Τράπεζα υπάγεται στο δημόσιο τομέα, όπως αυτός προσδιορίζεται στο άρθρο 1 παρ. 6 του ν. 1256/1982. Κρίση ότι οι ανώνυμες τραπεζικές εταιρείες υπάγονται στο δημόσιο τομέα για την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 58 παρ. 1 Σ.Κ., εφόσον συντρέχει έστω και μία από τις τρεις προϋποθέσεις του άρθρου 1 παρ. 6 ν. 1256/1982 δηλαδή (α) εάν το σύνολο ή πλειοψηφία των μετοχών του εταιρικού κεφαλαίου ανήκει στο Δημόσιο, σε ΝΠΔΔ ή σε δημόσιες επιχειρήσεις, (β) εάν έχουν κρατικό προνόμιο ή (γ) εάν έχουν κρατική επιχορήγηση. Δεν είναι νοητό μια ανώνυμη τραπεζική εταιρεία, η οποία κατά το έτος 1982 υπαγόταν στο δημόσιο τομέα λόγω της συνδρομής κάποιου από τα ανωτέρω κριτήρια να θεωρείται κατά πλάσμα δικαίου ότι υπάγεται εσαεί σ’ αυτόν, έστω και αν μεταγενέστερα δεν υφίσταται πλέον κανένας σύνδεσμος αυτής με το δημόσιο τομέα. Προκειμένου δε να διαπιστωθεί εάν συνταξιούχος εξ ιδίου δικαιώματος ή εκ μεταβιβάσεως φέρει την ιδιότητα του «συνταξιούχου του δημοσίου τομέα» με συνέπεια τη μη αναγνώριση ως συνταξίμου του χρόνου υπηρεσίας που παρέχεται μετά τη συνταξιοδότησή του, θα πρέπει να ερευνάται η συνδρομή των ανωτέρω κριτηρίων κατά το χρόνο που αποκτά την ιδιότητα αυτή κατά τα ισχύοντα για τον κάθε φορέα. Μειοψηφία. Δέχεται αίτηση αναίρεσης.

^22-5-19 ΕλΣυν (Ολ) 743/18 : Σύνταγμα - αρχή ισότητας - τρίτεκνος στρατιωτικός συνταξιούχος. Ζήτημα συνταγματικότητας όσον αφορά την προσμέτρηση, στους άνδρες στρατιωτικούς με τρία τουλάχιστον παιδιά που θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης βάσει της διάταξης του άρθρου 6 παρ. 1β΄ του ν. 3865/2010, στο διπλάσιο του χρόνου υπηρεσίας τους σε μονάδες εκστρατείας ή τις λοιπές μονάδες και υπηρεσίες. Αποφαίνεται ότι για λόγους ισότητας των δύο φύλων, η διάταξη του δευτέρου εδαφίου της περ. β΄ της παρ. 5 του άρθρου 40 του Σ.Κ. είναι εφαρμοστέα, όσον αφορά την προσμέτρηση, και στους άνδρες στρατιωτικούς με τρία τουλάχιστον παιδιά που θεμελιώνουν δικαίωμα σύνταξης, βάσει της διάταξης του άρθρου 6 παρ. 1β΄ του ν. 3865/2010, στο διπλάσιο του χρόνου υπηρεσίας τους σε μονάδες εκστρατείας ή τις λοιπές μονάδες και υπηρεσίες της παρ. 5 του άρθρου 40 του Σ.Κ., χωρίς τον πρόσθετο όρο της συμπλήρωσης 25ετούς πραγματικής υπηρεσίας, που προβλέπεται με το τρίτο εδάφιο μετά από την περ. γ΄ της ίδιας παραγράφου και που τίθεται, ανεπιτρέπτως κατά την αρχή της μη διάκρισης των δύο φύλων, μόνον σε βάρος των ανδρών. Μειοψηφία. Αναπέμπει.

^17-5-19 ΑΠ (Ολ) 4/19 : Σύμβαση τραπεζικού δανείου σε ελβετικό φράγκο - Έλεγχος καταχρηστικότητας των ρητρών της συμβάσεως - Εξαίρεση δηλωτικών όρων της συμβάσεως από τον έλεγχο -  Οδηγία 93/13/ΕΚ - Προστασία καταναλωτών - Ν.2251/94. Παραπομπή στην Ολομέλεια του ΑΠ των από τo άρθρο 559 αρ. 1 του ΚΠολΔ, λόγων (1ου και 2ου) της αιτήσεως για αναίρεση της υπ' αρ.  8713/2016 αποφάσεως του ΠολΠρΘεσσαλονίκης. Κρίθηκε κατά πλειοψηφία και απορρίφθηκε ο σχετικός πρώτος λόγος ότι,  το ΠολΠρωτΘεσ, κρίνοντας ότι η εξαίρεση των δηλωτικών όρων από τον έλεγχο καταχρηστικότητας θεμελιώνεται "σε ρητή επιταγή της Οδηγίας 93/13", δεν έσφαλε κατ' αποτέλεσμα, διότι, έστω και αν η εξαίρεση αυτή δεν μεταφέρθηκε ρητά στο εθνικό δίκαιο με το ν. 2251/1994, εμπεριέχεται στη ρύθμιση του άρθρου 6 παρ. 2 του ν. 2251/1994 βάσει μίας εναρμονισμένης προς το ενωσιακό δίκαιο ερμηνείας σύμφωνης με το σκοπό της Οδηγίας. Αντίθετη μειοψηφία. Περαιτέρω, το ΠολΠρωτΘεσ, έκρινε ότι ο επίμαχος όρος της δανειακής συμβάσεως συνιστά δηλωτικό όρο, διότι επαναλαμβάνει τη διάταξη του άρθρου 291 ΑΚ και με τη σκέψη αυτή απέρριψε την αγωγή της αναιρεσείουσας, ως μη νόμιμη. Κατά την γνώμη που επικράτησε στην Ολομέλεια, είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί και ο δεύτερος λόγος της αιτήσεως από τον αρ. 1 του άρθρου 559 ΚΠολΔ, κατά το οικείο μέρος του, που παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια. Αντίθετη μειοψηφία έντεκα μελών της Ολομέλειας.  Απορρίπτει.

^17-5-19 ΕλΣυν (ΙΙΙ) 277/19 : Στρατιωτικοί - Συντάξεις - Ν.4387/16 - Συνταγματικότητα. Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας - Μεταρρύθμιση ασφαλιστικού – συνταξιοδοτικού συστήματος. Περίπτωση εκκαλούσας - στρατιωτικής υπαλλήλου της πολεμικής αεροπορίας -, η οποία λόγω αποστρατείας της προ της 1ης.7.2016, συνταξιοδοτήθηκε υπό το καθεστώς του Ν.4387/16, λαμβάνοντας μειωμένη σύνταξη. Ζητήματα συμβατότητας με τις συνταγματικά κατοχυρωμένες αρχές της ισότητας, της χρηστής διοίκησης και της προστασίας της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, καθώς του άρθρου 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Το Δικαστήριο κρίνει ότι, εκ του τρόπου υπολογισμού της εν λόγω ανταποδοτικής σύνταξης των δημοσίων εν γένει λειτουργών και υπαλλήλων, κατ' αρχάς δεν παραβιάζεται η διάταξη του άρθρου 4 παρ. 1 του Σ., δοθέντος ότι ο υπολογισμός αυτός στηρίζεται στις συνολικές αποδοχές ενεργείας των δημοσίων εν γένει λειτουργών και υπαλλήλων, οι οποίες διέπονται από συνταγματικού επιπέδου αρχές και κανόνες που προσήκουν στη δημοσίου δικαίου ιδιότητα των δικαιούχων. Δεν γεννάται δε, ζήτημα δικαιοδοσίας του Ελεγκτικού Συνεδρίου προς εκδίκαση των διαφορών που προκύπτουν από την απονομή συντάξεων υπό το νέο καθεστώς σε δημοσίους εν γένει λειτουργούς και υπαλλήλους, διότι η σύνταξη των ανωτέρω ενσωματώνουσα κατά τον υπολογισμό της τις αποδοχές ενεργείας αυτών, διατηρεί τον χαρακτήρα της ως συνέχιση της αμοιβής που ο δικαιούχος της, ελάμβανε κατά τον ενεργό αυτού υπηρεσιακό βίο - Άρθρο 98 παρ. 1 στ' του Σ. Περαιτέρω, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, εφόσον τη βάση του νέου συστήματος αποτέλεσε η ανάγκη εξυγίανσης του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος της χώρας, για να δικαιολογηθεί μια ενδεχομένως ουσιώδης διαφοροποίηση ως προς το ύψος της συνταξιοδοτικής παροχής μεταξύ των συνταξιοδοτηθέντων υπό το παλαιό και αυτών που συνταξιοδοτούνται υπό το νέο καθεστώς, πρέπει να συντρέχουν σοβαροί ουσιαστικοί λόγοι, πέραν αυτού που στηρίζεται στο κριτήριο του χρόνου συνταξιοδότησης. Δεν αρκεί δε ως τέτοιος σοβαρός ουσιαστικός λόγος, καθόσον σε όλους κατανέμεται το αυτό ασφαλιστικό κεφάλαιο, η προστασία του επιπέδου ζωής των ήδη συνταξιοδοτηθέντων, όταν οι λοιποί ασφαλισμένοι, με τη σύνταξη που δικαιούνται υπό το νέο καθεστώς, κινδυνεύουν να έχουν επίπεδο ζωής σημαντικώς κατώτερο των παλαιών συνταξιούχων. Όμως, το Δικαστήριο κρίνει σχετικώς ότι, εν όψει του μεταβατικού χαρακτήρα των ρυθμίσεων που εφαρμόσθηκαν στην εκκαλούσα δεν τίθεται ζήτημα παραβίασης της αρχής της ισότητας. Αντίθετη μειοψηφία. Παραπέμπει την έφεση στην Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου, καθώς στην υπόθεση ανακύπτει ζήτημα γενικότερου ενδιαφέροντος.

^17-5-19 ΣτΕ (Γ') 1923/18 : Επιβολή πειθαρχικής ποινής σε Ειδικό Φρουρό, για πλαστογραφία πιστοποιητικού - τίτλου σπουδών, το οποίο είχε καταθέσει ως δικαιολογητικό για τη συμμετοχή του στο διαγωνισμό πρόσληψης. Άσκηση έφεσης - Προϋποθέσεις παραδεκτού - Εκκλητό. Εφαρμογή ευνoϊκότερης διάταξης μεταγενέστερου Νόμου. Κρίθηκε ότι το Δευτεροβάθμιο Ανακριτικό Συμβούλιο δεν εφήρμοσε τη διάταξη της παρ. 3 του άρθρου 10 του π.δ. 120/2008, η οποία είχε καταστεί εφαρμοστέα ως ευμενέστερη, με βάση την παρ. 2 του άρθρου 58 του π.δ. 120/2008, και δεν άσκησε την κατά τη διάταξη αυτή ευχέρειά του στην επιμέτρηση της ποινής. Επομένως, δεν είναι νόμιμη η απόφαση του Δευτεροβαθμίου Πειθαρχικού Συμβουλίου, όπως εσφαλμένως κρίθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση. Δεκτή η έφεση.

^13-5-19 ΜΠρΑθ 7826/18 : Προσβολή της προσωπικότητας. Αποδεικτικά μέσα  - Όρια απορρήτου - Μηνύματα (sms). Ο παραλήπτης σύντομων γραπτών μηνυμάτων δύναται προς απόδειξη των ισχυρισμών του να προσκομίσει εκτυπώσεις ή φωτογραφίες αυτών στο πλαίσιο πολιτικής δίκης με τον αποστολέα-αντίδικό του, διότι τα συγκεκριμένα αποδεικτικά μέσα δεν εμπίπτουν στην απαγόρευση της διάταξης του άρθρου 19 § 3 του Συντάγματος (άλλο το ζήτημα εάν σε πολιτική δίκη προσκομίζεται sms από διάδικο που δεν ήταν αποδέκτης του). Εν προκειμένω, πιθανολογείται επικείμενος κίνδυνος επανάληψης παρόμοιων περιστατικών, ώστε να συντρέχει επείγουσα περίπτωση προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης, δεδομένου ότι δεν πρόκειται για δύο μεμονωμένα γεγονότα, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η καθής η αίτηση, αλλά για μία εξακολουθητική συμπεριφορά. Δεκτή η αίτηση ως βάσιμη.

^13-5-19 ΠΠρΑθ 778/18 : Ιδιοκτησιακό καθεστώς κτήματος Βεϊκου. Κρίθηκε ότι ανεξάρτητα  από τη μορφή, που είχε το επίδικο, εφόσον αποδείχθηκε ότι οι απώτεροι δικαιοπάροχοι των εναγουσών από το έτος 1833  και μέχρι την 11.9.1915, δηλαδή για χρονικό διάστημα πλέον της τριακονταετίας, νεμήθηκαν τη μείζονα έκταση του όλου κτήματος, στην οποία περιλαμβάνεται και το επίδικο με διάνοια κυρίου, καλή πίστη, αλλά και με βάση τους νόμιμους τίτλους τους, ενώ ποτέ δεν άσκησε σ’ αυτό διακατοχικές πράξεις το πρώτο εναγόμενο Ελληνικό Δημόσιο, αυτοί, απέκτησαν την κυριότητα του επίδικου ακινήτου με τον πρωτότυπο τρόπο της έκτακτης χρησικτησίας, που είχε συμπληρωθεί στις 11.9.1915 και ότι η κυριότητα αυτή στη συνέχεια δεν καταλύθηκε.

^7-5-19 ΜονΔιοικΠρΑθ 391/19 : Δικαστικοί λειτουργοί - Περικοπές συντάξεων - Ν.4051/12 και Ν.4093/12. Σύνταγμα. Άσκηση αγωγής συνταξιούχων του Τομέα Ασφάλισης Νομικών ΤΑΝ-ΤΕΑΔ (ΕΦΚΑ) για τις περικοπές που υπέστησαν στις συντάξεις τους στο πλαίσιο εφαρμογής μέτρων αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης. Κρίθηκε ότι οι διατάξεις των Ν. 4051 και 4093/2012, με τις οποίες περικόπτονται οι συντάξεις, αντίκεινται  στο Σύνταγμα και είναι, ως εκ τούτου, ανίσχυρες και μη εφαρμοστέες. Ειδικότερα, οι διατάξεις αυτές ψηφίσθηκαν, όταν είχε πλέον παρέλθει διετία από τον πρώτο αιφνιδιασμό της οικονομικής κρίσης και αφού, εν τω μεταξύ, είχαν σχεδιασθεί και ληφθεί τα βασικά μέτρα για την αντιμετώπισή της. Επομένως, κατά την επιχειρηθείσα με τις διατάξεις αυτές νέα, για πολλοστή φορά, περικοπή συνταξιοδοτικών παροχών της ίδιας ομάδας θιγομένων, ο νομοθέτης δεν δικαιολογείτο πλέον να προχωρήσει στην ψήφιση των σχετικών ρυθμίσεων χωρίς ειδική έρευνα του αντικειμένου αυτών, αλλά όφειλε να προβεί σε εμπεριστατωμένη μελέτη, προκειμένου να διαπιστώσει και να αναδείξει τεκμηριωμένα ότι η λήψη των συγκεκριμένων μέτρων ήταν συμβατή με τις σχετικές συνταγματικές δεσμεύσεις, τις απορρέουσες, μεταξύ άλλων, από τον θεσμό της κοινωνικής ασφαλίσεως, τις αρχές της ισότητας και της αναλογικότητας και την προστασία της αξίας του ανθρώπου.Τέλος, εφ’ όσον, πάντως, κατόπιν των ανωτέρω, ο νομοθέτης επέλεγε, όπως εν προκειμένω, να προβεί σε συγκεκριμένες περικοπές συντάξεων, όφειλε προηγουμένως να εξετάσει με τρόπο επιστημονικό και δικαστικά ελέγξιμο, εάν οι επιπτώσεις των περικοπών στο βιοτικό επίπεδο των θιγομένων, οδηγούν σε ανεπίτρεπτη μείωση του επιπέδου ζωής των συνταξιούχων κάτω του ορίου εκείνου που συνιστά τον πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού τους δικαιώματος. Αντίθεση και στο άρθρο 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Πότε γεννάται αποζημιωτική ευθύνη του Δημοσίου κατ' άρθρο 105-106 ΕισΝΑΚ. Δέχεται εν όλω την αγωγή ως προς τον πρώτο ενάγοντα και εν μέρει ως προς τη δεύτερη ενάγουσα.

^7-5-19 ΤρΔιοικΠρΑθ 20634/18 : Συνταξιούχοι ΤΣΑΥ - Περικοπές συντάξεων - Σύνταγμα. Αγωγή. Ευθύνη Δημοσίου κατ' άρθρο 105-106 ΕισΝΑΚ. Άσκηση αγωγής αποζημίωσης συνταξιούχου ιατρού του ΤΣΑΥ (ΕΤΑΑ - ΕΦΚΑ) για τις περικοπές που υπέστη από το 2010-2017 στο πλαίσιο εφαρμογής των δημοσιονομικών μέτρων λιτότητας. Υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση - Δεν κατοχυρώνεται συνταγματικώς ευθεία αναλογία (αμιγής ανταποδοτικότητα) μεταξύ εισφορών και παροχών - Μάλιστα, σε περιπτώσεις εξαιρετικά δυσμενών δημοσιονομικών συνθηκών, δεν αποκλείεται, κατά το άρθρο 22 παρ. 5 του Σ., στο πλαίσιο της υποχρεωτικής κοινωνικής ασφάλισης, η επέμβαση του νομοθέτη για την εφεξής μείωση ακόμη και των απονεμηθεισών συντάξεων -  Και στις εξαιρετικές, όμως, αυτές περιπτώσεις, η δυνατότητα του νομοθέτη να περικόπτει τις ασφαλιστικές παροχές δεν είναι απεριόριστη, αλλά οριοθετείται κατά πρώτον από τις αρχές της κοινωνικής αλληλεγγύης  και της ισότητας στα δημόσια βάρη. Πότε γεννάται αποζημιωτική ευθύνη του Δημοσίου κατ' άρθρο 105-106 ΕισΝΑΚ. Η κρινόμενη αγωγή πρέπει να γίνει δεκτή, ως βάσιμη εν μέρει, και αφενός να υποχρεωθεί το εναγόμενο να καταβάλει στον ενάγοντα ποσό 6.000,00 ευρώ,αφετέρου να αναγνωρισθεί η υποχρέωση του ιδίου να του καταβάλει ποσό 2.672,58 ευρώ. [ Δες και τις υπ' αρ. 19157/18 ΜΔΠρΑθ, 5390/18 ΤρΔΠρΑθ ]

^7-5-19 ΤρΔιοικΠρΑθ 12667/18 : Συνταξιούχοι ΙΚΑ - Περικοπές επιδομάτων και δώρων - Σύνταγμα. Άσκηση προσφυγής συνταξιούχου ΙΚΑ-ΕΤΑΜ για τις περικοπές που υπέστη στα επιδόματα δώρων και αδείας , στο πλαίσιο εφαρμογής μέτρων αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης. Κρίση ότι οι περικοπές των Ν.3845 και 3863/10, έχοντας αποφασισθεί υπό την πίεση των όλως εξαιρετικών περιστάσεων, και επιβαλλόμενες κατά την εκτίμηση του νομοθέτη για την άμεση αντιμετώπιση της κρίσεως, εν όψει του ύψους και των εν γένει χαρακτηριστικών τους, καθώς και των συνθηκών υπό τις οποίες θεσπίσθηκαν, ούτε στην αρχή της αναλογικότητας και της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου αντίκεινται,  ούτε τον πυρήνα του δικαιώματος στην κοινωνική ασφάλιση προσβάλλουν. Περαιτέρω, οι επίμαχες περικοπές, δεν αντίκεινται ούτε στο άρθρο 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ, αλλά ούτε και στον Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Χάρτη. Απορρίπτει την προσφυγή.

^6-5-19 ΜΠρΖακύνθου 81/18 : Κατάσχεση εις χείρας τρίτου - Ανακοπή - Αναστολή - Ν.4335/15. Έμμεση εκτέλεση και ζητήματα που γεννώνται περί της δυνατότητας αναστολής της εκτέλεσης μετά την κατάργηση της διάταξης του άρθρου 938 ΚΠολΔ υπό την ισχύ του Ν.4335/15. Με διασταλτική ερμηνεία της διάταξης του άρθρου 937 παρ.1 ΚΠολΔ, παρέχεται σχετική δυνατότητα αναστολής της διαδικασίας αναγκαστικής εκτέλεσης σε πρώτο βαθμό προ της εκδόσεως απόφασης επί της ασκηθείσας ανακοπής. Περίπτωση κατάσχεσης εις χείρας τράπεζας ως τρίτης, τραπεζικού λογαριασμού του αιτούντος Δήμου - Άσκηση ανακοπής και αίτηση αναστολής εκτέλεσης. Αντικείμενο αναγκαστικής εκτέλεσης μπορεί να αποτελέσει η ιδιωτική μόνο περιουσία του δημοσίου και ΝΠΔΔ, αποκλεισμένης της κατάσχεσης της δημόσιας περιουσίας. Εν προκειμένω, ο αιτών Δήμος δεν επικαλείται γενικά και αόριστα την τήρηση του επίμαχου λογαριασμού υπέρ των εν γένει σκοπών του ΝΠΔΔ, αλλά συγκεκριμένα ότι διαχειρίζεται το ποσό του εν λόγω λογαριασμού για την εκτέλεση βασικών κοινόχρηστων πολεοδομικών έργων στην περιοχή ένταξης του πολεοδομικού σχεδίου, ήτοι ότι αφορά σε ειδικό σκοπό κι ως εκ τούτου είναι ακατασχέτο. Ως εκ τούτου πιθανολογείται η ευδοκίμηση του μοναδικού λόγου ανακοπής του αιτούντος στον οποίο η αναγκαστική εκτέλεση θα επιφέρει ανεπανόρθωτη βλάβη, συνεπώς, πρέπει η κρινόμενη αίτηση να γίνει δεκτή ως ουσία βάσιμη.

^6-5-19 ΕιρΣικυώνος 10/18 : Αυτοκινητικό ατύχημα  - Αποκλειστική υπαιτιότητα - Αποζημίωση - Υποκατάσταση ΙΚΑ. Επικουρικό Κεφάλαιο. Περίπτωση σύγκρουσης αυτοκινήτου με μοτοσικλέτα, με αποκλειστική υπαιτιότητα του οδηγού του αυτοκινήτου, ο οποίος οδηγούσε χωρίς την επιμέλεια και προσοχή που όφειλε, κι έτσι στην προκειμένη περίπτωση επιχείρησε να εισέλθει σε διασταύρωση, παραβιάζοντας την προτεραιότητα του οδηγού της μοτοσικλέτας με αποτέλεσμα να ανακόψει αιφνίδια την κίνηση του και να προκληθεί ο τραυματισμός του τελευταίου και υλικές ζημιές. Η μη χρήση προστατευτικού κράνους δεν συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του τραυματισμού του οδηγού της μοτοσικλέτας, η δε χρήση του δεν θα ήταν ικανή να αποτρέψει το εύρος του επελθόντος τραυματισμού στα πόδια του. Περαιτέρω, η  έλλειψη άδειας ικανότητας οδηγού, συνιστά μεν παράβαση του άρθρου 94 ΚΟΚ, πλην όμως, δεν συνδέεται αιτιωδώς με το ένδικο ατύχημα. Αποζημίωση θύματος από το ΙΚΑ - Υποκατάσταση του ΙΚΑ - ήδη ΕΦΚΑ - στα δικαιώματα του ασφαλισμένου - Αγωγή του ΙΚΑ κατά του οδηγού του ζημιογόνου αυτοκινήτου - Πτώχευση ασφαλιστικής εταιρίας ζημιογόνου οχήματος - Ευθύνη Επικουρικού Κεφαλαίου. Δεκτή η αγωγή.

^25-4-19 ΣτΕ (Ολ) 435/19 : Δικαστικοί λειτουργοί - Υπηρεσιακές μεταβολές - Σύνταγμα. Περίπτωση επιλογής δικαστικής λειτουργού, η οποία κατείχε το βαθμό του Αντιπροέδρου του ΕΣ, για την κάλυψη της κενωθείσας θέσεως του Γενικού Επιτρόπου της Επικρατείας στο ΕΣ.  Αίτηση ακυρώσεως - Παραδεκτή η άσκηση μόνο κατά του σχετικού ΠΔ και όχι κατά της απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου που στερείται εκτελεστότητας. Έννομο συμφέρον αιτούσας - Η κρινομένη αίτηση, στρεφομένη κατά πράξεως, αφορώσης στην υπηρεσιακή της κατάσταση ασκείται εν γένει παραδεκτώς και με έννομο συμφέρον από την αιτούσα, η οποία επικαλείται, μεταξύ άλλων, ηθική βλάβη από την προσβαλλομένη πράξη, με την οποία αυτή τοποθετείται σε θέση για την οποία προβλέπεται τετραετής θητεία, κάτι που, όπως προβάλλεται, συνεπάγεται την πρόωρη - πριν την συμπλήρωση του 67ου έτους της ηλικίας της- αποχώρησή της από την υπηρεσία της ως δικαστού - Αντίθετη μειοψηφία ως προς την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος της αιτούσας. Κρίθηκε ότι, ενόψει της έννοιας της διατάξεως της παρ. 5 του άρθρου 90 του Σ., δεν είναι νόμιμο προεδρικό διάταγμα προαγωγής στη θέση του Γενικού Επιτρόπου της Επικρατείας του ΕΣ, το οποίο εκδίδεται χωρίς την προηγούμενη συναίνεση του προαχθέντος, ο σχετικός δε λόγος ακυρώσεως, με τον οποίο αμφισβητείται η συνδρομή της προϋποθέσεως αυτής, δεν εμπίπτει στο απαράδεκτο της παρ. 6 του άρθρου 90 του Σ. και εξετάζεται κατ’ ουσίαν - Αντίθετη μειοψηφία. Τέλος κρίθηκε ότι αβασίμως προβάλλεται με την κρινομένη αίτηση ότι η προσβαλλομένη πράξη εξεδόθη χωρίς την συναίνεση της αιτούσας και κατά παράβαση της αρχής της προηγουμένης ακροάσεως, εφ’ όσον δε η αιτούσα είχε την δυνατότητα να εκδηλώσει τη μη συναίνεσή της στην επίμαχη υπηρεσιακή της μεταβολή, είναι ομοίως απορριπτέοι ως αβάσιμοι και οι επί της αυτής ερμηνευτικής εκδοχής στηριζόμενοι λόγοι ακυρώσεως - Αντίθετη μειοψηφία. Απορρίπτει την αίτηση.

^25-4-19 ΣτΕ (Ολ) 434/19 : Δήμοι - Συμβάσεις - Δημόσιο - Ομοδικία. ΝΣΚ - Πρακτικά - Εκτελεστότητα. Διαφορά από συμβάσεις Δήμου για την εκπόνηση μελετών και αξιώσεις συμβατικών αμοιβών - Τίθεται το ζήτημα αναγκαστικής ομοδικίας του Δημοσίου στις σχετικές δίκες και της εκτελεστότητας των πρακτικών γνωμοδοτήσεων του ΝΣΚ. Ειδικότερα, με την αίτηση αυτή ζητείται η ακύρωση πρακτικού του Α΄ Τμήματος του ΝΣΚ, με το οποίο γνωμοδότησε ομόφωνα, υπέρ της αρνήσεως του Ελληνικού Δημοσίου να αποδεχθεί τις  ανακοινώσεις δίκης – προσεπικλήσεις για παρέμβαση στις οικείες δίκες, με την αιτιολογία ότι καμία από τις περιοριστικά αναφερόμενες στις διατάξεις του άρθρου 116 του ΚΔΔ, περιπτώσεις αναγκαστικής ομοδικίας μεταξύ του προσεπικαλούντος Δήμου και του Δημοσίου συνέτρεχε επί των κρίσιμων αγωγών για την συμμετοχή του τελευταίου στις σχετικές δίκες. Κρίθηκε ότι το προσβαλλόμενο με την κρινόμενη αίτηση πρακτικό γνωμοδοτήσεως του ΝΣΚ δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη και, συνεπώς, η αίτηση αυτή πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτη. Αντίθετη μειοψηφία.

^25-4-19 ΕφΠειρ 19/19 : Έννοια και φύση της σύμβασης διαχείρισης πλοίου.  Η έννοια του όρου της διαχειρίσεως πλοίου είναι νομική και υποδηλώνει ενέργεια του διαχειριστή υπό την ιδιότητα του αμέσου αντιπροσώπου του εκμεταλλευόμενου το πλοίο. Εάν αγωγή τρίτου με αίτημα την εκπλήρωση συμβατικού χρέους στραφεί εναντίον του συμβληθέντος με τον ενάγοντα, χωρίς μνεία της ιδιότητας του εναγομένου ως διαχειριστή του πλοίου, ο τελευταίος δύναται, αμυνόμενος κατά του αγωγικού ισχυρισμού ότι ανέλαβε ατομικά τη συμβατική υποχρέωση, να προβάλει ως ένσταση καταλυτική της αγωγής τον ισχυρισμό ότι δεν κατέστη ο ίδιος υποκείμενο της επίδικης έννομης σχέσης, επειδή η παραγωγική της επίδικης απαιτήσεως δικαιοπραξία συνήφθη μεν από αυτόν, ενεργούντα όμως στο όνομα και για λογαριασμό του εκμεταλλευόμενου το πλοίο και, αν τον αποδείξει, να επιτύχει την απόρριψη της αγωγής ως αβάσιμης. Εν προκειμένω λοιπόν, η αγωγή θα απορριφθεί αυτεπαγγέλτως ως παθητικά ανομιμοποίητη, επειδή υπό τα εκτιθέμενα στο δικόγραφό της ο εναγόμενος δεν υπέχει ατομική ευθύνη προς εκπλήρωση της υποχρέωσης από την επίδικη σύμβαση. Δέχεται την έφεση.

^25-4-19 ΕιρΝεμέας  16/18 : Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα - Ν.3869/10.  Προϋποθέσεις υπαγωγής - Δυνατότητα ρύθμισης και των ασφαλιστικών εισφορών προς τους Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης. Περίπτωση αιτούντος ο οποίος διατηρεί πρατήριο υγρών καυσίμων, πλην όμως ο κύκλος των εργασιών του είναι περιορισμένος, αφού ο τζίρος της επιχείρησης κυμαίνεται από 400 έως 1.500 ευρώ μηνιαίως, ενώ δεν χρησιμοποιεί βοηθητικό προσωπικό, αλλά απασχολείται ο ίδιος με τη βοήθεια της συζύγου του. Για τους λόγους αυτούς λοιπόν, ο αιτών κατατάσσεται στην κατηγορία των προσώπων που ασκούν μικρεμπορία και συνεπώς υπάγονται στη διαδικασία του Νόμου, απορριπτομένης ως ουσία αβάσιμης της σχετικής ένστασης των καθ’ ών. Απόρριψη και της ένστασης περί καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος. Απόρριψη ως αόριστης της ένστασης περί δόλιας περιέλευσης του οφειλέτη σε αδυναμία πληρωμών. Εν μέρει δεκτές οι αιτήσεις ως κατ’ ουσίαν βάσιμες.

^19-4-19 ΕφΠειρ 45/19 : Σύμβαση μεσιτείας - Αμοιβή.  ''Διπλή'' μεσιτεία - Έννοια - Δεν απογορεύεται καταρχήν η ''διπλή'' μεσιτεία, αλλά θα πρέπει να προβλέπεται η δυνατότητα αυτής ρητά στη σύμβαση, αλλιώς ο εντολέας του μεσίτη μπορεί να αρνηθεί την καταβολή μεσιτικής αμοιβής.Η επίμαχη εν προκειμένω πώληση ήταν αποτέλεσμα ενεργειών μεσολάβησης της ενάγουσας - μεσίτριας, μεταξύ της οποίας και του εναγόμενου, συνήφθη έγκυρη σύμβαση μεσιτείας, στην οποία όμως δεν αναφέρεται ότι η μεσίτρια είχε το δικαίωμα να συνάψει σύμβαση μεσιτείας και για τον αντισυμβαλλόμενό του, ήτοι δεν αναγράφεται σε αυτήν, η πρόβλεψη δυνατότητας διπλής μεσιτείας. Η κρινόμενη έφεση πρέπει ν' απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμη.

^19-4-19 ΔΠρΑθ 30/19 : Σήμα - Προστασία - Κίνδυνος σύγχυσης. Οπτική και ηχητική ομοιότητα σημάτων οινοπνευματωδών ποτών. Λόγοι μη καταχώρισης σήματος. Διαγραφή σήματος. Έννοια κινδύνου σύγχυσης του καταναλωτικού κοινού. Αρχή χρονικής προτεραιότητας. Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι είναι δυνατόν να προκληθεί παραπλάνηση στο καταναλωτικό κοινό ως προς την προέλευση των προϊόντων από τη μία ή την άλλη επιχείρηση, ως προς την ταυτότητα των φορέων της επιχείρησης ή της επιχείρησης ως οικονομικής οντότητας ή ως προς την ύπαρξη οικονομικής συνεργασίας ή οργανωτικής σχέσης μεταξύ δύο επιχειρήσεων. Απορρίπτει την προσφυγή.

^19-4-19 ΔΕφΑθ 4537/18 : Φορολογία κληρονομίας - Μετοχών. Ο τεκμαρτός τρόπος υπολογισμού της φορολογητέας αξίας των μετοχών που αποκτήθηκαν δυνάμει κληρονομικής διαδοχής αντίκειται στο Σύνταγμα.  Όπως συνάγεται από τις  διατάξεις του άρθρου 12 παρ. 2 του Ν. 2961/01, με αυτές καθορίζεται ο τρόπος υπολογισμού της φορολογητέας αξίας των μη εισηγμένων στο χρηματιστήριο μετοχών για τον υπολογισμό του φόρου κληρονομιών. Κατά την έννοια δε των διατάξεων αυτών, ο υπολογισμός, σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση, της πραγματικής αξίας των μετοχών κατά το χρόνο της επαγωγής της κληρονομιάς και κατ’ ακολουθίαν του αναλογούντος στις κληρονομηθείσες μετοχές φόρου κληρονομιάς, πρέπει να γίνει με βάση τις γενικές διατάξεις, κατά την περί αυτού αιτιολογημένη εκτίμηση της φορολογικής αρχής, αφού ληφθεί υπόψη κάθε πρόσφορο κατά τους κανόνες της οικονομικής και λογιστικής επιστήμης στοιχείο για τον προσδιορισμό αυτό. Ερμηνευόμενες με τον τρόπο αυτό, οι εν λόγω διατάξεις, κατά το μέρος τους με το οποίο προσδιορίζεται ευθέως από τον τυπικό νόμο, με τον ως άνω τρόπο, το αντικείμενο του φόρου, δεν παραβιάζουν τους ορισμούς του άρθρου 78 παρ. 4 του Συντάγματος. Περαιτέρω, εφόσον από τις ίδιες αυτές διατάξεις προβλέπεται ο τρόπος υπολογισμού της πραγματικής αξίας των μετοχών και, κατ’ ακολουθίαν του αναλογούντος σε αυτές φόρου, οι διατάξεις αυτές είναι αυτοτελείς και μπορούν να τύχουν αυτοδύναμης εφαρμογής.  Εξάλλου, ναι μεν με την παρ. 1 του άρθρου 12 του Ν 3091/2002 προστέθηκε η παράγραφος 4 στο άρθρο 12 του Ν 2961/2001, με την οποία προβλέπεται ότι ο τρόπος προσδιορισμού της αξίας πώλησης των εν λόγω μετοχών θα καθορισθεί κατ’ εξουσιοδότηση, με την έκδοση σχετικής υπουργικής αποφάσεως, η ρύθμιση αυτή δε είναι αντίθετη προς τους ορισμούς της ως άνω συνταγματικής διατάξεως, διότι καθιστά ανεπιτρέπτως τον προσδιορισμό του αντικειμένου της φορολογίας αντικείμενο νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο κρίνει ότι μη νόμιμα με την προσβαλλόμενη πράξη προσδιορίστηκε η φορολογητέα αξία των  μετοχών σύμφωνα με τις διατάξεις της 1031583/253/Α0013 ΥΑ και με βάση την αξία αυτή υπολογίστηκε ο ένδικος φόρος. Δεκτή η προσφυγή.

^19-4-19 EιρΑθ 8018/18 : Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα. Αίτηση υπαγωγής στις διατάξεις του Ν.3869/10 -  Ρύθμιση οφειλών - Καθορισμός των  μηνιαίων δόσεων - Διάσωση ποσοστού 50% πρώτης κατοικίας του αιτούντος, ο οποίος έχει παραχωρήσει την κατοικία στην εν διαστάσει σύζυγο και τα τέκνα του -  Μη εκποίηση δύο άλλων ακινήτων του αιτούντος για τα οποία διατάσσει πρόσφορη εκμίσθωση. Δεκτή εν μέρει η αίτηση.

^12-4-19 ΔΕφΠατρών 232/18 : Δασική έκταση. Αναδάσωση. Αιτιολογία. Αίτηση ακυρώσεως απόφασης με την οποία κηρύχθηκε η αναδάσωση της επίμαχης εκτάσεως (υδατορέματος), με σκοπό τη διατήρηση του δασικού χαρακτήρα της για προστατευτικούς και υδρονομικούς σκοπούς, τον αποκλεισμό της διαθέσεώς της για άλλη χρήση και την αποκατάσταση της καταστραφείσας δασικής βλαστήσεως με φυσική ή τεχνητή αναγέννηση.Κάθε αποψιλούμενη δασική έκταση, δημόσια ή ιδιωτική, κηρύσσεται υποχρεωτικώς αναδασωτέα με μόνη την αντικειμενική διαπίστωση της συνδρομής των προϋποθέσεων που προβλέπει η συνταγματική διάταξη του άρθρου 117, η δε απόφαση κηρύξεως της αναδασώσεως πρέπει να αιτιολογείται επαρκώς. Κρίνει ότι η ένδικη απόφαση παρίσταται πλημμελώς αιτιολογημένη ως προς τον αμιγώς δασικό χαρακτήρα του συνόλου της επίμαχης εκτάσεως. Απορρίπτει την αίτηση ως προς τον πρώτο αιτούντα - Δέχεται την αίτηση ως προς τους δεύτερο και τρίτη αιτούντες.

^12-4-19 ΔΕφΑθ 1185/18 : Οικοδομικές άδειες - Αναθεώρηση - Εκτελεστότητα αρνητικής απάντησης της διοίκησης. Αίτηση αναθεώρησης οικοδομικής άδειας για τη νομιμοποίηση αυθαίρετων κατασκευών περιβάλλοντα χώρου διώροφης οικοδομής - Αρνητική απάντηση Διοίκησης λόγω μη συναινέσεως όλων των συνιδιοκτητών - Επανάληψη άρνησης χωρίς εκ νέου ουσιαστική έρευνα από τη Διοίκηση. Η προσβαλλόμενη αρνητική απάντηση του Αναπληρωτή Προϊσταμένου της αρμόδιας Υπηρεσίας, με την οποία απορρίπτεται και πάλι το ίδιο αίτημα, με την ίδια ακριβώς αιτιολογία, στηριζόμενη στα αυτά πραγματικά και νομικά δεδομένα, δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα, αλλά είναι επιβεβαιωτική της προηγούμενης  πράξης. Απορρίπτει την αίτηση.

^5-4-19 ΜΕφΛαρ 6/19 : Συντηρητική κατάσχεση με οριστική απόφαση. Αναστολή. Ν. 4335/15. Οριστική απόφαση δυνάμει της οποίας διατάσσεται η επιβολή συντηρητικής κατάσχεσης των τραπεζικών λογαριασμών του αιτούντος την αναστολή και ανάκληση αυτής, παρότι η απόφαση στερείται προσωρινής εκτελεστότητας.  Η αναστολή εκτελεστότητας της απόφασης, σε συνδυασμό και με τα όσα ισχύουν και για την διαταγή πληρωμής δεν εμποδίζει την λήψη του ασφαλιστικού μέτρου της συντηρητικής κατάσχεσης λόγω της διαφοροποίησης, τόσο στις προϋποθέσεις, όσο και στον σκοπό επιβολής της τελευταίας από την αναγκαστική εκτέλεση, αφού µε τη συντηρητική κατάσχεση επιδιώκεται κυρίως η εξασφάλιση της ικανοποίησης της αξίωσης του δανειστή. Διατυπώθηκε επίσης η άποψη ότι η δυνατότητα εγγραφής προσημείωσης υποθήκης και επιβολής συντηρητικής κατάσχεσης δυνάμει οριστικής απόφασης δεν θίγεται, αν απορρίφθηκε αίτημα κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής. Κρίθηκε ότι η αίτηση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη και να ανακληθεί η συντηρητική κατάσχεση όλων των τραπεζικών λογαριασμών του αιτούντος-εναγομένου.

^5-4-19 ΜΠρΑθ 94/19 : Εκτέλεση σε βάρος του μεταβιβάζοντος περιουσία - Ευθύνη αποκτώντος - Παθητική νομιμοποίηση. Ανακοπή. Άσκηση ανακοπής κατά της εκτελεστικής διαδικασίας σε βάρος της ανακόπτουσας ΑΕ, για την οποία θεωρήθηκε ότι υφίσταται ευθύνη, ως αποκτώσα περιουσία από την μεταβιβάζουσα και οφειλέτρια ΕΕ, σε βάρος της οποίας έχουν εξ αρχής εκδοθεί οι εκτελεστοί τίτλοι. Κατά την άποψη που το παρόν Δικαστήριο υιοθετεί ως ορθότερη, ο αποκτών περιουσία δεν αποτελεί ειδικό διάδοχο του μεταβιβάζοντος, ώστε να νομιμοποιείται παθητικά για την αναγκαστική εκτέλεση των εκτελεστών τίτλων, που έχουν εκδοθεί σε βάρος του μεταβιβάζοντος, επειδή η εκ του νόμου αναδοχή χρέους είναι σωρευτική και άρα η ευθύνη του μεταβιβάζοντος διατηρείται. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από την κατάργηση με το ΝΔ 958/1971 του άρθρου 982 του ΚΠολΔ/1968, το οποίο προέβλεπε εκτελεστότητα και κατά του τρίτου αποκτήσαντος. Η ένδικη ανακοπή πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη.

^5-4-19 ΤρΕφΝαυπλίου 8/19 : Διαθήκη - Ακυρότητα. Περίπτωση εξαναγκασμού της διαθέτιδος για τη σύνταξη διαθήκης - Ακυρότητα διαθήκης. Προκύπτει εν προκειμένω, ότι εκμεταλλευόμενη η εκκαλούσα και εναγόμενη την ανάγκη που είχε η κληρονομουμένη από τις υπηρεσίες της και, συνακόλουθα, την εξάρτησή της από αυτήν, προέτρεψε και έπεισε αυτήν να προβεί στη σύνταξη της επίδικης τρίτης διαθήκης, εξαναγκάζοντάς την, στην πραγματικότητα, να την εγκαταστήσει την ίδια και τα δύο της τέκνα κληρονόμους της στο σύνολο της περιουσίας της, παρά το γεγονός, βέβαια, ότι η βούληση του διαθέτη πρέπει να είναι ανεπηρέαστη από οποιονδήποτε, έστω και έμμεσο, εξαναγκασμό, προκειμένου αυτός να ρυθμίσει, με τη διαθήκη του, κυρίως τις περιουσιακές του σχέσεις, όπως εκείνος επιθυμεί για το χρόνο μετά το θάνατό του. Απορρίπτει την έφεση.

^5-4-19 ΜΕφΑθ 2411/18 : Αυτοκινητικό ατύχημα - Ανασφάλιστο όχημα - Επικουρικό Κεφάλαιο. Μεταβολη της βάσης της αγωγής. Αγωγή αποζημίωσης ζημιωθέντος κατά της ασφαλιστικής εταιρίας - Πρέπει κατά το χρόνο του ατυχήματος να έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία ασφαλιστικής κάλυψης διαφορετικά το όχημα θεωρείται ανασφάλιστο και ο παθών πρέπει να ζητήσει αποζημίωση από το Επικουρικό Κεφάλαιο. Εάν όμως, με την αρχική αγωγή ενάγεται η ασφαλιστική εταιρεία του ζημιογόνου οχήματος, στην θέση της οποίας μετά την άσκηση της αγωγής υπεισήλθε το Επικουρικό Κεφάλαιο λόγω οριστικής ανακλήσεως της άδειας λειτουργίας του ασφαλιστή και το Επικουρικό Κεφάλαιο ως διάδοχο μετέχει στη δίκη και από την διαδικασία προκύψει ότι το ζημιογόνο όχημα ήταν ανασφάλιστο, δεν επιτρέπεται στον ενάγοντα αλλ’ ούτε και στο δικαστήριο να θεωρήσει το Επικουρικό Κεφάλαιο ως ευθυνόμενο σε αποζημίωση, διότι κάτι τέτοιο αποτελεί ανεπίτρεπτη μεταβολή της βάσης της αγωγής. Έτσι κι εν προκειμένω, αρχικά ενήχθη η ασφ.εταιρία και όχι το ΕΚ, όπως έπρεπε. Δεκτή η έφεση.

^1-4-19 ΜονΠρΑθ 843/18 : Κατάσχεση εις χείρας τρίτου - Ανακοπή. Εφάπαξ βοήθημα πρώην υπαλλήλων Τραπέζης. Κατάσχεση εις χείρας τράπεζας και καθολικής διαδόχου της απορροφηθείσας τράπεζας ως τρίτου, για αξιώσεις από αποχωρήσαντες υπαλλήλους της τελευταίας, οι οποίοι διεκδικούν το μη καταβαλλόμενο σε αυτούς εξάπαξ βοήθημα από το αντίστοιχο Ταμείο Αλληλοβοήθειας Προσωπικού. Δήλωση της διαδόχου τράπεζας περί ανύπαρκτων σε βάρος της απαιτήσεων - Κρίση περί αναληθούς δήλωσης. Δεκτή η ανακοπή κατά της δηλώσεως - Υποχρεώνει την καθ’ ης - εναγομένη να καταβάλει στους ανακόπτοντες - ενάγοντες, κατά τις διατάξεις του άρθρου 988 του ΚΠολΔ, την κατασχεθείσα απαίτηση.

^1-4-19 ΕφΠειρ 560/18 : Σύμβαση εργασίας - Αποδοχές ανώτερες - Συμψηφισμός. Περίπτωση καταβολής μισθού που είναι μεγαλύτερος από τον προβλεπόμενο στην οικεία ΣΣΕ ή ΔΑ και συμφωνία περί συμψηφισμού των αξιώσεων από υπερεργασία και υπερωρία - Ποια ποσά συμψηφίζονται και ποια όχι. Ακυρότητα συμφωνίας καταλογισμού αξιώσεων από νόμιμη υπερωρία - Έγκυρη η συμφωνία καταλογισμού αξιώσεων από υπερεργασία. Καταχρηστική άσκηση δικαιώματος. Εν προκειμένω, κρίθηκε καταχρηστική η άσκηση του δικαιώματος λήψεως αμοιβής για νόμιμη υπερωρία, καθώς η εργαζόμενη είχε συνάψει συμφέρουσα συμφωνία, αφού  η πληρωμή σ’ αυτήν αμοιβής τριπλάσιας περίπου από αυτήν που θα εισέπραττε εάν δεν είχαν συνάψει συμφωνία κλειστού μισθού, είχε λάβει χώρα υπό την αυτονόητη προϋπόθεση να μην προβεί η ενάγουσα εκ των υστέρων σε διεκδικήσεις σε βάρος της εναγομένης, παραιτούμενη σαφώς από την διεκδίκηση μιας ώρας υπερωρίας ημερησίως που η αξία της ήταν πολύ μικρή σε σχέση με την αμοιβή που της κατέβαλλε η εναγομένη.

^29-3-19 ΔΠρΑθ 4819/18 : Τράπεζες - Επενδυτικές υπηρεσίες - Αθέμιτη συμπεριφορά - Προστασία καταναλωτών. Προστασία καταναλωτών από αθέμιτες πρακτικές Τράπεζας ή ΕΠΕΥ κατά την παροχή επενδυτικών υπηρεσιών  και σύνθετων τραπεζικών προϊόντων σε ιδιώτες πελάτες της. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο κρίνει ότι η προσφεύγουσα χρησιμοποίησε αθέμιτες εμπορικές πρακτικές κατά την διάθεση σύνθετων τραπεζικών προϊόντων σε ιδιώτες πελάτες της, κατά παράβαση των άρθρων 9γ παρ. 1 και 2, 9δ παρ. 1 περ. β και 9ε παρ. 1, 2 και 4 περ. β του Ν 2251/1994 και, συνεπώς, νόμιμα και ορθά της επιβλήθηκε, κατ’ αρχάς, πρόστιμο κατ’ άρθρο 13α του νόμου αυτού.

^29-3-19 ΔΕφΠειρ 2052/18 : Φορολογία - Ηπιότερος νόμος - Αναδρομική εφαρμογή. Η αρχή της αναδρομικής εφαρμογής  του ευμενέστερου για τον φορολογούμενο νόμου περί επιβολής διοικητικών κυρώσεων. Πότε επιβάλλεται η τήρηση του τύπου της προηγούμενης ακρόασης του ενδιαφερόμενου πριν από την έκδοση δυσμενούς για αυτόν πράξης. Περίπτωση ελέγχου και κατάσχεσης βιβλίων  Σωματείου - Επιβολή κύριου και πρόσθετου φόρου. Ισχυρισμοί εκκαλούντος περί μη τήρησης της διαδικασίας προηγούμενης ακρόασης και περί μη εφαρμογής της ευμενέστερης φορολογικής διάταξης.  Το Δικαστήριο κρίνει, ότι από τις  διατάξεις που ίσχυσαν από τον κρίσιμο χρόνο, επιεικέστερες κρίνονται αυτές του Ν. 4509/2017 - Πρέπει λοιπόν, να επιβληθεί, βάσει του ευμενέστερου νομοθετικού καθεστώτος, σε βάρος του εκκαλούντος, πρόστιμο που ισούται με το άθροισμα του 50% του ποσού της διαφοράς του κύριου φόρου που του επιβλήθηκε.

^22-3-19 ΕφΑθ 4622/18 : Τράπεζες - Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα. Αποζημίωση απόλυσης - Συμφηφισμός - Αναστολή. Ν.3869/10 - Συλλογικός ο χαρακτήρας της διαδικασίας του Νόμου - Εκτείνεται και καταλαμβάνει όλη την περιουσία του οφειλέτη και όλους τους πιστωτές  - Στα πλαίσια αυτά, μετά την κατάθεση της αίτησης και πολύ περισσότερο μετά την έκδοση της προσωρινής διαταγής που διατάσσει την αναστολή των διώξεων στην περιουσία του οφειλέτη και τη διατήρηση της πραγματικής και νομικής κατάστασης της περιουσίας του, δεν είναι επιτρεπτός ο μονομερής συμψηφισμός από πλευράς κάποιου των δανειστών της απαίτησης που έχει σε βάρος του οφειλέτη με ανταπαίτηση του τελευταίου, οι προϋποθέσεις του οποίου γεννήθηκαν μετά την ως άνω αναστολή, καθόσον με τον εν λόγω μονομερή συμψηφισμό, που συνιστά δραστική επέμβαση στην περιουσία του οφειλέτη και επιφέρει απόσβεση των αμοιβαίων απαιτήσεων, παραβιάζεται η αρχή της ίσης μεταχείρισης των δανειστών με την προνομιακή ικανοποίηση της απαιτήσεως ενός δανειστή έναντι των λοιπών. Περίπτωση μη καταβολής του ποσού της αποζημιώσεως απόλυσης του ενάγοντος και ήδη εκκαλούντος - πρώην  υπαλλήλλου της δανείστριας τράπεζας -, το οποίο ποσό η εν λόγω τράπεζα συμψήφισε μονομερώς με ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις της από δανειακές συμβάσεις που είχαν συναφθεί μεταξύ τους. Ισχυρισμός του ενάγοντος περί παράνομου συμψηφισμού εκ μέρους της εναγομένης τράπεζας, διότι έλαβε χώρα ενώ ήδη είχε εκδοθεί προσωρινή διαταγή,  η οποία κι εκδόθηκε κατόπιν αιτήματος του και στο πλαίσιο αιτήσεώς του προκειμένου να υπαχθεί στις διατάξεις του ν. 3869/2010 για τη ρύθμιση των οφειλών των υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων. Κρίθηκε λοιπόν, ότι ο ανωτέρω μονομερής συμψηφισμός είναι ανίσχυρος και άκυρος και δεν επέφερε απόσβεση των αμοιβαίων απαιτήσεων. Δεκτή η έφεση ως κατ' ουσία βάσιμη, όπως και η αγωγή.

^22-3-19 ΕφΘεσ 1467/18 : Επίσχεση εργασίας - Καταχρηστική άσκηση. Το δικαίωμα επίσχεσης της εργασίας και πότε αυτό ασκείται καταχρηστικά. Μπορεί να ασκηθεί και στην περίπτωση μονομερούς εκ μέρους του εργοδότη και βλαπτικής για τον εργαζόμενο μεταβολής των όρων της σύμβασης εργασίας κατά το άρθρο 7 εδ. α του ν. 2112/1920, αποτελώντας έναν από τους τρόπους αντίδρασης στη μεταβολή αυτή. Γίνεται  δε δεκτό ότι η καθυστέρηση καταβολής του μισθού συνιστά βλαπτική μεταβολή των όρων της εργασιακής συμβάσεως εάν εκπορεύεται από δόλια προαίρεση του εργοδότη, και δη για να εξαναγκασθεί ο μισθωτός σε αποχώρηση από την εργασία του. Εν προκειμένω, ο ενάγων εργαζόμενος, έχοντας κατά της εναγομένης εργοδότριάς του,  ληξιπρόθεσμες αξιώσεις, νόμιμα προέβη στην άσκηση του δικαιώματος επίσχεσης της μέλλουσας να παρασχεθεί εργασίας του, προκειμένου να εξαναγκάσει την εναγομένη, έμμεσα, στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών της έναντι του. Δεκτές οι εφέσεις.

^15-3-18 ΜΠρΑθ 512/19 : Εθνική Τράπεζα - ΛΕΠΕΤΕ - Παροχές - Διακοπή.  Λογαριασμός Επικούρησης του Προσωπικού της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος - Από το Δεκέμβριο του 2017 η εναγόμενη ΕΤΕ, διέκοψε μονομερώς και αυθαίρετα τη χρηματοδότηση του ανωτέρω Λογαριασμού, γεγονός που συντέλεσε στην αιφνίδια περικοπή των καταβαλλόμενων στους ενάγοντες μηνιαίων επικουρήσεων. Ο κύριος σκοπός του εν λόγω λογαριασμού, ως αναγόμενος στην οικονομική ενίσχυση των αποχωρούντων από την υπηρεσία εργαζόμενων της Ε.Τ.Ε., εκ του οποίου συνάγεται ότι η προβλεπόμενη από τον Κανονισμό του Λ.Ε.Π.Ε.Τ.Ε. μηνιαία επικούρηση δεν έχει τον χαρακτήρα της επικουρικής σύνταξης, αλλά εκείνον της εργοδοτικής παροχής.  Συνακόλουθα ο Λ.Ε.Π.Ε.Τ.Ε. δεν συνιστά φορέα επικουρικής κοινωνικής ασφάλισης, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η εναγόμενη, ενόψει και του ότι ουδέποτε υπήρξε στον εν λόγω λογαριασμό οιαδήποτε κρατική εποπτεία ή παρέμβαση. Ευλόγως δημιουργήθηκε στους δικαιούχους των επικουρήσεων, μεταξύ των οποίων οι ενάγοντες, η πεποίθηση ότι οι επικουρήσεις θα εξακολουθούσαν να καταβάλλονται ανελλιπώς και στο μέλλον, παρά τις όποιες ταμειακές δυσχέρειες του Λογαριασμού, δημιουργώντας βάσιμο δικαίωμα προσδοκίας για την παροχή τους. Ενόψει των ανωτέρω καθίσταται σαφές ότι από τη γενική, μακρόχρονη και ομοιόμορφη συμπεριφορά της εναγομένης, καταρτίστηκε μεταξύ αφενός της εναγομένης και αφετέρου των εργαζομένων της- δικαιούχων του Λ.Ε.Π.Ε.Τ.Ε.- σιωπηρή συμφωνία, δυνάμει της οποίας η εναγόμενη δεσμεύτηκε να χρηματοδοτεί και στο μέλλον τον Λογαριασμό, ώστε να καθίσταται εφικτή η καταβολή των μηνιαίων επικουρήσεων. Όταν επομένως τον Δεκέμβριο του 2017 η εναγόμενη διέκοψε αιφνιδίως τη χρηματοδότηση του Λ.Ε.Π.Ε.Τ.Ε., παραβίασε συμβατική της υποχρέωση. Επομένως η απόφαση της εναγομένης, αποτελεί μη νόμιμη ανάκληση συμβατικής παροχής και ως εκ τούτου συνιστά αυθαίρετη αθέτηση της προαναφερόμενης σιωπηρής συμφωνίας. Ενόψει των ανωτέρω, πρέπει η υπό κρίση αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη και κατ' ουσίαν, κατά το σκέλος που αφορά στην παραβίαση διαμορφωθείσας επιχειρησιακής συνήθειας από την εναγομένη και να αναγνωριστεί η υποχρέωση αυτής να καταβάλλει στους ενάγοντες τις μηνιαίες επικουρήσεις.

^15-3-19 MΠρΑθ 7/18 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Αξιώσεις από δεδουλευμένες αποδοχές - Εκ περιτροπής εργασία - Επίσχεση εργασίας. Το σύστημα της εκ περιτροπής εργασίας προϋποθέτει, αναγκαίως, εναλλαγή εργαζομένων στην ίδια επιχείρηση στην ίδια ή σε περισσότερες θέσεις εργασίας, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, αλλά σε τακτά χρονικά διαστήματα, την ίδια στιγμή που η λειτουργία της επιχείρησης παραμένει συνεχής. Η νόμιμη επιβολή συστήματος εκ περιτροπής εργασίας δεν συνιστά, καταρχήν, μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας κατά την έννοια του άρθρου 7 του Ν. 2112/20. Μεταβίβαση επιχείρησης ή εκμετάλλευσης, συνιστά η κάθε είδους ανάληψη και συνέχιση της επιχειρησιακής δραστηριότητας από τρίτον, εφόσον δεν μεταβάλλεται η ταυτότητα της επιχείρησης ή εκμετάλλευσης, εφόσον δηλαδή συνεχίζεται, ως οικονομική μονάδα, η ίδια επιχείρηση ή εκμετάλλευση και διατηρεί αυτή, υπό το νέο φορέα, την ταυτότητά της με τον ίδιο ή διάφορο τίτλο ή μορφή - Ο μεταβιβάζων και μετά τη μεταβίβαση ευθύνεται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το διάδοχο, για τις υποχρεώσεις που προέκυψαν από τη σύμβαση ή σχέση εργασίας, μέχρι το χρόνο που αναλαμβάνει ο διάδοχος.  Δικαίωμα επισχέσεως εργασίας και πότε θεωρείται ως καταχρηστικώς ασκούμενο. Εν προκειμένω, αποδείχθηκε ότι ο ενάγων με την επίσχεση εργασίας επεδίωκε την καταβολή των ληξιπροθέσμων μισθών του. Η οικονομική δυσπραγία της πρώτης εναγομένης δεν αίρει την υπερημερία της, ενώ θα μπορούσε νόμιμα να καταγγείλει τη σύμβαση του ενάγοντα ικανοποιώντας συγχρόνως και τις απαιτήσεις του. Ούτε εξάλλου αποδείχθηκε ότι ήδη κατά το χρόνο άσκησης της επίσχεσης εργασίας του ο ενάγων απασχολείτο από άλλον εργοδότη, όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η εναγομένη. Αμφότερες, λοιπόν, οι εναγόμενες εταιρίες, τόσο η διάδοχος όσο και η μεταβιβάζουσα, ευθυνόμενες αλληλεγγύως και εις ολόκληρον η καθεμία από αυτές, οφείλουν στον ενάγοντα τις δεδουλευμένες του αποδοχές.

^6-3-19 ΜΠρΛασιθίου 472/18 : Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας στο Δημόσιο - Πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου εργαζόμενων στον τομέα της καθαριότητας των ΟΤΑ - Αυτοδίκαιη παράταση των εν λόγω συμβάσεων βάσει του άρθρου 167 του Ν.4099/12.  Σχέση με τη ρήτρα 1 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, που περιλαμβάνεται στο παράρτημα της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ. Αποστολή προδικαστικών ερωτημάτων στο ΔΕΕ.

^6-3-19 ΔΠρΠειρ 808/18 : Δικηγορικές εταιρίες - Φορολογία. Παράρτημα αλλοδαπής δικηγορικής εταιρίας που έχει συσταθεί και λειτουργεί στη χώρα. Φορολογία εισοδήματος. Τα παραρτήματα αλλοδαπών δικηγορικών εταιρειών - που είναι εγκατεστημένες σε χώρα της ΕΕ-, και που έχουν συσταθεί και λειτουργούν νόμιμα στην Ελλάδα,  όπως το προσφεύγον, για τα εισοδήματα που αποκτούν στην Ελλάδα υπόκεινται σε φορολόγηση με βάση τις διατάξεις που ισχύουν για τη φορολόγηση των εισοδημάτων των ημεδαπών δικηγορικών εταιρειών.  Επίσης, τα εν λόγω παραρτήματα, όπως και το προσφεύγον, αποκτούν νομική προσωπικότητα και  δεν υπέχουν την υποχρέωση να αποδώσουν φόρο μερισμάτων, κατά το άρθρο 54 του Κ.Φ.Ε. Δεκτή η προσφυγή.

^6-3-19 ΜΠρΑθ 2264/18 : Απόλυση - Εκδικητικοί λόγοι - Ακυτότητα. Περίπτωση καταγγελίας συμβάσεως εργασίας  συντάκτριας ραδιοφωνικού σταθμού 12ετούς υπηρεσίας, χωρίς να έχει ανακύψει πρόβλημα στην αποδόσή της, αλλά λόγω της ενεργής συμμετοχής της σε συνάντηση της εναγόμενης εταιρίας, όπου ανακοινώθηκε στους εργαζόμενους από το νόμιμο εκπρόσωπο της τελευταίας, η απόφαση περί μείωσης των αποδοχών των εργαζομένων. Το Δικαστήριο έκρινε ότι η ένδικη απόλυση της ενάγουσας, ήταν άκυρη ως καταχρηστική, για το λόγο ότι, όπως αποδείχθηκε, απολύθηκε από λόγους εκδίκησης και εμπάθειας στο πρόσωπο της και προφανώς ενάντια στην καλή πίστη. Από κανένα, άλλωστε, αποδεικτικό στοιχείο της δικογραφίας δεν αποδείχτηκε η επικαλούμενη εκ μέρους της εναγομένης κακή οικονομική κατάσταση ή πορεία της, προκειμένου να συσχετιστεί η καταγγελία της ενάγουσας για οικονομικοτεχνικούς λόγους.  Η κρινόμενη αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ' ουσίαν βάσιμη.

^1-3-19 ΠΠρΑθ 41/19 : Ασφαλιστικά μέτρα. To πολυμελές δικαστήριο, στο οποίο εκκρεμεί η κύρια υπόθεση, δικάζει επί αιτήσεως ασφαλιστικών μέτρων μόνο κατά τη συζήτηση της κύριας υπόθεσης, μη επιτρεπομένης της δημιουργίας αυτοτελούς στάσεως δίκης για την συζήτηση της εν λόγω αίτησης ασφαλιστικών μέτρων - Απορρίπτει την αίτηση ως απαράδεκτη.

^22-2-19 ΜΕφΘεσ 371/19 : Εμπορική μίσθωση - Πρόσθετες συμφωνίες - Διαφημιστικές πινακίδες. Διαφορά από σύμβαση εμπορικής μίσθωσης με πρόσθετη συμφωνία περί δικαιώματος του μισθωτή να αναρτήσει διαφημιστικές πινακίδες στο μίσθιο, με σκοπό την προσελκυση και αύξηση της πελατείας της επιχειρήσεως του - Προσδιορισμός του ύψους του ανταλλάγματος ''αέρα'' -  Μη τήρηση των ως άνω υποχρεώσεων από τον εκμισθωτή, καθότι παρά τις διαβεβαιώσεις του τελευταίου, προέκυψαν αντιδράσεις από τους ενοίκους της οικοδομής προς αφαίρεση των διαφημιστικών πινακίδων και το Δήμο, ενώ εκδόθηκαν σχετικές δικαστικές αποφάσεις  - Πλήρωση διαλυτικής αίρεσης - Ανατροπή εκ του νόμου των αποτελεσμάτων της δικαιοπραξίας της πώλησης του «αέρα» (όχι όμως της μίσθωσης). Ύπαρξη κι έκταση δεδικασμένου. Δεκτή  η έφεση.

^15-2-19 ΣτΕ (Ε') 2688/18 : Ιδιοκτησία - Εκκλησία. Περιορισμοί ιδιοκτησίας - Αποζημίωση. Προστασία φυσικού περιβάλλοντος. Το θέμα της αποζημίωσης του ιδιοκτήτη ακινήτου, επί του οποίου επιβάλλονται μέτρα περιοριστικά της ιδιοκτησίας με σκοπό την προστασία των στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος - Άρθρο 22 παρ. 1 του ν. 1650/1986, χωρίς να εξαρτάται η εφαρμογή του από την έκδοση ΠΔ. Εάν τα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος έχουν ως αποτέλεσμα την ουσιώδη στέρηση της χρήσεως της ιδιοκτησίας κατά τον προορισμό της, είτε η ιδιοκτησία αυτή ευρίσκεται σε περιοχή προστασίας της φύσεως είτε σε ζώνη προστασίας της, η αποζημίωση του ιδιοκτήτη δεν ανήκει απλώς στη διακριτική ευχέρεια της Διοικήσεως, αλλά γεννάται αξίωσή του προς αποζημίωση.  Το δικαίωμα αυτό του ιδιοκτήτη ασκείται με την υποβολή αιτήσεως προς τη Διοίκηση - Στοιχεία αιτήσεως. Κατά την κρατήσασα στο Τμήμα γνώμη, η Διοίκηση είχε, εν προκειμένω, υποχρέωση να επιληφθεί και να εξετάσει την αίτηση ως προς τη συνδρομή ή μη των προϋποθέσεων του άρθρου 22 παρ. 1 του ν. 1650/1996 στην επίδικη περίπτωση και περαιτέρω, εάν αποδέχεται τον αιτούμενο τρόπο αποζημιώσεως.  Η προσβαλλόμενη δε, σιωπηρή άρνηση των Υπουργών να αποφανθούν επί των αιτημάτων συνιστά παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα με την κρινόμενη αίτηση, και θα έπρεπε, ως εκ τούτου, να ακυρωθεί, η δε υπόθεση να αναπεμφθεί στη Διοίκηση προς νόμιμη κρίση. Αντίθετη μειοψηφία. Αναβάλλει την εκδίκαση της αιτήσεως, ενόψει του γεγονότος ότι μετά τη συζήτηση της υποθέσεως στο ακροατήριο δημοσιεύθηκαν οι αποφάσεις 477 και 478/2018 του Α΄ Τμήματος με τις οποίες το Τμήμα αυτό, έκρινε, αντιθέτως.

^15-2-19 ΜΕφΘρ 250/18 : Περίπτωση αδικοπρακτικής ευθύνης υποθηκοφύλακα για εγγραφή άκυρης προσημείωσης υποθήκης - Υπόχρεωση αποζημίωσης - άρθρα 1344 και 914 ΑΚ. Η επικαλούμενη, εν προκειμένω, αποθετική ζημία, που αντιστοιχεί στη μείωση του τιμήματος πωλήσεως του ακινήτου, λόγω του ότι το ακίνητο εμφανιζόταν βεβαρυμένο στα βιβλία υποθηκών,  και αληθής υποτιθέμενη, δεν συνδέεται αιτιωδώς με τη συμπεριφορά της εναγόμενης υποθηκοφύλακα. Επιδίκαση εύλογης χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.

^8-2-19 ΜονΠρΑθ 928/18 : Αναγκαστική εκτέλεση - Επιταγή προς πληρωμή - Ανακοπή - Αναστολή. Ν. 4335/15. Διαδικασία αναγκαστικής εκτέλεσης που επισπεύδεται σε βάρος της αιτούσας δυνάμει της από 4/10/2017 επιταγής προς εκτέλεση για οφειλές της από σύμβαση στεγαστικού δανείου που είχε συνάψει με την καθής τράπεζα. Η ανακοπή επί της οποίας ζητείται η κρινόμενη αναστολή εκτέλεσης είναι ανακοπή του άρθου 933 ΚΠολΔ. Επί άσκησης, όμως, ανακοπής, κατά το άρθ. 933 ΚΠολΔ, σε περίπτωση χρηματικής απαίτησης, δεν προβλέπεται η δυνατότητα χορήγησης αναστολής  μετά την κατάργηση, με το Ν. 4335/2015, του άρθρου 938 ΚΠολΔ, το οποίο δεν μπορεί να εφαρμοστεί εν προκειμένω, αφού προσβάλλεται επιταγή προς πληρωμή επιδοθείσα μετά την 1.1.2016. Όμως, στην προκειμένη περίπτωση, χωρεί εφαρμογής το άρθο 731 ΚΠολΔ, περί προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης. Για την εφαρμογή του άρθρου 731 ΚΠολΔ, αφενός, θα πρέπει ο οφειλέτης να επικαλεσθεί και να αποδείξει πρακτικά αδήριτη ανάγκη, αφετέρου, την ύπαρξη ασφαλιστέου δικαιώματος, και τέτοιο δεν είναι η εκκρεμότητα της κύριας δίκης, η οποία ανοίχθηκε με την άσκηση της ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ.  Η αναφορά της αιτούσας στην ανακοπή, ότι διατηρεί κατά της καθ’ ης, ανταπαίτηση, την οποία πρότεινε σε συμψηφισμό συνιστά την ύπαρξη, τέτοιου, ασφαλιστέου δικαιώματος.  Στην περίπτωση αυτή προϋποτίθεται η ύπαρξη βάσιμου λόγου ανακοπής, κατά της επισπευδόμενης εκτέλεσης. Εν προκειμένω, πιθανολογείται ότι θα ευδοκιμήσει ο λόγος, περί συμψηφισμού, όπως και ότι η συνέχιση της εκτέλεσης θα προκαλέσει στην αιτούσα ανεπανόρθωτη βλάβη. Δεκτή η αίτηση αναστολής.

^1-2-19  ΣτΕ (Β') 89/19 : Πρότυπη δίκη - Ελεύθεροι επαγγελματίες - Τέλος επιτηδεύματος.  Άσκηση προσφυγής από Δικηγόρο προς ακύρωση της σιωπηρής απόρριψης της ενδικοφανούς προσφυγής του κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και κατά το μέρος που με αυτήν επεβλήθη σε βάρος του τέλος επιτηδεύματος. Επίλυση του γενικότερου ενδιαφέροντος ζητήματος, που αφορά στην ερμηνεία του δευτέρου εδαφίου της παρ. 3 του άρθρου 31 του Ν. 3986/11. Ελεύθεροι επαγγελματίες, οι οποίοι είχαν μεν προβεί, κατά το παρελθόν, σε έναρξη εργασιών, πλην, όμως, σε επάγγελμα διαφορετικό του ενεστώτος επαγγέλματός τους, εν συνεχεία, όμως, διέκοψαν την επαγγελματική τους δραστηριότητα, εξαιρούνται επί πενταετία από την υποχρέωση καταβολής τέλους επιτηδεύματος για την άσκηση του νέου επαγγέλματός τους, ανεξαρτήτως του αν η αρχική έναρξη εργασιών είχε λάβει χώρα σε χρόνο προγενέστερο της πενταετίας από τη γένεση της σχετικής φορολογικής υποχρέωσης και ανεξαρτήτως του αν ο υπόχρεος είχε συμπληρώσει πέντε έτη ασκήσεως της αρχικής επαγγελματικής του δραστηριότητας. Δεν αρκεί, κατά συνέπεια, για την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος μόνη η πάροδος πενταετίας από την έναρξη εργασιών σε άλλο επάγγελμα, όπως εσφαλμένα υποστηρίζει η διοίκηση. Δέχεται την προσφυγή.

^29-1-19 ΕιρΚορ 130/18 : Προϋποθέσεις υπαγωγής στο Ν. 3869/2010.  Έννοια εμπόρου και μικρεμπόρου. Ένταξη και των χρεών προς το Δημόσιο και τους ΟΚΑ στο ρυθμιστικό πεδίο του νόμου, με το Ν. 4336/15, ο οποίος καταλαμβάνει τις αιτήσεις που έχουν κατατεθεί μετά την έναρξη της ισχύος του. Με την ΚΥΑ 8986/15, γίνεται λόγος για υποβολή «αίτησης συμπλήρωσης οφειλών». Μια τέτοια αίτηση, δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί ως συμπληρωματική της πρώτης. Η διατύπωση όμως, της παρ. 3 του αρθ. 2 των μεταβατικών διατάξεων του Ν.4336/15, με τη χρήση του όρου «επανυποβολή» της αίτησης και αυτή της ΚΥΑ 8986/15 με τη χρήση του όρου «αίτησης συμπλήρωσης οφειλών» είναι εντελώς διαφορετικές. Άλλο επανυποβολή της αίτησης και άλλο συμπληρωματική αίτηση. Στην πρώτη περίπτωση πρόκειται για νέα αίτηση, στην οποία εμπεριέχεται σαφής παραίτηση από την εκκρεμή, ενώ στη δεύτερη πρόκειται για απλή συμπλήρωση της ήδη εκκρεμούς αίτησης με νέα χρέη. Συνεπώς, η ΚΥΑ 8986/15 εκδόθηκε καθ’ υπέρβαση των ορίων της εξουσιοδοτικής διάταξης και ως αντισυνταγματική είναι ανίσχυρη. Περαιτέρω, επειδή δεν είναι νοητό στην ίδια απόφαση να εφαρμοστούν δύο διαφορετικά δίκαια, το δίκαιο που θα εφαρμοστεί, είναι αυτό που διέπει την παλιά αίτηση, με το οποίο θα εκδικαστεί και η νέα, η οποία είναι συμπληρωματική της αρχικής. Εκ των ανωτέρω λοιπόν, συνάγεται ότι εν προκειμένω η συμπληρωματική αίτηση με την οποία φέρονται προς ρύθμιση χρέη προς το Δημόσιο και προς τον ΟΑΕΕ, πρέπει να απορριφθεί ως μη νόμιμη. Καθορισμός μηνιαιών καταβολών και ορισμός νέας δικασίμου προκειμένου να επανεξεταστεί η οικονομική  κατάσταση των αιτούντων, να ελεγχθεί η τυχόν μεταβολή της περιουσιακής κατάστασης και των εισοδημάτων εκάστου εκ των αιτούντων και να επαναπροσδιοριστούν οι μηνιαίες καταβολές. Ορισμός μηνιαίων καταβολών για τη διάσωση δυνητικής κύριας κατοικίας.

^29-1-19 ΔΕφΘεσ (Ακυρ.) 57/18 : Περίπτωση διαγωνισμού Νοσοκομείου για την προμήθεια υγρού οξυγόνου - Όροι της διακήρυξης - Όρος επί ποινή αποκλεισμού, σύμφωνα με τον οποίο για την προμήθεια υγρού οξυγόνου, οι προμηθευτές θα έπρεπε να διαθέτουν και να  καταθέσουν εκτός άλλων άδεια κυκλοφορίας του ΕΟΦ. Αμφισβήτηση του ως άνω όρου από την αιτούσα και άσκηση προσφυγής στην ΑΕΠΠ που έγινε δεκτή και ακυρώθηκε ο σχετικός όρος. Επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού και αφαίρεση του ακυρωθέντος όρου. Αίτηση αναστολής απόφασης της ΑΕΠΠ. Αρχή αυτοτέλειας των διαγωνισμών.  Σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 367 παρ.3 και 4 του Ν.4412/16,  οι αναθέτουσες αρχές υποχρεούνται να συμμορφώνονται με τις αποφάσεις της ΑΕΠΠ, οι οποίες υπόκεινται αποκλειστικά στα ένδικα βοηθήματα της αιτήσεως αναστολής και της αιτήσεως ακυρώσεως, καθόσον  η υποχρέωση συμμόρφωσης της αναθέτουσας αρχής στην απόφαση της ΑΕΠΠ που ακύρωσε όρο της αρχικής διακήρυξης επιβάλλει καταρχήν την ακύρωση/ανάκληση της διακήρυξης και τη ματαίωση του διαγωνισμού και ακολούθως, εφόσον αποφασίζεται η επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού, τη δημοσίευση διακήρυξης που δεν περιέχει τον ακυρωθέντα όρο, δεν φθάνει, όμως, μέχρι του σημείου να κάμψει την αρχή της αυτοτέλειας των διαγωνισμών, στερώντας στον πρωτοεμφανιζόμενο οικονομικό φορέα που εκδηλώνει ενδιαφέρον συμμετοχής στο νέο διαγωνισμό το δικαίωμα να αμφισβητήσει τον όρο που έχει τεθεί σε συμμόρφωση προς την απόφαση της ΑΕΠΠ και απαγορεύοντας την τελευταία να τον εξετάσει στα πλαίσια προδικαστικής προσφυγής που ασκήθηκε ενώπιόν της. Απορρίπτει  την αίτηση.

^29-1-19 Γν. ΝΣΚ 201/18 : Ζητήματα για τη μερική καταχώριση (μεταγραφή) των στοιχείων εκείνων ληξιαρχικής πράξης γέννησης επιχώριας αλλοδαπής αρχής, τα οποία συμφωνούν με το ημεδαπό δίκαιο, κατά παράλειψη εκείνων που αντίκεινται στην ελληνική έννομη τάξη. Κατά πλειοψηφία γνωμοδοτεί ότι, η πράξη που συντάχθηκε κατά την παρ. 2 του άρθρου 42 του ν. 344/1976 για τη δηλωθείσα γέννηση νεογνού από ελληνίδα υπήκοο, είναι, ως προς την ελληνική έννομη τάξη, εσφαλμένη κατά το μέρος που εγγράφει ως γονέα του νεογνού ομόφυλη αλλοδαπή υπήκοο, με την οποία η ελληνίδα μητέρα του νεογνού είχε συνάψει έγκυρο γάμο κατά το δίκαιο του κράτους της επιχώριας αρχής και ως επώνυμο του νεογνού το συνδυασμό του επώνυμου της ελληνίδας μητέρας του και της αλλοδαπής. Το Τμήμα του Ειδικού Ληξιαρχείου οφείλει να καταχωρίσει την πράξη, εφόσον πληροί τα τυπικά στοιχεία συντάξεως της και, στα πλαίσια της αρμοδιότητας του για διόρθωση των εσφαλμένων ληξιαρχικών πράξεων, οφείλει να γνωστοποιήσει στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών τις εσφαλμένες εγγραφές, ώστε να κινηθεί από την Εισαγγελία Πρωτοδικών η κατά νόμο προβλεπόμενη διαδικασία εκδόσεως τελεσιδίκου δικαστικής αποφάσεως κατά το άρθρο 782 ΚΠολΔ για τη διόρθωση της πράξεως.

^18-1-19 ΣτΕ (ΟΛ) 2018/18 : ΕΣΡ - Τηλεοπτικός σταθμός -  Διακοπή λειτουργίας. Απόφαση ΕΣΡ με την οποία διεκόπη η λειτουργία τηλεοπτικού σταθμού - Άσκηση αιτήσεως ακυρώσεως. Έλεγχος νομιμότητας της προσβαλλόμενης πράξης. Κρίση ότι ο τερματισμός της λειτουργίας του τηλεοπτικού σταθμού της αιτούσης διατάχθηκε κατά δεσμία αρμοδιότητα, η οποία δεν καταλείπει περιθώριο εκτιμήσεως στο ΕΣΡ και με υποστατή πράξη, η οποία βάλλεται αβασίμως ως προς την εσωτερική της νομιμότητα και δεν αμφισβητείται η πραγματική της βάση, δεν αμφισβητείται δηλαδή,  α) ότι πρόκειται για τηλεοπτικό σταθμό, για τον οποίο είχε δηλωθεί ήδη από το 2007, ότι εκπέμπει πρόγραμμα ενημερωτικού χαρακτήρα γενικού περιεχομένου, β) ότι, αν και ο ανωτέρω σταθμός διέκοψε την μετάδοση ειδήσεων και ενημερωτικών προγραμμάτων από τον Σεπτέμβριο 2016, η αιτούσα εταιρεία, ως πάροχος περιεχομένου, δεν υπέβαλε δήλωση περί αλλαγής της φυσιογνωμίας του προγράμματός του σε μη ενημερωτικό, και γ) ότι η αιτούσα δεν έλαβε μέρος στην δημοπρασία για την χορήγηση επτά αδειών παρόχων περιεχομένου επίγειας ψηφιακής τηλεοπτικής ευρυεκπομπής ελεύθερης λήψης εθνικής εμβέλειας ενημερωτικού προγράμματος γενικού περιεχομένου. Απορρίπτει την αίτηση ακυρώσεως.

^18-1-19 ΜΠρΘεσ 17629/18 : Υπάλληλοι Δήμου - Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας. Παρατάσεις συμβάσεων εργασίας υπαλλήλων σε Δήμο που κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Οδηγία 1999/70/ΕΚ -  Άρθρο 8 παρ.3 του Ν.2112/20 - ΠΔ 164/04 - Με το άρθρο 11 του Π.Δ 164/04 ορίζεται ότι υπό προϋποθέσεις που ορίζει και συντρέχουν αθροιστικά,  οι διαδοχικές συμβάσεις εργασίας, οι οποίες έχουν συναφθεί πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος και είναι ενεργές έως την έναρξη ισχύος αυτού, συνιστούν εφεξής σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου. Tο Δικαστήριο κρίνει ότι οι ενάγοντες συνδέονταν με τον εναγόμενο  Δήμο με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου, με όλες τις περαιτέρω συνέπειες του στοιχείου της εξάρτησης (μισθολογικές, ασφαλιστικές κλπ.) και όχι δυνάμει συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου, οι οποίες καταρτίσθηκαν με πρόθεση καταστρατήγησης της διάταξης του άρθρου 8 παρ. 3 Ν. 2112/1920, που επιτελεί τους σκοπούς της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ. Συνεπώς, οι αρχικές συμβάσεις των εναγόντων και οι ανανεώσεις αυτών, δεν δύνανται να εξαιρεθούν από την Οδηγία 1999/70/ΕΚ. Δεκτή η  αγωγή ως κατ' ουσία βάσιμη.

^17-1-19  ΜΠρΑθ 2039/18 : Εθνική τράπεζα - Παροχή ΛΕΠΕΤΕ. Διακοπή χρηματοδοτήσεως από την Εθνική Τράπεζα του Ειδικού Λογαριασμού Επικούρησης του Προσωπικού της και περαιτέρω διακοπή της παροχής στους συνταξιούχους της τράπεζας αυτής. Αίτημα και βάση της αγωγής των πρώην υπαλλήλων και νυν συνταξιούχων της Εθνικής Τράπεζας να τους καταβληθεί η μηνιαία μετεργασιακή παροχή που ελάμβαναν έως το Νοέμβριο του 2017, οπότε και η εναγόμενη τράπεζα διέκοψε αιφνιδίως και μονομερώς τη χρηματοδότηση του ΛΕΠΕΤΕ και συνακόλουθα την καταβολή της επίμαχης παροχής στους συνταξιούχους. Διάκριση των φορέων κοινωνικής ασφάλισης σε νομοθετικούς και συμβατικούς. Ο ΛΕΠΕΤΕ δεν είναι φορέας κύριας κοινωνικής ασφάλισης, συνιστά φορέα υποχρεωτικής επικουρικής ασφάλισης που συστάθηκε με ιδιωτική πρωτοβουλία και ανέκαθεν λειτούργησε καθ' υποκατάσταση του δημόσιου φορέα ΝΠΔΔ ΙΚΑ-ΤΕΑΜ. Κρίση ότι αποφάσεις και ενέργειες των μελών της διαχειριστικής επιτροπής του ΛΕΠΕΤΕ, έστω και ζημιογόνες, παράνομες ή και υπαίτιες, δεν μπορούν να αποδοθούν στην εναγομένη και να ιδρύσουν αντίστοιχη (ενδοσυμβατική ή αδικοπρακτική) ευθύνη της. Επίσης, οι παροχές εκ του ΛΕΠΕΤΕ, δεν είναι εγγυημένες και το εν λόγω πρόγραμμα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί καθορισμένων παροχών, με περαιτέρω συνέπεια ο κίνδυνος (επενδυτικός και αναλογιστικός) να επιρρίπτεται στους εργαζομένους. Περαιτέρω, κρίθηκε, ότι εφόσον η απευθείας καταβολή των επίδικων μηνιαίων παροχών στους ενάγοντες δεν συνιστούσε περιεχόμενο οποιασδήποτε μεταξύ τους σύμβασης, ούτε συμφωνηθέντα τρόπο εκπλήρωσης των επίδικων παροχών, οι ίδιοι δεν νομιμοποιούνται ενεργητικώς στην προκείμενη δίκη, ως προς τα κύρια αιτήματά τους, κατά το μέρος που αυτά ερείδονται στη βάση της επικαλούμενης ενδοσυμβατικής υποχρέωσης της εναγομένης. Αναφορικά δε με τα αιτήματα περί αδικοπρακτικής ευθύνης της εναγομένης και αποκατάσταση της ζημίας νομιμοποιούνται ενεργητικά, πλην όμως τα αιτήματα τους που αφορούν στην αποκατάσταση της μελλοντικής στο διηνεκές τους ζημίας απορρίπτονται ως απαράδεκτα. Δεν τίθεται ζήτημα παράβασης υποχρέωσης πρόνοιας από την εργοδότρια τράπεζα. Δεν θεμελιώνεται αξίωση για καταβολή χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης, ούτε λόγω προσβολής προσωπικότητας. Τέλος, δεν προκύπτει καταχρηστικότητα της άρνησής της (της εναγομένης) να εξακολουθήσει να χρηματοδοτεί τον εν λόγω λογαριασμό, αφού αποδείχθηκε ότι η εναγόμενη δεν ανέλαβε ούτε με καταστατικές, ούτε με άλλες διατάξεις την ευθύνη κάλυψης των ελλειμμάτων του ΛΕΠΕΤΕ. Απορρίπτει  την αγωγή. [ Δες και την υπ' αρ.1875/18 ΜΠρΑθ ] 

^14-1-19  ΕιρΘεσ 137/18  :  Περικοπή επιδομάτων εορτών και αδείας για τους  μισθωτούς υπαλλήλους των Δήμων. Κατ' αρχάς δεν είναι επιτρεπτή, η θέσπιση νομοθετικών μέτρων, τα οποία, ανεξαρτήτως του επιδιωκόμενου με αυτά σκοπού δημοσίου συμφέροντος, συνεπάγονται σοβαρή διατάραξη της κοινωνικής ειρήνης και δραματική συρρίκνωση του διαθέσιμου εισοδήματος (άρθρο 106 του Σ.). Ο νομοθέτης δύναται καταρχήν να επιβάλει στους πολίτες, προς εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης, επιβαρύνσεις για την αντιμετώπιση ορισμένης επείγουσας ανάγκης ή κατάστασης κρίσης, υπό προϋποθέσεις. Έτσι,  η επιβολή μέτρων προς εξυπηρέτηση δυσμενούς και παρατεταμένης οικονομικής συγκυρίας δεν δικαιολογεί εν λευκώ και εκ προοιμίου οποιοδήποτε μέτρο με οποιοδήποτε κόστος. Κατάργηση των επιδομάτων εορτών και αδείας,  για λειτουργούς, υπαλλήλους και μισθωτούς του Δημοσίου από 1-1-2013, ενώ είχαν ήδη υποστεί μειώσεις στις αποδοχές τους. Ο νομοθέτης όφειλε προηγουμένως να εξετάσει με τρόπο επιστημονικό και δικαστικά ελέγξιμο, αν οι επιπτώσεις από τα ήδη ληφθέντα μέτρα, οδηγούν σε επιτρεπτή μείωση του επιπέδου ζωής των μισθωτών. Κρίση ότι η περικοπή των δώρων και του επιδόματος αδείας, η οποία έχει νομοθετηθεί σε συνέχεια  νόμων με τους οποίους περικόπηκαν οι αποδοχές των μισθωτών, επιβαρύνει σωρευτικά την ίδια ομάδα πολιτών (μισθωτών) και ως εκ τούτου η επιβάρυνση είναι εξώφθαλμα δυσανάλογη ιδίως για όσους υπηρετούν στο δημόσιο, με αποτέλεσμα οι τελευταίοι να έχουν υποστεί σοβαρές οικονομικές απώλειες. Αντίθεση στο άρθρο 4 παρ.5 και 25 παρ. 1 του Συντάγματος, καθώς και στο άρθρο 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Χρόνος παραγραφής και επί των ΟΤΑ κατά τις διατάξεις του δημόσιου λογιστικού - Δεν αντίκειται στο Σύνταγμα και στην ΕΣΔΑ. Δεκτή εν μέρει η αγωγή.

^14-1-19  ΜονΠρΑθ 1702/18 :  Εταιρίες Προσωρινής Απασχόλησης (ΕΠΑ) - Συμβάσεις ορισμένου χρόνου - Περίπτωση εργαζομένου, ο οποίος δεν συμπλήρωσε την απαιτούμενη διάρκεια από τον οριζόμενο στο Ν.4052/12 χρόνο εργασίας στον έμμεσο εργοδότη,ώστε να επέλθει ως συνέπεια η αυτοδίκαιη μετατροπή της δανειστικής σύμβασης εργασίας (ορισμένου χρόνου) σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου μεταξύ του μισθωτού και του έμμεσου εργοδότη. Απορριπτέα ως νόμω αβάσιμη κρίνεται η αγωγή για τον πρόσθετο λόγο ότι δεν βρίσκει έρεισμα στη διάταξη του άρθρου 3 του ΠΔ 180/04, το οποίο έχει εφαρμογή επί των διαδοχικών συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ορισμένου χρόνου του ιδιωτικού μεν τομέα, αλλά δεν έχει εφαρμογή επί των απασχολουμένων μέσω ΕΠΑ. Περαιτέρω, απορριπτέα ως μη νόμιμη κρίνεται η αγωγή και ως προς την επικουρική της βάση, περί εφαρμογής των διατάξεων του αδικαιολογήτου πλουτισμού, καθώς στην αγωγή ελλείπει  η προϋπόθεση να υφίσταται σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, προκειμένου να εξετάσει το Δικαστήριο, σε περίπτωση ακυρότητας αυτής, τις αξιώσεις του ενάγοντος υπό το πρίσμα του αδικαιολογήτου πλουτισμού. Απορρίπτει την αγωγή στο σύνολό της.

^14-1-19  ΓνΝΣΚ 124/18 : Ερωτάται εάν η χορήγηση στις μητέρες που είναι ασφαλισμένες του ΙΚΑ- ΕΤΑΜ και εργάζονται με σχέση εργασίας ορισμένου ή αορίστου χρόνου σε επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις,  της θεσμοθετηθείσας με τις διατάξεις του άρθρου 142 του ν. 3655/2008 ειδικής άδειας προστασίας της μητρότητας, η οποία είναι διαρκείας έξι μηνών, παρατείνει τη χορήγηση της ειδικής άδειας θηλασμού και φροντίδας παιδιού (η οποία είναι διάρκειας τριάντα μηνών) για ίσο χρονικό διάστημα ή αντίθετα, εάν οι έξι μήνες συνυπολογίζονται στο διάστημα των τριάντα μηνών. /---/ Κατά την ομόφωνη γνώμη των μελών του ΣΤ' Τμήματος του ΝΣΚ, στο ερώτημα αρμόζει η απάντηση ότι η χορήγηση της θεσμοθετηθείσας με τις διατάξεις του άρθρου 142 του ν. 3655/2008 ειδικής άδειας προστασίας της μητρότητας, η οποία είναι διαρκείας έξι μηνών, δεν επηρεάζει τη διάρκεια της ειδικής άδειας θηλασμού και φροντίδας παιδιού και χορηγείται, στην μεν περίπτωση συμφωνίας περί παροχής ισόχρονης με το μειωμένο ωράριο άδειας, αμέσως μετά από αυτήν, στην δε περίπτωση μη λήψης ισόχρονης προς το μειωμένο ωράριο άδειας, μετά την ειδική άδεια μητρότητας (τοκετού και λοχείας), στη συνέχεια δε, ακολουθεί η ειδική άδεια θηλασμού και φροντίδας παιδιού (μειωμένο ωράριο) διάρκειας τριάντα μηνών ή όπως αλλιώς η άδεια αυτή έχει συμφωνηθεί εναλλακτικά μεταξύ εργαζόμενης(ου) και εργοδότη.

^7-1-19 ΜΠρΛαμ 90/18 : Διαταγή πληρωμής - Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής μετά το Ν. 4335/2015. Σώρευση της ανακοπής του άρθρου 632 ΚΠολΔ και της ανακοπής του άρθρου 933 ΚΠολΔ - Προϋποθεσεις.Εκκρεμοδικία δεν δημιουργεί, ούτε η έκδοση αλλά, ούτε και η επίδοση της διαταγής πληρωμής. Η εκκρεμοδικία αυτή δημιουργείται μόνο με την άσκηση ανακοπής κατά της διαταγής πληρωμής, γιατί από τότε αρχίζει η για την απαίτηση διαγνωστική δίκη. Αποδεικτική διαδικασία - Δυνατότητα απόδειξης της απαίτησης -  Αποδεικτική δύναμη ιδιωτικών εγγράφων -  Επικυρωμένα φωτοαντίγραφα. Ακύρωση διαταγής πληρωμής.

^7-1-19  ΕιρΘεσ 2639/18 : Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα. Αίτηση για υπαγωγή στο Ν. 3869/2010. Το αίτημα να επικυρωθεί το σχέδιο διευθετήσεως είναι μη νόμιμο, αφού η επικύρωση του σχεδίου αυτού από τους διαδίκους δεν αποτελεί αντικείμενο της αιτήσεως του άρθρου 4 παρ. 1 του Ν. 3869/10 . Το αίτημα δε της αιτούσας να αναγνωρισθεί ότι, με την τήρηση και την προσήκουσα εκτέλεση της δικαστικής ρυθμίσεως των χρεών της, αυτή απαλλάσσεται από το υπόλοιπο αυτών, ασκείται πρόωρα και χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις, για το λόγο, δε, αυτό θα πρέπει να απορριφθεί ως απαράδεκτο. Προκύπτει σαφής μείωση των εισοδημάτων της αιτούσας σε σχέση με το παρελθόν, που ανέρχονται πλέον στο μισό, μετά τη συνταξιοδότησή της. Περίπτωση μόνιμης αδυναμίας και έλλειψης δόλου. Ρύθμιση των οφειλών της αιτούσας με μηνιαίες καταβολής επί τριετία. Αίτημα εξαίρεσης κύριας κατοικίας - Σημασία πλέον για το τι θα καταβάλλει ο οφειλέτης για τη διάσωση της κύριας κατοικίας του, έχει η εμπορική αξία αυτής μειωμένη κατά τα έξοδα της εκτέλεσης. Εν προκειμένω,  εξαίρεση της κύριας κατοικίας της αιτούσας με ορισμό μηνιαίων καταβολών που θα ξεκινήσουν μετά την περίοδο χάριτος, ώστε να μην συμπέσουν οι δύο ρυθμίσεις.

^7-1-2019 ΕιρΑμαρ 172/18 : Προσωπικά δεδομενα - Τηλεφωνικές επικοινωνίες. Περίπτωση κλήσεων και χρήσης προσωπικών δεδομένων, με σκοπό την εμπορική προώθηση υπηρεσιών.  Εν προκειμένω, ο ενάγων είχε δηλώσει ότι δεν επιθυμεί να γίνεται χρήση του τηλεφωνικού του αριθμού για λόγους εμπορικής προώθησης. Επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης  για την παράνομη επεξεργασία του τηλεφωνικού αριθμού του ενάγοντος. Η κρίση του δικαστηρίου ουσίας, όσον αφορά το ύψος της επιδικαστέας χρηματικής ικανοποίησης αποφασίζεται με βάση τους ισχυρισμούς και τα αποδεικτικά στοιχεία που θέτουν στη διάθεσή του οι διάδικοι. Επιβάλλεται, όμως, σε κάθε περίπτωση να τηρείται, κατά τον καθορισμό του επιδικαζόμενου ποσού, η αρχή της αναλογικότητας. Κρίνει εν προκειμένω, ότι η καταβλητέα εύλογη χρηματική ικανοποίηση πρέπει να ορισθεί στο ποσό των 3.000,00 ευρώ. Δέχεται εν μέρει την αγωγή.

^21-12-18  ΣτΕ (Ε') 2234/18 :  Αίτηση ακυρώσεως Δήμου με την οποία ζητείται η ακύρωση  ΚΥΑ εγκρίσεως περιβαλλοντικών όρων για την κατασκευή και λειτουργία έργου της ΔΕΗ που εμπίπτει στην εδαφική περιφέρεια του αιτούντος Δήμου. Για τη νομιμότητα μίας κοινής υπουργικής αποφάσεως, πρέπει, ανεξάρτητα από το χρόνο κάθε επιμέρους υπογραφής της πράξεως αυτής από τον κατά περίπτωση συναρμόδιο υπουργό,  κατά το χρόνο της τελικής εκδόσεώς της οι υπογράψαντες υπουργοί να παραμένουν αρμόδιοι και να μην έχουν, πάντως, αντικατασταθεί. Εν προκειμένω, η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε σε χρόνο κατά τον οποίο η Υπουργός Περιβάλλοντος  που ήταν αρμόδια κατά τη διαδικασία παραγωγής της εν λόγω πράξης (σχεδίου τότε), τελικώς κατά την υπογραφή της είχε απωλέσει τη σχετική αρμοδιότητα, καθώς είχε διοριστεί άλλος Υπουργός στη θέση της. Δεκτή η αίτηση ακυρώσεως.

^21-12-18 ΕφΘεσ 2536/18 : Αγωγή περί κλήρου - Αξίωση αναγνώρισης της ενάγουσας ως εκ διαθήκης κληρονόμου σε ποσοστό 50% εξ αδιαιρέτου του συνόλου της κληρονομιαίας ακίνητης περιουσίας. Η αγωγή περί κλήρου μπορεί να ασκηθεί και  από τον καταπιστευματοδόχο, ο οποίος μετά την επαγωγή του καταπιστεύματος, επέχει θέση κληρονόμου, και προστατεύεται με τα ίδια μέσα που προστατεύεται και ο αρχικός κληρονόμος. Παραγραφή - Ο χρόνος παραγραφής της περί κλήρου αξίωσης της ενάγουσας δεν συμπληρώνεται μετά την παρέλευση εικοσαετίας, αλλά συμπληρώνεται,  έξι μήνες μετά την παρέλευση της σιωπηρής αποδοχής κληρονομιάς. Η κρινόμενη περί κλήρου αγωγή δεν έχει παραγραφεί, και δεν μπορεί να αντιταχθεί έναντι της ενάγουσας η κτηθείσα με τα προσόντα της τακτικής, άλλως της έκτακτης χρησικτησίας κυριότητα της νομέως των επίδικων κληρονομιαίων ακινήτων.  Απορρίπτει την έφεση.

^21-12-18 ΕφΘεσ 2675/18 :  Αναγγελία απαιτήσεων ΕΠΕ κατα της υπό πτώχευση ΑΕ, που γεννήθηκαν από μισθωτική σχέση μεταξύ τους. Κρίση ότι η ανακοπή ήταν νόμω και ουσία βάσιμη, λαμβανομένου υπόψη ότι δεν έχει αρχίσει ακόμη η τελευταία διανομή του προϊόντος της εκκαθάρισης της πτωχευτικής περιουσίας, συνεπώς πρέπει ν’ αναγνωρισθεί ότι η ανακόπτουσα ΕΠΕ είναι πτωχευτική πιστώτρια στην πτώχευση της ΑΕ, για απαίτηση της κατά της πτωχής, απορρέουσα από την ενδοσυμβατική ευθύνη της πτωχής. Δεκτή η έφεση.

^21-12-18  ΠΠρΘεσ 8769/18 : Αγωγή με αίτημα τη λύση ΕΠΕ - Έννοια σπουδαίου λόγου - Οι επικαλούμενοι από την ενάγουσα για τη λύση της εταιρίας σπουδαίοι λόγοι αφορούν μεν σε γεγονότα αναφερόμενα στην υπαίτια εκ μέρους του διαχειριστή της παραβίαση των διαχειριστικών του καθηκόντων, τα οποία δεν συνιστούν κατ' αρχάς σπουδαίο λόγο που να δικαιολογεί τη λύση της εταιρίας, πλην όμως  η υπαίτια συμπεριφορά του διαχειριστή της εταιρίας έχει, κατά τους ισχυρισμούς της ενάγουσας, επιφέρει έντονες διαταραχές μεταξύ των εταίρων και συνακόλουθα έχει καταστήσει αδύνατη τη συνέχιση της λειτουργίας των οργάνων της. Αξίωση αποκατάστασης ζημίας εταίρου από αδικοπρακτική συμπεριφορά διαχειριστή - Προϋποθέσεις. Διατάσσει εν προκειμένω, τη λύση της ΕΠΕ, αλλά απορρίπτει τη σωρευόμενη αγωγή κατά του δεύτερου εναγόμενου για χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης.

^17-12-18  ΣτΕ (Β') 1357/18 : ΕΝΦΙΑ - Ακίνητα - Φορολογητέα αξία. Με τις διατάξεις του άρθρου 41 του ν. 1249/1982 θεσπίστηκε αντικειμενικό σύστημα προσδιορισμού της φορολογητέας αξίας των ακινήτων κατά τρόπο ώστε να προκύπτει για κάθε ακίνητο μιας περιοχής ορισμένη αξία, ανταποκρινόμενη, κατά προσέγγιση, στην πραγματική αγοραία αξία αυτού.  Οι εν λόγω διατάξεις του άρθρου 41 του ν. 1249/1982, συνάδουν προς το Σύνταγμα, καθόσον δεν θεσπίζουν αμάχητο τεκμήριο προσδιορισμού της αγοραίας αξίας των ακινήτων. Ο καθού φορολογούμενος, ο οποίος επιδιώκει να αποστεί από την τεκμαρτή αξία που ορίζει η εν λόγω κανονιστική ρύθμιση, στο πλαίσιο του προσδιορισμού του ύψους του ΕΝ.Φ.Ι.Α. που οφείλει, δεν αρκεί να αμφισβητήσει με την ενδικοφανή και, περαιτέρω, με την ένδικη προσφυγή του τη νομιμότητα της ως άνω κανονιστικής ρύθμισης περί τιμής ζώνης των ακινήτων στην περιοχή στην οποία βρίσκεται η περιουσία του, αλλά βαρύνεται να προβάλει, με συγκεκριμένο ισχυρισμό, ότι η εφαρμοσθείσα τιμή ζώνης είναι (ουσιωδώς) μεγαλύτερη από την πραγματική αγοραία τιμή του ακινήτου του, καθώς και να διατυπώσει συγκεκριμένο αίτημα ως προς το ύψος στο οποίο πρέπει να καθοριστεί η επίμαχη αγοραία αξία, συνοδευόμενο, μάλιστα, από έγγραφα στοιχεία τεκμηρίωσής της. Προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμου ΕΝΦΙΑ 2017 - Ο προσφεύγων, εν προκειμένω,  παρέλειψε να προβάλει ότι οι τιμές ζώνης στις οποίες ερείδεται η επίμαχη πράξη περί επιβολής ΕΝ.Φ.Ι.Α. σε βάρος του, είναι ουσιωδώς μεγαλύτερες από την πραγματική αγοραία τιμή των ακινήτων του στις ζώνες αυτές και να διατυπώσει συγκεκριμένο αίτημα  - Κρίση ότι η ενδικοφανής προσφυγή του προσφεύγοντος νομίμως απορρίφθηκε, ανεξαρτήτως ειδικότερης αιτιολογίας, από τη φορολογική Διοίκηση. Απορρίπτει.

^17-12-18 ΔΕφΠειρ 327/18 : Οδηγία 2000/78/ΕΚ - Προσλήψεις - Ηλικιακά όρια. Η απαγόρευση των διακρίσεων ως προς την ηλικία, στην οποία αποβλέπει η Οδηγία 2000/78/ΕΚ, (όπως αυτές ενσωματώθηκε στην εθνική έννομη τάξη με το Ν. 3304/2005), αποτελεί ουσιώδες στοιχείο για την πραγματοποίηση των στόχων που καθορίζονται για την απασχόληση και για την ενθάρρυνση της ποικιλομορφίας στην απασχόληση και τυγχάνει εφαρμογής σε όλα τα πρόσωπα, στο σύνολο του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, ενώ έχει αναγνωρισθεί από το Δικαστήριο ως γενική αρχή του δικαίου της ΄Ενωσης. Πρόσληψη εκκλησιαστικών υπαλλήλων - Προκήρυξη - Διαδικασία μέσω ΑΣΕΠ - , θα έπρεπε η οικεία προκήρυξη να περιλαμβάνει ειδικό ανώτατο όριο ηλικίας, μετά από γνώμη του οικείου φορέα και απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης. Ενόψει δε, ότι τέτοιο όριο ελλείπει (και ορθώς) στην  επίμαχη, εν προκειμένω, προκήρυξη του ΑΣΕΠ, με βάση την οποία προσλήφθηκε ο αιτών, η προσβαλλόμενη απόφαση ανάκλησης του διορισμού του είναι μη νόμιμη, λόγω παράβασης του Κοινοτικού Δικαίου περί απαγορευμένης διακριτικής μεταχείρισης λόγω ηλικίας, καθώς και του άρθρου 10 παρ. 11 και 25 παρ. 1 του Ν 3051/2002. Δεκτή η αίτηση ακυρώσεως.

^13-12-18 ΔΕφΘεσ 467/18 : ΑΕ - Συγχώνευση - Φόρος - Απαλλαγές.  Ν.1676/86 - Προϋποθέσεις απαλλαγής από το φόρο επί συγχώνευσης εταιριών. Απαλλαγή από το φόρο επί απορρόφησης τμήματος κλάδου αποσπώσας - εισφέρουσας ΑΕ, διότι  εν προκειμένω δεν έλαβε χώρα συγκέντρωση κεφαλαίου, αφού στην απορροφώσα εταιρία εισεφέρθη αποκλειστικά η λογιστική αξία των περιουσιακών στοιχείων ενεργητικού και παθητικού του εισφερόμενου κλάδου της εταιρίας, από την οποία αποσπάσθηκε ο κλάδος αυτός (αποσπώσα εταιρία), χωρίς εισφορά άλλων περιουσιακών στοιχείων. Ως εκ τούτου, συντρέχουν οι προϋποθέσεις απαλλαγής από τον επίδικο φόρο συγκεντρώσεως κεφαλαίου, με συνέπεια αχρεωστήτως καταβλήθηκε το ποσό των 95.062,97 ευρώ, το οποίο και πρέπει να επιστραφεί στην εκκαλούσα νομιμοτόκως. Δέχεται την έφεση.

^3-12-18  ΜονΠρΧαν 32/18 : Τράπεζες - Επενδυτικά προϊόντα. Κατάθεση χρημάτων σε τράπεζα - Ανώμαλη παρακαταθήκη. Επενδυτικά προϊόντα - Υποχρεώσεις τράπεζας κατά τη σύναψη των συμβάσεων - Ευθύνη από αδικοπραξία. Εν προκειμένω, αποδείχθηκε ότι ο εναγόμενος πιστωτικός συνεταιρισμός είχε μέσω του υπαλλήλου του, την υποχρέωση να παρουσιάσει στον ενάγοντα αναλυτικά τους κινδύνους, που ενείχαν οι  επενδύσεις, στις οποίες του πρότεινε να ενταχθεί και, κατά παράβαση της υποχρέωσης αυτής καμία ειδική πληροφόρηση του παρείχε, προκειμένου να αντιληφθεί και να κατανοήσει τους πραγματικούς κινδύνους που επάγονταν, καθώς επίσης και της αδυναμίας ρευστοποίησης των συνεταιριστικών μερίδων, οι οποίοι (κίνδυνοι) μάλιστα επήλθαν με την επιβολή των capital controls  το 2015, με συνέπεια ο εναγών να υποστεί απώλεια του κεφαλαίου του. Περαιτέρω, προκύπτει ότι κανένα συντρέχον πταίσμα δεν μπορεί να καταλογιστεί στο πρόσωπο του ενάγοντος, δεδομένου ότι δεν διέθετε τις απαιτούμενες γνώσεις να αντιληφθεί τους κινδύνους που επεφύλασσαν τα επενδυτικά προϊόντα στα οποία εντάχθηκε. Απορρίπτει ως κατ’ ουσίαν αβάσιμη την προβαλλόμενη ένσταση περί καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος του ενάγοντος. Δέχεται την αγωγή κι επιπρόσθετα επιδικάζει και αποκατάσταση της ηθικής βλάβης του ενάγοντος.

^3-12-18  ΜονΠρΑθ 1523/18 : Ηχορύπανση - Προσβολή προσωπικότητας. Προσβολή μπορεί να προκαλείται και όταν διαταράσσεται η ωφέλεια από την απόλαυση του φυσικού περιβάλλοντος με την εκπομπή ρύπων (ηχορύπανση). Ο κύριος ακινήτου δεν έχει υποχρέωση να ανέχεται εκπομπές θορύβου από άλλο γειτονικό ακίνητο, εφόσον παραβλάπτουν σημαντικά τη χρήση του ακινήτου του και δεν προέρχονται από χρήση συνήθη για ακίνητα της περιοχής. Η προστασία στην περίπτωση αυτή χωρεί, είτε με τακτική αγωγή περί διατάραξης κυριότητας κατά το άρθρο 1108 ΑΚ (αρνητική αγωγή) ή περί διατάραξης νομής κατά το άρθρο 989 ΑΚ, είτε με αίτηση ασφαλιστικών μέτρων. Εν προκειμένω, πιθανολογείται ότι οι θόρυβοι που προκαλούνται από τη λειτουργία της βιοτεχνίας του καθ’ ου εκφεύγουν από τα ανεκτά όρια και παρεμποδίζουν το δικαίωμα των αιτούντων να απολαμβάνουν ένα ήρεμο περιβάλλον στην οικία τους κατά τη διάρκεια του ύπνου τους. Δεκτή η αίτηση προσωρινής ρύθμισης της κατάστασης.

^27-11-18 ΣτΕ (Ολ) 1694/18 :  Διεθνής προστασία - Πρόσφυγες. Τούρκος αξιωματικός. Ιδιότητα πρόσφυγα με βάση τη Σύμβαση της Γενεύης και το ΠΔ 141/13. Περίπτωση αποδοχής της αιτήσεως παροχής διεθνούς προστασίας σε Τούρκο αξιωματικό που συμμετείχε στο πραξικόπημα του 2016 στην Τουρκία. Συνδρομή του στοιχείου του δικαιολογημένου φόβου του αιτούμενου για δίωξη στη χώρα καταγωγής του λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων - Κρίσιμος παράγοντας, εν προκειμένω, είναι οι πολιτικές πεποιθήσεις που ο φορέας της δίωξης θεωρεί ότι ενστερνίζεται ο αιτών, είναι δε αδιάφορο από της εξεταζομένης απόψεως εάν αυτός υιοθετεί ή όχι τις αποδιδόμενες σε αυτόν από τον φορέα της δίωξης πολιτικές πεποιθήσεις. Περαιτέρω, προκειμένου να τεκμηριωθεί η συμμετοχή αιτούντος διεθνή προστασία σε σοβαρό μη πολιτικό έγκλημα, πρέπει να προκύπτει από καθαρά και αξιόπιστα αποδεικτικά στοιχεία και κατόπιν αξιολογήσεως συγκεκριμένων γεγονότων. Απορρίπτει την αίτηση.

^27-11-18 ΣτΕ (ΕΑ) 199/18 : Συμφωνία Πρεσπών - Αίτηση αναστολής. Αίτηση αναστολής εκτέλεσης της διοικητικής πράξης της υπογραφής του Υπουργού της τελικής Συμφωνίας για την επίλυση των διαφορών, οι οποίες περιγράφονται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993), τη λήξη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 και την εδραίωση στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ της Ελλάδας και της πΓΔΜ. Ζητήματα από την ονομασία του δεύτερου μέρους ως  ''Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας''. Ισχυρισμός περί βλάβης από την αναθεώρηση σχολικών εγχειριδίων - Κρίση ότι η βλάβη αυτή παρίσταται μελλοντική και αβέβαιη, προεχόντως διότι δεν προκύπτει ότι επίκειται οπωσδήποτε η αναθεώρηση των σχολικών εγχειριδίων. Ισχυρισμός περί βλάβης από τη δέσμευση του ελληνικού κοινοβουλίου να κυρώσει τις πράξεις ένταξης της πΓΔΜ - Κρίση ότι ανεξαρτήτως του εννόμου συμφέροντος των αιτούντων προς προβολή της βλάβης αυτής ως λόγου χορήγησης της αναστολής, από το άρθρο 2 παρ. 4 δεν προκύπτει ότι οι εν λόγω διαδικασίες θα έχουν ολοκληρωθεί, πριν από τη θέση της συμφωνίας σε ισχύ κατά τους όρους του άρθρου 20 παρ. 3 ούτε ότι θα έχουν δημιουργηθεί μη αντιστρεπτές νομικές καταστάσεις. Τέλος, ο ισχυρισμός περί κινδύνου απώλειας της ονομασίας ''Μακεδονικός'' για τα ελληνικά προϊόντα, αναφέρεται σε μελλοντικές και αβέβαιες καταστάσεις που δεν προκαλούνται ευθέως από το κείμενο της συμφωνίας. Απορρίπτει την αίτηση.

^27-11-18  ΣτΕ (Ολ) 759/18 : Πιλοτική δίκη - Χρηματική απαίτηση του Δημοσίου - Κατάσχεση εις χείρας τρίτου - Ανακοπή - Δικαιοδοσία. Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 94 παρ. 1, 2 και 3 του Συντάγματος στη δικαιοδοσία των πολιτικών δικαστηρίων υπάγονται οι διαφορές που είναι από τη φύση τους ιδιωτικές, εκτός αν κατ’ εξαίρεση υπαχθούν με νόμο στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια υπό τις προϋποθέσεις της παρ. 3 του άρθρου 94. Στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια ανατίθενται διοικητικές διαφορές ουσίας, κατά τα ειδικότερα οριζόμενα στις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 94 και των παρ. 1 και 3 του άρθρου 95 του Συντάγματος. Το Δημόσιο για την ικανοποίηση των απαιτήσεών του μπορεί να κατάσχει εις χείρας τρίτου χρηματική απαίτηση του οφειλέτη του έναντι του τρίτου. Η ανακοπή του τρίτου, η οποία στρέφεται κατά πράξης ταμειακής βεβαίωσης εκδοθείσης σε βάρος του στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης, εκδικάζεται από τα πολιτικά δικαστήρια, εφόσον η κατασχεθείσα αξίωση διέπεται από το ιδιωτικό δίκαιο. Κρίσιμο στοιχείο για τον καθορισμό της δικαιοδοσίας στην προκειμένη περίπτωση είναι η φύση της απαίτησης του οφειλέτη του Δημοσίου κατά του τρίτου που κατάσχεται, ενώ δεν ασκεί επιρροή η φύση της αποτελούσας το θεμέλιο της εκτέλεσης έννομης σχέσης που συνδέει το Δημόσιο με τον οφειλέτη του. Απορρίπτει την ανακοπή ως απαράδεκτη ελλείψει δικαιοδοσίας.

^27-11-18  ΔΠρΘεσ 3037/18 : Μνημόνια - Περικοπές συντάξεων - Επιδομάτων - Ν. 4051/12 - Ν. 4093/12 - Αντισυνταγματικότητα.  ΙΚΑ - ΕΦΚΑ - ΕΤΕΑΠ. Αντισυνταγματικές οι περικοπές συντάξεων και δώρων εορτών από την 1-1-13. Κατ' αρχάς, η περικοπή των συντάξεων δεν μπορεί να παραβιάζει τον συνταγματικό πυρήνα του κοινωνικοασφαλιστικού δικαιώματος, ήτοι τη χορήγηση στο συνταξιούχο παροχών που του επιτρέπουν να διαβιώνει με αξιοπρέπεια, ενώ για κάθε περικοπή θα πρέπει ο νομοθέτης να έχει προβεί σε σε ειδική, εμπεριστατωμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη μελέτη, από την οποία να προκύπτει ότι τα συγκεκριμένα μέτρα είναι πράγματι πρόσφορα και αναγκαία για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του προβλήματος βιωσιμότητας των φορέων κοινωνικής ασφαλίσεως.  ΕΣΔΑ - Προστασία της περιουσίας - Κάθε επέμβαση σε περιουσιακής φύσεως αγαθό πρέπει να προβλέπεται από νομοθετικές ή άλλου είδους κανονιστικές διατάξεις και να δικαιολογείται από λόγους γενικού συμφέροντος και να μην επιφέρει υπέρμετρη επιβάρυνση της περιουσίας. Διαδοχή Νόμων που επέφεραν μειώσεις στις συντάξεις : Ν.3845/10, 3863/10, 3986/11, 4024/11, 4051/12 και 4093/12 (με τον τελευταίο καταργήθηκαν τα επιδόματα εορτών και αδείας) - Κρίση ότι οι περικοπές των Ν.3845/10, 3863/10, 3986/11 και 4024/11, έχοντας αποφασιστεί υπό την πίεση των όλως εξαιρετικών δημοσιονομικής κρίσης συνθηκών, δεν αντίκεινται στο Σύνταγμα και στο ΠΠΠ ΕΣΔΑ. Σε αντίθεση, οι περικοπές των Ν. 4051 και 4093/12, για τις οποίες όφειλε ο νομοθέτης να εξετάσει με τρόπο εμπεριστατωμένο και επιστημονικό τις επιπτώσεις στο βιοτικό επίπεδο των θιγόμενων, αντίκεινται στο Σύνταγμα και στην ΕΣΔΑ, καθώς οδηγούν σε ανεπίτρεπτη μείωση του επιπέδου ζωής των συνταξιούχων. Απόρριψη της αγωγής για το διάστημα από 1-1-2012 έως 31-12-12 ως απαράδεκτη. Υποχρέωση του ΕΦΚΑ να καταβάλει στον ενάγοντα το συνολικό ποσό που αντιστοιχεί στις περικοπές από 1-1-13 έως 23-7-2015 και των δώρων εορτών.  Υποχρέωση του ΕΤΕΑΕΠ να καταβάλει τα ποσά περικοπών από 1-1-12 έως 23-7-2015 - Περαιτέρω, επιδίκαση αποζημιώσεως για ηθική βλάβη.

^27-11-18  ΕφΘεσ 1663/18 : Στεγαστικά δάνεια - Ελβετικό φράγκο - Αλλαγή ισοτιμίας - ΓΟΣ. Περίπτωση στεγαστικού δανείου που το έτος 2006 μετατράπηκε σε ελβετικό φράγκο. Δημοσιονομική κρίση και αλλαγή της ισοτιμίας ευρώ/φράγκου. ΓΟΣ - Έλεγχος καταχρηστικότητας των όρων του δανείου - Αρχή της διαφάνειας. Απόρριψη από το Πρωτοδικείο της αγωγής των δανειοληπτών για την ακύρωση των επίμαχων όρων περί ισοτιμίας της σύμβασης λόγω μη τήρησης από την τράπεζα της αρχής της διαφάνειας και του αιτήματος περί ορισμού ως χρονικού σημείου υπολογισμού της ισοτιμίας το χρόνο σύναψης της σύμβασης. Το Εφετείο, εν προκειμένω, επέμεινε στην εγκυρότητα των επίδικων όρων του δανείου, αλλά δέχθηκε την επικουρική βάση της αγωγής. Ειδικότερα, έκρινε ότι  η αναπροσαρμογή της παροχής των δανειοληπτών προς αποκατάσταση της διαταραχθείσας συμβατικής ισορροπίας πρέπει να γίνει, σύμφωνα με την καλή πίστη, τα συναλλακτικά ήθη και στο πλαίσιο της Οδηγίας  2014/17/ΕΕ, κι ως εκ τούτου πρέπει από την άσκηση της αγωγής και μέχρι την αποπληρωμή του δανείου α) να περιοριστούν τα ποσά των πληρωτέων δόσεων του δανείου, υπολογιζόμενα με επιτόκιο μειωμένο κατά 1,75% (περιθώριο κέρδους), ενόσω η διακύμανση της ισοτιμίας μεταξύ των δύο νομισμάτων υπερβαίνει το 20% σε σχέση με αυτή που ίσχυε κατά το χρόνο μετατροπής του δανείου σε αλλοδαπό νόμισμα, ήτοι 1 προς 1,6341, β) να περιοριστούν τα ποσά των πληρωτέων δόσεων του δανείου, υπολογιζόμενα με επιτόκιο μειωμένο κατά 1% (μέρος του περιθωρίου κέρδους), ενόσω η διακύμανση της ισοτιμίας μεταξύ των δύο νομισμάτων υπερβαίνει το 10% και έως το 20% σε σχέση με αυτή που ίσχυε κατά το χρόνο μετατροπής του δανείου σε αλλοδαπό νόμισμα, ήτοι 1 προς 1,6341. Εφόσον δε η ως άνω διακύμανση δεν υπερβαίνει το 10%, η πληρωμή των δόσεων των δανειοληπτών πρέπει να γίνεται κατά τα συμφωνηθέντα. Δέχεται την έφεση. 

^27-11-18 ΜΠρΣπάρτης 96/18 : Συμβάσεις πώλησης εμπορευμάτων με πίστωση - Μη εξόφληση τιμολογίων -  Μόνη η παράδοση στο δανειστή από τον οφειλέτη τραπεζικής επιταγής δεν συνιστά καταβολή, αλλά γίνεται χάριν καταβολής της αρχικής υποχρέωσης. Δεν επέρχεται απόσβεση της αρχικής υποχρέωσης παρά μόνο με την πραγματική πληρωμή (είσπραξη) της επιταγής. Δεν αποκλείεται, όμως, η παράδοση της επιταγής να συνιστά υπόσχεση αντί καταβολής. Το βάρος απόδειξης το φέρει ο οφειλέτης. Ένορκες βεβαιώσεις με το Ν.4335/15 - Δεν λαμβάνεται υπόψη προσκομισθείσα από την εναγόμενη ένορκη βεβαίωση, η οποία ελήφθη ύστερα από προηγούμενη μεν κλήτευση της ενάγουσας, εμπροθέσμως, αλλά στην επιδοθείσα στην ενάγουσα κλήση δεν αναφερόταν το επάγγελμα του ενόρκως εξετασθέντος. Δεκτή η αγωγή.

^27-11-18  ΔΠρΑθ 1252/18 : Καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος - Παραβάσεις - Σφράγιση. Περίπτωση προσωρινής αφαίρεσης άδειας λειτουργίας και σφράγισης για δέκα ημέρες καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος, εξαιτίας εκπεμπόμενης μουσικής χωρίς άδεια, αλλά και υπέρβασης της ανώτερης επιτρεπόμενης ηχοστάθμης. Προσφυγή κατά της διοικητικής κύρωσης. Η επιβαλλόμενη διοικητική κύρωση της προσωρινής αφαίρεσης της άδειας λειτουργίας καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος είναι ανεξάρτητη από τυχόν ποινική καταδίκη που επιβάλλεται παραλλήλως. Εν προκειμένω, μάλιστα, η αθώωση σε ποινικό επίπεδο της προσφεύγουσας εχώρησε λόγω ανυπαρξίας των πραγματικών περιστατικών που στοιχειοθετούν την παράβαση κι ως εκ τούτου δεν δεσμεύεται το διοικ.δικαστήριο από το αθωωτικό αυτό αποτέλεσμα. Περαιτέρω, ο ισχυρισμός περί παραβίασης των αρχών της χρηστής διοίκησης, της αναλογικότητας και της καλής λειτουργίας της διοίκησης απορρίπτεται ως αβάσιμος, καθόσον η εφαρμογή των ως άνω αρχών προϋποθέτει ότι η Διοίκηση ενεργεί κατά διακριτική ευχέρεια και όχι κατά δεσμία αρμοδιότητα, όπως στην προκείμενη περίπτωση, κατά την οποία η αρμόδια δημοτική αρχή υποχρεούται να επιβάλλει τη διοικητική κύρωση. Απορρίπτει την προσφυγή.

^6/11/18  Πρακτ. 3μελούς Επιτροπής ΝΣΚ  1825/18 : ΙΚΑ- ΕΦΚΑ - Περικοπές συντάξεων. Προτείνεται η μη άσκηση έφεσης από το ΝΠΔΔ (ΕΦΚΑ) κατά της υπ’ αριθμ. 3429/18 αποφάσεως του ΔιοικΠρωτΑΘηνών, που έκρινε ότι οι ένδικες μειώσεις σε κύρια και επικουρική σύνταξη, βάσει του άρθρου 6 παρ. 1 και 2 του ν. 4051/2012 και το άρθρο πρώτο του ν. 4093/2012, αντίκεινται στις διατάξεις του άρθρου 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ, κρίση η οποία συνάδει δε απολύτως με τα κριθέντα για το ίδιο ζήτημα στην υπ' αριθ. 2287/15 απόφαση της Ολ του ΣτΕ.

^2-11-18  ΜονΕφΘεσ 1762/18 : Οδηγοί φορτηγών οχημάτων - Επιδόματα που δικαιούνται - ΣΣΕ - Επίδομα πολυετίας, επικίνδυνης εργασίας, ζεύξης - απόζευξης. Οι διατάξεις της ΠΥΣ 6/12 περί αναστολής της αυξήσεως αφορούν και τα επιδόματα ωρίμανσης. Έννοια νόμιμου χρόνου εργασίας - Χρόνος διαλείμματος - Καν. ΕΚ 561/06 περί οδικών μεταφορών και ΠΔ 167/06.  Μονομερής βλαπτική μεταβολή - Έννοια -  Πρέπει ο μισθωτός να διαμαρτυρηθεί ειδικά και με συγκεκριμένες ενέργειες για την μονομερή εκ μέρους του εργοδότη του βλαπτική μεταβολή των όρων της εργασιακής του σύμβασης και τότε μόνο δεν μπορεί να γίνει λόγος για αποδοχή της ανωτέρω ενέργειας του πρώτου από τον εργαζόμενο. Ως εύλογος χρόνος κρίθηκε από τη νομολογία το χρονικό διάστημα 2 ετών αλλά και 13 μηνών. Εν προκειμένω, η εναγομένη παράνομα και κατ’ εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία του άρθρου 2 παρ. 4 δ’ της ΠΥΣ 6/12 διέκοψε την καταβολή του επιδόματος πολυετίας στον ίδιο εργοδότη, κατ’ ορθή δε εφαρμογή και ερμηνεία της ανωτέρω διάταξης διέκοψε την καταβολή των λοιπών επιδομάτων που ο ενάγων ζήτησε με την αγωγή, ενώ δεν διέκοψε ποτέ την καταβολή του επιδόματος ζεύξης - απόζευξης. Απορρίπτει την έφεση.

^2-11-18  ΠλημΑιγ 322/18 : Αξιόποινη  η πράξη της δημόσιας προτροπής ή υποκίνησης σε πράξεις ή ενέργειες που μπορούν να προκαλέσουν διακρίσεις, μίσος ή βία κατά προσώπου ή ομάδας προσώπων, που προσδιορίζονται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, το σεξουαλικό προσανατολισμό κλπ. Οι πράξεις και ενέργειες, στις οποίες προτρέπει το υποκείμενο του εγκλήματος, πρέπει να είναι ικανές και πρόσφορες να προκαλέσουν «διακρίσεις, μίσος ή βία», χωρίς να απαιτείται και να προκληθούν. Κατάχρηση του εκκλησιαστικού αξιώματος - Έννοια. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο κατηγορούμενος με την ιδιότητα του Μητροπολίτη κατέκρινε με το επίμαχο δημοσίευμα, έχοντας ως υπόβαθρο τις θρησκευτικές καταβολές και πεποιθήσεις του και ενόψει της ψήφισης του νομοσχεδίου για το σύμφωνο συμβίωσης που θα συμπεριελάμβανε και τα ομόφυλα ζευγάρια, με δυσάρεστες και οξείες εκφράσεις τους πολιτικούς, που υποστήριζαν το νομοσχέδιο χωρίς όμως να προκύπτει από τις αόριστες περί αντιθέτου καταθέσεις των μαρτύρων κατηγορίας ή άλλο αποδεικτικό μέσο ότι διήγειρε τους πολίτες σε εχθροπάθεια, ήτοι σε εξωτερίκευση αισθημάτων μίσους, σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών και προσώπων. Κηρύσσει αθώο τον κατηγορούμενο.

^29-10-18 ΕιρΡόδου 127/18 : Περίπτωση οικειοθελούς - λόγω συνταξιοδοτήσεως - αποχώρησης ξενοδοχοϋπαλλήλου,  ο οποίος εργαζόταν δυνάμει συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου κάθε τουριστικό έτος στο ξενοδοχείο της εναγόμενης. Δικαίωμα  σε νόμιμη αποζημίωση - Αγωγή. Αποδείχθηκε ότι οι ατομικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου μεταξύ των διαδίκων, ανανεώνονταν κάθε τουριστικό έτος σιωπηρά, χωρίς να υποβάλλεται η συναφής αίτηση επαναπρόσληψης, όπως απαιτούσαν οι σχετικές ΣΣΕ, λόγω επιχειρησιακής πρακτικής που τηρούσε η συγκεκριμένη εναγομένη για το προσωπικό της. Κρίση ότι η λύση της συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου προσομοιάζει με τη λύση της συμβασεως αορίστου χρόνου με προειδοποίηση και περαιτέρω ότι οι εργαζόμενοι με σύμβαση ορισμένου χρόνου δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται δυσμενώς εν συγκρίσει με τους αορίστου χρόνου μισθωτούς. Κρίθηκε λοιπόν, ότι ο ενάγων νομίμως ζήτησε τη χορήγηση της προβλεπόμενης νόμιμης αποζημίωσης λόγω της αποχώρησής του και μη επαναπρόσληψής του, αφού όπως είχε δηλώσει στην εναγόμενη, συμπλήρωσε τις προϋποθέσεις για λήψη πλήρους σύνταξης λόγω γήρατος.

^29-10-18 ΜονΕφΛαρ 373/18 :  Ζήτημα χορήγησης συνδικαλιστικών αδειών αμοιβόμενων και μη -«Πληρωνόμενες ημέρες» κατά την άδεια των συνδικαλιστών -  Στην έννοια «πληρωνόμενες» ημέρες εμπίπτουν οι πλήρεις αποδοχές, ενώ δεν συμπεριλαμβάνεται η προσαύξηση 75% υπολογιζόμενη στο νόμιμο ωρομίσθιο και οφειλόμενη για όσες ώρες απασχολήθηκε ο μισθωτός την Κυριακή. Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι η αγωγή είναι μη νόμιμη και απορριπτέα, καθόσον δεν πληρούται στο πρόσωπο του ενάγοντα η προϋπόθεση της πραγματικής παροχής εργασίας κατά την Κυριακή και τη νύχτα για τις οποίες να δύναται να ζητήσει αποζημίωση ως αποδοχές της συνδικαλιστικής του άδειας. Απορρίπτει την έφεση ως αβάσιμη.

^19-10-18 ΜΠρΚαλ 155/18 : Καταγγελία συμβάσεως εργασίας - Συνδικαλιστική δράση - Ποινική δίωξη. Καταγγελία συμβάσεως εργασίας αορίστου χρόνου -  Το αναιτιώδες αυτής υπό τον περιορισμό του αρ.281 ΑΚ. Προστασία της νόμιμης συνδικαλιστικής δράσης με το Ν.1264/82 - Πότε είναι καταχρηστική η επίκληση της ως άνω προστασίας. Δυνατότητα του εργοδότη να καταγγείλει τη σύμβαση εργασίας χωρίς αποζημίωση στην περίπτωση που έχει υποβληθεί μήνυση κατά του εργαζόμενου για πράξη που έχει διαπραχθεί κατά την υπηρεσία του. Περίπτωση υποβολής ψευδών μηνύσεων κατά του εργοδότη από το συνδικαλιστή εργαζόμενο και ακολούθως μήνυση του εργοδότη και καταγγελία της συμβάσεως εργασίας του συνδικαλιστή χωρίς αποζημίωση.  Κρίση ότι ο ενάγων εν προκειμένω, συμπεριφέρθηκε εξερχόμενος των ορίων της γνήσιας συνδικαλιστικής δράσης και  ότι η απόλυση έλαβε χώρα προς διαφύλαξη των δικαιωμάτων και εννόμων συμφερόντων της εργοδότριας. Απορρίπτει την αγωγή και τις πρόσθετες παρεμβάσεις.

^19-10-18 ΜΠρΑθ 696/18 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Μετενέργεια ΣΣΕ - Μισθολογικές παροχές. Περίπτωση βλαπτικής μεταβολής των όρων εργασίας υπαλλήλων τράπεζας μετά από συγχώνευση τραπεζών. Μισθολογικές παροχές - Επιδόματα που δεν μπορούν να καταργηθούν, καθώς συνιστούν ατομικούς όρους των συμβάσεων εργασίας και συγχρόνως κανονιστικούς όρους επιχειρησιακής συλλογικής σύμβασης εργασίας. Η διεκδίκηση των νομίμων αξιώσεων των εναγόντων λόγω επικαλούμενης μονομερούς βλαπτικής μεταβολής των (μισθολογικών) συνθηκών εργασίας τους δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά καταχρηστική ενάσκηση του σχετικού ουσιαστικού δικαιώματος τους, ακόμη και δίχως την επικαλούμενη από την εναγόμενη προηγούμενη όχληση της εργοδότριας που δεν δικαιολογείται να επαναπαυθεί ή νομίμως να συνάγει το συμπέρασμα ότι οι ενάγοντες εργαζόμενοι δεν θα διεκδικήσουν τις αξιώσεις τους, έστω και εάν συνεχίζουν να εργάζονται και να λαμβάνουν τις μειωμένες αποδοχές τους. Δεκτές οι αγωγές ως κατ' ουσία βάσιμες.

^12-10-18 ΜΠρΑθ 4303/18 : ΟΣΕ - Μείωση αποδοχών. Ν.4024/11 και 4093/12. Προσωπικό ΟΣΕ - Μείωση αποδοχών ποσοστού 25% κατ' εφαρμογή των Ν.4024/11 και 4093/12 λόγω της επέκτασης του ενιαίου μισθολογίου. Κατ' αρχάς η μονομερής μείωση των αποδοχών των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα συνιστά μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας τους. Έννοια ''υπερβάλλουσας μείωσης'' - Η αναστολή της υπερβάλλουσας μείωσης καταλαμβάνει και τους εργαζόμενους της επίδικης περίπτωσης.  Απορρίπτει την έφεση ως κατ' ουσίαν αβάσιμη.

^12-10-18 ΕφΘεσ 1762/18 : Οδηγοί φορτηγών οχημάτων - ΣΣΕ - ΠΥΣ 6/12 - Επίδομα πολυετίας, επικίνδυνης εργασίας, ζεύξης - απόζευξης. Οι διατάξεις της ΠΥΣ 6/12 περί αναστολής της αυξήσεως αφορούν και τα επιδόματα ωρίμανσης. Έννοια νόμιμου χρόνου εργασίας - Χρόνος διαλείμματος - Καν. ΕΚ 561/06 περί οδικών μεταφορών και ΠΔ 167/06.  Μονομερής βλαπτική μεταβολή - Έννοια -  Πρέπει ο μισθωτός να διαμαρτυρηθεί ειδικά και με συγκεκριμένες ενέργειες για την μονομερή εκ μέρους του εργοδότη του βλαπτική μεταβολή των όρων της εργασιακής του σύμβασης και τότε μόνο δεν μπορεί να γίνει λόγος για αποδοχή της ανωτέρω ενέργειας του πρώτου από τον εργαζόμενο. Ως εύλογος χρόνος κρίθηκε από τη νομολογία το χρονικό διάστημα 2 ετών αλλά και 13 μηνών. Εν προκειμένω, η εναγομένη παράνομα και κατ’ εσφαλμένη εφαρμογή και ερμηνεία του άρθρου 2 παρ. 4 δ’ της ΠΥΣ 6/12 διέκοψε την καταβολή του επιδόματος πολυετίας στον ίδιο εργοδότη, κατ’ ορθή δε εφαρμογή και ερμηνεία της ανωτέρω διάταξης διέκοψε την καταβολή των λοιπών επιδομάτων που ο ενάγων ζήτησε με την αγωγή, ενώ δεν διέκοψε ποτέ την καταβολή του επιδόματος ζεύξης - απόζευξης. Απορρίπτει την έφεση.

^5-10-18 ΣτΕ (Ολ) 1336/18 : Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών - Τέλη υπέρ ΟΤΑ - Έκδοση  υπουργικής αποφάσεως. Ζητήματα σχετικά με τη διαδικασία επιβολής ανταποδοτικών τελών φωτισμού και καθαριότητας υπέρ των ΟΤΑ σε βάρος της εταιρίας ''Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών''. Ν.3631/08 - Πρόβλεψη έκδοσης ΚΥΑ για την επιβολή και είσπραξη τελών και φόρων υπέρ των Ο.Τ.Α.  Κρίση ότι η διάταξη του άρθρου 10 παρ. 2 του Ν. 3631/08, απέβλεπε στην ενεργοποίηση του περιορισμού των έναντι των Ο.Τ.Α. υποχρεώσεων της εταιρείας «Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Α.Ε.» και, ως εκ τούτου, δεν είναι αναγκαία η έκδοση της προβλεπομένης από αυτήν κοινής υπουργικής αποφάσεως για την επιβολή και είσπραξη των εν λόγω επιβαρύνσεων υπέρ των Ο.Τ.Α.  Περαιτέρω, για να μπορεί να επιβληθεί με απόφαση δημοτικού συμβουλίου τέλος, πρέπει αυτό να έχει, ενόψει του άρθρου 78 παρ. 1 και 4 του Σ., ανταποδοτικό και όχι φορολογικό χαρακτήρα. Επομένως, η παράλειψη, εν προκειμένω, της Διοικήσεως να εκδώσει την προβλεπόμενη από το άρθρο 10 παρ. 2 του Ν. 3631/08 ΚΥΑ, δεν συνιστά παράλειψη οφειλόμενης νόμιμης ενέργειας έναντι του αιτούντος Δήμου. Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση, η οποία στηρίζεται στην εσφαλμένη αντίληψη ότι η επιβολή εις βάρος της εταιρείας «Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Α.Ε.» των επιβαρύνσεων υπέρ ΟΤΑ δεν είναι δυνατή χωρίς την έκδοση της επίμαχης υπουργικής αποφάσεως, είναι απορριπτέα ως απαράδεκτη. Αντίθετη μειοψηφία. Απορρίπτει την αίτηση.

^5-10-18 ΑρΠάγος (A2) 1283/18 : Σύμβαση δανείου - Εγγύηση. Αναίρεση. Έκδοση διαταγής πληρωμής από σύμβαση δανείου - Ανακοπή - Λόγοι - Ευθύνη εγγυητή - Απαιτούμενη άδεια από το Δικαστήριο των ασκούντων τη γονική μέριμνα να επιχειρήσουν στο όνομα του ανηλίκου τέκνου τους και να εγγυηθούν για ξένο χρέος. Αναιρετικοί λόγοι κατ' άρθρο 559 αρ. 1, 8 και 19 ΚΠολΔ. Κρίση περί δυνατότητας των ανακοπτόντων εγγυητών να ενημερωθούν ανά πάσα στιγμή σχετικά με την πορεία της σύμβασης δανείου. Ακύρωση δικαιοπραξίας - Παραγραφή - Κρίση ότι το ΜονΠρωτ, το οποίο εκτίμησε ότι  ο ισχυρισμός περί πλάνης των εγγυητών δεν περιεχόταν στο κύριο δικόγραφο της ανακοπής, αλλά για πρώτη φορά σ' αυτό των προσθέτων λόγων και τον απέρριψε ως απαράδεκτο,  παρά το νόμο δεν έλαβε υπόψη τον ανωτέρω λόγο ανακοπής των αναιρεσειόντων και επομένως είναι βάσιμοι οι από το άρθρο 559 αρ.8 ΚΠολΔ πρώτος και δεύτερος λόγοι της αναιρέσεως. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι το ΜονΠρωτ χορήγησε αδεία για τη σύναψη συμβάσεως δανείου στους γονείς του ανηλίκου, με αποτέλεσμα η σύμβαση εγγυήσεως, η οποία είναι διαφορετική σύμβαση και έχει διαφορετικές έννομες συνέπειες εις βάρος του τότε ανηλίκου, να έχει τελικώς συναφθεί χωρίς άδεια δικαστηρίου. Δεκτή η αίτηση.

^28-9-18 ΜονΠρΑθ 2523/18 : Τράπεζες - Δανειολήπτες - Κώδικας δεοντολογίας τραπεζών για τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Βασική υποχρέωση που συνεπάγεται η εφαρμογή του Κώδικα αποτελεί η τήρηση των διαδικασιών του, πριν την τυχόν καταγγελία της οικείας πιστωτικής σύμβασης. Πέντε τα στάδια της διαδικασίας. Η Τράπεζα της Ελλάδος ορίζεται, σύμφωνα με τον Κώδικα, ως η αρμόδια αρχή για την παρακολούθηση και τον έλεγχο του τρόπου εφαρμογής του. Η τυχόν παράβαση, όμως των κανόνων που συγκροτούν τη Διαδικασία Επίλυσης Καθυστερήσεων συνεπάγεται μόνο εποπτικής φύσης κυρώσεις και, συνεπώς, οι διατάξεις του δεν συνιστούν κανόνες ουσιαστικού δικαίου, ούτε η μη τήρηση της Διαδικασίας από τα υπόχρεα ιδρύματα, δημιουργεί κάποιου είδους ενοχή αυτών έναντι των δανειοληπτών, ώστε οι τελευταίοι να έχουν τη δυνατότητα να την αξιώσουν με την έγερση αγωγής. Δεν δημιουργείται, λοιπόν, η υποχρέωση του πιστωτικού ιδρύματος έναντι του δανειολήπτη για την οριστική διευθέτηση της μεταξύ τους διαφοράς από την πίστωση που χορηγήθηκε, σε περίπτωση που δεν συγκλίνουν οι μεταξύ τους θέσεις και προτάσεις. Μη νόμιμη, εν προκειμένω, η αγωγή δανειολήπτη για καταδίκη της τράπεζας σε δήλωση βούλησης περί κατάρτισης συμβιβασμού.

^28-9-18  ΠολΠρΘεσ 3526/18 : ΙΚΕ - Κεφάλαιο - Εισφορές- Μεταβίβαση μίσθωσης. Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρεία (IKE) -  Κεφαλαιακές και εξωκεφαλαιακές εισφορές. Αύξηση κεφαλαίου της IKE.  Μεταβίβαση μισθωτικού δικαιώματος επί λατομείου ως εισφορά στην IKE. Στην περίπτωση εισφοράς του μισθωτικού δικαιώματος ενός εταίρου επί λατομείου σε IKE, πρόκειται για κεφαλαιακή εισφορά, που προϋποθέτει αύξηση του εταιρικού κεφαλαίου. Εάν η αύξηση του κεφαλαίου ματαιωθεί τότε, η προκαταβληθείσα παροχή, ήτοι η μεταβίβαση των μισθωτικών δικαιωμάτων στην εταιρία συνιστά αδικαιολόγητο πλουτισμό της νέας μισθώτριας. Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι η εταιρία εγκύρως απέκτησε τα σχετικά δικαιώματα και υποχρεώσεις από τη μεταβίβαση της μισθωτικής σχέσης, αφού κανένας λόγος ακυρότητας υφίσταται και αποτελεί διάφορο ζήτημα το ότι η εταιρία έχει ενδεχομένως αδικαιολογήτως πλουτίσει, οπότε και θα πρέπει να ασκηθεί το κατάλληλο προς επιστροφή του πλουτισμού ένδικο βοήθημα. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, η υπό κρίση αγωγή τυγχάνει απορριπτέα.

^28-9-18 ΕφΘεσ 542/18 : Καταγγελία συμβάσεως εργασίας - Συνδικαλιστική δράση. Ακυρότητα καταγγελίας σύμβασης εργασίας για νόμιμη συνδικαλιστική δράση. Πότε είναι νόμιμη η συνδικαλιστική δράση. Δεν απαιτείται η συνδικαλιστική δράση του μισθωτού να υπήρξε αποκλειστικά η κύρια αιτία της καταγγελίας, αλλά αρκεί να συνέτεινε αιτιωδώς ως απλή συντρέχουσα αιτία σ' αυτή. Εν προκειμένω, αποδείχθηκε ότι η απόλυση του ενάγοντος έγινε για τη νόμιμη συνδικαλιστική δράση και είναι άκυρη, που σημαίνει ότι αυτή θεωρείται σαν να μην έγινε και κατά συνέπεια, η εναγομένη εργοδότρια, αρνούμενη έκτοτε να αποδεχθεί τις υπηρεσίες του, κατέστη υπερήμερη και του οφείλει μισθούς υπερημερίας. Δεκτή η αγωγή.

^21-9-18 ΔΠρΑθ 1316/18 : Διοικητικές κυρώσεις - Ηπιότερη διάταξη - Αναδρομική εφαρμογή. Η αρχή της αναδρομικής εφαρμογής της ηπιότερης, ως προς την επιβολή κυρώσεων, διάταξης, έχει συνταγματική βάση, ως απορρέουσα από την αρχή της αναλογικότητας. Περίπτωση επιβολής σε βάρος της προσφεύγουσας εταιρείας, με αντικείμενο την εμπορία και διανομή τροφίμων, προστίμου λόγω εκπρόθεσμης υποβολής τιμοκαταλόγων, κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 9 του Κεφ. 1 της ΑΔ 7/2009 - Δημοσίευση κατά τη διάρκεια της εκκρεμοδικίας της ΑΔ 2/11, με την οποία καταργήθηκε εν γένει η υποχρέωση κατάρτισης και υποβολής προς τις αρμόδιες αρχές αναλυτικών κοστολογίων και η συνακόλουθη πρόβλεψη επιβολής διοικητικού προστίμου για την παράλειψη αυτή -  Η νεότερη αυτή διάταξη, οι ρυθμίσεις της οποίας καταλαμβάνουν ρητώς και τις εκκρεμείς υποθέσεις, θα πρέπει, ενόψει της αρχής περί αναδρομικής εφαρμογής της ηπιότερης κύρωσης, να εφαρμοσθεί και στην κρινόμενη υπόθεση, εφόσον δεν υπάρχει σαφής αντίθετη διάταξη. Κρίνει, λοιπόν, ότι δεν είναι νόμιμη η επιβολή του ένδικου προστίμου σε βάρος της προσφεύγουσας και συνακόλουθα η κρινόμενη προσφυγή πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση.

^21-9-18 ΕφΑθ 407/18 : Σύμβαση στεγαστικού δανείου - Ασφάλιση ζωής - Ενέχυρο απαίτησης. Περίπτωση λήψης στεγαστικού δανείου από την ενάγουσα με ευνοϊκούς γι' αυτήν όρους, υπό την προϋπόθεση της παροχής επιπρόσθετης εξασφάλισης και συγκεκριμένα της εκχώρησης των απαιτήσεων από σύμβαση ασφάλισης ζωής συναφθείσα με ασφαλιστική εταιρία επιλογής της (ενάγουσας). Αναγγελία της εκχώρησης από την τράπεζα στην ασφαλιστική εταιρία - Θέση της ασφ.εταιρίας σε εκκαθάριση και ανάκληση της άδειάς της - Αξιώσεις της τράπεζας με βάση τους όρους της δανειακής σύμβασης. Το Δικαστήριο καταλήγει στην κρίση ότι δεν εξοφλήθηκε το κεφάλαιο του δανείου, με την πληρωμή του ασφαλίστρου στην ασφαλιστική εταιρία και δεν όρισε η τράπεζα ως δεκτική καταβολής του κεφαλαίου του δανείου την ασφαλιστική εταιρία, αντίθετα διατήρησε ακέραιη την απαίτησή της για καταβολή του στην ίδια, με τη διαφορά ότι, αντί να το λάβει σε μηνιαίες δόσεις, όπως συνηθίζεται σε ένα απλό δάνειο, θα το έπαιρνε εφάπαξ, κατά τη λήξη της συμβατικής διάρκειας του δανείου, όταν θα εισέπραττε το ασφάλισμα η ενάγουσα και από το προϊόν του τελευταίου. Δέχεται την έφεση.

^21-9-18  ΕφΑΘ 1207/18 : Χρηματιστηριακές συναλλαγές - Σύμβαση παραγγελίας αγοραπωλησίας. Η σύμβαση παραγγελίας χρηματιστηριακής αγοραπωλησίας αποτελεί ειδικότερη μορφή της σύμβασης εμπορικής παραγγελίας, επί της οποίας έχουν ευθεία εφαρμογή οι διατάξεις για την εντολή του ΑΚ κι έχει, ως αντικείμενό της, αφενός, μεν, την ανάληψη από τον παραγγελιοδόχο-χρηματιστή, της υποχρέωσης να εκτελέσει την παραγγελία (εντολή) του πελάτη του,  αφετέρου δε, την ανάληψη από τον παραγγελέα-πελάτη της υποχρέωσης να καταβάλλει στον παραγγελιοδόχο χρηματιστή την αμοιβή του (προμήθεια). Ειδική ενιαύσια η παραγραφή των αξιώσεων που γεννώνται από την εν λόγω σύμβαση. Απορρίπτει την έφεση.

^14-9-18 ΕφΠειρ 113/18 : Τράπεζες - Δάνειο - Αλληλόχρεος λογαριασμός - Όροι - Καταχρηστικότητα. Ανακοπή κατά διαταγής πληρωμής από σύμβαση παροχής πίστωσης με ανοιχτό αλληλόχρεο λογαριασμό - Όροι της συμβάσεως - Έλεγχος καταχρηστικότητας - Αρχή της διαφάνειας - Υπολογισμός των τόκων σε έτος 360 ημερών - Καταχρηστικότητα του εν λόγω όρου, καθώς με το να υπολογίζεται το επιτόκιο σε έτος 360 ημερών, ο καταναλωτής δεν πληροφορείται το (πραγματικό) ετήσιο επιτόκιο, όπως αυτό θα έπρεπε να προσδιορίζεται σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 243 παρ. 3 ΑΚ. Η δανείστρια τράπεζα διασπά, με τον εν λόγω όρο, εντελώς τεχνητά και κατ` απόκλιση των δικαιολογημένων προσδοκιών του καταναλωτή, το χρονικό διάστημα (το έτος), στο οποίο όφειλε να αναφέρεται το επιτόκιο, δημιουργώντας έτσι μία πρόσθετη επιβάρυνση του καταναλωτή - δανειολήπτη (στην έννοια του οποίου εμπίπτει και το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που συμβάλλεται με το πιστωτικό ίδρυμα για κάλυψη επαγγελματικών αναγκών).

^14-9-18  ΜονΠρΑθ 1174/18 : Σύμβαση εργασίας - Βλαπτική μεταβολή - Διευθυντικό δικαίωμα. Περικοπές μισθών. Έννοια μονομερούς βλαπτικής μεταβολής κατ' ενάσκηση του διευθυντικού δικαιώματος – Συνέπειες. Περίπτωση μονομερών περικοπών των αποδοχών. Κρίση ότι οι μονομερείς περικοπές των αποδοχών της ενάγουσας, οι οποίες υπό διαφορετικές συνθήκες θα μπορούσαν να συνιστούν μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας της, δεν αποτελούν στην προκειμένη περίπτωση τέτοια κατά τη διάταξη του άρθρου 7 εδ. α’ του Ν. 2112/20,  διότι αφενός οι αποδοχές της ενάγουσας εξακολούθησαν και μετά τις περικοπές να είναι υπέρτερες των νομίμων και αφετέρου οι περικοπές αυτές δεν έλαβαν χώρα κατά κατάχρηση του διευθυντικού δικαιώματος του εργοδότη, καθότι επιβλήθηκαν από αντικειμενικούς λόγους και συγκεκριμένα επιβλήθηκαν με σκοπό την οικονομική επιβίωση του Οργανισμού και τελικώς τη διάσωση των θέσεων εργασίας των εργαζομένων σ’ αυτόν, μεταξύ των οποίων και της ενάγουσας. Πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αγωγή ως ουσιαστικώς αβάσιμη.

^5-9-18 ΠολΠρΡοδ 58/18 : Σύμβαση χρηματοδοτικής μίσθωσης - Ασφαλιστικά μέτρα. Ξενοδοχειακή επιχείρηση - Σύμβαση αντίστροφης χρηματοδοτικής μίσθωσης, με τη μεταβίβαση κυριότητας ακινήτων και χρηματοδοτική μίσθωση αυτών των ακινήτων. Ασφαλιστικά μέτρα - Μεταρρύθμιση της απόφασης για τη θέση των ακινήτων υπό δικαστική μεσεγγύηση και αντικατάσταση με τον όρο καταβολής μηνιαίων δόσεων. Δέχεται εν μέρει την αίτηση της αιτούσας ξενοδοχειακής επιχείρησης.

^5-9-18  ΜΠρΑθ 131/18 : Σύμβαση εργασίας - Βλαπτική μεταβολή - Διευθυντικό δικαίωμα - Περικοπές μισθών. Μονομερής μεταβολή κατ' ενάσκηση του διευθυντικού δικαιώματος - Έννοια -  Δικαιώματα του μισθωτού. Περίπτωση εργαζομένων που μετά τη λήψη από τον εργοδότη σειράς μέτρων για την περιστολή των εξόδων προς αντιμετώπιση των δυσμενών οικονομικών συνθηκών, μειώθηκαν διαδοχικά και κλιμακωτά οι αποδοχές τους και αυξήθηκε το ωράριό τους (κατά μία ώρα). Κρίση ότι οι ενάγοντες αποδέχθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα αδιαμαρτύρητα τις διαδοχικές και κλιμακωτές μεταβολές επί τα χείρω των αποδοχών τους και την αύξηση του ωραρίου τους με αποτέλεσμα να έχουν καταρτιστεί σιωπηρά νέες διαδοχικές συμβάσεις εργασίας, κάθε μια εξ αυτών τροποποιητική της αμέσως προηγούμενης, οι οποίες είναι έγκυρες. Απορρίπτει την αγωγή ως κατ' ουσίαν αβάσιμη.

^5-9-18  ΜΠρΑθ 590/18 : Σύμβαση εργασίας - Βλαπτική μεταβολή - Διευθυντικό δικαίωμα - Περικοπές μισθών. Περίπτωση εφαρμογής «κόφτη» στις μηνιαίες αποδοχές όλων των υπαλλήλων της εναγομένης εταιρίας - Οι εν λόγω  περικοπές έλαβαν χώρα στο πλαίσιο ενός γενικότερου οικονομικού εξορθολογισμού και εξισορρόπησης των δαπανών της εναγομένης. Τοποθέτηση προϊσταμένου - Απαιτείται η συνδρομή και άλλων περιστατικών για να είναι καταχρηστική η τοποθέτηση συγκεκριμένου εργαζομένου ως προϊσταμένου, μόνον διότι ο εργοδότης παρέλειψε να τοποθετήσει στην θέση αυτή άλλον μισθωτό υπερέχοντα σε προσόντα. Κριση ότι η Διοίκηση της εταιρίας προέβη στην περικοπή των μηνιαίων αποδοχών των εναγόντων, κατ’ ενάσκηση του διευθυντικού κι εργοδοτικού της δικαιώματος, χωρίς να υφίσταται μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας των τελευταίων. Πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση αγωγή ως ουσία αβάσιμη.

^31-8-18 ΔιοικΠρΑθ 343/18 : Αίτηση διεθνούς προστασίας - Προσωρινή κράτηση - Αντιρρήσεις. Περίπτωση παράνομης εισόδου στη χώρα από εν ενεργεία Τούρκο αξιωματικό με τη χρήση ελικοπτέρου - Δεκτή  η αίτηση Διεθνούς Προστασίας. Προσωρινή κράτηση του αντιλέγοντος αξιωματικού, η  οποία επιβλήθηκε για την αντιμετώπιση της προκύπτουσας σοβαρής απειλής για τη δημόσια τάξη και εθνική ασφάλεια της χώρας, ως το μόνο ενδεδειγμένο κατά τις περιστάσεις μέτρο. Προβολή αντιρρήσεων. Το Δικαστήριο κρίνει ότι συντρέχει νόμιμος λόγος κράτησης του αντιλέγοντος, που άπτεται προεχόντως της εθνικής ασφάλειας και απορρίπτει τις αντιρρήσεις αυτού.

^28-8-18 ΔιοικΠρΤριπ 348/18 : Κοινοπραξία - Οφειλή από φόρο - Ευθύνη μελών - Ατομική ειδοποίηση. Επιβολή αναγκάστικής κατάσχεσης εις χείρας τρίτου - τράπεζας - από καταλογιστικές πράξεις επιβολής προστίμων ΦΠΑ σε Κοινοπραξία. Ευθύνη των μελών της Κοινοπραξίας - Έχουν δικαίωμα να ασκήσουν ανακοπή κατά της ατομικής ειδοποίησης και όχι προσφυγή κατά των καταλογιστικών πράξεων. Αναγκαία προϋπόθεση για τη λήψη κατά των ανωτέρω προσώπων οποιουδήποτε μέτρου αναγκαστικής εκτέλεσης συνιστά η προηγούμενη έκδοση και νόμιμη κοινοποίηση προς αυτά της ατομικής ειδοποίησης για την διενεργηθείσα σε βάρος της κοινοπραξίας ταμειακή βεβαίωση, η παράλειψη της οποίας καθιστά άκυρη τη λήψη οποιουδήποτε μέτρου αναγκαστικής εκτέλεσης, όπως είναι και η κατάσχεση. Εν προκειμένω, δεν προκύπτει, ούτε το καθ’ ου αποδεικνύει, ότι έχει εκδοθεί και κοινοποιηθεί ειδοποίηση προς τον ανακόπτοντα ατομικά, πριν την επίσπευση της ένδικης κατάσχεσης, με αποτέλεσμα αυτός να απωλέσει στάδιο δικονομικής προστασίας. Δέχεται την ανακοπή.

^28-8-18 ΕφΘεσ 1336/18 : Ασφαλιστικός σύμβουλος - Αδικοπραξία - Πρόστηση - Ευθύνη. Περίπτωση ασφαλιστικού συμβούλου που παρείχε τις υπηρεσίες του σε ασφ.εταιρία δυνάμει συμβάσεως έργου και με αντικείμενο τη διαμεσολάβηση του μεταξύ της ίδιας και του καταναλωτικού κοινού για τη σύναψη ασφαλίσεων - Ο πρώτος εναγόμενος σύμβουλος, όμως, εκμεταλλευόμενος την ιδιότητα του αυτή και τις σχέσεις εμπιστοσύνης που είχε αναπτύξει με τον ενάγοντα - πελάτη, στο πλαίσιο προηγούμενης συνεργασίας τους, του παρέστησε ψευδώς, ότι η εταιρία (δεύτερη εναγόμενη) διέθετε συγκεκριμένο επενδυτικό προϊόν και παρανόμως ιδιοποιήθηκε το προς επένδυση χρηματικό ποσό που του παρέδωσε ο ενάγων.  Ποινική καταδίκη του ασφ.συμβούλου για απάτη - Η ποινική απόφαση δεν είναι δεσμευτική για το παρόν Δικαστήριο, αφού οι αποφάσεις των ποινικών δικαστηρίων δεν αποτελούν δεδικασμένο για τα πολιτικά δικαστήρια, αλλά χρησιμοποιούνται για τη συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων. Για την ως άνω παράνομη και υπαίτια ενέργεια του πρώτου εναγομένου, σε βάρος του ενάγοντος, με τις προϋποθέσεις του άρθρου 914 ΑΚ, ευθύνεται παράλληλα και η δεύτερη εναγομένη εταιρία, ως προστήσασα αυτόν στην υπηρεσία της. Επιδίκαση και χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης στον ενάγοντα. Περαιτέρω, ως προς το αίτημα της προσωπικής κράτησης, αυτό δεν κρίνεται από το παρόν Δικαστήριο ως μέτρο που τελεί σε εύλογη σχέση με τον επιδιωκόμενο σκοπό. Απορρίπτει κατ' ουσίαν τις εφέσεις και την αντέφεση.

^10-8-18 ΕφΠειρ 118/18 : Καταδολίευση δανειστών - Διάρρηξη - Γονική παροχή. Σύμβαση παροχής πίστωσης μεταξύ της ΟΕ και της ενάγουσας, ήδη εφεσίβλητης, τραπεζικής εταιρίας, με αλληλόχρεο λογαριασμό, στην οποία εγγυήτρια είναι ομόρρυθμη εταίρος και οφειλέτρια. Μεταβιβαστική δικαιοπραξία - γονική παροχή - του μοναδικού ακινήτου της εγγυήτριας στη θυγατέρα της. Ακολουθεί η καταγγελία του αλληλόχρεου λογαριασμού και η έκδοση διαταγής πληρωμής από την τράπεζα. Αγωγή διάρρηξης της δικαιοπραξίας μεταβίβασης του ακινήτου ως καταδολιευτικής. Κρίση περί μη ύπαρξης λόγου οικονομικής αυτοτέλειας της θυγατέρας, η οποία κατά το χρόνο της μεταβίβασης ήταν φοιτήτρια. Τέλος, η ύπαρξη βάρους επί του απαλλοτριωθέντος ακινήτου και δη η εγγραφείσα προσημείωση υποθήκης υπέρ άλλης τραπεζικής εταιρίας, δεν στερεί από την ενάγουσα το έννομο συμφέρον να ζητήσει με την άσκηση της υπό κρίση αγωγής τη διάρρηξη της ως άνω απαλλοτρίωσης, ούτε καθιστά αυτή καταχρηστική. Απορρίπτει την έφεση.

^9-8-18  Άρειος Πάγος 389/18 : Τροχαίο ατύχημα - Ευθύνη Επικουρικού Κεφαλαίου - Ν.4092/12. Αναίρεση. Περιορισμός της ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου με το Ν. 4092/12 - Ανώτατο όριο αποζημιώσεων και χρηματικής ικανοποίησης, καθώς και περιορισμός του επιτοκίου στο 6% για τον υπολογισμό των τόκων για την καταβολή των αποζημιώσεων - Ζήτημα αντίθεσης με το Σύνταγμα και την ΕΣΔΑ. Ειδικότερα,το ζήτημα εάν η επίμαχη νέα ρύθμιση του άρθρου 4 παρ. γ' του ν. 4092/2012, με την οποία περιορίζεται το όριο της ευθύνης του Επικουρικού Κεφαλαίου ως προς το ύψος της αποζημίωσης και της χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης που πρέπει να καταβάλει στον παθόντα είναι ή όχι αντίθετη με τις διατάξεις των άρθρων 25 παρ. 1 του Σ., 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ και 1 της Δεύτερης Οδηγίας του Συμβουλίου της 30-12-1983, αφού χαρακτηρίστηκε γενικότερου ενδιαφέροντος, έχει ήδη παραπεμφθεί στην Τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου κι ως εκ τούτου για την ενότητα της νομολογίας και προκειμένου να αποφευχθεί η έκδοση αντιφατικών αποφάσεων, ως προς το κρινόμενο αυτό σκέλος, πρέπει να ανασταλεί η πρόοδος της παρούσας δίκης, μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση, για το ζήτημα αυτό, από την Τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου. Αναιρετικοί λόγοι κατ' άρθρο 559 αρ. 1, 8 και 19 ΚΠολΔ. Περαιτέρω, κρίθηκε ότι το Εφετείο,  με το να μην εφαρμόσει τις επίμαχες διατάξεις του Ν. 4092/12, κατά το μέρος που περιορίζουν το ποσοστό των τόκων που βαρύνει το αναιρεσείον Επικουρικό Κεφάλαιο για την καταβολή από το τελευταίο αποζημιώσεων και χρηματικών ικανοποιήσεων, δεν παραβίασε, ευθέως ή εκ πλαγίου, το νόμο. Απορρίπτει την αναίρεση της 742/2016 απόφασης του ΜονΕφΘεσ κατά το μέρος που αναφέρεται στο σκεπτικό της παρούσας και αναβάλλει, κατά τα λοιπά, τη συζήτηση μέχρι να εκδοθεί οριστική απόφαση από την Τακτική Ολομέλεια του Αρείου Πάγου.

^9-8-18 ΔιοικΠρΚαλαμάτας 355/18 : Κακοποίηση ζώου - Πρόστιμο - Αρχή της αναλογικότητας. Επιβολή προστίμου για κακοποίηση, κακή και βάναυση μεταχείριση ζώου με βάση τα άρθρα 16 παρ. α' και 21 του Ν. 4039/12. Αρχή της αναλογικότητας - Στις περιπτώσεις που η εφαρμοστέα διάταξη δεν διαθέτει, σε έναν ελάχιστο έστω βαθμό, στοιχεία αναλογικότητας και δεν προβαίνει σε στοιχειώδη έστω κλιμάκωση της επιβαλλόμενης κύρωσης, ανάλογα με τη βαρύτητα της εκάστοτε παραβατικής συμπεριφοράς.Εν προκειμένω, κρίνει ότι ο προσφεύγων υπέπεσε πράγματι στην προβλεπόμενη στα άρθρα 16α και 21 του Ν. 4039/12 παράβαση της βίαιης πράξης κατά ζώου, ωστόσο η επιβολή της χρηματικής ποινής ύψους 30.000 ευρώ, ενόψει των ιδιαίτερων συνθηκών  της επίδικης περίπτωσης, υπερακοντίζει το σκοπό δημοσίου συμφέροντος στον οποίον αποβλέπει η επίμαχη διάταξη, ήτοι της προστασίας των ζώων, του κολασμού του παραβάτη και της αποτροπής παρομοίων παραβάσεων και οδηγεί σε αποτέλεσμα που δεν συμβιβάζεται με τη συνταγματικού επιπέδου αρχή της αναλογικότητας. Δέχεται εν μέρει την προσφυγή - Περιορίζει το επιβαλλόμενο πρόστιμο στο εύλογο και προσήκον ποσό των τριών χιλιάδων (3.000) ευρώ.

^9-8-18 ΕφΘεσ 658/18 : Εμπορική μίσθωση - Λήξη - Ανανέωση - Συμφωνία -Συγκυριότητα ακινήτου.  Διαφορά από εμπορική μίσθωση (ξενοδοχείο) ακινήτου περισσότερων ιδιοκτητών/εκμισθωτών - Λήξη εμπορικής μίσθωσης και ανανέωση με την κατάρτιση νέας σύμβασης, η οποία λήφθηκε από την πλειοψηφία των κοινωνών-συνεκμισθωτών και δεσμεύει και τη μειοψηφία, τόσο ως προς την διάρκεια όσο και ως προς το ύψος του μισθώματος.  Ως εκ τούτου η εναγομένη μισθώτρια έχει δικαίωμα να τους καταβάλει έκτοτε, κατά το αναλογούν, στο ποσοστό της συγκυριότητας τους, μέρος, το συμφωνηθέν, μεταξύ αυτής και της πλειοψηφίας των συνεκμισθωτών, μίσθωμα. Μη νόμιμη καταβολή μισθώματος - Καταγγελία. Έννοια καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος  - Αποδείχτηκε ότι οι ενάγοντες όχι μόνο δεν διαμόρφωσαν μόνοι τους το κατά τους ισχυρισμούς της εναγομένης οφειλόμενο μειωμένο μίσθωμα και δεν αδράνησαν και μάλιστα επί μακρόν να ασκήσουν το δικαίωμα τους, αλλά αντίθετα διαμαρτυρήθηκαν τόσο προφορικά, όσο και έγγραφα, με εξώδικη δήλωση τους για τη μη νόμιμη καταβολή του μισθώματος. Δεκτή κατ' ουσίαν η έφεση.

^9-8-18 ΔιοικΕφΚομοτηνής Α234/18 :  Φορολογία εισοδήματος - Σύζυγοι - Προσφυγή.  Κοινή δήλωση φορολογίας εισοδήματος συζύγων ή προσώπων που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης - Οι σύζυγοι υποβάλλουν κοινή δήλωση κατά την διάρκεια του γάμου τους και ο αναλογών φόρος βεβαιώνεται στο όνομα του συζύγου, παρότι υπολογίζεται χωριστά στο εισόδημα καθενός συζύγου και η ευθύνη καταβολής του βαρύνει τον κάθε σύζυγο χωριστά. Η υποβολή από τον σύζυγο δήλωσης και για το εισόδημα της συζύγου του άγει στο να καταχωρίζεται ως εισπρακτέο ή επιστρεπτέο στα βιβλία της φορολογικής Διοίκησης στο όνομα του συζύγου το ποσό που προκύπτει από την άθροιση των φορολογικών οφειλών αμφοτέρων των συζύγων. Εν προκειμένω, νομίμως η καταλογιστική πράξη εκδόθηκε στο όνομα του διαδικαστικώς υπόχρεου προς υποβολή της κοινής δήλωσης συζύγου της προσφεύγουσας, αν και αφορούσε εισοδήματα της τελευταίας. Επίσης, νομίμως το επίμαχο φύλλο ελέγχου επιδόθηκε  στην κατοικία της αδελφής του συζύγου, την οποία από κοινού με την προσφεύγουσα είχαν διορίσει ως αντίκλητο τους. Τέλος, κρίνει ότι νομίμως απορρίφθηκε η ενδικοφανής προσφυγή της προσφεύγουσας ως απαραδέκτως ασκηθείσα, λόγω χρονικής αναρμοδιότητας της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών προς εξέταση της. Απορρίπτει την προσφυγή.

^9-8-18 ΠολΠρΘεσ 10381/18 : ΑΕ - ΓΣ - Αποφάσεις - Ακυρότητα. Αγωγή μετόχου ΑΕ για να αναγνωριστεί ότι οι αποφάσεις της ΓΣ είναι ανυπόστατες, άλλως αυτοδικαίως άκυρες. Λόγοι ακυρότητας και ακυρωσίας αποφάσεων ΓΣ. Όροι καταστατικού ΑΕ - Πρόσκληση για την σύγκληση της ΓΣ - Νόμιμη σύνθεση - Δικαίωμα ψήφου και συμμετοχή προσώπων που δεν είχαν το σχετικό δικαίωμα. Τρόπος διανομής κερδών στους μετόχους μετά την αφαίρεση του τακτικού αποθεματικού. Αποσβεστική προθεσμία για την προβολή της ακυρωσίας της απόφασης.  Η κρινόμενη αγωγή πρέπει, παρά την ερημοδικία της εναγομένης, να απορριφθεί, εν μέρει ως απαράδεκτη και εν μέρει ως νόμω αβάσιμη.

^9-8-18  ΜονΠρΘεσ 8513/18 : Επικοινωνία γονέα και τέκνου. Προσβολή προσωπικότητας. Αγωγή για να ρυθμιστεί η επικοινωνία του ενάγοντος πατέρα με την ενήλικη θυγατέρα του, η οποία έχει τεθεί σε πλήρη δικαστική συμπαράσταση και διαμένει με την εναγόμενη σύζυγο. Η διάταξη του όρθρου 1463 ΑΚ καθιερώνει την έννομη σχέση της συγγένειας του αίματος και όπως όλοι οι εξ αίματος συγγενείς, έτσι και οι γονείς έχουν δικαίωμα επικοινωνίας μετά των ενηλίκων τέκνων τους, αφού διαμέσου της ασκήσεως του δικαιώματος αυτού θα μπορέσουν να εκφράσουν την αγάπη, φροντίδα, ενδιαφέρον και στοργή προς αυτά. Στην περίπτωση, κατά την οποία υφίσταται παρεμπόδιση της ασκήσεως του δικαιώματος επικοινωνίας γονέα με ενήλικο τέκνο του, η νομική δυνατότητα που παρέχεται βάσει του ουσιαστικού δικαίου είναι μέσω των διατάξεων του άρθρου 57 ΑΚ, με τις οποίες παρέχεται προστασία στην προσωπικότητα του ατόμου. Εν προκειμένω όμως,  η αγωγή είναι νόμω αβάσιμη, διότι και αληθών υποτιθέμενων των αναφερομένων σε αυτή πραγματικών περιστατικών δεν μπορεί να θεμελιωθεί η ασκούμενη με αυτήν αξίωση ρύθμισης επικοινωνίας στη διάταξη του άρθρου 1520 παρ. 1 ΑΚ, καθώς το καθιερούμενο με αυτή προσωπικό δικαίωμα επικοινωνίας του γονέα με το τέκνο του προϋποθέτει ανηλικότητα του τέκνου και δεν αφορά τα ενήλικα τέκνα. Απορρίπτει την αγωγή ως νόμω αβάσιμη.

^2-8-18 ΕφΠειρ 87/18 : Τράπεζες - Αλληλόχρεος λογαριασμός - Καταδολίευση - Διάρρηξη. Έννοια αλληλόχρεου λογαριασμού και ανοικτού λογαριασμού. Διάρρηξη καταδολιευτικής δικαιοπραξίας -  Προϋποθεσεις. Χορήγηση πιστώσεων από την Τράπεζα πριν το κλείσιμο του λογαριασμού - Η Τράπεζα είναι και πριν από το οριστικό κλείσιμο του λογαριασμού, δανείστρια, έχει, άρα, το δικαίωμα να προσβάλει ως καταδολιευτική, εφόσον συντρέχουν και οι λοιποί όροι του νόμου, κάθε απαλλοτρίωση του πελάτη της, έστω και αν έλαβε χώρα πριν από το οριστικό κλείσιμο του λογαριασμού, αρκεί αυτό να γίνει έως την πρώτη συζήτηση της αγωγής. Απορρίπτει την έφεση.

^2-8-18  ΕιρΝ.Ιωνίας 5/18 : Πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής - Ανακοπή. Στοιχεία για το ορισμένο του πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής - Περιγραφή ακινήτου - Ισχυρισμός του καθού η ανακοπή περί γνώσης των ελλειπόντων στοιχείων από τον ανακόπτοντα. Εν προκειμένω, δεν προκύπτει ότι ο  καθ ου Δήμος συγκοινοποίησε στον ανακόπτοντα διάγραμμα του επίδικου ακινήτου, παρά το γεγονός ότι γίνεται αναφορά σε αυτό στο ανακοπτόμενο πρωτόκολλο. Σε συνδυασμό δε και με το γεγονός ότι στο εν λόγω Πρωτόκολλο δεν υφίσταται αναφορά όλων των εκτεθέντων, για το ορισμένο της περιγραφής του επίδικου ακινήτου, στοιχείων, με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση ως προς τον ακριβή καθορισμό της ταυτότητας αυτού, το προσβαλλόμενο Πρωτόκολλο δεν είναι επαρκώς ορισμένο. Ως εκ τούτου, ο σχετικός ισχυρισμός του ανακόπτοντος περί ακυρότητας του πρωτοκόλλου λόγω αοριστίας αυτού, πρέπει να γίνει δεκτός και ως κατ' ουσία βάσιμος.

^2-8-18  ΕιρΙκαρίας 1/18 : Εργατικές διαφορές κάτω των 5.000 ευρώ - Ν.4335/15. Περίπτωση εργατικής διαφοράς με αξία αντικειμένου κάτω των 5.000 ευρώ. Εφαρμοστέα διαδικασία μετά το Ν. 4335/2015.  Αποκλείεται η εφαρμογή των ειδικών διατάξεων για τις μικροδιαφορές στις εκδικαζόμενες κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών υποθέσεις και μετά τις  τροποποιήσεις, που επέφερε ο Ν. 4335/15. Η κρινόμενη αγωγή, που αφορά αποδοχές εργαζομένου με εξαρτημένη εργασία, φέρεται εσφαλμένως να εκδικαστεί με βάση τις ειδικές διατάξεις των μικροδιαφορών και όχι κατά την προσήκουσα ειδική διαδικασία περιουσιακών διαφορών και δη των εργατικών διαφορών, κατά την οποία εκδικάζονται οι διαφορές από παροχή εξαρτημένης εργασίας ή και από οποιαδήποτε άλλη αιτία με αφορμή την παροχή της εργασίας αυτής, όπως η επίδικη απαίτηση της ενάγουσας, που δεν υπάγεται στην τακτική διαδικασία και συνεπώς δεν μπορεί να εφαρμοστεί ο κανόνας υπαγωγής της στις μικροδιαφορές λόγω ποσού. Πρέπει, λοιπόν, για λόγους οικο­νομίας της δίκης, να διαταχθεί, η αυτεπάγγελτη εκδίκαση της κρινόμενης αγωγής στην ίδια δικάσιμο, σύμφωνα με την προσήκουσα ειδική διαδι­κασία των εργατικών διαφορών.

^2-8-18 ΜονΠρΠατρών 255/18 : Επιμέλεια τέκνων - Ασφαλιστικά μέτρα. Περίπτωση προσωρινής ανάθεσης της επιμέλειας ανήλικου τέκνου, το οποίο γεννήθηκε εκτός γάμου, αλλά εκουσίως αναγνωρίσθηκε από τον πατέρα του, σε αυτόν. Απόλυτο κριτήριο για την κρίση του Δικαστηρίου αποτελεί το πραγματικό συμφέρον του τέκνου. Εν προκειμένω, η καθ ης, μητέρα της ανήλικης, με τη συμπεριφορά της, την οποία επέδειξε έναντι της ανήλικης, παρέπεται, ότι δεν είναι διατεθειμένη να αναλάβει τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που συνεπάγεται η γονική μέριμνα του τέκνου της και συνεπώς, δεν μπορεί να παρέχει όλα εκείνα τα εχέγγυα που απαιτούνται ώστε να κριθεί από το Δικαστήριο, ότι είναι καταλληλότερη γονέας για την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου της, αφού συχνά την εγκατέλειπε.

^27-7-18  ΜονΠρΖακύνθου 3/18 : Διαταγή πληρωμής - Ανακοπή - Προθεσμίες - Ν.4335/15. Τροπή προσημείωσης σε υποθήκη. Προθεσμία για την άσκηση ανακοπής κατά διαταγής πληρωμής μετά το Ν. 4335/2015, ο οποίος τροποποίησε τις προθεσμίες για την άσκηση των ανακοπών των άρθρων 632 και 633 ΚΠολΔ. Κρίσιμος χρόνος για το εφαρμοστέο δίκαιο ο χρόνος υποβολής της αίτησης. Εάν έχει εγγράφει προσημείωση για να ασφαλιστεί απαίτηση και στη συνέχεια η απαίτηση αυτή επιδικαστεί στο δικαιούχο της με διαταγή πληρωμής, κατά της οποίας ο καθ' ου η διαταγή οφειλέτης δεν άσκησε ούτε την εκ του άρθρου 632 § 1 ΚΠολΔ ανακοπή μέσα στην προθεσμία των δέκα πέντε (15) ημερών από την πρώτη σ' αυτόν επίδοση της διαταγής, ούτε την εκ του άρθρου 633 § 2, ανακοπή μέσα στην προθεσμία των δέκα (10) ημερών από τη δεύτερη σ' αυτόν επίδοση της διαταγής, η προσημείωση πρέπει να τραπεί σε υποθήκη μέσα σε ενενήντα (90) ημέρες από την πάροδο της τελευταίας αυτής προθεσμίας των δέκα (10) ημερών. Ερημοδικία καθού η αίτηση στη εκούσια δικαιοδοσία.  Εν προκειμένω,  πρέπει η Υποθηκοφύλακας να προβεί σε ολική τροπή της ένδικης προσημείωσης σε υποθήκη αναδρομικά από την ημερομηνία υποβολής του σχετικού αιτήματος της αιτούσας τράπεζας.  Η υπό κρίση αίτηση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη.

^27-7-18 ΤρΕφΠατρών 15/18 : Αυτοκινητικό ατύχημα - Φθορές αυτοκινήτου εταιρίας leasing.  Πρόκληση φθορών και βλαβών σε αυτοκίνητο ιδιοκτησίας εταιρίας Leasing από τροχαίο ατύχημα - Αξίωση αποζημίωσης - Ενεργητική νομιμοποίηση - Δικαιούται να απαιτήσει  την αποζημίωση, ο δυνάμει της σύμβασης χρηματοδοτικής μίσθωσης, κάτοχος - μισθωτής του αυτοκινήτου,  ο οποίος και φέρει τον κίνδυνο της τυχαίας καταστροφής, απώλειας ή βλάβης του πράγματος.

^20-7-18 ΜονΠρΑθ 4644/18 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Εργασιακές σχέσεις. Μεταβολή στο πρόσωπο του εργοδότη - Ο νέος εργοδότης υπεισέρχεται σε όλες τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις προϋφιστάμενες εργασιακές σχέσεις, χωρίς αυτές και τα εν γένει δικαιώματα των μισθωτών να επηρεάζονται από τη μεταβίβαση. Ο προηγούμενος εργοδότης, και μετά τη μεταβίβαση, ευθύνεται αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με τον νέο εργοδότη, για τις υποχρεώσεις που προέκυψαν από τη σύμβαση ή σχέση εργασίας μέχρι τον χρόνο που αναλαμβάνει ο διάδοχος,  Εάν,  η εργασιακή σχέση δεν είχε λήξει πριν από τη μεταβίβαση με νόμιμο τρόπο, τότε ο εργαζόμενος μπορεί να ασκήσει μέσα στη νόμιμη προθεσμία τα δικαιώματα από την παράνομη απόλυση κατά του νέου εργοδότη. Εν προκειμένω, η εργασιακή σχέση της εφεσίβλητης με τη μεταβιβάζουσα εταιρία, είχε ήδη λήξει νόμιμα κατά το χρόνο σύστασης της εκκαλούσας διαδόχου εταιρίας. Ανεξαρτήτως του εάν πράγματι εν προκειμένω υπήρξε ή όχι μεταβίβαση της επιχείρησης μεταξύ των δύο εταιριών, μη νομίμως, η εφεσίβλητη προβάλλει τη σχετική της αξίωση έναντι της εκκαλούσας. Επαναφορά των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση - Δεκτή εν μέρει η αίτηση. Δεκτή η έφεση.

^20-7-18 ΠολΠρΛασιθίου 18/18 : Ιδιόγραφη διαθήκη - Γνησιότητα - Πρακτικό συμβιβασμού. Διαδικασία εξώδικης επίλυσης ιδιωτικών διαφορών με βάση το άρθρο 214Α ΚΠολΔ - Προ της ενάρξεως του Ν. 3994/11. Οποιαδήποτε έννομη σχέση του ιδιωτικού δικαίου με αντικείμενο απαλλοτριωτό που ανήκει στην ελεύθερη διάθεση των μερών, η οποία είναι δεκτική συμβιβασμού κατά τους κανόνες του ουσιαστικού δικαίου, υπόκειται στην προαναφερόμενη ρύθμιση. Δεν εφαρμόζεται η διάταξη για τις προσωπικού δικαίου διαφορές, για τα πράγματα εκτός συναλλαγής και –κατά την ορθότερη άποψη– και για το κληρονομικό δικαίωμα από το νόμο ή από διαθήκη. Δεδικασμένο και έκταση αυτού που παράγεται από το δικαστικό συμβιβασμό του άρθρου 214Α ΚΠολΔ - Εάν η αγωγή απορρίφθηκε νόμιμα λόγω παραγραφής της επίδικης αξιώσεως κατόπιν ενστάσεως προβληθείσης από τον εναγόμενο, δεν δημιουργείται ουσιαστικό δεδικασμένο και ως προς τη γένεση και ουσιαστική ύπαρξη της αξιώσεως. Η γνησιότητα και, κατ’ ακολουθία, η εγκυρότητα της ιδιόγραφης διαθήκης, δεν θα μπορούσε να καλυφθεί από το δεδικασμένο δικαστικής απόφασης, πολλώ δε μάλλον από το ιδιότυπο ουσιαστικό δεδικασμένο που απορρέει από την αμετάκλητη απόφαση που απέρριψε την ακύρωση του συμβιβασμού λόγω πλάνης, απάτης και απειλής. Εν προκειμένω, λοιπόν, πρέπει η κρινόμενη αγωγή, ως προς το αίτημά της να αναγνωριστεί ότι η ιδιόγραφη διαθήκη είναι γνήσια και έγκυρη, να γίνει δεκτή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη.

^20-7-18  ΜονΠρΑθ 2837/18 : Σύμβαση απλής διανομής μεταξύ της αιτούσας οικογενειακής επιχείρησης με αντικείμενο την κατοχή και προμήθεια φαρμάκων και της καθής εταιρίας που προμηθεύει την ελληνική αγορά με φαρμακευτικά προϊόντα.  Αναλογική εφαρμογή των διατάξεων περί εντολής - Καταγγελία της συμβάσεως. Ασφαλιστικά μέτρα - Προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης. Εν προκειμένω, ακόμα και αν ήθελε υποτεθεί ότι η καταγγελία για τη διεπόμενη τις σχέσεις των διαδίκων σύμβαση απλής διανομής, στην οποία εφαρμόζονται αναλογικά οι διατάξεις για την εντολή, ήτοι εκείνη του άρθρου 725 ΑΚ, έγινε αντίθετα με τις αρχές της ενδοσυμβατικής και αδικοπρακτικής ευθύνης, καθώς και καταχρηστικά, δεν είναι ποτέ άκυρη και επιφέρει πάντα τη λύση της, παρέχεται δε στην αιτούσα διανομέα (εντολοδόχο) η δυνατότητα να ζητήσει αποκατάσταση κάθε θετικής και αποθετικής ζημίας που υπέστη από αυτήν, όχι όμως και να αξιώσει την αναγνώριση της καταγγελίας και την εκπλήρωση της σύμβασης ούτε να επιδιώξει, όπως εν προκειμένω, την προσωρινή συνέχιση της λειτουργίας της σύμβασης απλής διανομής με την εκ μέρους της καθ’ ης εκτέλεση όλων των παραγγελιών της αιτούσας σε φάρμακά της. Δεν υφίσταται, λοιπόν, νόμιμο ουσιαστικό δικαίωμα για τη λήψη του μέτρου της προσωρινής συνέχισης της λειτουργίας της επίδικης σύμβασης, ούτε για τη λήψη κάθε άλλου πρόσφορου κατά την κρίση του δικαστηρίου μέτρου. Απορρίπτει την αίτηση.

^11-7-18 ΑρΠάγος (Ολ) 10/18 : Αναίρεση - Προθεσμία  - Ν.4335/15. Ζητήματα ερμηνείας αναφορικά με την προθεσμία άσκησης αναιρέσεως και την έναρξη ισχύος του Ν.4335/15. Κατά την πλειοψηφούσα άποψη, για τις αποφάσεις που δημοσιεύθηκαν προ της 1-1-2016, χωρίς να επιδοθούν, εξακολουθεί και μετά την 1-1-2016 να ισχύει η τριετής προθεσμία για την άσκηση του ενδίκου μέσου της αναίρεσης που προέβλεπε η διάταξη του άρθρου 564 παρ. 3 του ΚΠολΔ, πριν την αντικατάστασή της με το Ν. 4335/15. Εν προκειμένω, κατά την πλειοψηφούσα, λοιπόν, άποψη, η ένδικη, από 25-5-2016, αίτηση αναίρεσης κατά της μη επιδοθείσας τελεσίδικης απόφασης του ΤρΕφΚέρκυρας, που κατατέθηκε στη Γραμματεία του εκδόντος την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση στις 27-5-2013, είναι παραδεκτή, ως εμπροθέσμως ασκηθείσα. Αντίθετη μειοψηφία.

^3-7-18 ΜονΠρΑθ 706/18 : Aναγκαστική εκτέλεση - Αναστολή - Ν.4335/15. Εκτελεστική διαδικασία μετά την ισχύ του Ν. 4335/15. Κατά τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 937 ΚΠολΔ -  όπως ισχύει μετά το Ν. 4335/15 - περιορίζεται ρητά η δυνατότητα για την άσκηση αίτησης αναστολής κατά της εκτελεστικής διαδικασίας, η οποία υφίσταται πλέον μόνο α) στην περίπτωση άμεσης εκτέλεσης και β) στην περίπτωση άσκησης ενδίκου μέσου κατά απόφασης, που εκδίδεται επί της ανακοπής, εφόσον πιθανολογηθεί η ευδοκίμηση του ενδίκου μέσου και η ανεπανόρθωτη βλάβη του αιτούντος.  Η άποψη, με την οποία υποστηρίζεται ότι είναι δυνατή η αναστολή της εκτελεστικής διαδικασίας βάσει των διατάξεων των άρθρων 731 και 732 ΚΠολΔ. περί προσωρινής ρύθμισης κατάστασης, δεν ευσταθεί, καθόσον οι εν λόγω διατάξεις δεν δύνανται να αντικαταστήσουν τις αποκλειστικές ρυθμίσεις του άρθρου 937 ΚΠολΔ.

^26-6-18  ΜονΕφΑθ 548/18 : Τραπεζική αργία- Θυρίδες- Απόλυση υπαλλήλου τράπεζας - Ακυρότητα. Το αμφιλεγόμενο ζήτημα της πρόσβασης στις τραπεζικές θυρίδες κατά την περίοδο της τραπεζικής αργίας (ΠΝΠ 28-6-15). Στην απαγόρευση διενέργειας τραπεζικών εργασιών, από το περιεχόμενο των επίμαχων Π.Ν.Π., δεν προκύπτει με σαφήνεια ότι εντάσσεται και η πρόσβαση των δικαιούχων στις θυρίδες. Ως κύρωση για την παράβαση της Π.Ν.Π. προβλέπεται η υποχρέωση των πιστωτικών ιδρυμάτων να καταγγείλουν τη σύμβαση εργασίας του προσώπου που ευθύνεται για την παράβαση, ήτοι απαιτείται υπαίτια παράβαση του υπαλλήλου. Προϋπόθεση δε, για την πλήρωση της υπαίτιας παράβασης είναι να τελούν οι υπάλληλοι εν πλήρει γνώσει των επιτρεπόμενων και των μη επιτρεπόμενων πράξεων και ενεργειών ώστε να ευθύνονται για την παράβαση. Ιδιαίτερο το καθεστώς που διέπει τις τραπεζικές θυρίδες και αυτό έγκειται, τόσο στο γεγονός ότι τα αποθηκευμένα μετρητά στις θυρίδες δεν συνυπολογίζονται στη ρευστότητα των πιστωτικών ιδρυμάτων, όσο και στη φύση της έννομης σχέσης μεταξύ των πελατών και των ιδρυμάτων, η οποία δημιούργησε ακριβώς την αντικειμενική αβεβαιότητα ως προς το αν απαγόρευε η επίμαχη Π.Ν.Π. την πρόσβαση των πελατών στις μισθωμένες από αυτούς θυρίδες και γι' αυτό έχρηζε ειδικής διασαφήσεως. Περίπτωση καταγγελίας συμβάσεως εργασίας τραπεζοϋπαλλήλου, ο οποίος επέτρεψε σε πελάτη του καταστήματος, όπου εργαζόταν, την πρόσβαση στη θυρίδα του, κατά τη διάρκεια της τραπεζικής αργίας. Αποδείχθηκε ότι κατά το χρονικό διάστημα από την επαναλειτουργία συγκεκριμένων καταστημάτων της εναγόμενης τράπεζας μέχρι τουλάχιστον την παροχή σαφών οδηγιών εκ μέρους της , που έγινε στις 2.7.2015, οι υπάλληλοι της, μεταξύ των οποίων και ο ενάγων, δεν διέθεταν επαρκή γνώση του νομικού καθεστώτος των θυρίδων κατά την περίοδο της τραπεζικής αργίας. Κρίθηκε οτι η εν λόγω απόλυση είναι καταχρηστική κι ως εκ τούτου άκυρη, διότι δεν συνδέεται με την ομαλή και αποδοτική άσκηση της εργασίας του ενάγοντος, ενώ η εργοδότρια τράπεζα έχει καταστεί υπερήμερη. Δεκτή η έφεση του ενάγοντος - Υποχρεώνει την εναγόμενη να αποδέχεται τις υπηρεσίες του και επιδικάζει σε αυτόν αποδοχές υπερημερίας και χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης. Απορρίπτει την έφεση της εναγόμενης.

^21-6-18 ΕιρΣερ 3/18 : Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα - Ν.3869/10 - Κανονική εκτέλεση υποχρεώσεων - Απαλλαγή. Η κανονική εκτέλεση των υποχρεώσεων του οφειλέτη, ως προϋπόθεση της απαλλαγής του κατά την έννοια του άρθρου 11 παρ. 1 Ν 3869/2010, απαιτεί την εντός του ταχθέντος με την απόφαση του Δικαστηρίου χρονικού πλαισίου καταβολή των ορισθέντων ποσών. Εν προκειμένω, ο αιτών ισχυρίζεται ότι εξόφλησε πλήρως όλες τις υποχρεώσεις που του επέβαλε η με αριθμό 39/2013 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου, ήτοι το σύνολο των υποβληθεισών σε ρύθμιση οφειλών του προς τις καθ’ ων η αίτηση-πιστώτριές του. Για το λόγο αυτό ζητεί να πιστοποιηθεί με απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου η κανονική εκτέλεση των υποχρεώσεών του ώστε να επέλθει η απαλλαγή του από κάθε τυχόν υπόλοιπο οφειλής, δεκτής γενομένης της αίτησής του. Η ένδικη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη.

^21-6-18 ΕιρΑθ 455/18 : Υπερχρεωμένα φυσικά πρόσωπα - Ν.3869/10. Αίτηση υπαγωγής στις ρυθμίσεις του Ν.3869/10 - Στο πεδίο εφαρμογής του - μετά το Ν.4336/15 - υπάγονται και οι οφειλές προς τους Οργ. Κοινωνικής Ασφάλισης. Απορρίπτει τον ισχυρισμό περί αντισυνταγματικότητας του άρθρου 1 του Ν.3869/10, θεμελιούμενο στην αντίθεσή του προς την αρχή της ισότητας (αρ. 4 παρ.1 του Σ.) λόγω της διεύρυνσης εφαρμογής του Ν.3869/10 και στις οφειλές προς τους Οργ.Κοιν.Ασφάλισης. Εκούσια δικαιοδοσία - Δεδικαμένο - Η απόφαση του Ν.3869/10 δεν δημιουργεί δεδιασμένο ως προς την ύπαρξη και το ύψος των επίδικων απαιτήσεων.  Προσωρινή ρύθμιση οφειλών της αιτούσας και ορισμός νέας δικασίμου.  Εξαίρεση κύριας κατοικίας από την εκποίηση. Εν μέρει δεκτή η αίτηση ως βάσιμη και στην ουσία της.

^14-6-18 ΜονΠρΑθ 592/18 : Εργατικό ατύχημα - Καταγγελία συμβάσεως εργασίας - Καταχρηστικότητα. Ηθική βλάβη.  Ευθύνη εργοδότη όταν το ατύχημα οφείλεται στη μη τήρηση όρων, οι οποίοι επιβάλλονται από την κοινή αντίληψη, την υποχρέωση προνοίας του και την απαιτούμενη στις συναλλαγές επιμέλεια. Ειδική διαδικασία των άρθρων 664 επ. του ΚΠολΔ.Περίπτωση τηλεφωνήτριας, η οποία διεγνώσθη με πολύποδα στις φωνητικές της χορδές και γι' αυτό το λόγο έπρεπε να παραμείνει σπίτι της σε πλήρη αφωνία, εξαιτίας της επαγγελματικής καταπόνησης των φωνητικών της οργάνων, λόγω των ανθυγιεινών συνθηκών στην εργασία της και  της απαιτήσεως του εργοδότη της να πραγματοποιεί υπερβολικό αριθμό κλήσεων ανά ημέρα. Επιστροφή της εργαζόμενης μετά από ενάμισυ περίπου μήνα στην εργασία της, αλλά σε διαφορετική θέση - Καταγγελία της συμβάσεως της. Αποδείχθηκε ότι η καταγγελία είναι άκυρη ως καταχρηστική και συγκεκριμένα ασκήθηκε από εκδικητικότητα της εναγομένης εργοδότριας, οφειλόμενη στο γεγονός ότι εκείνη αρνήθηκε να εργασθεί και πάλι ως τηλεφωνήτρια πριν ολοκληρώσει την αποθεραπεία της και ζήτησε να παραμείνει στη θέση της διοικητικής υπαλλήλου. Επίσης, το ένδικο εργατικό ατύχημα οφείλεται σε πταίσμα και δη σε αμέλεια του νομίμου εκπροσώπου της εναγομένης ως προς την τήρηση των προβλεπόμενων όρων ασφάλειας των εργαζομένων και όχι σε ενδεχόμενο δόλο αυτού όπως αβάσιμα ισχυρίζεται η ενάγουσα. Επιδίκαση χρηματικής ικανοποίησης για την ηθική βλάβη που υπέστη η ενάγουσα. Η αγωγή πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως και κατ’ ουσίαν βάσιμη και προσωρινά εκτελεστή ως προς τις καταψηφιστικές της διατάξεις.

^8-6-18 ΣτΕ (Α') 487/18 : Ιδιοκτησία - Περιορισμοί - Δημιουργία Ζ.Ο.Ε - Αποζημίωση. Δικαίωμα αποζημίωσης εταιρίας, κατ’ άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ, για τους περιορισμούς που επιβλήθηκαν στην ευρισκόμενη στην περιοχή Καλαμακίου του Δήμου Λαγανά Ζακύνθου ιδιοκτησία της, με το από 1.12.1999 π.δ. (Δ΄ 906) περί θεσπίσεως Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου. Tο δικάσαν εφετείο έκρινε ότι οι θεσπισθέντες πρόσθετοι περιορισμοί με το από 1.12.1999 π.δ. ήταν σημαντικοί, αλλοίωναν μερικώς τον πυρήνα του δικαιώματος της ιδιοκτησίας της αναιρεσίβλητης εταιρείας και, ως εκ τούτου, δημιουργούσαν, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 24 παρ. 1 και 2, 17 παρ. 1 και 2 του Σ. και τις διατάξεις του άρθρου 22 του ν. 1650/1986, σε συνδυασμό προς το 1ο ΠΠ ΕΣΔΑ, ευθεία αξίωση αυτής προς αποζημίωση, χωρίς να τίθεται ζήτημα προηγούμενης υποβολής από την θιγόμενη αναιρεσίβλητη εταιρεία σχετικής αιτήσεως στη Διοίκηση. Λόγω όμως, της σπουδαιότητας του ανωτέρω ζητήματος, εάν δηλαδή κατά την έννοια του άρθρου 22 του ν. 1650/1986, ο θιγόμενος από τη δημιουργία Ζ.Ο.Ε. ιδιοκτήτης έχει τη δυνατότητα να επιδιώξει με την άσκηση ευθείας αγωγής κατά του Ελληνικού Δημοσίου ενώπιον του αρμόδιου διοικητικού δικαστηρίου την επιδίκαση αποζημιώσεως ή απαιτείται προηγούμενη υποβολή από αυτόν σχετικής αιτήσεως στη Διοίκηση και, ενόψει και της πάγιας επί του ζητήματος αυτού νομολογίας του Τμήματος και της διαφορετικής προς αυτήν πρόσφατης ως άνω αποφάσεως του Ε΄ Τμήματος που αφορά την ερμηνεία της ίδιας διάταξης του άρθρου 22 του ν. 1650/1986, το Τμήμα κρίνει ότι το εκτεθέν ζήτημα πρέπει να παραπεμφθεί προς επίλυση στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου.

^1-6-18 ΠολΠρΑθ 188/18 : Τράπεζες - Εκχώρηση απαίτησης από πώληση - Αναπροσαρμογή οφειλής - αρ. 288 ΑΚ. Διαφορά από απαιτήσεις που γεννήθηκαν μεταξύ της πιστούχου εταιρίας και του εναγόμενου ΝΠΙΔ, στο πλαίσιο της επιχειρηματικής δραστηριότητας της πρώτης, με αντικείμενο την πώληση ιατροφαρμακευτικών προϊόντων σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία - Εκχώρηση των απαιτήσεων (από τις πωλήσεις) από την πιστούχο εταιρία στην ενάγουσα τράπεζα, με την οποία είχε συνάψει σύμβαση πίστωσης αλληλόχρεου λογαριασμού. Αίτημα του εναγόμενου εν προκειμένω ΝΠΙΔ περί αναπροσαρμογής της οφειλής λόγω απρόοπτης μεταβολής των συνθηκών, κατ' άρθρο 288 ΑΚ. Καλή πίστη και συναλλακτικά ήθη. Κρίθηκε ότι, εάν και οι επίμαχες συμφωνίες μπορεί να μην έχουν τόση ευρύτητα και τέτοια επαναληπτικότητα, ώστε να χαρακτηρισθούν «συναλλακτικά ήθη», ωστόσο αποτελούν παραδείγματα καλόπιστης στάσης εκ μέρους συμβαλλομένων στον επαγγελματικό κύκλο συναλλασσομένων που αποτελεί αντικείμενο εξέτασης. Από αυτό το στοιχείο, σε συνδυασμό με τη δυσχερέστατη οικονομική κατάσταση, αλλά και τον βαρύνοντα κοινωνικό ρόλο του εναγομένου ΝΠΙΔ, το Δικαστήριο πείθεται ότι θα πρέπει η ενοχή να διαπλασθεί κατ’ άρθρο 288 ΑΚ και να αναπροσαρμοσθεί η οφειλή του εναγομένου, απομειούμενη κατά ποσοστό 30% του τιμήματος εκάστης επιμέρους διαδοχικής πώλησης που αποτυπώνεται στα ένδικα τιμολόγια. Δεκτή η αγωγή.

^1-6-18 ΜονΠρΗλείας 23/18 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Όρος περί μη ανταγωνισμού. Πώληση πρατηρίου καυσίμων - Μεταβίβαση της επιχείρησης και συμφωνία μεταξύ μεταβιβάζοντος και αποκτώντος περί μη ανταγωνισμού - Στα πλαίσια της ελευθερίας των συμβάσεων που απορρέει από τη διάταξη του άρθρου 361 ΑΚ, μπορεί να συμφωνηθεί ως παρεπόμενη συμφωνία στη σύμβαση πώλησης επιχείρησης η υποχρέωση μη ανταγωνισμού του ενός των συμβαλλομένων υπέρ του άλλου. Παραβίαση της εν λόγω συμφωνίας - Ασφαλιστικά μέτρα  -  Εν προκειμένω, λόγω της εξακολουθηματικής παραβίασης της παράλειψης ανταγωνισμού, το Δικαστήριο κρίνει αναγκαίο να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα προσωρινής ρύθμισης κατάστασης και ειδικότερα να απαγορευθεί στους καθ’ ων η αίτηση η λειτουργία επιχείρησης πρατηρίου καυσίμων μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της αγωγής της αιτούσας.

^29-5-18 ΕιρΑθ 135/18 : Προστασία νόμης - Ασφαλιστικά μέτρα. Περίπτωση διατάραξης της νομής δια της  εκπομπής συνεχών θορύβων από ζώο συντροφιάς, ακόμα και τις ώρες κοινής ησυχίας,  έντονης δυσοσμίας λόγω περιτωμμάτων και διαπληκτισμών του αιτούντος με γειτονικό διαμερισμα. Πιθανολογήθηκε ότι από τις ανωτέρω εκπομπές (θορύβου και δυσοσμίας) προκαλείται σοβαρή ενόχληση στον αιτούντα, καθόσον  διαταράσσεται η ψυχική ηρεμία αυτού και της οικογένειάς του κι ως εκ τούτου υπάρχει επείγουσα περίπτωση και κίνδυνος συγκρούσεων και διαπληκτισμών μεταξύ των διαδίκων. Πρέπει να γίνει δεκτή η αίτηση ως και κατ' ουσία βάσιμη και να ληφθούν τα πλέον ενδεδειγμένα κατά την κρίση του Δικαστηρίου ασφαλιστικά μέτρα (απομάκρυνση του σκύλου - παράλειψη στο μέλλον κάθε διατάραξη της νομής του αιτούντος). Απειλή ποινών σε περίπτωση παράβασης των διατάξεων της παρούσας απόφασης.

^29-5-18 ΜονΠρΑθ 443/18 : Εμπορικές διαφορές. Διαιτητική πραγματογνωμοσύνη. Εκτέλεση αλλοδαπής απόφασης. Έννοια εμπορικών διαφορών - Ως εμπορικές δύνανται να χαρακτηριστούν και διαφορές ως προς τη διαχείριση και διανομή εταιρικών στοιχείων και εσόδων, καθώς επίσης και ως προς τον προσδιορισμό μερίδων, ακόμη και αν αυτές αποτελούν στοιχεία κληρονομιαίας περιουσίας, προκρινόμενης συνεπώς της μετοχικής έναντι της ιδιότητας του κληρονόμου. Διάκριση διαιτητικής πραγματογνωμοσύνης από τη διαιτησία -  Επί της τελευταίας συμφωνείται επίλυση υφισταμένης ή μέλλουσας να προκύψει ιδιωτικής διαφοράς και αντικείμενο αυτής μπορεί να είναι έννομη σχέση και όχι η διαπίστωση πραγματικού γεγονότος. Χαρακτηρισμός  ορισμένης συμφωνίας ως διαιτησίας ή ως διαιτητικής πραγματογνωμοσύνης.Κήρυξη εκτελεστής αλλοδαπής διαιτητικής απόφασης - Σύμβαση Ν.Υόρκης - Σε περίπτωση σύγκρουσης μεταξύ διμερούς συνθήκης και της Σύμβασης της Ν. Υόρκης, υποχωρούν οι αρχές της ειδικότητας και της προγενέστερης ρύθμισης και υπερισχύει η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, πάντα προς εξυπηρέτηση του σκοπού της ελεύθερης κυκλοφορίας των διαιτητικών αποφάσεων και διευκόλυνσης της αναγνώρισης και εκτέλεσής τους. Δεκτή η αίτηση ως ουσιαστικά βάσιμη εν μέρει.

^23-5-18 MονΠρΑθ 49/18: Καταγγελία συμβάσεως εργασίας συνδικαλιστή - Άγνοια εργοδότη για την ιδιότητα του εργαζομένου. Η προστασία των συνδικαλιστικών στελεχών προϋποθέτει ότι ο εργοδότης γνωρίζει τη συνδικαλιστική ιδιότητα του προστατευόμενου γι' αυτό το λόγο εργαζομένου - Εν προκειμένω, ο ενάγων, μολονότι αδιαμφισβήτητα τυγχάνει συνδικαλιστικό στέλεχος, προστατευόμενο από τις διατάξεις του Ν. 1264/82, ωστόσο δεν αποδείχθηκε ότι σε κάποια στιγμή πριν από την καταγγελία της σύμβασης εργασίας γνωστοποίησε στη νόμιμη εκπρόσωπο της εργοδότριας εναγόμενης εταιρίας την ιδιότητά του αυτή. Επίσης, οι αναρτήσεις του εργαζόμενου συνδικαλιστή σε ιστότοπους ή και γενικότερα η αναγνωρισιμότητά του στους τοπικούς συνδικαλιστικούς κύκλους δεν αρκεί για να προσδώσει στην εναγόμενη την απαιτούμενη γνώση περί αυτής του της ιδιότητας.

^23-5-18 ΠολΠρΑθ 109/18: Συμφωνία εξυγίανσης επιχείρησης. Αίτηση επικύρωσης συμφωνίας εξυγίανσης επιχείρησης με αντικείμενο τη μεταβίβαση της επιχείρησης. Πιθανολογείται εν προκειμένω, η βιωσιμότητα της επιχείρησης που θα ασκείται πλέον από νέο φορέα.  Ρύθμιση κεφαλαίου απαίτησης του Δημοσίου από την αποκτώσα εταιρία. Μεταβίβαση των απαιτήσεων ανέγγυων πιστωτών με διαγραφή τμήματος της οφειλής. Εν κατακλείδι,προκειμένου να εξασφαλισθεί η βιωσιμότητα της επιχειρηματικής δραστηριότητας της αιτούσας εταιρίας, υπό άλλο φορέα, από την οποία προσφέρεται εργασία σε εκατόν πενήντα δύο (152) άτομα και δεδομένου ότι έχει ήδη επιτευχθεί η συμφωνία εξυγίανσης, το Δικαστήριο προβλέπει ότι υπάρχουν βάσιμες προσδοκίες επιτυχίας της προτεινόμενης εξυγίανσης, καθώς και ότι η επικύρωσή της δεν παραβλάπτει τη συλλογική ικανοποίηση των πιστωτών.

^23-5-18 ΜονΠρΑθ 1685/18: Ομαδική ασφάλιση - Όροι. Περίπτωση όρου σε ομαδικό ασφαλιστήριο περί πρόσθετου ασφαλίστρου εξισορρόπησης. Με τον εξεταζόμενο συμβατικό όρο περί πρόσθετου «ασφαλίστρου εξισορρόπησης», η ενάγουσα δεν αναλαμβάνει να καλύψει τον ένδικο κίνδυνο από τα κεφάλαιά της, τα οποία σχηματίζει από το μεγάλο αριθμό των μελών της κοινωνίας των κινδύνων, αλλά ζητεί από το λήπτη της ασφάλισης να καλύψει τη διαφορά, που θα προκύπτει κάθε φορά, μεταξύ του τακτικού ασφαλίστρου και των αποζημιώσεων, που εκείνη θα έχει ήδη καταβάλει.Τα χαρακτηριστικά του εν λόγω συμβατικού όρου δεν συνάδουν με τα βασικά χαρακτηριστικά της σύμβασης ασφάλισης. Μοιάζουν περισσότερο με «διαχειριστική ασφάλιση», η οποία μόνο, κατ’ εξαίρεση επιτρέπεται να ασκείται από ασφαλιστική εταιρία στην περίπτωση της διαχείρισης των ομαδικών συνταξιοδοτικών κεφαλαίων προσωπικού επιχείρησης. Όμως, εν προκειμένω δεν είναι αυτή η πραγματική και νομική βάση της κρινόμενης αγωγής. Η εξεταζόμενη λοιπόν, συμβατική πρόβλεψη δεν λαμβάνει υπ’ όψη τα εύλογα συμφέροντα του λήπτη της ασφάλισης και του ασφαλισμένου και έρχεται σε αντίθεση με το αρ. 2 παρ. 8 ν. 2496/1997 και, συνεπώς, η κρινόμενη αγωγή είναι απορριπτέα ως μη νόμιμη αναφορικά με την κύρια νομική βάση της.

^17-5-18 ΜονΠρΑθ 359/18 : Μεταβίβαση επιχείρησης - Πτώχευση. Ο εργοδότης που διαδέχεται ή υποκαθιστά τον αρχικό εργοδότη στην άσκηση ορισμένης επιχείρησης, υπεισέρχεται στις υποχρεώσεις του αρχικού εργοδότη έναντι του προσωπικού και σε περίπτωση απόλυσης αυτού οφείλει να τηρήσει τις νόμιμες διατυπώσεις και να καταβάλει τη νόμιμη αποζημίωση με βάση το συνολικό χρόνο του μισθωτού στον αρχικό και στο νέο εργοδότη. Έννοια μεταβίβασης της επιχείρησης. Εάν επέλθει μεταβίβαση επιχείρησης στο χρονικό διάστημα κατά το οποίο έχει αρχίσει αλλά δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί η διαδικασία της πτώχευσης ή της κήρυξης σε αφερεγγυότητα, το προσωπικό της μεταβιβαζόμενης επιχείρησης υπάγεται πλήρως στην προστασία που παρέχεται. Εάν όμως ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία με την έκδοση της, κατά περίπτωση, απαιτούμενης δικαστικής απόφασης, τότε από τη δημοσίευση αυτής παύει η προστασία. Περίπτωση συστάσεως ΙΚΕ ως συνέχεια προηγουμένης ατομικής επιχειρήσεως - Η ΙΚΕ αποτελεί διάδοχο εργοδότρια - Διαφορά δεδουλευμένων αποδοχών σε απολυθέντα μισθωτό.  Η κρινόμενη αγωγή πρέπει γίνει δεκτή ως κατ’ ουσίαν βάσιμη εν μέρει.

^17-5-18 ΕφΠειρ 177/18 : Καταγγελία συμβάσεως εργασίας - Οικονομικοτεχνικοί λόγοι - Αποζημίωση - Ακυρότητα. Περίπτωση καταγγελίας συμβάσεως αορίστου χρόνου για οικονομικοτενικούς λόγους – Καταβολή μειωμένης αποζημίωσης. Μετενέργεια ΣΣΕ. Πότε είναι καταχρηστική η καταγγελία.   Άκυρη η καταγγελία αν δεν γίνει εγγράφως και δεν καταβληθεί ολόκληρη η οφειλόμενη αποζημίωση – Επίσης, ακυρη η καταγγελία όταν γίνεται κατά παράβαση των κριτηρίων επιλογής των απολυτέων για οικονομικοτεχνικούς λόγους. Κρίθηκε εν προκειμένω, ότι η καταβολή της ελλιπούς αποζημίωσης, ως συνέπεια της μη νόμιμης μείωσης του μισθού της, δεν καθιστά την καταγγελία άκυρη, διότι ο εσφαλμένος υπολογισμός του ύψους της αποζημίωσης οφείλεται σε συγγνωστή πλάνη της εναγόμενης, συνιστάμενη στο γεγονός ότι καλόπιστα είχε την πεποίθηση ότι είχε δικαίωμα να μειώσει το μισθό της ενάγουσας κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του Ν. 4046/12 και 2 της ΠΥΣ 6/12. Αποδείχθηκε δε περαιτέρω, ότι η καταγγελία της σύμβασης εργασίας οφείλεται μεν στην επιχειρηματική απόφαση της εναγόμενης, για τη μείωση του προσωπικού της, με συνέπεια την απόλυση της ενάγουσας και υπαγορεύθηκε από οικονομικοτεχνικούς λόγους και όχι από λόγους εμπάθειας, αλλά η απόλυση της ενάγουσας δεν έγινε με αντικειμενικά κριτήρια και όπως επιβάλλει η καλή πίστη και τα χρηστά ήθη. Ως εκ τούτου, η απόλυση της είναι άκυρη ως καταχρηστική. Επίδικαση και  χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης της ενάγουσας. Πρέπει η έφεση της εναγόμενης να απορριφθεί και η έφεση της ενάγουσας να γίνει δεκτή ως ουσιαστικά βάσιμη.

^14-5-18 ΠολΠρΘεσ 1419/18 : ΑΕ - Πτώχευση - Δάνεια μετόχων - Υποκεφαλαιοδότηση. Συλλογική διαδικασία ικανοποίησης πιστωτών. Το κρίσιμο ζήτημα των δανείων των μετόχων προς την εταιρία, που βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση, τα οποία εξομοιώνονται με μετοχικό κεφάλαιο - Νομικό έρεισμα για την εν λόγω εξομοίωση συνιστά το άρθρο 281 ΑΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 44α του Κ.Ν. 2190/20. Έννοια της ονομαστικής υποκεφαλαιοδότησης - Διάκριση ίδιων και ξένων κεφαλαίων.  Ο θεσμός της υποκεφαλαιοδότησης, αποσκοπεί στην προστασία προεχόντως των λοιπών εταιρικών δανειστών, που θίγονται από τη συγκεκριμένη συμπεριφορά του δανειοδότη - μετόχου, και μόνο ανακλαστικά προστατεύει τα συμφέροντα και των λοιπών μετόχων. Στο πλαίσιο αυτό, ως ενδεδειγμένη κύρωση, στο πρότυπο και της διάταξης του αρ. 32 παρ. 3 ν. 3190/1955, επί συλλογικής διαδικασίας, τίθεται η επαλήθευση μεν της απαίτησης του συγκεκριμένου πιστωτή - μετόχου, πλην ως απαίτησης πιστωτή τελευταίας σειράς, ικανοποιούμενης μετά από τις απαιτήσεις των ανέγγυων πιστωτών, αλλά πριν από την επιστροφή του εναπομένοντος τμήματος της εταιρικής περιουσίας στους μετόχους βάσει του ποσοστού συμμετοχής τους στην εταιρία.

^10-5-18 ΔιοικΠρΝαυπλίου 85/18 : Χρέη προς το Δημόσιο - ΑΕ - Κατάσχεση ακινήτου - Ανακοπή. Ανακοπή κατά αναγκαστικής κατάσχεσης που επιβλήθηκε από το Δημόσιο επί ακινήτου του ανακόπτοντος ως Διευθύνοντος Συμβούλου ΑΕ, για την είσπραξη χρέους της εταιρίας προς το Δημόσιο που προέρχεται από φόρους. Με διάταξη δε, του Προέδου της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, είχε ήδη απαγορευθεί η εκποίηση του επίμαχου ακινήτου έως ότου περατωθεί η ποινική διαδικασία. Η απαγόρευση της εκποίησης ορισμένου ακινήτου κατηγορουμένου, που επιβάλλεται με διάταξη του ανακριτή ή του δικαστικού συμβουλίου ή του Προέδρου της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, αποσκοπεί στο να εμποδίσει οποιαδήποτε διάθεση του συγκεκριμένου ακινήτου από οποιονδήποτε, περιλαμβανομένου και του  Δημοσίου, κατά τη διάρκεια της ποινικής διαδικασίας, έτσι ώστε  να εξασφαλιστεί ότι σε περίπτωση καταδικαστικής απόφασης θα είναι δυνατή η δήμευση του ακινήτου είτε ως παρεπόμενη ποινή, είτε ως μέτρο ασφαλείας. Ο χαρακτήρας αυτός της δέσμευσης ως μέτρου εξασφαλιστικού, καθιστά μη νόμιμη οποιαδήποτε πράξη εκποίησης του δεσμευθέντος ακινήτου μέχρι την ολοκλήρωση της ποινικής διαδικασίας. Ως απαγορευμένη, ιδιόρρυθμης μορφής, διάθεση του δεσμευθέντος ακίνητου, εξάλλου, πρέπει να θεωρηθεί και η επιβολή αναγκαστικής κατάσχεσης σ' αυτό. Επομένως, το Δικαστήριο κρίνει ότι η ένδικη πράξη αναγκαστικής κατάσχεσης από το Δημόσιο είναι μη νόμιμη και, συνεπώς, ακυρωτέα. Η ανακοπή πρέπει να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη με αυτή πράξη διοικητικής εκτέλεσης.

^3-5-18 ΣτΕ (Δ') 805/18 : Πρόσφυγες - Περιορισμός κυκλοφορίας αιτούντων ασύλου - Αίτηση ακυρώσεως. Αίτηση ακυρώσεως κατά κανονιστικής αποφάσεως της Διευθύντριας της Υπηρεσίας Ασύλου, με την οποία επιβλήθηκε περιορισμός στην ελεύθερη κυκλοφορία των αιτούντων την χορήγηση ασύλου σε συγκεκριμένα νησιά (Λέσβος, Ρόδος, Σάμος, Κως, Λέρος, Χίος), εκδοθείσα κατ’ επίκληση της  διατάξεως του άρθρου 41 παρ. 1 περ. γγ του ν. 4375/16. Το θέμα του καθορισμού των συγκεκριμένων περιοχών της Χώρας στις οποίες επιβάλλεται ο περιορισμός της κυκλοφορίας των αιτούντων διεθνή προστασία, αποτελεί ειδικότερο θέμα, οπότε θεμιτώς και σύμφωνα με το άρθρο 43 παρ. 2 εδ. β΄ του Σ., ανατέθηκε σε άλλο - εκτός του Προέδρου της Δημοκρατίας - όργανο, όπως εν προκειμένω στη Διευθύντρια της Υπηρεσίας Ασύλου - Ο σχετικός λόγος ακυρώσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Στην προκειμένη, όμως, περίπτωση, ούτε από το κείμενο της προσβαλλομένης αποφάσεως, ούτε από τα στοιχεία που μνημονεύονται στο προοίμιο αυτής, προκύπτουν οι νόμιμοι λόγοι που υπαγόρευσαν την επιβολή του ένδικου περιορισμού, προκειμένου να κριθεί εάν η απόφαση αυτή βρίσκεται εντός των ορίων της εξουσιοδοτικής διατάξεως του άρθρου 41 παρ. 1 περ. γγ του ν. 4375/16, η οποία ερμηνευόμενη υπό το φως του άρθρου 31 παρ. 2 της Σύμβασης της Γενεύης, επιτρέπει την επιβολή στους αιτούντες διεθνή προστασία μόνο των απαραίτητων περιοριστικών μέτρων. Κριση ότι εφόσον, δεν προκύπτουν οι σοβαροί και επιτακτικοί λόγοι δημοσίου συμφέροντος και μεταναστευτικής πολιτικής, οι οποίοι θα ηδύναντο να δικαιολογήσουν την επιβολή του περιορισμού της κυκλοφορίας των αιτούντων διεθνή προστασία που εισέρχονται στην ελληνική επικράτεια μετά τις 20 Μαρτίου 2016 στα συγκεκριμένα νησιά, ως απαραιτήτου, δε δύναται να ελεγχθεί από το Δικαστήριο εάν η προσβαλλόμενη κανονιστική απόφαση κείται εντός των ορίων της εξουσιοδοτικής διατάξεως του άρθρου 41 παρ. 1 περ. γγ του ν. 4375/16, καθόσον ελλείπει, εν προκειμένω το δικαιολογητικό έρεισμα της ένδικης ρύθμισης. Συνεπώς, για το λόγο αυτό, ο οποίος βασίμως προβάλλεται με την κρινόμενη αίτηση, πρέπει αυτή να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλ&lambda